Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

nominatam

  • 1 nomino

    nōmino, āvi, ātum, āre (nomen) = ὀνομάζω, nennen, I) mit einem Namen belegen, benennen, nominatum esse, benannt sein, den Namen haben, A) im allg.: nominari nomine Argo, Enn. fr.: res ut omnes suis certis ac propriis vocabulis nominarentur, Cic.: id genus... ab usu suo saltus nominarunt, Varro LL.: nominatae Tatienses (tribus) a Tatio, Varro LL.: ab Aristippo Cyrenaici philosophi nominati, Cic.: hanc illi ἰδέαν appellabant iam a Platone ita nominatam, mit diesem Namen belegt, Cic.: e lacte coacto caseus nominatus, Varro LL.: amor, ex quo amicitia est nominata, Cic.: omnia Graeca nominata sunt, alles hat griechische Namen, Cic.: philosophi nominati, sogenannte Ph., nur Ph. dem Namen nach, Cic.: u. so quidam poëta nominatus, Cic. fr. – B) insbes., mit einem Beinamen belegen, Eutr. 8, 8. – II) nennen = beim Namen nennen, anführen, namentlich erwähnen, namentlich angeben, A) im allg.: quis me nominat? wer nennt mich beim N.? redet mich an? Plaut.: Mercurium Aegyptii nefas habent nominare, Caes.: ad flumen Sabim, quod supra nominavimus, Caes.: ex omnibus saeculis vix tria nominantur paria amicorum, Cic. – u. die Formel quem honoris causā nomino, den ich ehrenhalber nenne, Cic.; vgl. quem hominem honoris potius quam contumeliae causā nominatum volo, Cic. – in der Parenthese, ne Sogdianos et Arachosios nominem, um nicht die S. u. Ar. zu nennen, Curt. 4, 5 (21), 5. – B) insbes. der gramm. t. t.: nominandi casus, der Nennfall, Nominativ, Varro LL. u. Gell. – III) prägn.: A) jmd. mit Ehren-, mit Ruhm nennen, namhaft machen, rühmen, praedicari de se et nominari volunt omnes, Cic.: sunt clari hodieque et qui olim nominabuntur, Quint.: illa Attalica totā Siciliā nominata (berühmt), Cic. – B) als publiz. t. t.: 1) zu einem Amte bestimmen, a) einen Magistrat usw. ernennen, interregem, Liv. 1, 32, 1: magistrum equitum, Liv. 8, 33, 7: m. dopp. Acc., alqm dictatorem, Liv. 9, 28, 2. – b) zu einer Priesterwürde oder zu einem Staatsamte (unter der eidlichen Versicherung, den Würdigsten vorzuschlagen) vor der Wahl od. Kooptation namhaft machen, vorschlagen, augurem in contione, Cornif. rhet.: tres simul flamines, ex quis (= quibus) unus legatur, Tac.: sacerdotes quos dignissimos sacerdotio iudicant, Plin. ep.: alqm inter sacerdotes, Plin. ep.: quinque augurum loca, in quae plebeii nominentur, Liv.: Hannibali imperatori parem consulem, Liv.: candidatos praeturae duodecim, Tac.: neque digniorem potes nominare quam Bibulum, Cic. – m. dopp. Acc., alqm augurem, Cic. Phil. 2, 4. – 2) jmd. als Teilnehmer an einem Vergehen angeben, anklagen, alqm apud dictatorem, Liv.: alqm inter socios Catilinae, Suet.: inter coniuratos nemo me nominat, Curt. – / Parag. Infin. nominarier, Plaut. Pers. 647.

