Перевод: с польского на русский

с русского на польский

nie+ma+wątpliwości

  • 1 nie ulega wątpliwości

    = nie ulega kwestii не подлежи́т сомне́нию, бесспо́рно; ср. ulec

    Słownik polsko-rosyjski > nie ulega wątpliwości

  • 2 nie pozostawia wątpliwości

    не оставля́ет никаки́х сомне́ний; ср. pozostawić

    Słownik polsko-rosyjski > nie pozostawia wątpliwości

  • 3 nie ulega kwestii

    Słownik polsko-rosyjski > nie ulega kwestii

  • 4 ulegać

    глаг.
    • изнемогать
    • покорять
    • покоряться
    • сдавать
    • сдаваться
    • уступать
    • уступить
    * * *
    uleg|ać
    несов. 1. поддаваться, покоряться;
    2. терпеть поражение, проигрывать; 3. czemu, подвергаться чему, терпеть что; ● nie \ulegaća wątpliwości (kwestii) не подлежит сомнению, бесспорно; ср. ulec
    +

    1. poddawać się 2. przegrywać

    * * *
    несов.
    1) поддава́ться, покоря́ться
    2) терпе́ть пораже́ние, прои́грывать
    3) czemu, подверга́ться чему, терпе́ть что
    - nie ulega kwestii
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > ulegać

  • 5 pozostawiać

    глаг.
    • бросить
    • оставить
    • оставлять
    • побросать
    • покидать
    • покинуть
    * * *
    pozostawi|ać
    \pozostawiaćany несов. 1. оставлять;
    2. предоставлять;

    ● \pozostawiać wiele do życzenia оставлять желать лучшего;

    nie \pozostawiaća wątpliwości не оставляет никаких сомнений; ср. pozostawić
    +

    1. zostawiać

    * * *
    pozostawiany несов.
    1) оставля́ть
    2) предоставля́ть
    - nie pozostawia wątpliwości
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > pozostawiać

  • 6 wątpliwość

    сущ.
    • колебание
    • нерешительность
    • сомнение
    * * *
    wątpliwoś|ć
    сомнение ň;

    nie ulega \wątpliwośćci не подлежит сомнению;

    powziąć \wątpliwość со do czegoś усомниться в чём-л.;

    budzić (nasuwać) \wątpliwośćci вызывать сомнения

    * * *
    ж
    сомне́ние n

    nie ulega wątpliwości — не подлежи́т сомне́нию

    powziąć wątpliwość co do czegoś — усомни́ться в чём-л.

    budzić (nasuwać) wątpliwości — вызыва́ть сомне́ния

    Słownik polsko-rosyjski > wątpliwość

См. также в других словарях:

  • nie pozostawia wątpliwości — {{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}nie pozostawia wątpliwości {{/stl 13}}{{stl 7}} coś jest pewne, jasne, oczywiste : {{/stl 7}}{{stl 10}}Instrukcje brzmią wyraźnie, nie pozostawiają wątpliwości. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • nie ulega wątpliwości [kwestii] — {{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}nie ulega wątpliwości [kwestii] {{/stl 13}}{{stl 7}} coś jest oczywiste, niepodważalne, nie budzi żadnych wątpliwości czy zastrzeżeń : {{/stl 7}}{{stl 10}}Potrzeba zmiany konstytucji nie ulega kwestii. Nie ulega… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • nie ma dwóch zdań — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie ma wątpliwości, bezsprzecznie, niewątpliwie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Trzeba wyjechać z miasta, nie ma dwóch zdań. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • nie ma strachu — {{/stl 13}}{{stl 7}} wszelkie wątpliwości są nieuzasadnione, nie ma się czego bać, wszystko dobrze się skończy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie ma strachu, proszę wsiadać do helikoptera! {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bezsprzeczny — «nie wywołujący sprzeciwu, nie budzący wątpliwości; niewątpliwy, oczywisty, bezsporny» Bezsprzeczna wina, zasługa …   Słownik języka polskiego

  • bezsporny — «nie budzący wątpliwości; niewątpliwy, oczywisty, bezsprzeczny» Bezsporny dowód winy. Bezsporne zasługi …   Słownik języka polskiego

  • niewątpliwy — «nie budzący wątpliwości; pewny» Niewątpliwe zasługi. Niewątpliwy sukces. Niewątpliwe zwycięstwo …   Słownik języka polskiego

  • niezaprzeczalny — «nie budzący wątpliwości, sprzeciwu; bezsporny, bezsprzeczny, niewątpliwy» Niezaprzeczalny fakt. Niezaprzeczalne zasługi. Mieć do czegoś niezaprzeczalne prawo …   Słownik języka polskiego

  • oczywisty — «nie budzący wątpliwości, bezsporny, pewny» Oczywiste twierdzenie. Oczywisty nonsens. Oczywiste nieporozumienie …   Słownik języka polskiego

  • wątpliwość — ż V, DCMs. wątpliwośćści; lm MD. wątpliwośćści «bycie wątpliwym; wahanie, powątpiewanie; niepewność» Dręcząca, uzasadniona wątpliwość. Wątpliwość jakiejś hipotezy. Cień wątpliwości. Mieć wątpliwości. Rozproszyć, rozwiać, wyjaśnić, rozstrzygnąć… …   Słownik języka polskiego

  • pewny — a. pewien (tylko w funkcji orzecznika) pewnyni, pewnyniejszy 1. «taki, który niewątpliwie nastąpi; niechybny, zapewniony» Iść na pewną śmierć. Zwycięstwo było prawie pewne. Pewna zguba. Pewne nieszczęście. 2. «o człowieku: godny zaufania, taki,… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»