-
1 malfactum
malfactum, v. malefactum. -
2 male facio
mălĕfăcĭo (or separately, mălĕ fă-cio), fēci, factum, 3, v. n. [male-facio], to do evil, harm, mischief to any one, to injure:alicui,
Plaut. Mil. 2, 2, 11:neque tu verbis solves umquam, quod mi re male feceris,
Ter. Ad. 2, 1, 10:tibi,
Vulg. 1 Reg. 26, 21.—With contra:malefacere omnia contra aliquem,
Vulg. Jer. 38, 9.—Hence, mălĕfactum (or separately, mălĕ factum; sync., malfactum, Plaut. Trin. 1, 2, 185; v. Ritschl, Opusc. 2, p. 720 sq.), i, n., an evil deed, injury: benefacta male locata malefacta arbitror, Enn. ap. Cic. Off. 2, 18, 62 (Trag. v. 429 Vahl.):augere,
Cic. Inv. 2, 36, 108. -
3 male factum
mălĕfăcĭo (or separately, mălĕ fă-cio), fēci, factum, 3, v. n. [male-facio], to do evil, harm, mischief to any one, to injure:alicui,
Plaut. Mil. 2, 2, 11:neque tu verbis solves umquam, quod mi re male feceris,
Ter. Ad. 2, 1, 10:tibi,
Vulg. 1 Reg. 26, 21.—With contra:malefacere omnia contra aliquem,
Vulg. Jer. 38, 9.—Hence, mălĕfactum (or separately, mălĕ factum; sync., malfactum, Plaut. Trin. 1, 2, 185; v. Ritschl, Opusc. 2, p. 720 sq.), i, n., an evil deed, injury: benefacta male locata malefacta arbitror, Enn. ap. Cic. Off. 2, 18, 62 (Trag. v. 429 Vahl.):augere,
Cic. Inv. 2, 36, 108. -
4 malefacio
mălĕfăcĭo (or separately, mălĕ fă-cio), fēci, factum, 3, v. n. [male-facio], to do evil, harm, mischief to any one, to injure:alicui,
Plaut. Mil. 2, 2, 11:neque tu verbis solves umquam, quod mi re male feceris,
Ter. Ad. 2, 1, 10:tibi,
Vulg. 1 Reg. 26, 21.—With contra:malefacere omnia contra aliquem,
Vulg. Jer. 38, 9.—Hence, mălĕfactum (or separately, mălĕ factum; sync., malfactum, Plaut. Trin. 1, 2, 185; v. Ritschl, Opusc. 2, p. 720 sq.), i, n., an evil deed, injury: benefacta male locata malefacta arbitror, Enn. ap. Cic. Off. 2, 18, 62 (Trag. v. 429 Vahl.):augere,
Cic. Inv. 2, 36, 108.
Перевод: со всех языков на английский
с английского на все языки- С английского на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Латинский