Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

nuncŭpo

  • 1 nuncupo

    nuncŭpo, āre, āvi, ātum [ nomen + capio] - tr. - [st2]1 [-] nommer, dénommer, appeler, désigner (en paroles), invoquer. [st2]2 [-] en t. de droit: nommer, déclarer, désigner, instituer (solennellement ou d'après une formule). [st2]3 [-] prononcer, déclarer publiquement, proclamer solennellement. [st2]4 [-] dédier, consacrer, vouer.    - subj. parf. arch. nuncupassit = nuncupaverit.    - nuncupare aliquid nomine dei, Cic.: donner à qqch le nom de dieu.    - nuncupare heredem: déclarer comme héritier (en public, devant témoins).    - eodem mecum vocabulo nuncupatur, Apul.: il porte le même nom que moi.    - nuncupare mensem e suo nomine, Suet.: donner son nom à un mois.    - nuncupare vota, Liv. Cic.: prononcer des voeux solennels.    - nuncupare aliquem reginam, Just.: désigner qqn pour reine.
    * * *
    nuncŭpo, āre, āvi, ātum [ nomen + capio] - tr. - [st2]1 [-] nommer, dénommer, appeler, désigner (en paroles), invoquer. [st2]2 [-] en t. de droit: nommer, déclarer, désigner, instituer (solennellement ou d'après une formule). [st2]3 [-] prononcer, déclarer publiquement, proclamer solennellement. [st2]4 [-] dédier, consacrer, vouer.    - subj. parf. arch. nuncupassit = nuncupaverit.    - nuncupare aliquid nomine dei, Cic.: donner à qqch le nom de dieu.    - nuncupare heredem: déclarer comme héritier (en public, devant témoins).    - eodem mecum vocabulo nuncupatur, Apul.: il porte le même nom que moi.    - nuncupare mensem e suo nomine, Suet.: donner son nom à un mois.    - nuncupare vota, Liv. Cic.: prononcer des voeux solennels.    - nuncupare aliquem reginam, Just.: désigner qqn pour reine.
    * * *
        Nuncupo, nuncupas, pen. corr. nuncupare. Liu. Nommer.
    \
        Nuncupare. Cic. Dire de bouche, Dire nommeement, Expresseement, En faire expresse mention.
    \
        Nuncupata voluntas dicitur a Iustiniano. Un testament noncupatif, ou autre derniere disposition noncupative: quand elle n'est point escripte, ains seulement dicte de bouche.
    \
        Sicut verbis nuncupaui. Liu. Selon la forme et maniere que je viens de dire.
    \
        Nuncupauit laturos eo spolia. Liu. Il prononcea qu'on, etc.
    \
        Nuncupare. Plin. Reciter, Raconter.
    \
        Vota nuncupare. Plin. iunior. Cicero. Prononcer la forme des veux qu'on faisoit pour la santé du prince, ou autre chose semblable.
    \
        Nuncupatum testamentum. Plin. iunior. Testament noncupatif.

    Dictionarium latinogallicum > nuncupo

  • 2 nuncupo

    nuncupo nuncupo, avi, atum, are называть, нарекать

    Латинско-русский словарь > nuncupo

  • 3 nuncupo

    nūncupo, āvī, ātum, āre [ nomen + capio ]
    1) именовать, называть, нарекать (mensem e nomine alicujus n. Su); поимённо перечислять ( maria PM)
    2) торжественно произносить, объявлять (vota C; adoptionem T); провозглашать ( aliquem Caesarem AV)
    4) посвящать (aliquid alicui n. dedicareque Ap)

