-
1 unveränderlich
-
2 beständig
be'ständig ( von Dauer) trwały; ( konstant) stały (-le), niezmienny; Material wytrzymały, odporny ( gegen na A);das Wetter bleibt beständig pogoda ustaliła się; -
3 gleich
wir sind im gleichen Alter jesteśmy w jednym wieku;am gleichen Tag tego samego dnia, w tym samym dniu;auf die gleiche Weise w ten sam sposób;in gleiche Teile schneiden <po>kroić na równe części;alle wollen das Gleiche wszyscy chcą tego samego;Gleiches mit Gleichem vergelten odpłacać <- cić> tą samą monetą;das läuft auf das Gleiche hinaus to na jedno wychodzi;gleich gut, schnell równie dobrze, szybko (wie … jak …);gleich bleiben nie zmieni(a)ć się;gleich bleibend niezmienny;fam. das bleibt sich gleich to nie zmienia postaci rzeczy;gleich (gesinnt) sein nie różnić się (poglądami);MAT zwei und zwei (ist) gleich vier dwa i dwa równa się cztery;es ist mir gleich ( egal) wszystko mi jedno;bis gleich! na razie!;gleich daneben tuż oder zaraz obok;gleich darauf zaraz potem;gleich um die Ecke tuż za rogiem;wie hieß er doch gleich? jak się on tam nazywał?;wann war das doch gleich? kiedy też to było? -
4 unveränderlich
unver'änderlich niezmienny -
5 unvermindert
unvermindert adj niesłabnący, niezmienny
См. также в других словарях:
niezmienny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, niezmiennynni {{/stl 8}}{{stl 7}} nieulegający, niepodlegający zmianom, niedający się zmienić, przekonać; stały, trwały, niezachwiany : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niezmienne poglądy, decyzje. Niezmienna postawa. Niezmienny … Langenscheidt Polski wyjaśnień
niezmienny — niezmiennynni «nie ulegający zmianom, nie dający się zmienić; trwały, stały» Niezmienne postanowienie. Niezmienne uczucia. Być niezmiennym w swoich przekonaniach … Słownik języka polskiego
bezwzględny — bezwzględnyni, bezwzględnyniejszy 1. «nie mający względów dla innych; świadczący o surowości, okrucieństwie; surowy, okrutny» Bezwzględny przełożony. Bezwzględne postępowanie. Być coraz bezwzględniejszym dla kogoś, w stosunku do kogoś. Być… … Słownik języka polskiego
eleata — m odm. jak ż IV, CMs. eleataacie, lm M. eleataaci, DB. eleatatów filoz. «w starożytnej Grecji (VI i V w. p.n.e.): przedstawiciel szkoły filozoficznej, według której byt jest jeden, niezmienny, nieruchomy i wieczny, ruch zaś nie istnieje; w lm… … Słownik języka polskiego
homologia — ż I, DCMs. homologiagii, blm 1. książk. «zgodność, odpowiedniość» 2. biol. «występowanie w różnych organizmach narządów podobnego pochodzenia, lecz niekoniecznie spełniających te same czynności» 3. geogr. «zgodność przebiegu zarysów, np. wybrzeży … Słownik języka polskiego
identyczny — identycznyni «taki sam, jednakowy; niezmienny» Identyczne przedmioty, teksty, dźwięki. Mieliśmy identyczne poglądy. Rysunki były bardzo podobne, jednak nie identyczne. ‹śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
jednakowy — jednakowywi «taki sam, niczym się nie różniący; ten sam, niezmienny» Jednakowe budynki, samochody. Jednakowy los. Jednakowe poglądy, zainteresowania, usposobienia. Jednakowi pod względem upodobań. W jednakowym stopniu, w jednakowej mierze … Słownik języka polskiego
jednostajny — jednostajnyniejszy «stale taki sam, niezmienny, nie urozmaicony, jednakowy, równy; powtarzający ten sam motyw, ruch, nie modulowany, monotonny» Jednostajny głos, hałas, stuk, warkot. Jednostajna płaszczyzna, równina. Prowadzić jednostajny tryb… … Słownik języka polskiego
nieodmienny — 1. «o wyrazie: nie mający form fleksyjnych» Nieodmienne części mowy. Spójniki są to wyrazy nieodmienne. 2. «nie ulegający zmianom; niezmienny, stały» Nieodmienna wierność, dobroć. Nieodmienna cecha. Nieodmienne prawa fizyki … Słownik języka polskiego
niezmiennie — książk. przysłów. od niezmienny Mieszkać gdzieś niezmiennie od lat … Słownik języka polskiego
niezmienność — ż V, DCMs. niezmiennośćści, blm rzecz. od niezmienny Niezmienność czyichś przekonań … Słownik języka polskiego
