-
1 naufrago
naufrago, āvī, āre (naufragus) = ναυαγέω, Schiffbruch leiden, v. Schiffen, Petron. 76, 4: v. Pers., Sidon. epist. 4, 21, 5. Salv. de gub. dei 3, 4, 19: unpers., naufragatur, Augustin. serm. 53, 1 Mai: Partiz. subst., naufragantes, die Schiffbrüchigen, Schol. Iuven. 12, 52. – bildl., naufr. circa fidem, Vulg. 1. Timoth. 1, 19: in hac parvulorum miseria, Augustin. op. imperf. c. Iul. 3, 109. – / Depon. Nbf. naufragor (vgl. Not. Tir. 80, 49), Scylla et Charybdis et alia innumerabilia, in quibus naufragantur incauti et in fide dubii, Ps. Augustin. medit. 24, 2.
-
2 naufrago
naufrago, āvī, āre (naufragus) = ναυαγέω, Schiffbruch leiden, v. Schiffen, Petron. 76, 4: v. Pers., Sidon. epist. 4, 21, 5. Salv. de gub. dei 3, 4, 19: unpers., naufragatur, Augustin. serm. 53, 1 Mai: Partiz. subst., naufragantes, die Schiffbrüchigen, Schol. Iuven. 12, 52. – bildl., naufr. circa fidem, Vulg. 1. Timoth. 1, 19: in hac parvulorum miseria, Augustin. op. imperf. c. Iul. 3, 109. – ⇒ Depon. Nbf. naufragor (vgl. Not. Tir. 80, 49), Scylla et Charybdis et alia innumerabilia, in quibus naufragantur incauti et in fide dubii, Ps. Augustin. medit. 24, 2.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > naufrago
-
3 naufrago
naufrăgo, āvi, 1, v. n. [naufragus], to suffer shipwreck, be wrecked:omnes naves naufragārunt,
Petr. 76, 4; Sid. Ep. 4, 21; Salv. Gub. Dei, 3, p. 77. -
4 naufrago
āvī, —, āre [ naufragium ]n. circa fidem Vlg — утратить веру -
5 naufrago
naufragare, naufragavi, naufragatus V -
6 naufragus
naufrăgus, a, um [st2]1 [-] naufragé, qui a fait naufrage, qui a tout perdu. [st2]2 [-] qui fait faire naufrage, périlleux, orageux. - naufragus, i, m.: un naufragé. - dare naufrago tabulam, Sen.: tendre une planche au naufragé. - patrimonio naufragus, Cic.: qui a englouti son patrimoine.* * *naufrăgus, a, um [st2]1 [-] naufragé, qui a fait naufrage, qui a tout perdu. [st2]2 [-] qui fait faire naufrage, périlleux, orageux. - naufragus, i, m.: un naufragé. - dare naufrago tabulam, Sen.: tendre une planche au naufragé. - patrimonio naufragus, Cic.: qui a englouti son patrimoine.* * *Naufragus, naufragi, pen. corr. Propert. Cic. Qui est eschappé du peril de la mer, apres que la navire où il estoit a esté rompue par tempeste et tormente, Eschappé du naufrage, ou Qui est en naufrage.\Naufragus, per translationem. Ci. Qui vient à povreté par sa faulte.\Naufragus patrimonio. Cic. Qui a tout perdu.\Dare tabulam naufrago. Sene. Sauver aucun et le secourir apres qu'il a tout perdu.\Naufragus, pe. corr. Adiectiuum, interdum actiue, interdum passiue sumitur: vt Corpora naufraga. Virgil. Perdus par naufrage.\Mare naufragum. Horat. Qui fait le naufrage et perdre les navires. -
7 naufragor
-
8 naufragator
naufragātor, ōris, m. (naufrago), der Schiffbrüchige, Augustin. serm. 53, 1 Mai.
-
9 naufragus
naufragus, a, um (zsgzg. aus navifragus, von navis u. frango), schiffbrüchig, I) passiv, v. dem, der Schiffbruch leidet od. erlitten hat, Marius expulsus et naufragus, Cic.: mulier n., Tac.: corpora, Verg.: ratis, Sen. rhet.: puppis, Ov. – subst., ein Schiffbrüchiger, naufragus quidam natans, Cic.: dare naufrago tabulam (Rettungsbrett), Sen.: und im Bilde v. einem, der mit seinem Vermögen Schiffbruch gelitten, aliquis patrimonio naufragus, Cic.: illa naufragorum eiecta ac debilitata manus, Cic. – II) aktiv, schiffbrüchig = die Schiffe zerschellend, mare, Hor.: unda, Tibull.: monstra, Ov.: tempestas, Val. Flacc.: tela, Prudent.
-
10 tabula
tabula, ae, f., das Brett, I) eig.: tabulam arripere de naufragio, Cic.: latera clauduntur tabulis, Plin.: sprichw. naufrago tabulam auferre, Ps. Quint. decl. 12, 23. – II) meton., von dem aus Brett und wie ein Brett Bereiteten: 1) das Spielbrett, Ov., Sen. u. Iuven.: vollst. tabula lusoria, Schol. Iuven. 7, 73: tabula aleatoria, Paul. ex Fest. 8, 1: ludere tabulā et tesseris, Hieron. – 2) eine bemalte Tafel, a) das Gemälde, tabula picta und bl. tabula, Cic. u.a.: tabula picta in pariete, Wandgemälde, Plaut.: a tabulis, Aufseher über die Gemälde, Corp. inscr. Lat. 6, 3970. – Sprichw., sed heus tu. manum de tabula; magister citius adest, quam putaramus, aber höre du, aufgepaßt, daß man dir nicht auf die Finger klopft; der Meister usw. (hergenommen von Knaben, die in Abwesenheit des Lehrers allerlei auf die Tafel malen, aber bei seinem Eintritt flugs die Hand von der Tafel tun), Cic. ep. 7, 25, 1; vgl. Plin. 35, 80. – b) die (mit der bildlichen Darstellung des erlittenen Schiffbruchs versehene) Votivtafel eines Schiffbrüchigen, Hor. carm. 1, 5, 13. Pers. 6, 33. – 3) die Tafel zum Schreiben, a) die Schreibtafel, Rechentafel, calculatoria, Schol. Iuven. 7, 73: cerata (mit Wachs überzogene), Plaut. u. Prisc.: tabula litteraria, Kinderschreibtafel, Varro: dies. bl. tabula, zB. loculi tabulaque, Hor.: tabulam ponere, die Schreibtafel (das Schreibzeug) hinlegen, Liv. – b) eine Gesetztafel, libellus XII tabularum, Cic.: tabulas figere, Cic.: tabulae (der Dezemvirn) peccare vetantes, Hor.: solventur tabulae (XII) risu, die Gesetztafeln werden durch das Lachen der Richter ihrer Kraft entbunden werden, Hor. sat. 2, 1, 86. – c) die Auktionstafel, adest ad tabulam, bei der Auktion, Cic.: ad tabulam venire, Cic. – d) die Proskriptionstafel, -liste, Cic. Rosc. Am. 21 u. 26. Mart. 5, 69, 2. Iuven. 2, 28. – e) das Stimmenverzeichnis in den Komitien, Varro: prima t. praerogativae, Cic. – f) die geographische Tafel, die Landkarte, Dicaearchi, Cic. ad Att. 6, 2, 3. – g) jeder schriftliche Aufsatz, die Schrift, das Buch, Register, Verzeichnis, Protokoll, der Vertrag, tabulae nuptiales, Tac., dotales, Schol. Iuven., u. bl. tabulae, Iuven., Ehevertrag: tabulae venditionis, Kaufkontrakt, Ambros.: iste in tabulas refert, nimmt die Angabe zu Protokoll, Cic.: circumfertur sub nomine Caesaris tabula (Verz.) ingens rerum venalium, Plin. pan. – insbes., tabulae = die zensor. Listen, tabularum cura, Liv. 4, 8, 4: memoria publica recensionis tabulis publicis impressa, Cic. Mil. 73: ut omnia patrimonii, dignitatis, aetatis, artium officiorumque discrimina in