    Латинско-русский словарь > nuncupo

  • 4 nuncupo

    nūncupo, āvī, ātum, āre (nomen u. capio), nennen, benennen, benamen, I) im allg.: alqd nomine dei, Cic.: mensem e suo nomine, Suet.: quae essent linguā nuncupata, namentlich angeführt, Cic.: maria, titulos, hernennen, namentlich anführen, Plin.: auctorem sui nominis, Liv. – poet., alcis fidem, anrufen, Pacuv. tr. 141. – II) insbes.: A) feierlich u. öffentlich aussprechen, abkündigen, a) Gelübde, bes. von dem in die Provinz abgehenden Konsul nach vorhergegangenem Opfer, vota pro imperio suo communique re publica, Cic.: vota pro incolumitate exercitus, Val. Max.: u. bl. vota, Cic. u. Liv. – b) eine Adoption, consultatum, pro rostris an in senatu an in castris adoptio nuncuparetur Tac. hist. 1, 17. – B) vor Zeugen als Erben nennen, zum Erben ernennen, mündlich einsetzen, heredem, Tac. u. Suet.: voce nuncupare heredem, Iustin.: nuncupare alqm inter heredes, einen zum Miterben ernennen, Suet.: nec quia offendit alius, nuncuparis, sed quia ipse meruisti, Plin. pan.: nuncupatum testamentum, ein im Beisein von Zeugen aufgesetztes Testament, wobei der Erblasser die Erben mit Namen genannt hat, Plin. ep.: alii testamenta sua nuncupant, kündigen laut ab u. plaudern so aus (in der Trunkenheit), Plin. – C) zu einer Würde ausrufen, m. dopp. Acc., alqm Caesarem, Aur. Vict.: alqam reginam, Iustin. – D) einer Gottheit, dem Dienste einer Gottheit zusprechen, weihen, widmen, navem deae nuncupare dedicareque, Apul.: me ministerio felici (deae) nuncupatum destinatumque, Apul. – / Archaist. Konj. Perf. od. Fut. exakt. nuncupassit, XII tabb. leg. 6. fr. 1 ed. Schoell ( bei Cic. de or. 1, 245).

    lateinisch-deutsches > nuncupo

  • 5 nuncupo

    nūncupo, āvī, ātum, āre (nomen u. capio), nennen, benennen, benamen, I) im allg.: alqd nomine dei, Cic.: mensem e suo nomine, Suet.: quae essent linguā nuncupata, namentlich angeführt, Cic.: maria, titulos, hernennen, namentlich anführen, Plin.: auctorem sui nominis, Liv. – poet., alcis fidem, anrufen, Pacuv. tr. 141. – II) insbes.: A) feierlich u. öffentlich aussprechen, abkündigen, a) Gelübde, bes. von dem in die Provinz abgehenden Konsul nach vorhergegangenem Opfer, vota pro imperio suo communique re publica, Cic.: vota pro incolumitate exercitus, Val. Max.: u. bl. vota, Cic. u. Liv. – b) eine Adoption, consultatum, pro rostris an in senatu an in castris adoptio nuncuparetur Tac. hist. 1, 17. – B) vor Zeugen als Erben nennen, zum Erben ernennen, mündlich einsetzen, heredem, Tac. u. Suet.: voce nuncupare heredem, Iustin.: nuncupare alqm inter heredes, einen zum Miterben ernennen, Suet.: nec quia offendit alius, nuncuparis, sed quia ipse meruisti, Plin. pan.: nuncupatum testamentum, ein im Beisein von Zeugen aufgesetztes Testament, wobei der Erblasser die Erben mit Namen genannt hat, Plin. ep.: alii testamenta sua nuncupant, kündigen laut ab u. plaudern so aus (in der Trunkenheit), Plin. – C) zu einer Würde ausrufen, m. dopp. Acc., alqm Caesarem, Aur. Vict.: alqam reginam, Iustin. – D) einer Gott-
    ————
    heit, dem Dienste einer Gottheit zusprechen, weihen, widmen, navem deae nuncupare dedicareque, Apul.: me ministerio felici (deae) nuncupatum destinatumque, Apul. – Archaist. Konj. Perf. od. Fut. exakt. nuncupassit, XII tabb. leg. 6. fr. 1 ed. Schoell ( bei Cic. de or. 1, 245).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nuncupo

  • 6 nūncupō

        nūncupō āvī, ātus, āre    [nomen+CAP-], to call by name, call, name: alqd nomine dei: alquem Indigetem, O. —Of vows, to take publicly, offer, utter, vow: vota ea, quae numquam solveret: profectus ad vota nuncupanda, L.— To proclaim formally: adoptionem, Ta.
    * * *
    nuncupare, nuncupavi, nuncupatus V
    call, name; express

    Latin-English dictionary > nūncupō

  • 7 nuncupo

    nuncŭpo, āvi, ātum, 1 (nuncupassit for nuncupaverit; v. in the foll.), v. a. [nomencapio], to call by name, to call, name (mostly ante-class. and post-Aug.;

    esp. in jurid. lang.: quem cultrix nomine nostro nuncupat,

    Ov. F. 1, 246; cf. Cic. de Or. 3, 38, 153; Quint. 8, 3, 27 Spald. N. cr.; cf.: designo, declaro, dico): nuncupare nominare valere apparet in legibus, ubi nuncupatae pecuniae sunt scriptae;

    item in choro, in quo est: Aenea! Quis est qui meum nomen nuncupat? Item in Medio: Quis tu es mulier, quae me insueto nuncupāsti nomine?

