Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

mūtŭo

  • 1 mūtuō

        mūtuō adv.    [mutuus], mutually, in return.
    * * *
    mutuare, mutuavi, mutuatus V
    lend; exchange

    Latin-English dictionary > mūtuō

  • 2 mutuo

    [st1]1 [-] mūtŭō, adv.: mutuellement, réciproquement [st1]2 [-] mūtŭo (abl. de mutuum): à titre de prêt. [st1]3 [-] mūtŭo, āre: c. mutuor.
    * * *
    [st1]1 [-] mūtŭō, adv.: mutuellement, réciproquement [st1]2 [-] mūtŭo (abl. de mutuum): à titre de prêt. [st1]3 [-] mūtŭo, āre: c. mutuor.
    * * *
    I.
        Mutuo, Aduerbium. Plin. iunior. L'un l'autre, Mutuellement, Reciproquement.
    \
        Fac valeas, meque mutuo diligas. Plancus ad Ciceronem. Aime moy pour la pareille, Aime moy autant que je t'aime.
    II.
        Mutuo, mutuas, mutuare. Prester.
    \
        Mutuare. Valer. Max. Emprunter.

    Dictionarium latinogallicum > mutuo

  • 3 mutuo

    1. mūtuō, Adv. (mutuus), wechselseitig, gegenseitig, wiederum, aestus maritimi mutuo accedentes et recedentes, Cic.: vir amantissimus mihique mutuo carus, Fronto. – me m. diligas, Planc. in Cic. ep.: de se m. sentire provinciam, ebenso gegen ihn gesinnt sei, wie er gegen sie gewesen, Auct b. Alex.: officia cum multis m. exercuit, Suet.
    ————————
    2. mūtuo (āvī), ātum, āre (mutuum), von jmd. borgen, leihen, entlehnen, ad amicos curret matuatum; mutuet meā causā, Caecil. com. 11: a quibus (a tragoedia et comoedia) forma mutuaretur, Tert. adv. Val. 10: luna mutuatā a sole luce fulget, Plin. 2, 45: u. so Partiz. Perf. passiv bei Vitr. 10, 7 (12), 4. Tort. apol. 45 u. ad nat. 2, 4. – Val. Max. 3, 4, 2 u. Apul. met. 6, 12 jetzt das Depon. mutuor.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mutuo

  • 4 mutuo [1]

    1. mūtuō, Adv. (mutuus), wechselseitig, gegenseitig, wiederum, aestus maritimi mutuo accedentes et recedentes, Cic.: vir amantissimus mihique mutuo carus, Fronto. – me m. diligas, Planc. in Cic. ep.: de se m. sentire provinciam, ebenso gegen ihn gesinnt sei, wie er gegen sie gewesen, Auct b. Alex.: officia cum multis m. exercuit, Suet.

    lateinisch-deutsches > mutuo [1]

  • 5 mutuo

    I mūtūō adv. [ mutuus ]
    2) так же, равным образом ( sentire bAl)
    3) взаймы, в долг (accipere pecuniam CJ; aliquid dare Dig)
    4) попеременно (aestus mari timi m. accedentes et recedentes C)
    II mūtuo, (āvī), ātum, āre Caec, PM, Tert = mutuor

    Латинско-русский словарь > mutuo

  • 6 mutuo

    1.
    mūtŭō, adv., v. mutuus fin. A.
    2.
    mūtŭo, āre, v. mutuor fin. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > mutuo

  • 7 mutuo [2]

    2. mūtuo (āvī), ātum, āre (mutuum), von jmd. borgen, leihen, entlehnen, ad amicos curret matuatum; mutuet meā causā, Caecil. com. 11: a quibus (a tragoedia et comoedia) forma mutuaretur, Tert. adv. Val. 10: luna mutuatā a sole luce fulget, Plin. 2, 45: u. so Partiz. Perf. passiv bei Vitr. 10, 7 (12), 4. Tort. apol. 45 u. ad nat. 2, 4. – / Val. Max. 3, 4, 2 u. Apul. met. 6, 12 jetzt das Depon. mutuor.

    lateinisch-deutsches > mutuo [2]

  • 8 mutuo

    borrowed, lend,

    Latin-English dictionary of medieval > mutuo

  • 9 mutuum

    mūtŭus, a, um, adj. [1. muto], borrowed, lent (class.).
    I.
    Lit.:

    nullus est tibi, quem roges mutuom Argentum,

    to lend you money, Plaut. Ps. 1, 3, 60; id. Pers. 1, 1, 44:

    mutuum talentum dare,

    to lend, advance, id. Trin. 4, 3, 48:

    mutuum argentum quaerere,

    to seek to borrow money, id. Pers. 1, 1, 5:

    huic drachmarum argenti haec mille dederat mutuom,

    Ter. Heaut. 3, 3, 40:

    nam si mutuas (sc. minas) non potero, certumst sumam faenore,

    Plaut. As. 1, 3, 95: mutuas pecunias sumere ab aliquo, to borrow or raise money of any one, Cic. Phil. 10, 11, 26:

    mutuum frumentum dare,

    to lend, id. Agr. 2, 30, 83:

    si quoi mutuom quid dederis, fit pro proprio perditum,

    Plaut. Trin. 4, 3, 44.—
    2.
    Subst.: mūtŭum, i, n., a loan:

    mutui datio,

    a lending, Gai. Inst. 3, 90; Dig. 12, 1, 2.—In dat.: mutuo, by or upon a loan:

    aut sumtum aliunde, ut mutuo, aut factum ab ipso,

    Cic. Or. 24, 86:

    petere mutuo naves, pecuniam,

    Just. 17, 2, 13:

    mutuo sumamus pecunias in tributa regis,

    Vulg. 2 Esdr. 5, 4; cf. adv. mutuo, infra; and Krebs, Antibarb. p. 731.—
    B.
    Trop.:

    si pudoris egeas, sumas mutuum,

    borrow shame, if you have none, Plaut. Am. 2, 2, 187: ego cum illā facere nolo mutuum: Pa. Quid ita? Ph. Quia proprium facio;

    amo pariter semul,

    i. e. I do not want to borrow her love, but to possess it as my own, id. Curc. 1, 1, 47.—
    II.
    Transf., in return, in exchange, reciprocal, mutual:

    olores mutuā carne vescuntur inter se,

    eat one another, Plin. 10, 23, 32, § 63:

    funera,

    Verg. A. 10, 755:

    vulnera,

    wounds inflicted by each on the other, Just. 13, 8:

    officia,

    Cic. Fam. 13, 65, 1:

    aemulatio virtutis,

    Just. 22, 4:

    nox omnia erroris mutui implevit,

    on both sides, Liv. 4, 41:

    odia,

    Tac. A. 14, 3:

    accusatio,

    id. ib. 6, 4:

    mutuum facere,

    to do the same, return like for like, Plaut. Trin. 2, 4, 37: ut amore perdita est haec misera! Pyr. Mutuum fit (sc. a me), I do the same, return like for like, id. Mil. 4, 6, 38: per mutua, mutually, on or from one another:

    pedibus per mutua nexis,

    Verg. A. 7, 66. So, mutua:

    inter se mortales mutua vivunt,

    Lucr. 2, 76:

    e laevo sit mutua dexter,

    again, on the other hand, id. 4, 325 (302):

    mutuus ut nos Affectus petere auxilium juberet,

    Juv. 15, 149: —Hence, adv., in three forms.
    A.
    mū-tŭō, in return, by turns, reciprocally, mutually (class.; cf.: invicem, vicissim): studia officii mutuo inter nos certatim constiterunt, Lepid. ap. Cic. Fam. 10, 34, 3: me mutuo diligas, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15, 4:

    exercere officia cum multis,

    Suet. Aug. 53: cum de se mutuo sentire provinciam crederet, that it was disposed towards him as he was towards it, Auct. B. Alex. 48.—
    B.
    mūtŭē, mutually, in return (class.):

    respondere,

    Cic. Fam. 5, 7, 2 (al. mutuo):

    respondisse,

    id. ib. 5, 2, 4 (al. mutuo).—
    C.
    mūtŭĭter, mutually, in return (anteclass.): vive, meque ama mutuiter, Varr. ap. Non. 513, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > mutuum

  • 10 mutuus

    mūtŭus, a, um, adj. [1. muto], borrowed, lent (class.).
    I.
    Lit.:

    nullus est tibi, quem roges mutuom Argentum,

    to lend you money, Plaut. Ps. 1, 3, 60; id. Pers. 1, 1, 44:

    mutuum talentum dare,

    to lend, advance, id. Trin. 4, 3, 48:

    mutuum argentum quaerere,

    to seek to borrow money, id. Pers. 1, 1, 5:

    huic drachmarum argenti haec mille dederat mutuom,

    Ter. Heaut. 3, 3, 40:

    nam si mutuas (sc. minas) non potero, certumst sumam faenore,

    Plaut. As. 1, 3, 95: mutuas pecunias sumere ab aliquo, to borrow or raise money of any one, Cic. Phil. 10, 11, 26:

    mutuum frumentum dare,

    to lend, id. Agr. 2, 30, 83:

    si quoi mutuom quid dederis, fit pro proprio perditum,

    Plaut. Trin. 4, 3, 44.—
    2.
    Subst.: mūtŭum, i, n., a loan:

    mutui datio,

    a lending, Gai. Inst. 3, 90; Dig. 12, 1, 2.—In dat.: mutuo, by or upon a loan:

    aut sumtum aliunde, ut mutuo, aut factum ab ipso,

    Cic. Or. 24, 86:

    petere mutuo naves, pecuniam,

    Just. 17, 2, 13:

    mutuo sumamus pecunias in tributa regis,

    Vulg. 2 Esdr. 5, 4; cf. adv. mutuo, infra; and Krebs, Antibarb. p. 731.—
    B.
    Trop.:

    si pudoris egeas, sumas mutuum,

    borrow shame, if you have none, Plaut. Am. 2, 2, 187: ego cum illā facere nolo mutuum: Pa. Quid ita? Ph. Quia proprium facio;

    amo pariter semul,

    i. e. I do not want to borrow her love, but to possess it as my own, id. Curc. 1, 1, 47.—
    II.
    Transf., in return, in exchange, reciprocal, mutual:

    olores mutuā carne vescuntur inter se,

    eat one another, Plin. 10, 23, 32, § 63:

    funera,

    Verg. A. 10, 755:

    vulnera,

    wounds inflicted by each on the other, Just. 13, 8:

    officia,

    Cic. Fam. 13, 65, 1:

    aemulatio virtutis,

    Just. 22, 4:

    nox omnia erroris mutui implevit,

    on both sides, Liv. 4, 41:

    odia,

    Tac. A. 14, 3:

    accusatio,

    id. ib. 6, 4:

    mutuum facere,

    to do the same, return like for like, Plaut. Trin. 2, 4, 37: ut amore perdita est haec misera! Pyr. Mutuum fit (sc. a me), I do the same, return like for like, id. Mil. 4, 6, 38: per mutua, mutually, on or from one another:

    pedibus per mutua nexis,

    Verg. A. 7, 66. So, mutua:

    inter se mortales mutua vivunt,

    Lucr. 2, 76:

    e laevo sit mutua dexter,

    again, on the other hand, id. 4, 325 (302):

    mutuus ut nos Affectus petere auxilium juberet,

    Juv. 15, 149: —Hence, adv., in three forms.
    A.
    mū-tŭō, in return, by turns, reciprocally, mutually (class.; cf.: invicem, vicissim): studia officii mutuo inter nos certatim constiterunt, Lepid. ap. Cic. Fam. 10, 34, 3: me mutuo diligas, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15, 4:

    exercere officia cum multis,

    Suet. Aug. 53: cum de se mutuo sentire provinciam crederet, that it was disposed towards him as he was towards it, Auct. B. Alex. 48.—
    B.
    mūtŭē, mutually, in return (class.):

    respondere,

    Cic. Fam. 5, 7, 2 (al. mutuo):

    respondisse,

    id. ib. 5, 2, 4 (al. mutuo).—
    C.
    mūtŭĭter, mutually, in return (anteclass.): vive, meque ama mutuiter, Varr. ap. Non. 513, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > mutuus

  • 11 mutuus

    mūtuus, a, um (v. mut-o, wie riguus v. rig-o), eig. »auf Tausch gegeben«; dah. übtr.: I) geborgt, geliehen, A) adi.: pecuniam dare mutuam, borgen, vorstrecken, leihen, Cic.: quaerere pecunias mutuas fenore, Geld gegen Zinsen borgen wollen, Liv.: dare frumentum mutuum, jmdm. borgen usw., Cic.: sumere ab alqo pecunias mutuas, von jmd. Geld borgen, Cic.: mutuam pecuniam praecipere, Caes.: sescenties sestertium a privatis mutuum accipere, als Darlehn entgegennehmen (aufnehmen), Tac.: pecunias mutuas exigere, Geld als Darlehn fordern, Caes.: ab amico alicunde argentum mutuom rogare, Plaut.: argentum mutuum arcessere, Sall. fr.: aes mutuum reddere, Sall. – übtr., pudorem sumere mutuum, Schamhaftigkeit, wenn man selbst keine hat, borgen, Plaut. – B) subst., mūtuum, ī, n., was man borgt, das Darlehn, datio mutui, ICt.: alicunde exorare mutuom, Plaut. Pers. 43: dare alci mutuum, Vulg. Luc. 6, 34: sumere mutuum, Sen. de ben. 7, 4, 7, a se mutuum, Cato in Sen. ep. 119, 2: mutuum accipere, Plaut. most. argum. 7. Vulg. Isai. 24, 3, mutuum ab alqo, Vulg. deut. 15, 6: dah. das Wortspiel, ea me deperit, ego autem cum illa facere nolo mutuom. Pa. Quid ita? Ph. Quia proprium facio: amo pariter simul, d.i. ich will nicht, daß sie mir ihre Liebe nur leihe, sondern ich will sie zu eigen besitzen, Plaut. Curc. 47 sq.: saltem, tute si pudoris egeas, sumas mutuom, Plaut. Amph. 819: dah. mutuo (Dat.), auf Borg, leihweise, ab alqo petere mutuo naves, pecuniam, militum auxilia, Iustin. 17, 2, 13: ab alqo petere mutuo vasa vacua non pauca, Vulg. 4. regg. 4, 3: mutuo sumere pecunias, Vulg. 2. Esdr. 5, 4: hoc ipsum mutuo acceperam, Vulg. 4. regg. 6, 5: translatum ac sumptum aliunde ut mutuo, Cic. or. 80 (wo nur Jahn sumptum aliunde ut mutuo als uncic. getilgt hat). – II) wechselseitig, beiderseitig, gegenseitig, Gegen-, A) adi.: beneficia, Nep.: benevolentia, Cic.: sermones, Tac.: tua voluntas erga me meaque erga te par atque mutua, Cic.: quodsi illi nullam vicem, nulla quasi mutua officia (Gegendienste, Gegenhöflichkeiten) deberem, Plin. ep.: m. accusatio, quae ἀντικατηγορία vocatur, Gegenklage, Quint.: olores mutuā carne vescuntur inter se, fressen einander, Plin.: nox omnia erroris mutui implevit, auf beiden Seiten, Liv.: mutuum inter se auxilium, Liv.: m. vulnera accipere, Iustin.: se mutuis vulneribus occīdere, Aur. Vict.: mutuis ictibus occĭdere (fallen), Tac. – B) subst., mutuum, ī, n., das Wechselseitige, die Wechselseitigkeit, das wechselseitige Betragen gegeneinander, m. in amicitia, Cic.: mutuum mecum facit, er vergilt (erwidert) Gleiches mit Gleichem, Plaut.: mutuum fit (sc. a me) u. mutua fiunt a me, d.i. ich mache es ebenso (gegen dich), ein Gleiches geschieht von mir, Plaut.: per mutua u. (adv.) bl. Acc. mutua, wechselsweise, wechselseitig, untereinander, pedibus per mutua nexis, Verg.: inter se mortales mutua vivunt, Lucr.: e laevo sit mutua dexter, dagegen hinwiederum, Lucr.: u. so auch Akk. Sing. mutuum adv., s. scabo(sprichw.).

    lateinisch-deutsches > mutuus

  • 12 mutuus

    mūtuus, a, um (v. mut-o, wie riguus v. rig-o), eig. »auf Tausch gegeben«; dah. übtr.: I) geborgt, geliehen, A) adi.: pecuniam dare mutuam, borgen, vorstrecken, leihen, Cic.: quaerere pecunias mutuas fenore, Geld gegen Zinsen borgen wollen, Liv.: dare frumentum mutuum, jmdm. borgen usw., Cic.: sumere ab alqo pecunias mutuas, von jmd. Geld borgen, Cic.: mutuam pecuniam praecipere, Caes.: sescenties sestertium a privatis mutuum accipere, als Darlehn entgegennehmen (aufnehmen), Tac.: pecunias mutuas exigere, Geld als Darlehn fordern, Caes.: ab amico alicunde argentum mutuom rogare, Plaut.: argentum mutuum arcessere, Sall. fr.: aes mutuum reddere, Sall. – übtr., pudorem sumere mutuum, Schamhaftigkeit, wenn man selbst keine hat, borgen, Plaut. – B) subst., mūtuum, ī, n., was man borgt, das Darlehn, datio mutui, ICt.: alicunde exorare mutuom, Plaut. Pers. 43: dare alci mutuum, Vulg. Luc. 6, 34: sumere mutuum, Sen. de ben. 7, 4, 7, a se mutuum, Cato in Sen. ep. 119, 2: mutuum accipere, Plaut. most. argum. 7. Vulg. Isai. 24, 3, mutuum ab alqo, Vulg. deut. 15, 6: dah. das Wortspiel, ea me deperit, ego autem cum illa facere nolo mutuom. Pa. Quid ita? Ph. Quia proprium facio: amo pariter simul, d.i. ich will nicht, daß sie mir ihre Liebe nur leihe, sondern ich will sie zu eigen besitzen, Plaut. Curc. 47 sq.: sal-
    ————
    tem, tute si pudoris egeas, sumas mutuom, Plaut. Amph. 819: dah. mutuo (Dat.), auf Borg, leihweise, ab alqo petere mutuo naves, pecuniam, militum auxilia, Iustin. 17, 2, 13: ab alqo petere mutuo vasa vacua non pauca, Vulg. 4. regg. 4, 3: mutuo sumere pecunias, Vulg. 2. Esdr. 5, 4: hoc ipsum mutuo acceperam, Vulg. 4. regg. 6, 5: translatum ac sumptum aliunde ut mutuo, Cic. or. 80 (wo nur Jahn sumptum aliunde ut mutuo als uncic. getilgt hat). – II) wechselseitig, beiderseitig, gegenseitig, Gegen-, A) adi.: beneficia, Nep.: benevolentia, Cic.: sermones, Tac.: tua voluntas erga me meaque erga te par atque mutua, Cic.: quodsi illi nullam vicem, nulla quasi mutua officia (Gegendienste, Gegenhöflichkeiten) deberem, Plin. ep.: m. accusatio, quae ἀντικατηγορία vocatur, Gegenklage, Quint.: olores mutuā carne vescuntur inter se, fressen einander, Plin.: nox omnia erroris mutui implevit, auf beiden Seiten, Liv.: mutuum inter se auxilium, Liv.: m. vulnera accipere, Iustin.: se mutuis vulneribus occīdere, Aur. Vict.: mutuis ictibus occĭdere (fallen), Tac. – B) subst., mutuum, ī, n., das Wechselseitige, die Wechselseitigkeit, das wechselseitige Betragen gegeneinander, m. in amicitia, Cic.: mutuum mecum facit, er vergilt (erwidert) Gleiches mit Gleichem, Plaut.: mutuum fit (sc. a me) u. mutua fiunt a me, d.i. ich mache es ebenso (gegen dich), ein Gleiches geschieht von mir, Plaut.: per mutua u.
    ————
    (adv.) bl. Acc. mutua, wechselsweise, wechselseitig, untereinander, pedibus per mutua nexis, Verg.: inter se mortales mutua vivunt, Lucr.: e laevo sit mutua dexter, dagegen hinwiederum, Lucr.: u. so auch Akk. Sing. mutuum adv., s. scabo (sprichw.).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mutuus

  • 13 mutuum

    mūtŭum, i, n. [st2]1 [-] emprunt, prêt. [st2]2 [-] réciprocité.    - mutuum facere cum aliquo, Plaut.: rendre la pareille à qqn.    - mutua fiunt a me, Plaut.: je le lui rends bien.    - mutua, adv. (per mutua): mutuellement, réciproquement, alternativement.    - mutuo: à titre de prêt.    - mutuum dare: prêter.
    * * *
    mūtŭum, i, n. [st2]1 [-] emprunt, prêt. [st2]2 [-] réciprocité.    - mutuum facere cum aliquo, Plaut.: rendre la pareille à qqn.    - mutua fiunt a me, Plaut.: je le lui rends bien.    - mutua, adv. (per mutua): mutuellement, réciproquement, alternativement.    - mutuo: à titre de prêt.    - mutuum dare: prêter.
    * * *
        Mutuum, mutui. Paulus. Chose prestee, ou empruntee, Prest, Emprunt.
    \
        Argentum nusquam inuenio mutuum. Plaut. Je ne trouve point d'argent à emprunter.
    \
        Mutuum argentum dare. Plaut. Prester argent.
    \
        Mutuo appendere. Plin. Prester.
    \
        Mutuum rogare. Plaut. Demander qu'on nous preste.
    \
        Mutuas pecunias sumere. Plaut. Emprunter argent, Prendre à credit.
    \
        Mutuus amor. Plin. iun. Quand on aime l'un l'autre, Quand on s'entr'aime, Amour mutuel et reciproque.
    \
        Mutua carne inter se vescuntur. Plin. Ils se mangent l'un l'autre, Ils s'entremangent.
    \
        Mutua inter se fiducia, negligentiores sunt. Pli. iunior. Par trop s'attendre les uns aux autres.
    \
        Ignis mutuus. Tibul. Amour mutuel.
    \
        Innocentia mutua. Plin. Quand on ne nuit point l'un à l'autre.
    \
        Odio mutuo flagrant inter se mugil et lupus. Plin. Il y a haine mutuelle entre, etc. Ils s'entrehayent.
    \
        Operas mutuas tradere. Terent. S'aider l'un l'autre, S'entr'aider.
    \
        Terror mutuus. Liu. Quand on fait paour l'un à l'autre.
    \
        Testimonium da mihi mutuum. Cic. Sers moy de tesmoing pour la pareille.
    \
        Muruis vulneribus se concidere. Plin. iunior. S'entretuer.
    \
        Mutuum facere cum aliquo. Plaut. Luy faire le pareil, comme l'aimer s'il nous aime, Luy rendre la pareille.

    Dictionarium latinogallicum > mutuum

  • 14 mutuus

    1) заемный;

    mutuum (subst.) заем. т. е. такой вещный договор, который устанавливается через передачу одним лицом (mutuo dans) известного количества заменимых вещей (res fungibiles) другому лицу (mutuo accipiens), с тем чтобы заемщик возвратил полученное в таком же количестве и такого же качества, напр. mutuum dare, mutui datio (1. 2 pr. D. 12, 1. § eod. § 3 eod. 1. 3. 8. 27 eod. 1. 2 § 1 D. 16, 1. 1. 1 § 2 D. 44, 7. 1. 12. 17 C. 8, 14. 1. 8 § 8. 1. 12. 16. 18. 26. 33 D. 12, 1);

    desiderare, rogare, petere (1. 4 pr. 1. 8 § 9. 1. 32 eod. 1. 19 § 5 D. 16, 1. 1. 8 D. 14, 5, 1. 34 § 1 D. 12, 1);

    mut. nummos dare (1. 8. 13 § 1 eod. 1. 40 eod. 1. 41 § 2 D. 22, 1. 1. 3 pr. D. 15, 3. 1. 22 D. 12, 1. 1. 5 § 14 D. 14, 3. Gai. III. 90).

    2) взаимный, mut. praestationes actionesque civiles (1. 17 § 3 D. 13, 6);

    mut. actiones (1. 11 § 1 D. 2, 1. 1. 38 pr. D. 17, 1. 1. 1 § 15 D. 50, 13. 1. 6 C. 4, 31. 1. 1 C. 5, 21);

    mut. cautiones;

    vice mutua cautum (1. 5 § 1 D. 36, 3);

    m. substitutio (1. 64 D. 31. 1. 39 D. 24, 3);

    mutuo (adv.) a) взаимно, duo praedia, quae m. serviebanat (1. 34 pr. D. 8, 3. 1. 73 § 1 D. 36, 1);

    b) напротив (1. 4 C. 5, 71).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > mutuus

  • 15 persequor

    per-sequor, secūtus sum, sequī, I) einem Ggstde. beharrlich folgen, nachfolgen, nachgehen, A) eig.: 1) im allg.: alqm ipsius vestigiis, Cic.: vestigia alcis, Cic.: quae te sola persequitur, Verg. – 2) insbes.: a) feindlich verfolgen, nachsetzen, fugientes, Caes.: u. so feras, jagen, Ov.: beluas, Colum.: se mutuo (Ggstz. se mutuo amare), Salv. – absol., deterrere hostes a persequendo, Sall. – b) einen Ort forschend durchgehen, durchforschen, durchsuchen, omnes solitudines, Cic. Pis. 53. – c) der Zeit nach nachfolgen, erfolgen, exactā vindemiā gramine persecuto, nachdem Gras darübergewachsen ist, Pallad. 3, 26, 5. – B) übtr.: 1) im allg.: viam me, quam decrevi, persequi, Ter.: omnes vias, alle Wege einschlagen, alle Mittel ergreifen, Cic. – 2) insbes.: a) eifrig einer Sache nachgehen, nach etwas streben, etwas zu erreichen suchen, aufsuchen, voluptates, Cic.: suavitatem in vocibus, sich anzueignen suchen, Cic.: ebenso eosdem flores, Cic. – b) eifrig einer Sache nachgehen, -mit etwas sich beschäftigen, - etwas betreiben, artes, Cic.: non omnia deos persequi, Cic.: singula, Sen. – c) nachahmen, ironiam, Cic.: ea diligentissime, Cic.: alqm, Cic. – d) einer Sekte anhängen, zu ihr sich bekennen, Academiam, Cic.: sectam et instituta alcis, Cic. – e) rächend verfolgen, -bestrafen, rächen, alqm bello, Caes.: iniurias, Cic.: mortem alcis, Cic.: adulterium, Sen.: mendacia, Sen. – f) gerichtl. usw. verfolgen, α) eine Pers., alqm iudicio, Cic. – β) einen Ggstd. = zu behaupten-, geltend zu machen suchen, zu erlangen suchen, hereditatem, Ter.: ius suum, Cic.: bona sua lite atque iudicio, Cic.: u. so pecuniam ab alqo, einklagen, Cic.: poenas a seditioso cive per bonos viros iudicio, Cic.: ex usu quod est id persequar, Ter. – g) eine Handlung bis zum Ende verfolgen, etwas fortsetzen, mit etwas fortfahren, etwas ausführen, vollziehen, abschließen, mit etw. aufräumen, etw. beseitigen, societatem, fortsetzen, ferner unterhalten, Cic.: quaerendo, fortfahren zu fragen, Liv.: incepta, vollführen, Liv.: mandata, vollziehen, Cic.: vitam inopem et vagam, fort u. fort führen, Cic.: tantam sollertiam in sensibus, den S. eine so große G. verschaffen, Cic.: belli reliquias, Liv. u. Iustin.: si quid operis tibi etiamnum restat, id maximo opere censeo persequendum, Cic. – h) betrachtend-, erklärend-, beschreibend durchgehen, erklären, erzählen, beschreiben, vortragen, dies, omnia, alqd versibus, Cic.: quod non persequar longius, Cic.: ceteros, Cic.: de alcis vita, Nep.: dah. scripturā persequi, schriftlich abhandeln, Cic. – II) prägn., (nachfolgend) erreichen, einholen, nachkommen, zu jmd. od. etw. gelangen, es finden. A) eig.: alqm ne persequi quidem posse triginta diebus, Cic.: mors et fugacem persequitur virum. Hor. – B) übtr.: 1) verdienen, erwerben, erlangen, ICt. – 2) heben, einziehen, einkassieren, hereditates aut syngraphas, Cic. de legg. 3, 18. – 3) nachschreiben, protokollieren, celeritate scribendi, quae dicuntur, Cic. Sull. 42: multa diserte dixit, quae notarius persequi non potuit, Sen. apoc. 9, 2. – / Passiv, illa se in mare praecipitavit, ne persequeretur, Hyg. fab. 198: in David persecutus, Augustin. serm. 166, 2 Mai.

    lateinisch-deutsches > persequor

  • 16 appendo

    appendo (adpendo), ĕre, pendi, pensum [st2]1 [-] peser. [st2]2 [-] Hier. suspendre.    - aurum alicui appendere, Cic. Verr. 2, 4: donner à qqn le poids d'or voulu.    - verba appendere, Cic. Opt. Gen. 5: peser ses paroles, examiner la force des paroles.
    * * *
    appendo (adpendo), ĕre, pendi, pensum [st2]1 [-] peser. [st2]2 [-] Hier. suspendre.    - aurum alicui appendere, Cic. Verr. 2, 4: donner à qqn le poids d'or voulu.    - verba appendere, Cic. Opt. Gen. 5: peser ses paroles, examiner la force des paroles.
    * * *
        Appendo, appendis, appendi, appensum, appendere. Plin. Pendre à quelque autre chose.
    \
        Appendere aurum, vel pecuniam. Cic. Pezer, Bailler au poix.
    \
        Appendere mutuo, pro Dare mutuo. plin. Prester.

    Dictionarium latinogallicum > appendo

  • 17 persequor

    per-sequor, secūtus sum, sequī, I) einem Ggstde. beharrlich folgen, nachfolgen, nachgehen, A) eig.: 1) im allg.: alqm ipsius vestigiis, Cic.: vestigia alcis, Cic.: quae te sola persequitur, Verg. – 2) insbes.: a) feindlich verfolgen, nachsetzen, fugientes, Caes.: u. so feras, jagen, Ov.: beluas, Colum.: se mutuo (Ggstz. se mutuo amare), Salv. – absol., deterrere hostes a persequendo, Sall. – b) einen Ort forschend durchgehen, durchforschen, durchsuchen, omnes solitudines, Cic. Pis. 53. – c) der Zeit nach nachfolgen, erfolgen, exactā vindemiā gramine persecuto, nachdem Gras darübergewachsen ist, Pallad. 3, 26, 5. – B) übtr.: 1) im allg.: viam me, quam decrevi, persequi, Ter.: omnes vias, alle Wege einschlagen, alle Mittel ergreifen, Cic. – 2) insbes.: a) eifrig einer Sache nachgehen, nach etwas streben, etwas zu erreichen suchen, aufsuchen, voluptates, Cic.: suavitatem in vocibus, sich anzueignen suchen, Cic.: ebenso eosdem flores, Cic. – b) eifrig einer Sache nachgehen, -mit etwas sich beschäftigen, - etwas betreiben, artes, Cic.: non omnia deos persequi, Cic.: singula, Sen. – c) nachahmen, ironiam, Cic.: ea diligentissime, Cic.: alqm, Cic. – d) einer Sekte anhängen, zu ihr sich bekennen, Academiam, Cic.: sectam et instituta alcis, Cic. – e) rächend verfolgen, -bestrafen, rächen, alqm bello, Caes.: iniurias, Cic.:
    ————
    mortem alcis, Cic.: adulterium, Sen.: mendacia, Sen. – f) gerichtl. usw. verfolgen, α) eine Pers., alqm iudicio, Cic. – β) einen Ggstd. = zu behaupten-, geltend zu machen suchen, zu erlangen suchen, hereditatem, Ter.: ius suum, Cic.: bona sua lite atque iudicio, Cic.: u. so pecuniam ab alqo, einklagen, Cic.: poenas a seditioso cive per bonos viros iudicio, Cic.: ex usu quod est id persequar, Ter. – g) eine Handlung bis zum Ende verfolgen, etwas fortsetzen, mit etwas fortfahren, etwas ausführen, vollziehen, abschließen, mit etw. aufräumen, etw. beseitigen, societatem, fortsetzen, ferner unterhalten, Cic.: quaerendo, fortfahren zu fragen, Liv.: incepta, vollführen, Liv.: mandata, vollziehen, Cic.: vitam inopem et vagam, fort u. fort führen, Cic.: tantam sollertiam in sensibus, den S. eine so große G. verschaffen, Cic.: belli reliquias, Liv. u. Iustin.: si quid operis tibi etiamnum restat, id maximo opere censeo persequendum, Cic. – h) betrachtend-, erklärend-, beschreibend durchgehen, erklären, erzählen, beschreiben, vortragen, dies, omnia, alqd versibus, Cic.: quod non persequar longius, Cic.: ceteros, Cic.: de alcis vita, Nep.: dah. scripturā persequi, schriftlich abhandeln, Cic. – II) prägn., (nachfolgend) erreichen, einholen, nachkommen, zu jmd. od. etw. gelangen, es finden. A) eig.: alqm ne persequi quidem posse triginta diebus, Cic.: mors et fugacem persequitur virum. Hor. –
    ————
    B) übtr.: 1) verdienen, erwerben, erlangen, ICt. – 2) heben, einziehen, einkassieren, hereditates aut syngraphas, Cic. de legg. 3, 18. – 3) nachschreiben, protokollieren, celeritate scribendi, quae dicuntur, Cic. Sull. 42: multa diserte dixit, quae notarius persequi non potuit, Sen. apoc. 9, 2. – Passiv, illa se in mare praecipitavit, ne persequeretur, Hyg. fab. 198: in David persecutus, