Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

nativus

  • 1 nātīvus

        nātīvus adj.    [GEN-], that has arisen by birth, born: opinio est, nativos esse deos, i. e. not eternal. —Imparted by birth, inborn, innate, original: in alquo lepor, N.: sensus.— Produced by nature, not artificial, natural, native: (silva) pro nativo muro obiecta, Cs.: urbis praesidia: coma, genuine, O.— In gram., primitive: verba.
    * * *
    nativa, nativum ADJ
    original; innate; natural; born

    Latin-English dictionary > nātīvus

  • 2 nativus

    nātīvus, a, um, adj. [nascor], that has arisen from or by birth; born (cf. naturalis).
    I.
    Lit. (class.):

    mundus,

    made, created, Lucr. 5, 66:

    animus,

    id. 3, 417:

    Anaximandri opinio est, nativos esse deos,

    Cic. N. D. 1, 10, 25.—
    II.
    Transf.
    A.
    Imparted by birth, inborn, innate:

    ut appareret, in eo nativum quendam leporem esse, non ascitum,

    Nep. Att. 4, 1:

    mulier si nativā sterilitate sit,

    Gell. 4, 2, 9: malum, hunger (opp. delatum), Cic. Dom. 5, 12:

    sensus (with domesticus),

    id. Har. Resp. 9, 19.—
    B.
    Opp. to artificial, that is produced by nature, not artificial, natural, native (class.):

    beluae partim fluitantes, partim nativis testis inhaerentes,

    Cic. N. D. 2, 39, 100:

    urbis (Romae) ipsius nativa praesidia,

    id. Rep. 2, 6, 11:

    nativae oves,

    whose wool is used in its natural color, Plin. 8, 48, 73, § 191:

    montes nativi salis,

    id. 31, 7, 39, § 77:

    color,

    id. 32, 7, 24, § 74:

    specus,

    Tac. A. 4, 59:

    arcus,

    Ov. M. 3, 160:

    coma,

    original, former, genuine, id. Am. 1, 14, 56.—
    2.
    In partic., in gram.: nativa verba, primitive words, primitives: simplicia verba partim nativa sunt, partim reperta: nativa ea quae significata sunt sensu;

    reperta, quae ex his facta sunt,

    Cic. Part. Or. 5, 16; cf. Quint. 8, 3, 36.

    Lewis & Short latin dictionary > nativus

  • 3 местный

    1) General subject: Doric (о диалекте), aboriginal (о флоре, фауне), backyard, edaphic, home born, home-born, home-bred, indigenous, local, municipal, native, of local concern, on the scene, on the spot, on-site, on-the-spot, parishional, parochial, presidial, provincial, region, regional, sectional, spot, stationary (о войсках), topical (тж. мёд.), vernacular (о диалекте), vicinal, back-yard
    3) American: way train
    4) Botanical term: local (лат. indigenus), local (лат. localis), local (лат. nativus), native (лат. indigenus), native (лат. localis), native (лат. nativus)
    5) Military: expedient, field
    6) Engineering: autochthonous
    7) Bookish: epichorial
    8) Agriculture: homegrown (о скоте)
    9) Rare: enchorial
    10) Grammar: locative
    11) Linguistics: idiomatic
    12) Insurance: location
    14) Automobile industry: locally available
    15) Information technology: in-house, onsite:
    16) Oil: domestic
    17) Ecology: autochtonous, endemic
    18) Drilling: home, independent (о смазке), loc (local), partial
    20) Makarov: country (rock), endemial, endemical, homebred, homebred (о скоте), homegrown, nat (native), territorial
    21) oil&gas: national

    Универсальный русско-английский словарь > местный

  • 4 местный

    aboriginal, indigenous (aborigenus)
    local, native (indigenus)
    local, native (localis)
    local, native (nativus)

    Русско-англо-латинский словарь лекарственных растений > местный

  • 5 туземный

    aboriginal, indigenous (aborigenus)
    local, native (indigenus)
    local, native (nativus)

    Русско-англо-латинский словарь лекарственных растений > туземный

  • 6 adscisco

    a-scisco ( adsc-, Lachm., Baiter, Dietsch, Weissenb., K. and H., Halm in Tac.; asc-, Merk., Kayser, Rib., Halm in Nep.), īvi (in ante-class. and class. Lat. never ii), ītum, 3, v. a.
    I.
    A.. Lit., to take or receive a thing with knowledge (and approbation), to approve, receive as true:

    cum jussisset populus Romanus aliquid, si id ascivissent socii populi ac Latini, etc.,

    Cic. Balb. 8, 20:

    quas (leges) Latini voluerunt, asciverunt,

    id. ib. 8, 20, §

    21: quibus (scitis) adscitis susceptisque,

    id. Leg. 2, 5:

    tu vero ista ne adsciveris neve fueris commenticiis rebus assensus,

    id. Ac. 2, 40, 125:

    ne labar ad opinionem, et aliquid adsciscam et comprobem incognitum,

    id. ib. 2, 45, 138.—
    B.
    Of persons, to receive or admit one in some capacity ( as citizen, ally, son, etc.):

    dominos acrīs adsciscunt,

    Lucr. 5, 87; 6, 63:

    perficiam ut hunc A. Licinium non modo non segregandum, cum sit civis, a numero civium, verum etiam, si non esset, putetis asciscendum fuisse,

    Cic. Arch. 2 fin.; cf. id. Balb. 13:

    [aliā (civitate) ascitā],

    Nep. Att. 3, 1 Halm:

    Numam Pompilium... regem alienigenam sibi ipse populus adscivit eumque ad regnandum Romam Curibus adscivit,

    Cic. Rep. 2, 13:

    aliquem patronum,

    id. Pis. 11, 25:

    socios sibi ad id bellum Osismios, etc., adsciscunt,

    Caes. B. G. 3, 9, 10; so id. ib. 1, 5, 4:

    socius adscitus,

    Sall. C. 47, 1:

    aliquem ducem, Auct. B. Alex. 59, 2: qui non asciverit ultro Dardanium Aenean generumque acceperit urbi,

    Verg. A. 11, 471:

    gener inde provecto annis adscitus,

    Liv. 21, 2; so Tac. H. 1, 59:

    ascivit te filium non vitricus, sed princeps,

    Plin. Pan. 7, 4:

    tribuni centurionesque adsciscebantur,

    Tac. H. 2, 5 fin.:

    aliquem successorem,

    Suet. Tib. 23 fin. al.—In the histt. also with in (in civitatem, societatem, senatum, nomen, etc.):

    adsciti simul in civitatem et patres,

    Liv. 6, 40, 4:

    simul in civitatem Romanam et in familias patriciorum adscitus,

    Tac. A. 11, 24:

    aliquem in numerum patriciorum,

    id. ib. 11, 25:

    inter patricios,

    id. Agr. 9:

    Chauci in commilitium adsciti sunt,

    id. A. 1, 60:

    aliquem in penates suos,

    id. H. 1, 15:

    aliquem in nomen,

    id. A. 3, 30; Suet. Claud. 39:

    aliquem in bona et nomen,

    id. Galb. 17.—
    II.
    Transf., in gen., to take or receive a person to one's self; of things, to appropriate to one's self, adopt (diff. from adjungere and assumere, by the accessory idea of exertion and mediation, or of personal reflection; cf. Herz. ad Caes. B. G. 3, 9, 10; Sall. C. 24, 3).
    1.
    Of persons:

    nemo oppressus aere alieno fuit, quem non ad hoc incredibile sceleris foedus asciverit,

    Cic. Cat. 2, 4 fin.:

    exsulibus omnium civitatium ascitis, receptis latronibus, etc.,

    Hirt. B. G. 8, 30:

    eā tempestate plurimos cujusque generis homines adscivisse dicitur,

    Sall. C. 24, 3:

    Veientes re secundā elati voluntarios undique ad spem praedae adsciverunt,

    Liv. 4, 31, 3; Tac. H. 2, 8:

    in conscientiam facinoris pauci adsciti,

    id. ib. 1, 25.— Poet.: asciscere for asciscere se or ascisci, to join or unite one's self to one (cf.. Accingunt omnes operi, Verg. A. 2, 235):

    ascivere tuo comites sub numine divae centum omnes nemorum,

    Grat. Cyn. 16.—
    2.
    Of things: Quae neque terra sibi adscivit nec maxumus aether, which neither the earth appropriates to itself nor etc., Lucr. 5, 473: Jovisque numen Mulciberi adscivit manus, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23:

    sibi oppidum asciscere,

    Cic. Verr. 2, 4, 10:

    Ceres et Libera... quarum sacra populus Romanus a Graecis ascita et accepta tantā religione tuetur, etc.,

    id. ib. 2, 5, 72; so id. Har Resp. 13, 27; Ov. M. 15, 625 Heins., where Merk. reads acciverit (cf. Web. ad Luc. 8, 831):

    peregrinos ritus,

    Liv. 1, 20:

    Spem si quam ascitis Aetolum habuistis in armis,

    Verg. A. 11, 308:

    opimum quoddam et tamquam adipatae dictionis genus,

    Cic. Or 8, 25: nova (verba) adsciscere, * Hor. Ep. 2, 2, 119:

    quod ipsa natura adsciscat et reprobet,

    Cic. Fin. 1, 7, 23 (B. and K., sciscat et probet):

    adsciscere aut probare amicitiam aut justitiam,

    id. ib. 3, 21, 70; id. Leg. 1, 11:

    illa, quae prima sunt adscita naturā,

    id. Fin. 3, 5, 17 (cf. Beier ad Cic. Off. 3, 3, 13, p. 203): hanc consuetudinem [p. 172] lubenter ascivimus, id. Brut. 57, 209. —
    3.
    Sibi, like arrogo, to assume or arrogate something to one's self (very rare):

    eos illius expertes esse prudentiae, quam sibi asciscerent,

    Cic. de Or. 1, 19, 87:

    eloquentiae laudem uni sibi,

    Tac. A. 14, 52; cf. Cic. Dom. 36, 95.—
    * B.
    To order, decree, or approve also or further, = etiam sciscere:

    alterum (genus sacerdotum) quod interpretetur fatidicorum et vatium ecfata incognita, quae eorum senatus populusque adsciverit,

    Cic. Leg. 2, 8, ubi v. Moser.— ascītus, P. a. (opp. nativus, innatus, insitus), derived, assumed, foreign:

    in eo nativum quemdam leporem esse, non ascitum,

    Nep. Att. 4, 1 Halm:

    proles,

    Stat. S. 1, 1, 23;

    genitos esse vos mihi, non ascitos milites credite,

    Curt. 10, 3, 6:

    nec petit ascitas dapes,

    Ov. F. 6, 172.

    Lewis & Short latin dictionary > adscisco

  • 7 ascisco

    a-scisco ( adsc-, Lachm., Baiter, Dietsch, Weissenb., K. and H., Halm in Tac.; asc-, Merk., Kayser, Rib., Halm in Nep.), īvi (in ante-class. and class. Lat. never ii), ītum, 3, v. a.
    I.
    A.. Lit., to take or receive a thing with knowledge (and approbation), to approve, receive as true:

    cum jussisset populus Romanus aliquid, si id ascivissent socii populi ac Latini, etc.,

    Cic. Balb. 8, 20:

    quas (leges) Latini voluerunt, asciverunt,

    id. ib. 8, 20, §

    21: quibus (scitis) adscitis susceptisque,

    id. Leg. 2, 5:

    tu vero ista ne adsciveris neve fueris commenticiis rebus assensus,

    id. Ac. 2, 40, 125:

    ne labar ad opinionem, et aliquid adsciscam et comprobem incognitum,

    id. ib. 2, 45, 138.—
    B.
    Of persons, to receive or admit one in some capacity ( as citizen, ally, son, etc.):

    dominos acrīs adsciscunt,

    Lucr. 5, 87; 6, 63:

    perficiam ut hunc A. Licinium non modo non segregandum, cum sit civis, a numero civium, verum etiam, si non esset, putetis asciscendum fuisse,