    Varr. L. L. 6, § 60 Müll.: CVM NEXVM FACIET MANCIPIVMQVE VTI LINGVA NVNCVPASSIT ITA IVS ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Paul. ex Fest. p. 173 Müll.; cf. Cic. Off. 3, 16, 65; cf. also id. de Or. 1, 57, 245: nuncupata pecunia est nominata, certa (nomine certa?), nominibus propriis pronuntiata, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.:

    tum illud, quod erat a deo donatum, nomine ipsius dei nuncupabant,

    Cic. N. D. 2, 23, 60; cf. id. ib. 2, 28, 71:

    res utiles deorum vocabulis,

    id. ib. 1, 15, 38; Plin. 4, 12, 27, § 91:

    Pompeii M. titulos omnes triumphosque hoc in loco nuncupari,

    id. 7, 26, 27, § 95:

    aliquam reginam,

    Just. 24, 2, 9:

    aliquem Caesarem,

    Aur. Vict. Caes. 23, 2:

    Indigetem,

    Ov. M. 14, 608.— Poet.: alicujus fidem, to invoke, Pac. ap. Non. 90, 11 (Trag. Rel. p. 78, v 141 Rib.).—
    II.
    In partic.
    A.
    Nuncupare heredem, to name publicly before witnesses as one's heir:

    heredes palam, ita ut exaudiri possint nuncupandi sunt,

    Dig. 28, 1, 21:

    voce nuncupatus heres,

    Just. 12, 15 fin.; Dig. 37, 11, 8: nuncupatum testamentum, a testament drawn up in the presence of witnesses, in which the testator names his heirs, Plin. Ep. 8, 18, 5.—
    B.
    In gen., to constitute or appoint as one's heir, Suet. Claud. 4; id. Calig. 38:

    nec quia offendit alius, nuncuparis, sed quia ipse meruisti,

    Plin. Pan. 43.—
    C.
    To announce publicly, proclaim formally:

    consultatum pro rostris an in senatu an in castris adoptio nuncuparetur,

    Tac. H. 1, 17.—
    D.
    To pronounce vows publicly, to offer vows, to vow: vota nuncupata dicuntur, quae consules, praetores cum in provinciam proficiscuntur faciunt: ea in tabulas praesentibus multis referuntur. At Santra L. II. de verborum antiquitate satis multis nuncupata colligit non directo nominata significare, sed promissa et quasi testificata, circumscripta, recepta, quod etiam in votis nuncupandis esse convenientius, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.; Cic. Phil. 3, 4, 11; Liv. 21, 63:

    cum consul more majorum secundum vota in Capitolio nuncupata, cum lictoribus paludatus profectus ab urbe esset,

    id. 41, 10:

    solvere vota nuncupata pro incolumitate exercitus,

    Val. Max. 1, 1 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > nuncupo

  • 8 nuncupo

    to call, proclaim

    Latin-English dictionary of medieval > nuncupo

  • 9 nuncupatio

    nūncupātio, ōnis f. [ nuncupo ]
    1) именование, называние (imperatoribus Augusta n. amabilis et optata Amm); наименование, название
    aliquid nuncupatione alicujus rei complecti Ap — прилагать к чему-л. название чего-л.
    2) торжественное обещание, обет ( votorum Su); произнесение ( sollemnium verborum VM)
    4) о книге посвящение PM

    Латинско-русский словарь > nuncupatio

  • 10 nuncupator

    nūncupātor, ōris m. [ nuncupo ]
    именующий, дающий имя
    Pythagoras, primus philosophiae n. Ap — Пифагор, который первый дал философии её имя

    Латинско-русский словарь > nuncupator

  • 11 nuncupamentum

    nūncupāmentum, ī, n. (nuncupo), die Benennung, Plur. bei Chalcid. Tim. 308.

    lateinisch-deutsches > nuncupamentum

  • 12 nuncupatim

    nūncupātim, Adv. (nuncupo), namentlich, Sidon. epist. 7, 9, 13. Claud. Mam. de statu anim. 2, 9.

