najczęściej

См. также в других словарях:

• za — 1. «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami w ich funkcji) w bierniku lub narzędniku» a) «w połączeniach z biernikiem tworzy wyrażenia, w których najczęściej są oznaczone: miejsce, do którego jest skierowane jakieś działanie… …   Słownik języka polskiego

• rama — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. ramamie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} prostokąt lub owal wykonany najczęściej z drewna lub metalu, służący do obramowania czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oprawić obraz w ramę.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pantofel — 1. pot. Być, siedzieć pod (czyimś) pantoflem; dostać się pod (czyjś) pantofel «podporządkować się komuś całkowicie (najczęściej o mężu w stosunku do żony)»: (...) przez dwadzieścia lat siedział pod pantoflem i pozwolił, żeby żona szantażowała go… …   Słownik frazeologiczny

• tonąć — 1. Tonąć w czymś po uszy «być bardzo czymś zaabsorbowanym, oddawać się czemuś całkowicie»: (...) najczęściej przychodziły mu na myśl jedynie codzienne zajęcia gospodarskie, w których dotychczas tonął po uszy i które go czekały w przyszłości (...) …   Słownik frazeologiczny

• alarm — m IV, D. u, Ms. alarmmie; lm M. y 1. «sygnał, najczęściej akustyczny, ostrzegający przed niebezpieczeństwem; w wojsku: sygnał lub rozkaz ostrzegający przed niebezpieczeństwem napadu, wzywający do gotowości bojowej; stan gotowości w wypadku… …   Słownik języka polskiego

• ale — 1. «spójnik wyrażający przeciwieństwo, kontrast lub odmienne treści, łączący zdania współrzędne lub równorzędne części zdania (z przeczeniem lub bez przeczenia); lecz» Słońce świeci, ale wieje zimny wiatr. Biednie, ale czysto. Położył się… …   Słownik języka polskiego

• badyl — m I, D. a; lm M. e, D. i 1. «łodyga rośliny, pozbawiona liści, najczęściej uschła» Badyle pomidorów, kartofli, trzciny. Wysechł jak badyl. Włosy jak badyle. Dylu dylu na badylu. (piosenka dla dzieci) 2. pogard. «roślina, najczęściej o długich… …   Słownik języka polskiego

• centrować — ndk IV, centrowaćruję, centrowaćrujesz, centrowaćruj, centrowaćował, centrowaćowany 1. sport. «w grze w piłkę nożną: podawać piłkę ze skrzydła napadu do gracza na środku pola; dośrodkowywać» 2. techn. «ustawiać dwie części urządzenia technicznego …   Słownik języka polskiego

• co — D. czego, C. czemu, NMs. czym, blm 1. «zaimek zastępujący rzeczownik, najczęściej nieosobowy, używany w pytaniach, w zdaniach pytających lub ich równoważnikach, a także występujący często jako wyraz uzupełniający, wiążący lub przyłączający zdania …   Słownik języka polskiego

• koncentrat — m IV, D. u, Ms. koncentratacie; lm M. y 1. «produkt żywnościowy o dużej zawartości składników najcenniejszych dla danego artykułu, utrwalony najczęściej przez wysuszenie surowca lub przez częściowe odparowanie z niego wody, niekiedy wzbogacony w… …   Słownik języka polskiego

• maszyna — ż IV, CMs. maszynanie; lm D. maszynayn 1. «urządzenie zawierające mechanizm lub zespół mechanizmów służący do przetwarzania energii albo do wykonywania określonej pracy mechanicznej» Maszyna parowa, elektryczna. Maszyna biurowa, drukarska,… …   Słownik języka polskiego