Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

nūtus

  • 1 nutus

    nutŭs, ūs, m. [st2]1 [-] signe de tête, signe, mouvement, geste. [st2]2 [-] ordre, commandement, volonté. [st2]3 [-] tendance (des corps), mouvement, pesanteur, gravitation.    - ad nutum: au moindre signe, au premier signe.
    * * *
    nutŭs, ūs, m. [st2]1 [-] signe de tête, signe, mouvement, geste. [st2]2 [-] ordre, commandement, volonté. [st2]3 [-] tendance (des corps), mouvement, pesanteur, gravitation.    - ad nutum: au moindre signe, au premier signe.
    * * *
        Nutus, huius nutus, masc. gen. Cic. Le signe qu'on fait des yeulx ou de la teste en demonstrant son vouloir.
    \
        Nutus. Liu. La volunté et vouloir d'aucun.
    \
        Nutus, Inclination naturelle, ou Penchement. Cic. Suopte nutu et suo pondere ad pares angulos in terram et in mare ferantur.
    \
        Nutus. Valer. Flac. Cheute, Ruine.

    Dictionarium latinogallicum > nutus

  • 2 nutus

    nūtus, ūs, m. (*nuo, ere), das Sich-Neigen, die Neigung, I) im allg. = ῥοπή, von der Neigung der Erde usw. nach unten, nach ihrem Mittelpunkt, die Schwerkraft, Gravitation, s. Cic. de or. 3, 178; Tusc. 1, 40: Plur., Cic. de nat. deor. 2, 98. – u. die Neigung, das Schwanken der Wage, Plur., nutus trutinarum, Pacat. pan. 26, 1. – II) prägn., die Neigung des Hauptes, der Augen, Finger, das Winken, der Wink, A) eig., Liv. u. Ov.: capitis, das Nicken, Quint.: digiti, Tert.: nutus conferre loquaces, einander sprechende Winke geben, Tibull.: alqm nutu aspernari, Suet.: nutibus uti, Cael. Aur.: in vicem sermonis nutibus uti motibusque, Solin.: nutibus loqui, Hieron. epist. 117, 6: furtivis oculorum nutibus adulescentium greges post se trahunt, v. Buhldirnen, Hieron. epist. 22, 13. – B) übtr.: 1) der Wink, die Willensmeinung, der Befehl, das Verlangen, auctoritate nutuque legum, Cic.: divinae providentiae nutu, Lact.: ad nutum praesto esse, auf den Wink, Cic.: deorum nutu, Cic.: sub nutu atque arbitrio alcis esse, Liv.: nutu atque arbitrio alcis gubernari, Cic.: ad nutum imperiumque alcis agere, Liv.: unius hominis nutum intueri, Cic.: respirare contra nutum ditionemque, Cic.: servire nutibus dei, imperio ac nutibus dei, Lact.: regios omnes nutus tueri, Cic. – 2) die Zustimmung, die Willfahrung, annuite nutum numenque vestrum invictum Campanis, Liv. 7, 30, 2: cum vellem nutum meum precibus tuis accommodare, Apul. met. 6, 4: Ggstz., nam ego quoque simili nutu ac renutu respondere voto tuo possum, Plin. ep. 1, 7, 2.

