Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

malorum+q

  • 1 Tántum réligió potuít suadére malórum

    Лукреций, "О природе вещей", I, 80-101:
    Íllud in hís rebús vereór, ne fórte reáris
    Índugredí scelerís. Quod cóntra sáepius ílla
    Réligió peperít scelerós(a) atqu(e) ímpia fácta.
    Dúctorés Danaúm delécti, príma virórum,
    Éx utráque parí malárum párte profúsast,
    Áspectúque suó lacrimás effúndere cívis,
    Múta metú terrám genibús summíssa petébat.
    Néc miseráe prodéss(e) in táli témpore quíbat,
    Quód patrió princéps donárat nómine régem;
    Déductást, non út sollémni móre sacrórum
    Pérfectó possét claró comitár(i) Hymenáeo,
    Hóstia cónciderét mactátu máesta paréntis,
    Éxitus út classí felíx faustúsque darétur.
    Tántum réligió potuít suadére malórum.
    Вот что тревожит меня: не подумал бы ты, что приводит
    Путь размышлений таких к нечестия черной пучине.
    Нет! Не хула на нее, а сама религия часто
    Дел нечестивых и зол первозданной причиной бывала.
    Вспомни, как цвет данайских вождей в беотийской Авлиде
    Тривии * девы алтарь осквернил невинною кровью
    Ифианассы, закланной во славу чтимой богини.
    Вот уж священный убор украсил голову жертве,
    Белых повязок чета ниспадает на нежные щеки **;
    Видит она: отвернулся отец и лицо закрывает,
    Рядом служители храма таят под одеждой железо,
    Слезы струятся из глаз у воинов, одаль стоящих -
    Видит, и в смертной тоске, онемев, на колени упала.
    Не принесло спасения ей в тот час злополучный,
    Что от нее царь имя отца от первой услышал.
    Подняли руки мужей, к алтаря подводят ступеням,
    Дрожью объятую, - но не затем, чтоб по древнему чину
    В брачный ей терем пойти, провожаемой свадебным гимном,
    Нет, чтоб свою чистоту в поруганье отдав изуверству,
    Жертвою скорбною пав от отцовской руки злодеянья,
    Благостный путь кораблям уготовить и ветер счастливый.
    Столько нечестья и зла внушила религия людям.
    (Перевод Я. Боровского)
    [ * Тривия - одно из латинских имен богини Артемиды, которой при отправлении греков в поход под Трою была принесена в жертву дочь царя Агамемнона Ифианасса (по другим вариантам мифа - Ифигения). - авт. ]
    [ ** Знаком посвящения божеству служила так называемая infula - повязка из белой шерстяной ткани с лентами, висящими по обе стороны. - авт. ]
    Я еще третьего дня предчувствовал, что будет какое-нибудь злодейство. Уж раз религия вмешалась, не жди добра. Tantum religio potuit suadere malorum. (В. С. Соловьев, Три разговора.)
    Еще и поныне идолы Темикститана обагряются кровью младенцев; им угодны жертвы только из этих невинных детских душ: правосудие жаждет крови невинных! Tantum religio potuit suadere malorum. (Мишель Монтень, Апология Раймунда Сабундского.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Tántum réligió potuít suadére malórum

  • 2 Dulce est socios habuisse malōrum

    Утешительно иметь товарищей по несчастью.
    Письмо твое не только прочел, но и получил. Вместо того, чтобы найти
    утешение в том, что dulce est socios habuisse malorum, именно это и можно было извлечь из письма, я еще пуще предался отчаянию. (Шандор Петефи - Яношу Араню, 1.VII 1848.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Dulce est socios habuisse malōrum

  • 3 Sólamén miserís sociós habuísse malórum

    Утешение для несчастных - иметь товарищей по несчастью.
    Басня Эзопа "Зайцы и лягушки" заканчивается таким нравоучением: "Басня показывает, что бедствующие находят утешение в том, что другим приходится еще хуже". На основе этой мысли в средние века возник латинский гекзаметр.
    [ Фауст: ] Стой! Подожди! Скажи мне, Мефистофель,
    [ Мефистофель: ] Чтоб царствие умножить Люцифера.
    [ Фауст: ] Так это - цель бесовских искушений?
    [ Мефистофель: ] Solamen miseris socios habuisse doloris.
    (Кристофер Марло, Трагическая история доктора Фауста.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Sólamén miserís sociós habuísse malórum

  • 4 Ilias malōrum

    "Илиада бедствий", великое множество бедствий.
    Цицерон, "Письма к Аттику", VIII, 11.

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Ilias malōrum

  • 5 Jucunda memoria est praeteritōrum malōrum

    Приятно воспоминание о минувших невзгодах.
    Цицерон, "О пределах добра и зла", II, 32, 105.

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Jucunda memoria est praeteritōrum malōrum

  • 6 Radix omnium malorum est cupiditas

    The love of money is the root of all evil. Avarice is the problem, money itself is not evil

    Latin Quotes (Latin to English) > Radix omnium malorum est cupiditas

  • 7 Tantum religio potuit suadere malorum

    So potent was religion in persuading to evil deeds. (Lucretius)

    Latin Quotes (Latin to English) > Tantum religio potuit suadere malorum

  • 8 sementis

    sementis, sementis, f. (acc. -em, qqf. -im; abl. -e, qqf. -i) [st2]1 [-] action de semer, ensemencement, semailles. [st2]2 [-] semailles, saison de semer. [st2]3 [-] ce qu'on a semé, graine, semis, semences. [st2]4 [-] semence sortie de terre, moisson en herbe. [st2]5 [-] semence animale.    - sementem (sementes) facere: semer, faire les semailles, ensemencer.    - ut sementem feceris, ita metes, Cic.: on récolte ce qu'on a semé.    - tanta malorum sementis, Cic.: tant de germes de maux.
    * * *
    sementis, sementis, f. (acc. -em, qqf. -im; abl. -e, qqf. -i) [st2]1 [-] action de semer, ensemencement, semailles. [st2]2 [-] semailles, saison de semer. [st2]3 [-] ce qu'on a semé, graine, semis, semences. [st2]4 [-] semence sortie de terre, moisson en herbe. [st2]5 [-] semence animale.    - sementem (sementes) facere: semer, faire les semailles, ensemencer.    - ut sementem feceris, ita metes, Cic.: on récolte ce qu'on a semé.    - tanta malorum sementis, Cic.: tant de germes de maux.
    * * *
        Sementis, huius sementis, f. g. Plin. Semaille, Semoison.
    \
        Sementem facere. Liu. Semer.
    \
        Proscriptionis facere sementem. Cic. Faire la minute de ceulx qu'on veult proscrire et bannir.
    \
        Sementis. Colum. Le temps de semaille.
    \
        Sementis. Colum. La semence qui desja est semee.
    \
        Malorum facere sementim. Cic. Semer des maulx.

    Dictionarium latinogallicum > sementis

  • 9 consolatio

    cōnsōlātio, ōnis, f. (consolor), die Tröstung, der Trost, die Trost-, Muteinsprechung, Ermutigung, I) im allg.: c. levis, gravior, Cic.: maxima, Cic.: efficacissima, Sen.: pervulgata, usitata, Cic. – m. subj. Genet., Epicuri, Cic.: litterarum tuarum, Cic. – mit obj. Genet. (bei, in), communium malorum, Cic.: timoris, Cic. – verebar ne haec non consolatio esset, sed exulceratio, Sen.: levis est consolatio ex miseriis aliorum, Cic.: conscientia rectae voluntatis maxima consolatio est rerum incommodarum, Cic.: hoc genus consolationis miserum atque acerbum est, Cic. – adhibere aliquam modicam consolationem, Cic.: adhibere alci consolationem suis suavissimis litteris, Cic.: afferre huic malo consolationem, Cic.: afferre alci non mediocrem consolationem, Sulpic. in Cic. ep.: debere consolationis officium alci, Sidon.: egere od. non egere consolatione, Cic.: indigere aliorum consolatione, Sulpic. in Cic. ep.: invenire consolationem nullam communium malorum, Cic.: lenire se consolatione, Cic.: minuere suorum timorem consolatione et ratione, Auct. b. Alex.: in multis et variis molestiis haec una consolatio occurrebat, quod (daß) etc., Cic.: stultam permulcere potest senectutem praeterita aetas nullā consolatione, Cic.: prodest haec consolatio quidem, sed nec semper nec omnibus, Cic.: respuere consolationem (v. Pers.), Cic.: sanare consolatione timentes omnium animos, Hirt. b. G.: nunc me una consolatio sustentat, quod (daß) etc., Cic.: eā consolatione sustentor, quam etc., Cic.: omni consolatione omnes me absente meos sublevavit, Cic.: uti hāc consolatione alcis m. folg. Akk. u. Infin., Cic.: omnem consolationem vincit dolor, Cic. – Plur., Cic. de or. 2, 64. Sen. ep. 94, 21 u. 95, 34: consolationes reicere ac refugere, mox desiderare et clementer admotis acquiescere, Plin. ep. 5, 16, 11: huic malo afferre consolationes, Cic. ad Att. 10, 4, 6: consolationibus nihil levari, Cic. Tusc. 3, 73. – II) insbes.: a) die Trostschrift, als Büchertitel, Ciceronis, Cic.: Crantoris, Cic.: u. so die drei consolationes des Seneka ad Polybium, ad Marciam, ad Helviam. – b) die Trostrede, als Rede- od. Schriftgattung, aliud dicendi genus consolatio, aliud obiurgatio desiderat, Cic.: ut de consolationibus taceam, Quint.

    lateinisch-deutsches > consolatio

  • 10 depulsor

    dēpulsor, ōris, m. (depello), der Abwerfer = Beseitiger, Stürzer, Vernichter, dominatus, Cic. Phil. 2, 27: tyrannorum, Aur. Vict. de Caes. 40, 29: malorum, Lact. 2, 14, 13: Ggstz., alius vel servator bonorum vel malorum depulsor, Boëth. de consol. phil. 4, 6. p. 90, 25 sq. (ed. Obbar.): auf Inschrn. Beiwort des Jupiter = ἀλεξίκακος, Abwehrer des Unglücks, Corp. inscr. Lat. 2, 2414; 3, 895 u. 14, 2562.

    lateinisch-deutsches > depulsor

  • 11 esca

    ēsca, ae. f. (zu edo), I) (die schon zubereitete) Speise, das Essen, Futter (Ggstz. potio), Cic. u.a.: escae maximae, ein gewaltiger Esser, Plaut. – II) insbes., a) die Lockspeise, der Köder (vollst. esca illex, Solin. 27, 28), Ov. hal., Petron. u. Mart. – übtr., esca est meretrix, Plaut.: voluptas esca malorum, Cic., u. voluptates corporis illecebrae et escae malorum, Cic. fr. – b) der Zunder, Isid. 17, 10, 18. Commodian. apol. 73 (wo aber Ludwig nisi solus ignis adescat). – / Genet. Sing. escas, Liv. Andr. Odyss. fr. bei Prisc. 6, 6.

