modo+di+vivere

sententĭa, ae, f. [for sentientia, from sentio], a way of thinking, opinion, judgment, sentiment; a purpose, determination, decision, will, etc.

Lit. (cf.: opinio, voluntas, studium).

In gen.:

quoniam sententiae atque opinionis meae voluistis esse participes, nihil occultabo et quoad potero, vobis exponam, quid de quāque re sentiam,

Cic. de Or. 1, 37, 172:

sententia et opinio mea,

id. ib. 2, 34, 146:

senis sententia de nuptiis,

Ter. And. 1, 3, 2:

de aliquā re,

id. Ad. 3, 5, 5; id. Phorm. 2, 4, 4; cf.:

de diis immortalibus habere non errantem et vagam, sed stabilem certamque sententiam,

Cic. N. D. 2, 1, 2:

de hac sententiā Non demovebor,

Plaut. Pers. 3, 1, 45; cf. Cic. Verr. 1, 17, 52:

de sententiā deducere, deicere, depellere, deterrere, decedere, desistere, etc., v. h. vv.: nisi quid tua secus sententia est,

Plaut. Ep. 2, 2, 95; cf.:

mihi sententia eadem est,

id. Trin. 2, 4, 44:

adhuc in hac sum sententiā, nihil ut faciamus nisi, etc.,

Cic. Fam. 4, 4, 5:

eā omnes stant sententiā,

Plaut. Curc. 2, 1, 35; cf.:

perstat in sententiā Saturius,

Cic. Rosc. Com. 18, 56; so,

in sententiā manere, permanere, etc., v. h. vv.: non prima sed melior vicit sententia,

Plin. Pan. 76, 2.— Plur.:

variis dictis sententiis, quarum pars censebant, etc.,

Caes. B. G. 7, 77:

erant sententiae, quae censerent,

id. B. C. 2, 30:

sententiae numerantur, non ponderantur,

Plin. Ep. 2, 12, 5:

nos quibus Cotta tantum modo locos ac sententias hujus disputationis tradidisset,

the leading thoughts, Cic. de Or. 3, 4, 16.—Prov.:

quot homines, tot sententiae,

many men, many minds, Ter. Phorm. 2, 4, 14; Cic. Fin. 1, 5, 15. —

In the phrases,

Sententia est, with subj.-clause, it is my purpose, will, opinion, etc., Auct. Her. 3, 24, 40:

si honestatem tueri ac retinere sententia est,

if one's purpose be, if one be determined, Cic. Off. 3, 33, 116; and: stat sententia, with obj.clause, Ov. M. 8, 67; cf.

, parenthetically: sic stat sententia,

id. ib. 1, 243.—

De sententiā alicujus aliquid facere, Cic. Cael. 29, 68:

neque ego haud committam, ut si quid peccatum siet, Fecisse dicas de meā sententiā,

according to my wish, to suit me, Plaut. Bacch. 4, 9, 115:

gerere,

Cic. Sull. 19 fin.; cf. id. Verr. 2, 5, 21, § 53; id. Att. 16, 16, C, § 11; 7, 5 fin.; Liv. 38, 45, 5 et saep.—

Meā quidem sententiā, in my opinion or judgment, as I think:

nimis stulte faciunt, meā quidem sententiā,

Plaut. Men. 1, 1, 5:

meā quidem sententiā,

id. Cas. 3, 3, 1; id. Poen. 5, 6, 1; Ter. Ad. 1, 1, 40; 5, 9, 2; id. Phorm. 2, 2, 21;

and simply meā sententiā,

Plaut. Ep. 3, 3, 11; id. Merc. 2, 3, 58; Cic. Rep. 1, 26, 42; 1, 45, 69; id. de Or. 2, 23, 95 al.—

Ex meā (tuā, etc.) sententiā, according to my ( thy, etc.) wish:

quoniam haec evenerunt nostrā ex sententiā,

Plaut. Men. 5, 9, 89; id. Cist. 1, 2, 7; id. Men. 2, 2, 1; 5, 7, 30; id. Truc. 5, 72; id. Capt. 2, 3, 87; Ter. Heaut. 4, 3, 5; Cic. Fam. 2, 7, 3; 2, 15, 1; and more freq., simply ex sententiā, to one's mind or liking, Plaut. Pers. 1, 1, 18; id. Capt. 2, 2, 97; id. Mil. 4, 1, 1; id. Aul. 4, 1, 3; id. Truc. 5, 69; Ter. Heaut. 4, 5, 17; id. Hec. 5, 4, 32; id. Phorm. 2, 1, 26; Cic. de Or. 1, 27, 123; id. Att. 5, 21; id. Fam. 1, 7, 5; 12, 10, 2; Sall. J. 43, 5 et saep. (v. also infra, B. 2.).—

Praeter animi sententiam, against one's inclination:

quam (crapulam) potavi praeter animi mei sententiam,

Plaut. Rud. 2, 7, 29.—

In partic., publicists' and jurid. t.t., an official determination, a decision, sentence, judgment, vote (cf. suffragium):

SENATVOS SENTENTIAM VTEI SCIENTES ESETIS, EORVM SENTENTIA ITA FVIT, S. C. de Bacch.: (L. Tarquinius) antiquos patres majorum gentium appellavit, quos priores sententiam rogabat,

Cic. Rep. 2, 20, 35:

non viribus... res magnae geruntur, sed consilio, auctoritate, sententiā,

id. Sen. 6, 17:

(Marcellinus) sententiam dixit, ut, etc.... postea Racilius de privatis me primum sententiam rogavit, etc.,

id. Q. Fr. 2, 1, 2:

accurate sententiam dixi... factum est senatusconsultum in meam sententiam,

id. Att. 4, 1, 6:

DE SENATVOS SENTENTIAD... DE PR. VRBANI SENATVOSQVE SENTENTIAD, S. C. de Bacch.: ex senatus sententiā,

Cic. Fam. 12, 4, 1:

victos paucis sententiis,

Liv. 22, 61, 8.—Hence, sententiam dare, to vote:

meae partes exquirendae magis sententiae quam dandae sunt,

Liv. 8, 20, 12:

omnes in eam sententiam ierunt,

id. 23, 10, 4:

cum in hanc sententiam pedibus omnes issent,

id. 22, 56, 1:

aliquem sequor, aliquem jubebo sententiam dividere,

to divide the question, Sen. Vit. Beat. 3, 2; cf.:

quod fieri in senatu solet... cum censuit aliquis quod ex parte mihi placeat, jubeo illum dividere sententiam et sequor,

id. Ep. 21, 9.—Hence, de eventu fortuna judicat, cui de me sententiam non do, I give no vote, Sen. Ep. 14, 16.—Of the people in the comitia:

de singulis magistratibus sententiam ferre,

Cic. Agr. 2, 11, 26:

de quo foedere populus Romanus sententiam non tulit,

id. Balb. 15, 34.—Of the votes of judges:

itur in consilium: servus ille innocens omnibus sententiis absolvitur, quo facilius vos hunc omnibus sententiis condemnare possitis,

Cic. Verr. 2, 4, 45, § 100; id. Clu. 26, 72:

condemnatur enim perpaucis sententiis,

id. Verr. 2, 1, 30, § 75: M. Cato (judex) sententiam dixit, pronounced the decision or sentence, id. Off. 3, 16, 66:

sententiis paribus reus absolvitur,

Sen. Ep. 81, 26.—

Ex animi mei (tui) sententiā, in the formula of an oath, to the best of my ( your) knowledge and belief, on my ( your) conscience:

(majores) jurare ex sui animi sententiā quemque voluerunt,

Cic. Ac. 2, 47, 146:

quod ex animi tui sententiā juraris, id non facere perjurium est,

id. Off. 3, 29, 108; Liv. 22, 53, 10; 43, 15 fin. —In a play on this signif. and that of ex sententiā, supra:

ridicule illud L. Nasica censori Catoni, cum ille: Ex tui animi sententiā tu uxorem habes? Non hercule, inquit, ex animi mei sententiā,

Cic. de Or. 2, 64, 260; cf. Quint. 8, 5 init.; Gell. 4, 20, 2 sqq.— Transf., as a formula of assurance:

me quidem, ex animi mei sententiā, nulla oratio laedere potest,

by my faith, Sall. J. 85, 27.—

Transf., of words, discourse, etc., sense, meaning, signification, idea, notion, etc.:

sonitum ut possis sentire, neque illam Internoscere, verborum sententiam quae sit,

Lucr. 4, 561:

cum verbum potest in duas plurisve sententias accipi,

Auct. Her. 4, 53, 67:

cum continenter verbum non in eādem sententiā ponitur,

Cic. Or. 39, 136:

formantur et verba et sententiae paene innumerabiliter,

id. de Or. 3, 52, 201:

cognitā sententiā verba subtiliter exquiri noluerunt,

id. Caecin. 20, 57:

quod summum bonum a Stoicis dicitur convenienter naturae vivere, id habet hanc, ut opinor, sententiam: cum virtute congruere semper,

id. Off. 3, 3, 13:

haec (philosophia) nos docuit, ut nosmet ipsos nosceremus: cujus praecepti tanta vis, tanta sententia est, ut ea non homini cuipiam, sed Delphico deo tribueretur,

such depth of meaning, id. Leg. 1, 22, 58:

legis (with vis),

id. ib. 2, 5, 11:

de Domitio dixit versum Graecum eādem sententiā, quā etiam nos habemus Latinum: Pereant amici, etc.,

id. Deiot. 9, 25:

est vitium in sententiā, si quid absurdum, aut alienum est,

id. Opt. Gen. 3, 7; cf. id. de Or. 3, 52, 200.—

Concr.

In gen., a thought expressed in words; a sentence, period: dum de singulis sententiis breviter [p. 1672] disputo, Cic. Phil. 13, 10, 22:

est brevitate opus, ut currat sententia, etc.,

Hor. S. 1, 10, 9:

initia et clausulae sententiarum,

Quint. 9, 3, 45; cf. id. 9, 3, 36; 11, 3, 135; 8, 4, 26; 9, 4, 18; 9, 4, 29; 10, 1, 130 al.—

In partic., a philosophical proposition, an aphorism, apophthegm, maxim, axiom (cf. praeceptum): selectae (Epicuri) brevesque sententiae, quas appellatis kurias doxas, Cic. N. D. 1, 30, 85:

quid est tam jucundum cognitu atque auditu, quam sapientibus sententiis gravibusque verbis ornata oratio et perpolita,

id. de Or. 1, 8, 31:

acutae,

id. ib. 2, 8, 34:

concinnae acutaeque,

id. Brut. 78, 272; Quint. 8, 5, 2 sq.; 9, 3, 76; 10, 1, 60;

11, 3, 120 al.: (Sophocles) sententiis densus,

id. 10, 1, 68; cf. id. 10, 1, 90; 10, 1, 102:

subiti ictūs sententiarum,

Sen. Ep. 100, 8.

sōlus, a, um ( gen. regular. solius; dat. soli; gen. m. soli, Cato ap. Prisc. p. 694 P.; dat. m. SOLO, Inscr. Orell. 2627; f. solae, Plaut. Mil. 4, 2, 28; Ter. Eun. 5, 6, 3), adj. [orig. the same with sollus, q. v.; cf. salus. By Pott referred to sui, Kühn. Zeitschr. 5, 242].

Lit.

In gen., alone, only, single, sole (syn.:

unus, unicus, singularis): quod egomet solus feci, nec quisquam alius affuit,

Plaut. Am. 1, 1, 269:

cum omnibus potius quam soli perire voluerunt,

Cic. Cat. 4, 7, 14:

cum visum esset utilius solum quam cum altero regnare,

id. Off. 3, 10, 41:

licebit eum solus ames,

id. Att. 6, 3, 7:

tot mea Solius solliciti sint causa, ut, etc.,

Ter. Heaut. 1, 1, 77:

nec mihi soli versantur ante oculos... sed, etc.,

Cic. Lael. 27, 102:

non sibi se soli natum meminerit,

id. Fin. 2, 14, 45 fin.:

extra Peloponnesum Aenianes, etc.... soli absunt a mari,

id. Rep. 2, 4, 8:

quae sola divina sunt,

id. Tusc. 1, 27, 66:

ita sola errare videbar,

Enn. Ann. 1, 45; cf. Plaut. Am. 1, 1, 2:

Africanum solitum esse dicere, se numquam minus solum esse, quam cum solus esset,

Cic. Rep. 1, 17, 27:

rem narrabit sola soli,

Ter. Hec. 3, 2, 15; 4, 1, 42; id. Eun. 3, 5, 31; Cato ap. Prisc. p. 694 P.:

de viginti Restabam solus,

Ov. M. 3, 688:

solus ex plurimis servis,

Plaut. Most. 4, 1, 23:

solus ex toto illo collegio,

Cic. Prov. Cons. 8, 18:

Stoici soli ex omnibus,

id. de Or. 3, 18, 65:

tu ex omnibus,

id. Fam. 2, 17, 6:

ego meorum solus sum meus,

Ter. Phorm. 4, 1, 21:

coturnices solae animalium,

Plin. 10, 23, 33, § 69:

solus inter omnes,

Mart. 4, 2, 1:

quae (actio) sola per se ipsa quanta sit, histrionum ars declarat,

Cic. de Or. 1, 5, 18; so,

per se,

id. Top. 15, 59; Liv. 1, 49; 10, 1 al.—With subj. inf.:

nam solum habere velle summa dementia est,

Cic. Tusc. 4, 26, 56.—Strengthened by unus: Ch. Quid, duasne is uxores habet? So. Obsecro:

unam ille quidem hanc solam,

Ter. Phorm. 5, 1, 27:

solum unum hoc vitium affert senectus hominibus,

id. Ad. 5, 3, 47:

furta praetoris quae essent HS. duodecies, ex uno oppido solo exportata sunt,

Cic. Verr. 2, 2, 75, § 185:

unam solam scitote esse civitatem, quae, etc.,

id. ib. 2, 2, 5, §

13: te unum solum suum depeculatorem venisse,

id. Pis. 40, 96.—With other numerals (freq. and class.), Plaut. Bacch. 4, 9, 51; Cic. Ac. 2, 45, 138; id. Att. 2, 1, 5; id. Phil. 11, 8, 18; id. Verr. 2, 2, 74, § 182: Ge. Quantum tibi opus est argenti? Ph. Solae triginta minae, Ter. Phorm. 3, 3, 24; Caes. B. G. 1, 40:

qui solos novem menses Asiae praefuit,

Cic. Att. 5, 17, 5; Liv. 1, 55, 8; 6, 36, 8; 37, 23, 10; and Suet. Aug. 97. —In voc.: felix lectule talibus sole amoribus, Attic. ap. Prisc. p. 673 P.—

In partic., alone, lonely, solitary, forsaken, deserted; without relatives, friends, etc. (rare;

syn. solitarius): sola sum: habeo hic neminem, Neque amicum neque cognatum,

Ter. Eun. 1, 2, 67; cf. id. Ad. 3, 1, 4; id. And. 2, 3, 7:

solus atque omnium honestarum rerum egens,

Sall. J. 14, 17; id. H. 3, 61, 3 Dietsch:

gaudet me vacuo solam tabescere lecto,

Prop. 3, 5 (4, 6), 23.—

Transf., of places, lonely, solitary, unfrequented, desert, = desertus (class.):

hic solis locis composita sum, Hic saxa sunt, hic mare sonat, nec quisquam Homo mihi obviam venit,

Plaut. Rud. 1, 3, 22; cf.:

cum in locis solis moestus errares,

Cic. Div. 1, 28, 59:

loca,

Lucr. 6, 396; Cic. Fragm. ap. Quint. 5, 13, 28; Nep. Eum. 8, 6 (for which shortly before: loca deserta); Sall. J. 103, 1:

locus,

Plaut. Aul. 4, 6, 7; Ter. And. 2, 4, 3:

terrae,

Plaut. Rud. 1, 4, 8; id. Most. 4, 3, 3; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 86:

Libyae agri,

Verg. G. 3, 249:

insula,

Cat. 64, 184:

in harena,

id. 64, 57:

solā sub rupe,

Verg. E. 10, 14; Cat. 64, 154:

in monte,

Tib. 1, 2, 72 (Müll. solito) et saep.—Hence, adv.: sōlum, alone, only, merely, barely.

Affirmatively (rare but class.; syn. tantum, but never with numerals, except unus; cf.

solus, A. supra): de re unā solum dissident, de ceteris mirifice congruunt. Ain' tandem? unā de re solum est dissensio?

Cic. Leg. 1, 20, 53: nos nuntiationem solum habemus:

consules etiam spectionem,

id. Phil. 2, 32, 81; id. Or. 48, 160:

quasi vero atrā bili solum mens ac non saepe vel iracundia graviore vel timore moveatur,

id. Tusc. 3, 5, 11:

quae hominum solum auribus judicantur,

id. N. D. 2, 58, 146:

quasi vero perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit,

id. Fin. 2, 6, 17.—

Strengthened by modo, and joined with it in one word, sōlummŏdo (only late Lat., for the true reading, Plin. 34, 8, 19, § 92, is unam tantum, Jan. Detlef.;

whereas tantummodo is class.): de exercitore solummodo Praetor sentit,

Dig. 4, 9, 1, § 2:

pretii solummodo fieri aestimationem,

ib. 9, 2, 23, § 1; 11, 5, 1, § 3; 28, 5, 1, § 1; Quint. Decl. 247; Tert. Res. Carn. 26; Hier. Ep. 12.—

Negatively: non solum, nec (neque) solum... sed (verum) etiam (et), etc., not only ( not merely, not barely)... but also, etc. (class. and freq.):

non solum publicas, sed etiam privatas injurias ultus est,

Caes. B. G. 1, 12 fin.:

urbes non solum multis periculis oppositae, sed etiam caecis,

Cic. Rep. 2, 3, 6:

importantur non merces solum adventiciae, sed etiam mores,

id. ib. 2, 4, 7:

neque solum fictum, sed etiam imperite absurdeque fictum,

id. ib. 2, 15, 28:

te non solum naturā et moribus, verum etiam studio et doctrinā esse sapientem,

id. Lael. 2, 6:

non nobis solum nati sumus,

id. Off. 1, 7, 22:

ut sapiens solum contentus possit vivere,

id. Fin. 1, 13, 44 Madv. ad loc.:

bestiae sibi solum natae sunt,

id. ib. 3, 19, 63:

nec vero solum hanc libidinem laudant,

id. Tusc. 4, 19, 44:

servavit ab omni Non solum facto verum opprobrio quoque turpi,

Hor. S. 1, 6, 84:

non enim jus illud solum superbius populo, sed violentius videri necesse erat,

Cic. Leg. 3, 7, 17; id. Cat. 3, 10, 24:

non solum ortum novum populum, sed adultum jam, etc.,

id. Rep. 2, 11, 21:

quibus opibus ac nervis non solum ad minuendam gratiam, sed paene ad perniciem suam uteretur,

Caes. B. G. 1, 20:

quae non solum facta esse, sed ne fieri quidem potuisse cernimus,

Cic. Rep. 2, 15, 28:

bene meriti de rebus communibus, ut genere etiam putarentur non solum ingenio esse divino,

id. ib. 2, 2, 4:

neque solum civis, set cujusmodi genus hominum,

Sall. C. 39, 6; v. non and sed.

Sŏlūs, untis, f., = Solous, a town on the northern coast of Sicily, now Castello di Solanto, Plin. 3, 8, 14, § 90.—Hence, Sŏ-luntīni, ōrum, m., the inhabitants of Solus, Cic. Verr. 2, 3, 43, § 103; sing., id. ib. 2, 2, 42, § 102.

sŏlus, ūs, m., v. solum init.

sōlus, a, um ( gen. regular. solius; dat. soli; gen. m. soli, Cato ap. Prisc. p. 694 P.; dat. m. SOLO, Inscr. Orell. 2627; f. solae, Plaut. Mil. 4, 2, 28; Ter. Eun. 5, 6, 3), adj. [orig. the same with sollus, q. v.; cf. salus. By Pott referred to sui, Kühn. Zeitschr. 5, 242].

Lit.

In gen., alone, only, single, sole (syn.:

unus, unicus, singularis): quod egomet solus feci, nec quisquam alius affuit,

Plaut. Am. 1, 1, 269:

cum omnibus potius quam soli perire voluerunt,

Cic. Cat. 4, 7, 14:

cum visum esset utilius solum quam cum altero regnare,

id. Off. 3, 10, 41:

licebit eum solus ames,

id. Att. 6, 3, 7:

tot mea Solius solliciti sint causa, ut, etc.,

Ter. Heaut. 1, 1, 77:

nec mihi soli versantur ante oculos... sed, etc.,

Cic. Lael. 27, 102:

non sibi se soli natum meminerit,

id. Fin. 2, 14, 45 fin.:

extra Peloponnesum Aenianes, etc.... soli absunt a mari,

id. Rep. 2, 4, 8:

quae sola divina sunt,

id. Tusc. 1, 27, 66:

ita sola errare videbar,

Enn. Ann. 1, 45; cf. Plaut. Am. 1, 1, 2:

Africanum solitum esse dicere, se numquam minus solum esse, quam cum solus esset,

Cic. Rep. 1, 17, 27:

rem narrabit sola soli,

Ter. Hec. 3, 2, 15; 4, 1, 42; id. Eun. 3, 5, 31; Cato ap. Prisc. p. 694 P.:

de viginti Restabam solus,

Ov. M. 3, 688:

solus ex plurimis servis,

Plaut. Most. 4, 1, 23:

solus ex toto illo collegio,

Cic. Prov. Cons. 8, 18:

Stoici soli ex omnibus,

id. de Or. 3, 18, 65:

tu ex omnibus,

id. Fam. 2, 17, 6:

ego meorum solus sum meus,

Ter. Phorm. 4, 1, 21:

coturnices solae animalium,

Plin. 10, 23, 33, § 69:

solus inter omnes,

Mart. 4, 2, 1:

quae (actio) sola per se ipsa quanta sit, histrionum ars declarat,

Cic. de Or. 1, 5, 18; so,

per se,

id. Top. 15, 59; Liv. 1, 49; 10, 1 al.—With subj. inf.:

nam solum habere velle summa dementia est,

Cic. Tusc. 4, 26, 56.—Strengthened by unus: Ch. Quid, duasne is uxores habet? So. Obsecro:

unam ille quidem hanc solam,

Ter. Phorm. 5, 1, 27:

solum unum hoc vitium affert senectus hominibus,

id. Ad. 5, 3, 47:

furta praetoris quae essent HS. duodecies, ex uno oppido solo exportata sunt,

Cic. Verr. 2, 2, 75, § 185:

unam solam scitote esse civitatem, quae, etc.,

id. ib. 2, 2, 5, §

13: te unum solum suum depeculatorem venisse,

id. Pis. 40, 96.—With other numerals (freq. and class.), Plaut. Bacch. 4, 9, 51; Cic. Ac. 2, 45, 138; id. Att. 2, 1, 5; id. Phil. 11, 8, 18; id. Verr. 2, 2, 74, § 182: Ge. Quantum tibi opus est argenti? Ph. Solae triginta minae, Ter. Phorm. 3, 3, 24; Caes. B. G. 1, 40:

qui solos novem menses Asiae praefuit,

Cic. Att. 5, 17, 5; Liv. 1, 55, 8; 6, 36, 8; 37, 23, 10; and Suet. Aug. 97. —In voc.: felix lectule talibus sole amoribus, Attic. ap. Prisc. p. 673 P.—

In partic., alone, lonely, solitary, forsaken, deserted; without relatives, friends, etc. (rare;

syn. solitarius): sola sum: habeo hic neminem, Neque amicum neque cognatum,

Ter. Eun. 1, 2, 67; cf. id. Ad. 3, 1, 4; id. And. 2, 3, 7:

solus atque omnium honestarum rerum egens,

Sall. J. 14, 17; id. H. 3, 61, 3 Dietsch:

gaudet me vacuo solam tabescere lecto,

Prop. 3, 5 (4, 6), 23.—

Transf., of places, lonely, solitary, unfrequented, desert, = desertus (class.):

hic solis locis composita sum, Hic saxa sunt, hic mare sonat, nec quisquam Homo mihi obviam venit,

Plaut. Rud. 1, 3, 22; cf.:

cum in locis solis moestus errares,

Cic. Div. 1, 28, 59:

loca,

Lucr. 6, 396; Cic. Fragm. ap. Quint. 5, 13, 28; Nep. Eum. 8, 6 (for which shortly before: loca deserta); Sall. J. 103, 1:

locus,

Plaut. Aul. 4, 6, 7; Ter. And. 2, 4, 3:

terrae,

Plaut. Rud. 1, 4, 8; id. Most. 4, 3, 3; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 86:

Libyae agri,

Verg. G. 3, 249:

insula,

Cat. 64, 184:

in harena,

id. 64, 57:

solā sub rupe,

Verg. E. 10, 14; Cat. 64, 154:

in monte,

Tib. 1, 2, 72 (Müll. solito) et saep.—Hence, adv.: sōlum, alone, only, merely, barely.

Affirmatively (rare but class.; syn. tantum, but never with numerals, except unus; cf.

solus, A. supra): de re unā solum dissident, de ceteris mirifice congruunt. Ain' tandem? unā de re solum est dissensio?

Cic. Leg. 1, 20, 53: nos nuntiationem solum habemus:

consules etiam spectionem,

id. Phil. 2, 32, 81; id. Or. 48, 160:

quasi vero atrā bili solum mens ac non saepe vel iracundia graviore vel timore moveatur,

id. Tusc. 3, 5, 11:

quae hominum solum auribus judicantur,

id. N. D. 2, 58, 146:

quasi vero perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit,

id. Fin. 2, 6, 17.—

Strengthened by modo, and joined with it in one word, sōlummŏdo (only late Lat., for the true reading, Plin. 34, 8, 19, § 92, is unam tantum, Jan. Detlef.;

whereas tantummodo is class.): de exercitore solummodo Praetor sentit,

Dig. 4, 9, 1, § 2:

pretii solummodo fieri aestimationem,

ib. 9, 2, 23, § 1; 11, 5, 1, § 3; 28, 5, 1, § 1; Quint. Decl. 247; Tert. Res. Carn. 26; Hier. Ep. 12.—

Negatively: non solum, nec (neque) solum... sed (verum) etiam (et), etc., not only ( not merely, not barely)... but also, etc. (class. and freq.):

non solum publicas, sed etiam privatas injurias ultus est,

Caes. B. G. 1, 12 fin.:

urbes non solum multis periculis oppositae, sed etiam caecis,

Cic. Rep. 2, 3, 6:

importantur non merces solum adventiciae, sed etiam mores,

id. ib. 2, 4, 7:

neque solum fictum, sed etiam imperite absurdeque fictum,

id. ib. 2, 15, 28:

te non solum naturā et moribus, verum etiam studio et doctrinā esse sapientem,

id. Lael. 2, 6:

non nobis solum nati sumus,

id. Off. 1, 7, 22:

ut sapiens solum contentus possit vivere,

id. Fin. 1, 13, 44 Madv. ad loc.:

bestiae sibi solum natae sunt,

id. ib. 3, 19, 63:

nec vero solum hanc libidinem laudant,

id. Tusc. 4, 19, 44:

servavit ab omni Non solum facto verum opprobrio quoque turpi,

Hor. S. 1, 6, 84:

non enim jus illud solum superbius populo, sed violentius videri necesse erat,

Cic. Leg. 3, 7, 17; id. Cat. 3, 10, 24:

non solum ortum novum populum, sed adultum jam, etc.,

id. Rep. 2, 11, 21:

quibus opibus ac nervis non solum ad minuendam gratiam, sed paene ad perniciem suam uteretur,

Caes. B. G. 1, 20:

quae non solum facta esse, sed ne fieri quidem potuisse cernimus,

Cic. Rep. 2, 15, 28:

bene meriti de rebus communibus, ut genere etiam putarentur non solum ingenio esse divino,

id. ib. 2, 2, 4:

neque solum civis, set cujusmodi genus hominum,

Sall. C. 39, 6; v. non and sed.

Sŏlūs, untis, f., = Solous, a town on the northern coast of Sicily, now Castello di Solanto, Plin. 3, 8, 14, § 90.—Hence, Sŏ-luntīni, ōrum, m., the inhabitants of Solus, Cic. Verr. 2, 3, 43, § 103; sing., id. ib. 2, 2, 42, § 102.

sŏlus, ūs, m., v. solum init.

sōlus, a, um ( gen. regular. solius; dat. soli; gen. m. soli, Cato ap. Prisc. p. 694 P.; dat. m. SOLO, Inscr. Orell. 2627; f. solae, Plaut. Mil. 4, 2, 28; Ter. Eun. 5, 6, 3), adj. [orig. the same with sollus, q. v.; cf. salus. By Pott referred to sui, Kühn. Zeitschr. 5, 242].

Lit.

In gen., alone, only, single, sole (syn.:

unus, unicus, singularis): quod egomet solus feci, nec quisquam alius affuit,

Plaut. Am. 1, 1, 269:

cum omnibus potius quam soli perire voluerunt,

Cic. Cat. 4, 7, 14:

cum visum esset utilius solum quam cum altero regnare,

id. Off. 3, 10, 41:

licebit eum solus ames,

id. Att. 6, 3, 7:

tot mea Solius solliciti sint causa, ut, etc.,

Ter. Heaut. 1, 1, 77:

nec mihi soli versantur ante oculos... sed, etc.,

Cic. Lael. 27, 102:

non sibi se soli natum meminerit,

id. Fin. 2, 14, 45 fin.:

extra Peloponnesum Aenianes, etc.... soli absunt a mari,

id. Rep. 2, 4, 8:

quae sola divina sunt,

id. Tusc. 1, 27, 66:

ita sola errare videbar,

Enn. Ann. 1, 45; cf. Plaut. Am. 1, 1, 2:

Africanum solitum esse dicere, se numquam minus solum esse, quam cum solus esset,

Cic. Rep. 1, 17, 27:

rem narrabit sola soli,

Ter. Hec. 3, 2, 15; 4, 1, 42; id. Eun. 3, 5, 31; Cato ap. Prisc. p. 694 P.:

de viginti Restabam solus,

Ov. M. 3, 688:

solus ex plurimis servis,

Plaut. Most. 4, 1, 23:

solus ex toto illo collegio,

Cic. Prov. Cons. 8, 18:

Stoici soli ex omnibus,

id. de Or. 3, 18, 65:

tu ex omnibus,

id. Fam. 2, 17, 6:

ego meorum solus sum meus,

Ter. Phorm. 4, 1, 21:

coturnices solae animalium,

Plin. 10, 23, 33, § 69:

solus inter omnes,

Mart. 4, 2, 1:

quae (actio) sola per se ipsa quanta sit, histrionum ars declarat,

Cic. de Or. 1, 5, 18; so,

per se,

id. Top. 15, 59; Liv. 1, 49; 10, 1 al.—With subj. inf.:

nam solum habere velle summa dementia est,

Cic. Tusc. 4, 26, 56.—Strengthened by unus: Ch. Quid, duasne is uxores habet? So. Obsecro:

unam ille quidem hanc solam,

Ter. Phorm. 5, 1, 27:

solum unum hoc vitium affert senectus hominibus,

id. Ad. 5, 3, 47:

furta praetoris quae essent HS. duodecies, ex uno oppido solo exportata sunt,

Cic. Verr. 2, 2, 75, § 185:

unam solam scitote esse civitatem, quae, etc.,

id. ib. 2, 2, 5, §

13: te unum solum suum depeculatorem venisse,

id. Pis. 40, 96.—With other numerals (freq. and class.), Plaut. Bacch. 4, 9, 51; Cic. Ac. 2, 45, 138; id. Att. 2, 1, 5; id. Phil. 11, 8, 18; id. Verr. 2, 2, 74, § 182: Ge. Quantum tibi opus est argenti? Ph. Solae triginta minae, Ter. Phorm. 3, 3, 24; Caes. B. G. 1, 40:

qui solos novem menses Asiae praefuit,

Cic. Att. 5, 17, 5; Liv. 1, 55, 8; 6, 36, 8; 37, 23, 10; and Suet. Aug. 97. —In voc.: felix lectule talibus sole amoribus, Attic. ap. Prisc. p. 673 P.—

In partic., alone, lonely, solitary, forsaken, deserted; without relatives, friends, etc. (rare;

syn. solitarius): sola sum: habeo hic neminem, Neque amicum neque cognatum,

Ter. Eun. 1, 2, 67; cf. id. Ad. 3, 1, 4; id. And. 2, 3, 7:

solus atque omnium honestarum rerum egens,

Sall. J. 14, 17; id. H. 3, 61, 3 Dietsch:

gaudet me vacuo solam tabescere lecto,

Prop. 3, 5 (4, 6), 23.—

Transf., of places, lonely, solitary, unfrequented, desert, = desertus (class.):

hic solis locis composita sum, Hic saxa sunt, hic mare sonat, nec quisquam Homo mihi obviam venit,

Plaut. Rud. 1, 3, 22; cf.:

cum in locis solis moestus errares,

Cic. Div. 1, 28, 59:

loca,

Lucr. 6, 396; Cic. Fragm. ap. Quint. 5, 13, 28; Nep. Eum. 8, 6 (for which shortly before: loca deserta); Sall. J. 103, 1:

locus,

Plaut. Aul. 4, 6, 7; Ter. And. 2, 4, 3:

terrae,

Plaut. Rud. 1, 4, 8; id. Most. 4, 3, 3; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 86:

Libyae agri,

Verg. G. 3, 249:

insula,

Cat. 64, 184:

in harena,

id. 64, 57:

solā sub rupe,

Verg. E. 10, 14; Cat. 64, 154:

in monte,

Tib. 1, 2, 72 (Müll. solito) et saep.—Hence, adv.: sōlum, alone, only, merely, barely.

Affirmatively (rare but class.; syn. tantum, but never with numerals, except unus; cf.

solus, A. supra): de re unā solum dissident, de ceteris mirifice congruunt. Ain' tandem? unā de re solum est dissensio?

Cic. Leg. 1, 20, 53: nos nuntiationem solum habemus:

consules etiam spectionem,

id. Phil. 2, 32, 81; id. Or. 48, 160:

quasi vero atrā bili solum mens ac non saepe vel iracundia graviore vel timore moveatur,

id. Tusc. 3, 5, 11:

quae hominum solum auribus judicantur,

id. N. D. 2, 58, 146:

quasi vero perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit,

id. Fin. 2, 6, 17.—

Strengthened by modo, and joined with it in one word, sōlummŏdo (only late Lat., for the true reading, Plin. 34, 8, 19, § 92, is unam tantum, Jan. Detlef.;

whereas tantummodo is class.): de exercitore solummodo Praetor sentit,

Dig. 4, 9, 1, § 2:

pretii solummodo fieri aestimationem,

ib. 9, 2, 23, § 1; 11, 5, 1, § 3; 28, 5, 1, § 1; Quint. Decl. 247; Tert. Res. Carn. 26; Hier. Ep. 12.—

Negatively: non solum, nec (neque) solum... sed (verum) etiam (et), etc., not only ( not merely, not barely)... but also, etc. (class. and freq.):

non solum publicas, sed etiam privatas injurias ultus est,

Caes. B. G. 1, 12 fin.:

urbes non solum multis periculis oppositae, sed etiam caecis,

Cic. Rep. 2, 3, 6:

importantur non merces solum adventiciae, sed etiam mores,

id. ib. 2, 4, 7:

neque solum fictum, sed etiam imperite absurdeque fictum,

id. ib. 2, 15, 28:

te non solum naturā et moribus, verum etiam studio et doctrinā esse sapientem,

id. Lael. 2, 6:

non nobis solum nati sumus,

id. Off. 1, 7, 22:

ut sapiens solum contentus possit vivere,

id. Fin. 1, 13, 44 Madv. ad loc.:

bestiae sibi solum natae sunt,

id. ib. 3, 19, 63:

nec vero solum hanc libidinem laudant,

id. Tusc. 4, 19, 44:

servavit ab omni Non solum facto verum opprobrio quoque turpi,

Hor. S. 1, 6, 84:

non enim jus illud solum superbius populo, sed violentius videri necesse erat,

Cic. Leg. 3, 7, 17; id. Cat. 3, 10, 24:

non solum ortum novum populum, sed adultum jam, etc.,

id. Rep. 2, 11, 21:

quibus opibus ac nervis non solum ad minuendam gratiam, sed paene ad perniciem suam uteretur,

Caes. B. G. 1, 20:

quae non solum facta esse, sed ne fieri quidem potuisse cernimus,

Cic. Rep. 2, 15, 28:

bene meriti de rebus communibus, ut genere etiam putarentur non solum ingenio esse divino,

id. ib. 2, 2, 4:

neque solum civis, set cujusmodi genus hominum,

Sall. C. 39, 6; v. non and sed.

Sŏlūs, untis, f., = Solous, a town on the northern coast of Sicily, now Castello di Solanto, Plin. 3, 8, 14, § 90.—Hence, Sŏ-luntīni, ōrum, m., the inhabitants of Solus, Cic. Verr. 2, 3, 43, § 103; sing., id. ib. 2, 2, 42, § 102.

sŏlus, ūs, m., v. solum init.

sto, stĕti, stătum, 1 (scanned stĕtĕrunt, Verg. A. 2, 774; 3, 48; Ov. H. 7, 166; Prop. 2, 8, 10), v. n. [root sta-; Sanscr. sthā, sthalam, locus; Gr. sta-, histêmi, to set, place; statêr, weight; O. H. Germ. stām; Goth. standa; Engl. stand], to stand, in opposition to sitting, walking, or lying prostrate, to stand still, remain standing, stand upright.

Lit.

In gen.:

hos quos videtis stare hic captivos duos, Illi qui astant, hi stant ambo, non sedent,

Plaut. Capt. prol. 1 sq.; cf.:

cum virgo staret et Caecilia in sellā sederet,

Cic. Div. 1, 46, 104:

si iste ibit, ito: stabit, astato simul,

Plaut. Ps. 3, 2, 74:

abi intro, noli stare,

id. Mil. 4, 3, 36; so (opp. ire) id. Merc. 3, 3, 21; id. Mil. 4, 2, 95; 4, 9, 10; id. Pers. 3, 3, 43; 4, 4, 50; Ter. Eun. 3, 2, 6; 3, 2, 12:

i: quid stas, lapis?

id. Heaut. 4, 7, 3:

ante aedes,

Plaut. Am. 2, 1, 56; 1, 1, 250; 2, 2, 35; id. Truc. 2, 3, 14:

ante ostium,

Ter. Eun. 5, 2, 4; id. And. 3, 1, 17; id. Hec. 3, 4, 14; 5, 4, 14:

ante oculos,

Ov. Am. 1, 5, 17:

ad januam,

Cic. de Or. 2, 86, 353:

ad undam,

Verg. G. 4, 356:

orantem juxta,

Stat. Th. 11, 618:

hic foris,

Plaut. Men. 2, 3, 12:

hinc procul,

Ter. Hec. 4, 3, 1:

propter in occulto,

Cic. Clu. 28, 78; cf.:

qui proximi steterant,

Caes. B. G. 5, 35, 3:

propius,

Hor. A. P. 361:

sta ilico,

Ter. Phorm. 1, 4, 18:

qui frequentissimi in gradibus concordiae steterunt,

Cic. Phil. 7, 8, 21:

stans pede in uno,

Hor. S. 1, 4, 10 et saep.—Of things:

ita statim stant signa,

Plaut. Am. 1, 1, 120:

quorum statuae steterunt in Rostris,

Cic. Phil. 9, 2, 4:

statua,

id. Div. 1, 34, 75:

signa ad impluvium, ad valvas Junonis,

id. Verr. 2, 1, 23, § 61:

stabat acuta silex,

Verg. A. 8, 233:

columna,

Hor. C. 1, 35, 14:

cerea effigies,

id. S. 1, 8, 32; cf. poet.:

aeneus ut stes,

id. ib. 2, 3, 183.— Pass. impers.: Ps. Statur hic ad hunc modum. Sim. Statum vide hominis, Plaut. Ps. 1, 5, 44: Gn. Quid agitur? Pa. Statur, Ter. Eun. 2, 2, 40:

confecto munerum cursu moriar stando,

Amm. 24, 3, 7.—Prov.:

inter sacrum saxumque sto, nec quid faciam scio,

i.e. I am in a pinch, Plaut. Capt. 3, 4, 84; v. sacrum.—

In partic.

Pregn., to stand firm or immovable; to last, remain, continue: cui nec arae patriae domi stant; fractae et disjectae jacent, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 115 Vahl.):

nec domus ulla nec urbs stare poterit,

Cic. Lael. 7, 23:

stantibus Hierosolymis,

id. Fl. 28, 69:

ut praeter spem stare muros viderunt,

Liv. 38, 5:

urbem innoxiam stare incolumem pati,

id. 31, 31, 15:

hasta, quae radice novā, non ferro stabat adacto,

stuck fast, remained fixed, Ov. M. 15, 562:

missum stetit inguine ferrum,

id. ib. 5, 132; cf. id. ib. 5, 34;

8, 415: stat glacies iners,

Hor. C. 2, 9, 5:

aquae,

Ov. M. 4, 732:

longā stare senectā,

Sil. 3, 94:

cornus stetit inter tempora frontis,

id. 4, 142.—

To remain, tarry, linger any where (cf. moror):

paulisper stetimus in illā ganearum tuarum nidore atque fumo,

Cic. Pis. 6, 13:

hos quos video volitare in foro, quos stare ad curiam,

id. Cat. 2, 3, 5: cur non aut stantem comprehenderint, aut fugientem consecuti sint, remaining in the city, id. Cael, 28, 67;

so (opp. fugio),

id. Tusc. 2, 23, 54:

cum gladiis in conspectu senatus,

id. Phil. 2, 4, 8:

qui domi stare non poterant,

id. Fl. 6, 13:

(meretrix) olente in fornice stans,

Hor. S. 1, 2, 30; cf. Ov. Am. 1, 10, 21; Juv. 10, 239; cf.

of minerals not attracted by the magnet: pondere enim fretae partim stant, quod genus aurum,

Lucr. 6, 1058. —

In milit. lang.

To stand in the ranks or under arms, to fight:

quisque uti steterat, jacet obtinetque ordinem,

Plaut. Am. 1, 1, 86: ut sustinere corpora plerique nequeuntes arma sua quisque stantes incumberet, Sall. ap. Serv. Verg. A. 9, 229 (H. 3, 72 Dietsch):

cum milites a mane diei jejuni sub armis stetissent defatigati, Auct. B. Afr. 42, 3: primo haud impari stetere acie,

Liv. 26, 44:

in Asia totius Asiae steterunt vires,

id. 37, 58: in acie, Auct. B. Hisp. 28 fin.:

pars acie stabat, Auct. B. Afr. 51, 6: stetit acies in armis,

Sen. Phoen. 389; cf.:

stetit ordine certo Infelix acies,

Luc. 7, 2, 16.—

Pregn., to stand firm in fight, stand one's ground, maintain the contest (opp. abjecto scuto fugere), Cic. Tusc. 2, 23, 54; cf.:

in acie stare ac pugnare (opp. in castra refugere),

Liv. 22, 60, 25:

Tarquiniensis, novus hostis non stetit solum, sed etiam ab suā parte Romanum pepulit,

id. 2, 6, 11:

comminus,

Caes. B. C. 1, 47:

inque gradu stetimus, certi non cedere,

Ov. M. 9, 43; cf.:

contra leonem,

Spart. Carac. 5.—

Transf., of a battle, to last, hold out, continue (a favorite expression of Livy):

ibi aliquamdiu atrox pugna stetit,

Liv. 29, 2:

diu pugna neutro inclinata stetit,

id. 27, 2:

ita anceps dicitur certamen stetisse,

id. 8, 38:

primo stetit ambiguā spe pugna,

id. 7, 7.—

Nautical t. t., to lie, to lie or ride at anchor:

ante hostium portus in salo stare,

Liv. 37, 16;

Auct. B. Afr. 62: naves regiae in sinu Maliaco,

Liv. 36, 20:

classis instructa in portu,

id. 37, 11:

classis in salo ad Leptim, Auct. B. Afr. 62, 4: litore puppes,

Verg. A. 6, 901.—

Of servants, to stand, wait, attend (very rare): neque pueri eximiā facie stabant, C. Gracch. ap. Gell. 15, 12, 2:

sto exspectans, si quid mihi imperent,

Ter. Eun. 3, 5, 46:

ad cyathum et vinum,

Suet. Caes. 49; cf.:

ad pedes,

id. Galb. 22.—

Of buildings, cities, etc., to stand finished, be erected (mostly poet.):

intra annum nova urbs stetit,

Liv. 6, 4, 6:

jam stabant Thebae,

Ov. M. 3, 131:

moenia jam stabant,

id. F. 3, 181:

stet Capitolium Fulgens,

Hor. C. 3, 3, 42:

aedificant muros... Stabat opus,

Ov. M. 11, 205:

jam stare ratem,

Val. Fl. 1, 96.—

Of the countenance, to be unmoved, to be at rest ( poet.):

stat num quam facies,

Luc. 5, 214:

stant ora metu,

are rigid, Val. Fl. 4, 639; cf.:

cur ad patrios non stant tua lumina vultus,

Stat. Th. 10, 693.—

To stand up, stand upright, stand on end; to bristle up, stiffen, etc. ( poet. and in post-Aug. prose): papillae, Lucil. ap. Non. 391, 26:

mammae,

Plin. 28, 19, 77, § 249:

steterunt comae,

Verg. A. 2, 774; 3, 48; Ov. M. 7, 631; cf. id. ib. 10, 425:

crines fulvi pulvere,

Stat. Th. 3, 326:

setae,

Ov. M. 8, 286:

in vertice cristae,

id. ib. 6, 672:

aristae,

id. ib. 10, 655:

stantes oculi,

prominent, Ov. F. 6, 133:

oculis rigentibus et genis stantibus,

fixed, Plin. 23, 1, 24, § 49. —In mal. part., Mart. 3, 73, 2; App. M. 2, p. 117, 39; Auct. Priap. 75, 2.—Rarely of fluids, to coagulate, stiffen:

sanguis stetit,

Sen. Oedip. 585.—

With abl., to stand out with, be thick with, full of any thing (mostly poet.): stant pulvere campi, Enn. ap. Porphyr. ad Hor. C. 1, 9, 1 (Ann. v. 592 Vahl.): cupressi Stant rectis foliis, id. ap. Philarg. ad Verg. G. 2, 444 (Ann. v. 268 ib.): stat sentibu' fundus, Lucil. ap. Don. Ter. And. 4, 2, 16; Titin. ap. Non. 391, 21; so,

ager sentibus,

Caecil. ib. 391, 23:

vides ut altā stet nive candidum Soracte,

Hor. C. 1, 9, 1: caelum caligine stat, Sisenn. ap. Non. 392, 8:

pulvere caelum,

Verg. A. 12, 408:

pulvereo globo astra,

Stat. Th. 7, 124:

stant lumina (Charontis) flammā,

Verg. A. 6, 300:

stant pulvere Syrtes,

Claud. Laud. Stil. 1, 257.

Trop.

In gen., to stand: mentes, rectae quae stare solebant, Enn. ap. Cic. Sen. 6, 16 (Ann. v. 208 Vahl.):

stetisse ipsum in fastigio eloquentiae,

Quint. 12, 1, 20.—

In partic.

Pregn., to stand one's ground, stand firm or unshaken; to endure, persevere, persist, abide, continue:

moribus antiquis res stat Romana virisque, Enn. ap. Aug. Civ. Dei, 2, 21 (Ann. v. 492 Vahl.): disciplinam militarem, quā stetit ad hanc diem Romana res, solvisti,

Liv. 8, 7:

res publica staret,

Cic. Phil. 2, 10, 24; cf. id. Cat. 2, 10, 21:

stante urbe et curiā,

id. Planc. 29, 71:

ut eo neglecto civitas stare non possit,

id. Cael. 1, 1:

utinam res publica stetisset, quo coeperat statu,

id. Off. 2, 1, 3:

qui illam (rem publicam) cadere posse stante me non putārant,

id. Fam. 6, 6, 2:

ut stante re publicā facere solebamus,

id. Off. 2, 1, 3:

neque enim aliter stare possemus,

id. Sest. 45, 97:

per quos homines ordinesque steterim, quibusque munitus fuerim, non ignoras,

id. Fam. 13, 29, 7; cf.:

eorum auxilio, qui me stante stare non poterant,

id. ib. 7, 2, 3:

respublica stetit virtute tuā,

Liv. 4, 40:

stetit regnum puero,

id. 1, 3:

dum stetimus,

Ov. Tr. 1, 9, 17:

stamus animis,

Cic. Att. 5, 18, 2:

stas animo,

Hor. S. 2, 3, 213:

Gabinium sine provinciā stare non posse,

could not hold out, subsist, Cic. Pis. 6, 12; cf. id. Fl. 6, 14; Suet. Oth. 5:

nedum sermonum stet honos,

Hor. A. P. 69.—Hence, nearly—esse, tantā stat praedita culpā (natura), Lucr. 5, 199:

pausam stare fragori,

id. 1, 747.—

(Acc. to its use as a milit. t. t., v. supra, I. B. 3.) To maintain the contest:

cum in senatu pulcherrime staremus,

Cic. Fam. 1, 4, 1.—

Stare in aliquā re, simply aliquā re, and post-class. also alicui rei, to stand firm, persist, persevere; to rest, abide, adhere to, continue in a thing.

In aliquā re:

si in fide non stetit,

Cic. Rab. Perd. 10, 28:

sin in eo non stat,

id. Att. 2, 4, 1:

stare oportet in eo, quod sit judicatum,

id. Fin. 1, 14, 47:

in sententiā,

Liv. 4, 44.—

With abl.:

eā omnes stant sententiā,

Plaut. Curc. 2, 1, 35:

suis stare judiciis,

Cic. Tusc. 5, 28, 81:

censoris opinione,

id. Clu. 47, 132:

alicujus decreto,

Caes. B. G. 6, 13:

stare conditionibus,

Cic. Att. 7, 15, 2:

stare conventis,

id. Off. 3, 25, 95:

stare jurejurando,

Quint. 5, 6, 4:

nihil quo stat loco stabit, omnia sternet abducetque vetustas,

Sen. ad Marc. 26, 4.— Pass. impers.:

stabitur consilio,

Liv. 7, 35:

etsi priore foedere staretur,

id. 21, 19:

famā rerum standum est,

id. 7, 6.—

With dat.:

arbitri sententiae stare,

Dig. 4, 7, 23 fin.:

voluntati patris,

ib. 26, 7, 3; 36, 3, 6:

rei judicatae,

ib. 42, 1, 32:

emptioni,

ib. 19, 1, 13; ib. 4, 8, 27 (five times) et saep.—

Stat sententia, aliquid, or, impersonally, stat ( alicui), the determination stands or holds good; I ( thou, he, etc.) am determined: Pa. Vide quid agas. Ph. Stat sententia, Ter. Eun. 2, 1, 18:

Hannibal, postquam ipsi sententia stetit, pergere ire,

Liv. 21, 30:

stat sententia tradere mecum Dotalem patriam,

Ov. M. 8, 67:

modo nobis stet illud, unā vivere in studiis nostris,

Cic. Fam. 9, 2, 5:

stat pectore fixum, Aeetae sociare manus,

Val. Fl. 5, 289:

nos in Asiam convertemus: neque adhuc stabat, quo potissimum,

Cic. Att. 3, 14, 2:

mihi stat alere morbum,

Nep. Att. 21, 6:

quos ut seponi stetit,

Sil. 3, 68:

stat, casus renovare omnes,

Verg. A. 2, 750. —

In aliquā re, or simply aliquā re, to rest on, be fixed on, depend upon, etc.:

omnis in Ascanio stat cura parentis,

Verg. A. 1, 646:

regnum fraternā stare concordiā,

Liv. 45, 19:

quā (disciplinā) stetit Romana res,

id. 8, 7:

hac arte (i.e. bello) in patriā steti,

id. 5, 44, 2; Val. Fl. 3, 673; Verg. A. 2, 163:

magis famā quam vi stare res suas,

Tac. A. 6, 30:

apud quos virtute quam pecuniā res Romana melius stetit,

id. H. 2, 69 fin.:

famā bella stare,

Curt. 3, 8, 7.—

In theatr. lang., of plays and actors, to stand, i.e. to please, take, succeed:

quod si intellegeret, cum stetit olim nova (fabula), Actoris operā magis stetisse quam suā,

Ter. Phorm. prol. 9 sq.:

partim vix steti, id. Hec. prol. alt. 7: securus, cadat an recto stat fabula talo,

Hor. Ep. 2, 1, 176:

illi, scripta quibus comoedia prisca viris est, Hoc stabant, hoc sunt imitandi,

id. S. 1, 10, 17.—

Stare, ab, cum, or pro aliquo, or aliquā re, or with adv. loci, to stand by, on the side of, adhere to a person or thing, take the part of:

ut nemo contra civium perditorum dementiam a senatu et a bonorum causā steterit constantius,

Cic. Brut. 79, 273:

a se potius quam ab adversariis,

id. Inv. 1, 43, 81:

a mendacio contra verum,

id. ib. 1, 3, 4:

a contrariā ratione,

Auct. Her. 4, 2, 4:

cum di prope ipsi cum Hannibale starent,

Liv. 26, 41, 17; 5, 38:

stabat cum eo senatus majestas,

id. 8, 34, 1:

nobiscum adversus bar, baros,

Nep. Ages. 5, 4:

si pro meā patriā ista virtus staret,

Liv. 2, 12:

pro jure gentium,

id. 38, 25:

pro vobis adversus reges stetimus,

id. 45, 22, 10; 23, 8, 3 Fabri ad loc.:

pro Jubā atque Afris,

Quint. 11, 1, 80:

pro signis,

Ov. A. A. 1, 200:

quamvis duces non essent praesentes, staret tamen pro partibus invicta fortuna ultoris,

Flor. 4, 7, 10:

hic primo pro Pompei partibus, mox simulatione contra Pompeium stetit,

Vell. 2, 48, 4:

voluptas pro iisdem partibus standi,

Sen. Vit. Beat. 4, 1; cf.:

et dii quoque pro meliore stant causā,

Curt. 4, 1, 13:

hinc stas, illinc causam dicis,

Plaut. Men. 4, 2, 48:

unde stetisset, eo se victoria transferret,

Just. 5, 4, 12: non semper vostra evortet: nunc Juppiter hac stat, stands at your side, stands by you, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 263 Vahl.); imitated by Verg. A. 12, 565.—So with in:

Graeci, qui in Darei partibus steterant,

Curt. 3, 11, 18.—

Stare per aliquem, to stand to one's account, be chargeable or owing to one; to lie at one's door, be one's fault; followed by a negative consequence or effect, expressed by quin, [p. 1763] quominus, or ne.

With quin:

quoniam per eum non stetisset, quin praestaretur, etc.,

Liv. 2, 31, 11 Weissenb.ad loc.—

With quominus (freq.):

si poterit fieri, ut ne pater per me stetisse credat, Quominus haec fierent nuptiae, volo: sed si id non poterit, Id faciam in proclivi quod est, per me stetisse, ut credat,

Ter. And. 4, 2, 16 sq.:

Caesar ubi cognovit per Afranium stare, quominus proelio dimicaretur,

Caes. B. C. 1, 41:

graviter eam rem tulerunt, quod stetisse per Trebonium, quominus oppido potirentur, videbatur,

id. ib. 2, 13; so,

nec, quominus perpetua cum eis amicitia esset, per populum Romanum stetisse,

Liv. 8, 2, 2; 9, 14, 1; 6, 33, 2; 44, 14, 12.—

With ne:

ne praestaremus per vos stetit, qui, etc.,

Liv. 45, 23, 6:

non per milites stetisse, ne vincerent,

id. 3, 61, 2:

quasi per ipsum staret, ne redderetur,

Suet. Aug. 28.—Rarely without the negation; so with ut:

per quam (ignorantiam) stetit, ut tibi obligarer,

Plin. Ep. 10, 6 (22), 2; cf. Ter. And. 4, 2, 17 supra; absol.:

id est, non per me stetit, sed per illud,

Quint. 3, 6, 78; with subj.-clause:

si per eum non stetit, parere defuncti voluntati,

Dig. 32, 1, 36.—

Of price, to stand one in, to come to, to cost (mostly post-Aug.):

Periclum vitae meae tuo stat periculo,

Plaut. Capt. 3, 5, 82:

Polybius scribit, centum talentis eam rem Achaeis stetisse,

Liv. 34, 50; cf.:

sit argumento tibi gratis stare navem,

Cic. Verr. 2, 5, 19, § 48:

haud illi stabunt Aeneia parvo Hospitia,

Verg. A. 10, 494:

quae neque magno Stet pretio,

Hor. S. 1, 2, 122:

multo sanguine ac vulneribus ea Poenis victoria stetit,

Liv. 23, 30:

haud scio an magno detrimento certamen staturum fuerit,

id. 3, 60:

utrique vindicta libertatis morte stetit,

Vell. 2, 64, 3:

heu quanto regnis nox stetit una tuis?

Ov. F. 2, 812 et saep.:

nulla pestis humano generi pluris stetit,

Sen. Ira, 1, 2, 1.

tŭĕor, tuĭtus, 2 ( perf. only post-Aug., Quint. 5, 13, 35; Plin. Ep. 6, 29, 10; collat. form tūtus, in the part., rare, Sall. J. 74, 3; Front. Strat. 2, 12, 13; but constantly in the P. a.; inf. parag. tuerier, Plaut. Rud. 1, 4, 35; collat. form acc. to the 3d conj. tŭor, Cat. 20, 5; Stat. Th. 3, 151:

tuĕris,

Plaut. Trin. 3, 2, 82:

tuimur,

Lucr. 1, 300; 4, 224; 4, 449;

6, 934: tuamur,

id. 4, 361:

tuantur,

id. 4, 1004; imper. tuĕre, id. 5, 318), v. dep. a. [etym. dub.], orig., to see, to look or gaze upon, to watch, view; hence, pregn., to see or look to, to defend, protect, etc.: tueri duo significat; unum ab aspectu, unde est Ennii illud: tueor te senex? pro Juppiter! (Trag. v. 225 Vahl.);

alterum a curando ac tutela, ut cum dicimus bellum tueor et tueri villam,

Varr. L. L. 7, § 12 Müll. sq.—Accordingly,

To look at, gaze at, behold, watch, view, regard, consider, examine, etc. (only poet.; syn.: specto, adspicio, intueor): quam te post multis tueor tempestatibus, Pac. ap. Non. 407, 32; 414, 3:

e tenebris, quae sunt in luce, tuemur,

Lucr. 4, 312:

ubi nil aliud nisi aquam caelumque tuentur,

id. 4, 434:

caeli templa,

id. 6, 1228 al.:

tuendo Terribiles oculos, vultum, etc.,

Verg. A. 8, 265; cf. id. ib. 1, 713:

talia dicentem jam dudum aversa tuetur,

id. ib. 4, 362:

transversa tuentibus hircis,

id. E. 3, 8:

acerba tuens,

looking fiercely, Lucr. 5, 33; cf. Verg. A. 9, 794:

torva,

id. ib. 6, 467.—

With object-clause:

quod multa in terris fieri caeloque tuentur (homines), etc.,

Lucr. 1, 152; 6, 50; 6, 1163.—

Pregn., to look to, care for, keep up, uphold, maintain, support, guard, preserve, defend, protect, etc. (the predom. class. signif. of the word; cf.:

curo, conservo, tutor, protego, defendo): videte, ne... vobis turpissimum sit, id, quod accepistis, tueri et conservare non posse,

Cic. Imp. Pomp. 5, 12:

ut quisque eis rebus tuendis conservandisque praefuerat,

id. Verr. 2, 4, 63, 140:

omnia,

id. N. D. 2, 23, 60:

mores et instituta vitae resque domesticas ac familiares,

id. Tusc. 1, 1, 2:

societatem conjunctionis humanae munifice et aeque,

id. Fin. 5, 23, 65:

concordiam,

id. Att. 1, 17, 10: rem et gratiam et auctoritatem suam, id. Fam. 13, 49, 1:

dignitatem,

id. Tusc. 2, 21, 48:

L. Paulus personam principis civis facile dicendo tuebatur,

id. Brut. 20, 80:

personam in re publicā,

id. Phil. 8, 10, 29; cf.: tuum munus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 1:

tueri et sustinere simulacrum pristinae dignitatis,

Cic. Rab. Post. 15, 41:

aedem Castoris P. Junius habuit tuendam,

to keep in good order, id. Verr. 2, 1, 50, § 130; cf. Plin. Pan. 51, 1:

Bassum ut incustoditum nimis et incautum,

id. Ep. 6, 29, 10:

libertatem,

Tac. A. 3, 27; 14, 60:

se, vitam corpusque tueri,

to keep, preserve, Cic. Off. 1, 4, 11:

antea majores copias alere poterat, nunc exiguas vix tueri potest,

id. Deiot. 8, 22:

se ac suos tueri,

Liv. 5, 4, 5:

sex legiones (re suā),

Cic. Par. 6, 1, 45:

armentum paleis,

Col. 6, 3, 3:

se ceteris armis prudentiae tueri atque defendere,

to guard, protect, Cic. de Or. 1, 38, 172; cf.:

tuemini castra et defendite diligenter,

Caes. B. C. 3, 94:

suos fines,

id. B. G. 4, 8:

portus,

id. ib. 5, 8:

oppidum unius legionis praesidio,

id. B. C. 2, 23:

oram maritimam,

id. ib. 3, 34:

impedimenta,

to cover, protect, Hirt. B. G. 8, 2.—With ab and abl.:

fines suos ab excursionibus et latrociniis,

Cic. Deiot. 8, 22:

domum a furibus,

Phaedr. 3, 7, 10: mare ab hostibus, Auct. B. Afr. 8, 2.—With contra:

quos non parsimoniā tueri potuit contra illius audaciam,

Cic. Prov. Cons. 5, 11:

liberūm nostrorum pueritiam contra inprobitatem magistratuum,

id. Verr. 2, 1, 58, § 153; Quint. 5, 13, 35; Plin. 20, 14, 54, § 152; Tac. A. 6, 47 (41).—With adversus:

tueri se adversus Romanos,

Liv. 25, 11, 7:

nostra adversus vim atque injuriam,

id. 7, 31, 3:

adversus Philippum tueri Athenas,

id. 31, 9, 3; 42, 46, 9; 42, 23, 6:

arcem adversus tres cohortes tueri,

Tac. H. 3, 78; Just. 17, 3, 22; 43, 3, 4.—In part. perf.:

Verres fortiter et industrie tuitus contra piratas Siciliam dicitur,

Quint. 5, 13, 35 (al. tutatus):

Numidas in omnibus proeliis magis pedes quam arma tuta sunt,

Sall. J. 74, 3.

Act. form tŭĕo, ēre:

censores vectigalia tuento,

Cic. Leg. 3, 3, 7:

ROGO PER SVPEROS, QVI ESTIS, OSSA MEA TVEATIS,

Inscr. Orell. 4788.—

tŭĕor, ēri, in pass. signif.:

majores nostri in pace a rusticis Romanis alebantur et in bello ab his tuebantur,

Varr. R. R. 3, 1, 4; Lucr. 4, 361:

consilio et operā curatoris tueri debet non solum patrimonium, sed et corpus et salus furiosi,

Dig. 27, 10, 7:

voluntas testatoris ex bono et aequo tuebitur,

ib. 28, 3, 17.—Hence, tūtus, a, um, P. a. (prop. well seen to or guarded; hence), safe, secure, out of danger (cf. securus, free from fear).

Lit.

Absol.:

nullius res tuta, nullius domus clausa, nullius vita saepta... contra tuam cupiditatem,

Cic. Verr. 2, 5, 15, § 39:

cum victis nihil tutum arbitrarentur,

Caes. B. G. 2, 28:

nec se satis tutum fore arbitratur,

Hirt. B. G. 8, 27; cf.:

me biremis praesidio scaphae Tutum per Aegaeos tumultus Aura feret,

Hor. C. 3, 29, 63; Ov. M. 8, 368:

tutus bos rura perambulat,

Hor. C. 4, 5, 17:

quis locus tam firmum habuit praesidium, ut tutus esset?

Cic. Imp. Pomp. 11, 31:

mare tutum praestare,

id. Fl. 13, 31:

sic existimabat tutissimam fore Galliam,

Hirt. B. G. 8, 54:

nemus,

Hor. C. 1, 17, 5:

via fugae,

Cic. Caecin. 15, 44; cf.:

commodior ac tutior receptus,

Caes. B. C. 1, 46:

perfugium,

Cic. Rep. 1, 4, 8:

tutum iter et patens,

Hor. C. 3, 16, 7:

tutissima custodia,

Liv. 31, 23, 9:

praesidio nostro pasci genus esseque tutum,

Lucr. 5, 874:

vitam consistere tutam,

id. 6, 11:

tutiorem et opulentiorem vitam hominum reddere,

Cic. Rep. 1, 2, 3: est et fideli tuta silentio Merces, secure, sure (diff. from certa, definite, certain), Hor. C. 3, 2, 25:

tutior at quanto merx est in classe secundā!

id. S. 1, 2, 47:

non est tua tuta voluntas,

not without danger, Ov. M. 2, 53:

in audaces non est audacia tuta,

id. ib. 10, 544:

externā vi non tutus modo rex, sed invictus,

Curt. 6, 7, 1:

vel tutioris audentiae est,

Quint. 12, prooem. §

4: cogitatio tutior,

id. 10, 7, 19:

fuit brevitas illa tutissima,

id. 10, 1, 39:

regnum et diadema tutum Deferens uni,

i. e. that cannot be taken away, Hor. C. 2, 2, 21: male tutae mentis Orestes, i. e. unsound, = male sanae, id. S. 2, 3, 137: quicquid habes, age, Depone tutis auribus, qs. carefully guarded, i. e. safe, faithful, id. C. 1, 27, 18 (cf. the opp.: auris rimosa, id. S. 2, 6, 46).— Poet., with gen.:

(pars ratium) tuta fugae,

Luc. 9, 346.—

With ab and abl.: tutus ab insidiis inimici, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 31, 2:

ab insidiis,

Hor. S. 2, 6, 117:

a periculo,

Caes. B. G. 7, 14:

ab hoste,

Ov. H. 11, 44:

ab hospite,

id. M. 1, 144:

a conjuge,

id. ib. 8, 316:

a ferro,

id. ib. 13, 498:

a bello, id. H. (15) 16, 344: ab omni injuriā,

Phaedr. 1, 31, 9.—

With ad and acc.:

turrim tuendam ad omnis repentinos casus tradidit,

Caes. B. C. 3, 39:

ad id, quod ne timeatur fortuna facit, minime tuti sunt homines,

Liv. 25, 38, 14:

testudinem tutam ad omnes ictus video esse,

id. 36, 32, 6.—

With adversus:

adversus venenorum pericula tutum corpus suum reddere,

Cels. 5, 23, 3:

quo tutiores essent adversus ictus sagittarum,

Curt. 7, 9, 2:

loci beneficio adversus intemperiem anni tutus est,

Sen. Ira, 2, 12, 1:

per quem tutior adversus casus steti,

Val. Max. 4, 7, ext. 2:

quorum praesidio tutus adversus hostes esse debuerat,

Just. 10, 1, 7.—

With abl.: incendio fere tuta est Alexandria, Auct. B. Alex. 1, 3.—

Tutum est, with a subj. -clause, it is prudent or safe, it is the part of a prudent man:

si dicere palam parum tutum est,

Quint. 9, 2, 66; 8, 3, 47; 10, 3, 33:

o nullis tutum credere blanditiis,

Prop. 1, 15, 42:

tutius esse arbitrabantur, obsessis viis, commeatu intercluso sine ullo vulnere victoriā potiri,

Caes. B. G. 3, 24; Quint. 7, 1, 36; 11, 2, 48:

nobis tutissimum est, auctores plurimos sequi,

id. 3, 4, 11; 3, 6, 63.—

As subst.: tūtum, i, n., a place of safety, a shelter, safety, security: Tr. Circumspice dum, numquis est, Sermonem nostrum qui aucupet. Th. Tutum probe est, Plaut. Most. 2, 2, 42:

tuta et parvula laudo,

Hor. Ep. 1, 15, 42:

trepidum et tuta petentem Trux aper insequitur,

Ov. M. 10, 714:

in tuto ut collocetur,

Ter. Heaut. 4, 3, 11:

esse in tuto,

id. ib. 4, 3, 30:

ut sitis in tuto,

Cic. Fam. 12, 2, 3:

in tutum eduxi manipulares meos,

Plaut. Most. 5, 1, 7:

in tutum receptus est,

Liv. 2, 19, 6.—

Transf., watchful, careful, cautious, prudent (rare and not ante-Aug.;

syn.: cautus, prudens): serpit humi tutus nimium timidusque procellae,

Hor. A. P. 28:

tutus et intra Spem veniae cautus,

id. ib. 266:

non nisi vicinas tutus ararit aquas,

Ov. Tr. 3, 12, 36:

id suā sponte, apparebat, tuta celeribus consiliis praepositurum,

Liv. 22, 38, 13:

celeriora quam tutiora consilia magis placuere ducibus,

id. 9, 32, 3.—Hence, adv. in two forms, tūtē and tūtō, safely, securely, in safety, without danger.

Form tute (very rare):

crede huic tute,

Plaut. Trin. 1, 2, 102:

eum tute vivere, qui honeste vivat,

Auct. Her. 3, 5, 9:

tute cauteque agere,

id. ib. 3, 7, 13.—

Form tuto (class. in prose and poetry):

pervenire,

Plaut. Mil. 2, 2, 70; Lucr. 1, 179:

dimicare,

Caes. B. G. 3, 24:

tuto et libere decernere,

id. B. C. 1, 2:

ut tuto sim,

in security, Cic. Fam. 14, 3, 3:

ut tuto ab repentino hostium incursu etiam singuli commeare possent,

Caes. B. G. 7, 36. —

Comp.:

ut in vadis consisterent tutius,

Caes. B. G. 3, 13:

tutius et facilius receptus daretur,

id. B. C. 2, 30:

tutius ac facilius id tractatur,

Quint. 5, 5, 1:

usitatis tutius utimur,

id. 1, 5, 71:

ut ubivis tutius quam in meo regno essem,

Sall. J. 14, 11.—

Form tutissime: nam te hic tutissime puto fore, Pomp. ap. Cic. Att. 8, 11, A.—

Form tutissimo:

quaerere, ubi tutissimo essem,

Cic. Att. 8, 1, 2; cf. Charis. p. 173 P.:

tutissimo infunduntur oboli quattuor,

Plin. 20, 3, 8, § 14.

tŭĕor, tuĭtus, 2 ( perf. only post-Aug., Quint. 5, 13, 35; Plin. Ep. 6, 29, 10; collat. form tūtus, in the part., rare, Sall. J. 74, 3; Front. Strat. 2, 12, 13; but constantly in the P. a.; inf. parag. tuerier, Plaut. Rud. 1, 4, 35; collat. form acc. to the 3d conj. tŭor, Cat. 20, 5; Stat. Th. 3, 151:

tuĕris,

Plaut. Trin. 3, 2, 82:

tuimur,

Lucr. 1, 300; 4, 224; 4, 449;

6, 934: tuamur,

id. 4, 361:

tuantur,

id. 4, 1004; imper. tuĕre, id. 5, 318), v. dep. a. [etym. dub.], orig., to see, to look or gaze upon, to watch, view; hence, pregn., to see or look to, to defend, protect, etc.: tueri duo significat; unum ab aspectu, unde est Ennii illud: tueor te senex? pro Juppiter! (Trag. v. 225 Vahl.);

alterum a curando ac tutela, ut cum dicimus bellum tueor et tueri villam,

Varr. L. L. 7, § 12 Müll. sq.—Accordingly,

To look at, gaze at, behold, watch, view, regard, consider, examine, etc. (only poet.; syn.: specto, adspicio, intueor): quam te post multis tueor tempestatibus, Pac. ap. Non. 407, 32; 414, 3:

e tenebris, quae sunt in luce, tuemur,

Lucr. 4, 312:

ubi nil aliud nisi aquam caelumque tuentur,

id. 4, 434:

caeli templa,

id. 6, 1228 al.:

tuendo Terribiles oculos, vultum, etc.,

Verg. A. 8, 265; cf. id. ib. 1, 713:

talia dicentem jam dudum aversa tuetur,

id. ib. 4, 362:

transversa tuentibus hircis,

id. E. 3, 8:

acerba tuens,

looking fiercely, Lucr. 5, 33; cf. Verg. A. 9, 794:

torva,

id. ib. 6, 467.—

With object-clause:

quod multa in terris fieri caeloque tuentur (homines), etc.,

Lucr. 1, 152; 6, 50; 6, 1163.—

Pregn., to look to, care for, keep up, uphold, maintain, support, guard, preserve, defend, protect, etc. (the predom. class. signif. of the word; cf.:

curo, conservo, tutor, protego, defendo): videte, ne... vobis turpissimum sit, id, quod accepistis, tueri et conservare non posse,

Cic. Imp. Pomp. 5, 12:

ut quisque eis rebus tuendis conservandisque praefuerat,

id. Verr. 2, 4, 63, 140:

omnia,

id. N. D. 2, 23, 60:

mores et instituta vitae resque domesticas ac familiares,

id. Tusc. 1, 1, 2:

societatem conjunctionis humanae munifice et aeque,

id. Fin. 5, 23, 65:

concordiam,

id. Att. 1, 17, 10: rem et gratiam et auctoritatem suam, id. Fam. 13, 49, 1:

dignitatem,

id. Tusc. 2, 21, 48:

L. Paulus personam principis civis facile dicendo tuebatur,

id. Brut. 20, 80:

personam in re publicā,

id. Phil. 8, 10, 29; cf.: tuum munus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 1:

tueri et sustinere simulacrum pristinae dignitatis,

Cic. Rab. Post. 15, 41:

aedem Castoris P. Junius habuit tuendam,

to keep in good order, id. Verr. 2, 1, 50, § 130; cf. Plin. Pan. 51, 1:

Bassum ut incustoditum nimis et incautum,

id. Ep. 6, 29, 10:

libertatem,

Tac. A. 3, 27; 14, 60:

se, vitam corpusque tueri,

to keep, preserve, Cic. Off. 1, 4, 11:

antea majores copias alere poterat, nunc exiguas vix tueri potest,

id. Deiot. 8, 22:

se ac suos tueri,

Liv. 5, 4, 5:

sex legiones (re suā),

Cic. Par. 6, 1, 45:

armentum paleis,

Col. 6, 3, 3:

se ceteris armis prudentiae tueri atque defendere,

to guard, protect, Cic. de Or. 1, 38, 172; cf.:

tuemini castra et defendite diligenter,

Caes. B. C. 3, 94:

suos fines,

id. B. G. 4, 8:

portus,

id. ib. 5, 8:

oppidum unius legionis praesidio,

id. B. C. 2, 23:

oram maritimam,

id. ib. 3, 34:

impedimenta,

to cover, protect, Hirt. B. G. 8, 2.—With ab and abl.:

fines suos ab excursionibus et latrociniis,

Cic. Deiot. 8, 22:

domum a furibus,

Phaedr. 3, 7, 10: mare ab hostibus, Auct. B. Afr. 8, 2.—With contra:

quos non parsimoniā tueri potuit contra illius audaciam,

Cic. Prov. Cons. 5, 11:

liberūm nostrorum pueritiam contra inprobitatem magistratuum,

id. Verr. 2, 1, 58, § 153; Quint. 5, 13, 35; Plin. 20, 14, 54, § 152; Tac. A. 6, 47 (41).—With adversus:

tueri se adversus Romanos,

Liv. 25, 11, 7:

nostra adversus vim atque injuriam,

id. 7, 31, 3:

adversus Philippum tueri Athenas,

id. 31, 9, 3; 42, 46, 9; 42, 23, 6:

arcem adversus tres cohortes tueri,

Tac. H. 3, 78; Just. 17, 3, 22; 43, 3, 4.—In part. perf.:

Verres fortiter et industrie tuitus contra piratas Siciliam dicitur,

Quint. 5, 13, 35 (al. tutatus):

Numidas in omnibus proeliis magis pedes quam arma tuta sunt,

Sall. J. 74, 3.

Act. form tŭĕo, ēre:

censores vectigalia tuento,

Cic. Leg. 3, 3, 7:

ROGO PER SVPEROS, QVI ESTIS, OSSA MEA TVEATIS,

Inscr. Orell. 4788.—

tŭĕor, ēri, in pass. signif.:

majores nostri in pace a rusticis Romanis alebantur et in bello ab his tuebantur,

Varr. R. R. 3, 1, 4; Lucr. 4, 361:

consilio et operā curatoris tueri debet non solum patrimonium, sed et corpus et salus furiosi,

Dig. 27, 10, 7:

voluntas testatoris ex bono et aequo tuebitur,

ib. 28, 3, 17.—Hence, tūtus, a, um, P. a. (prop. well seen to or guarded; hence), safe, secure, out of danger (cf. securus, free from fear).

Lit.

Absol.:

nullius res tuta, nullius domus clausa, nullius vita saepta... contra tuam cupiditatem,

Cic. Verr. 2, 5, 15, § 39:

cum victis nihil tutum arbitrarentur,

Caes. B. G. 2, 28:

nec se satis tutum fore arbitratur,

Hirt. B. G. 8, 27; cf.:

me biremis praesidio scaphae Tutum per Aegaeos tumultus Aura feret,

Hor. C. 3, 29, 63; Ov. M. 8, 368:

tutus bos rura perambulat,

Hor. C. 4, 5, 17:

quis locus tam firmum habuit praesidium, ut tutus esset?

Cic. Imp. Pomp. 11, 31:

mare tutum praestare,

id. Fl. 13, 31:

sic existimabat tutissimam fore Galliam,

Hirt. B. G. 8, 54:

nemus,

Hor. C. 1, 17, 5:

via fugae,

Cic. Caecin. 15, 44; cf.:

commodior ac tutior receptus,

Caes. B. C. 1, 46:

perfugium,

Cic. Rep. 1, 4, 8:

tutum iter et patens,

Hor. C. 3, 16, 7:

tutissima custodia,

Liv. 31, 23, 9:

praesidio nostro pasci genus esseque tutum,

Lucr. 5, 874:

vitam consistere tutam,

id. 6, 11:

tutiorem et opulentiorem vitam hominum reddere,

Cic. Rep. 1, 2, 3: est et fideli tuta silentio Merces, secure, sure (diff. from certa, definite, certain), Hor. C. 3, 2, 25:

tutior at quanto merx est in classe secundā!

id. S. 1, 2, 47:

non est tua tuta voluntas,

not without danger, Ov. M. 2, 53:

in audaces non est audacia tuta,

id. ib. 10, 544:

externā vi non tutus modo rex, sed invictus,

Curt. 6, 7, 1:

vel tutioris audentiae est,

Quint. 12, prooem. §

4: cogitatio tutior,

id. 10, 7, 19:

fuit brevitas illa tutissima,

id. 10, 1, 39:

regnum et diadema tutum Deferens uni,

i. e. that cannot be taken away, Hor. C. 2, 2, 21: male tutae mentis Orestes, i. e. unsound, = male sanae, id. S. 2, 3, 137: quicquid habes, age, Depone tutis auribus, qs. carefully guarded, i. e. safe, faithful, id. C. 1, 27, 18 (cf. the opp.: auris rimosa, id. S. 2, 6, 46).— Poet., with gen.:

(pars ratium) tuta fugae,

Luc. 9, 346.—

With ab and abl.: tutus ab insidiis inimici, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 31, 2:

ab insidiis,

Hor. S. 2, 6, 117:

a periculo,

Caes. B. G. 7, 14:

ab hoste,

Ov. H. 11, 44:

ab hospite,

id. M. 1, 144:

a conjuge,

id. ib. 8, 316:

a ferro,

id. ib. 13, 498:

a bello, id. H. (15) 16, 344: ab omni injuriā,

Phaedr. 1, 31, 9.—

With ad and acc.:

turrim tuendam ad omnis repentinos casus tradidit,

Caes. B. C. 3, 39:

ad id, quod ne timeatur fortuna facit, minime tuti sunt homines,

Liv. 25, 38, 14:

testudinem tutam ad omnes ictus video esse,

id. 36, 32, 6.—

With adversus:

adversus venenorum pericula tutum corpus suum reddere,

Cels. 5, 23, 3:

quo tutiores essent adversus ictus sagittarum,

Curt. 7, 9, 2:

loci beneficio adversus intemperiem anni tutus est,

Sen. Ira, 2, 12, 1:

per quem tutior adversus casus steti,

Val. Max. 4, 7, ext. 2:

quorum praesidio tutus adversus hostes esse debuerat,

Just. 10, 1, 7.—

With abl.: incendio fere tuta est Alexandria, Auct. B. Alex. 1, 3.—

Tutum est, with a subj. -clause, it is prudent or safe, it is the part of a prudent man:

si dicere palam parum tutum est,

Quint. 9, 2, 66; 8, 3, 47; 10, 3, 33:

o nullis tutum credere blanditiis,

Prop. 1, 15, 42:

tutius esse arbitrabantur, obsessis viis, commeatu intercluso sine ullo vulnere victoriā potiri,

Caes. B. G. 3, 24; Quint. 7, 1, 36; 11, 2, 48:

nobis tutissimum est, auctores plurimos sequi,

id. 3, 4, 11; 3, 6, 63.—

As subst.: tūtum, i, n., a place of safety, a shelter, safety, security: Tr. Circumspice dum, numquis est, Sermonem nostrum qui aucupet. Th. Tutum probe est, Plaut. Most. 2, 2, 42:

tuta et parvula laudo,

Hor. Ep. 1, 15, 42:

trepidum et tuta petentem Trux aper insequitur,

Ov. M. 10, 714:

in tuto ut collocetur,

Ter. Heaut. 4, 3, 11:

esse in tuto,

id. ib. 4, 3, 30:

ut sitis in tuto,

Cic. Fam. 12, 2, 3:

in tutum eduxi manipulares meos,

Plaut. Most. 5, 1, 7:

in tutum receptus est,

Liv. 2, 19, 6.—

Transf., watchful, careful, cautious, prudent (rare and not ante-Aug.;

syn.: cautus, prudens): serpit humi tutus nimium timidusque procellae,

Hor. A. P. 28:

tutus et intra Spem veniae cautus,

id. ib. 266:

non nisi vicinas tutus ararit aquas,

Ov. Tr. 3, 12, 36:

id suā sponte, apparebat, tuta celeribus consiliis praepositurum,

Liv. 22, 38, 13:

celeriora quam tutiora consilia magis placuere ducibus,

id. 9, 32, 3.—Hence, adv. in two forms, tūtē and tūtō, safely, securely, in safety, without danger.

Form tute (very rare):

crede huic tute,

Plaut. Trin. 1, 2, 102:

eum tute vivere, qui honeste vivat,

Auct. Her. 3, 5, 9:

tute cauteque agere,

id. ib. 3, 7, 13.—

Form tuto (class. in prose and poetry):

pervenire,

Plaut. Mil. 2, 2, 70; Lucr. 1, 179:

dimicare,

Caes. B. G. 3, 24:

tuto et libere decernere,

id. B. C. 1, 2:

ut tuto sim,

in security, Cic. Fam. 14, 3, 3:

ut tuto ab repentino hostium incursu etiam singuli commeare possent,

Caes. B. G. 7, 36. —

Comp.:

ut in vadis consisterent tutius,

Caes. B. G. 3, 13:

tutius et facilius receptus daretur,

id. B. C. 2, 30:

tutius ac facilius id tractatur,

Quint. 5, 5, 1:

usitatis tutius utimur,

id. 1, 5, 71:

ut ubivis tutius quam in meo regno essem,

Sall. J. 14, 11.—

Form tutissime: nam te hic tutissime puto fore, Pomp. ap. Cic. Att. 8, 11, A.—

Form tutissimo:

quaerere, ubi tutissimo essem,

Cic. Att. 8, 1, 2; cf. Charis. p. 173 P.:

tutissimo infunduntur oboli quattuor,

Plin. 20, 3, 8, § 14.

vix, adv. [etym. dub.; perh. from root vic- of vinco], with difficulty, with much ado, hardly, scarcely, barely.

In gen.: quid est, sine his cur vivere velimus? mihi vero cum his ipsis vix;

his autem detractis ne vix quidem,

Cic. Fam. 9, 8, 2:

quae vix aut ne vix quidem adpareant,

id. Fin. 4, 13, 32:

ut vix aut omnino non posset... infirmari sua lex,

id. Att. 3, 23, 2; cf.:

profluens amnis aut vix aut nullo modo, conclusa autem aqua facile corrumpitur,

id. N. D. 2, 7, 20:

vix incedo inanis, ne, etc.,

Plaut. Am. 1, 1, 174:

vix sum compos animi,

Ter. Ad. 3, 2, 12:

vix me contineo, quin involem, etc.,

id. Eun. 5, 2, 20: Thr. Hic sunt tres minae. Gn. Vix, id. ib. 3, 2, 19:

vix in ipsis tectis frigus vitatur,

Cic. Fam. 16, 8, 2:

ego teneo ab accusando vix me hercule: sed tamen teneo,

id. Q. Fr. 3, 2, 2:

Gabinius collegit ipse se vix, sed collegit tamen,

id. Pis. 12, 27:

iter angustum et difficile, vix quā singuli carri ducerentur,

Caes. B. G. 1, 6:

brevi spatio interjecto, vix ut his rebus... administrandis tempus daretur,

id. ib. 3, 4; cf.:

adeo, ut vix ulla possit causa reperiri, Quint. Inst. prooem. § 12: ex hominum milibus LX. vix ad D. sese redactos esse dixerunt,

to scarcely five hundred, Caes. B. G. 2, 28: carcer vix carcere dignus, Lucil. ap. Don. Ter. Eun. 3, 2, 19 et saep.:

ego vix teneor, quin accurram,

Cic. Fam. 16, 24, 2:

vix est, ut id obtineat,

Dig. 41, 1, 7, § 7; so ib. 16, 1, 19 init. —

Strengthened,

By aegre:

vix aegreque amatorculos invenimus,

Plaut. Poen. 1, 2, 27:

vix et aegre,

App. M. 1, p. 111, 10:

vix et aegerrime,

id. ib. 1, p. 108, 40; v. aegre.—

By saltem:

illud vix saltem praecipiendum videtur,

Quint. 6, 4, 15.—

By repetition:

corpus matri vix vixque remissum,

Albin. 1, 167.—

In partic., of time, hardly, scarcely.

Absol.: assum atque advenio Acherunte vix via alta atque ardua, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37 (Trag. Rel. p. 208 Rib.):

ah, vix tandem sensi stolidus!

Ter. And. 3, 1, 12:

vix tandem legi litteras,

Cic. Fam. 3, 9, 1; Cat. 62, 2:

contingat vix deinde mori,

Val. Fl. 7, 537.—

With a foll. cum, and poet. also et, to denote the immediate succession of two events.

With cum:

vix agmen novissimum extra munitiones processerat, cum Galli, etc.,

Caes. B. G. 6, 8:

vix erat hoc plane imperatum, cum illum... videres,

Cic. Verr. 2, 4, 40, § 86:

vix ea fatus erat, geminae cum forte columbae... caelo venere volantes,

Verg. A. 6, 190; Ov. M. 1, 69.—

With et:

vix primos inopina quies laxaverat artus, Et superincumbens... liquidas projecit in undas Praecipitem,

Verg. A. 5, 857; so,

vix... et,

id. ib. 6, 498; Stat. Th. 5, 263; cf.:

vix... que,

Verg. A. 2, 692.—

With ellipsis of cum or et: vix proram attigerat, rumpit Saturnia funem, Verg. A. 10, 659; 8, 337:

vix bene desieram, rettulit illa mihi,

Ov. F. 5, 278; Phaedr. 4, 24, 28 sq.; so,

vix bene,

Ov. M. 2, 47.—

Strengthened by dum, and usually written in one word, vixdum, hardly then, scarcely yet:

Dolabella valde vituperabatur, quod tibi tam cito succederet, cum vixdum triginta dies in Syriā fuisses,

Cic. Fam. 12, 4, 2:

haec ego omnia vixdum etiam coetu nostro dimisso comperi,

id. Cat. 1, 4, 10:

(Hannibalem) vixdum puberem,

Liv. 21, 3, 2:

vixdum serio adnuere,

id. 39, 42, 12:

progressis vixdum quattuor milia passuum,

id. 44, 5, 1; 32, 28, 4; 10, 32, 7:

puer vixdum libertatem, nedum dominationem modice laturus,

id. 24, 4, 1:

vixdum dimidium dixeram: intellexerat,

Ter. Phorm. 4, 2, 4:

vixdum epistulam tuam legeram, cum, etc.,

Cic. Att. 9, 2, A, 3.—So with et, Liv. 36, 12, 5; 43, 4, 10; Plin. Ep. 7, 33, 7.