niedomagać

См. также в других словарях:

• niedomagać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, niedomagaćam, niedomagaća, niedomagaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} cierpieć na jakąś dolegliwość, zwykle przez dłuższy okres, podupadać na zdrowiu : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• niedomagać — ndk I, niedomagaćam, niedomagaćasz, niedomagaćają, niedomagaćaj, niedomagaćał «być niezupełnie zdrowym, często chorować, zapadać na zdrowiu» Zaczęła niedomagać. Od dawna niedomaga na serce. przen. «nie dopisywać, szwankować, mieć braki, usterki»… …   Słownik języka polskiego

• kość — 1. pot. Coś rozeszło się, rozlazło się po kościach «coś skończyło się bez przykrych skutków»: Na szczęście sprawa jakoś rozeszła się po kościach i wszystko dobrze się skończyło. Cosm 12/2000. 2. pot. Czuć coś w kościach «odczuwać skutki wysiłku,… …   Słownik frazeologiczny

• cherlać — ndk I, cherlaćam, cherlaćasz, cherlaćają, cherlaćaj, cherlaćał «być przez dłuższy czas słabym, mizernym, cierpiącym, chorowitym; podupadać na zdrowiu; marnieć, kwękać, niedomagać» Cherlać od wczesnej młodości …   Słownik języka polskiego

• chronicznie — przysłów. od chroniczny Chronicznie zaziębiony, głodny. Chronicznie niedomagać …   Słownik języka polskiego

• kość — ż V, DCMs. kośćści; lm MD. kośćści, N. kośććmi 1. «część szkieletu ludzi i zwierząt, twardy twór barwy białawej zbudowany z tkanki kostnej» Kość czołowa, goleniowa, ogonowa, policzkowa. Kości długie, krótkie, płaskie. Zapalenie, złamanie kości.… …   Słownik języka polskiego

• kuleć — ndk III, kulećeję, kulećejesz, kulećlał, kulećeli «utykać na nogę wskutek wady organicznej, okaleczenia albo chwilowego bólu» Szedł z lekka kulejąc. Kulała od urodzenia. przen. «źle się rozwijać, niedomagać, szwankować» Rozmowa kulała.… …   Słownik języka polskiego

• kwękać — ndk I, kwękaćam, kwękaćasz, kwękaćają, kwękaćaj, kwękaćał pot. «czuć się niezdrowym, niedomagać; narzekać, utyskiwać» Była całe życie słaba i kwękająca …   Słownik języka polskiego

• nie- — «pierwszy człon wyrazów złożonych pisany łącznie (wyjątkowo z łącznikiem)» a) «będący częścią przymiotnika złożonego oznaczającą zwykłe zaprzeczenie (cechy wyrażanej przez przymiotnik podstawowy), np. nieczytelny, niepełnoletni, nieżonaty, nierad …   Słownik języka polskiego

• niedomaganie — n I 1. rzecz. od niedomagać. 2. lm D. niedomaganiegań «brak zdrowia; objaw choroby, zaburzenia w funkcjonowaniu jakiegoś organu wewnętrznego» Nękały go niedomagania wieku starczego. Niedomaganie serca, żołądka. przen. «usterka, wada, brak»… …   Słownik języka polskiego

• cherlać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, cherlaćam, cherlaća, cherlaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być słabowitym, chorowitym; także podupadać na zdrowiu; niedomagać, kwękać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Cherlać od… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień