-
1 melodious
-
2 tuneful
['tjuːnful]adj* * *adjective (having a good, clear, pleasant etc tune: That song is very tuneful.) melodyjny -
3 harmonious
[hɑː'məunɪəs]adj* * *[-'məu-]1) (pleasant-sounding: a harmonious melody.) melodyjny, harmonijny2) (pleasant to the eye: a harmonious colour scheme.) harmonijny3) (without disagreement or bad feeling: a harmonious relationship.) zgodny -
4 musical
['mjuːzɪkl] 1. adj 2. nmusical m* * *1) (of or producing music: a musical instrument.) muzyczny2) (like music, especially in being pleasant to hear: a musical voice.) muzyczny3) ((of a person) having a talent for music: Their children are all musical.) muzykalny -
5 sweet
[swiːt] 1. n 2. adj ( lit, fig)słodki; ( kind) dobry3. adv* * *[swi:t] 1. adjective1) (tasting like sugar; not sour, salty or bitter: as sweet as honey; Children eat too many sweet foods.) słodki2) (tasting fresh and pleasant: young, sweet vegetables.) świeży3) ((of smells) pleasant or fragrant: the sweet smell of flowers.) słodki4) ((of sounds) agreeable or delightful to hear: the sweet song of the nightingale.) melodyjny, słodki5) (attractive or charming: What a sweet little baby!; a sweet face/smile; You look sweet in that dress.) (prze)miły, słodki6) (kindly and agreeable: She's a sweet girl; The child has a sweet nature.) łagodny, słodki2. noun1) ((American candy) a small piece of sweet food eg chocolate, toffee etc: a packet of sweets; Have a sweet.) cukierek2) ((a dish or course of) sweet food near or at the end of a meal; (a) pudding or dessert: The waiter served the sweet.) deser3) (dear; darling: Hallo, my sweet!) kochanie!•- sweeten- sweetener
- sweetly
- sweetness
- sweetheart
- sweet potato
- sweet-smelling
- sweet-tempered -
6 lilting
['lɪltɪŋ]adjmelodyjny, śpiewny
См. также в других словарях:
melodyjny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający przyjemne brzmienie, miłą dla ucha melodię; śpiewny, harmonijny, dźwięczny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Melodyjny taniec, śpiew. Melodyjny głos.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
melodyjny — 1. «przyjemnie brzmiący, mający przyjemną melodię, harmonijny, śpiewny, dźwięczny» Melodyjny głos, śpiew. Melodyjne kląskanie słowika. 2. «odnoszący się do melodii jako podstawowego elementu muzyki; melodyczny» Bogactwo inwencji melodyjnej … Słownik języka polskiego
Stefan Themerson — was a Polish, later British poet, novelist, film maker, composer and philosopher.Early lifeStefan Themerson was born in Płock in what was then the Russian Empire on 25 January 1910 and died in London on 6 September 1988.His father, Mieczysław… … Wikipedia
Stefan Themerson — (* 25. Oktober 1910 in Płock [pwɔtsk]; † 6. September 1988 in London) war ein polnischer, später britischer Dichter, Romancier, Filmemacher, Komponist, Verleger und Philosoph. Leben Stefan Themerson wurde in Płock im damaligen Russischen Reich am … Deutsch Wikipedia
Themerson — Stefan Themerson (* 25. Oktober 1910 in Płock [pwɔtsk]; † 6. September 1988 in London) war ein polnischer, später britischer Dichter, Romancier, Filmemacher, Komponist, Verleger und Philosoph. Inhaltsverzeichnis 1 Leben … Deutsch Wikipedia
głos — m IV, D. u, Ms. głossie; lm M. y 1. «dźwięk (artykułowany) wydawany przez istoty żyjące, mowa, śpiew; także wszelkie bodźce zewnętrzne oddziałujące na zmysł słuchu, brzmienie czegokolwiek» Donośny, mocny, słaby głos. Cienki, gruby głos. Dźwięczny … Słownik języka polskiego
melodyjnie — melodyjnieej przysłów. od melodyjny (zwykle w zn. 1) Melodyjnie brzmiąca piosenka, fraza muzyczna … Słownik języka polskiego
muzykalny — muzykalnyni, muzykalnyniejszy 1. «wrażliwy na muzykę, uzdolniony do muzyki» Była bardzo muzykalna, pięknie grała na skrzypcach. ∆ Pamięć muzykalna «zdolność dokładnego odtwarzania zasłyszanych melodii» ∆ Słuch muzykalny, ucho muzykalne «słuch… … Słownik języka polskiego
podźwięk — m III, D. u, N. podźwiękkiem; lm M. i książk. «lekkie, delikatne dźwięczenie, pobrzękiwanie; echo dźwięku, pobrzęk, pogłos» Nikły, melodyjny podźwięk dzwonków. Podźwięk ostróg, szklanych naczyń … Słownik języka polskiego
szpak — m III, DB. a, N. szpakkiem; lm M. i 1. «Sturnus vulgaris, niewielki ptak z rodziny o tej samej nazwie, o upierzeniu czarnym, połyskliwym, w zimie szaroczarnym, naśladuje głosy innych ptaków, owadożerny, na zimę odlatuje na południe, w Polsce… … Słownik języka polskiego
śpiewny — śpiewnyniejszy «przypominający śpiew; melodyjny, zawodzący; dźwięczny; przeciągający samogłoski» Śpiewny język. Śpiewna wymowa … Słownik języka polskiego