tabulas referrentur, Flor. 1, 6, 3. – h) tabulae, Rechnungsbücher, conficere tabulas, Cic.: tabulas diligentissime legere et digerere, Cic.: menstruas paene rationes in tabulas referre, Cic.: quodcumque commodum in tabulas transferre, Cic.: nomen referre in tabulas, Cic. – tabulae novae, neue Rechnungs-, Schuldbücher, durch die die alten Schuldposten ungültig erklärt wurden, Cic.: timorem novarum tabularum tollere, Caes.: übtr., beneficiorum novae tabulae, das in Vergessenheit-Geratenlassen, Sen. – insbes., tabulae publicae, das im Ärarium niedergelegte öffentliche Schuldbuch, cura tabularum publicarum, die Verwaltung des öff. Sch. (des Ärars), Tac. ann. 13, 28: curatores tabularum publicarum, Corp. inscr. Lat. 6, 916 u. 10, 5182: Sing. curator tabularum publicarum, Corp. inscr. Lat. 11, 6163. – i) tabulae (publicae), die Staatsurkunden, Staatsschriften, das Archiv, tabulae aereae, Plin.: tabulae Heracleensium publicae, Cic.: tabulae eae, in quibus senatus consultum perscripserat, Cic.: senatus consultum inclusum in tabulis, Cic.: ut prima aut inter primos nomina sua vellent in publicis tabulis esse, Liv.: postulare coepi, ut mihi tabulas obsignare ac deportare liceret, Cic.: tabulas corrumpere, Cic.: Appii tabulas neglegentius asservare, Cic. – k) das Testament, tabulae supremae, Ps. Quint. decl.: supremas tabulas signare, Mart.: tabulas testamenti omnibus mensibus renovare, das Testament alle M. umändern, Petron.: coëgit mulierem aperire tabulas ac sibi tunicas quas erat induta legare, Plin. ep.: in tabulas multis haec via fecit iter, Ov.: tabulas a te removere memento, Hor.: tabulas socero dabit atque ut legat orabit, Hor. – 4) der Wechslertisch, die Wechslerbank, Sextia, Cic. Quint. 25. – 5) eine Abteilung des Ackers, etwa Reihe, Schicht, im Weinberge, Pallad. 2, 11 u.a. Gromat. vet. 200, 12 u.a. – 6) tabulae, Lagen, Falten des Kleides (πτυχαί), Tert. de pall. 1 u. 5. – / Archaist. tabola (ahena), Corp. inscr. Lat. 1, 196, 26; 208, 12 u.ö. – Nbf. tabela, Gaius dig. 29, 3, 7; vgl. Wölfflin im Archiv 11, 272.
-
11 naufragator
naufragātor, ōris, m. (naufrago), der Schiffbrüchige, Augustin. serm. 53, 1 Mai.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > naufragator
-
12 naufragus
naufragus, a, um (zsgzg. aus navifragus, von navis u. frango), schiffbrüchig, I) passiv, v. dem, der Schiffbruch leidet od. erlitten hat, Marius expulsus et naufragus, Cic.: mulier n., Tac.: corpora, Verg.: ratis, Sen. rhet.: puppis, Ov. – subst., ein Schiffbrüchiger, naufragus quidam natans, Cic.: dare naufrago tabulam (Rettungsbrett), Sen.: und im Bilde v. einem, der mit seinem Vermögen Schiffbruch gelitten, aliquis patrimonio naufragus, Cic.: illa naufragorum eiecta ac debilitata manus, Cic. – II) aktiv, schiffbrüchig = die Schiffe zerschellend, mare, Hor.: unda, Tibull.: monstra, Ov.: tempestas, Val. Flacc.: tela, Prudent.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > naufragus
-
13 tabula
tabula, ae, f., das Brett, I) eig.: tabulam arripere de naufragio, Cic.: latera clauduntur tabulis, Plin.: sprichw. naufrago tabulam auferre, Ps. Quint. decl. 12, 23. – II) meton., von dem aus Brett und wie ein Brett Bereiteten: 1) das Spielbrett, Ov., Sen. u. Iuven.: vollst. tabula lusoria, Schol. Iuven. 7, 73: tabula aleatoria, Paul. ex Fest. 8, 1: ludere tabulā et tesseris, Hieron. – 2) eine bemalte Tafel, a) das Gemälde, tabula picta und bl. tabula, Cic. u.a.: tabula picta in pariete, Wandgemälde, Plaut.: a tabulis, Aufseher über die Gemälde, Corp. inscr. Lat. 6, 3970. – Sprichw., sed heus tu. manum de tabula; magister citius adest, quam putaramus, aber höre du, aufgepaßt, daß man dir nicht auf die Finger klopft; der Meister usw. (hergenommen von Knaben, die in Abwesenheit des Lehrers allerlei auf die Tafel malen, aber bei seinem Eintritt flugs die Hand von der Tafel tun), Cic. ep. 7, 25, 1; vgl. Plin. 35, 80. – b) die (mit der bildlichen Darstellung des erlittenen Schiffbruchs versehene) Votivtafel eines Schiffbrüchigen, Hor. carm. 1, 5, 13. Pers. 6, 33. – 3) die Tafel zum Schreiben, a) die Schreibtafel, Rechentafel, calculatoria, Schol. Iuven. 7, 73: cerata (mit Wachs überzogene), Plaut. u. Prisc.: tabula litteraria, Kinderschreibtafel, Varro: dies. bl. tabula, zB. loculi tabulaque, Hor.: tabulam ponere, die Schreibtafel (das Schreibzeug)————hinlegen, Liv. – b) eine Gesetztafel, libellus XII tabularum, Cic.: tabulas figere, Cic.: tabulae (der Dezemvirn) peccare vetantes, Hor.: solventur tabulae (XII) risu, die Gesetztafeln werden durch das Lachen der Richter ihrer Kraft entbunden werden, Hor. sat. 2, 1, 86. – c) die Auktionstafel, adest ad tabulam, bei der Auktion, Cic.: ad tabulam venire, Cic. – d) die Proskriptionstafel, -liste, Cic. Rosc. Am. 21 u. 26. Mart. 5, 69, 2. Iuven. 2, 28. – e) das Stimmenverzeichnis in den Komitien, Varro: prima t. praerogativae, Cic. – f) die geographische Tafel, die Landkarte, Dicaearchi, Cic. ad Att. 6, 2, 3. – g) jeder schriftliche Aufsatz, die Schrift, das Buch, Register, Verzeichnis, Protokoll, der Vertrag, tabulae nuptiales, Tac., dotales, Schol. Iuven., u. bl. tabulae, Iuven., Ehevertrag: tabulae venditionis, Kaufkontrakt, Ambros.: iste in tabulas refert, nimmt die Angabe zu Protokoll, Cic.: circumfertur sub nomine Caesaris tabula (Verz.) ingens rerum venalium, Plin. pan. – insbes., tabulae = die zensor. Listen, tabularum cura, Liv. 4, 8, 4: memoria publica recensionis tabulis publicis impressa, Cic. Mil. 73: ut omnia patrimonii, dignitatis, aetatis, artium officiorumque discrimina in tabulas referrentur, Flor. 1, 6, 3. – h) tabulae, Rechnungsbücher, conficere tabulas, Cic.: tabulas diligentissime legere et digerere, Cic.: menstruas paene rationes in tabulas referre, Cic.: quodcumque————commodum in tabulas transferre, Cic.: nomen referre in tabulas, Cic. – tabulae novae, neue Rechnungs-, Schuldbücher, durch die die alten Schuldposten ungültig erklärt wurden, Cic.: timorem novarum tabularum tollere, Caes.: übtr., beneficiorum novae tabulae, das in Vergessenheit-Geratenlassen, Sen. – insbes., tabulae publicae, das im Ärarium niedergelegte öffentliche Schuldbuch, cura tabularum publicarum, die Verwaltung des öff. Sch. (des Ärars), Tac. ann. 13, 28: curatores tabularum publicarum, Corp. inscr. Lat. 6, 916 u. 10, 5182: Sing. curator tabularum publicarum, Corp. inscr. Lat. 11, 6163. – i) tabulae (publicae), die Staatsurkunden, Staatsschriften, das Archiv, tabulae aereae, Plin.: tabulae Heracleensium publicae, Cic.: tabulae eae, in quibus senatus consultum perscripserat, Cic.: senatus consultum inclusum in tabulis, Cic.: ut prima aut inter primos nomina sua vellent in publicis tabulis esse, Liv.: postulare coepi, ut mihi tabulas obsignare ac deportare liceret, Cic.: tabulas corrumpere, Cic.: Appii tabulas neglegentius asservare, Cic. – k) das Testament, tabulae supremae, Ps. Quint. decl.: supremas tabulas signare, Mart.: tabulas testamenti omnibus mensibus renovare, das Testament alle M. umändern, Petron.: coëgit mulierem aperire tabulas ac sibi tunicas quas erat induta legare, Plin. ep.: in tabulas multis haec via fecit iter, Ov.: tabulas a te removere memento, Hor.: tabulas so-————cero dabit atque ut legat orabit, Hor. – 4) der Wechslertisch, die Wechslerbank, Sextia, Cic. Quint. 25. – 5) eine Abteilung des Ackers, etwa Reihe, Schicht, im Weinberge, Pallad. 2, 11 u.a. Gromat. vet. 200, 12 u.a. – 6) tabulae, Lagen, Falten des Kleides (πτυχαί), Tert. de pall. 1 u. 5. – ⇒ Archaist. tabola (ahena), Corp. inscr. Lat. 1, 196, 26; 208, 12 u.ö. – Nbf. tabela, Gaius dig. 29, 3, 7; vgl. Wölfflin im Archiv 11, 272. -
14 inscribo
I.Lit.:B.aliquid in basi tropaeorum,
Cic. Pis. 38, 92:in statua inscripsit, Parenti optime merito,
id. Fam. 12, 3, 1:nomen suum monumentis,
id. Har. Resp. 27:ea inscribam brevi, quae, etc.,
id. Att. 4, 1, 4:sit inscriptum in fronte unius cujusque civis, quid de re publica sentiat,
id. Cat. 1, 13, 32:orationes in animo,
id. de Or. 2, 87, 355:ut, si quae essent incisae aut inscriptae litterae, tollerentur,
id. Dom. 53, 137:senarioli in ejus monumento inscripti,
id. Tusc. 5, 23, 64:in illis libellis,
id. Arch. 11, 26 B. and K. (Klotz omits in):Pan... vix ulla inscribens terrae vestigia cornu,
Sil. 13, 328. — Pass. with Gr. acc.:inscripti nomina regum flores,
Verg. E. 3, 106.—Transf., to furnish with an inscription:II.statuae, quas tu inscribi jussisti,
Cic. Verr. 2, 2, 69, § 167: aedes, to write on a house that it is for sale:aedes venales hasce inscribit litteris,
Plaut. Trin. 1, 2, 131; cf.:aedes mercede,
Ter. Heaut. 1, 1, 92: librum, to inscribe, give a title to a book:eos (libellos) rhetoricos inscribunt,
Cic. de Or. 3, 31, 122: [p. 963] in eo libro, qui Oeconomicus inscribitur, is entitled, id. Off. 2, 24, 87:inscripta lintea,
i. e. curtains used as signs, Juv. 8, 168. — Hence, subst.: inscriptum, i, n., an inscription, title: alia inscripta nimis lepida, Gell. praef. 3. —Trop.A.In g e n.:B.vitiis suis sapientiam inscribit,
gives to his vices the name of wisdom, Sen. Vit. Beat. 12. —In partic.1.To ascribe, assign, attribute:2.Epicurus, quia tantummodo induit personam philosophi, et sibi ipse hoc nomen inscripsit,
has assigned, appropriated to himself, Cic. Tusc. 5, 26, 73:deos sceleri,
to ascribe crimes to the gods, Ov. M. 15, 128:mea dextera leto Inscribenda tuo est,
thy death is to be ascribed to my hand, id. ib. 10, 199.—To make known, mark, as if by an inscription:3.sua quemque deorum inscribit facies,
Ov. M. 6, 74:versā pulvis inscribitur hastā,
Verg. A. 1, 478; cf.:sua quemque deorum Inscribit facies,
makes known, characterizes, Ov. M. 6, 74.—To brand, place a brand upon: vultus. Plin. 18, 3, 4, § 21:4.naufrago stigmata,
Sen. Ben. 4, 37, 3:inscripta ergastula,
