-
1 organ
['ɔːgən]n ( ANAT)* * *I ['o:ɡən] noun1) (a part of the body or of a plant which has a special purpose: the reproductive organs.) narząd2) (a means of spreading information, eg a newspaper: an organ of the Communist Party.) organ•- organic- organically II ['o:ɡən](a usually large musical instrument similar to a piano, with or without pipes: He plays the organ; an electric organ.) organy- organist -
2 sucker
['sʌkə(r)]przyssawka f; ( BOT) odrost m; ( inf) frajer m (inf)* * *1) ((slang) a person who is easily fooled or is stupid enough to do something: Who is the sucker who bought your car?) frajer2) (a person or thing that sucks: Are these insects bloodsuckers?) pijawka3) (an organ on an animal, eg an octopus, by which it sticks to objects.) narząd ssący, ssawka4) (a curved pad or disc (of rubber etc) that can be pressed on to a surface and stick there.) przyssawka5) (a side shoot coming from the root of a plant.) odrost korzeniowy
См. также в других словарях:
narząd — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. narządądzie {{/stl 8}}{{stl 7}} część organizmu żywego o określonej budowie i określonych funkcjach; organ : {{/stl 7}}{{stl 10}}Narządy słuchu, mowy, wzroku. Narządy wewnętrzne. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
narząd — m IV, D. u, Ms. narząddzie; lm M. y «część organizmu ludzkiego, zwierzęcego lub roślinnego, pełniąca określone funkcje, mająca swoistą budowę, wygląd, położenie; organ» Narządy słuchowe, smakowe, oddechowe, wydalnicze, rozrodcze, rodne, płciowe.… … Słownik języka polskiego
ciemieniowy — przym. od ciemię Otwór ciemieniowy, szew ciemieniowy w czaszce. ∆ anat. Kość ciemieniowa «jedna z parzystych kości mózgoczaszki, u człowieka bardzo dużych, okrywających mózg od góry i z boków» ∆ zool. Narząd ciemieniowy, oko ciemieniowe «narząd… … Słownik języka polskiego
język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… … Słownik języka polskiego
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
pęcherz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. «wypełniona płynem wypukłość na ciele powstała wskutek oparzenia lub odciśnięcia skóry» Porobiły mu się na dłoniach pęcherze. Wyskoczył mu pęcherz na pięcie. ∆ leśn. Pęcherz żywiczny «szczelina między sąsiednimi … Słownik języka polskiego
pęcherzyk — m III, D. a, N. pęcherzykkiem; lm M. i 1. «wypukłość na ciele przy zmianach chorobowych skóry» Ropne pęcherzyki. 2. «niewielki narząd błoniasty w organizmie ludzi i zwierząt (rzadziej roślin) pełniący różne funkcje» ∆ Pęcherzyk żółciowy «narząd… … Słownik języka polskiego
rodny — przestarz. «płodny, rodzący, urodzajny, żyzny» dziś tylko w terminie: anat. Narząd rodny «narząd rozrodczy» … Słownik języka polskiego
równowaga — ż III, CMs. równowagaadze, blm 1. «stan ciała, w którym działające na nie siły wzajemnie się znoszą, a więc nie powodują ruchu» ∆ fiz. Równowaga stała «równowaga, przy której ciało po wychyleniu wraca do pierwotnego położenia» ∆ Równowaga… … Słownik języka polskiego
rudyment — m IV, D. u Ms. rudymentncie; lm M. y a. a częściej w lm 1. książk. «element, początek, podstawa» 2. książk. «pozostałość, szczątek» Rudymenty sumienia. 3. biol. «narząd uwsteczniony lub zanikły w rozwoju ewolucyjnym danego szczepu w związku z… … Słownik języka polskiego
skroniowy — przym. od skroń w zn. 1 ∆ anat. Kość skroniowa «kość mózgoczaszki (parzysta) człowieka i ssaków wchodząca w skład ścian bocznych i podstawy czaszki; otacza narząd słuchu i narząd równowagi» ∆ Płat skroniowy «część półkuli mózgu leżąca pod łuską… … Słownik języka polskiego
