Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

maereō

  • 1 maereo

    maerĕo ( moer-), ēre (maerui, Prisc. 8, p. 817; Vop. Carus, 1, 4; part. gen. plur. maerentūm, Verg. A. 11, 216; dep. collat. form dub., Matius ap. Varr. L. L. 7, § 95 Müll., where, for maerebar and mirabar of the MSS., Müller reads maerebat; and Cic. Sest. 39, 84, where, for maerebamini, the best MSS. have maerebatis), v. n. and a. [root mis; Gr. misos, miseô; Lat. miser; cf. moestus].
    I.
    Neutr., to be sad or mournful, to mourn, grieve, lament (class.; cf.:

    doleo, lugeo, angor): cum immolanda Iphigenia tristis Calchas esset, maestior Ulixes, maereret Menelaüs,

    Cic. Or. 22, 74: nemo maeret suo incommodo;

    dolent fortasse et anguntur,

    mourns over his own misfortune, id. Tusc. 1, 13, 30:

    cum omnes boni abditi inclusique maererent,

    id. Pis. 9 fin.:

    vos taciti maerebatis,

    id. Sest. 39, 84:

    homines alienis bonis maerentes,

    id. Balb. 25, 56: qui (amici) tuo dolore maerent, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 6:

    maereat haec genero, maereat illa viro,

    Tib. 3, 2, 14:

    sedatio maerendi,

    Cic. Tusc. 3, 27, 65:

    intellectumque nihil profici maerendo,

    id. ib. § 64.— Impers. pass.:

    maeretur, fletur, lamentatur diebus plusculis,

    App. M. 4, p. 157, 34.—
    II.
    Act., to mourn over, bemoan, lament, bewail any thing (class.):

    filii mortem,

    Cic. Tusc. 1, 48, 115; 1, 44, 105:

    mortem perditorum civium,

    id. Sest. 17, 39:

    rei publicae calamitatem,

    id. ib. 14, 32:

    casum ejusmodi,

    id. Fam. 14, 2, 2:

    illud maereo,

    id. Q. Fr. 1, 3, 10:

    talia maerens,

    thus lamenting, Ov. M. 1, 664.—
    (β).
    With acc. and inf.:

    qui patriam nimium tarde concidere maererent,

    Cic. Sest. 11, 25: corpora Graiorum maerebat mandier igni, Matius ap. Varr. L. L. 7, § 95 Müll. N. cr. —Hence, maerens ( moer-), entis, P. a., mourning, lamenting, mournful, sad: maerentes, flentes, lacrimantes, commiserantes, Enn. ap. Diom. p. 442 P. (Ann. v. 107 Vahl.):

    quis Sullam nisi maerentem, demissum, afflictumque vidit?

    Cic. Sull. 26, 74:

    hunc cum afflictum, debilitatum, maerentem viderem,

    id. de Or. 2, 47, 195:

    nunc domo maerens ad rem publicam confugere possum,

    id. Fam. 4, 6, 2:

    interque maerentes amicos Egregius properaret exsul,

    Hor. C. 3, 5, 47:

    dictis maerentia pectora mulcet,

    Verg. A. 1, 197:

    fletus maerens,

    mournful lamentation, Cic. Tusc. 1, 13, 30.— Sup.: mater maerentissima, Inscr. Mur. 1229, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > maereo

  • 2 maereō

        maereō —, —, ēre    [MIS-], to be sad, be mournful, mourn, grieve, lament: cum maereret Menelaus: alienis bonis: genero, Tb.: nihil profici maerendo: domo vacuā, V.: Quod cadat, O.: talia maerentes, thus lamenting, O.: sono tenui, O.— To mourn over, bemoan, lament, bewail: fili mortem: rei p. calamitatem: illud: penatīs iniquos, H.: raptam deam, O.: eam (patriam) concidere.
    * * *
    maerere, -, - V
    grieve, be sad, mourn; bewail/mourn for/lament; utter mournfully

    Latin-English dictionary > maereō

  • 3 maerēns

        maerēns entis ( gen plur. maerentum, V.), adj.    [P. of maereo], mourning, lamenting, mournful, sad: Sullam maerentem videre: pectora, V.: fletus, mournful lamentation: domus, in mourning: femur maerenti plangere dextrā, O.

    Latin-English dictionary > maerēns

  • 4 maerens

    maerens ( moer-), entis, Part. and P. a., v. maereo.

    Lewis & Short latin dictionary > maerens

  • 5 maereor

    maerĕor ( moer-), ēri, v. maereo init.

    Lewis & Short latin dictionary > maereor

  • 6 maeror

    maeror ( moer-), ōris, m. [maereo], a mourning, sadness, grief, sorrow, lamentation, whether secret or open (class.):

    maeror est aegritudo flebilis,

    Cic. Tusc. 4, 8, 18: maerorem minui;

    dolorem nec potui, nec, si possem, vellem,

    id. Att. 12, 28, 2; id. Sest. 31, 68:

    maerore se conficere,

    id. Tusc. 3, 12, 26:

    maeror funeris,

    id. Lael. 3, 11:

    orationis,

    id. de Or. 2, 47, 196:

    clausi in tenebris cum maerore et luctu,

    Sall. J. 16:

    esse in maerore,

    Ter. And. 4, 2, 10:

    jacere in maerore,

    Cic. Att. 10, 4, 6:

    versari in maerore,

    id. Fam. 5, 2, 2:

    maerore macerari,

    Plaut. Capt. 1, 2, 30:

    meus me maeror lacerat et conficit,

    Cic. Att. 3, 8, 2:

    maerore consenui,

    Plaut. Stich. 1, 3, 62:

    maeroris tabe confecti,

    Plin. 8, 12, 12, § 33:

    deponere maerorem atque luctum,

    Cic. Phil. 14, 13, 34:

    a maerore recreari,

    id. Att. 12, 14, 3:

    perpetuo maerore senescere,

    Juv. 10, 245.—In plur.:

    meorum maerorum atque amorum summam edictavi tibi,

    Plaut. Ep. 1, 2, 2:

    Pol maerores mi antevortunt gaudiis,

    id. Capt. 4, 2, 60: mibi maerores (dabo), illi luctum, Enn. ap. Cic. N. D. 3, 25, 65 (Trag. Rel. v. 309 Vahl.):

    accedunt aegritudines, molestiae, maerores, qui exedunt animos,

    Cic. Fin. 1, 18, 59.

    Lewis & Short latin dictionary > maeror

  • 7 maestus

    maestus ( moest-), a, um, adj. [maereo, q. v.], full of sadness, sad, sorrowful, afflicted, dejected, melancholy (class.).
    I.
    Lit.:

    quid vos maestos tam tristesque esse conspicor?

    Plaut. Bacch. 4, 4, 18:

    id misera maestast, sibi eorum evenisse inopiam,

    id. Rud. 2, 3, 67; Cic. Div. 1, 28, 59:

    cum immolanda Iphigenia tristis Calchas esset, maestior Ulixes, etc.,

    id. Or. 22, 74:

    maestus ac sordidatus senex,

    id. de Or. 2, 47, 195; id. Fam. 4, 6, 2:

    maestus ac sollicitus,

    Hor. S. 1, 2, 3:

    maestissimus Hector,

    Verg. A. 2, 270.—Of inanim. and abstr. things:

    maesto et conturbato vultu,

    Auct. Her. 3, 15, 27:

    maesta ac lugentia castra,

    Just. 18, 7:

    maestam attonitamque videre urbem,

    Juv. 11, 199:

    maesta manus,

    Ov. F. 4, 454:

    horrida pro maestis lanietur pluma capillis,

    id. Am. 2, 6, 5:

    comae,

    id. F. 4, 854:

    collum,

    id. Tr. 3, 5, 15:

    timor,

    Verg. A. 1, 202.— Poet., with inf.:

    animam maestam teneri,

    Stat. Th. 10. 775.—
    II.
    Transf. ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Like tristis, gloomy, severe by nature:

    ille neci maestum mittit Oniten,

    Verg. A. 12, 514 (naturaliter tristem, severum, quem Graeci skuthrôpon dicunt agelaston, Serv.):

    tacitā maestissimus irā,

    Val. Fl. 5, 568:

    oratores maesti et inculti,

    gloomy, Tac. Or. 24.—
    B.
    In gen., connected with mourning; containing, causing, or showing sadness; sad, unhappy, unlucky:

    vestis,

    a mourning garment, Prop. 3, 4 (4, 5), 13:

    tubae,

    id. 4 (5), 11, 9:

    funera,

    Ov. F. 6, 660; cf.:

    ossa parentis Condidimus terrā maestasque sacravimus aras,

    Verg. A. 5, 48:

    a laevā maesta volavit avis,

    the bird of ill omen, Ov. Ib. 128: venter, exhausted with hunger, Lucil. ap. Non. 350, 33 (enectus fame, Non.).—Hence, adv., in two forms.
    * A.
    maestē, with sadness, saaly, sorrowfully:

    maeste, hilariter,

    Auct. Her. 3, 14, 24.—
    * B.
    maestĭter, in a way to indicate sorrow:

    maestiter vestitae,

    Plaut. Rud. 1, 5, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > maestus

  • 8 miser

    mĭser, ĕra, ĕrum, adj. [prob. Sanscr. root mi-; cf. minuo; akin to Gr. misos; Lat. maestus, maereo], wretched, unfortunate, miserable, pitiable, lamentable, etc. (cf.: infelix, calamitosus).
    1.
    Of persons:

    nihil est tam miserabile, quam ex beato miser,

    Cic. Part. Or. 17, 57:

    homo miser, et infortunatus,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 20:

    miser atque infelix,

    Cic. Quint. 30, 94:

    urgeris multis miser undique curis,

    Lucr. 3, 1051:

    o multo miserior Dolabella, quam ille, quem tu miserrimum esse voluisti,

    Cic. Phil. 11, 4, 8:

    miser, infelix, aerumnosus,

    id. Par. 2, 1, 16:

    miserrimum habere aliquem,

    to torment, id. Fam. 14, 7, 1:

    miserrimus Fui fugitando,

    have exhausted myself with running, am completely tired out, Ter. Eun. 5, 2, 7.—With gen.:

    miseros ambitionis,

    Plin. Pan. 58, 5.—
    2.
    Of things, afflicting, sad, wretched, melancholy:

    miserā ambitione laborare,

    Hor. S. 1, 4, 26:

    misera orbitas,

    Cic. Fin. 5, 28, 84:

    misera et calamitosa res,

    id. Rosc. Am. 28, 77.—
    3.
    Sick, ill, indisposed, etc.:

    quo morbo misera sum,

    suffer, Plaut. Truc. 2, 6, 39:

    homini misero non invideo medicinam,

    Petr. 129; cf.:

    quid illam miseram animi excrucias?

    Plaut. Mil. 4, 2, 76:

    homo animo suo miser,

    id. Truc. 2, 7, 36:

    miserum esse ex animo,

    to be wretched in mind, sick at heart, id. Ep. 4, 1, 1.—
    4.
    Violent, excessive, extravagant:

    amor,

    Verg. A. 5, 655:

    cultus miser,

    with regard to dress, Hor. S. 2, 2, 66.—
    5.
    Bad, vile, poor, worthless:

    carmen,

    Verg. E. 3, 27:

    remedium,

    Cels. 5, 26, 34.—With gen.: morum, Stat. Th. 4, 403:

    hominem perditum miserumque,

    Ter. Eun. 3, 1, 28.—
    6.
    As an exclamation, inserted in the midst of a sentence:

    ossa atque pellis sum, misera, macritudine,

    Plaut. Capt. 1, 2, 32: miserum! (parenthetically) i. e. what a misfortune! how sad! tum pendere poenas Cecropidae jussi (miserum!) septena quotannis Corpora, Verg. A. 6, 21.—As subst.: mĭsĕ-rum, i, n., a wretched thing, wretchedness:

    bonum valetudo, miserum morbus,

    Cic. Fin. 5, 28, 84 MSS. dub. (Madv. and B. and K. miser).—Hence, adv., in two forms.
    1.
    mĭsĕrē, wretchedly, miserably; desperately, vehemently, excessively, urgently (class.): est misere scriptum, Pseudole! Ps. O miserrime, Plaut. Ps. 1, 1, 72:

    vivere,

    Cic. Fin. 3, 15, 501:

    misere amare,

    Plaut. Mil. 4, 6, 32:

    deperire,

    id. Cist. 1, 2, 12:

    invidere,

    Ter. Eun. 3, 1, 22:

    orare aliquid,

    id. Heaut. 2, 3, 124:

    discedere quaerens,

    Hor. S. 1, 9, 8; cf.:

    misere cupis abire,

    id. ib. 1, 9, 14:

    ut miserius a vobis recipiatur quam ab illo capta est,

    Liv. 34, 24, 2:

    misere miser,

    Plaut. Cist. 4, 2, 21:

    misere male,

    id. Bacch. 4, 9, 10.—
    2.
    mĭsĕrĭter, wretchedly, lamentably, sadly (ante-class.; poet.): corrumpi, Laber. ap. Non. 517, 2:

    alloqui,

    Cat. 63, 49; Enn. ap. Prisc. p. 1010 P. (Vahl. Enn. p. 180, n. 40).

    Lewis & Short latin dictionary > miser

  • 9 miserum

    mĭser, ĕra, ĕrum, adj. [prob. Sanscr. root mi-; cf. minuo; akin to Gr. misos; Lat. maestus, maereo], wretched, unfortunate, miserable, pitiable, lamentable, etc. (cf.: infelix, calamitosus).
    1.
    Of persons:

    nihil est tam miserabile, quam ex beato miser,

    Cic. Part. Or. 17, 57:

    homo miser, et infortunatus,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 20:

    miser atque infelix,

    Cic. Quint. 30, 94:

    urgeris multis miser undique curis,

    Lucr. 3, 1051:

    o multo miserior Dolabella, quam ille, quem tu miserrimum esse voluisti,

    Cic. Phil. 11, 4, 8:

    miser, infelix, aerumnosus,

    id. Par. 2, 1, 16:

    miserrimum habere aliquem,

    to torment, id. Fam. 14, 7, 1:

    miserrimus Fui fugitando,

    have exhausted myself with running, am completely tired out, Ter. Eun. 5, 2, 7.—With gen.:

    miseros ambitionis,

    Plin. Pan. 58, 5.—
    2.
    Of things, afflicting, sad, wretched, melancholy:

    miserā ambitione laborare,

    Hor. S. 1, 4, 26:

    misera orbitas,

    Cic. Fin. 5, 28, 84:

    misera et calamitosa res,

    id. Rosc. Am. 28, 77.—
    3.
    Sick, ill, indisposed, etc.:

    quo morbo misera sum,

    suffer, Plaut. Truc. 2, 6, 39:

    homini misero non invideo medicinam,

    Petr. 129; cf.:

    quid illam miseram animi excrucias?

    Plaut. Mil. 4, 2, 76:

    homo animo suo miser,

    id. Truc. 2, 7, 36:

    miserum esse ex animo,

    to be wretched in mind, sick at heart, id. Ep. 4, 1, 1.—
    4.
    Violent, excessive, extravagant:

    amor,

    Verg. A. 5, 655:

    cultus miser,

    with regard to dress, Hor. S. 2, 2, 66.—
    5.
    Bad, vile, poor, worthless:

    carmen,

    Verg. E. 3, 27:

    remedium,

    Cels. 5, 26, 34.—With gen.: morum, Stat. Th. 4, 403:

    hominem perditum miserumque,

    Ter. Eun. 3, 1, 28.—
    6.
    As an exclamation, inserted in the midst of a sentence:

    ossa atque pellis sum, misera, macritudine,

    Plaut. Capt. 1, 2, 32: miserum! (parenthetically) i. e. what a misfortune! how sad! tum pendere poenas Cecropidae jussi (miserum!) septena quotannis Corpora, Verg. A. 6, 21.—As subst.: mĭsĕ-rum, i, n., a wretched thing, wretchedness:

    bonum valetudo, miserum morbus,

    Cic. Fin. 5, 28, 84 MSS. dub. (Madv. and B. and K. miser).—Hence, adv., in two forms.
    1.
    mĭsĕrē, wretchedly, miserably; desperately, vehemently, excessively, urgently (class.): est misere scriptum, Pseudole! Ps. O miserrime, Plaut. Ps. 1, 1, 72:

    vivere,

    Cic. Fin. 3, 15, 501:

    misere amare,

    Plaut. Mil. 4, 6, 32:

    deperire,

    id. Cist. 1, 2, 12:

    invidere,

    Ter. Eun. 3, 1, 22:

    orare aliquid,

    id. Heaut. 2, 3, 124:

    discedere quaerens,

    Hor. S. 1, 9, 8; cf.:

    misere cupis abire,

    id. ib. 1, 9, 14:

    ut miserius a vobis recipiatur quam ab illo capta est,

    Liv. 34, 24, 2:

    misere miser,

    Plaut. Cist. 4, 2, 21:

    misere male,

    id. Bacch. 4, 9, 10.—
    2.
    mĭsĕrĭter, wretchedly, lamentably, sadly (ante-class.; poet.): corrumpi, Laber. ap. Non. 517, 2:

    alloqui,

    Cat. 63, 49; Enn. ap. Prisc. p. 1010 P. (Vahl. Enn. p. 180, n. 40).

    Lewis & Short latin dictionary > miserum

  • 10 moerens

    moerens ( maerens), entis, P. a., v. maereo fin.

    Lewis & Short latin dictionary > moerens

  • 11 moereo

    moereo, ēre, moereor, and moe-ror, v. maereo and maeror.

    Lewis & Short latin dictionary > moereo

  • 12 moereor

    maerĕor ( moer-), ēri, v. maereo init.

    Lewis & Short latin dictionary > moereor

  • 13 moeror

    maeror ( moer-), ōris, m. [maereo], a mourning, sadness, grief, sorrow, lamentation, whether secret or open (class.):

    maeror est aegritudo flebilis,

    Cic. Tusc. 4, 8, 18: maerorem minui;

    dolorem nec potui, nec, si possem, vellem,

    id. Att. 12, 28, 2; id. Sest. 31, 68:

    maerore se conficere,

    id. Tusc. 3, 12, 26:

    maeror funeris,

    id. Lael. 3, 11:

    orationis,

    id. de Or. 2, 47, 196:

    clausi in tenebris cum maerore et luctu,

    Sall. J. 16:

    esse in maerore,

    Ter. And. 4, 2, 10:

    jacere in maerore,

    Cic. Att. 10, 4, 6:

    versari in maerore,

    id. Fam. 5, 2, 2:

    maerore macerari,

    Plaut. Capt. 1, 2, 30:

    meus me maeror lacerat et conficit,

    Cic. Att. 3, 8, 2:

    maerore consenui,

    Plaut. Stich. 1, 3, 62:

    maeroris tabe confecti,

    Plin. 8, 12, 12, § 33:

    deponere maerorem atque luctum,

    Cic. Phil. 14, 13, 34:

    a maerore recreari,

    id. Att. 12, 14, 3:

    perpetuo maerore senescere,

    Juv. 10, 245.—In plur.:

    meorum maerorum atque amorum summam edictavi tibi,

    Plaut. Ep. 1, 2, 2:

    Pol maerores mi antevortunt gaudiis,

    id. Capt. 4, 2, 60: mibi maerores (dabo), illi luctum, Enn. ap. Cic. N. D. 3, 25, 65 (Trag. Rel. v. 309 Vahl.):

    accedunt aegritudines, molestiae, maerores, qui exedunt animos,

    Cic. Fin. 1, 18, 59.

    Lewis & Short latin dictionary > moeror

  • 14 moestua

    maestus ( moest-), a, um, adj. [maereo, q. v.], full of sadness, sad, sorrowful, afflicted, dejected, melancholy (class.).
    I.
    Lit.:

    quid vos maestos tam tristesque esse conspicor?

    Plaut. Bacch. 4, 4, 18:

    id misera maestast, sibi eorum evenisse inopiam,

    id. Rud. 2, 3, 67; Cic. Div. 1, 28, 59:

    cum immolanda Iphigenia tristis Calchas esset, maestior Ulixes, etc.,

    id. Or. 22, 74:

    maestus ac sordidatus senex,

    id. de Or. 2, 47, 195; id. Fam. 4, 6, 2:

    maestus ac sollicitus,

    Hor. S. 1, 2, 3:

    maestissimus Hector,

    Verg. A. 2, 270.—Of inanim. and abstr. things:

    maesto et conturbato vultu,

    Auct. Her. 3, 15, 27:

    maesta ac lugentia castra,

    Just. 18, 7:

    maestam attonitamque videre urbem,

    Juv. 11, 199:

    maesta manus,

    Ov. F. 4, 454:

    horrida pro maestis lanietur pluma capillis,

    id. Am. 2, 6, 5:

    comae,

    id. F. 4, 854:

    collum,

    id. Tr. 3, 5, 15:

    timor,

    Verg. A. 1, 202.— Poet., with inf.:

    animam maestam teneri,

    Stat. Th. 10. 775.—
    II.
    Transf. ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Like tristis, gloomy, severe by nature:

    ille neci maestum mittit Oniten,

    Verg. A. 12, 514 (naturaliter tristem, severum, quem Graeci skuthrôpon dicunt agelaston, Serv.):

    tacitā maestissimus irā,

    Val. Fl. 5, 568:

    oratores maesti et inculti,

    gloomy, Tac. Or. 24.—
    B.
    In gen., connected with mourning; containing, causing, or showing sadness; sad, unhappy, unlucky:

    vestis,

    a mourning garment, Prop. 3, 4 (4, 5), 13:

    tubae,

    id. 4 (5), 11, 9:

    funera,

    Ov. F. 6, 660; cf.:

    ossa parentis Condidimus terrā maestasque sacravimus aras,

    Verg. A. 5, 48:

    a laevā maesta volavit avis,

    the bird of ill omen, Ov. Ib. 128: venter, exhausted with hunger, Lucil. ap. Non. 350, 33 (enectus fame, Non.).—Hence, adv., in two forms.
    * A.
    maestē, with sadness, saaly, sorrowfully:

    maeste, hilariter,

    Auct. Her. 3, 14, 24.—
    * B.
    maestĭter, in a way to indicate sorrow:

    maestiter vestitae,

    Plaut. Rud. 1, 5, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > moestua

См. также в других словарях:

  • INSULA Hornia — Hoorns Eyland Batvis, ins. parva maris Pacifici, sed fertilis, a Iacobo Maereo detecta A. C. 1616. Distat circiter 1600. leucis Germanicis ab ora Peruvii in Occas. Asiam versus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • INSULA Muscarum — l Isle des Mouches Gallis, Der Ulieghen Eyland Batavis, ins. parva maris Pacifici, a Iacobo Maereo detecta A. C. 1616. et sic dicta a muscatum copia ibi reperta …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TRADITORUM Insula — Isle des Traitres, Gall. Verraders Eyland, Belg. in mari Pacifico, A. C. 1616. a Iacobo Maereo Batavo detecta, et sic dicta, quod sui ab incolis male eslent habiti. Versus Hornanam Insulam …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»