Juv. 14, 24.—To subscribe an accusation (post-class.), Cod. 9, 35, 11.—5. -
15 naufragator
naufrăgātor, ōris, m. [naufrago], a shipwrecked person (late Lat.), Aug. Serm. in Spicil. Rom. t. 8. -
16 naufragus
naufrăgus, a, um, adj. [navis-frango], that suffers shipwreck, shipwrecked, wrecked.I.Lit. (class.):(β).Marium Africa devicta expulsum et naufragum vidit,
Cic. Pis. 19, 43:corpora,
Verg. G. 3, 542:puppis,
Ov. H. 2, 16:mulier,
Tac. A. 14, 11.—Subst.: naufrăgus, i, m., a shipwrecked person:B.naufragus natans,
Cic. Inv. 2, 51, 153:dare naufrago tabulam,
Sen. Ben. 3, 9, 2:mersā rate naufragus assem Dum rogat,
Juv. 14. [p. 1191] 301.—Poet., transf., that causes shipwreck, shipwrecking:II.mare,
Hor. C. 1, 16, 10:unda,
Tib. 2, 4, 10:monstra,
Ov. F. 4, 500:tempestas,
Val. Fl. 1, 584:Syrtis,
Sil. 17, 635; cf. navifragus.—Trop., ruined:naufragorum ejecta ac debilitata manus,
Cic. Cat. 2, 11, 24:ut aliquis patrimonio naufragus,
id. Sull. 14, 41.
См. также в других словарях:
náufrago — adj. 1. Que naufragou. • s. m. 2. Indivíduo que sofreu naufrágio. 3. [Figurado] Infeliz, decadente, arruinado. ‣ Etimologia: latim naufragus, a, um … Dicionário da Língua Portuguesa
náufrago — náufrago, ga adjetivo,sustantivo masculino y femenino 1. [Persona] que ha sufrido un naufragio: Los guardacostas tardaron varios días en encontrar a los náufragos. 2. Uso/registro: coloquial. Origen: Argentina … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
náufrago — náufrago, ga (Del lat. naufrăgus). 1. adj. Que ha padecido naufragio. Apl. a pers., u. t. c. s.) 2. m. desus. tiburón … Diccionario de la lengua española
Náufrago — Este artículo trata sobre la película. Para información sobre naufragios, véase Naufragio. Cast Away Título Náufrago Ficha técnica Dirección Robert Zemeckis … Wikipedia Español
Náufrago — (Del lat. naufragus .) ► adjetivo/ sustantivo 1 Que ha padecido un naufragio: ■ el náufrago llegó a una isla desierta. ► sustantivo masculino 2 ZOOLOGÍA Tiburón, pez depredador. * * * náufrago, a (del lat. «naufrӑgus») 1 adj. y n. Se aplica a los … Enciclopedia Universal
náufrago — adj y s 1 Que ha sufrido un naufragio: Sólo rescataron a unos cuantos náufragos 2 Comer como náufrago (Coloq) Comer mucho o vorazmente: Esos niños comen como náufragos … Español en México
náufrago — {{#}}{{LM N27069}}{{〓}} {{[}}náufrago{{]}}, {{[}}náufraga{{]}} ‹náu·fra·go, ga› {{《}}▍ s.{{》}} Persona que ha padecido un naufragio. {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} Del latín naufragus, y este de navis (barco) y frangere (romper) … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
náufrago — drog. Drogadicto que carece de dinero, trabajo, afecto, hogar o de medios para adquirir drogas … Diccionario Lunfardo
naufrago — nàu·fra·go s.m. CO chi ha subito un naufragio, spec. riuscendo a scamparne: il recupero dei naufraghi | estens., chi, caduto in acqua da una nave, viene soccorso {{line}} {{/line}} DATA: 1342. ETIMO: dal lat. naufrăgu(m) … Dizionario italiano
naufrago — {{hw}}{{naufrago}}{{/hw}}s. m. (f. a ; pl. m. ghi ) (raro) Chi ha fatto naufragio | Chi si è salvato da un naufragio … Enciclopedia di italiano
naufrago — pl.m. naufraghi sing.f. naufraga pl.f. naufraghe … Dizionario dei sinonimi e contrari