-
1 murmuro
murmŭro, āvi, ātum, 1, and (ante- and post-class.) murmŭror, ātus, 1, v. dep. [id.], to murmur, mutter; to rustle, rumble, roar, etc. (cf.: susurro, musso, fremo, strepo).I.Neutr.A.Form murmuro:B.secum murmurat,
Plaut. Aul. 1, 1, 13; Varr. L. L. 6, § 67 Müll.—Of discontented persons, to mutter, grumble:servi murmurant,
Plaut. Mil. 3, 1, 149:et murmuravit omnis congregatio,
Vulg. Exod. 16, 2 al. —Of the nightingale:secum ipse murmurat,
Plin. 10, 29, 43, § 82:magia carminibus murmurata,
muttered, App. Mag. p. 304, 28.—Of inanimate things, to murmur, roar, rumble:murmurantia litora,
Varr. L. L. 6, § 67 Müll.:murmurans mare,
Cic. Tusc. 5, 40, 116:unda,
Verg. A. 10, 212:ignis,
crackles, Plin. 18, 35, 84, § 357:intestina,
to rumble, Plaut. Cas. 4, 3, 6.—Form murmuror: murmurari coepimus, Varr. ap. Non. 478: populus murmurari coepit, Quadrig. ib. 7; Varr. ib. 11.—II.Act., transf., to mutter or grumble at a thing:quidam tarditatem poëtae murmurari,
App. Flor. p. 353 fin. -
2 murmuror
murmŭro, āvi, ātum, 1, and (ante- and post-class.) murmŭror, ātus, 1, v. dep. [id.], to murmur, mutter; to rustle, rumble, roar, etc. (cf.: susurro, musso, fremo, strepo).I.Neutr.A.Form murmuro:B.secum murmurat,
Plaut. Aul. 1, 1, 13; Varr. L. L. 6, § 67 Müll.—Of discontented persons, to mutter, grumble:servi murmurant,
Plaut. Mil. 3, 1, 149:et murmuravit omnis congregatio,
Vulg. Exod. 16, 2 al. —Of the nightingale:secum ipse murmurat,
Plin. 10, 29, 43, § 82:magia carminibus murmurata,
muttered, App. Mag. p. 304, 28.—Of inanimate things, to murmur, roar, rumble:murmurantia litora,
Varr. L. L. 6, § 67 Müll.:murmurans mare,
Cic. Tusc. 5, 40, 116:unda,
Verg. A. 10, 212:ignis,
crackles, Plin. 18, 35, 84, § 357:intestina,
to rumble, Plaut. Cas. 4, 3, 6.—Form murmuror: murmurari coepimus, Varr. ap. Non. 478: populus murmurari coepit, Quadrig. ib. 7; Varr. ib. 11.—II.Act., transf., to mutter or grumble at a thing:quidam tarditatem poëtae murmurari,
App. Flor. p. 353 fin. -
3 murmur
murmur uris, n a murmur, murmuring, hum, roar, growling, grumbling, crash: populi, L.: serpitque per agmina murmur, V.: pro verbis murmura reddunt, roars (of lions), O.: strepit omnis murmure campus, hum (of bees), V.: maris: ventosum, the rushing wind, V.: exanimes primo murmure caeli, i. e. thunder, Iu.: cornuum, sound, H.: inflati buxi, i. e. of the tibia, O.* * *Imurmur/mutter; whisper/rustle, hum/buzz; low noise; roar/growl/grunt/rumbleIImurmur/mutter; whisper/rustle, hum/buzz; low noise; roar/growl/grunt/rumble -
4 murmurō
murmurō āvī, —, āre [murmur], to murmur, mutter, roar: murmurans mare: flebile, O.* * *murmurare, murmuravi, murmuratus Vhum, murmur, mutter; roar -
5 mussitō
mussitō —, —, āre, freq. [musso], to mutter, grumble: clam, L.—Fig., to bear in silence, stomach: mussitanda iniuria, T.* * *mussitare, mussitavi, mussitatus Vmutter/whisper, talk in subdued tones; keep quiet/say nothing (about) -
6 mussō
