-
1 magniloquentia
magniloquentĭa, ae, f. [st2]1 [-] majesté du style, grandiloquence. [st2]2 [-] jactance.* * *magniloquentĭa, ae, f. [st2]1 [-] majesté du style, grandiloquence. [st2]2 [-] jactance.* * *Magniloquentia, magniloquentiae. Cic. Style de hault appareil. -
2 māgniloquentia
māgniloquentia ae, f [magniloquus], elevated language, lofty style: hexametrorum: Homeri. — Pompous language, magniloquence, boasting: alcuius, L.: magno stat magniloquentia nobis, O.* * *exalted diction; braggadocio -
3 magniloquentia
māgniloquentia, ae, f. (magniloquus), I) das Erhabene, Pathetische des Ausdrucks, Homeri, Cic. ep. 13, 15, 2: hexametrorum, Cic. or. 191: Graecarum facundiarum, Gell. 3, 7, 1: dictorum, Iul. Val. 1, 38 (37). – II) im üblen Sinne, das Großsprechen, die Prahlerei, alcis, Liv. 44, 15, 2. Schol. in Caes. Germ. Arat. 331. p. 413 E.: vestra, Gell. 1, 2, 6: adulatorum, Amm. 16, 12, 69.
-
4 magniloquentia
māgniloquentia, ae, f. (magniloquus), I) das Erhabene, Pathetische des Ausdrucks, Homeri, Cic. ep. 13, 15, 2: hexametrorum, Cic. or. 191: Graecarum facundiarum, Gell. 3, 7, 1: dictorum, Iul. Val. 1, 38 (37). – II) im üblen Sinne, das Großsprechen, die Prahlerei, alcis, Liv. 44, 15, 2. Schol. in Caes. Germ. Arat. 331. p. 413 E.: vestra, Gell. 1, 2, 6: adulatorum, Amm. 16, 12, 69.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > magniloquentia
-
5 magniloquentia
magnĭlŏquentĭa, ae, f. [magniloquus].I.Elevated language, a lofty style or strain (class.):II.hexametrorum,
Cic. Or. 57, 191:Homeri,
id. Fam. 13, 15, 2:Graecarum facundiarum,
Gell. 3, 7, 1.—In a bad sense, pompous language, magniloquence, boasting (perh. not ante-Aug.):quā auditā re, principem legationis, cujus magniloquentiam vix curia paulo ante ceperat, corruisse,
Liv. 44, 15, 2:vestra,
Gell. 1, 2, 6:adulatorum,
Amm. 16, 12, 69. -
6 magniloquentia
ae f. [ magniloquus ]1) высокий слог, выспренность, пафос ( hexametrorum C)2) высокопарность, велеречивость ( adulatorum Amm)3) похвальба, хвастовство (alicujus L, AG) -
7 magniloquium
ī n. Aug = magniloquentia 3. -
8 condignus
con-dīgnus, a, um, ganz würdig, ganz entsprechend, donum, Plaut. Amph. 537. – m. Abl., condigna te simia, gleich dir nichtsnutziger, Plaut. mil. 505: facinus Graecarum facundiarum magniloquentiā condignum, Gell. 3, 7, 1. – m. Genet., providentiae divinae condignus exitus, Apul. met. 10, 12. – m. Dat., condigna crimini ultio, Cod. Theod. 9, 28, 1: u. (n. pl. subst.) auditui eius condigna, Arnob. 1, 27.
-
9 facundia
fācundia, ae, f. (facundus), a) das Vermögen, die Gabe, geläufig zu reden, die Redegewandtheit, Rede-, Zungenfertigkeit, die natürliche od. kunstmäßige Beredsamkeit, f. Graeca, Sall.: Graeca Latinaque, Suet.: praeceps (Kühnheit der Sprache), Hor.: forensis, Amm.: facundiae studium, Val. Max.: mirae facundiae vir, ein der Rede ganz besonders mächtiger Mann, Quint.: Latinae od. Romanae fac. linguae, Ov.: culti fac. oris, Ov.: Romae Memmi facundia clara pollensque fuit, M. war in Rom ein gefeierter u. einflußreicher Redner, Sall.: si hic actor tantum poterit a facundia, quantum ille potuit cogitere commode, Ter. – Plur., Graecarum facundiarum magniloquentia, Gell. 3, 7, 1. – b) insbes., die Kunst der Darstellung, der Stil, praestantior, Val. Max. 1. prooem. p. 1, 11 H.: facundia Mantuani multiplex et multiformis est, Macr. sat. 5, 1, 4.
-
10 condignus
con-dīgnus, a, um, ganz würdig, ganz entsprechend, donum, Plaut. Amph. 537. – m. Abl., condigna te simia, gleich dir nichtsnutziger, Plaut. mil. 505: facinus Graecarum facundiarum magniloquentiā condignum, Gell. 3, 7, 1. – m. Genet., providentiae divinae condignus exitus, Apul. met. 10, 12. – m. Dat., condigna crimini ultio, Cod. Theod. 9, 28, 1: u. (n. pl. subst.) auditui eius condigna, Arnob. 1, 27.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > condignus
-
11 facundia
fācundia, ae, f. (facundus), a) das Vermögen, die Gabe, geläufig zu reden, die Redegewandtheit, Rede-, Zungenfertigkeit, die natürliche od. kunstmäßige Beredsamkeit, f. Graeca, Sall.: Graeca Latinaque, Suet.: praeceps (Kühnheit der Sprache), Hor.: forensis, Amm.: facundiae studium, Val. Max.: mirae facundiae vir, ein der Rede ganz besonders mächtiger Mann, Quint.: Latinae od. Romanae fac. linguae, Ov.: culti fac. oris, Ov.: Romae Memmi facundia clara pollensque fuit, M. war in Rom ein gefeierter u. einflußreicher Redner, Sall.: si hic actor tantum poterit a facundia, quantum ille potuit cogitere commode, Ter. – Plur., Graecarum facundiarum magniloquentia, Gell. 3, 7, 1. – b) insbes., die Kunst der Darstellung, der Stil, praestantior, Val. Max. 1. prooem. p. 1, 11 H.: facundia Mantuani multiplex et multiformis est, Macr. sat. 5, 1, 4.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > facundia
-
12 BRAGGADOCIO
[N]GLORIATOR (-ORIS) (M)JACTATOR (-ORIS) (M)IACTATOR (-ORIS) (M)PROMISSOR (-ORIS) (M)LATRATOR (-ORIS) (M)SALACO (-ONIS) (M)MAGNILOQUENTIA (-AE) (F)MAGNIFICENTIA (-AE) (F) -
13 MAGNILOQUENCE
[N]MAGNILOQUENTIA (-AE) (F)
См. также в других словарях:
МАГНИЛОКВЕНЦИЯ — (лат. magniloquentia, от magnus великий, и loqui говорить). Хвастовство. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. МАГНИЛОКВЕНЦИЯ лат. magniloquentia, от magnus, великий, и loqui, говорить. Хвастовство … Словарь иностранных слов русского языка
Magniloquence — Mag*nil o*quence, n. [L. magniloquentia.] The quality of being magniloquent; pompous discourse; grandiloquence. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
magniloquence — noun Etymology: Latin magniloquentia, from magniloquus magniloquent, from magnus + loqui to speak Date: circa 1623 the quality or state of being magniloquent … New Collegiate Dictionary
magniloquent — magniloquence, n. magniloquently, adv. /mag nil euh kweuhnt/, adj. speaking or expressed in a lofty or grandiose style; pompous; bombastic; boastful. [1650 60; back formation from L magniloquentia elevated language, equiv. to magniloqu(us)… … Universalium
magniloquence — ⇒MAGNILOQUENCE, subst. fém. Rare. Façon de s exprimer pleine d éclat. Des hommes savants de la province (...) prenaient au sérieux son élévation de ton et sa magniloquence empruntée (SAINTE BEUVE, Caus. lundi, t. 12, 1851 62, p. 221). Prononc.:[… … Encyclopédie Universelle
MOLES — I. MOLES apud Statium Theb. l. 6. v. 157. Quem non anguis atrox (quid enim hc opus, heu mihi, leti Mole fuit?) omnem supervacuam copiam notat, veteri Scholiastae. Ut moles liquens aque nimia, l. 9. v. 466. Moles Dryantis, homo ingenti corporis… … Hofmann J. Lexicon universale
magniloquenza — ma·gni·lo·quèn·za s.f. CO l essere magniloquente: la magniloquenza di Cicerone; essere di una magniloquenza irritante Sinonimi: solennità; ampollosità, enfasi. {{line}} {{/line}} DATA: av. 1540. ETIMO: dal lat. magniloquĕntĭa(m), comp. di magni … Dizionario italiano
magniloquenza — /maɲilo kwɛntsa/ s.f. [dal lat. magniloquentia, comp. di magnus grande e tema di loqui dire ]. [il parlare, o lo scrivere, in maniera magniloquente] ▶◀ ampollosità, (lett.) magniloquio, pomposità. ‖ retorica. ◀▶ semplicità, sobrietà.… … Enciclopedia Italiana
ՄԵԾԱԲԱՆՈՒԹԻՒՆ — ( ) NBH 2 0234 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 12c գ. μεγαλορρημοσύνη magniloquentia μεγαληγορία magnificentia orationis sive verborum, jactantia. Մեծաբանելն. մեծախօսութիւն. յոյխորտ՝ խրոխտ եւ սնապարծ բան. *Մի՛ ելցէ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
magniloquence — (n.) 1620s, from L. magniloquentia elevated language, lofty style; see MAGNILOQUENT (Cf. magniloquent) + ENCE (Cf. ence) … Etymology dictionary
magniloquent — (adj.) 1650s, a back formation from magniloquence, or else from L. magniloquentia lofty style of language, from magniloquus pompous in talk, vaunting, boastful, from comb. form of magnus great (see MAGNATE (Cf. magnate)) + loquus speaking, from… … Etymology dictionary