-
1 nemorensis
nemorensis, e de bois, de forêt. - Nemorensis, e: du bois d'Aricie, relatif au bois sacré de Diane. - rex Nemorensis, Suet.: le roi des sacrifices offerts dans le bois sacré de Diane. - Nemorense (n.): maison de campagne d'Aricie (maison de César). - nemorense mel, Col.: miel des forêts, miel sauvage.* * *nemorensis, e de bois, de forêt. - Nemorensis, e: du bois d'Aricie, relatif au bois sacré de Diane. - rex Nemorensis, Suet.: le roi des sacrifices offerts dans le bois sacré de Diane. - Nemorense (n.): maison de campagne d'Aricie (maison de César). - nemorense mel, Col.: miel des forêts, miel sauvage.* * *Nemorensis, et hoc nemorense: vt Nemorense mel. Colum. Miel prins et faict par les mousches à miel des fleurs des forests. -
2 nemorensis
nemorēnsis, e (nemus), zum Haine-, zum Walde gehörig, Hain-, Wald-, I) im allg.: mel, Colum. 9, 4. § 7. – II) insbes., Nemorēnsis, e, zum Haine der Diana (bei Aricia) gehörig, lacus, j. Lago di Nemi, Prop.: rex, Vorsteher der Opfer der Diana von Aricia, Suet. – subst., in Nemorensi, auf dem Gebiete des Hains von Aricia, Suet. Caes. 46.
-
3 nemorensis
nemorēnsis, e (nemus), zum Haine-, zum Walde gehörig, Hain-, Wald-, I) im allg.: mel, Colum. 9, 4. § 7. – II) insbes., Nemorēnsis, e, zum Haine der Diana (bei Aricia) gehörig, lacus, j. Lago di Nemi, Prop.: rex, Vorsteher der Opfer der Diana von Aricia, Suet. – subst., in Nemorensi, auf dem Gebiete des Hains von Aricia, Suet. Caes. 46.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nemorensis
-
4 nemorēnsis
nemorēnsis e, adj. [nemus], of the grove of Diana, near Aricia: socius, Pr.* * *nemorensis, nemorense ADJof woods or groves; sylvan -
5 nemorensis
I.In gen. mel, Col. 9, 4, 7.—II.In partic.A.Of or belonging to the grove of Diana, near Aricia, Prop. 3 (4), 22, 25; cf. Ov. F. 3, 261, Vitr 4, 7—Hence:B.rex Nemorensis,
the presider over the sacrifices to Diana of Aricia, Suet. Calig 35 —Subst.: Nĕmŏrense, is, n., a villa of Cæsar, near the Arician grove, Cic. Att. 6, 1, 25, in Nemorensi, Suet. Caes. 46; cf. nemus I. B. -
6 nemorensis
-
7 nemorensis
-is/e adj Bpforestier -
8 Pissodes nemorensis
VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Pissodes nemorensis
-
9 Aricia
Arīcia, ae, f., I) eine der ältesten Städte Latiums am Fuße des Albanerberges u. an der appischen Straße, j. Ariccia od. Riccia, in deren Nähe der berühmte Tempel u. Hain der Diana (wo auch die Grotte u. Quelle der Egeria sich befand, Sil. 4, 367, u. der Heros Virbius heimisch war, Verg. Aen. 7, 761 sq.) mit dem lacus nemorensis u. speculum Dianae u. einem ehemals barbarischen (mit Menschenopfern begangenen) Kultus (dah. Sil. 4, 367 immitis), Hor. sat. 1, 5, 1. Liv. 1, 50, 3; vgl. nemus u. nemorensis. – Dav. Arīcīnus, a, um, zu Aricia gehörig, aricinisch, populus, Cato fr.: municipium, Cic.: nemus, Hain der Diana, Cato fr. u. Flor.: u. Aricinum Triviae (sc. Dianae) nemus, Stat.: vallis, Tal u. Hain der Diana, Ov.: Plur. subst., Arīcīnī, ōrum, m., die Einw. von Aricia, die Ariciner, Liv. – II) persönl., eine Nymphe, Gemahlin des Hippolyt u. Mutter des Virbius, Verg. Aen. 7, 762.
-
10 Aricia
Arīcia, ae, f., I) eine der ältesten Städte Latiums am Fuße des Albanerberges u. an der appischen Straße, j. Ariccia od. Riccia, in deren Nähe der berühmte Tempel u. Hain der Diana (wo auch die Grotte u. Quelle der Egeria sich befand, Sil. 4, 367, u. der Heros Virbius heimisch war, Verg. Aen. 7, 761 sq.) mit dem lacus nemorensis u. speculum Dianae u. einem ehemals barbarischen (mit Menschenopfern begangenen) Kultus (dah. Sil. 4, 367 immitis), Hor. sat. 1, 5, 1. Liv. 1, 50, 3; vgl. nemus u. nemorensis. – Dav. Arīcīnus, a, um, zu Aricia gehörig, aricinisch, populus, Cato fr.: municipium, Cic.: nemus, Hain der Diana, Cato fr. u. Flor.: u. Aricinum Triviae (sc. Dianae) nemus, Stat.: vallis, Tal u. Hain der Diana, Ov.: Plur. subst., Arīcīnī, ōrum, m., die Einw. von Aricia, die Ariciner, Liv. – II) persönl., eine Nymphe, Gemahlin des Hippolyt u. Mutter des Virbius, Verg. Aen. 7, 762. -
11 Egeria
Ēgeria, ae f.Эгерия, италийская вещая нимфа, супруга и советница царя Нумы Помпилия; ей были посвящены рощи у Капенских ворот и близ Ариции у храма богини Diana Nemorensis L, V, O etc. -
12 nemoralis
nemorālis, e (nemus), zum Haine-, zum Walde gehörig, Hain-, Wald-, I) im allg.: umbrae, Ov.: antrum, Ov. – II) insbes., zum Haine der Diana (bei Aricia) gehörig, templum Dianae, Ov.: so auch regnum, Ov.: (vgl. nemorensis u. nemus).
-
13 rex [1]
1. rēx, rēgis, m. ( von rego, gallisch rīx in Orgetorīx usw., altind. rājān, got. reiks, ahd. rīhhi, mächtig), der Leiter, Regierer eines Staates, der König, Fürst, Regent, I) eig.: rex Deiotarus u. Deiotarus rex, Cic.: Alexander rex, Cic. u. Sall. fr.: Amulius rex Albanus, Liv.: rex vetustissimus, Iustin.: reges tragici (in der Tragödie), Theaterkönige, Iustin. – rex regum, von Agamemnon, Liv. 45, 27, 9. Vell. 1, 1, 2; bei den Römern vorzugsw. v. Partherkönig (wie bei den Griechen ὁ μέγας βασιλεύς v. Perserkönig), Suet. Cal. 5 (so wohl auch regum rex regalior, Plaut. capt. 825): u. so bl. rex vorzugsw. v. Perserkönig (wie im Griech. βασιλεύς), Ter. heaut. 117. Nep. Milt. 7, 5: regem deligere, creare, constituere, Cic.: alqm appellare regem, den königlichen Titel beilegen, Cic.: sub rege esse (stehen), Liv. – poet. attrib., herrschend, regierend, populus late rex, Verg. Aen. 1, 21. – II) übtr.: 1) als Bezeichnung mancher Götter, rex divûm atque hominum, r. deorum, v. Jupiter, Verg.: rex aquarum, v. Neptun Ov.: rex Stygius, v. Pluto, Verg.; dah. regis solium, des Pluto, Verg. – 2) reges, der König und seine Gemahlin, das Königspaar (s. M. Müller Liv. 1, 39, 2), reges excitos, Liv.: Ptolemaeus Cleopatraque reges, Liv. – od. die königliche Familie, ne quis eum motum regibus nuntiaret, Liv.: direptis bonis regum, Liv. – od. die königlichen Prinzen od. Kinder, reges Syriae, regis Antiochi filius, Cic.: rex Epiphanes, Prinz, Tac.: controversiae regum, Caes. – 3) zur Zeit der Republik, nach Vertreibung des letzten Königs, oft als gehässige Benennung, Despot, unumschränkter Herrscher, rex populi Rom., d.i. Cäsar, Cic. de off. 3, 84: decem reges aerarii etc., von den zehn Kommissarien, um den Rullus verhaßt zu machen, Cic. de lege agr. 2, 15. – 4) in der Religionssprache, rex sacrorum, sacrificiorum, Cic., od. rex sacrificus, Liv., od. rex sacrificulus, Liv., ein dem Pontifex Maximus untergebener Priester, der die Opfer verrichten mußte, die früher die Könige verrichteten (s. Weißenb. u. M. Müller Liv. 2, 2, 1): r. Nemorensis, Opferpriester der Diana von Aricia, Suet. Cal. 35, 3. – 5) im allg., wie König – Haupt, Oberhaupt, Machthaber, Lenker, a) v. Tieren, wie r. ferarum, v. Löwen, Phaedr.: r. apum, Scriptt. r. r. u. Verg.: r. avium, v. trochilus (w. s.), Plin.: v. Adler, Plin. – u. v. Flüssen, wie v. Eridanus, als Hauptfluß Italiens, Verg. – b) vom Beschützer, Patron der Schmarotzer, Plaut., Ter., Hor. u.a. – c) jeder Mächtige, Reiche, Vornehme, der mächtige, reiche Patron (s. Brix Plaut. capt. 90), meus rex potitus est hostium, Plaut.: rex eris, si etc., Hor.: r. causarum, der alle Prozesse gewinnt, von einem großen Redner, Ascon.: regem me esse oportuit! ich sollte ein reicher Mann sein! Ter.: dah. reges, von den Freunden des damals vielvermögenden Cäsar, große (hohe) Herren, Cic. ep. 9, 19, 1. – d) der Leiter eines Jünglings, der Jugendführer, Erzieher, pueritiae, Hor. carm. 1, 36, 8. – e) rex mensae (wie im Griech. βασιλεύς = συμποσίαρχος), der Zechmeister bei dem Gastmahle od. Trinkgelage, Macr. sat. 2, 1, 3: so auch rex convivii, Sidon. epist. 9, 13, 4: im Zshg. bl. rex, Prud. cath. 9, 30. – / Genet. rege, Corp. inscr. Lat. 6, 5639 = 12, 1334a. – Genet. Plur. regerum, Cn. Gell. bei Charis. 54, 26.
-
14 nemoralis
nemorālis, e (nemus), zum Haine-, zum Walde gehörig, Hain-, Wald-, I) im allg.: umbrae, Ov.: antrum, Ov. – II) insbes., zum Haine der Diana (bei Aricia) gehörig, templum Dianae, Ov.: so auch regnum, Ov.: (vgl. nemorensis u. nemus).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nemoralis
-
15 rex
1. rēx, rēgis, m. ( von rego, gallisch rīx in Orgetorīx usw., altind. rājān, got. reiks, ahd. rīhhi, mächtig), der Leiter, Regierer eines Staates, der König, Fürst, Regent, I) eig.: rex Deiotarus u. Deiotarus rex, Cic.: Alexander rex, Cic. u. Sall. fr.: Amulius rex Albanus, Liv.: rex vetustissimus, Iustin.: reges tragici (in der Tragödie), Theaterkönige, Iustin. – rex regum, von Agamemnon, Liv. 45, 27, 9. Vell. 1, 1, 2; bei den Römern vorzugsw. v. Partherkönig (wie bei den Griechen ὁ μέγας βασιλεύς v. Perserkönig), Suet. Cal. 5 (so wohl auch regum rex regalior, Plaut. capt. 825): u. so bl. rex vorzugsw. v. Perserkönig (wie im Griech. βασιλεύς), Ter. heaut. 117. Nep. Milt. 7, 5: regem deligere, creare, constituere, Cic.: alqm appellare regem, den königlichen Titel beilegen, Cic.: sub rege esse (stehen), Liv. – poet. attrib., herrschend, regierend, populus late rex, Verg. Aen. 1, 21. – II) übtr.: 1) als Bezeichnung mancher Götter, rex divûm atque hominum, r. deorum, v. Jupiter, Verg.: rex aquarum, v. Neptun Ov.: rex Stygius, v. Pluto, Verg.; dah. regis solium, des Pluto, Verg. – 2) reges, der König und seine Gemahlin, das Königspaar (s. M. Müller Liv. 1, 39, 2), reges excitos, Liv.: Ptolemaeus Cleopatraque reges, Liv. – od. die königliche Familie, ne quis eum motum regibus nuntiaret, Liv.: direptis bonis regum, Liv. – od. die königlichen————Prinzen od. Kinder, reges Syriae, regis Antiochi filius, Cic.: rex Epiphanes, Prinz, Tac.: controversiae regum, Caes. – 3) zur Zeit der Republik, nach Vertreibung des letzten Königs, oft als gehässige Benennung, Despot, unumschränkter Herrscher, rex populi Rom., d.i. Cäsar, Cic. de off. 3, 84: decem reges aerarii etc., von den zehn Kommissarien, um den Rullus verhaßt zu machen, Cic. de lege agr. 2, 15. – 4) in der Religionssprache, rex sacrorum, sacrificiorum, Cic., od. rex sacrificus, Liv., od. rex sacrificulus, Liv., ein dem Pontifex Maximus untergebener Priester, der die Opfer verrichten mußte, die früher die Könige verrichteten (s. Weißenb. u. M. Müller Liv. 2, 2, 1): r. Nemorensis, Opferpriester der Diana von Aricia, Suet. Cal. 35, 3. – 5) im allg., wie König – Haupt, Oberhaupt, Machthaber, Lenker, a) v. Tieren, wie r. ferarum, v. Löwen, Phaedr.: r. apum, Scriptt. r. r. u. Verg.: r. avium, v. trochilus (w. s.), Plin.: v. Adler, Plin. – u. v. Flüssen, wie v. Eridanus, als Hauptfluß Italiens, Verg. – b) vom Beschützer, Patron der Schmarotzer, Plaut., Ter., Hor. u.a. – c) jeder Mächtige, Reiche, Vornehme, der mächtige, reiche Patron (s. Brix Plaut. capt. 90), meus rex potitus est hostium, Plaut.: rex eris, si etc., Hor.: r. causarum, der alle Prozesse gewinnt, von einem großen Redner, Ascon.: regem me esse oportuit! ich sollte ein reicher Mann sein! Ter.: dah.————reges, von den Freunden des damals vielvermögenden Cäsar, große (hohe) Herren, Cic. ep. 9, 19, 1. – d) der Leiter eines Jünglings, der Jugendführer, Erzieher, pueritiae, Hor. carm. 1, 36, 8. – e) rex mensae (wie im Griech. βασιλεύς = συμποσίαρχος), der Zechmeister bei dem Gastmahle od. Trinkgelage, Macr. sat. 2, 1, 3: so auch rex convivii, Sidon. epist. 9, 13, 4: im Zshg. bl. rex, Prud. cath. 9, 30. – ⇒ Genet. rege, Corp. inscr. Lat. 6, 5639 = 12, 1334a. – Genet. Plur. regerum, Cn. Gell. bei Charis. 54, 26. -
16 Aricia
Ărīcĭa, ae, f., an ancient town of Latium, in the neighborhood of Alba Longa, upon the Appian Way, now La Riccia; acc. to Verg. A. 7, 762 (v. II. infra), named from the wife of its founder, Hippolytus. Near it was a grove consecrated to Diana, in which at a very early age human victims were sacrificed;B.hence, immitis,
Sil. 4, 369 (cf. Nemus and Nemorensis), Plin. 19, 6, 33, § 110; Mart. 13, 19; Hor. S. 1, 5, 1; Sol. 2, p. 13; cf. Mann. Ital. I. 633; Müll. Roms Camp. 2, 147-189.—Hence,Ărīcīnus, a, um, adj., pertaining to Aricia, Arician:II.regio,
Mart. 10, 68:vallis,
Ov. M. 15, 488:nemus,
Flor. 1, 11, 8.— Subst.: Ărīcīni, ōrum, m., the inhabitanls of Aricia, Liv. 2, 14.—Personified, a nymph, the wife of Hippolytus and mother of Virbius, Verg. A. 7, 762. -
17 Aricini
Ărīcĭa, ae, f., an ancient town of Latium, in the neighborhood of Alba Longa, upon the Appian Way, now La Riccia; acc. to Verg. A. 7, 762 (v. II. infra), named from the wife of its founder, Hippolytus. Near it was a grove consecrated to Diana, in which at a very early age human victims were sacrificed;B.hence, immitis,
Sil. 4, 369 (cf. Nemus and Nemorensis), Plin. 19, 6, 33, § 110; Mart. 13, 19; Hor. S. 1, 5, 1; Sol. 2, p. 13; cf. Mann. Ital. I. 633; Müll. Roms Camp. 2, 147-189.—Hence,Ărīcīnus, a, um, adj., pertaining to Aricia, Arician:II.regio,
Mart. 10, 68:vallis,
Ov. M. 15, 488:nemus,
Flor. 1, 11, 8.— Subst.: Ărīcīni, ōrum, m., the inhabitanls of Aricia, Liv. 2, 14.—Personified, a nymph, the wife of Hippolytus and mother of Virbius, Verg. A. 7, 762. -
18 Aricinus
Ărīcĭa, ae, f., an ancient town of Latium, in the neighborhood of Alba Longa, upon the Appian Way, now La Riccia; acc. to Verg. A. 7, 762 (v. II. infra), named from the wife of its founder, Hippolytus. Near it was a grove consecrated to Diana, in which at a very early age human victims were sacrificed;B.hence, immitis,
Sil. 4, 369 (cf. Nemus and Nemorensis), Plin. 19, 6, 33, § 110; Mart. 13, 19; Hor. S. 1, 5, 1; Sol. 2, p. 13; cf. Mann. Ital. I. 633; Müll. Roms Camp. 2, 147-189.—Hence,Ărīcīnus, a, um, adj., pertaining to Aricia, Arician:II.regio,
Mart. 10, 68:vallis,
Ov. M. 15, 488:nemus,
Flor. 1, 11, 8.— Subst.: Ărīcīni, ōrum, m., the inhabitanls of Aricia, Liv. 2, 14.—Personified, a nymph, the wife of Hippolytus and mother of Virbius, Verg. A. 7, 762. -
19 Nemorense
Nĕmŏrense, is, v. nemorensis, II. B. -
20 Nemus
nĕmus, ŏris, n. [root nem-, distribute; Gr. nemô, nomos; cf. nemos, pasturage, and Lat. Numa, numerus], = nemos, a wood with open glades and meadows for cattle, a wood with much pasture-land, a grove; poet., a wood in gen. (cf.: saltus, silva, lucus).I.Lit.:B.cras foliis nemus Multis tempestas Sternet,
