murarska

См. также в других словарях:

• gracować — ndk IV, gracowaćcuję, gracowaćcujesz, gracowaćcuj, gracowaćował, gracowaćowany 1. «usuwać chwasty i płytko spulchniać ziemię gracą» Gracować alejki, ścieżki w ogrodzie. Gracować cebulę, buraki cukrowe. 2. «rozrabiać wapno z wodą, przygotowywać… …   Słownik języka polskiego

• kastra — ż IV, CMs. kastratrze; lm D. kastr «drewniana lub metalowa skrzynia z czterema uchwytami, w której sporządza się zaprawę murarską» ‹niem. z fr.› …   Słownik języka polskiego

• murarski — murarskiscy przym. od murarz Pomocnik murarski. Prace murarskie. ∆ Zaprawa murarska «mieszanina najczęściej piasku, spoiwa (cementu, wapna, gliny, gipsu) i wody używana do spajania elementów muru» …   Słownik języka polskiego

• rzadki — rzadkidcy, rzadkidszy 1. «mający nieścisłą, płynną konsystencję, lejący się, ciekły; zawierający dużo wody, niegęsty» Rzadka zupa. Rzadkie ciasto. Rzadki sos. Rzadka glina, zaprawa murarska. Rzadkie błoto. ◊ pot. Rzadka mina «mina wyrażająca… …   Słownik języka polskiego

• twardnieć — ndk III, twardniećeję, twardniećjesz, twardniećej, twardniećniał, twardniećeli 1. «stawać się twardym, nieelastycznym, sztywnym, nie uginającym się pod naciskiem» Zaprawa murarska dość szybko twardnieje. Ziemia twardnieje od mrozu. przen. Czyjeś… …   Słownik języka polskiego

• wapienny — I przym. od wapień Skały wapienne. ∆ Piec wapienny → wapiennik w zn. 3 II przym. od wapń ∆ Gleby wapienne «gleby powstałe ze skał zawierających znaczne ilości wapnia (np. z wapieni, margli, dolomitów)» ∆ Mleko wapienne «zawiesina wodorotlenku… …   Słownik języka polskiego

• wiecha — ż III, CMs. wiesze; lm D. wiech 1. «wiązka, pęk czegoś, zwłaszcza słomy, gałęzi; wiecheć» Wiecha z trzciny, z ziół. Wiechy ze słomy. Wąsy jak wiechy. 2. «pęk zieleni lub wieniec zatykany na dachu budującego się domu na znak, że budowa jest na… …   Słownik języka polskiego

• wozić — ndk VIa, wożę, wozisz, woź a. wóź, wozićził, wożony, wożeni 1. «transportować coś, kogoś do miejsca przeznaczenia jakimiś środkami lokomocji, zajmować się przewożeniem towarów; wieźć coś, kogoś wiele razy» Wozić taczkami piasek, cegłę, zaprawę… …   Słownik języka polskiego

• zaprawa — ż IV, CMs. zaprawawie; lm D. zaprawaaw 1. «to, czym się potrawy zaprawia, przyprawia dla polepszenia ich smaku, nadania zapachu itp.; przyprawa» Zaprawa do zup, do sałatek. 2. «czynności mające na celu wdrożenie kogoś do czegoś, wyćwiczenie w… …   Słownik języka polskiego

• ciastowaty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} mający strukturę i gęstość surowego ciasta; plastyczny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ciastowata substancja, glina, zaprawa murarska. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• koryto — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. korytoycie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} podłużne naczynie, pojemnik najczęściej z drewna służący do karmienia i pojenia zwierząt gospodarskich : {{/stl 7}}{{stl 10}}Koryto… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień