-
1 überschneiden
überschneiden * [y:bɐ'ʃnaɪdən]vr irrsich \überschneidensich um wenige Minuten \überschneiden Emissionszeiten, Sendungen nakładać [o kilka] się o parę [ perf nałożyć] minut -
2 verketten
-
3 zusammenfallen
zusammen|fallen[mit etw] \zusammenfallen Ereignis: zbiegać [ perf zbiegnąć] się [z czymś] -
4 nakładać
-
5 nakładać
I. vt1) ( umieszczać)\nakładać podkład na twarz das Make-up auf das Gesicht auflegen [ lub auftragen]4) ( obciążać czymś)\nakładać coś na kogoś jdm etw +akk auferlegen\nakładać podatek na coś etw +akk mit einer Steuer belegenII. vr\nakładać się na siebie sich +akk überlagern, sich +akk überlappen -
6 narzucać
I. vtnarzucić coś na kogoś/coś etw auf jdn/etw +akk legen\narzucać czegoś etw [hinein]werfenII. vr\narzucać się komuś z czymś sich +akk jdm mit etw aufdrängen -
7 belasten
belasten *I. vt2) ( stark fordern)jdn mit etw \belasten obarczyć [o obciążyć] kogoś czymś3) ( bedrücken)jdn mit etw \belasten ( mit einem Problem) obarczyć kogoś czymśjdn mit hohen Gebühren \belasten nałożyć na kogoś wysokie opłatyII. vr1) ( sich aufbürden)sich [mit etw] \belasten obarczyć się [czymś]2) jursich [selbst] \belasten obciążyć siebie samego -
8 belegen
belegen *vt1) ( bedecken)etw [mit etw] \belegen pokryć coś [czymś]etw mit Fliesen/Tapeten \belegen wyłożyć coś kafelkami/tapetąein mit Schinken belegtes Brot kanapka f z szynkąAusgaben mit [o durch] Quittungen \belegen udokumentować wydatki rachunkamijdn mit einem Bußgeld \belegen nałożyć na kogoś grzywnęetw mit hohem Zoll \belegen obłożyć coś wysokim cłem -
9 dick
dick [dɪk]I. adj1) ( massig) grubyein \dicker Mensch gruby [o otyły] człowiekein zwei Zentimeter \dickes Brett deska o grubości 2 cm2) ( geschwollen) nabrzmiałyeine \dicke Backe spuchnięty policzek\dicke Luft ciężkie powietrze, napięta atmosfera ( przen)5) ein \dickes Fell haben być twardymmit jdm durch \dick und dünn gehen dzielić z kimś dolę i niedolę [o dole i niedole]II. adv1) ( warm)sich \dick anziehen ubrać się grubo [o ciepło]3) ( reichlich)etw \dick auftragen nałożyć coś grubo4) (fam: sehr gut)\dick befreundet sein być w zażyłej przyjaźni5) ( fam)ein \dickes Geschäft machen zrobić na czymś interesetw \dick haben mieć czegoś dosyć ( pot)
См. также в других словарях:
nałożyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. nakładać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nakładać się – nałożyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w relacji przestrzennej: zachodzić na siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Listwy nakładają się. Nakładają się dwie warstwy czegoś. Nałożyły się na siebie dwa tropy, dwa odciski pieczęci … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nałożyć — dk VIb, nałożyćżę, nałożyćżysz, nałożyćłóż, nałożyćżył, nałożyćżony nakładać ndk I, nałożyćam, nałożyćasz, nałożyćają, nałożyćaj, nałożyćał, nałożyćany 1. «umieścić, położyć coś na czymś» Nałożyć mięsa na talerz, sera na chleb. Nakładać zboże na… … Słownik języka polskiego
wcisnąć — dk Va, wcisnąćnę, wciśniesz, wciśnij, wcisnąćnął, wcisnąćnęła, wcisnąćnęli, wciśnięty, wcisnąćnąwszy wciskać ndk I, wcisnąćam, wcisnąćasz, wcisnąćają, wcisnąćaj, wcisnąćał, wcisnąćany 1. «silnie przycisnąwszy, umieścić coś w czymś ciasnym lub już … Słownik języka polskiego
tył — m IV, D. u, Ms. tyle; lm M. y 1. «część, strona czegoś przeciwległa w stosunku do przodu, frontu, najdalej położona w stosunku do części przedniej danego przedmiotu; u człowieka: część ciała po stronie pleców, u zwierząt: część ciała najdalej… … Słownik języka polskiego
narzucić — dk VIa, narzucićcę, narzucićcisz, narzucićrzuć, narzucićcił, narzucićcony narzucać ndk I, narzucićam, narzucićasz, narzucićają, narzucićaj, narzucićał, narzucićany 1. «rzucić coś na coś, na wierzch czegoś, nałożyć do czegoś, na coś» Narzucić kapę … Słownik języka polskiego
przód — m IV, D. przodu, Ms. przodzie; lm M. przody 1. «przednia część, strona czegoś; miejsce przednie, front, początek; część ciała po stronie twarzy» Przód samochodu, statku. Przód sceny. Przód palta, sukni, bluzki. Być na przodzie, w przodzie… … Słownik języka polskiego
kaganiec — m II, D. kaganiecańca; lm M. kaganiecańce, D. kaganiecańców 1. «skórzana lub druciana plecionka, zakładana zwierzętom (zwłaszcza psom) na pysk, uniemożliwiająca im kąsanie» Pies bez kagańca. Nałożyć psu kaganiec. ◊ Nałożyć komuś, czemuś kaganiec… … Słownik języka polskiego
ucho — n II; lm MB. uszy, D. uszu (uszów), C. uszom, N. uszami (uszyma), Ms. uszach 1. «parzysty narząd słuchu i równowagi u kręgowców (u człowieka i ssaków składający się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego) znajdujący się po obu stronach… … Słownik języka polskiego
głowa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. głowawie; lm D. głów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} część ciała człowieka i większości zwierząt, mieszcząca mózg i narządy zmysłów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Duża, okrągła głowa.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powlec — dk XI, powlecwlokę (powlecwlekę), powlecwleczesz, powlecwlecz, powlecwlókł (powlecwlekł), powlecwlokła (powlecwlekła), powlecwlekli, powlecwleczony, powlecwlókłszy (powlecwlekłszy) powlekać ndk I, powlecam, powlecasz, powlecają, powlecaj,… … Słownik języka polskiego