    lateinisch-deutsches > nutus

  • 3 nutus

    nūtus, ūs, m. (*nuo, ere), das Sich-Neigen, die Neigung, I) im allg. = ῥοπή, von der Neigung der Erde usw. nach unten, nach ihrem Mittelpunkt, die Schwerkraft, Gravitation, s. Cic. de or. 3, 178; Tusc. 1, 40: Plur., Cic. de nat. deor. 2, 98. – u. die Neigung, das Schwanken der Wage, Plur., nutus trutinarum, Pacat. pan. 26, 1. – II) prägn., die Neigung des Hauptes, der Augen, Finger, das Winken, der Wink, A) eig., Liv. u. Ov.: capitis, das Nicken, Quint.: digiti, Tert.: nutus conferre loquaces, einander sprechende Winke geben, Tibull.: alqm nutu aspernari, Suet.: nutibus uti, Cael. Aur.: in vicem sermonis nutibus uti motibusque, Solin.: nutibus loqui, Hieron. epist. 117, 6: furtivis oculorum nutibus adulescentium greges post se trahunt, v. Buhldirnen, Hieron. epist. 22, 13. – B) übtr.: 1) der Wink, die Willensmeinung, der Befehl, das Verlangen, auctoritate nutuque legum, Cic.: divinae providentiae nutu, Lact.: ad nutum praesto esse, auf den Wink, Cic.: deorum nutu, Cic.: sub nutu atque arbitrio alcis esse, Liv.: nutu atque arbitrio alcis gubernari, Cic.: ad nutum imperiumque alcis agere, Liv.: unius hominis nutum intueri, Cic.: respirare contra nutum ditionemque, Cic.: servire nutibus dei, imperio ac nutibus dei, Lact.: regios omnes nutus tueri, Cic. – 2) die Zustimmung, die Willfahrung, annuite nutum numenque vestrum
    ————
    invictum Campanis, Liv. 7, 30, 2: cum vellem nutum meum precibus tuis accommodare, Apul. met. 6, 4: Ggstz., nam ego quoque simili nutu ac renutu respondere voto tuo possum, Plin. ep. 1, 7, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nutus

  • 4 nūtus

        nūtus —, abl. ū (only nom sing. and acc. and abl sing. and plur.), m    [2 NV-], a nodding, nod: id significare nutu: nutu finire disceptationem, L.: nutu tremefecit Olympum, V.: nutu signa remittis, O.— A hint, intimation: an mihi nutus tuus non faceret fidem?— A tendency, inclination, gravity: terrena suopte nutu in terram ferri: terra in sese nutibus suis conglobata.—Fig., assent, compliance: adnuite nutum numenque vestrum invictum Campanis, L.— Command, will, pleasure: res ad nutum eius facta, Cs.: omnia deorum nutu administrari: contra nutum Naevi: ad nutūs aptus erilīs, H.: nutu Iunonis eunt res, V.: sub nutu atque arbitrio alcuius esse, L.
    * * *
    nod; command, will

    ad nutum -- instantly; with the agreement of

    Latin-English dictionary > nūtus

  • 5 nutus

    nutus nutus, i m кивок

    Латинско-русский словарь > nutus

  • 6 nutus

    nutus nutus, us m жест

    Латинско-русский словарь > nutus

  • 7 nutus

    nutus nutus, us m воля, приказ

    Латинско-русский словарь > nutus

  • 8 nutus

    nūtus, ūs, m. [nuo, ĕre (of abnuo, etc.); cf. nuto], a nodding, a nod.
    I.
    Lit.:

    Scipio nutu finire disceptationem potuisset,

    Liv. 34, 62:

    nutu tremefecit Olympum,

    Verg. A. 9, 106:

    digitisque saepe est nutuque locutus,

    Ov. Tr. 2, 453:

    signaque dat nutu,

    id. F. 1, 418:

    nutus conferre loquaces,

    Tib. 1, 2, 21:

    digiti,

    i.e. a beckoning, Tert. adv. Herm. 27:

    membrorum,

    Plin. 6, 30, 35, § 188: uno meo [p. 1231] nutu jugulari utrumque vestrum posse, Suet. Calig. 32:

    nutibus oculorum,

    winks, Vulg. Isa. 3, 16.—
    B.
    Transf., a downward tendency or motion, gravity:

    terrena suopte nutu et suo pondere in terram ferri,

    Cic. Tusc. 1, 17, 40:

    terra suā vi nutuque tenetur,

    id. de Or. 3, 45, 178; so in plur., id. N. D. 2, 39, 98.—
    II.
    Trop., command, will, pleasure:

    ad eorum arbitrium et nutum totos se fingunt,

    Cic. Or. 8, 24:

    jura omnia praetoris nutu atque arbitrio meretriculae gubernari,

    id. Verr. 2, 5, 13, § 34:

    ad alicujus voluntatem nutumque convertere,

    id. Fam. 3, 10, 10:

    omnia deorum nutu atque potestate administrari,

    id. Cat. 3, 9, 21:

    auctoritate nutuque iegum domitas habere libidines,

    id. de Or. 1, 43, 194:

    paratum esse ad nutum,

    id. Phil. 7, 6, 18:

    ad nutum praesto esse,

    id. Verr. 2, 1, 31, § 78:

    respirare contra nutum dicionemque alicujus,

    id. Quint. 30, 94:

    alterius sub nutu degitur aetas,

    Lucr. 4, 1122:

    saevae nutu Junonis eunt res,

    Verg. A. 7, 592.

    Lewis & Short latin dictionary > nutus

  • 9 nutus

    nūtus, ūs m. [ nuto ]
    1) наклон, кивок ( capitis Q); мановение, знак
    ad nutum alicujus L — по чьему-л. знаку
    nutum suum annuere alicui L — кивнуть кому-л. в знак согласия
    2) воля, повеление ( nutu deorum C)

    Латинско-русский словарь > nutus

  • 10 nutus

    знак, nutu significare (1. 65 § 3 D. 36, 1), iubere (1. 93 § 1 D. 29, 2. 1. 21 pr. D. 32, 1. 1 § 3 D. 38, 4), delegare (1. 17 D. 46, 2. 1. 52 § 10 D. 44, 7); воля, ex nutu heredis valere (1. 46 pr. D. 40, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > nutus

  • 11 nutus

    I.
    a nodding, nod, command, will.
    II.
    a nod, command, will / gravitation, movement down.

    Latin-English dictionary of medieval > nutus

  • 12 nutus

    , us m
      приказазание, маговение, воля; жест, кивок; движение
      ♦ ad nutum по мановению, по приказу

    Dictionary Latin-Russian new > nutus

  • 13 NOD

    [N]
    NUMEN (-INIS) (M)
    NUTUS (-US) (M)
    [V]
    NUO (NUERE NUI NUITUS)
    NUO (NUERE NUI NUTUS)
    NUTO (-ARE -AVI -ATUM)
    ANNUO (-ERE -NUI -NUTUM)
    INNUO (-ERE -NUI)
    ADNUO (-ERE -NUI -NUTUM)
    ADNUTO (-ARE -AVI -ATUS)
    ANNUTO (-ARE -AVI -ATUS)

    English-Latin dictionary > NOD

  • 14 abnuo

    nuī, (nuitūrus), ere
    [ одного корня с nutus, numen ]
    1) делать знак отказа, отрицания или неумения ( manū L); отказывать (alicui aliquid C etc., редко de aliquā re Sl); отклонять, отказываться, не принимать, отвергать (pacem L; illum rerum statum T)
    2) возражать, оспаривать
    a. aliquid aeternum esse Lcr — отрицать вечность чего-л.
    nec abnuitur ita fuisse, si ad judices alios itum foret L — нет сомнения, что (всё) сложилось бы точно так же и при другом составе судей
    a. imperium alicujus L — не покориться, отказать в повиновении кому-л.
    5) не благоприятствовать, не позволять, препятствовать

    Латинско-русский словарь > abnuo

  • 15 clemens

    clēmēns, entis
    1) мягкий, погожий ( dies Col); тихий, мирный (vita rustica Ter); лёгкий, нежный, слабый (flamen Ctl; auster St); спокойный ( mare AG); медленный, тихоструйный ( amnis O)
    2) отлогий, покатый ( clivulus Ap); доступный (insula ratibus c. Cld)
    3) мягкосердечный, кроткий, ласковый, снисходительный (vir, judex C; legis interpres L)
    4) ручной, домашний ( genus columbarum Vr)
    5) умеренный, сдержанный ( in disputando C); лёгкий, чуть заметный ( nutus Ap)

    Латинско-русский словарь > clemens

  • 16 eloquium

    ēloquium, ī n. [ eloquor ]
    1) речь, язык (muti, quibus pro eloquio nutus est Mela)
    2) красноречие (maximus auctor eloquii Romani Tullius Lcn; eloquio tonare V)
    4) национальный (племенной) язык (aliquid ex Hebraeo in Latinum e. vertere Is)

    Латинско-русский словарь > eloquium

  • 17 adopperior

    ad-opperior, īrī, dazu erwarten, alieni nutus sortem, Heges. 3, 18, 3.

