Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

niger

  • 41 Nigris

    Nī̆gris, is ( Nī̆gir, Vitr. 8, 2, 6; Nī̆ger, Mart. Cap. 6, § 673), m., a river in the interior of Africa, now the Joliba or Niger, Plin. 5, 4, 4, § 30; 8, 21, 32, § 77.— Hence, Nī̆grītae, ārum, m., the people living near the Niger, Mel. 1, 4, 3; 3, 10, 4; Plin. 5, 8, 8, § 43.

    Lewis & Short latin dictionary > Nigris

  • 42 Nigritae

    Nī̆gris, is ( Nī̆gir, Vitr. 8, 2, 6; Nī̆ger, Mart. Cap. 6, § 673), m., a river in the interior of Africa, now the Joliba or Niger, Plin. 5, 4, 4, § 30; 8, 21, 32, § 77.— Hence, Nī̆grītae, ārum, m., the people living near the Niger, Mel. 1, 4, 3; 3, 10, 4; Plin. 5, 8, 8, § 43.

    Lewis & Short latin dictionary > Nigritae

  • 43 albus

        albus adj.,    white (without lustre, opp. ater; cf. candidus, opp. niger): color: hedera, V.: plumbum, i. e. tin, Cs.: parma, i. e. unadorned, V.: canities, O.: vitis, bryony, O.: pallor, ghastly, H.: lapis, marble, H.: pedibus vēnire albis, i. e. with chalked feet (as of slaves for sale), Iu.: stella, propitious, H.: Notus, clear, H.—Prov.: avis alba, a white bird (i. e. a rarity): filius albae gallinae, a white hen's son, i. e. a son of fortune, Iu.—Ater an albus, black or white, i. e. I care not who or what: unde illa scivit ater an albus nascerer, Ph.: is qui albus aterve fuerit ignoras.—Equis albis praecurrere alqm, greatly to surpass (in allusion to the triumphal chariot), H.
    * * *
    alba -um, albior -or -us, albissimus -a -um ADJ
    white, pale, fair, hoary, gray; bright, clear; favorable, auspicious, fortunate

    Latin-English dictionary > albus

  • 44 arcus

        arcus ūs (gen. ī, once, C.), m    [ARC-], a bow: intentus in me: adductus, V.: arcum tendere, H.: tela Direxit arcu, H.: pluvius, the rainbow, H.: arcus sereno caelo intentus, L.: nubibus arcus iacit colores, V.—Poet.: niger aquarum, O.: inmensos saltu sinuatur in arcūs, O.: sinus curvos falcatus in arcūs, bays, O.: Efficiens humilem lapidum compagibus arcum, an arch, O.: via quinque per arcūs, circles of the earth, O.: ad arcum sellae, Ta.
    * * *
    bow, arc, coil, arch; rainbow; anything arched or curved

    Latin-English dictionary > arcus

  • 45 āter

        āter tra, trum, adj.    [AID-], black, coal-black, gloomy, dark (cf. niger, glossy-black): panis, T.: carbo, T.: alba et atra discernere: noctes, Ta.: tempestas, V.: mare, gloomy, H.: lictores, clothed in black, H.: corvus atro gutture, Ct. — Fig., black, dark, gloomy, sad, dismal, unfortunate: timor, V.: mors, H.: fila trium sororum, H.: alae (mortis), H.: serpens, V. — Esp.: dies atri, unlucky days (marked in the calendar with coal): si atro die faxit insciens, probe factum esto, L.— Malevolent, malicious, virulent: versus, H.: dens, poisonous, H.
    * * *
    atra -um, atrior -or -us, aterrimus -a -um ADJ
    black, dark; dark-colored (hair/skin); gloomy/murky; unlucky; sordid/squalid; deadly, terrible, grisly (esp. connected with underworld); poisonous; spiteful

    Latin-English dictionary > āter

  • 46 capillus

        capillus ī, m    [caput].— Sing collect., the hair of the head, hair: passus, T.: involare alcui in capillum, T.: pexus: horridus: capillo esse promisso, long, Cs.: longus, N.: horrens, Ta.: niger, H.: fulvus, O.: capillum promisisse, L.: candente carbone sibi adurebat capillum, the beard.—Of the cony: cuniculi, Ct.— Plur, hairs, the hair: erant illi compti capilli: uncti, H.
    * * *
    hair; hair of head; single hair; hair/fur/wool of animals; hair-like fiber

    Latin-English dictionary > capillus

  • 47 hebenus (ebe-)

        hebenus (ebe-) ī, f, ἔβενοσ, the ebon tree, O.— Ebony: niger, V.

    Latin-English dictionary > hebenus (ebe-)

  • 48 nigrāns

        nigrāns antis, adj.    [P. of nigro, from niger], black, dark, dusky: alae, O.: aegis, i. e. gathering clouds, V.: nigrantes terga iuvenci, V.
    * * *
    (gen.), nigrantis ADJ
    black, dark colored; shadowy; murky

    Latin-English dictionary > nigrāns

  • 49 nigrēscō

        nigrēscō —, ere, inch.    [niger], to become black, grow dark: tenebris nigrescunt omnia circum, V.: Corpore, O.
    * * *
    nigrescere, nigrui, - V
    become black, grow dark

    Latin-English dictionary > nigrēscō

  • 50 nigror

        nigror ōris, m    [niger], blackness: noctis, Pac. ap. C.

    Latin-English dictionary > nigror

  • 51 cynozolon

    plant; thistle; (also called chamaeleon/ulophonon, prob. Chamaeleon niger L+S)

    Latin-English dictionary > cynozolon

  • 52 Aquilia

    Ăquilĭus (on coins and in inscrr. Ăquill-; in MSS. Ăquil-), a, um, adj., name of a Roman gens; hence,
    I.
    Subst.: Ăquilĭus, m.
    1.
    A.. M. Aquilius Gallus, consul A.U.C. 653, Cic. Ac. 3, 54, 125; id. de Or. 2, 28, 124.—
    B.
    C. Aquilius Gallus, a Roman jurist and orator, Cic. Brut. 42, 154; id. Off. 2, 14, 50.—
    C.
    Aquilius Niger, a Roman historian, Suet. Aug. 11.—
    2.
    Ăqui-lĭa, f.—
    II.
    Adj.:

    Aquilia lex de damno injuriā dato, perh. introduced by the tribune Aquilius Gallus,

    Cic. Brut. 34, 131.

    Lewis & Short latin dictionary > Aquilia

  • 53 Aquilius

    Ăquilĭus (on coins and in inscrr. Ăquill-; in MSS. Ăquil-), a, um, adj., name of a Roman gens; hence,
    I.
    Subst.: Ăquilĭus, m.
    1.
    A.. M. Aquilius Gallus, consul A.U.C. 653, Cic. Ac. 3, 54, 125; id. de Or. 2, 28, 124.—
    B.
    C. Aquilius Gallus, a Roman jurist and orator, Cic. Brut. 42, 154; id. Off. 2, 14, 50.—
    C.
    Aquilius Niger, a Roman historian, Suet. Aug. 11.—
    2.
    Ăqui-lĭa, f.—
    II.
    Adj.:

    Aquilia lex de damno injuriā dato, perh. introduced by the tribune Aquilius Gallus,

    Cic. Brut. 34, 131.

    Lewis & Short latin dictionary > Aquilius

  • 54 Aquillius

    Ăquilĭus (on coins and in inscrr. Ăquill-; in MSS. Ăquil-), a, um, adj., name of a Roman gens; hence,
    I.
    Subst.: Ăquilĭus, m.
    1.
    A.. M. Aquilius Gallus, consul A.U.C. 653, Cic. Ac. 3, 54, 125; id. de Or. 2, 28, 124.—
    B.
    C. Aquilius Gallus, a Roman jurist and orator, Cic. Brut. 42, 154; id. Off. 2, 14, 50.—
    C.
    Aquilius Niger, a Roman historian, Suet. Aug. 11.—
    2.
    Ăqui-lĭa, f.—
    II.
    Adj.:

    Aquilia lex de damno injuriā dato, perh. introduced by the tribune Aquilius Gallus,

    Cic. Brut. 34, 131.

    Lewis & Short latin dictionary > Aquillius

  • 55 arcus

    arcus, ūs, m. (the orthography, arquus (cf. arquatus), is freq. in MSS., like quum for cum, quur for cur, etc.; cf. Freund ad Cic. Mil. p. 31 sq. Thus Charis. p. 92 P. upon Cic. N. D. 3, 20, 51, reads arcuis; Prisc. p. 712 P. arci; and Non. p. 425, 5, upon Lucr. 6, 526, arqui; but the distinction which the latter gram. points out (arcus suspensus fornix appellatur; arquus non nisi qui in caelo apparet, quam Irim poëtae dixerunt) does not seem to be well founded.— Abl. plur. never found;

    acc. to the gram., Don. p. 1751,

    Diom. p. 285, Prisc. p. 779, Rhem. Palaem. p. 1371 P. al., it was arcubus; so Vulg. 2 Esdr. 4, 13; cf. Rudd. I. p. 104, n. 48.— Gen. sing. arqui, Lucr. 6, 526 Lachm., and Cic. N. D. 3, 20, 51 B. and K.— Dat. arcu, Sil. 4, 18.— Nom. plur. ARCVVS, Corp. Inscr. V. 85; Inscr. Henz. 5313: arci, Varr. ap. Non. p. 77, 12.— Acc. ARCOS, Corp. Inscr. II. 3420.— Fem., Enn. ap. Prisc. p. 712 P.; cf. id. 658 P.; and Serv. ad Verg. 6, 610, says that Catull. and others used it as fem.; v. Neue, Formenl. I. p. 679) [cf. Sanscr. arālas = bent, the bent arm, aratnis = Gr. ôlenê; Lat. ulna; Germ. Elbogen; Engl. elbow. Curt.], prop., something bent; hence,
    I.
    A bow (syn. cornu).
    A.
    For shooting: intendit crinitus Apollo Arcum auratum, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 28, 89 (Trag. v. 54 Müll.):

    arcus intentus in aliquem,

    Cic. Sest. 7:

    haec cernens arcum intendebat Apollo Desuper,

    Verg. A. 8, 704; 9, 665; so Vulg. Psa. 10, 3; 36, 14:

    arcum tendere,

    ib. 3 Reg. 22, 34; ib. 4 Reg. 9, 24:

    adductus,

    Verg. A. 5, 507:

    remissus,

    Hor. C. 3, 27, 67:

    arcum dirigere in aliquem,

    Pers. 3, 60:

    quom arcum et pharetram mi et sagittas sumpsero,

    Plaut. Trin. 3, 2, 98; so,

    arcum suscitare,

    Vulg. Hab. 3, 9 et saep. —
    B.
    The rainbow (fully: pluvius arcus, v. infra, II.), Enn. ap. Prisc. p. 712 P. (Ann. v. 393 Vahl.): Tum color in nigris existit nubibus arqui, * Lucr. 6, 526 Lachm.:

    arcus ipse ex nubibus efficitur quodam modo coloratis,

    Cic. N. D. 3, 20, 51:

    ceu nubibus arcus Mille jacit varios adverso sole colores,

    Verg. A. 5, 88 Rib.; so Ov. M. 6, 63; 11, 632; 14, 838:

    pluvius describitur arcus,

    Hor. A. P. 18; Liv. 30, 2; 41, 21; Plin. 18, 35, 80, § 353; Sen. Q. N. 1, 5 and 6:

    arcum meum ponam in nubibus,

    Vulg. Gen. 9, 13 sqq. (in Vulg. Apoc. 4, 3; 10, 1, iris, q. v.) al.—
    C.
    A bow or arch in building, a vault, arch, triumphal arch, etc.:

    efficiens humilem lapidum compagibus arcum,

    Ov. M. 3, 30; 3, 160; Juv. 3, 11; Suet. Ner. 25:

    marmoreus arcus,

    id. Claud. 1; so id. ib. 11; id. Dom. 13; cf. Plin. Pan. 59, 2 Schwarz.—
    II.
    Transf.
    A.
    Poet. or in post-Aug. prose, any thing arched or curved like a bow; of the breaking of waves:

    niger arcus aquarum,

    Ov. M. 11, 568.—Of the windings of a serpent:

    immensos saltu sinuatur in arcus,

    Ov. M. 3, 42.—Of a curve in flight:

    dea se paribus per cælum sustulit alis Ingentemque fugā secuit sub nubibus arcum,

    Verg. A. 5, 658.—Of the curving or bendings of a bay:

    sinus curvos falcatus in arcus,

    Ov. M. 11, 229 (cf.:

    inque sinus scindit sese unda reductos,

    Verg. A. 1, 161).—

    Of a harbor: Portus ab Euroo fluctu curvatus in arcum,

    Verg. A. 3, 533.—Of boughs of trees, Verg. G. 2, 26 et saep.—Of the back of a chair, Tac. A. 15, 57.—
    B.
    The mathematical arc, Sen. Q. N. 1, 10; Col. 5, 2, 9.—Hence, of the five parallel circles of the globe which bound the zones (or perhaps rather, the zones themselves):

    via quinque per arcus,

    Ov. M. 2, 129.

    Lewis & Short latin dictionary > arcus

  • 56 Brutidius

    Brutĭdĭus, ii, m., a Roman name; esp. Brutidius Niger, an historian of the time of Tiberius, and author of a work upon the death of Cicero, now lost, Tac. A. 3, 66; Juv. 10, 83.

    Lewis & Short latin dictionary > Brutidius

  • 57 capillum

    căpillus, i, m. ( căpillum, i, n., Plaut. Most. 1, 3, 97, acc to Non. p. 198, 20) [a dim. form, akin to caput and Gr. kephalê; lit., adj. sc. crinis].
    I.
    Lit., the hair of the head, the hair (while crinis is any hair).
    A.
    Collect. (hence, acc. to Varr, ap. Charis. p. 80 P. in his time used only in the sing.; but the plur is found once in Cic., and since the Aug. poets very freq.) capillus passus, prolixus, circum caput Rejectus neglegenter, Ter. Heaut. 2, 3, 49; cf. id. Phorm. 1, 2, 56:

    versipellis,

    Plaut. Pers. 2, 2, 48:

    compositus (or -um, acc. to Non. l. l.),

    id. Most. 1, 3, 97; Ter Eun. 4, 3, 4 Ruhnk.;

    5, 2, 21: compositus et delibutus,

    Cic. Rosc. Am. 46, 135:

    horridus,

    id. Sest. 8, 19:

    promissus,

    long hair, Caes. B. G. 5, 14:

    longus barbaque promissa,

    Nep. Dat. 3, 1: horrens. Tac. G. 38:

    ornatus,

    Prop. 1, 2, 1:

    tonsus,

    Ov. M. 8, 151:

    niger,

    Hor. A. P. 37:

    albus,

    id. Epod. 17, 23:

    albescens,

    id. C. 3, 14, 25:

    fulvus,

    Ov. M. 12, 273 (opp. barba):

    virgines tondebant barbam et capillum patris,

    Cic. Tusc. 5, 20, 58:

    capillum et barbam promisisse,

    Liv. 6, 16, 4; Plin. 11, 39, 94, § 231.—
    B.
    A hair (sing. very rare):

    in imaginem capilli unius sat multorum,

    Cael. Aur. Tard. 2, 11, 29.—So plur. (freq.), Cic. Pis. 11, 25; Prop. 1, 15, 11; 3 (4), 6, 9; Hor. C. 1, 12, 41; 1, 29, 7; 2, 11, 15; 3, 20, 14; Quint. 8, 2, 7; 11, 3, 160 (in Ov. M. alone more than fifty times).—
    II.
    Transf.
    A.
    The hair of men gen., both of the head and beard:

    Dionysius cultros metuens tonsorios, candente carbone sibi adurebat capillum,

    Cic. Off. 2, 7, 25 Beier (cf. id. Tusc. 5, 20, 58:

    ut barbam et capillum sibi adurerent): ex barbā capillos detonsos neglegimus,

    Sen. Ep. 92, 34; Suet. Ner. 1.—
    B.
    The hair of animals:

    cuniculi,

    Cat. 25, 1:

    apum,

    Col. 9, 10, 1; Pall. Jun. 7, 7:

    haedi,

    Gell. 12, 1, 15:

    membranae,

    Pers. 3, 10; cf. Macr. S. 5, 11.—
    C.
    The threads or fibres of plants, Phn. 21, 6, 17, §

    33: capillus in rosā,

    id. 21, 18, 73, § 121; hence, capillus Veneris, a plant, also called herba capillaris, maidenhair, App. Herb. 47.

    Lewis & Short latin dictionary > capillum

  • 58 capillus

    căpillus, i, m. ( căpillum, i, n., Plaut. Most. 1, 3, 97, acc to Non. p. 198, 20) [a dim. form, akin to caput and Gr. kephalê; lit., adj. sc. crinis].
    I.
    Lit., the hair of the head, the hair (while crinis is any hair).
    A.
    Collect. (hence, acc. to Varr, ap. Charis. p. 80 P. in his time used only in the sing.; but the plur is found once in Cic., and since the Aug. poets very freq.) capillus passus, prolixus, circum caput Rejectus neglegenter, Ter. Heaut. 2, 3, 49; cf. id. Phorm. 1, 2, 56:

    versipellis,

    Plaut. Pers. 2, 2, 48:

    compositus (or -um, acc. to Non. l. l.),

    id. Most. 1, 3, 97; Ter Eun. 4, 3, 4 Ruhnk.;

    5, 2, 21: compositus et delibutus,

    Cic. Rosc. Am. 46, 135:

    horridus,

    id. Sest. 8, 19:

    promissus,

    long hair, Caes. B. G. 5, 14:

    longus barbaque promissa,

    Nep. Dat. 3, 1: horrens. Tac. G. 38:

    ornatus,

    Prop. 1, 2, 1:

    tonsus,

    Ov. M. 8, 151:

    niger,

    Hor. A. P. 37:

    albus,

    id. Epod. 17, 23:

    albescens,

    id. C. 3, 14, 25:

    fulvus,

    Ov. M. 12, 273 (opp. barba):

    virgines tondebant barbam et capillum patris,

    Cic. Tusc. 5, 20, 58:

    capillum et barbam promisisse,

    Liv. 6, 16, 4; Plin. 11, 39, 94, § 231.—
    B.
    A hair (sing. very rare):

    in imaginem capilli unius sat multorum,

    Cael. Aur. Tard. 2, 11, 29.—So plur. (freq.), Cic. Pis. 11, 25; Prop. 1, 15, 11; 3 (4), 6, 9; Hor. C. 1, 12, 41; 1, 29, 7; 2, 11, 15; 3, 20, 14; Quint. 8, 2, 7; 11, 3, 160 (in Ov. M. alone more than fifty times).—
    II.
    Transf.
    A.
    The hair of men gen., both of the head and beard:

    Dionysius cultros metuens tonsorios, candente carbone sibi adurebat capillum,

    Cic. Off. 2, 7, 25 Beier (cf. id. Tusc. 5, 20, 58:

    ut barbam et capillum sibi adurerent): ex barbā capillos detonsos neglegimus,

    Sen. Ep. 92, 34; Suet. Ner. 1.—
    B.
    The hair of animals:

    cuniculi,

    Cat. 25, 1:

    apum,

    Col. 9, 10, 1; Pall. Jun. 7, 7:

    haedi,

    Gell. 12, 1, 15:

    membranae,

    Pers. 3, 10; cf. Macr. S. 5, 11.—
    C.
    The threads or fibres of plants, Phn. 21, 6, 17, §

    33: capillus in rosā,

    id. 21, 18, 73, § 121; hence, capillus Veneris, a plant, also called herba capillaris, maidenhair, App. Herb. 47.

    Lewis & Short latin dictionary > capillus

  • 59 conspiciens

    1.
    con-spĭcĭo, spexi, spectum, 3, v. a. and n., to look at attentively, to get sight of, to descry, perceive, observe (class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    Absol.:

    inter eas regiones, quā oculi conspiciant,

    Varr. L. L. 7, § 9 Müll.:

    in tabernam,

    Petr. 140, 14.—
    (β).
    With acc.:

    me interrogas, Qui ipsus equidem nunc primum istanc tecum conspicio semul,

    Plaut. Am. 2, 2, 122:

    quae aedes... quas quotiensquomque conspicio, fleo,

    id. Capt. 1, 1, 29:

    si queat usquam Conspicere amissum fetum,

    Lucr. 2, 358: quandoque te in jure conspicio, Leg. Act. ap. Cic. Caecin. 19, 54, and id. Mur. 12, 26:

    ut procul novum vehiculum Argonautarum e monte conspexit,

    Cic. N. D. 2, 35, 89:

    quisque... quae prima signa conspexit, ad haec constitit,

    Caes. B. G. 2, 21:

    quos cum apud se in castris Ariovistus conspexisset,

    id. ib. 1, 47:

    ubi primum nostros equites conspexerunt,

    id. ib. 4, 12;

    2, 26: sidus in regione caeli, etc.,

    Plin. 2, 25, 23, § 94:

    qui lucus ex insulā conspiciebatur,

    Nep. Milt. 7, 3:

    conspici inter se,

    to be visible to one another, Liv. 37, 41, 4:

    cum inter se conspecti essent,

    id. 33, 6, 4:

    hunc simulac cupido conspexit lumine virgo,

    Cat. 64, 86:

    conspectis luminibus crebris,

    Liv. 31, 24, 7:

    locum insidiis conspeximus ipsi,

    Verg. A. 9, 237:

    quae mihi tunc primum, tunc est conspecta supremum,

    Ov. M. 12, 526:

    super tabernaculum... unde ab omnibus conspici posset, imago Solis fulgebat,

    Curt. 3, 3, 8:

    conspecto delatore ejus,

    Suet. Dom. 11:

    rugas in speculo,

    Ov. M. 15, 232:

    cornua in undā,

    id. ib. 1, 640:

    arcem,

    id. ib. 2, 794:

    scopulum,

    id. ib. 4, 731.—Of an inanimate subject:

    si illud signum (Jovis) solis ortum et forum curiamque conspiceret,

    Cic. Cat. 3, 8, 20.—With two accus., when an action, condition, etc., is the object:

    quam (matrem) paucis ante diebus laureatam in suā gratulatione conspexit, eandem, etc.... eundem (filium) spoliatum omni dignitate conspiciat,

    Cic. Mur. 41, 88:

    strata volgi pedibus detrita viarum Saxea,

    Lucr. 1, 315:

    superiora loca multitudine armatorum completa,

    Caes. B. G. 3, 3:

    quos laborantes,

    id. ib. 4, 26:

    aliquos ex nave egredientes,

    id. ib.:

    aliquem conspiciens ad se ferentem,

    Nep. Dat. 4, 5:

    naves suas oppletas serpentibus,

    id. Hann. 11, 6:

    (Hannibalem) humi jacentem,

    Liv. 21, 4, 7:

    adrasum quendam,

    Hor. Ep. 1, 7, 49; cf., pass.:

    quamvis non alius flectere equum sciens Aeque conspicitur,

    id. C. 3, 7, 26:

    cum interim Metellus, monte degrediens cum exercitu, conspicitur,

    Sall. J. 49, 5 dub.;

    v. conspicor: terribilior niger conspicitur (canis),

    Col. 7, 12, 4.—
    (γ).
    With acc. and inf.:

    corpus ut exanimum siquod procul ipse jacere Conspicias hominis,

    Lucr. 6, 706:

    qui nostros victores flumen transisse conspexerant,

    Caes. B. G. 2, 24:

    centum procurrere currus,

    Cato, 64, 389; Plin. 2, 9, 6, § 45.—
    B.
    Pregn., to look at with admiration or close attention, to gaze upon, observe, contemplate.
    (α).
    Act.:

    quid nunc supina sursum in caelum conspicis?

    Plaut. Cist. 2, 3, 78:

    orabat, ne se, quem paulo ante cum egregiā stirpe conspexissent, orbum liberis facerent,

    Liv. 1, 26, 9:

    Demetrium ut pacis auctorem cum ingenti favore conspiciebant,

    id. 39, 53, 2:

    quem cum omnes conspicerent propter novitatem ornatūs ignotamque formam,

    Nep. Dat. 3, 3:

    cum bene notum Porticus Agrippae te conspexerit,

    Hor. Ep. 1, 6, 26.—
    (β).
    Esp. pass.: conspici, to attract attention, to be conspicuous, noticed, observed, distinguished, admired:

    inania sunt ista... delectamenta paene puerorum, captare plausus, vehi per urbem, conspici velle,

    Cic. Pis. 25, 60: in gestu nec [p. 436] venustatem conspiciendam, nec turpitudinem esse, Auct. Her. 3, 15, 26:

    sic quisque hostem ferire, murum adscendere, conspici dum tale facinus faceret, properabat,

    Sall. C. 7, 6:

    supellex modica, non multa, ut in neutram partem conspici posset,

    Nep. Att. 13, 5:

    quid te ut regium juvenem conspici sinis?

