-
1 mancipo
mancipo (mancŭpo), āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] céder en toute propriété, vendre. [st2]2 [-] abandonner, céder.* * *mancipo (mancŭpo), āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] céder en toute propriété, vendre. [st2]2 [-] abandonner, céder.* * *Mancipo, mancipas, pen. corr. mancipare. Plin. iunior. Se despouiller et dessaisir de quelque possession, et terre, et en revestir autruy, Manciper.\Mancipare, pro Vendere quandoque accipitur. Cic. Vendre à deniers comptans, comme si c'estoit une piece de terre. -
2 mancipo
mancipo u. mancupo, āvī, ātum, āre (manus. u. capio), mit der Hand ergreifen od. ergreifen lassen, I) im allg. = fangen, alcem, Solin. 20, 7. – II) insbes., als jurist. t. t., förmlich zum Eigentume übergeben od. überlassen, zu eigen geben, alienos, verkaufen, Plaut.: agrum actori, durch einen Scheinkauf, Plin.: servos actori publico, Tac.: quaedam mancipat usus, Hor. – übtr., corpus mero et stupro, Apul.: saginae mancipatus, Tac.: vitiis mancipatus, Lact.: et scient singuli, cui debeant oneri mancipari, Vulg. num. 4, 27.
-
3 mancipo
mancipo u. mancupo, āvī, ātum, āre (manus. u. capio), mit der Hand ergreifen od. ergreifen lassen, I) im allg. = fangen, alcem, Solin. 20, 7. – II) insbes., als jurist. t. t., förmlich zum Eigentume übergeben od. überlassen, zu eigen geben, alienos, verkaufen, Plaut.: agrum actori, durch einen Scheinkauf, Plin.: servos actori publico, Tac.: quaedam mancipat usus, Hor. – übtr., corpus mero et stupro, Apul.: saginae mancipatus, Tac.: vitiis mancipatus, Lact.: et scient singuli, cui debeant oneri mancipari, Vulg. num. 4, 27. -
4 mancipo
I.To make over or deliver up as property by means of the formal act of purchase (mancipium; v. mancipium init.), to dispose of, transfer, alienate, sell (not in Cic.; for the true reading ap. Cic. Fin. 1, 7, 24, is emancipaverat; id. Sen. 11, 38, emancipatus; and id. Phil. 2, 21, 51, emancipatum).A.Lit.:B.alienos mancupatis, Alienos manumittitis,
Plaut. Curc. 4, 2, 10:servos singulos actori publico,
Tac. A. 2, 30; Gai. Inst. 2, 33:defundo mancipando,
id. ib. 4, 131:quaedam, si credis consultis, mancipat usus,
gives one a title to, makes one's property, Hor. Ep. 2, 2, 159. —Trop., to give up to, deliver up, subject:* II.luxu et saginae mancipatus emptusque,
Tac. H. 2, 71:corpus mero et stupro,
App. M. 9, p. 223, 29: de ignaviae latebris retractus curiarum functionibus mancipetur, Cod. Th. 12, 1, 83.—I. q. manu capere, to seize, catch:ita capitur (alces): alioqui difficile est eam mancipari,
Sol. 20. -
5 mancipo
avī, ātum, āre [ manus + capio ]2) передавать в собственность, продавать ( servos alicui T)mancipatus luxu ( = luxui) et saginae T — предавшийся роскоши и обжорству -
6 mancipo
mancipare, mancipavi, mancipatus Vtransfer, sell; surrender -
7 mancipo
to sell formally, turn over, give into charge. -
8 mancipō (mancupō)
mancipō (mancupō) āvī, ātus, āre [manceps], to make over by a formal sale, dispose of, transfer, alienate, sell: Quaedam mancipat usus, gives title to, H.: si nemini mancipata est (senectus), i. e. enslaved.—Fig., to surrender, abandon: luxu et saginae mancipatus, Ta. -
9 ē-mancipō or ēmancupō
ē-mancipō or ēmancupō āvī, ātus, āre, to put out of the paternal authority, declare free, emancipate: filium, L.: filium in adoptionem.— To give up, surrender, abandon: (senectus) si nemini emancipata est: emancipatus feminae, H. -
10 mancupo
I.To make over or deliver up as property by means of the formal act of purchase (mancipium; v. mancipium init.), to dispose of, transfer, alienate, sell (not in Cic.; for the true reading ap. Cic. Fin. 1, 7, 24, is emancipaverat; id. Sen. 11, 38, emancipatus; and id. Phil. 2, 21, 51, emancipatum).A.Lit.:B.alienos mancupatis, Alienos manumittitis,
Plaut. Curc. 4, 2, 10:servos singulos actori publico,
Tac. A. 2, 30; Gai. Inst. 2, 33:defundo mancipando,
id. ib. 4, 131:quaedam, si credis consultis, mancipat usus,
gives one a title to, makes one's property, Hor. Ep. 2, 2, 159. —Trop., to give up to, deliver up, subject:* II.luxu et saginae mancipatus emptusque,
Tac. H. 2, 71:corpus mero et stupro,
App. M. 9, p. 223, 29: de ignaviae latebris retractus curiarum functionibus mancipetur, Cod. Th. 12, 1, 83.—I. q. manu capere, to seize, catch:ita capitur (alces): alioqui difficile est eam mancipari,
Sol. 20. -
11 mancipatio
mancĭpātĭo (mancŭpātĭo), ōnis, f. [mancipo] [st2]1 [-] mancipation, aliénation volontaire. [st2]2 [-] Plin. vente. - voir hors site mancipatio.* * *mancĭpātĭo (mancŭpātĭo), ōnis, f. [mancipo] [st2]1 [-] mancipation, aliénation volontaire. [st2]2 [-] Plin. vente. - voir hors site mancipatio.* * *Mancipatio, mancipationis. Boethius. Une solennité que les Romains souloyent anciennement garder en la vendition des choses immobilieres, et autres de grand pris. -
12 emancipo
ē-mancipo, āvī, ātum, āre1) освобождать сына из-под отцовской власти ( путём троекратных mancipatio и manumissio) L, PJ, CJ, Dig2) отказываться, уступать, отдавать (filium in adoptionem alicui C; praedia paterna O; agrum Su)3) передавать ( se alicui Pl) -
13 mancipatio
mancipātio, ōnis f. [ mancipo ]формальная передача или приобретение в собственность, т. е. юридически оформленная купля, тж. (вообще) купля или продажа G, PM -
14 mancipatus
-
15 remancipo
re-mancipo, —, ātum, āre -
16 emancipo
ē-mancipo (arch). ēmancupo), āvī, ātum, āre, I) im streng jurist. Sinne = einen Sohn förmlich (durch dreimalige mancipatio u. manumissio) aus der väterlichen Gewalt entlassen, zur Selbständigkeit entlassen, für selbständig erklären, emanzipieren, Liv., Plin. ep. u. ICt. (vgl. emancipatio no. I). – II) im weitern Sinne: A) eig.: 1) ein Kind aus seiner Gewalt in die eines andern entlassen jmdm. überlassen, filium in adoptionem, Cic.: in patris potestatem emancipatam filiam adoptionis fraude revocaverat, Plin. ep. – 2) ein Grundstück jmdm. per aes et libram förmlich abtreten, als Eigentum überlassen, agrum, Suet.: praedia paterna, Quint.: fundos, Plin. ep. – B) übtr., ganz überlassen, käuflich abtreten, se alci, Plaut.: emancipatum esse alci, Cic.
-
17 mancipatio
mancipātio od. mancupātio, ōnis, f. (mancipo), eine von den römischen Erwerbungsarten, die feierliche Übernahme od. Übergabe einer Sache zum Eigentum in Gegenwart von fünf Zeugen; dah. der Verkauf od. Kauf, Gaius inst. 1, 121: mancipationem tabulis probare, Plin. 9, 177.
-
18 mancipator
mancipātor, ōris, m. (mancipo) = σωματέμπορος, der Sklavenhändler, Gloss. III, 271, 64. Vgl. A. Funck in Wölfflins Archiv 8, 379.
-
19 mancipatus
mancipātus, ūs, m. (mancipo), I) der Verkauf, in mancipatum venire, in die Hände eines anderen übergehen, verkauft werden, Plin. 9, 124. – II) die Verrichtung-, das Amt eines Pächters, Cod. Theod. 8, 5, 36 u.a.
-
20 mancipio
mancipio, s. mancipo /.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Manse — Eine Manse ist eine mittelalterliche Bezeichnung für eine unselbstständige landwirtschaftliche Erwerbseinheit (Hof oder Bauernstelle), die einem Herrenhof (curtem dominicalis) untergeordnet und diesem zehntpflichtig war. Mansen waren von… … Deutsch Wikipedia
esclave — Esclave, com. gen. Est celuy et celle qui sont serfs ou par captivité forcée, comme par guerre, furt, d emblée et acte plagiaire, ou par captivité née, comme celuy qui est né de pere et mere esclave, Seruus, Le nom est communément attribué aux… … Thresor de la langue françoyse