-
1 nārrātus
-
2 narratus
nārrātus, ūs m. [ narro ]рассказ, повествование O, Ap -
3 narratus
-
4 narratus
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > narratus
-
5 (nārrātus, ūs)
(nārrātus, ūs) m [narro], a narration, narrative: narratibus hora Tempestiva meis, O. -
6 narratus
[st1]1 [-] narrātus, a, um: part. passé de narro; raconté, décrit; vanté, fameux. [st1]2 [-] narrātŭs, ūs, m.: narration, conte, récit.* * *[st1]1 [-] narrātus, a, um: part. passé de narro; raconté, décrit; vanté, fameux. [st1]2 [-] narrātŭs, ūs, m.: narration, conte, récit.* * *Fabula narrata est. Ouid. Racontee, Narree.\Narratus, huius narratus, pen. prod. Ouid. Recit, Conte. -
7 narratus
-
8 narro
nārro, āvī, ātum, āre (eig. gnaro = gnarum facio), kundtun, I) eine Nachricht geben, erzählen, schildern (mündlich od. schriftlich), a) übh.: alci somnium, Plaut.: narrare alci fabellam, Hor. u. Sen.: ego tibi ea narro, quae tu melius scis quam ipse, qui narro, Cic.: quid istaec tabellae narrant? Plaut.: haec inter paucos, quos tu nosti, palam secreto narrantur, Cic.: ita non modo in comoediis res ipsa narratur, Cic.: virtutes narro tuas, Ter.: ne aliis quidem narrare debemus, nicht einmal anderen sollen wir's erzählen, Sen.: alci Romanos et Caesarem, von den R. und C. erzählen, Plin.: duos Gordianos, schildern (nach Leben u. Charakter), Lampr.: Catonem narrabis (du wirst mir die Geschichte von Kato erzählen). Quidni ego narrem ultimā illā nocte Platonis librum legentem posito ad caput gladio? wie sollte ich dir nicht erzählen, wie er das Schwert neben dem Haupte in Platos Phädon las? Sen. ep. 22, 6. – m. de u. Abl., Crassi libertum ais de mea sollicitudine narrasse, Cic.: male narras (du bringst schlimme Nachricht) de Nepotis filio, Cic.: iucunda mihi oratio eius fuit, cum de animo tuo mihi narraret, Cic. – m. folg. Acc. u. Infin., haec facta (esse) narrabo seni, Plaut.: mihi Philargyrus tuus narravit te interdum sollicitum solere esse vehementius, Cic.: narrat te rumor numquam esse fututam, Mart. – m. folg. indir. Fragesatz, ut res gesta sit, narrabo ordine, Ter.: ut ita narrentur, ut gestae res erunt, Cic.: si res publica tibi narrare posset, quo modo se haberet, Cic.: Othonem quod speras posse vinci sane bene narras, ist mir ganz lieb zu hören, Cic.: narra haec ut (wie) nos acturi sumus, Plaut. – narrant, man erzählt, mit folg. Acc. u. Infin., Plin. 2, 126; vgl. 8, 35 D. u. M. – Passiv narror, narraris, man erzählt von mir, von dir, schildert mich, dich, rideor ubique, narror, ostendor, Ps. Quint. decl. 14, 12 in.: dulcis in Elysio narraris fabula campi, Mart. 12, 52, 5: sed operis modus paucis eum (virum) narrari iubet, ihn mit kurzen Worten zu schildern, Vell. 2, 29, 2: Callistus iam mihi circa necem C. Caesaris narratus, Tac. ann. 11, 29: Agricola posteritati narratus et traditus, Tac. Agr. 46: nec umquam visam in hac urbe, multis tamen narratam achlin, von der jedoch viel erzählt (gesprochen) wird, Plin. 8, 39. – narratur m. folg. Nom. u. Infin., egredienti nave eadem figura in litore occurrisse narratur, Plin. ep.: narratur Graecia collisa duello, Hor.: narratur venisse venefica, Ov.: ea quae procul ab oculis facta (esse) narrabantur, Liv.: Bithyni accusationem eius ut temere inchoatam omisisse narrantur, Plin. ep.: m. folg. Acc. u. Infin., admotis Athamanas aquis accendere lignum narratur, Ov. met. 15, 311: nunc Chamavos et Angrivarios immigrasse narratur, Tac. Germ. 33 in.: eoque terrore aves tunc siluisse narratur, Plin. 35, 121. – absol., probe narras, du bringst gute Nachricht, Ter.: ita narrat (als Parenthese), Plin. ep.: non interrupte narrare, Cic.: alia multa narratu minus digna, Amm. – Partic. subst., narrāta, ōrum, n., das Erzählte, Hor. sat. 2, 5, 1. – b) vorerzählen, hernennen, cibos suos homini, Plin. 20. praef. § 1. – c) den Leuten erzählen, ausplaudern, ne res per quemquam narraretur, Iustin. 1, 9, 19. – II) übtr.: A) übh. sagen, reden, erwähnen, nennen, quid narrat? Ter.: quid narras? Ter.: nihil narras, Ter.: ›opinor‹ narras, du sagst, »ich meine«, Ter.: narra mihi, sag mir einmal, Cic.: narro tibi (laß dir sagen, denke dir), Quintus cras, Cic.: narro tibi, haec loca venusta sunt, das muß ich dir sagen, Cic.: filium narras mihi, Ter.: Catulum et illa tempora, Cic. – B) zueignen, dedizieren, librum alci, Plin. nat. hist. praef. § 1.
-
9 narro
nārro, āvī, ātum, āre (eig. gnaro = gnarum facio), kundtun, I) eine Nachricht geben, erzählen, schildern (mündlich od. schriftlich), a) übh.: alci somnium, Plaut.: narrare alci fabellam, Hor. u. Sen.: ego tibi ea narro, quae tu melius scis quam ipse, qui narro, Cic.: quid istaec tabellae narrant? Plaut.: haec inter paucos, quos tu nosti, palam secreto narrantur, Cic.: ita non modo in comoediis res ipsa narratur, Cic.: virtutes narro tuas, Ter.: ne aliis quidem narrare debemus, nicht einmal anderen sollen wir's erzählen, Sen.: alci Romanos et Caesarem, von den R. und C. erzählen, Plin.: duos Gordianos, schildern (nach Leben u. Charakter), Lampr.: Catonem narrabis (du wirst mir die Geschichte von Kato erzählen). Quidni ego narrem ultimā illā nocte Platonis librum legentem posito ad caput gladio? wie sollte ich dir nicht erzählen, wie er das Schwert neben dem Haupte in Platos Phädon las? Sen. ep. 22, 6. – m. de u. Abl., Crassi libertum ais de mea sollicitudine narrasse, Cic.: male narras (du bringst schlimme Nachricht) de Nepotis filio, Cic.: iucunda mihi oratio eius fuit, cum de animo tuo mihi narraret, Cic. – m. folg. Acc. u. Infin., haec facta (esse) narrabo seni, Plaut.: mihi Philargyrus tuus narravit te interdum sollicitum solere esse vehementius, Cic.: narrat te rumor numquam esse fututam, Mart. – m. folg. indir. Fragesatz, ut res gesta————sit, narrabo ordine, Ter.: ut ita narrentur, ut gestae res erunt, Cic.: si res publica tibi narrare posset, quo modo se haberet, Cic.: Othonem quod speras posse vinci sane bene narras, ist mir ganz lieb zu hören, Cic.: narra haec ut (wie) nos acturi sumus, Plaut. – narrant, man erzählt, mit folg. Acc. u. Infin., Plin. 2, 126; vgl. 8, 35 D. u. M. – Passiv narror, narraris, man erzählt von mir, von dir, schildert mich, dich, rideor ubique, narror, ostendor, Ps. Quint. decl. 14, 12 in.: dulcis in Elysio narraris fabula campi, Mart. 12, 52, 5: sed operis modus paucis eum (virum) narrari iubet, ihn mit kurzen Worten zu schildern, Vell. 2, 29, 2: Callistus iam mihi circa necem C. Caesaris narratus, Tac. ann. 11, 29: Agricola posteritati narratus et traditus, Tac. Agr. 46: nec umquam visam in hac urbe, multis tamen narratam achlin, von der jedoch viel erzählt (gesprochen) wird, Plin. 8, 39. – narratur m. folg. Nom. u. Infin., egredienti nave eadem figura in litore occurrisse narratur, Plin. ep.: narratur Graecia collisa duello, Hor.: narratur venisse venefica, Ov.: ea quae procul ab oculis facta (esse) narrabantur, Liv.: Bithyni accusationem eius ut temere inchoatam omisisse narrantur, Plin. ep.: m. folg. Acc. u. Infin., admotis Athamanas aquis accendere lignum narratur, Ov. met. 15, 311: nunc Chamavos et Angrivarios immigrasse narratur, Tac. Germ. 33 in.: eoque terrore aves tunc siluisse narratur, Plin. 35,————121. – absol., probe narras, du bringst gute Nachricht, Ter.: ita narrat (als Parenthese), Plin. ep.: non interrupte narrare, Cic.: alia multa narratu minus digna, Amm. – Partic. subst., narrāta, ōrum, n., das Erzählte, Hor. sat. 2, 5, 1. – b) vorerzählen, hernennen, cibos suos homini, Plin. 20. praef. § 1. – c) den Leuten erzählen, ausplaudern, ne res per quemquam narraretur, Iustin. 1, 9, 19. – II) übtr.: A) übh. sagen, reden, erwähnen, nennen, quid narrat? Ter.: quid narras? Ter.: nihil narras, Ter.: ›opinor‹ narras, du sagst, »ich meine«, Ter.: narra mihi, sag mir einmal, Cic.: narro tibi (laß dir sagen, denke dir), Quintus cras, Cic.: narro tibi, haec loca venusta sunt, das muß ich dir sagen, Cic.: filium narras mihi, Ter.: Catulum et illa tempora, Cic. – B) zueignen, dedizieren, librum alci, Plin. nat. hist. praef. § 1. -
10 nārrō
nārrō āvī, ātus, āre [for * gnārigō; gnarus], to make known, tell, relate, narrate, report, recount, set forth: mihi istaec, T.: initium narrandi facere, of the narrative, S.: rem omnibus: narrat omnibus emisse se: te sudavisse ferendo Carmina, H.: Narrat, ut virgo ab se integra siet, T.: in comoediis res ipsa narratur: mores eius, de quo narres: male narras de Nepotis filio, tell bad news: mihi circa necem Caesaris, Ta.: si res p. tibi narrare posset, quo modo sese haberet: de te Fabula narratur, H.: Angrivarios immigrasse narratur, Ta.: Athamanas accendere lignum Narratur, O.— To say, speak, tell, recite, mention, describe: narro tibi: qui argumentum narret, T.: Regem elegantem, describe, T.: Agricola posteritati narratus et traditus, Ta.: narrat Naevio, quo in loco viderit Quinctium: quantum distet ab Inacho Codrus, H.* * *narrare, narravi, narratus Vtell, tell about, relate, narrate, recount, describe -
11 superstes
superstes, stitis (super u. sto), I) derdabeisteht, der gegenwärtig ist, der Zeuge, nemo hic adest superstes, Plaut. fr. b. Fest. 305 (a), 32: suis utrisque superstitibus praesentibus, alte juristische Formel b. Cic. Mur. 26; vgl. Serv. Verg. Aen. 3, 339. – II) übrigbleibend = am Leben bleibend, fortlebend, u. in bezug auf einen anderen = jmd. überlebend, a) mit Dat.: ut sui sibi liberi snperstites essent, Cic.: s. filio pater, Liv.: s. patriae, Hor.: gloriae suae, Liv.: Agricola posteritati narratus et traditus superstes erit, Tac.: videbatur vivere tamquam s. sibi, sich selbst-, seinen Tod zu überleben, Sen. – b) m. Genet.: alterius vestrûm superstes, Liv.: tot bellorum superstes, Tac.: alqm non solum vitae, sed etiam dignitatis suae superstitem relinquere, Cic.: pauci non modo aliorum, sed etiam nostri superstites sumus, wenige haben andere überlebt, ohne selbst geistig tot zu sein, Tac. – c) absol.: liberi superstites (Ggstz. amissi), Plin. ep.: liberis superstitibus, Quint.: alqm superstitem relinquere, Suet.: deos quaeso, ut (puer) sit superstes, leben bleibe, Ter.: übtr., superstite Romā, überdauernd, Lucan. 7, 660. – / Nbf. superstēns, Corp. inscr. Lat. 3, 410: Akk. superstem, ibid. 6, 6295.
-
12 superstes
superstes, stitis (super u. sto), I) derdabeisteht, der gegenwärtig ist, der Zeuge, nemo hic adest superstes, Plaut. fr. b. Fest. 305 (a), 32: suis utrisque superstitibus praesentibus, alte juristische Formel b. Cic. Mur. 26; vgl. Serv. Verg. Aen. 3, 339. – II) übrigbleibend = am Leben bleibend, fortlebend, u. in bezug auf einen anderen = jmd. überlebend, a) mit Dat.: ut sui sibi liberi snperstites essent, Cic.: s. filio pater, Liv.: s. patriae, Hor.: gloriae suae, Liv.: Agricola posteritati narratus et traditus superstes erit, Tac.: videbatur vivere tamquam s. sibi, sich selbst-, seinen Tod zu überleben, Sen. – b) m. Genet.: alterius vestrûm superstes, Liv.: tot bellorum superstes, Tac.: alqm non solum vitae, sed etiam dignitatis suae superstitem relinquere, Cic.: pauci non modo aliorum, sed etiam nostri superstites sumus, wenige haben andere überlebt, ohne selbst geistig tot zu sein, Tac. – c) absol.: liberi superstites (Ggstz. amissi), Plin. ep.: liberis superstitibus, Quint.: alqm superstitem relinquere, Suet.: deos quaeso, ut (puer) sit superstes, leben bleibe, Ter.: übtr., superstite Romā, überdauernd, Lucan. 7, 660. – ⇒ Nbf. superstēns, Corp. inscr. Lat. 3, 410: Akk. superstem, ibid. 6, 6295.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > superstes
-
13 Повествование
- traditio; complexio; narratio; narratus; historia; -
14 Рассказ
- narratio; narratus; argumentum (a. est ficta res, quae tamen fieri potest); fabula (inseritur hoc loco fabula); historia; relatio; traditio; expositio; memoria; memoratus; -
15 ACCOUNT
[N]RATIO (-ONIS) (F)REPUTATIO (-ONIS) (F)COMMODUM (-I) (N)CONMODUM (-I) (N)RES (REI) (F)NARRATIO (-ONIS) (F)NARRATUS (-US) (M)HISTORIA (-AE) (F)MEMORIA (-AE) (F)NOMEN (-INIS) (N)RATIUNCULA (-AE) (F)[V]AESTIMO (-ARE -AVI -ATUM)AESTUMO (-ARE -AVI -ATUM)PENDO (-ERE PEPENDI PENSUM)PONO (-ERE POSUI POSITUM)DUCO (-ERE DUXI DUCTUM)HABEO (-ERE -UI -ITUM)RECIPIO (-ERE -CEPI -CEPTUM)DISPUNGO (-ERE -PUNXI -PUNCTUM)- GIVE AN ACCOUNT OF ONE'S PROPERTY- NOT ON ANY ACCOUNT- OF LITTLE ACCOUNT- OF NO ACCOUNT- ON ACCOUNT OF- ON ITS OWN ACCOUNT- ON THAT ACCOUNT- ON TWO ACCOUNTS- ON WHICH ACCOUNT- SETTLE ACCOUNTS- TAKE ACCOUNT- TAKE INTO ACCOUNT -
16 HISTORY
[N]HISTORIA (-AE) (F)RES (REI) (F)NARRATIO (-ONIS) (F)NARRATUS (-US) (M)ANNALIS (-IS) (M) -
17 NARRATING
[N]NARRATIO (-ONIS) (F)NARRATUS (-US) (M) -
18 NARRATION
[N]NARRATIO (-ONIS) (F)NARRATUS (-US) (M)RELATUS (-US) (M)HISTORIA (-AE) (F)COMPLEXIO (-ONIS) (F)CONPLEXIO (-ONIS) (F)EXPOSITIO (-ONIS) (F)APOLOGUS (-I) (M)MEMORIA (-AE) (F) -
19 NARRATIVE
[N]NARRATIO (-ONIS) (F)NARRATUS (-US) (M)RELATUS (-US) (M)HISTORIA (-AE) (F)COMPLEXIO (-ONIS) (F)CONPLEXIO (-ONIS) (F)EXPOSITIO (-ONIS) (F)APOLOGUS (-I) (M)MEMORIA (-AE) (F)- SHORT NARRATIVE -
20 PRESENTMENT
[N]NARRATIO (-ONIS) (F)NARRATUS (-US) (M)SUBIECTIO (-ONIS) (F)SUBJECTIO (-ONIS) (F)
- 1
- 2
См. также в других словарях:
narrate — ar*rate , v. t. [imp. & p. p. {Narrated}; p. pr. & vb. n. {Narrating}.] [L. narratus, p. p. of narrare to narrate, prob. for gnarigare, fr. gnarus knowing. See {Ignore}, {Know}.] To tell, rehearse, or recite, as a story; to relate the particulars … The Collaborative International Dictionary of English
Narrated — narrate ar*rate , v. t. [imp. & p. p. {Narrated}; p. pr. & vb. n. {Narrating}.] [L. narratus, p. p. of narrare to narrate, prob. for gnarigare, fr. gnarus knowing. See {Ignore}, {Know}.] To tell, rehearse, or recite, as a story; to relate the… … The Collaborative International Dictionary of English
Narrating — narrate ar*rate , v. t. [imp. & p. p. {Narrated}; p. pr. & vb. n. {Narrating}.] [L. narratus, p. p. of narrare to narrate, prob. for gnarigare, fr. gnarus knowing. See {Ignore}, {Know}.] To tell, rehearse, or recite, as a story; to relate the… … The Collaborative International Dictionary of English
narrate — transitive verb (narrated; narrating) Etymology: Latin narratus, past participle of narrare, from Latin gnarus knowing; akin to Latin gnoscere, noscere to know more at know Date: 1656 to tell (as a story) in detail; also to provide spoken… … New Collegiate Dictionary
Chester Cup — Handicap race Chester Cup Location Chester Racecourse Chester, England Inaugurated 1824 Race type Flat / Thoroughbred Sponsor Totesport Website … Wikipedia
Scherstjanoi — Valeri Scherstjanoi Foto: GeZett 2001 Valeri Scherstjanoi (russisch Валерий Михайлович Шерстяной; * 1950 in Sagiz, Kasachische SSR, Sowjetunion) ist ein Lautdichter, Hörspielautor und Schöpfer der lautpoetischen Notationen (scribentische Blätter) … Deutsch Wikipedia
Valeri Scherstjanoi — Foto: GeZett 2001 Valeri Scherstjanoi (russisch Валерий Михайлович Шерстяной; * 3. September 1950 in Sagiz, Kasachische SSR, Sowjetunion) ist ein Lautdichter, Hörspielautor und Schöpfer der lautpoetischen Notationen (scribentische Blätter). Seine … Deutsch Wikipedia
Supin — Le supin est une catégorie grammaticale intermédiaire entre le nom et le verbe, définie soit comme une « forme nominale »[1] ou « d origine nominale »[2] du verbe, soit comme l une des formes « infinitives » du verbe … Wikipédia en Français
НАРРАТИВНЫЙ — (от лат. narratio, narratus рассказ, повествование), повествовательный; строящийся по специфическим правилам организации речи (устной или письменной) или художественного изображения и имеющий своего рассказчика, от лица которого ведется… … Энциклопедический словарь
narrator — [nar′āt΄ər, nar′ətər; na rāt′ər, nərāt′ər] n. 〚L < narratus: see NARRATE〛 1. a person who relates a story or account 2. a person who reads descriptive or narrative passages, as between scenes of a play * * * See narratability. * * * ▪ … Universalium
narrate — narratable, adj. narrator, narrater /nar ay teuhr, na ray , nar euh /, n. /nar ayt, na rayt /, v., narrated, narrating. v.t. 1. to give an account or tell the story of (events, experiences, etc.). 2. to add a spoken commentary to (a film,… … Universalium