Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

midden

  • 1 HAUGR

    (-s, -ar), m.
    1) mound;
    2) sepulchral mound, cairn.
    * * *
    m. [akin to hár, high; Dan. höj; Swed. hog; North. E. how]:—a how, mound; haugr eða hæð, Mar., Fms. ix. 382, Stj. 260; there was usually a how near the houses, from which the master could look over his estate, Þkv. 6, Skm. 11; hann gékk nú at bæ Þorleifs ok at haugi þeim er hann sat a., Fs. 98; Þorleifr var því vanr, sem mjök var fornmennis háttr, at sitja löngum úti á haugi einum ok eigi langt frá bænum, Fms. ii. 59; þar er h. nokkurr er hann er vanr at sitja, v. 160; hann sat á haugi sem konungar, Hkr. i. 136, Stjörn. Odd. ch. 5.
    2. a dung-heap. midden; fjós-h., a byre-midden; ösku-h., an ash-heap; myki-h., a muck-heap; draga myki út ok færa í haug, K. Þ. K. 100, Al. 178.
    II. a cairn, over one dead; the cairns belong to the burning age as well as to the later age, when the dead were placed in a ship and put in the how with a horse, hound, treasures, weapons, or the like, cp. Eg. 6, 7, 768. Hkr. (pref.), Landn. 62 (twice), 81, 82, 86, 125 (lagðr í skip), 169, Gísl. 23, 24, 31, 32, Ld. ch. 8, 24, Nj. ch. 79, Eb. ch. 9, 34, Hrafn. (fine), Hervar. 13 sqq. (1847), Fagrsk. ch. 4, 5, Hkr. (pref.), Hkr. i. 122 (Har. S. ch. 45), 152 (Hák. S. ch. 27), 160 (ch. 32), Har. Hárf. ch. 8, Skjöld. S. ch. 9: names of such cairns, Korna-haugr, Landn. 87; Hildis-h., 267; Hálfdanar-haugar, Hkr. i. 74; Tréfóts-h., Grett. 87; Melkorku-h., Mókolls-h., etc.: freq. in local names, Haugr, Haugar, Haugs-nes, Landn., Eb.; Hauga-þing, n. an assembly in Norway, Fms. viii. 245, ix. 109. There is an historical essay on Icel. cairns by old Jón Ólafsson in Arna-Magn. Additam. (autogr. MS. and interesting).
    β. a kind of sacrificial mound, Edda 83 (Hölgi), Yngl. S. ch. 12, Ó. H. ch. 122; hauga né hörga, hlaða hauga ok kalla hörg, N. G. L. i. 430; blót-h., q. v.: for tales about the breaking open of cairns, wrestling with the ghosts, and carrying off their weapons and treasures, see Landn. 169, Harð. S. ch. 15, Grett. ch. 20, Sturl. i. 23, Bárð. ch. 20 new Ed.: the burying in cairns was typical of the heathen age, whence such law phrases as, frá heiðnum haugi, from heathen how, i. e. from time immemorial, D. N. passim, vide Fr.; telja langfeðr frá haugi, or til haugs ok heiðni, to count one’s forefathers up to hows and heathen times, Rétt. 48, D. N. iii. 122: in early Dan. laws unbaptized children were called höghæmen = how-men.
    COMPDS: haugabrjótr, haugaeldr, haugaherr, haugaöld, brunaöld, haugsdyrr, haugsgólf, haugsgörð.

    Íslensk-ensk orðabók > HAUGR

  • 2 MYKI

    f. dung.
    * * *
    f. indecl., but an older form mykr (mykrin) occurs as a απ. λεγ., Hkr. i. 73, in the transcript of the vellum Kringia; but the Cod. Fris. (l. c.) has mykin, 37; a gen. mykjar is nowhere recorded; mod. mykja, u, f.: [Dan. mög; cp. Engl. midden = Dan. mödding = qs. myki-dyngja; cp. also Ulf. maihstus = κοπρία; A. S. meox; Scot. and North. E. muck; Germ. mist; akin to moka, q. v.]:—dung; en er mykin (mykrin v. l.) hafði fallit á ísinn, Hkr. (Cod. Fris.) 37; brenna skinn, bein, slátr ok myki (acc.), Stj. 319; ok sópaði yfir moldu ok myki, Hkr. i. 251; draga myki út, K. Þ. K. 100; reiða myki, Gþl. 354; hann drap at þeim myki (mykju Ed. from a paper MS.), Sd. 168.
    COMPDS: mykikvísl, mykireka, mykiskán, myksleði.

    Íslensk-ensk orðabók > MYKI

  • 3 sæta

    * * *
    I)
    (-tta, -tt), v.
    1) to sit in ambush for, waylay, with dat. (hann ætlar at s. yðr, þá er þér farið sunnan); to watch for an opportunity (þessu sætir Sturlaugr ok høggr);
    2) to undergo, expose oneself to, suffer (vildu þeir heldr rýma land en eptir sitja ok s. afarkostum af konungi);
    3) to bring about, cause, with dat.; s. áhlaupum við e-n, to attack one; s. vélræðum við e-n, to scheme against one;
    4) to amount to, be equivalent to (E. var þar at búi sínu, svá at þat sætti vetrum eigi allfám); s. tíðindum, to be important news, be of importance (er þat komit til eyrna mér, er mér þykkir stórtíðindum s.); s. ráði, to be advisable (litlu ráði þykkir mér s. ferð þessi); s. sannindum ok réttindum, to regard truth and right; hann spurði, hví (= hverju) þat sætti, he asked how it came about, what was the reason.
    * * *
    1.
    u, f. a kind of bondwoman; tvær eru hans enar beztu ambáttir, sæta ok deigja, N. G. L. i. 70, 234; sæta heitir sú kona, er búandi hennar er af landi farinn, Edda 108.
    2. in poetry, a woman (generally), Lex. Poët.; sætan átti sjúkan mann, sér kaus dauða ef lifði hann, a ditty; heima-s., a marriageable girl staying at home.
    II. a midden, dung-hill; jam-mikit sem hann taddi sér með sætu hans, N. G. L. ii. 113.
    2.
    (i. e. sœta), t, to sweeten, MS. 23. 28.

    Íslensk-ensk orðabók > sæta

См. также в других словарях:

  • midden — (n.) mid 14c., dung hill, of Scandinavian origin; Cf. Dan. mèdding, from mèg muck (see MUCK (Cf. muck) (n.)) + dynge heap of dung (see DUNG (Cf. dung)). Modern archaeological sense of kitchen midden is from Danish excavations …   Etymology dictionary

  • midden — [mid′ n] n. [ME midding < Scand, as in Dan mögdynge < mög, muck + dynge, a heap] 1. Brit. a dunghill or refuse heap 2. short for KITCHEN MIDDEN …   English World dictionary

  • Midden — Mid den, n. [Also {midding}.] [Cf. Dan. m[ o]gdynge, E. muck, and dung.] [1913 Webster] 1. A dunghill. [Prov. Eng.] [1913 Webster] 2. An accumulation of refuse about a dwelling place; especially, an accumulation of shells or of cinders, bones,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • midden — ► NOUN ▪ a dunghill or refuse heap. ORIGIN Scandinavian …   English terms dictionary

  • Midden — Kitchen midden at Elizabeth Island, Strait of Magellan as excavated by the Albatross party with the Albatross at anchor …   Wikipedia

  • Midden — Recorded in a wide range of spellings which include Midas, Middas, Middes, Middiff, Middis, Middin, Midden, Middens, Middings, Midon, Middon, and no doubt others, this is an English surname. It is probably topographical and if so described a… …   Surnames reference

  • midden — UK [ˈmɪd(ə)n] / US noun [countable] Word forms midden : singular midden plural middens an old word meaning a pile of rubbish or a pile of animal faeces …   English dictionary

  • midden — noun Etymology: Middle English midding, Old Norse *mykdyngja, from myki dung + dyngja manure pile more at dung Date: 14th century 1. dunghill 2. a. a refuse heap; especially kitchen midden b. a small pile (as of seeds, bones, or leaves) gathered… …   New Collegiate Dictionary

  • midden — /mid n/, n. 1. a dunghill or refuse heap. 2. See kitchen midden. [1300 50; ME midding < ODan mykdyngja, equiv. to myk manure + dyngja pile (Dan mødding)] * * * …   Universalium

  • midden — [ mɪd(ə)n] noun a dunghill or refuse heap. ↘short for kitchen midden. Origin ME myddyng, of Scand. origin …   English new terms dictionary

  • midden — mid•den [[t]ˈmɪd n[/t]] n. 1) a dunghill or refuse heap 2) ara kitchen midden • Etymology: 1300–50; ME midding < ON, =myk manure +dyngja pile …   From formal English to slang

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»