    lateinisch-deutsches > nomino

  • 2 nomino

    nōmino, āvi, ātum, āre (nomen) = ὀνομάζω, nennen, I) mit einem Namen belegen, benennen, nominatum esse, benannt sein, den Namen haben, A) im allg.: nominari nomine Argo, Enn. fr.: res ut omnes suis certis ac propriis vocabulis nominarentur, Cic.: id genus... ab usu suo saltus nominarunt, Varro LL.: nominatae Tatienses (tribus) a Tatio, Varro LL.: ab Aristippo Cyrenaici philosophi nominati, Cic.: hanc illi ἰδέαν appellabant iam a Platone ita nominatam, mit diesem Namen belegt, Cic.: e lacte coacto caseus nominatus, Varro LL.: amor, ex quo amicitia est nominata, Cic.: omnia Graeca nominata sunt, alles hat griechische Namen, Cic.: philosophi nominati, sogenannte Ph., nur Ph. dem Namen nach, Cic.: u. so quidam poëta nominatus, Cic. fr. – B) insbes., mit einem Beinamen belegen, Eutr. 8, 8. – II) nennen = beim Namen nennen, anführen, namentlich erwähnen, namentlich angeben, A) im allg.: quis me nominat? wer nennt mich beim N.? redet mich an? Plaut.: Mercurium Aegyptii nefas habent nominare, Caes.: ad flumen Sabim, quod supra nominavimus, Caes.: ex omnibus saeculis vix tria nominantur paria amicorum, Cic. – u. die Formel quem honoris causā nomino, den ich ehrenhalber nenne, Cic.; vgl. quem hominem honoris potius quam contumeliae causā nominatum volo, Cic. – in der Parenthese, ne Sogdia-
    ————
    nos et Arachosios nominem, um nicht die S. u. Ar. zu nennen, Curt. 4, 5 (21), 5. – B) insbes. der gramm. t. t.: nominandi casus, der Nennfall, Nominativ, Varro LL. u. Gell. – III) prägn.: A) jmd. mit Ehren-, mit Ruhm nennen, namhaft machen, rühmen, praedicari de se et nominari volunt omnes, Cic.: sunt clari hodieque et qui olim nominabuntur, Quint.: illa Attalica totā Siciliā nominata (berühmt), Cic. – B) als publiz. t. t.: 1) zu einem Amte bestimmen, a) einen Magistrat usw. ernennen, interregem, Liv. 1, 32, 1: magistrum equitum, Liv. 8, 33, 7: m. dopp. Acc., alqm dictatorem, Liv. 9, 28, 2. – b) zu einer Priesterwürde oder zu einem Staatsamte (unter der eidlichen Versicherung, den Würdigsten vorzuschlagen) vor der Wahl od. Kooptation namhaft machen, vorschlagen, augurem in contione, Cornif. rhet.: tres simul flamines, ex quis (= quibus) unus legatur, Tac.: sacerdotes quos dignissimos sacerdotio iudicant, Plin. ep.: alqm inter sacerdotes, Plin. ep.: quinque augurum loca, in quae plebeii nominentur, Liv.: Hannibali imperatori parem consulem, Liv.: candidatos praeturae duodecim, Tac.: neque digniorem potes nominare quam Bibulum, Cic. – m. dopp. Acc., alqm augurem, Cic. Phil. 2, 4. – 2) jmd. als Teilnehmer an einem Vergehen angeben, anklagen, alqm apud dictatorem, Liv.: alqm inter socios Catilinae, Suet.: inter coniuratos nemo me nominat, Curt. – Parag. Infin. nomi-
    ————
    narier, Plaut. Pers. 647.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nomino

  • 3 foratus

    fŏrātus, ūs, m. [foro], a boring (postclass., and only in the abl. sing.):

    a quo foratu frontem nominatam Varro existimavit,

    Lact. Opif. 8:

    aurem foratu effeminatus,

    Tert. Pall. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > foratus

  • 4 nomino

    nōmĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [nomen], to call by name, to name, to give a name to (esp. after, for a person or thing; cf.: appello, voco, dico).
    I.
    In gen.: quae (navis) nunc nominatur nomine Argo, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34, 26:

    Chaldaei, non ex artis, sed ex gentis vocabulo nominati,

    Cic. Div. 1, 1, 2:

    urbem constituit, quam e suo nomine Romam jussit nominari,

    id. Rep. 2, 7, 12:

    amor ex quo amicitia est nominata,

    Cic. Lael. 8 (Trag. v. 283 Vahl.); id. Caecin. 18, 51.—Esp., to give a surname to a person, Eutr. 8, 8: aliquem honoris causā, to name or mention out of respect:

    L. Sulla, quem honoris causā nomino,

    Cic. Rosc. Am. 2, 6:

    quem ego hominem honoris causā nominatum volo,

    id. Verr. 1, 7, 18; v. honor: hanc illi idean appellant, jam a Platone ita nominatam, Cic. Ac. 1, 8, 30.—
    II.
    In partic.
    A.
    Pregn., to render famous, renowned, celebrated (cf.:

    laudo, celebro): praedicari de se et nominari volunt omnes,

    Cic. Arch. 11, 26:

    sunt clari hodieque et qui olim nominabuntur,

    Quint. 10, 1, 94; v. under P. a.—
    B.
    To name or nominate a person for an office:

    patres interregem nominaverant,

    Liv. 1, 32:

    me augurem Cn. Pompeius et Q. Hortensius nominaverunt,

    Cic. Phil. 2, 2, 4:

    illo die, quo sacerdotes solent nominare, quos dignissimos sacerdotio judicant, me semper nominabat,

    Plin. Ep. 2, 1, 8; Suet. Claud. 22; cf. nominatio.—
    C.
    To name, mention, report, accuse, arraign (not ante-Aug.):

    capita conjurationis, priusquam nominarentur apud dictatorem, mors ab ipsis conscita judicio subtraxit,

    Liv. 9, 26, 7:

    qui nominatus profugisset, diem certam se finituros,

    id. 39, 17:

    Dimnus, cum ceteros participes sceleris indicaret, Philotam non nominavit,

    Curt. 6, 9, 16; 8, 6, 24.—Esp., with inter, to name among or as one of; to report as belonging to a party, conspiracy, etc.:

    inter conjuratos nemo me nominat,

    Curt. 6, 10, 5: inter socios Catilinae nominatus, Suet. Caés. 17; cf.:

    cum Thesea inter eos nomināsset. qui ad inferos adissent,

    Gell. 10, 16, 12; Plin. 14, 13, 15, § 93; 22, 21, 27, § 55; Hier. in Ep. ad Galat. 5, 19 sqq.—
    D.
    In gram.: nominandi casus, the nominative case (like accusandi casus, the accusative case), Varr. L. L. 8, § 42 Müll.; 9, § 76; 10, 2, § 23; Gell. 13, 22, 5.—Hence, nōmĭnātus, a, um, P. a. (acc. to II. A.), famed, renowned, celebrated:

    illa Attalica tota Sicilia nominata,

    Cic. Verr. 2, 4, 12, § 27:

    nominatiora pericula,

    Tert. Anim. 13: bdellium nominatissimum, Plin. 12, 9, 19, § 35 (al. laudatissimum); Vulg. 1 Par. 11, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > nomino

См. также в других словарях:

  • Goehausen — Hermann Goehausen, auch: Herman Göehausen, (* 1593 in Brakel im Fürstbistum Paderborn; † 1632) war ein Professor der Rechtswissenschaft. Goehausen war Verfasser des Processus juridicus contra sagas et veneficos, des bedeutendsten Buches über die… …   Deutsch Wikipedia

  • Hermann Goehausen — Hermann Goehausen, auch: Herman Göehausen, (* 1593 in Brakel im Fürstbistum Paderborn; † 1632) war ein Professor der Rechtswissenschaft. Goehausen war Verfasser des Processus juridicus contra sagas et veneficos, des bedeutendsten Buches über die… …   Deutsch Wikipedia

  • Oiasso — fue durante la antigüedad la ciudad o civitas portuaria de los vascones, situada en la desembocadura del río Bidasoa, en el emplazamiento de la moderna ciudad de Irún, en el País Vasco (España). Durante el Imperio romano se convirtió en un… …   Wikipedia Español

  • ALCMARIA — oppid. German. in Hollandia. Seu potius West Frisiae, egregie munitum, unde repulsus fortiter Hispanus, A. C. 1573. Nannius Miscellan. l. 10. ait, quibusdam hanc ab halecum mari nominatam videri: aliis quasi Almariam, i. e. omnino palustrem.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ALMUCIUM seu ALMUTIUM — Almucia seu Armutia, insigne indumentum, seu amiculum, quô in Ecclesia Romana Canonici caput humerosque tegebant. Ioh. de Ianua in Voce Flamen. Quicumque erat Sacerdos, in signum Sacerdoti deferebat Almucium. In Statutis Massiliensibus MSS. idem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ANTARADUS — Syriae urbs. Ptol. Constantiam aliquando nominatam a Constantio Imperatore scribit Cedrenus. Hodie Tortosa dicitur. Sed in ruinis, et fere deserta iacet …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ANTUATES — populi circa Rhodanum, finitimi Allobrogibus et Genevae. Vide Nantuates. Ita enim legendum videtur. Hodie provinc. est Sabaudiae, cum titulo Ducatus. Comprehendit Balliviatus de Termer et Gaillard, cum terris S. Victoris, et Capituli. Vulgo le… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • APPENZELLA — seu ABBATISCELLA, Helvetiae Pagus, sed qui omnibus modis oppidum repreaesentat, quasi Abbatum sella. habuerunt enim hîc Benedictinae societatis Abbates arcem Claux, Latine Clanxiam nominatam, tutissimum quôvis tempore refugium, quorem auctoritas… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • AUGUSTODUNUM — I. AUGUSTODUNUM quoque oppid. Galliae est, in Episcopatu Ebrodunensi, vulgo Austum: memoratum Gregorio turonensi inter loca, quorum Ecclesiae ad Monasterium Lugdunense apud Insulam Barbaram pertinent, vide Hadr. Vales. Notit. Gall. in voce… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BARCA — I. BARCA apud Paulinum Poem. 13. ut mea salubri barca perfugio foret, Puppis superstes obrutae. Abbonem de bello Paris. l. 1. Quamplures numero naves numer ante carentes Exstat, eas moris vulgo barcas nominare. Et l. 2. Barcas per flumina raptant …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CAERE — urbs insignis in Hetruria, quae olim regionis totius caput fuit. Hanc olim Agyllam nominatam et a Pelasgis e Thessalia profectis conditam ferunt. Deinde vero Lydis, quos postea Tyrrhenos nominârunt, adversus Agyllinos bellum gerentibus, cum… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»