    Cic. Arch. 2 fin.; cf. id. Balb. 13:

    [aliā (civitate) ascitā],

    Nep. Att. 3, 1 Halm:

    Numam Pompilium... regem alienigenam sibi ipse populus adscivit eumque ad regnandum Romam Curibus adscivit,

    Cic. Rep. 2, 13:

    aliquem patronum,

    id. Pis. 11, 25:

    socios sibi ad id bellum Osismios, etc., adsciscunt,

    Caes. B. G. 3, 9, 10; so id. ib. 1, 5, 4:

    socius adscitus,

    Sall. C. 47, 1:

    aliquem ducem, Auct. B. Alex. 59, 2: qui non asciverit ultro Dardanium Aenean generumque acceperit urbi,

    Verg. A. 11, 471:

    gener inde provecto annis adscitus,

    Liv. 21, 2; so Tac. H. 1, 59:

    ascivit te filium non vitricus, sed princeps,

    Plin. Pan. 7, 4:

    tribuni centurionesque adsciscebantur,

    Tac. H. 2, 5 fin.:

    aliquem successorem,

    Suet. Tib. 23 fin. al.—In the histt. also with in (in civitatem, societatem, senatum, nomen, etc.):

    adsciti simul in civitatem et patres,

    Liv. 6, 40, 4:

    simul in civitatem Romanam et in familias patriciorum adscitus,

    Tac. A. 11, 24:

    aliquem in numerum patriciorum,

    id. ib. 11, 25:

    inter patricios,

    id. Agr. 9:

    Chauci in commilitium adsciti sunt,

    id. A. 1, 60:

    aliquem in penates suos,

    id. H. 1, 15:

    aliquem in nomen,

    id. A. 3, 30; Suet. Claud. 39:

    aliquem in bona et nomen,

    id. Galb. 17.—
    II.
    Transf., in gen., to take or receive a person to one's self; of things, to appropriate to one's self, adopt (diff. from adjungere and assumere, by the accessory idea of exertion and mediation, or of personal reflection; cf. Herz. ad Caes. B. G. 3, 9, 10; Sall. C. 24, 3).
    1.
    Of persons:

    nemo oppressus aere alieno fuit, quem non ad hoc incredibile sceleris foedus asciverit,

    Cic. Cat. 2, 4 fin.:

    exsulibus omnium civitatium ascitis, receptis latronibus, etc.,

    Hirt. B. G. 8, 30:

    eā tempestate plurimos cujusque generis homines adscivisse dicitur,

    Sall. C. 24, 3:

    Veientes re secundā elati voluntarios undique ad spem praedae adsciverunt,

    Liv. 4, 31, 3; Tac. H. 2, 8:

    in conscientiam facinoris pauci adsciti,

    id. ib. 1, 25.— Poet.: asciscere for asciscere se or ascisci, to join or unite one's self to one (cf.. Accingunt omnes operi, Verg. A. 2, 235):

    ascivere tuo comites sub numine divae centum omnes nemorum,

    Grat. Cyn. 16.—
    2.
    Of things: Quae neque terra sibi adscivit nec maxumus aether, which neither the earth appropriates to itself nor etc., Lucr. 5, 473: Jovisque numen Mulciberi adscivit manus, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23:

    sibi oppidum asciscere,

    Cic. Verr. 2, 4, 10:

    Ceres et Libera... quarum sacra populus Romanus a Graecis ascita et accepta tantā religione tuetur, etc.,

    id. ib. 2, 5, 72; so id. Har Resp. 13, 27; Ov. M. 15, 625 Heins., where Merk. reads acciverit (cf. Web. ad Luc. 8, 831):

    peregrinos ritus,

    Liv. 1, 20:

