Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

molāris

  • 1 molaris

    mŏlāris, e, adj. [mola], of or belonging to a mill or to grinding, mill-.
    I.
    Adj. (post-Aug.):

    molaris lapis,

    Plin. 36, 19, 30, § 137; Isid. 19, 10, 10:

    petrae molares, Grom. Vet. 401, 20: saxum,

    id. ib. 212, 9:

    lapis molaris,

    Vulg. Luc. 17, 2:

    deus,

    grinding, molar, id. Judic. 15, 19.—
    II.
    Subst.: mŏlāris, is, m.
    A.
    A millstone; poet. for any large stone:

    ramis vastisque molaribus instat,

    Verg. A. 8, 250; Tac. H. 2, 22; Ov. M. 3, 59:

    lapis quasi molaris magnus,

    Vulg. Apoc. 18, 21; cf. Sen. Ep. 82, 25.—
    B.
    (Sc. dens.) A grinder, molar:

    interque molares Difficili crescente cibo,

    Juv. 13, 212:

    presso stridere molari,

    id. 6, 160:

    molares superiores (of horses' teeth),

    Col. 6, 29, 4; Pall. 4, 13, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > molaris

  • 2 molāris

        molāris is, m    [mola], a millstone, large stone: ramis vastisque molaribus instat, V., O., Ta.— A grinder, molar (sc. dens), Iu.
    * * *
    rock as large as a millstone used as a missile; molar tooth

    Latin-English dictionary > molāris

  • 3 lapis

    lăpis, ĭdis (abl. lapi, Enn. ap. Prisc. 708 P.; gen. plur. lapiderum, C. Gell. ap. Charis. p. 40 P.), m. (f.: tanto sublatae sunt augmine tunc lapides, Enn. ap. Non. 211, 9) [etym. dub.; perh. from same root with rupes; cf. Corss. Ausspr. 1, 545; not connected with laas, Curt. Gr. Etym. p. 542], a stone (cf.: saxum, silex, cautes, cos, calculus).
    I.
    In gen.:

    stillicidi casus lapidem cavat,

    Lucr. 1, 313:

    undique lapides in murum jaci coepti sunt,

    Caes. B. G. 2, 6; cf. Cic. Mil. 15, 41:

    pars eminus glande aut lapidibus pugnare,

    Sall. J. 57, 4:

    lapide percussus,

    Plaut. Stich. 4, 2, 33:

    lapidem habere, ut illi cerebrum excutiam,

    id. Capt. 3, 4, 69; cf. Cic. de Or. 2, 47, 197:

    consul ingentem vim modicorum, qui funda mitti possent, lapidum paraverat,

    Liv. 38, 20, 1; Gell. 4, 14, 3 sqq.:

    e lapide duro parietes construere,

    Plin. 36, 22, 51, § 171:

    lapis duritia marmoris,

    id. 36, 22, 46, § 163:

    bibulus,

    sandstone, pumice-stone, Verg. G. 2, 348:

    molaris,

    a millstone, Quint. 2, 19, 3; cf.:

    num me illue ducis, ubi lapis lapidem terit?

    i. e. into the mill, Plaut. As. 1, 1, 16: Parius, Parian stone, i. e. Parian marble, Verg. A. 1, 593:

    lapide candidiore diem notare,

    i. e. to mark with a white stone the luckiest day, Cat. 68, 148; cf. lapillus.—
    B.
    Trop. for dulness, stupidity, want of feeling:

    ego me credidi homini docto rem mandare: is lapidi mando maximo,

    Plaut. Merc. 3, 4, 47:

    i, quid stas, lapis? quin accipis?

    Ter. Heaut. 4, 7, 3; cf. id. ib. 5, 1, 43:

    tu, inquam, mulier, quae me omnino lapidem, non hominem putas,

    id. Hec. 2, 1, 17;

    and with silex (q. v.): tu es lapide silice stultior,

    Plaut. Poen. 1, 2, 78; cf.:

    lapides mehercule omnes flere ac lamentari coëgisses,

    Cic. de Or. 1, 57, 245:

    lapis est ferrumque suam quicumque puellam verberat,

    Tib. 1, 10, 59:

    aut mare prospiciens in saxo frigida sedi, quamque lapis sedes, tam lapis ipsa fui,

    Ov. H. 19, 30.—Prov.:

    lapidem ferre altera manu, altera panem ostentare,

    i. e. to flatter openly and injure secretly, Plaut. Aul. 2, 2, 18:

    verberare lapidem,

    i. e. to hurt one's self more than one's enemy, id. Curc. 1, 3, 41:

    lapides loqui,

    to speak hard words, id. Aul. 2, 1, 29:

    ad eundem lapidem bis offendere,

    to commit the same error twice, Aus. Ep. 11; so,

    bis ad eundem (sc. lapidem),

    Cic. Fam. 10, 20, 2.—
    II.
    In partic.
    A.
    A mile-stone, set up on the roads at every thousand paces, which made a Roman mile;

    hence, with an ordinal numeral added to denote distance in miles: ad quartum et vicesimum lapidem a Roma,

    Varr. R. R. 3, 2, 14; cf.:

    effoditur ad vigesimum ab Urbe lapidem,

    Plin. 33, 12, 56, § 159:

    sacra videt fieri sextus ab Urbe lapis,

    Ov. F. 6, 682:

    intra vicesimum lapidem,

    Liv. 5, 4 fin.:

    duodecimum apud lapidem,

    Tac. A. 3, 45:

    a tertio lapide,

    Flor. 2, 6 fin.: ad lapidem undecimum, Paul. ex Fest. p. 250 Müll.—Sometimes ellipt. without lapis:

    ad duodecimum a Cremona,

    Tac. H. 2, 24:

    ad quartum,

    id. ib. 2, 39:

    ad octavum,

    id. ib. 3, 15.—
    B.
    The stone or stone elevation on which the prætor stood at slavesales:

    in eo ipso astas lapide, ubi praeco praedicat,

    Plaut. Bacch. 4, 7, 17; Col. 3, 3, 8:

    praeter duos de lapide emptos tribunos,

    Cic. Pis. 15, 35.—
    C.
    Terminalis, a landmark, boundary-stone, Amm. 18, 2, 15;

    called lapis alone,

    Lact. 1, 20 fin.; so,

    lapis sacer,

    Liv. 41, 13; cf.:

    non fixus in agris, qui regeret certis finibus arva, lapis,

    Tib. 1, 3, 44; cf. id. 1, 1, 12.—
    D.
    A gravestone, tombstone, Prop. 3 (4), 1, 37; Tib. 1, 3, 54;

    called also ultimus,

    Prop. 1, 17, 20.—
    E.
    A precious stone, gem, jewel, pearl (mostly poet.), Cat. 69, 3:

    gemmas et lapides,

    Hor. C. 3, 24, 48:

    clari lapides,

    id. ib. 4, 13, 14; Ov. A. A. 1, 432; Sil. 12, 231; Mart. 11, 50, 4; Tac. A. 3, 53; Macr. S. 7, 13, 11.—
    F.
    A statue: Jovem lapidem jurare, the statue of Jupiter at the Capitol, Cic. Fam. 7, 12, 2; Gell. 1, 21, 4; v. Juppiter.—
    * 2.
    Meton.:

    albus,

    a table of white marble, a marble table, Hor. S. 1, 6, 116.

    Lewis & Short latin dictionary > lapis

  • 4 mola

    mŏla, ae, f. [cf. mulê, mulos, mill, millstone; mulai, grinders, molar-teeth; cf. molaris], a millstone; and usu. plur. molae, a mill (driven by slaves, animals, or water):

    verbera, compedes, molae,

    Plaut. Men. 5, 6, 9: molarum strepitum audire, Enn. ap. Non. 506, 4 (Com. 7 Vahl. p. 153):

    molae oleariae duro et aspero lapide,

    Varr. R. R. 1, 55:

    trusatiles,

    Gell. 3, 3, 14:

    pumiceae,

    Ov. F. 6, 318:

    aquariae,

    water-mills, Pall. 1, 42:

    digni molam versare Nepotis,

    Juv. 8, 67:

    versatiles,

    Plin. 36, 18, 29, § 135:

    mola asinaria,

    i. e. millstone, too heavy for a man to drive, Vulg. Matt. 18, 6; id. Marc. 9, 41:

    molae olivariae,

    Paul. Sent. 3, 6, 36.—
    II.
    Transf.
    A.
    Grits or grains of spelt coarsely ground and mixed with salt (hence called mola salsa), which it was customary to strew on the victims at sacrifices: mola etiam vocatur far tostum, et sale sparsum, quod eo molito hostiae aspergantur, Paul. ex Fest. p. 141 Müll.:

    sparge molam,

    Verg. E. 8, 82:

    molam et vinum inspergere,

    Cic. Div. 2, 16, 37:

    aut molā salsā aut ture comprecari,

    Plaut. Am. 2, 2, 109:

    molā salsā supplicare,

    Plin. 18, 2, 2, § 7: litare, id. praef. med.:

    consumpsi salsasque molas et turis acervos,

    Mart. 7, 5, 4.—
    B.
    A false conception, moon-calf, mole, Plin. 7, 15, 13, § 63; 10, 64, 84, § 184.—
    C.
    A jawbone, or the teeth:

    molas leonum confringet,

    Vulg. Psa. 57, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > mola

  • 5 supermolaris

    sŭper-mŏlāris, e, adj.:

    lapis,

    the upper millstone, Ambros. Tob. 21, 83.

    Lewis & Short latin dictionary > supermolaris

См. также в других словарях:

  • MOLARIS Lapis — quem Graeci μυλίαν et μυλίτην vocant, culque plurimus inest ignis, ut habet Plin. l. 36. c. 19. Graecis quoque πυρομάχος dicitur et πυρίτης Sic enim dictus, non quod ignem faciat percussus, sed quod igni resistat; nec enim igni solvitur, nec… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • molaris — mo·la·ris (mo larґis) [L. “millstone, grinder, molar tooth”] 1. adapted for grinding. 2. one of the molar teeth (dentes molares [TA]) …   Medical dictionary

  • molaris tertius — wisdom tooth (dens serotinus [TA]) …   Medical dictionary

  • Pars molaris — krūminių dantų dalis statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Pars molaris ryšiai: platesnis terminas – apatinio žandikaulio kūnas siauresnis terminas – alveolinis kraštas siauresnis terminas – apatinis kraštas… …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Pars molaris — krūminė dalis statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Pars molaris ryšiai: platesnis terminas – žandinis raumuo …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • pars molaris — see molar process …   Dictionary of invertebrate zoology

  • pars molaris — See: molar process [Martin, 2005]. See: molar process [McLaughlin, 1980]. (Order Cumacea): Molar process [Stachowitsch, 1992]. (Order Decapoda): Molar process [Stachowitsch, 1992] …   Crustacea glossary

  • dens molaris — [TA] molar tooth: one of the grinding, double teeth at the back of each jaw. See under tooth …   Medical dictionary

  • dens molaris tertius — [TA] third molar tooth: the last tooth on each side of each jaw. See under tooth …   Medical dictionary

  • molar process — (Syn. incisor process) [Butler, T.H.]. A medial process of the mandible. In the plesiomorphic condition, it has a broad, distal, triturating surface with circumgnathal denticles, a posterior row of broad, setulate setae, and sensory pores on the… …   Crustacea glossary

  • molaire — 1. molaire [ mɔlɛr ] n. f. • av. 1478; lat. (dens) molaris « (dent) en forme de meule » ♦ Grosse dent de la partie postérieure de la mâchoire, dont la fonction est de broyer. La couronne large et aplatie des molaires. Les cuspides des molaires et …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»