mussō āvī, ātus, āre [3 MV-], to speak low, mutter, murmur, grumble: clam, L.: mussant patres, V.: mussant (apes), hum, V.— To be irresolute, hesitate, deliberate: mussat rex Quos generos vocet, i. e. deliberates in silence, V.: mussant iuvencae, Quis, etc., expect in silence, V.: dicere mussant, V.* * *mussare, mussavi, mussatus Vmutter/whisper (discontently); hum (bee); keep quiet (about); hem/haw; hesitate -
7 susurrō
susurrō —, —, āre [1 susurrus], to hum, buzz, murmur, mutter, whisper: susurrant (apes), V.: cum carā de te nutrice, O.: iam susurrari audio, Civem Atticam esse hanc, T.* * *Isusurrare, -, - Vmutter, whisper, hum, buzz, murmurIIwhisperer; mutterer; tale-bearer -
8 demurmuro
demurmurare, demurmuravi, demurmuratus V TRANSmutter (set of words) through; mutter over (L+S) -
9 mussito
I.Neutr., to be silent, keep quiet, not let one's self be heard; to speak in an undertone, to mutter, grumble (not in Cic. or Cæs.):II.si sapis, mussitabis,
Plaut. Mil. 2, 5, 65:sub lectis latentes metu mussitant,
id. Cas. 3, 5, 33:ita clam quidam mussitantes,
Liv. 1, 50:cum David vidisset servos suos mussitantes,
Vulg. 2 Reg. 12, 19:contra nos,
id. Exod. 16, 7.—Act., to say in a low tone, to mutter, murmur any thing: to be silent respecting, to take no notice of a thing:ego (haec) mecum mussito,
Plaut. Mil. 3, 1, 119; id. Truc. 2, 2, 57; 2, 6, 10.— With rel.-clause:malo ambigere bonos, quam ob rem id non meruerim, quam, quod est gravius, cur impetraverim, mussitare,
Amm. 14, 6, 8:accipienda et mussitanda injuria adulescentium est,
is to be borne in silence, Ter. Ad. 2, 1, 53:timorem,
App. Mag. p. 320. -
10 obmussito
obmussĭto, āre, v. freq. a. [obmusso], to whisper or mutter against any one; to mutter (eccl. Lat.), Tert. Pall. 4. -
11 dē-murmurō
dē-murmurō —, —, āre, to mutter over: carmen, O. -
12 fremō
fremō uī, —, ere [FREM-], to roar, resound, growl, murmur, rage, snort, howl: (venti) Circum claustra fremunt, V.: saxa concita murali Tormento, whiz, V.: Laetitiā ludisque viae, resound, V.: leo Ore, V.: equus, neighs, V.: fremant omnes licet, mutter: magno circum clamore, applauded, V.: animis, V.: Stabat acerba fremens Aeneas, V.: rumor de tibicine Fremit in theatro, Ph.— To murmur at, grumble because of, complain loudly of: consulatum sibi ereptum: uno omnes eadem ore fremebant, V.: alqd, L., H.— To demand angrily, cry threateningly: Arma amens fremit, V.: Pedum delendum, L.* * *fremere, fremui, fremitus Vroar; growl; rage; murmur, clamor for -
13 hīscō
hīscō —, —, ere, inch. [hio], to open, gape, yawn: tellus, ait, hisce, O.— To open the mouth, mutter, murmur, make a sound, say a word: aut omnino hiscere audebis?: adversus dictatoriam vim, L.: quotiens sinit hiscere fluctus, Nominat Alcyonen, O.: raris vocibus, V.: alqd, Iu.: reges et regum facta, Pr.* * *hiscare, -, - V(begin to) open, gape; open the mouth to speak -
14 immurmurō (in-m-)
immurmurō (in-m-) —, —, āre, to murmur at, murmur against: silvis immurmurat Auster, V.: totum immurmurat agmen, mutter reproachfully, O. -
15 muttiō (mūtiō)
muttiō (mūtiō) —, ītus, īre [3 MV-], to mutter, mumble, speak low: nihil, T.: neque opus est Adeo muttito, nor must it even be whispered, T. -
16 commurmuro
commurmurare, commurmuravi, commurmuratus V INTRANSmutter, murmur; rumble; chatter/twitter (birds) -
17 commurmuror
commurmurari, commurmuratus sum V DEPmutter, murmur; rumble; chatter/twitter (birds) -
18 immurmuro
immurmurare, immurmuravi, immurmuratus Vmurmur, mutter (at or to) -
19 muttio
muttire, muttivi, muttitus V INTRANSmutter, murmur -
20 mussito
to grumble, mutter.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Mutter- — Mutter … Deutsch Wörterbuch
Mutter — mit Kindern: Le Repos, von William Adolphe Bouguereau (1879) Eine Mutter ist der weibliche Elternteil eines Kindes. Als Mutter bezeichnete man allgemein die Frau, die ein Kind gebiert bzw. geboren hat. Inzwi … Deutsch Wikipedia
Mütter — ist ein 1935 erschienener Roman des österreichischen Schriftstellers Karl Heinrich Waggerl (1897–1973). Es handelt sich um seinen letzten Roman; später wandte sich Waggerl der kleineren erzählerischen Form zu. Inhalt In einem österreichischen… … Deutsch Wikipedia
Mutter — Mutter. Die junge Gattin ist Mutter geworden, sie hat ein Anrecht auf die künftige Generation erlangt, sie hat sich durch ein mächtiges Band an sie gekettet. Ein neues Dasein öffnet sich ihr mit neuen Pflichten, neuen Freuden, Schmerzen und… … Damen Conversations Lexikon
Mutter — Mutter: Die altgerm. Verwandtschaftsbezeichnung mhd., ahd. muoter, niederl. moeder, engl. mother, schwed. moder beruht mit Entsprechungen in den meisten anderen idg. Sprachen auf idg. *mātér »Mutter«, vgl. z. B. aind. mātár »Mutter«, griech.… … Das Herkunftswörterbuch
Mutter — Sf std. (8. Jh.), mhd. muoter, ahd. muoter, as. mōdar Stammwort. Aus g. * mōder f. Mutter , auch in anord. móđir, ae. mōdor, afr. mōder (gt. dafür aiþei). Aus ig. * mātēr f. Mutter , auch in ai. mātár , toch.A mācar, toch.B mācer, gr. mḗtēr, l.… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Mutter — [Basiswortschatz (Rating 1 1500)] Bsp.: • Ist diese Frau Ihre Mutter? • Helen und Nick sind mit ihrer Mutter im Supermarkt. • Frau Brown ist Peters Mutter … Deutsch Wörterbuch
Mutter — Mut ter, v. i. [imp. & p. p. {Muttered}; p. pr. & vb. n. {Muttering}.] [Prob. of imitative origin; cf. L. muttire, mutire.] 1. To utter words indistinctly or with a low voice and lips partly closed; esp., to utter indistinct complaints or angry… … The Collaborative International Dictionary of English
Mutter — Mut ter, v. t. To utter with imperfect articulations, or with a low voice; as, to mutter threats. Shak. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Mutter — Mut ter, n. Repressed or obscure utterance. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Mutter [1] — Mutter (Mater), 1) Person weiblichen Geschlechts, welche einem od. mehren Kindern durch Geburt ein selbständiges Dasein gab, in Bezug auf diese. Unter allen Lebensverhältnissen, in denen Menschen zu einander stehen, ist das von M. u. Kind von der … Pierer's Universal-Lexikon