Hor. C. 3, 17, 9:multos nemora silvaeque commovent,
Cic. Div. 1, 50, 114: in nemore Pelio, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34 (Trag. v. 280 Vahl.):montium custos nemorumque (Diana),
Hor. C. 3, 22, 1:gelidum,
id. ib. 1, 1, 30:nemorum saltus,
Verg. E. 6, 56:nemus arboribus densum,
Ov. F. 6, 9:nemorum avia,
id. M. 1, 479:nemora in domibus sacros imitantia lucos,
Tib. 3, 3, 15:sacri fontis nemus,
Juv. 3, 17.—In partic., a heath or grove consecrated to a divinity:II.Angitiae nemus,
Verg. A. 7, 759.—Also alone: Nĕmus, the sacred grove of Diana at Aricia, where Cæsar had a villa, Cic. Att. 15, 4, 5; cf.:tabulam pictam in nemore Dianae posuit,
Plin. 35, 7, 33, § 52; v. nemorensis, II. B.—
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Némorensis — Lac de Nemi Lac de Nemi Administration Pays … Wikipédia en Français
Nemorensis lacus — Nemorensis lacus, s. Nemi … Meyers Großes Konversations-Lexikon
NEMORENSIS Lacus — sen Nemus Dianae, et Lacus Triviae, nunc Lago di Nemi, a Castro nemo ci adiacente. Circuitus 7. milliar. 18. milliar. a Roma in Eurum, 4. a. Velitris. In campania Romana Baudrandus αὐτόπτης … Hofmann J. Lexicon universale
NEMORENSIS Vallis — seu Vallis Demonae, una ex 3. provinc. Siciliae, magis ad Boream extensa, ex adverso calabriae ulterioris, a qua dividitur fretô Mamertinô. Terminatur a Septentrione mari Tyrrhenô, ab ortu mari Ioniô, ab Occidente valle Mazarae, a Meridie valle… … Hofmann J. Lexicon universale
Diana Nemorensis — An 18th century depiction of Lake Nemi as painted by John Robert Cozens Diana Nemorensis,[1] Diana of Nemi also known as “Diana of the Wood”, was an Italic form of the goddess who became Hellenised during the fourth century BCE and conflated with … Wikipedia
Diana Nemorensis — Saltar a navegación, búsqueda Representación del siglo XVIII del Lago de Nemi, pintado por John Robert Cozens. Diana Nemorensis,[1] o Diana of Nemi , tambi … Wikipedia Español
Rex Nemorensis — The rex Nemorensis , (Latin: the king of Nemi or the king of the grove ) was a sort of sacred king who served as priest of the goddess Diana at Aricia in Italy, by the shores of Lake Nemi. A priest who slew his predecessorSurviving lore… … Wikipedia
Rex Nemorensis — Le Rex Nemorensis (littéralement en latin : Roi de Némi) est un titre donné par les Romains à celui qui est censé tenir le sacerdoce de Diane Aricina, dans les bois de Némi, près d Aricia. Sommaire 1 Origine 1.1 Liens internes 1.2 Liens e … Wikipédia en Français
Rex nemorensis — Le Rex Nemorensis (littéralement en latin : Roi de Némi) est un titre donné par les Romains à celui qui est censé tenir le sacerdoce de Diane Aricina, dans les bois de Némi, près d Aricia. Sommaire 1 Origine 1.1 Liens internes 1.2 Liens… … Wikipédia en Français
Nemognatha nemorensis — Nemognatha nemorensis Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
Heiligtum der Diana Nemorensis — Ruinen des Heiligtums der Diana Das Heiligtum der Diana Nemorensis ist eine archäologische Ausgrabungsstätte unterhalb des Ortes Nemi am Nemisee, 27 km südöstlich von Rom. Nemi war in der Antike eine bedeutende Kultstätte. Die Legenden, die… … Deutsch Wikipedia