Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

manuālis

  • 1 manualis

    mănŭālis, e relatif à la main, que la main peut saisir ou lancer.    - manuales fasciculi, Plin. 19: petites bottes.    - manualis aqua, Tert.: de l'eau pour les mains.
    * * *
    mănŭālis, e relatif à la main, que la main peut saisir ou lancer.    - manuales fasciculi, Plin. 19: petites bottes.    - manualis aqua, Tert.: de l'eau pour les mains.
    * * *
        Manualis, et hoc manuale, pen. prod. Plin. Autant qu'on peuls empoigner en la main.
    \
        Pecten manualis. Plin. A main, Qu'on tient en la main.
    \
        Scapi manuales. Plin. Autant qu'on peult tenir en la main.
    \
        Saxa manualia. Tacit. Qu'on peult lever et jecter à la main.
    \
        Manualis fasciculus lini. Plin. Une poignee de lin.

    Dictionarium latinogallicum > manualis

  • 2 manuālis

        manuālis e, adj.    [manus], for the hand: saxa, that can be thrown by hand, Ta.
    * * *
    manualis, manuale ADJ

    Latin-English dictionary > manuālis

  • 3 manualis

    manuālis, e [ manus I ]
    saxa manualia T — камни, бросаемые вручную, но тж. Calp ручная мельница

    Латинско-русский словарь > manualis

  • 4 manualis

    manuālis, e (manus), zur Hand gehörig, mit der Hand gefaßt, eine Hand füllend u. dgl., Hand-, I) adi.: pecten, Plin.: fasciculus, Plin.: scopae, einige Hände voll Reiser, Plin.: lapides od. saxa = χερμάδια, mit den Händen geworfene Steine, Sisenn. fr. u. Tac.; aber manualia saxa = Handmühle, Calp. ecl. 3, 85: vehiculum (= χειραμάξιον), Handwagen, Cael. Aur.: libellus, Serv. gramm.: aqua, Handwasser, Tert. – II) subst., a) manuāle, is, n., ein Bücherfutteral, Mart. 14, 84 lemm. – b) manuālia, ium, n., Handbücher, Fragm. Vatic. § 45 sq.

    lateinisch-deutsches > manualis

  • 5 manualis

    manuālis, e (manus), zur Hand gehörig, mit der Hand gefaßt, eine Hand füllend u. dgl., Hand-, I) adi.: pecten, Plin.: fasciculus, Plin.: scopae, einige Hände voll Reiser, Plin.: lapides od. saxa = χερμάδια, mit den Händen geworfene Steine, Sisenn. fr. u. Tac.; aber manualia saxa = Handmühle, Calp. ecl. 3, 85: vehiculum (= χειραμάξιον), Handwagen, Cael. Aur.: libellus, Serv. gramm.: aqua, Handwasser, Tert. – II) subst., a) manuāle, is, n., ein Bücherfutteral, Mart. 14, 84 lemm. – b) manuālia, ium, n., Handbücher, Fragm. Vatic. § 45 sq.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > manualis

  • 6 manualis

    mănŭālis, e, adj. [1. manus], of or belonging to the hand, for the hand, that is held in or fills the hand, hand-.
    I.
    Adj. (mostly post-Aug.): manuales lapides, that can be thrown with the hand, Sisenn. ap. Non. 449, 2:

    saxa,

    Tac. A. 4, 51:

    fasciculi,

    Plin. 19, 1, 3, § 16:

    pecten,

    id. 18, 30, 72, § 298:

    scopae,

    id. 24, 15, 80, § 131:

    mola, Hier. in Chron. ad Ann. CCCVIII. a. Chr. n.: aqua,

    for washing hands, Tert. Apol. 39.—
    II.
    Subst.: mănŭāle, is, n. (sc. involucrum), the case or covering of a book, Mart. 14, 84 in lemm.—Plur.: manualia, handbooks, Fragm. Vat. § 45 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > manualis

  • 7 manuale

    mănŭālis, e, adj. [1. manus], of or belonging to the hand, for the hand, that is held in or fills the hand, hand-.
    I.
    Adj. (mostly post-Aug.): manuales lapides, that can be thrown with the hand, Sisenn. ap. Non. 449, 2:

    saxa,

    Tac. A. 4, 51:

    fasciculi,

    Plin. 19, 1, 3, § 16:

    pecten,

    id. 18, 30, 72, § 298:

    scopae,

    id. 24, 15, 80, § 131:

    mola, Hier. in Chron. ad Ann. CCCVIII. a. Chr. n.: aqua,

    for washing hands, Tert. Apol. 39.—
    II.
    Subst.: mănŭāle, is, n. (sc. involucrum), the case or covering of a book, Mart. 14, 84 in lemm.—Plur.: manualia, handbooks, Fragm. Vat. § 45 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > manuale

  • 8 mola

    mola, ae, f. (molo), I) appell., der Mühlstein, A) eig. bes. der obere Mühlstein, der Läufer, dessen unterer wie ein abgestumpfter Kegel zulaufender Teil das Mahlen besorgte, manualis mola, quam Graeci chiromolon vocant, Cass. Fel. 40. p. 91, 18: manuali molā ad collum ligata, Hieron. ad Euseb. chron. lib. 2. ad ann. 312 p. Chr. – dah. der Sing. u. gew. der Plur., der Mühlstein, die Mühlsteine = die Mühle, sowohl Wasser- als Esel- und Handmühle, suspensa mola, die hochgestellte, Ov.: mola machinaria, Apul.: molā buxeā piper trivit, Petron. – Plur., molae unae, Cato: molae oleariae, Varro: m. aquariae, Pallad.: m. aquae, Cod. Theod. u. Cassiod.: asinariae, Cato: m. iumentariae, manuariae, ICt.: m. trusatiles, Cato u. Gell.: molae nigrae od. pumiceae, aus Lava, Ov.: molarum strepitus od. crepitus, Enn. u. Naev. fr.: molis operam dare, Cic.: molas versare, Ov., oder circumagere, Gell. – B) meton.: 1) geschrotene Körner von Dinkel od. Spelt mit daruntergemischtem Salz, zum Bestreuen des Opfertieres, gesalzenes Schrot, -Schrotmehl, Opferschrot, mola et vinum, Cic.: gew. mola salsa, Plaut. u. Hor.: molae salsae, Mart.: sancta mola, Tibull.: zur Zauberei gebraucht, Verg. – 2) (wie μύλη) ein verunstalteter Embryo, ein Mondkalb, Plin. 7, 63. – 3) molae, ārum, f. = dentes molares, Bachzähne, Vulg. psalm. 57, 7 u. Iob 29, 17. Vgl. Gloss. III, 12, 27. – II) nom. pr., Mola, Genet. archaist. Molas, f., die Mühlgöttin, Molas colonia, Plaut. Pseud. 1100 G. (vgl. colonia).

    lateinisch-deutsches > mola

  • 9 mola

    mola, ae, f. (molo), I) appell., der Mühlstein, A) eig. bes. der obere Mühlstein, der Läufer, dessen unterer wie ein abgestumpfter Kegel zulaufender Teil das Mahlen besorgte, manualis mola, quam Graeci chiromolon vocant, Cass. Fel. 40. p. 91, 18: manuali molā ad collum ligata, Hieron. ad Euseb. chron. lib. 2. ad ann. 312 p. Chr. – dah. der Sing. u. gew. der Plur., der Mühlstein, die Mühlsteine = die Mühle, sowohl Wasser- als Esel- und Handmühle, suspensa mola, die hochgestellte, Ov.: mola machinaria, Apul.: molā buxeā piper trivit, Petron. – Plur., molae unae, Cato: molae oleariae, Varro: m. aquariae, Pallad.: m. aquae, Cod. Theod. u. Cassiod.: asinariae, Cato: m. iumentariae, manuariae, ICt.: m. trusatiles, Cato u. Gell.: molae nigrae od. pumiceae, aus Lava, Ov.: molarum strepitus od. crepitus, Enn. u. Naev. fr.: molis operam dare, Cic.: molas versare, Ov., oder circumagere, Gell. – B) meton.: 1) geschrotene Körner von Dinkel od. Spelt mit daruntergemischtem Salz, zum Bestreuen des Opfertieres, gesalzenes Schrot, - Schrotmehl, Opferschrot, mola et vinum, Cic.: gew. mola salsa, Plaut. u. Hor.: molae salsae, Mart.: sancta mola, Tibull.: zur Zauberei gebraucht, Verg. – 2) (wie μύλη) ein verunstalteter Embryo, ein Mondkalb, Plin. 7, 63. – 3) molae, ārum, f. = dentes molares, Bachzähne, Vulg. psalm. 57, 7 u. Iob 29, 17.
    ————
    Vgl. Gloss. III, 12, 27. – II) nom. pr., Mola, Genet. archaist. Molas, f., die Mühlgöttin, Molas colonia, Plaut. Pseud. 1100 G. (vgl. colonia).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mola

См. также в других словарях:

  • manualis obedientia — /maenyuweylas abiydiyensh(iy)a/ Sworn obedience or submission upon oath …   Black's law dictionary

  • manualis obedientia — /maenyuweylas abiydiyensh(iy)a/ Sworn obedience or submission upon oath …   Black's law dictionary

  • Pes manualis — est un terme technique latin en métrologie qui se traduit en français par pied à main ou par pied manuel. Un pied à main est déduit d un pied existant. Le pied à main entretient avec son pied de référence le ratio douze à dix. Le premier est donc …   Wikipédia en Français

  • MANU ALE seu MANUALIS — strophiolum, sudarium, in Passione S. Montani, apud Dominicum Macrum in Hierolexico. Item Liber Ecclesiae Romanae in quo continetur Ordo Servitii Extremae Unctionis, Catechismi, Baptismi et huiusmodi, apud Gillebertum Lunicensem Episcopum de Usu… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • мануальный — (manualis: лат. manus рука) проводимый с помощью рук (об исследовании) …   Большой медицинский словарь

  • Мануа́льный — (manualis; лат. manus рука) проводимый с помощью рук (об исследовании) …   Медицинская энциклопедия

  • Мануальный — (manualis, от лат. manus рука) – ручной, сделан руками, проводимый с помощью рук …   Словарь терминов по физиологии сельскохозяйственных животных

  • Dhuoda — was the author of the Liber Manualis, a handbook written for her son. Her date of birth and death are unknown but it is circa 803 843.[1] Contents 1 Life 1.1 The context of France at the time 2 Liber Manuali …   Wikipedia

  • manuel — 1. manuel, elle [ manɥɛl ] adj. • v. 1200; lat. manualis, de manus « main » 1 ♦ Qui se fait avec la main; où l activité physique joue le rôle essentiel. Travail manuel. Activités manuelles. Métiers manuels. Habileté manuelle, des mains. ♢ Dr. Don …   Encyclopédie Universelle

  • МАНУАЛ — (лат.). Клавиатура в органе, на которой играют руками, в отличие от клавиатуры педальной, на которой действуют ногами; манул в органе несколько. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. МАНУАЛ ит., от mano,… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • Manual para mi hijo — o Manual para la formación de mi hijo (también conocido por su título en latín Liber manualis Dhuodane quem ad filium suum transmisit Wilhelmum) es el nombre de una obra de la dama carolingia Dhuoda escrita entre el 30 de noviembre de 841 y el 2… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»