    lateinisch-deutsches > adopperior

  • 18 affulgeo

    af-fulgeo (ad-fulgeo), fulsī, ēre, entgegenstrahlen, -leuchten, strahlend erscheinen, I) eig.: Venus (als Planet) affulsit, Ov. Ib. 209: per eos dies caeli ardentis species affulserat, der Himmel hatte wie ein Feuermeer geleuchtet, Liv. 43, 13, 3: navium speciem de caelo (am H. hin) affulsisse, Liv. 21, 62, 4. – II) übtr.: a) vom freundlichen Blick einer erscheinenden Gottheit usw., entgegenstrahlen, nitenti affulsit vultu ridens Venus, Sil. 7, 467: vultus ubi tuus affulsit, Hor. carm. 4, 5, 6. – b) vom Stern od. Strahl des Glücks, der Hoffnung u. ähnl. = entgegenleuchten, leuchten, emporleuchtcn, heraufdämmern, aufgehen, erscheinen, consuli rei maioris spes affulsit, Liv.: cum libertas affulsisset, Liv.: lux quaedam (Tag des Heils) civitati affulsisse visa, Liv.: et mihi talis fortuna (Glücksstern) affulsit, Liv.: in rebus scaevis affulsit fortunae nutus hilarior, Apul.: ex insperato gaudium affulsit, Liv.: Cretensibus nihil tale praesidii affulsit, Val. Max.: ut prima occasio affulsit, Flor.: sed opportune Demosthenes ei patronus affulsit, da führte ihr Glücksstern ihr zu rechter Zeit den D. als Rechtsbeistand zu, Val. Max. – / Spätlat. Partiz. Perf. Pass., per eos dies caeli ardentis species affulsae, Iul. Obs. 29 in.

    lateinisch-deutsches > affulgeo

  • 19 clemens

    clēmēns, entis (viell. zu clināre, also ›geneigt‹), Adi. m. Compar. u. Superl., mild, gelind von Charakter u. Benehmen, I) v. Personen u. persönl. Zuständen, mild, gelind, glimpflich, schonend, gnädig (Ggstz. severus, atrox, saevus, crudelis), a) v. Pers.u. deren Charakter, clemens, placidus, Ter.: cupio me esse clementem, Cic.: c. accolarum ingenia, Liv.: clementes iudices et misericordes, Cic.: c. legis interpres, Liv.: dominus non minus severus quam facilis et clemens, Suet.: clementi animo ignoscere, Plaut.: animo benigno in illam et clementi fui, Ter.: etsi satis clemens sum in disputando, tamen interdum soleo subirasci, Cic.: in caede principum clementior, Cic.: vir contra audaciam audacissimus, ab innocentia clementissimus, Cic. – v. Tieren, zahm, clementius genus columbarum, Varr. r. r. 3, 7, 2. – b) v. Zuständen usw., vita urbana, Ter.: rumor, Sall. – servitus, Ter.: castigatio, Cic.: consilium, Cic.: sententia, Liv. – c) poet. v. Örtl., quae pars (insulae) ratibus clemens, zugänglich, Claud. bell. Gild. 511. – II) übtr.: a) von der Beschaffenheit der Luft u. des Wetters, mild, gelind, flamen, Catull.: aër, Amm.: clementior auster, Stat.: clementior dies, hiems (Ggstz. atrocior), Col.: clementiores plagae, Pallad. – b) v. der kaum merklichen, ruhigen Bewegung des Meeres, der Flüsse, ruhig, still, mare, Gell.: alveus, Curt.: clementissimus amnis, Ov. – u. v. der Bewegung übh., sanft, kaum merklich, nutus, Apul. flor. 2. p. 2, 15 Kr. – c) von Örtl., allmählich aufsteigend (Ggstz. praeceps), clivulus, Apul. met. 4, 5: clementiore alveo, Curt. 5, 3 (10), 2. – / Abl. gew. clementi, aber clemente, Laber. com. 105. Liv. 1, 26, 8.

    lateinisch-deutsches > clemens

  • 20 declaro

    dē-clāro, āvī, ātum, āre = ἀποφαίνω, deutlich an den Tag geben, deutlich kundgeben od. -tun, deutlich offenbaren, I) eig.: a) durch ein Zeichen usw.: praesentiam saepe divi suam declarant; ut et apud Regillum bello Latinorum... in nostra acie Castor et Pollux ex equis pugnare visi sunt, Cic. de nat. deor. 2, 6. – m. Dat. wem? tabellarius ducis nave declaratā suis eodem, unde erat egressus, se recepit, Nep. Hann. 11, 2. – mit Abl. wodurch? nec potest aetas (cervorum) discerni, sed dentibus senecta declaratur, Plin. 8, 116. – b) durch Worte kund und zu wissen tun, öffentlich erklären, öffentlich verkündigen, α) jmd. als einen, bes. als einen Magistrat (einen Konsul usw.) öffentlich erklären (von der die Wahl leitenden Magistratsperson und von den Wählenden selbst); dann aber auch, wie renuntiare, nach der Erklärung durch den Präko als gewählt öffentlich verkünden od. ausrufen lassen, m. dopp. Acc., alqm consulem, Cic.: me unā voce universus populus Romanus consulem declaravit, Cic.: quos populus proximis comitiis ingenti consensu alterum consulem alterum praetorem declaravit, Liv.: victorem magnā praeconis voce Cloanthum declarat, Verg. – im Passiv m. dopp. Nom., eiusdem hominis voce et declaratus consul et defensus, Cic.: consules declarati P. Scipio Nasica, L. Bestia, Sall.: tanto consensu, quanto haud quisquam alius ante, rex est declaratus, Liv.: ex quo die est dux declaratus, Liv. – β) eine Feierlichkeit dem Volke als bevorstehend, Rupae studium non defuit declarandorum munerum tuo nomine, Cic. ep. 2, 3, 1.

    II) übtr., deutlich zu erkennen (zu verstehen) geben, deutlich angeben, deutlich zeigen od. anzeigen od. bezeichnen, klar darlegen, motivieren, klar od. deutlich ausdrücken, deutlich offenbaren, a) übh.: α) m. Acc.: hoc saepius dicendum tibique non significandum solum, sed etiam declarandum arbitror, Cic.: ipsa consolatio litterarum tuarum declarat summam benevolentiam, Cic.: non manus solum, sed nutus quoque declarant nostram voluntatem, Quint. – m. Abl. wodurch? Cilicum et Pisidarum gens volatibus avium cantibusque ut certissimis signis declarari res futuras putant, Cic.: declarant gaudia vultu, Catull. – mit in (in, bei) u. Abl., fuit (Iphicrates) bonus civis fideque magnā; quod cum in aliis rebus declaravit, tum maxime in Amyntae Macedonis liberis tuendis, Nep. – mit dopp. Acc., se fortibus factis dignum tantae maiestatis infulis declaravit, Treb. Poll. Gallien. 10, 1. – β) m. folg. Acc. u. Infin.: hominem catum eum esse declaramus, erklären ihn für usw., Plaut.: quae (vox) declarat illum et in solitudine secum loqui solitum, Cic.: quod plurimis locis perorationes nostrae voluisse nos atque animo contendisse declarant, Cic. – γ) mit folg. indir. Fragesatz: quae (consuetudo cotidianae vitae) cuiusque ingenium ut sit declarat maxime, Ter.: totum id, quod quaerimus, quid et quale sit verbi vis ipsa declarat, Cic.: qui declaravit, quanti me faceret, Cic. – m. Abl. wodurch? ut matres familiae eorum (Germanorum) sortibus et vaticinationibus declararent, utrum proelium committi ex usu esset necne, Caes. – δ) absol. (vgl. Garatoni Cic. Mil. 5, 14), res declarat, Cic.: ut ratio declarat eorum, qui etc., Lucr.: declarant huius ambusti tribuni plebis illae intermortuae contiones, Cic. – b) einen Wortbegriff deutlich ausdrücken, -bezeichnen, nullum (verbum) inveniri potest, quod magis idem declaret Latine, quod Graece ἡδονή, quam declarat voluptas, Cic.: ›oportere‹ enim perfectionem declarat officii, quo et semper utendum est et omnibus, Cic.: propter cuius syllabae sonum declarandum nova reperta est littera, Gell.: quae (littera C) inversa mulierem declarat ( nämlich declaro= Caia), Quint.: verba quam maxime apta, id est, rem declarantia, Cic.: verba idem declarantia, gleichbedeutende W., Synonyma, Cic. – c) durch die Darstellung in ein helles Licht setzen, aufhellen, klar darlegen, cum autem exprimere imaginem consuetudinis atque vitae velimus Epaminondae, nihil videmur debere praetermittere, quod pertineat ad eam declarandam, Nep.: quod vix credendum sit tantas res tam breviter potuisse declarari, Nep.