    Spem si quam ascitis Aetolum habuistis in armis,

    Verg. A. 11, 308:

    opimum quoddam et tamquam adipatae dictionis genus,

    Cic. Or 8, 25: nova (verba) adsciscere, * Hor. Ep. 2, 2, 119:

    quod ipsa natura adsciscat et reprobet,

    Cic. Fin. 1, 7, 23 (B. and K., sciscat et probet):

    adsciscere aut probare amicitiam aut justitiam,

    id. ib. 3, 21, 70; id. Leg. 1, 11:

    illa, quae prima sunt adscita naturā,

    id. Fin. 3, 5, 17 (cf. Beier ad Cic. Off. 3, 3, 13, p. 203): hanc consuetudinem [p. 172] lubenter ascivimus, id. Brut. 57, 209. —
    3.
    Sibi, like arrogo, to assume or arrogate something to one's self (very rare):

    eos illius expertes esse prudentiae, quam sibi asciscerent,

    Cic. de Or. 1, 19, 87:

    eloquentiae laudem uni sibi,

    Tac. A. 14, 52; cf. Cic. Dom. 36, 95.—
    * B.
    To order, decree, or approve also or further, = etiam sciscere:

    alterum (genus sacerdotum) quod interpretetur fatidicorum et vatium ecfata incognita, quae eorum senatus populusque adsciverit,

    Cic. Leg. 2, 8, ubi v. Moser.— ascītus, P. a. (opp. nativus, innatus, insitus), derived, assumed, foreign:

    in eo nativum quemdam leporem esse, non ascitum,

    Nep. Att. 4, 1 Halm:

    proles,

    Stat. S. 1, 1, 23;

    genitos esse vos mihi, non ascitos milites credite,

    Curt. 10, 3, 6:

    nec petit ascitas dapes,

    Ov. F. 6, 172.

    Lewis & Short latin dictionary > ascisco

  • 8 nativitas

    nātīvĭtas, ātis, f. [nativus], birth, nativity (post-class.; cf.

    ortus): municipem aut nativitas aut adoptio facit,

    Dig. 50, 1, 1:

    janua nativitatis,

    Tert. Anim. 39:

    vultum nativitatis,

    natural face, Vulg. Jacob. 1, 23. —
    (β).
    Plur., Tert. Spect. 30.—
    2.
    A generation:

    usque ad quartam nativitatem,

    Tert. adv. Marc. 4, 27 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > nativitas

  • 9 primitivus

    prīmĭtīvus, a, um, adj. [id.], the first or earliest of its kind, primitive (post-Aug.):

    flores,

    that blossom first, Col. 9, 13:

    anni,

    the first, id. Arb. 23.—
    B.
    Gram. t. t. (for the class. primigenius, nativus):

    verba,

    primitives, Prisc. p. 824 P.—
    2.
    Esp., the first-born: fetus, Prud. steph. 10, 828:

    primitivum in pecoribus,

    Vulg. Exod. 13, 12:

    primitivo suo,

    id. 3 Reg. 16, 34.— Trop.:

    Asiae in Christo,

    Vulg. Rom. 16, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > primitivus

См. также в других словарях:

  • nativus — index natural Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • nativus — /natayvas/ In old English law, a native; specifically, one born into a condition of servitude; a born serf or villein …   Black's law dictionary

  • nativus — /natayvas/ In old English law, a native; specifically, one born into a condition of servitude; a born serf or villein …   Black's law dictionary

  • nativus — A villein …   Ballentine's law dictionary

  • neife, naif, nativus — /niyf/nayiyf/natayvas/ In old English law, a woman who was born a villein, or a bondwoman + naif /nayiyf/ L. Fr. A villein; a born slave; a bondwoman See also nativus …   Black's law dictionary

  • neife, naif, nativus — /niyf/nayiyf/natayvas/ In old English law, a woman who was born a villein, or a bondwoman + naif /nayiyf/ L. Fr. A villein; a born slave; a bondwoman See also nativus …   Black's law dictionary

  • NATIUS — Nativus …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • нативный — (nativus; лат. natus рождение) естественный, природный, врожденный …   Большой медицинский словарь

  • Нати́вный — (nativus; лат. natus рождение) естественный, природный, врожденный …   Медицинская энциклопедия

  • NATIUSAN — Nativus annorum …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • Естественный — (nativus) – натуральный, нативный …   Словарь терминов по физиологии сельскохозяйственных животных

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»