    Liv. 1, 47, 5:

    maxime conspectus ipse est, curru equis albis juncto urbem invectus,

    id. 5, 23, 5:

    vestitus nihil inter aequales excellens, arma atque equi conspiciebantur,

    id. 21, 4, 8; 5, 52, 3; 39, 6, 9:

    quorum Conspicitur nitidis fundata pecunia villis,

    Hor. Ep. 1, 15, 46:

    tu formosissimus alto Conspiceris caelo ( = inter deos versaris),

    Ov. M. 4, 19:

    prima bonis animi conspicerere tui,

    id. Tr. 1, 6, 34; Vell. 2, 91, 4; Quint. 11, 3, 137.—Less freq. in an unfavorable sense, to be notorious, to be gazed at with dislike or contempt:

    carere me adspectu civium quam infestis oculis omnium conspici mallem,

    Cic. Cat. 1, 7, 17: ne quid faciat, quod conspici et derideri posset, Aug. ap. Suet. Claud. 4.—
    II.
    Trop., to perceive mentally, to understand, comprehend:

    satis in rem quae sint meam ego conspicio mihi,

    Plaut. Trin. 3, 2, 10:

    quantum ego nunc corde conspicio meo,

    id. Ps. 3, 1, 3; cf.:

    ut conspiciatis eum mentibus, quoniam oculis non potestis,

    Cic. Balb. 20, 47:

    nullus error talis in L. Aemilio Paulo conspectus est,

    Val. Max. 7, 5, 3.—Hence,
    A.
    conspĭcĭens, entis, P. a. (acc. to II. B.), having understanding, intelligent:

    ad quas (contumelias) despiciendas non sapiente opus est viro, sed tantum conspiciente,

    Sen. Const. 16, 3 Haase (al. consipiente). —
    B.
    conspectus, a, um, P. a.
    1.
    (Acc. to I. A. 1.) Visible:

    tumulus hosti conspectus,

    Liv. 22, 24, 5; cf. id. 10, 40, 8; 32, 5, 13:

    agmina inter se satis conspecta,

    id. 22, 4, 6. —
    2.
    (Acc. to I. B.) Striking, distinguished, remarkable, gazed at, = conspicuus (perh. not ante-Aug.):

    Pallas chlamyde et pictis conspectus in armis,

    Verg. A. 8, 588 (conspicuus, conspicabilis, Serv.); so,

    victor Tyrio in ostro,

    id. G. 3, 17; cf. Hor. A. P. 228:

    juventus,

    Ov. M. 12, 553:

    patris avique fama conspectum eum faciebat,

    Liv. 45, 7, 3:

    conspectus elatusque supra modum hominis privati,

    id. 4, 13, 3.— Comp., Ov. M. 4, 796; Liv. 2, 5, 5; Tac. H. 4, 11; Just. 11, 5; Juv. 8, 140 al.— Sup. and adv. apparently not in use.—
    C.
    conspĭcĭendus, a, um, P. a. (acc. to I. B.), worth seeing, worthy of attention, distinguished (perh. not ante-Aug.):

    insideat celeri conspiciendus equo,

    Tib. 1, 2, 70:

    Nemesis donis meis,

    id. 2, 3, 52:

    Hyas formā,

    Ov. F. 5, 170:

    mater formosa Inter Dictaeos greges,

    id. ib. 5, 118:

    eques,

    id. Tr. 2, 114:

    opus vel in hac magnificentiā urbis,

    Liv. 6, 4, 11; Val. Fl. 1, 261; Mart. 9, 50, 10.
    2.
    conspĭcĭo, ōnis, f. [1. conspicio], the survey taken by the augur in fixing the limits of the templum, Varr. L. L. 7, § 9 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > conspiciens

  • 60 conspicio

    1.
    con-spĭcĭo, spexi, spectum, 3, v. a. and n., to look at attentively, to get sight of, to descry, perceive, observe (class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    Absol.:

    inter eas regiones, quā oculi conspiciant,

    Varr. L. L. 7, § 9 Müll.:

    in tabernam,

    Petr. 140, 14.—
    (β).
    With acc.:

    me interrogas, Qui ipsus equidem nunc primum istanc tecum conspicio semul,

    Plaut. Am. 2, 2, 122:

    quae aedes... quas quotiensquomque conspicio, fleo,

    id. Capt. 1, 1, 29:

    si queat usquam Conspicere amissum fetum,

    Lucr. 2, 358: quandoque te in jure conspicio, Leg. Act. ap. Cic. Caecin. 19, 54, and id. Mur. 12, 26:

    ut procul novum vehiculum Argonautarum e monte conspexit,

    Cic. N. D. 2, 35, 89:

    quisque... quae prima signa conspexit, ad haec constitit,

    Caes. B. G. 2, 21:

    quos cum apud se in castris Ariovistus conspexisset,

    id. ib. 1, 47:

    ubi primum nostros equites conspexerunt,

    id. ib. 4, 12;

    2, 26: sidus in regione caeli, etc.,

    Plin. 2, 25, 23, § 94:

    qui lucus ex insulā conspiciebatur,

    Nep. Milt. 7, 3:

    conspici inter se,

    to be visible to one another, Liv. 37, 41, 4:

    cum inter se conspecti essent,

    id. 33, 6, 4:

    hunc simulac cupido conspexit lumine virgo,

    Cat. 64, 86:

    conspectis luminibus crebris,

    Liv. 31, 24, 7:

    locum insidiis conspeximus ipsi,

    Verg. A. 9, 237:

    quae mihi tunc primum, tunc est conspecta supremum,

    Ov. M. 12, 526:

    super tabernaculum... unde ab omnibus conspici posset, imago Solis fulgebat,

    Curt. 3, 3, 8:

    conspecto delatore ejus,

    Suet. Dom. 11:

    rugas in speculo,

    Ov. M. 15, 232:

    cornua in undā,

    id. ib. 1, 640:

    arcem,

    id. ib. 2, 794:

    scopulum,

    id. ib. 4, 731.—Of an inanimate subject:

    si illud signum (Jovis) solis ortum et forum curiamque conspiceret,

    Cic. Cat. 3, 8, 20.—With two accus., when an action, condition, etc., is the object:

    quam (matrem) paucis ante diebus laureatam in suā gratulatione conspexit, eandem, etc.... eundem (filium) spoliatum omni dignitate conspiciat,

    Cic. Mur. 41, 88:

    strata volgi pedibus detrita viarum Saxea,

    Lucr. 1, 315:

    superiora loca multitudine armatorum completa,

    Caes. B. G. 3, 3:

    quos laborantes,

    id. ib. 4, 26:

    aliquos ex nave egredientes,

    id. ib.:

    aliquem conspiciens ad se ferentem,

    Nep. Dat. 4, 5:

    naves suas oppletas serpentibus,

    id. Hann. 11, 6:

    (Hannibalem) humi jacentem,

    Liv. 21, 4, 7:

    adrasum quendam,

    Hor. Ep. 1, 7, 49; cf., pass.:

    quamvis non alius flectere equum sciens Aeque conspicitur,

    id. C. 3, 7, 26:

    cum interim Metellus, monte degrediens cum exercitu, conspicitur,

    Sall. J. 49, 5 dub.;

    v. conspicor: terribilior niger conspicitur (canis),

    Col. 7, 12, 4.—
    (γ).
    With acc. and inf.:

    corpus ut exanimum siquod procul ipse jacere Conspicias hominis,

    Lucr. 6, 706:

    qui nostros victores flumen transisse conspexerant,

    Caes. B. G. 2, 24:

    centum procurrere currus,

    Cato, 64, 389; Plin. 2, 9, 6, § 45.—
    B.
    Pregn., to look at with admiration or close attention, to gaze upon, observe, contemplate.
    (α).
    Act.:

    quid nunc supina sursum in caelum conspicis?

    Plaut. Cist. 2, 3, 78:

    orabat, ne se, quem paulo ante cum egregiā stirpe conspexissent, orbum liberis facerent,

    Liv. 1, 26, 9:

    Demetrium ut pacis auctorem cum ingenti favore conspiciebant,

    id. 39, 53, 2:

    quem cum omnes conspicerent propter novitatem ornatūs ignotamque formam,

    Nep. Dat. 3, 3:

    cum bene notum Porticus Agrippae te conspexerit,

    Hor. Ep. 1, 6, 26.—
    (β).
    Esp. pass.: conspici, to attract attention, to be conspicuous, noticed, observed, distinguished, admired:

    inania sunt ista... delectamenta paene puerorum, captare plausus, vehi per urbem, conspici velle,

    Cic. Pis. 25, 60: in gestu nec [p. 436] venustatem conspiciendam, nec turpitudinem esse, Auct. Her. 3, 15, 26:

    sic quisque hostem ferire, murum adscendere, conspici dum tale facinus faceret, properabat,

    Sall. C. 7, 6:

    supellex modica, non multa, ut in neutram partem conspici posset,

    Nep. Att. 13, 5:

    quid te ut regium juvenem conspici sinis?

    Liv. 1, 47, 5:

    maxime conspectus ipse est, curru equis albis juncto urbem invectus,

    id. 5, 23, 5:

    vestitus nihil inter aequales excellens, arma atque equi conspiciebantur,

    id. 21, 4, 8; 5, 52, 3; 39, 6, 9:

    quorum Conspicitur nitidis fundata pecunia villis,

    Hor. Ep. 1, 15, 46:

    tu formosissimus alto Conspiceris caelo ( = inter deos versaris),

    Ov. M. 4, 19:

    prima bonis animi conspicerere tui,

    id. Tr. 1, 6, 34; Vell. 2, 91, 4; Quint. 11, 3, 137.—Less freq. in an unfavorable sense, to be notorious, to be gazed at with dislike or contempt:

    carere me adspectu civium quam infestis oculis omnium conspici mallem,

    Cic. Cat. 1, 7, 17: ne quid faciat, quod conspici et derideri posset, Aug. ap. Suet. Claud. 4.—
    II.
    Trop., to perceive mentally, to understand, comprehend:

    satis in rem quae sint meam ego conspicio mihi,

    Plaut. Trin. 3, 2, 10:

    quantum ego nunc corde conspicio meo,

    id. Ps. 3, 1, 3; cf.:

    ut conspiciatis eum mentibus, quoniam oculis non potestis,

    Cic. Balb. 20, 47:

    nullus error talis in L. Aemilio Paulo conspectus est,

    Val. Max. 7, 5, 3.—Hence,
    A.
    conspĭcĭens, entis, P. a. (acc. to II. B.), having understanding, intelligent:

    ad quas (contumelias) despiciendas non sapiente opus est viro, sed tantum conspiciente,

    Sen. Const. 16, 3 Haase (al. consipiente). —
    B.
    conspectus, a, um, P. a.
    1.
    (Acc. to I. A. 1.) Visible:

    tumulus hosti conspectus,

    Liv. 22, 24, 5; cf. id. 10, 40, 8; 32, 5, 13:

    agmina inter se satis conspecta,

    id. 22, 4, 6. —
    2.
    (Acc. to I. B.) Striking, distinguished, remarkable, gazed at, = conspicuus (perh. not ante-Aug.):

    Pallas chlamyde et pictis conspectus in armis,

    Verg. A. 8, 588 (conspicuus, conspicabilis, Serv.); so,

    victor Tyrio in ostro,

    id. G. 3, 17; cf. Hor. A. P. 228:

    juventus,

    Ov. M. 12, 553:

    patris avique fama conspectum eum faciebat,

    Liv. 45, 7, 3:

    conspectus elatusque supra modum hominis privati,

    id. 4, 13, 3.— Comp., Ov. M. 4, 796; Liv. 2, 5, 5; Tac. H. 4, 11; Just. 11, 5; Juv. 8, 140 al.— Sup. and adv. apparently not in use.—
    C.
    conspĭcĭendus, a, um, P. a. (acc. to I. B.), worth seeing, worthy of attention, distinguished (perh. not ante-Aug.):

    insideat celeri conspiciendus equo,

    Tib. 1, 2, 70:

    Nemesis donis meis,

    id. 2, 3, 52:

    Hyas formā,

    Ov. F. 5, 170:

    mater formosa Inter Dictaeos greges,

    id. ib. 5, 118:

    eques,

    id. Tr. 2, 114:

    opus vel in hac magnificentiā urbis,

    Liv. 6, 4, 11; Val. Fl. 1, 261; Mart. 9, 50, 10.
    2.
    conspĭcĭo, ōnis, f. [1. conspicio], the survey taken by the augur in fixing the limits of the templum, Varr. L. L. 7, § 9 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > conspicio

См. также в других словарях:

  • Niger — (le) grand fleuve d Afrique occid., tributaire de l Atlantique (golfe de Guinée); le 3e du continent; 4 160 km pour un bassin de 2 092 000 km² s étendant sur huit états. Né en rép. de Guinée sur le versant est du Fouta Djalon et appelé Djoliba (… …   Encyclopédie Universelle

  • Niger — African nation, named for the river Niger, mentioned by that name 1520s (Leo Africanus), probably an alteration (by influence of L. niger black ) of a local Tuareg name, egereou n igereouen, from egereou big river, sea + n igereouen, plural of… …   Etymology dictionary

  • Niger [2] — Niger, 1) (Nigir, a. Geogr.), Fluß, der im Südosten Afrikas, aus dem Gebirg Thala entsprang, dann sich westlich wandte u. seinen 400 geographische Meilen langen Lauf endigte, indem der östliche Arm durch unbekannte Gegenden, der westliche durch… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Niger [3] — Niger, 1) Pescennius N., aus Aquinum, zeichnete sich frühzeitig im Felde aus, commandirte 190 n.Chr. in Dacien u. wurde 191 Statthalter in Syrien; nach der Ermordung des Kaisers Pertinax 193 wählten ihn seine Legionen u. der ganze Orient zum… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Niger — [nī′jər, nē zher′] 1. river in W Africa, flowing from Guinea through Mali, Niger, & Nigeria into the Gulf of Guinea: c. 2,590 mi (4,168 km) 2. country in WC Africa, north of Nigeria: formerly a French territory, it became independent in 1960: 489 …   English World dictionary

  • Niger [1] — Niger (lat.), 1) schwarz, dunkel; 2) bös, gottlos; 3) Unglück bringend …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Niger — (richtiger Nigir, »Fluß«), nächst Nil und Kongo längster Strom (4160 km) Afrikas, steht bloß dem Kongo an Wassermasse nach. Er entspringt aus drei Quellflüssen (Hauptquelle 9°20´ nördl. Br. und 11° westl. L.) in der Gegend des Treffpunktes von… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Niger — Niger, nach dem Nil und Kongo der größte Strom Afrikas [Karte: Afrika I], im Oberlaufe Dscholiba (Joliba) und Eghirreu, im Unterlaufe Kowarra, Quorra genannt, entspringt als Tembi in Oberguinea, fließt zuerst nach NO., wird bei Bammako für… …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Niger — Niger, röm. Benennung des Hauptstromes von Mittelafrika: von dem die Alten wußten, daß er weite und volkreiche Länder durchströme. Von den Europäern bat ihn zuerst Mungo Park gesehen; Clapperton ermittelte, daß er in den Meerbusen von Benin münde …   Herders Conversations-Lexikon

  • Niger — Porté dans le Finistère, le nom a dû désigner celui qui vannait les céréales (breton nizher) …   Noms de famille

  • niger — nȉger m DEFINICIJA žarg. crnac, pripadnik crne rase, naziv najčešće pejor. prizvuka ETIMOLOGIJA amer.engl. nigger ← šp. negro …   Hrvatski jezični portal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»