    lateinisch-deutsches > nuncupatim

  • 13 nuncupatio

    nūncupātio, ōnis, f. (nuncupo), I) das Nennen, meton. die Benennung, der Name, Colum. 6. praef. § 7. Auson. grat. act. III. 12. p. 21, 15 Schenkl. Iulian. bei August. op. imperf. c. Iul. 5, 30. Apul. de Plat. 2, 7: Plur., consulum ac regum nuncupationes, Apul. de mund. 25 in. – II) insbes.: A) das öffentl. Aussprechen von Gelübden, Gebeten, feierlichen Formeln, die Abkündigung, sollemnis n. votorum, Liv.; u. bl. n. votorum, unter den Kaisern = A. von Gelübden, Gebeten für das Wohl des Fürsten, Tac. u. Suet.: so Plur. nuncupationes votorum, Tac. ann. 16, 22: n. sollemnium verborum, der feierlichen Formel, bei Einweihung eines Tempels, Val. Max. 5, 10, 1. – B) die Ernennung zum Erben, Suet. Cal. 38, 2 u. ICt. – C) die Widmung eines Buches, Plin. nat. hist. praef. § 8.

    lateinisch-deutsches > nuncupatio

  • 14 nuncupativus

    nūncupātīvus, a, um (nuncupo), sogenannt, uneigentlich, Ambros. de fide 5, 1. § 22.

    lateinisch-deutsches > nuncupativus

  • 15 nuncupator

    nūncupātor, ōris, m. (nuncupo), der Benenner, primus philosophiae nuncupator et conditor, Apul. flor. 15. p. 19, 9 Kr.

    lateinisch-deutsches > nuncupator

  • 16 nuncupamentum

    nūncupāmentum, ī, n. (nuncupo), die Benennung, Plur. bei Chalcid. Tim. 308.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nuncupamentum

  • 17 nuncupatim

    nūncupātim, Adv. (nuncupo), namentlich, Sidon. epist. 7, 9, 13. Claud. Mam. de statu anim. 2, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nuncupatim

  • 18 nuncupatio

    nūncupātio, ōnis, f. (nuncupo), I) das Nennen, meton. die Benennung, der Name, Colum. 6. praef. § 7. Auson. grat. act. III. 12. p. 21, 15 Schenkl. Iulian. bei August. op. imperf. c. Iul. 5, 30. Apul. de Plat. 2, 7: Plur., consulum ac regum nuncupationes, Apul. de mund. 25 in. – II) insbes.: A) das öffentl. Aussprechen von Gelübden, Gebeten, feierlichen Formeln, die Abkündigung, sollemnis n. votorum, Liv.; u. bl. n. votorum, unter den Kaisern = A. von Gelübden, Gebeten für das Wohl des Fürsten, Tac. u. Suet.: so Plur. nuncupationes votorum, Tac. ann. 16, 22: n. sollemnium verborum, der feierlichen Formel, bei Einweihung eines Tempels, Val. Max. 5, 10, 1. – B) die Ernennung zum Erben, Suet. Cal. 38, 2 u. ICt. – C) die Widmung eines Buches, Plin. nat. hist. praef. § 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nuncupatio

  • 19 nuncupativus

    nūncupātīvus, a, um (nuncupo), sogenannt, uneigentlich, Ambros. de fide 5, 1. § 22.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nuncupativus

  • 20 nuncupator

    nūncupātor, ōris, m. (nuncupo), der Benenner, primus philosophiae nuncupator et conditor, Apul. flor. 15. p. 19, 9 Kr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nuncupator

См. также в других словарях:

  • ԱՆՈՒԱՆԵՄ — (եցի.) NBH 1 0219 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 8c, 10c ն. ὁνομάζω, ἑπονομάζω, προσαγορεύω nomino, cognomino, appello, nuncupo, καλέω, ἑπικαλέω voco Անուն դնելով յորջորջել. կոչել. կարդալ. ձայնել. մականուանել. անուն… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՅՈՐՋՈՐՋԵՄ — (եցի.) NBH 2 0373 Chronological Sequence: Early classical, 8c, 10c ն. ἁγορεύω, προσαγορεύω, ἑπικαλέω , ὁνομάζω appello, nuncupo, nomino, voco. որպէս թէ Ոգելով ոգել. Կոչել ստէպ. ստորոգել. անուանել. վերաձայնել յանուանէ. կարդալ. եւ մականուանել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՎԵՐԱՁԱՅՆԵՄ — (եցի.) NBH 2 0807 Chronological Sequence: 5c, 7c, 8c, 10c, 11c, 12c ն. ἁναφωνέω, ἑπιφωνέω alta voce pronucio, acclamo, exclamo. Ի ձայն բարձր կարդալ. վերագոչել. վերահնչել. վերահռչակել. վերօրհնել. երգել. քարոզել. *Մանուկ մոլորեալ ուրանօ՛ր եւ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»