Перевод: с английского на польский

с польского на английский

nieprawdopodobny

  • 1 improbable

    [ɪm'prɔbəbl]
    adj
    * * *
    [im'probəbl]
    1) (not likely to happen or exist; not probable: Although death at his age was improbable, he had already made his will.) nieprawdopodobny
    2) (hard to believe: an improbable explanation.) mało prawdopodobny
    - improbability

    English-Polish dictionary > improbable

  • 2 unlikely

    [ʌn'laɪklɪ]
    adj
    ( not likely) nieprawdopodobny, mało prawdopodobny; ( unexpected) nieoczekiwany

    in the unlikely event of any trouble, … — gdyby były jakieś kłopoty, co (jest) mało prawdopodobne, …

    in the unlikely event that they give you any trouble, … — gdyby sprawiali wam jakieś kłopoty, co (jest) mało prawdopodobne, …

    * * *
    (not likely or probable: an unlikely explanation for his absence; She's unlikely to arrive before 7.00 p.m.; It is unlikely that she will come.) nieprawdopodobny

    English-Polish dictionary > unlikely

  • 3 fantastic

    [fæn'tæstɪk]
    adj
    fantastyczny; (strange, incredible) niezwykły
    * * *
    [fæn'tæstik]
    1) (unbelievable and like a fantasy: She told me some fantastic story about her father being a Grand Duke!) nieprawdopodobny
    2) (wonderful; very good: You look fantastic!) fantastyczny

    English-Polish dictionary > fantastic

  • 4 incredible

    [ɪn'krɛdɪbl]
    adj
    * * *
    [in'kredəbl]
    1) (hard to believe: He does an incredible amount of work.) nieprawdopodobny
    2) (impossible to believe; not credible: I found his story incredible.) niewiarygodny
    - incredibility

    English-Polish dictionary > incredible

См. также в других словарях:

  • nieprawdopodobny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} budzący podejrzenia co do prawdziwości, wykazujący niski stopień prawdopodobieństwa, niewiarygodny; także niezwykły, niesamowity : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nieprawdopodobna opowieść, wiadomość.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • nieprawdopodobny — nieprawdopodobnyni «pozbawiony cech prawdopodobieństwa, nie dający się uznać za prawdę, mało wiarogodny; niezwykły, niesłychany» Nieprawdopodobny zbieg okoliczności. Nieprawdopodobna historia, wiadomość. Mieć nieprawdopodobne szczęście …   Słownik języka polskiego

  • bałagan — m IV, D. u, Ms. bałagannie, blm pot. «nieporządek, nieład, rozprzężenie, chaos» Nieopisany, nieprawdopodobny bałagan. Bałagan w mieszkaniu, na biurku. Narobić gdzieś bałaganu. Robić gdzieś bałagan. ‹ros.› …   Słownik języka polskiego

  • fantastyczny — fantastycznyni, fantastycznyniejszy 1. «należący do dziedziny fantazji, wyobraźni, urojony, zmyślony; nierealny, nieprawdopodobny, dziwaczny» Fantastyczne przygody, opowiadania, sny, marzenia. Fantastyczne szczyty gór, obłoki. ∆ Powieść… …   Słownik języka polskiego

  • legendarny — legendarnyni «oparty na legendzie, zaczerpnięty, znany z legendy, otoczony legendą; baśniowy, fantastyczny» Legendarne miasto. Legendarny król. przen. «nieprawdopodobny, nieprawdziwy» Legendarne zarobki. Legendarny bohater …   Słownik języka polskiego

  • nieprawdopodobnie — przysłów. od nieprawdopodobny Wiadomość brzmiała nieprawdopodobnie …   Słownik języka polskiego

  • niestworzony — pot. «nieprawdopodobny, nieprawdziwy, zmyślony, fantastyczny» zwykle w wyrażeniach: Niestworzone rzeczy, historie, brednie itp …   Słownik języka polskiego

  • niewiarogodny — niewiarogodnyni «taki, któremu trudno wierzyć, nie zasługujący na zaufanie; mający cechy nieprawdopodobieństwa, nieprawdopodobny» Niewiarogodny świadek. Niewiarogodne wieści, nowiny. Pędzić z niewiarogodną szybkością …   Słownik języka polskiego

  • uwierzenie — n I rzecz. od uwierzyć ◊ Nie do uwierzenia «nieprawdopodobnie, nadzwyczajnie; nieprawdopodobny, nadzwyczajny» …   Słownik języka polskiego

  • wiara — ż IV, CMs. wierze; lm D. wiar 1. blm «przeświadczenie, przekonanie, pewność, że coś jest prawdą, że coś jest słuszne; ufność, że coś się spełni, wierzenie w coś» Wiara w ideały, w słuszność jakiejś sprawy. Wiara we własne siły. Przywracać komuś… …   Słownik języka polskiego

  • wykluczony — wykluczonyczeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. wykluczyć (p.) wykluczony w użyciu przym. «absolutnie niemożliwy, nieprawdopodobny; niedopuszczalny» Pomyłka wykluczona. Mój współudział jest wykluczony. Nie zrobię tego, wykluczone …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»