mullog

f., usually spelt and sounded munn-laug, Edda 40 (ii. 185, note) Fs. 5, Fms. ii. 167, Gísl. 21, N. G. L. i. 211 (Js. 78), Str. 40, Vm. 96; but möndlaugu (dat.), Edda i. 184; even spelt mullaugu (dat.), N. G. L. ii. 443: [from mund = hand; early Swed. mullog]:— a basin for washing the hands, esp. before and after a meal, see the remarks s. v. handlaugar and dúkr; hann setti munnlaug fyrir sik ok þó sik ok þerði á hvítum dúk, Fs. 5; stóð hjá honum mundlang full af blóði, Band. 42 new Ed.; munnlaugar þrjár fáðar með gulli, Gísl. 21; munnlaug eina skal dóttir hafa, nema rekendi sé fast á meðal þá skal hón hafa báðar, N. G. L. i. 211, cp. Art. 80:—poët., munnlaug vinda, the basin of the wind, i. e. the vaulted sky, Edda (in a verse).