Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

mach

  • 81 praestatio

    praestātio, ōnis, f. (praesto, āre), I) die Gewährleistung, Paul. dig. 45, 1, 2 in. (u.a. ICt.): ut ad praestationem scribant, daß sie für die Wahrheit stehen, Sen. de brev. vit. 13, 9. – II) die Leistung dessen, was man zu geben schuldig ist, vectigalium, ICt.: fiscalium praestationum exactores, Firm. math. 4, 3 u. 6, 3: remittemus vobis praestationes multas, Vulg. 1. Mach. 10, 28.

    lateinisch-deutsches > praestatio

  • 82 protestatio

    prōtēstātio, ōnis, f. (protestor), das Bezeugen, Dartun, Symm. epist. 1, 56. Vulg. 2. Mach. 7, 6: Plur., Leo epist. 1, 2.

    lateinisch-deutsches > protestatio

  • 83 provisor

    prōvīsor, ōris, m. (provideo), I) der Vorausseher, ingruentium dominationum prov., Tac. ann. 12, 4. – II) der Vorerwäger, utilium tardus prov., Hor. de art. poët. 164. – III) der Versorger mit etw., a) übh., der Beschaffer, deliciarum suarum, Augustin. de civ. dei 2, 20. p. 78, 14 D.2 – b) der Versorger mit Proviant, der Proviantmeister, eiusdem provinciae, Corp. inscr. Lat. 14, 2917: ordinis (decurionum), Corp. inscr. Lat. 10, 3860: civitatis, Vulg. 2. Mach. 4, 2.

    lateinisch-deutsches > provisor

  • 84 quingenteni

    quīngentēnī, ae, a (quingenti) = quingeni, Vulg. 2. Mach. 8, 22. – im Sing., quingentenus numerus, die Zahl fünfhundert, Augustin. serm. 113 Mai.

    lateinisch-deutsches > quingenteni

  • 85 refoveo

    re-foveo, fōvī, fōtum, ēre, wieder erwärmen, wieder aufleben machen, neu beleben, auffrischen, erquicken, I) eig.: corpus refoventque foventque, Ov.: artus admoto igne, Curt.; vgl. refotus saepe calidis piscinis, Suet.: vires, Vell. u. Tac.: vulnus, wieder pflegen, -bähen, Sil.: hoc nobis refove caput, mach' wieder gesund, Val. Flacc. – r. ignes tepidos, Ov.: exstinctos sanguine ignes, Sen. rhet.: u. v. lebl. Subj., leni afflatu simulacra refovente, neu belebte, Plin. – II) bildl.: in Hispania fracta arma, Sen.: cuncta, v. Frieden, Curt.: r. studia prope exstincta, Plin. ep.: disciplinam castrorum lapsam exstinctamque, Plin. pan.: provincias internis certaminibus aut magistratuum iniuriis fessas, wieder aufhelfen, Tac.: animum, Gell.

    lateinisch-deutsches > refoveo

  • 86 resplendeo

    re-splendeo, uī, ēre, einen Widerschein geben, widerstrahlen, Verg. Aen. 12, 741. Sen. de ben. 4, 6, 2 u. 4, 30, 4; nat. qu. 1, 13, 2. Sen. Agam. 543 (564). Sil. 12, 732. Claud. rapt. Pros. 3, 446. Manil. 5, 721. Vulg. 1. Mach. 6, 39 (Perf.). – bildl., resplendet gloria Martis, Claud. laud. Stil. 1, 16: cura honestatis inter eversae patriae cineres et favillas in affectibus piis resplenduit et refulsit, Ambros. de off. 3, 17, 98.

    lateinisch-deutsches > resplendeo

  • 87 resurrectio

    resurrēctio, ōnis, f. (resurgo), I) das Sichwiedererheben, übtr., luctus resurrectiones, Fulg. myth. 1, 1. p. 30 M. – II) die Wiederauferstehung von den Toten, mortuorum, Tert. de res. carn. 1. Vulg. Matth. 22, 31. Augustin. de civ. dei 22, 28: domini (Christi), Lact. 4, 19, 9 u. 20, 4: dominica (des Herrn), Sulp. Sev. chron. 2, 33, 5: ex mortuis, Vulg. Luc. 22, 35: a mortuis, Interpr. Iren. 1, 10, 1: ad vitam, Vulg. 2. Mach. 7, 14: absol., Vulg. psalm. 65, 1 u.a.

    lateinisch-deutsches > resurrectio

  • 88 sacrilegium

    sacrilegium, iī, n. (sacrilegus), I) der Tempelraub, sacrilegium facere, admittere, Quint., committere, perpetrare, Iustin.: sacrilegium prohibere, Liv.: sacrilegium pervestigare, Liv.: fur onustus sacrilegio, mit den geraubten Heiligtümern, Phaedr.: sacrilegium (den Tempelraub, meton. = den Tempelräuber) deprehendere, Quint. 8, 6, 26. – im Plur. bei Suet. Caes. 54, 3 (wo synk. Abl. Plur. sacrilegis). Vulg. 2. Mach. 4, 39: sacrilegia minuta puniuntur, magna in triumphis feruntur, die kleinen Diebe hängt man, die großen läßt man laufen, Sen. ep. 87, 23. – II) die Religionsschändung, -entweihung, der Religionsfrevel, non sine quodam sacrilegii metu, Flor. 2, 17, 12: sacrilegium facere, Sen. de vit. beat. 27, 1: alqm sacrilegii damnare, Nep. Alcib. 6, 4: parum se grate gerere sacrilegium sit, Sen. de ben. 1, 4, 4: hoc enim sacrilegis (= sacrilegiis) simile, Ps. Apul. Ascl. 41 (wo viell. mit Koziol sacrilegi zu lesen).

    lateinisch-deutsches > sacrilegium

  • 89 scenopegia

    scēnopēgia, ae, f. (σκηνοπηγία), das Laubhüttenfest der Juden, Vulg. 1. Mach. 10, 21; evang. Ioann. 7, 2. Gloss. V, 243, 13.

    lateinisch-deutsches > scenopegia

  • 90 scortor

    scortor, ārī (scortum), huren, Plaut. asin. 270 u.a. Ter. heaut. 206 u.a. (vgl. Varro LL. 7, 84): Partiz. subst., scortantes, Hurende, Hurer, scortantes et meretricantes, Augustin. in psalm. 136, 9: scortantes cum meretricibus, Vulg. 2. Mach. 6, 4. – / Parag. Infin. scortarier, Plaut. merc. 1018.

    lateinisch-deutsches > scortor

  • 91 sculptilis

    sculptilis, e (sculpo), durch Graben-, Stechen-, Schnitzen gebildet, geschnitzt, modelliert, opus dentis Numidae, Arbeit aus Elfenbein, Ov. ex Pont. 4, 9, 28: forma in aere, Prud. perist. 10, 266. – subst., sculptile, is, n., das geschnitzte Bild, Vulg. iudic. 17, 3: sculptile aut conflatile, Hieron. epist. 29, 3: sculptile atque conflatile, Vulg. iudic. 18, 4: Plur., sculptilia deorum, Vulg. 1. Mach. 5, 68: bl. sculptilia, Hieron. in Isai. 4, 10. v. 5 sqq. Augustin. in psalm. 96, 11: sculptilia et conflatilia, Augustin. de civ. dei 18, 31, 2.

    lateinisch-deutsches > sculptilis

  • 92 scutula

    scutula, ae, f. (σκυτάλη), I) ein zylinderförmiges Holz, die Walze, Rolle, der Rollbaum, zum Fortbewegen einer Last (eines Schiffes usw.), Cato r. r. 68. Caes. b. c. 3, 40, 4. – II) die kleine flache Schüssel, das flache Schüsselchen, die Platte (hingegen lanx eine tiefere Schüssel), Mart. 8, 71, 7 u. 11, 31, 19. Vgl. Krause Angeiologie S. 443. A. 4 (der fälschlich Cato r. r. 68 hierher zieht, s. oben no. I). – III) jede rautenförmige Figur (rhombus od. rhomboides), die Raute, als geom. Figur, scutula est rhombos, quod latera paria habet nec angulos rectos, Censor. fr. c. 7. p. 84 Jahn: von der Gestalt eines Landes, formam totius Britanniae oblongae scutulae vel bipenni assimulavere, Tac. Agr. 10: als rautenförmiges Läppchen aufs Auge (um sich unkenntlich zu machen), Plaut. mil. 1178: als Plättchen (Schildchen), das beim Okulieren aus der Rinde des Baumes geschnitten wird, Plin. 17, 118: als Platte, Tafel zum Täfeln des Fußbodens u. der Wände, Vitr. 7, 1, 4. Pallad. 1, 9, 5. Vulg. 1. Mach. 4, 57: in Geweben, scutulis dividere vestes, Plin. 8, 196.

    lateinisch-deutsches > scutula

  • 93 Scythopolis

    Scythopolis (Scytopolis), Akk. im, Abl. ī, f. (Σκυθόπολις), Stadt in Palästina, das alttest. Bethsean, noch j. Beisan, Bysan, Plin. 5, 74 (Akk.). Hieron. de vir. ill. 96 (Akk.). Itin. Anton. 197, 2 (wo Abl. Scytopoli). Orb. descr. § 17 u. 18. (Class. auct. 3, 395). – Dav. a) Scythopolītae, ārum, m. (Σκυθοπολιται), die Einw. von Szythopolis, die Szythopoliten, Vulg. 2. Mach. 12, 30. – b) Scythopolītāni, ōrum, m., die Einw. von Szythpolis, die Szythopolitaner, Cod. Theod. 10, 20, 8.

    lateinisch-deutsches > Scythopolis

  • 94 septimanus

    septimānus (in sehr guten Hdschrn. septumānus), a, um (septimus), zur Zahl sieben gehörig, sieben betreffend, I) adi.: Nonae, die auf den siebenten Tag des Monates fallen, Varro LL. u.a.: fetura, Leibesfrucht von sieben Monaten, Arnob. 3, 10: ille septimanus, mit od. nach sieben Monaten geboren, Ambros. epist. 44. § 5. – II) subst.: A) septimāna, ae, f., a) die Woche, Cod. Theod. 15, 5 leg. ult. Vulg. 2. Mach. 12, 31. Plin. Val. 3, 23. Augustin. serm. 99, 2 (vgl. septimanarius). – b) die siebente Altersstufe, Macr. somn. Scip. 1, 6. § 74 u. 76. – B) septimānī, ōrum, m., die Soldaten der siebenten Legion, die Siebener, Septimanen, Plin. 3, 36. Tac. hist. 3, 25.

    lateinisch-deutsches > septimanus

  • 95 septingenteni

    septingentēnī, ae, a = septingeni, Vulg. 2. Mach. 8, 22. Prisc. de fig. num. § 24. p. 414, 2 K.

    lateinisch-deutsches > septingenteni

  • 96 sessor

    sessor, ōris, m. (sedeo), I) der Sitzer, a) im Theater, der Zuschauer, Hor. ep. 2, 2, 130. – b) im Bordell, Catull. 37, 8. – c) auf dem Pferde, der Reiter (im Ggstz. zum Pferde), Sen. de const. 12, 3. Suet. Caes. 61. Vulg. 2. Mach. 3, 25. Augustin. serm. 385, 3. – II) prägn., der Insasse = der Einwohner, Nep. Cim. 2, 5.

    lateinisch-deutsches > sessor

  • 97 Sparta

    Sparta, ae, f. u. Spartē, ēs, f. (Σπάρτη), die bekannte Hauptstadt Lakoniens, gew. Lacedaemon gen., j. Misitra, Plaut. Poen. 663 u. 666. Cic. Tusc. 2, 34: poet. Form -e, Prop. 3, 14, 1. Ov. met. 6, 144 u.ö.: Plur. Spartae meton. = die Spartaner, Itala 1. Mach. 12, 2 u. 5. – Dav.: A) Spartānus, a, um, aus Sparta, spartanisch, civitas, Val. Max.: bellum, Krieg mit Sp., Liv.: disciplina, Liv.: nobilitas, Petron.: saxum (Marmor), Mart.: chlamys, purpurne (mit Anspielung auf Tänarum, wo es viele Purpurschnecken gab), Iuven.: aula omnibus Spartanis gymnasiis durior, Pacat. pan. – subst., Spartānus, ī, m., der Spartaner, Val. Max. 3, 2. ext. 3; 3, 7. ext. 8; 6, 4. ext. 5: peregrinus Spartanus, Plaut. Poen. 770: oft im Plur., Spartāni, ōrum, m., die Spartaner, Nep. Pelop. 2, 4; de regg. 1, 2. Tac. ann. 3, 26. Curt. 4. 1 (6), 40; 4, 8 (34), 15; 7, 4 (19), 39. Iustin. 2, 11, 8; 2, 25, 5 sqq. u.a. Claud. cons. Mall. Theod. 153. – B) Spartiacus, a, um (Σπαρτιακός), spartanisch, Apul. met. 1. c. 1. – C) Spartiātēs, ae, m. (Σπαρτιάτης), aus Sparta, der Spartaner, Plaut., Cic. u.a. – D) Spartiāticus, a, um, spartanisch, Plaut. Poen. 719. – E) Sparticus, a, um, spartanisch, myrtus, Ps. Verg. cul. 400 Haupt (Ribbeck liest Parthica).

    lateinisch-deutsches > Sparta

  • 98 speciositas

    speciōsitās, ātis, f. (speciosus), das schöne äußerliche Ansehen, die Schönheit, Tert. de cult. fem. 2, 2 extr. Ambros. de Isaac 7. § 60 u. cant. cantic. 6. § 11: sp. mulierum, Vulg. 1. Mach. 1, 27.

    lateinisch-deutsches > speciositas

  • 99 strenuus

    strēnuus, a, um (vgl. στρηνος, Kraft, στρηνής, kräftig), voll rüstiger Tatkraft, betriebsam, tüchtig in seinen Geschäften, unternehmend, entschlossen, hurtig, munter, tätig, wacker, brav (Ggstz. iners, ignavus, imbellis, timidus), a) eig., v. Pers. (oft verb. mit fortis [tüchtig], s. Fabri Sall. Cat. 51, 16 u. Liv. 21, 4, 4. Heräus Tac. hist. 2, 86, 8): α) im guten Sinne: mercator, Cato: vir fortis ac strenuus, Nep.: fortis ac strenuus socius (Bundesgenosse), Liv.: strenuus et fortis, Hor.: nunc i, rem strenuus auge! mach' brav gute Geschäfte! Hor.: iners pro strenuo in manipulum redibat, Tac. – m. Abl., strenuus bello, ein tüchtiger (wackerer) Kriegsmann, Tac.: manu fortis et bello strenuus, Nep.: strenuus manu, ein tüchtiger Haudegen, Tac. u. Iustin.: strenuus ingressu, Ruf. Fest.: gens linguā magis strenua quam factis, Liv.: obeundis proeliis strenui et sagittis eminus vel ensibus comminus, Apul. flor. 6. p. 6, 12 Kr. – m. Genet., strenuus militiae, ein tüchtiger Kriegsmann, Tac. hist. 3, 43 in. ( aber Capit. Clod. Albin. 13, 2 Peter armorum sciens prorsus). – m. in u. Abl., itidem in hac re ut in aliis strenuus homo, Ter.: imperator in proeliis strenuus et fortis, Quint. – Compar., vilicus paulo strenuior si evaserit, Lucil. 532: u. so strenuior, Ggstz. deterior, Plaut. Epid. 442 G. – Superl., vir strenuissimus, Eutr.: viri fortissimi et milites strenuissimi, Cato: strenuissimus quisque aut occĭderat in proelio etc., Sall.: sumi bellum etiam ab ignavis strenuissimique cuiusque periculo geri, Tac. (vgl. Neue-Wagener Formenl.3 2, 203). – β) in üblen Sinne, unternehmend, multi in utroque exercitu sicut modesti quietique, ita mali et strenui, Tac. hist. 1, 52: neque fidei constans neque strenuus in perfidia, Tac. hist. 3, 57. – b) übtr., v. lebl. Subjj.: navis, Ov.: corpus, Gell.: manus, Cels.: toxicum, stark wirkendes, starkes, drastisches, Colum.: u. so remedium, Curt.: mors, rascher, Curt.: inertia, geschäftiger Müßiggang, Hor.: militia, Tüchtigkeit im Kriegsdienste, Eutr.

    lateinisch-deutsches > strenuus

  • 100 sufficio

    sufficio, fēcī, fectum, ere (sub u. facio), I) tr.: A) gleichs. untermachen, d.i. 1) ein Gebäude unterbauen, zu einem G. den Grund legen, opus, Curt. 5, 1 (4), 29 Zumpt (Hedicke vix suffulciendo operi firmum solum, Vogel vix sufficiens operi firmo). – 2) mit einer Farbe usw. als Grund überziehen, unterlaufen lassen, lanam medicamentis quibusdam, Cic. fr.: oculos suffecti (angues) sanguine et igni, unterlaufen, Verg.: u. so maculis suffecta genas, Val. Flacc.: suffecta leto lumina, getrübt, Val. Flacc.: nubes sole suffecta, gleichs. unterlaufen, durchstrahlt, Sen.

    B) gleichs. nachfügen, nachwachsen lassen, 1) eig.: aliam ex alia generando suffice prolem, Verg.: septimo dentes decĭdere anno aliosque suffici (nachwachsen), Plin. – 2) übtr.: a) an jmds. Stelle (der vor Ablauf seiner Amtszeit verstorben od. verbannt ist od. der nicht genau nach der Vorschrift gewählt ist) wählen, nachwählen (v. Volke od. Kollegen, während subrogare v. Leiter der Komitien steht), collegam, Cic.: censorem in locum demortui, Liv. (u. so sacerdotes eo anno mortui atque in eorum locum suffecti m. folg. Namen, Liv.): collegam suffici censori, Liv.: ei suffectus est extemplo P. Manlius dictator (zum D.), Liv.: suffectus in locum Aulii C. Fabius magister equitum, Liv.: Conon Alcibiadi suffectus, Iustin.: filius patri suffectus, Tac.: heredem suffici se proximum, Phaedr.: Hasdrubale imperatore (zum F.) suffecto, Nep. – v. den Bienen, regem parvosque Quirites sufficiunt, Verg. – Insbes. suffectus consul, der nachgewählte Konsul (Ggstz. consul ordinarius, der zuerst gewählte), Liv. 41, 18, 16. Lampr. Alex. Sev. 43, 2: u. so consulatus suffectus, des nachgewählten Konsuls (Ggstz. cons. ordinarius), Auson. grat. act. V II. 32. p. 23 Schenkl.

    C) ( wie ὑπέχειν) an die Hand geben, darreichen, darbieten, (vgl. die Ausleg. zu Verg. georg. 2, 424), 1) eig.: nebulae sufficiunt nubes, Lucr.: ipsa satis tellus sufficit umorem et gravidas fruges, Verg.: ut (Hispania) Italiae cunctarum rerum abundantiam sufficiat, Iustin. – milites excursionibus, zuziehen zu usw., Liv. – 2) übtr., darreichen, geben, Danais animos viresque secundas, Verg. Aen. 2, 618: u. so 9, 803.

    D) = praeficere, einem Amte vorsetzen; dah. Partiz. suffectus subst. = der Statthalter, Vulg. 2. Mach. 4, 31.

    II) intr. hinlänglich sich darbieten, -zu Gebote stehen, hinreichen, der Menge, Größe, Stärke nach = ausreichen, genügen, vorhalten, genug sein, gewachsen sein, α) absol. (vgl. Fabri Liv. 21, 8, 4): quamquam nec scribae sufficere nec tabulae nomnia eorum capere poterant, Cic.: non sufficiebant muri, Liv.: per quadriduum Cremona suffecit, Tac.: imitatio per se ipsa non sufficit, Quint.: sed arma sumere non ante cuiquam moris quam civitas suffecturum probaverit, bevor der Staat ihn für waffenfähig erklärt hat, Tac. – β) mit Dat. (vgl. Mützell Curt. 3, 6, 19; 4, 1, 25): unde Volscis sufficerent milites, in hinlänglicher Menge sich darböten, Liv.: paucorum cupiditati tum, cum obsistere non poterant, tamen sufficere aliquo modo poterant, Cic.: sufficere omnes obsequio, zur Bezeugung des Gehorsams, (zur Huldigung) seien alle gut genug, Tac. – mons... sufficiebat alimentis, Liv.: nec umbo sufficit ictibus, hält nicht die Streiche aus, Verg.: vires, quae sufficiant laboribus certaminum, Quint. – γ) mit ad u. Akk. (s. Fabri Liv. 21, 8, 5): inopi aerario nec plebe ad tributum sufficiente, die Mittel habe zu usw., Liv.: quomodo nos ad patiendum sufficiamus, Liv. – δ) mit adversus u. Akk.: non suffecturum ducem unum et exercitum unum adversus quattuor populos, Liv. 10, 25, 13. – ε) m. in u. Akk.: nec locus in tumulos nec sufficit arbor in ignes, Ov.: ergo ego sufficiam reus in nova crimina semper, Ov. – ζ) mit Infin., αα) unpers. = es genügt, sufficit dicere E portu navigavi, Quint.: suffecerit haec rettulisse, Suet. – ββ) pers. = ich bin imstande, ich vermag, nec nos obniti contra nec tendere tantum sufficimus, Verg. Aen. 5, 22: nec vox antri complere capacis sufficiens spatium, Lucan. 5, 154: u. so sufficio mit Infin. auch Augustin. epist. 247, 1. – η) mit ut od. ne u. Konj.: interim sufficit, ut exorari te sinas, Plin. ep.: nec quisquam respondeat sufficere, ut ad tempus simplex quiddam et uniforme doceamur, Tac.: sufficit, ne ea, quae sunt vera, minuantur, Plin. ep. – θ) mit folg. si u. Konj., igitur sufficere tibi debet, si exheredatus a matre quartam partem ab heredibus eius accipias, Plin. ep. 5, 1, 9: sufficere iis credis si probi et frugi existimentur, Plin. pan. 88, 2.

    lateinisch-deutsches > sufficio

См. также в других словарях:

  • mach — mach …   Dictionnaire des rimes

  • MACH (E.) — Physicien préoccupé en même temps de la critique historique des concepts physiques et des phénomènes de psychophysiologie des sensations, Mach a fourni une œuvre scientifique importante à la jonction de plusieurs disciplines, mais souvent mal… …   Encyclopédie Universelle

  • Mach — [ mak ] n. pr. • v. 1950; nom d un physicien autrichien ♦ Aéronaut. Nombre de Mach : rapport entre la vitesse d un mobile et celle du son se propageant dans le même milieu. Ellipt Voler à Mach 2, à Mach 3, à 2, 3 fois la vitesse du son (⇒… …   Encyclopédie Universelle

  • Mach — ist der Familienname folgender Personen: Alexander Mach (1902–1980), slowakischer Journalist und Politiker, Hauptorganisator der Deportation slowakischer Juden Edmund Mach (Chemiker) (1846–1901), österreichischer Agrarchemiker und Önologe Edmund… …   Deutsch Wikipedia

  • Mach — may refer to:* Mach number, a measure of speed * Gillette Mach3, a manual razor with three blades * Mach bands, an optical illusion * Muscarinic acetylcholine receptor, abbreviated mACh In computers* ATI Mach, a 2D GPU chip by ATI * Mach II, an… …   Wikipedia

  • Mach 1 —    , MACH NUMBER    When airplanes first started to fly, their speed was measured like that of a moving vehicle on the ground. As air speeds increased, that method became obsolete, and a new method had to be found.    Ernst Mach (1838 1916), an… …   Dictionary of eponyms

  • Mach-O — Icône de terminal, semblable à celle du terminal de MacOS X Extension …   Wikipédia en Français

  • mach — MACH, machi, s.m. (fiz.) Unitate de măsură pentru viteza mişcării fluidelor, utilizată în aerodinamică şi în tehnica rachetelor, egală cu 340 m/s. ♢ Numărul lui Mach = raport între viteza unui proiectil, avion etc. într un fluid şi cea a… …   Dicționar Român

  • Mach-O — Расширение без расширения, .o, .dylib Разработан Университет Карнеги Меллон/Apple Inc. Тип формата двоичный, исполняемый, объектный, динамическая библиотека, дамп памяти Содержит исполняемый код …   Википедия

  • MACH — ist ein Betriebssystem Kernel, der 1985–1994 im Rahmen eines Projekts an der Carnegie Mellon University entwickelt wurde, und gehört zur Klasse der Mikrokernel. Eine aktuelle Inkarnation der Mach Kernel Familie stellt der XNU Kernel dar. Die… …   Deutsch Wikipedia

  • Mach — [mæk US ma:k] n [U] [Date: 1900 2000; Origin: Ernst Mach (1838 1916), Austrian scientist] a unit for measuring speed, especially of an aircraft, in relation to the speed of sound. Mach 1 is the speed of sound, Mach 2 is twice the speed of sound… …   Dictionary of contemporary English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»