    lateinisch-deutsches > declaro

См. также в других словарях:

  • nutual — (Del lat. nutus, voluntad.) ► adjetivo RELIGIÓN Se aplica al cargo eclesiástico que es amovible a voluntad del que lo confiere. * * * nutual (del lat. «nutus», voluntad) adj. Se aplica a las *capellanías y otros *empleos amovibles a voluntad del… …   Enciclopedia Universal

  • PANTOMIMUS — Graece Παντόμιμος, in vett. Glossis notare Histrionem dicitur: l. 27. ff. de oper. libert. qui scenicis ludis operam navat: Luciano Παντόμιμοι iidem sunt, qui ὀρχηςταὶ, i. e. saltatores. Vide cum περὶ ὀρχήσεως. Sed priusquam οἰ ὀρχηςταὶ se a… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • нукать — аю, сюда же понукать, укр. нукати, блр. нукаць, др. русск. нукнути, нюкнути (ХIV в.; см. Срезн. II, 489), сербохорв. ну̏кати, ну̏ткати (последнее производят от нуда), чеш. nuknouti, слвц. nukаt᾽ принуждать , польск. nukac. Вероятно, образовано от …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Agecanonix — Liste des personnages d Astérix le Gaulois Voici la liste des personnages de la bande dessinée Astérix le Gaulois par René Goscinny et Albert Uderzo, classés par ordre alphabétique. Sommaire 1 Personnages du village 1.1 Abraracourcix 1.2… …   Wikipédia en Français

  • Agécanonix — Liste des personnages d Astérix le Gaulois Voici la liste des personnages de la bande dessinée Astérix le Gaulois par René Goscinny et Albert Uderzo, classés par ordre alphabétique. Sommaire 1 Personnages du village 1.1 Abraracourcix 1.2… …   Wikipédia en Français

  • Alambix — Liste des personnages d Astérix le Gaulois Voici la liste des personnages de la bande dessinée Astérix le Gaulois par René Goscinny et Albert Uderzo, classés par ordre alphabétique. Sommaire 1 Personnages du village 1.1 Abraracourcix 1.2… …   Wikipédia en Français

  • Alpaga Quiquilfus — Liste des personnages d Astérix le Gaulois Voici la liste des personnages de la bande dessinée Astérix le Gaulois par René Goscinny et Albert Uderzo, classés par ordre alphabétique. Sommaire 1 Personnages du village 1.1 Abraracourcix 1.2… …   Wikipédia en Français

  • Amnésix — Liste des personnages d Astérix le Gaulois Voici la liste des personnages de la bande dessinée Astérix le Gaulois par René Goscinny et Albert Uderzo, classés par ordre alphabétique. Sommaire 1 Personnages du village 1.1 Abraracourcix 1.2… …   Wikipédia en Français

  • Amonbofis — Liste des personnages d Astérix le Gaulois Voici la liste des personnages de la bande dessinée Astérix le Gaulois par René Goscinny et Albert Uderzo, classés par ordre alphabétique. Sommaire 1 Personnages du village 1.1 Abraracourcix 1.2… …   Wikipédia en Français

  • Amoniake — Liste des personnages d Astérix le Gaulois Voici la liste des personnages de la bande dessinée Astérix le Gaulois par René Goscinny et Albert Uderzo, classés par ordre alphabétique. Sommaire 1 Personnages du village 1.1 Abraracourcix 1.2… …   Wikipédia en Français

  • Amérix — Liste des personnages d Astérix le Gaulois Voici la liste des personnages de la bande dessinée Astérix le Gaulois par René Goscinny et Albert Uderzo, classés par ordre alphabétique. Sommaire 1 Personnages du village 1.1 Abraracourcix 1.2… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»