nieruchomy

См. также в других словарях:

• nieruchomy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nieruchomymi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niewykonujący żadnych ruchów, niewprawiany w ruch; taki, który nawet nie drgnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nieruchomy cel. Nieruchoma postać …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nieruchomy — nieruchomymi «nie poruszający się, nie wykonujący żadnych ruchów, pozostający w bezruchu» Nieruchomy tłum. Nieruchoma twarz. Nieruchome spojrzenie. Nieruchome narządy mowy. ∆ Majątek nieruchomy, własność nieruchoma, mienie nieruchome «majątek,… …   Słownik języka polskiego

• akcent — m IV, D. u, Ms. akcentncie; lm M. y 1. «zjawisko fonetyczne polegające na wyróżnieniu sylaby w wyrazie za pomocą zwiększenia siły artykulacyjnej (akcent dynamiczny, ekspiracyjny, przycisk), zmiany wysokości tonu (akcent toniczny) lub wydłużenia… …   Słownik języka polskiego

• bieżnik — m III, D. a, N. bieżnikkiem; lm M. i 1. «wąska podłużna serwetka na stół» Bieżnik łowicki. Bieżnik lniany a. z lnu. 2. techn. «warstwa opony stykająca się z drogą, wykonana z gumy o dużej odporności na ścieranie, z rzeźbą przeciwślizgową» 3. żegl …   Słownik języka polskiego

• dobytek — m III, D. dobytektku, N. dobytektkiem, blm 1. «majątek ruchomy i nieruchomy; mienie» Stracić cały dobytek, jedyny dobytek. 2. «zwierzęta domowe, zwłaszcza bydło; inwentarz» Karmić dobytek, doglądać dobytku, opiekować się dobytkiem …   Słownik języka polskiego

• dziedzictwo — n III, Ms. dziedzictwowie; lm D. dziedzictwoictw 1. «majątek ruchomy albo nieruchomy przejęty jako spadek; scheda, spuścizna, sukcesja» Gospodarzył na dziedzictwie żony. Dostać dziedzictwo po rodzicach. 2. blm «prawo do wejścia w posiadanie albo… …   Słownik języka polskiego

• eleata — m odm. jak ż IV, CMs. eleataacie, lm M. eleataaci, DB. eleatatów filoz. «w starożytnej Grecji (VI i V w. p.n.e.): przedstawiciel szkoły filozoficznej, według której byt jest jeden, niezmienny, nieruchomy i wieczny, ruch zaś nie istnieje; w lm… …   Słownik języka polskiego

• immobilizacja — ż I, DCMs. immobilizacjacji, blm ekon. «zamiana majątku ruchomego na nieruchomy» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• kamienny — kamiennynni 1. «mający związek z kamieniem bryłą skalną, zwłaszcza: zrobiony, powstały z kamienia, złożony z kamieni; będący kamieniem» Kamienny brzeg. Most kamienny. Posadzka, płyta kamienna. Kamienne schody. ∆ Węgiel kamienny «gatunek węgla… …   Słownik języka polskiego

• kontrolny — kontrolnyni «odnoszący się do kontroli, służący do kontroli, sprawujący kontrolę; kontrolujący, sprawdzający» Sędzia kontrolny. Mecz kontrolny. Przyrządy, urządzenia kontrolne. Praca kontrolna. Numer kontrolny. ∆ Obraz kontrolny «nieruchomy obraz …   Słownik języka polskiego

• majątek — m III, D. majątektku, N. majątektkiem; lm M. majątektki 1. «posiadłość, własność ziemska» Majątek ziemski. Dziedziczny, rodowy, rodzinny majątek. Parcelacja majątku. Dzierżawić majątek. Zarządzać majątkiem. 2. «ogół dóbr należących do danej osoby …   Słownik języka polskiego