    lateinisch-deutsches > esca

  • 12 ignarus

    ī-gnārus, a, um (in u. gnarus), I) aktiv, unerfahren, unwissend, unbekannt mit etwas, etwas nicht ahnend, ohne Ahnung, arglos, mit Genet., physicorum, Cic.: belli, Sall.: rei, Iustin.: pavendi, keine Furcht kennend, Amm.: faciendae orationis, Cic.: ignari malorum suoram, Sen.: mentes rudes et omnium ignarae, Quint.: magna pars Pisonis ignari, den P. (von Person) nicht kennend, Tac.: haud ignarus sum opinionis alterius, Liv.: litterarum ignarus, Tac.: artis esse ignarum alicuius, Arnob.: poet., ignara mariti, unverheiratet, Hor.: ante malorum, uneingedenk, Verg.: curarum ignara voluptas, unbekannt mit (= ohne) S., Stat. – m. de u. Abl., de caede Galbae ignari, Tac. hist. 1, 67. – m. folg. Infin. Praes. Pass., placito ignara moveri Atropos, Stat. Theb. 3, 67. – mit folg. Acc. u. Infin., non sumus ignari multos studiose contra esse dicturos, Cic.: ignarus nondum (eum) a censoribus in senatorium ordinem allectum (esse), Val. Max.: ignarus non omnes esse rogandos, Ov. – m. folg. indir. Fragesatz, ignari, quid queat esse, quid nequeat, Lucr.: ignaro populo Romano, quid ageretur, Cic.: ignarus, belli quae in dies fortuna novaret, Liv.: haud ignari, quanta invidiae immineret tempestas, Liv.: ignari, an (ob) impetrassent, Tac.: haud ignaro imminet fortuna, ich weiß recht wohl, welches Schicksal mir bevorsteht, Liv.: ignaris omni bus, parare quae mox usui forent, Sall.: quem ignarum inermumque centurio confecit, Tac. – subst., ab imperito dicendi ignaroque, Cic.: Superl., an nescis quae sit haec res? Si. Iuxta cum ignarissimis, Plaut. Pseud. 1161. – II) passiv, jmdm. unbekannt, fremd, m. Dat., regio hostibus ignara, Sall.: proles ignara parenti, Ov.: n. pl. subst., per occulta et vigilibus ignara (verdeckte u. den W. unbekannte Gänge), Tac. – Superl., quaedam (sidera) sunt aliis (terris) omnino ignarissima, Gell. 14, 1, 13. – absol. (vgl. Fabri Sall. Iug. 18, 6), ignari montes, Verg.: ignara lingua, Sall.: n. pl. subst., avidus ignara cognoscendi, Dict. 2, 37.

    lateinisch-deutsches > ignarus

  • 13 imminutio

    imminūtio, ōnis, f. (imminuo), I) die Verminderung, corporis, Verkrüppelung, Cic. de fin. 5, 47. – II) übtr., 1) die Verminderung, die Schmälerung, Beeinträchtigung, rerum, Quint.: malorum, Quint.: dignitatis, Cic.: criminis, Entkräftung, Quint.: Plur., imminutiones malorum, Lampr. Comm. 14, 5 P. – 2) als rhet. Figur = λιτότης, die scheinbare Verkleinerung des Ausdrucks (zB. non minime für maxime), Cic. de or. 3, 207. Quint. 9, 3, 90.

    lateinisch-deutsches > imminutio

  • 14 machinator

    māchinātor, ōris, m. (machinor), I) der Maschinenbauer, Maschinist, Ingenieur, Baumeister, tormentorum, Liv.: absol., Sen.: u. magistris et machinatoribus Severo et Celere, unter Aufsicht u. nach Angabe des S. u. C., Tac. – II) übtr., der gleichs. die Maschinen zu etw. Schlechtem in Bewegung setzt, Anstifter, Urheber, omnium architectus et machinator, Bewerkstelliger u. Anstifter, Cic.: huius belli, Liv.: auctor et mach. malorum, Lact.: scelerum inventor et malorum mach., Lact.: horum omnium scelerum improbissimus mach., Cic.

    lateinisch-deutsches > machinator

  • 15 malus [1]

    1. malus, a, um (vgl. gotisch) smals, ahd. smal, klein, gering), Compar. pēior, n. pēius, iōris, Superl. pessimus, a, um, schlecht seiner Natur und seinem Wesen nach (Ggstz. bonus), fast in allen Beziehungen entsprechend dem griech. κακός, I) gleichs. subjektiv, schlecht an sich in physischer, intellektueller u. moralischer Hinsicht, nichtsnutzig, gering, A) in phys.u. intell. Hinsicht: 1) im allg.: mala tu merx es, eine schlechte Ware, als Schimpfwort, ein schlechtes, nichtsnutziges Stück, Plaut.: vinum, Hor.: aper, Hor.: herbae, Unkraut, Cato. – haud malum huic est pondus pugno, kein geringes G., Plaut. – mala et imbecilla vox, Quint. – mali versus, Cic.: verba suā naturā bona aut mala, Quint. (versch. v. mala verba unten no. II, 1, e). – malum et inconstans in eligendo genere dicendi ingenium (Geschmack), Quint.: loquendi consuetudo, Cic.

    2) insbes.: a) dem Ansehen nach schlecht, unansehnlich, häßlich, ancilla formā malā (vgl. κακώ εἰδος), Plaut.: ne crure malo, ne sit pede turpi, Hor.: facies, Quint. – v. Pers., haud mala est mulier, nicht übel, Plaut.: m. mancipium, Ter. – subst., faciem in peius effingere, ins Häßliche ziehen, verhunzen, Plin. ep. – b) von Geburt schlecht, niedrig, malo genere natus (Ggstz. bono genere natus), Cornif. rhet. 3, 13. – c) zum Geschäft schlecht, untüchtig, untaug lich (ohne moral. Beziehung), sutor, Phaedr.: poëta, Cic. u.a. – d) zum Kampf untüchtig, schwach, iuxta boni malique, strenui et imbelles inulti obtruncari, Sall.: terra malos nunc educat homines aut pusillos, Iuven.

    B) in moralischer Hinsicht, schlecht, böse, bösartig, böswillig, gottlos, niederträchtig, schurkisch, ein Schurke, Bösewicht, von Gesinnung und Handlungsweise, 1) übh.: ingenium malum pravumque, Sall. u. Plin. ep.: mala mens, malus animus, Ter.: malā mente facere, Quint.: m. mores, Sall.: m. consuetudo, Cic.: m. conscientia, Quint. – v. leb. Wesen, m. philosophus, Cic.: m. servus, Quint.: m. princeps, Tac.: m. puella, Prop.: m. serpentes, Sen.: tuus m. genius, Flor.: peior an ignavior sit, deliberari non potest, Sall.: pessimus atque optimus vir, Quint.: is omnium pessimus deterrimusque est, Gell. – subst., malus aut fur, Hor.: malarum mala disciplina, Plaut.: pessima, pessime, Plaut.: bes. im Plur., mali, die Schlechten, Bösen, Cic. u.a. – zuw. im milderen Sinne, schlau, pfiffig, schalkhaft, lose (vgl. Brix Plaut. mil. 190), o hominem malum, Plaut.: delituit mala, Plaut.: pessumarum pessuma, Plaut.: puellae pessimae, die bitterbösen, heillosen Mädchen, Catull. – od. als verstärkendes Beiwort der Schlechten, mali fures, schurkische, Hor.

    2) emphat.: a) politisch schlecht = übelgesinnt, schlecht denkend, demagogisch, cives, Nep. u. Sall.: u. subst., mali, die Übelgesinnten, Demagogen, Sall. u. Nep.: mali atque scelesti, Sall. – b) schlecht, unsittlich = unkeusch, verworfen, pueri boni malique, Catull.: non m. ancilla, Plaut.: m. adultera, Catull.: m. adulterium, Catull. – c) schlecht = eigennützig, habsüchtig, m. mater, Ter. heaut. 233.

    II) gleichs. objektiv, 1) adi., schlecht, übel, böse in bezug auf die Empfindung, das Befinden, die Lage jmds., schlimm, arg, leidig, schädlich, gefährlich, verderblich, heillos, ungünstig, unglücklich, a) vom körperl. und geistigen Befinden, valetudo, Sen.: quasi mala valetudo animi, Cic.: fuisse malā mente, nicht recht bei Sinnen, Tibull. (versch. m. mens oben no. I, B, 1). – v. Pers., cum aeger peior fiat, Cels.: cum (aegroti) pessimi fiant, Cels. – dah. malum et mortiferum est, si etc., es steht schlimm, Cels. – b) v. phys. Übeln od. Zuständen, leidig, lästig, drückend, tempestas, Hor., tempestates, Cato: tussis, Catull.: scabies, Hor.: odor, Cels. u. Hor.: aetas, das böse, drückende Alter (Ggstz. bona aetas, die Jugend), Plaut. – od. schlimm, gefährlich, morbus, vulnus, Cels.: curatio, Cels. – od. zu arg, zu groß, mala copia stomachum sollicitat, das Übermaß, Hor. – c) von Örtlichkeiten, tempestas melior, via peior, Hor. – ite in malas oras, ungesunde, verderbliche, Catull. – d) v. schädlichen Dingen, falx, Verg.: furis manus, Catull. – bes. von Gift u. giftigen od. vergifteten Dingen, virus, Verg.: cicuta, Hor.: gramina, Verg.: herbae, Tibull.: dapes. Hor. – e) v. der Zunge, Reden usw., übel, schlimm = anzüglich, schmähend, Schmäh-, lingua, Petron.: verba (κακοὶ λόγοι), Plaut. u. Catull. (versch. von mala verba b. Quint., s. oben no. I, A, 1): carmen, Schmähgedicht, Hor.: quaedam fabula, Catull.: querimoniae, unselige, schnöde, Hor. – od. beschreiend, bezaubernd, lingua, Verg.: carmen, XII tabb. fr. – f) von Nachrichten und Gerüchten, schlimm, übel = nachteilig, unglücklich, nuntius, Cic.: rumor, Hor. – g) v. Gesinnung u. Denkart, übel, schlecht, malam opinionem habere de alqo, Cic. – h) v. Lebens- u. Gemütszuständen, fama, übler, schlechter Ruf (κακώ δόξα), Sall. – pudor, die leidige, unzeitige, falsche Scham (αἰδὼς κακή), Hor.: u. so ambitio, Sall. u. Hor.: libido, schnöde Lust, Liv.: maeror, schlimmer, heftiger, Plaut. – i) v. menschl. Handlungen, Verhältnissen u. Lagen, böse, schlimm, nachteilig, unrecht, schädlich, gefährlich, facinora, Sall. u.a.: artes, schlechte, verderbliche Mittel, Sall.: exemplum, Sall.: malo more, durch unrechtmäßiges, schlechtes Verfahren, Sall.: pessimum facinus peiore exemplo admittere, Liv.: malam rem alci dare, einen Denkzettel geben, abstrafen, Plaut.: u. so malam rem merere, einen Denkzettel (Strafe) verdienen, Plaut.: malam rem sibi quaerere, reperire, arcessere, sich einen D. holen (sich Strafe zuziehen), Plaut. Vgl. Brix Plaut. mil. 274 u. trin. 1045. – od. übel, schlecht, schlimm = ungünstig, nachteilig, unglücklich, traurig, arbitrium (Wahl), Liv.: pugna, Cic. u.a.: proelia, Fronto: exitus, Sall.: fatum, Catull.: et post malam segetem serendum est, man muß auch nach einer schlechten Ernte säen, Sen. – mala res (Lage), spes multo asperior, Sall.: res peiore loco non potis est esse, es kann nicht schlimmer stehen, Ter.: dah. videte nunc, quam versa et mutata in peiorem partem sint omnia, sich zum Schlimmen gewendet, Cic.; vgl. subst., detorquere in peius (zum Schlimmern), Sen.: in peius mutari, sich verschlimmern (verschlechtern), Quint.: in peius ruere, sich verschlimmern, Verg.: rapere in peiorem partem, übel, ungünstig auslegen, Ter. – u. Acc. neutr. als Objekt (poet. für das Adv. male), ne gallina malum responset dura palato, Hor. – endlich insbes. k) von Vorbedeutungen und allem, was dazu gehört, übel, ungünstig, unglücklich, unheilbringend, auspicium, Plaut. u. Cic.: avis, ales, Hor.

    2) subst., wie κακόν, malum, ī, n. (Superl. pessimum, ī, n.) u. (wie κακά) Plur. mala, ōrum, n., das Übel, a) ein am Körper haftendes phys. oder geistiges Übel, Leiden, wie Krankheit, Fieber, Gebrechen, Fehler, m. corporis, stomachi, Cels.: mala ventris, Cels.: est a te nactus utrumque m. (Podagra u. Bocksgestank), Catull.: m. magnum, modicum, Cels.: maximum pervigiliae m., Iustin.: ne in cotidianam febrim id malum vertat, Cels. – bona malaque (Gebrechen) corporis, Suet. – von artistischen Gebrechen u. Mängeln, dum mea delectent mala me, Hor. – v. geistigen od. moral. Gebrechen, m. magnum est hoc, quod non possum tibi ostendere, Sen.: bona aut mala, Vorzüge od. Fehler, Sall.: cum tua pervideas oculis mala lippus inunctis, Hor.: m. publicum, das allgemeine Gebrechen, Sall.: mala nequitiae, Phaedr. u. Iuven. – b) von außen kommendes Übel, Leid, Unheil, und zwar von Strafe, Schlägen, Mißhandlungen, Folter, Marter (vgl. Gronov Sen. de ira 1, 16 u. die Auslgg. zu Sall. Iug. 100, 5), malo cogi, Ter.: ne malum habeat, es ihm schlimm ergehe, Cic. (u. so malum habebis, Sen. rhet., malum magnum habebis, Plaut.): malo domare od. coërcere alqm, Liv. u. Sall.: malum minitari, Ter. u. Hor.: malum minari alci, Plaut. u. Liv.: malum dare alci, einen Denkzettel geben, abstrafen, Ter.: dabitur malum, es wird dir schlecht bekommen, Plaut.: sine malo (Prügel) fateri, Ter.: vi, malo, plagis adduci, ut etc., Cic.: malum militibus meis, nisi quieverint, der Henker hole meine Leute, Liv. – von Schimpf-, Scheltworten (s. Brix Plaut. Men. 717), mala alci dicere, Catull. u. Tibull.: mala od. omnia mala alci ingerere, Plaut. – vom Unfall, hoc malo perturbati, Caes. – v. Gefahr, Drangsal, Not, m. anceps, Sall.: magnum malum est, ubi etc., Cels.: aeger in malis est, es sieht schlimm aus mit dem K., Cels. – v. Schaden, Unglück, Verderben, m. externum, v. Krieg, Nep.: mala civilia, Cic.: mala publica, öffentliche Schulden, Liv.: super haec mala, Unglück im Kriege, Iustin.: nihil mali accĭdisse Scipioni, Cic.: ut in parcendo uni malum publicum (ein Nachteil für den Staat) fiat, Liv.: eos atque alios omnes malum publicum alebat, sie und alle anderen fanden ihren Vorteil beim Unglück des Staates, Sall. – malo rei publicae, zum Schaden, Unglück, Verderben des Staates, Sall.: nimium felix malo suo, zu seinem Unglück, Vell.: malo cum tuo, Plaut.: malo esse alci, Cic. u. (Ggstz. lucro esse) Plaut.: so auch pessimo publico (aedificare, facere u. dgl.), zum größten Nachteile des allgem. Besten, des Staates, Varro, Liv. u.a. (s. die Auslgg. zu Liv. 2, 1, 3). – v. einer Übeltat, irritamenta malorum, Ov.: famam exstingui veterum malorum, Verg. – v. Tieren, ein schädliches Tier, eine Landplage, Plin. 8, 89; 11, 88 u. 106. – als Ausruf sowohl des heftigsten Unwillens als auch der nur gelinde gereizten Stimmung, in relativen Frage- u. Ausrufungssätzen, unser zum Henker, zum Kuckuk, zum Teufel, der Henker, der Teufel! Wetter! Tausend! od. milder in aller Welt! (vgl. Brix Plaut. Men. 390. Wagner Ter. heaut. 319. Westerh. Ter. eun. 4, 7, 10. Gernh. Cic. de off. 2, 53. Mützell Curt. 8, 14 [51], 41), quid tibi, malum, hic ante aedes clamitatio est? Plaut.: quae, malum, est ista tanta audacia atque amentia? Cic.: quae, malum, ratio est expertis alia experiri, wie in aller Welt kommt ihr dazu, Liv.: quae, malum, amentia te coëgit, Curt. – / Superl. malissimus als ungebr. angeführt von Varro LL. 8, 75. – Gesteigerter Superl. pessimissimus, Sen. ep. 81, 21 codd. optt.; od. pessimus gesteigert durch maxime, wie si vero saevior, maxime pessima est (apis), Colum. 9, 3, 3.

    lateinisch-deutsches > malus [1]

  • 16 remedium

    remedium, iī, n. (re u. medeor), I) das Gegenmittel gegen etw., das Heilmittel, efficax, Cels.: caecitatis, Tac.: veneni, gegen Gift, Curt.: remedia adhibere alci, Plin., morbis animorum, Cic.: remedium quoddam habere, Cic.: remedio quodam uti, Cic.: remedio esse, Cic.: in remedio est, si etc., es hilft dagegen, Plin. – II) übtr., jedes Heilmittel, Hilfsmittel gegen etwas, aegritudinum, Ter.: iniuriae tuae, Cic.: timoris, Liv.: formidinis, Plin. ep.: remedia incommodorum, Cic., praeaentium malorum, Liv.: id remedium timori fuit, Liv.: ad magnitudinem frigorum hoc sibi remedium comparare, Cic.: domo sibi quaerere remedium ad eam moram, quae nuptiis affertur, Cic.: iniuriae tuae remedium morte ac suspendio quaerere, Cic.: per alqm quaerere remedia praesentium malorum, Liv.: haec reperiebant remedia, ut alio loco ignes facerent, Caes.: acrioribus remediis saluti suae subveniendum putavit, Cic.: remedium est m. folg. ut u. Konj., ein Mittel dagegen ist, daß man usw., Plin. 17, 260; 18, 85; 33, 122.

    lateinisch-deutsches > remedium

  • 17 affingo

    adfingo (affingo), ĕre, finxi, fictum - tr. - [st1]1 [-] ajouter en façonnant, attacher par l'imagination, façonner, former, ajouter.    - quae natura corpori adfinxit, Cic. Nat. 1, 92: les organes que la nature a donnés au corps.    - non ei manus adfinxit, Cic. Tim. 6: il ne lui a pas donné de mains.    - multa natura aut adfingit aut mutat aut detrahit, Cic. Div. 1, 118: la nature ou ajoute ou change ou retranche maintes choses.    - huic generi malorum non adfingitur illa opinio rectum esse... Cic. Tusc. 3, 68: à ce genre de maux ne s'attache point cette opinion, savoir qu'il est bien de... [st1]2 [-] feindre, supposer, ajouter, inventer à plaisir, attribuer faussement, imputer à tort.    - affingere litteras, App. M. 4, 139: fabriquer une lettre, supposer une lettre.    - vitium hoc oculis adfingere noli, Lucr. 4, 386: n'impute pas aux yeux cette erreur.    - probam orationem adfingere improbo, Cic. Or. 74: prêter un langage vertueux à un homme pervers.    - affingens (Fabio) vicina virtutibus vitia, Liv. 22, 12, 12: imputant (à Fabius) les défauts voisins de ses vertus.    - fit ut ii, qui boni quid volunt adferre, adfingant aliquid, quo faciant id quod nuntiant latius, Cic. Phil. 1, 8: il arrive que ceux qui veulent annoncer qqch de bon, ajoutent de leur cru pour rendre plus agréable la nouvelle qu'ils apportent.    - addunt ipsi et adfingunt rumoribus Galli, retineri Caesarem... Caes. BG. 7, 1, 2: les Gaulois ajoutent d'eux-mêmes et lancent par des bruits de leur invention que César est retenu...    - adfingere vana auditis, Liv. 26, 9, 6: ajouter aux nouvelles recueillies des inventions en l'air.    - ne quis me adfingere aliquid suspicione hominum arbitretur, Cic. Verr. 4, 67: pour qu'on ne croie pas que j'ajoute qqch de mon invention d'après les soupçons du monde.
    * * *
    adfingo (affingo), ĕre, finxi, fictum - tr. - [st1]1 [-] ajouter en façonnant, attacher par l'imagination, façonner, former, ajouter.    - quae natura corpori adfinxit, Cic. Nat. 1, 92: les organes que la nature a donnés au corps.    - non ei manus adfinxit, Cic. Tim. 6: il ne lui a pas donné de mains.    - multa natura aut adfingit aut mutat aut detrahit, Cic. Div. 1, 118: la nature ou ajoute ou change ou retranche maintes choses.    - huic generi malorum non adfingitur illa opinio rectum esse... Cic. Tusc. 3, 68: à ce genre de maux ne s'attache point cette opinion, savoir qu'il est bien de... [st1]2 [-] feindre, supposer, ajouter, inventer à plaisir, attribuer faussement, imputer à tort.    - affingere litteras, App. M. 4, 139: fabriquer une lettre, supposer une lettre.    - vitium hoc oculis adfingere noli, Lucr. 4, 386: n'impute pas aux yeux cette erreur.    - probam orationem adfingere improbo, Cic. Or. 74: prêter un langage vertueux à un homme pervers.    - affingens (Fabio) vicina virtutibus vitia, Liv. 22, 12, 12: imputant (à Fabius) les défauts voisins de ses vertus.    - fit ut ii, qui boni quid volunt adferre, adfingant aliquid, quo faciant id quod nuntiant latius, Cic. Phil. 1, 8: il arrive que ceux qui veulent annoncer qqch de bon, ajoutent de leur cru pour rendre plus agréable la nouvelle qu'ils apportent.    - addunt ipsi et adfingunt rumoribus Galli, retineri Caesarem... Caes. BG. 7, 1, 2: les Gaulois ajoutent d'eux-mêmes et lancent par des bruits de leur invention que César est retenu...    - adfingere vana auditis, Liv. 26, 9, 6: ajouter aux nouvelles recueillies des inventions en l'air.    - ne quis me adfingere aliquid suspicione hominum arbitretur, Cic. Verr. 4, 67: pour qu'on ne croie pas que j'ajoute qqch de mon invention d'après les soupçons du monde.
    * * *
        Affingo, affingis, affinxi, affictum, affingere. Cic. Faire une chose, Luy bailler tour et facon.
    \
        Addere et affingere rumoribus. Caes. Adjouster et controuver.
    \
        Affingere aliquid alicui. Cic. Luy attribuer quelque chose à tort, et à faulx tiltre, ou Luy accommoder et approprier fainctement.
    \
        Affingere aliquid, pro Mendaciter addere. Cic. Faindre et controuver.
    \
        Affingere hominum mores. Cic. Contrefaire.

    Dictionarium latinogallicum > affingo

  • 18 consolatio

    consōlātĭo, ōnis, f. [consolor] [st2]1 [-] consolation, soulagement. [st2]2 [-] souulagement, encouragement. [st2]3 [-] consolation, traité composé pour consoler.    - illa consolatio + prop. inf.: cette consolation, à savoir que. --- Cic. Fam. 6, 4, 4.    - me una consolatio sustentat, quod... Cic. Mil. 100: une seule consolation me soutient, c'est que...    - non egere consolatione, Cic. Tusc. 3: n'avoir pas besoin de consolation.    - consolatio malorum, Cic. Fam. 6: consolation dans le malheur.    - consolatio litterarum tuarum, Cic. Fam. 5: la consolation que m'apporte ta lettre.    - adversis casibus triplici consolatione sanari, Cic. Tusc. 3, 16: dans le malheur se ménager trois moyens de consolation.    - consolatio timoris, Cic. Att. 1, 17, 6: tes encouragements dans mes craintes. --- Hirt. BG. 8, 38; Auct. B. Alex. 8.    - in Consolationis libro, Cic. Tusc. 4, 63 (in Consolatione, Cic. Tusc. 1, 65): dans ma Consolation.
    * * *
    consōlātĭo, ōnis, f. [consolor] [st2]1 [-] consolation, soulagement. [st2]2 [-] souulagement, encouragement. [st2]3 [-] consolation, traité composé pour consoler.    - illa consolatio + prop. inf.: cette consolation, à savoir que. --- Cic. Fam. 6, 4, 4.    - me una consolatio sustentat, quod... Cic. Mil. 100: une seule consolation me soutient, c'est que...    - non egere consolatione, Cic. Tusc. 3: n'avoir pas besoin de consolation.    - consolatio malorum, Cic. Fam. 6: consolation dans le malheur.    - consolatio litterarum tuarum, Cic. Fam. 5: la consolation que m'apporte ta lettre.    - adversis casibus triplici consolatione sanari, Cic. Tusc. 3, 16: dans le malheur se ménager trois moyens de consolation.    - consolatio timoris, Cic. Att. 1, 17, 6: tes encouragements dans mes craintes. --- Hirt. BG. 8, 38; Auct. B. Alex. 8.    - in Consolationis libro, Cic. Tusc. 4, 63 (in Consolatione, Cic. Tusc. 1, 65): dans ma Consolation.
    * * *
        Consolatio, Verbale. Cic. Consolation, Reconfort.
    \
        Adhibere alicui consolationem. Cic. Le consoler.
    \
        Leuat dolorem consolatio. Cic. Allege la douleur.
    \
        Vincit omnem consolationem dolor. Cic. Il n'est consolation qui puist alleger cest ennuy.

    Dictionarium latinogallicum > consolatio

  • 19 contagio

    contāgĭo, ōnis, f. [cum + tango] [st1]1 [-] contact.    - contagio pulmonum, Cic. Nat. 2, 138: contact avec les poumons. --- cf. Dom. 108 ; Div. 1, 63.    - contagio cum corporibus, Cic. Tusc. 1, 72: contact avec les corps. [st1]2 [-] relation, rapport.    - contagio naturae, Cic. Fat. 5: rapport des phénomènes naturels entre eux (συμπάθεια). --- cf. Div. 2, 33. [st1]3 [-] contagion, infection, maladie contagieuse.    - Enn. d. Cic. Tusc. 3, 26.    - contagio pestifera, Liv. 28, 34, 4: épidémie de peste. [st1]4 [-] contagion morale, influence pernicieuse.    - non modo eos persequi ad quos maxime culpa corrupti judici, sed etiam illos ad quos conscientiae contagio pertinebit, Cic. Ver. 2, 5,: poursuivre ceux qui seront les plus responsables de la corruption de la justice, et même les complices de cette corruption.    - contagio imitandi ejus belli, Cic. Verr. 5, 6: l'exemple contagieux de cette guerre.    - contagiones malorum, Cic. Off. 2, 80: la contagion du mal.    - latius patet illius sceleris contagio quam quisquam putat, Cic. Mur. 37: la contagion de son crime s'étend plus loin qu'on ne pense.
    * * *
    contāgĭo, ōnis, f. [cum + tango] [st1]1 [-] contact.    - contagio pulmonum, Cic. Nat. 2, 138: contact avec les poumons. --- cf. Dom. 108 ; Div. 1, 63.    - contagio cum corporibus, Cic. Tusc. 1, 72: contact avec les corps. [st1]2 [-] relation, rapport.    - contagio naturae, Cic. Fat. 5: rapport des phénomènes naturels entre eux (συμπάθεια). --- cf. Div. 2, 33. [st1]3 [-] contagion, infection, maladie contagieuse.    - Enn. d. Cic. Tusc. 3, 26.    - contagio pestifera, Liv. 28, 34, 4: épidémie de peste. [st1]4 [-] contagion morale, influence pernicieuse.    - non modo eos persequi ad quos maxime culpa corrupti judici, sed etiam illos ad quos conscientiae contagio pertinebit, Cic. Ver. 2, 5,: poursuivre ceux qui seront les plus responsables de la corruption de la justice, et même les complices de cette corruption.    - contagio imitandi ejus belli, Cic. Verr. 5, 6: l'exemple contagieux de cette guerre.    - contagiones malorum, Cic. Off. 2, 80: la contagion du mal.    - latius patet illius sceleris contagio quam quisquam putat, Cic. Mur. 37: la contagion de son crime s'étend plus loin qu'on ne pense.
    * * *
        Contagio aspectus. Cic. Maladie qui vient par regarder un autre.
    \
        Contagio belli. Liu. Quand une guerre pullule et s'espand d'un lieu en autre au moyen du voisinage et de l'alliance.
    \
        Contagio conscientiae. Cic. Sed etiam illos, ad quos conscientiae contagio pertinebit. A ceulx qui en seront tachez ou entachez, pour en avoir seulement esté scachans et consentans.
    \
        Importare contagionem. Plin. Entacher, ou Enticher.

    Dictionarium latinogallicum > contagio

  • 20 esca

    esca, ae, f. [st2]1 [-] nourriture, aliments, pâture. [st2]2 [-] appât, amorce.    - escae maximae esse, Plaut.: être un grand mangeur.    - Plato escam malorum appellat voluptatem, Cic. de Sen. 13, 44: Platon appelle le plaisir l'appât du mal.
    * * *
    esca, ae, f. [st2]1 [-] nourriture, aliments, pâture. [st2]2 [-] appât, amorce.    - escae maximae esse, Plaut.: être un grand mangeur.    - Plato escam malorum appellat voluptatem, Cic. de Sen. 13, 44: Platon appelle le plaisir l'appât du mal.
    * * *
        Esca, huius escae, ab edendo dicta. Plaut. Viande.
    \
        Mollicula esca. Plaut. Viande mollette, Douillette, Delicate.
    \
        Hoc est esca mihi. Ouid. Cela est ma viande.
    \
        Vesci escis. Cic. Manger.
    \
        Esca. Cic. Mangeaille des bestes.
    \
        Esca. Cic. Amorce, Appast.
    \
        Ignis esca. Liu. Amorce à feu, Toute chose fort seiche, à quoy le feu se prend incontinent.

    Dictionarium latinogallicum > esca

См. также в других словарях:

  • Cadophora malorum — Taxobox name = Cadophora malorum regnum = Fungi phylum = Ascomycota classis = Ascomycetes subclassis = Incertae sedis ordo = Incertae sedis familia = Incertae sedis genus = Cadophora species = C. malorum binomial = Cadophora malorum binomial… …   Wikipedia

  • De finibus bonorum et malorum — (Deutsch: „Vom höchsten Gut und vom größten Übel“, auch „Über die Ziele menschlichen Handelns“) ist ein philosophisches Werk des römischen Redners, Politikers und Philosophen Marcus Tullius Cicero. Es besteht aus fünf Büchern, in denen sich… …   Deutsch Wikipedia

  • Ingruentium Malorum — Ingruentium Marlorum is an encyclical of Pope Pius XII on reciting the rosary, Given in Rome, at St. Peter s, the 15th day of September, the Feast of the Seven Sorrows of the Virgin Mary, in the Year 1951, the 13th of his pontificate. The… …   Wikipedia

  • Ingruentium malorum — ist eine Enzyklika von Papst Pius XII. in der er das Rosenkranzgebet in der Not jener Zeit um 1950 beschreibt. Er nutzt das Erscheinungsdatum 15. September 1951, um auf den Rosenkranzmonat Oktober hinzuweisen. Pius XII. legt den Schwerpunkt… …   Deutsch Wikipedia

  • De finibus bonorum et malorum — (English: On the Ends of Good and Evil) is a philosophical work by the Roman orator, politician and philosopher Marcus Tullius Cicero. It consists of five books, in which Cicero explains the philosophical views of Epicureanism, Stoicism, and the… …   Wikipedia

  • Radix malorum est cupiditas — The official emblem of the Black Rose, an anarchist symbol, with the quotation on the bottom of the seal. Radix malorum est cupiditas is a Biblical quotation in Latin that means greed is the root of evils (or, in sentence order, the root of evil… …   Wikipedia

  • Solamen misĕris socĭos habuisse malōrum — (lat.), »Trost für jeden im Leid ist s, Unglücksgefährten zu haben« …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Solamen miseris socios habuisse malorum — Solamen misĕris socĭos habuisse malōrum (lat.), es ist ein Trost für Unglückliche, Leidensgenossen zu haben …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Mare malorum. — См. Море хлопот …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Lerna malorum. — См. Море хлопот …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Ilias malorum. — См. Море хлопот …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»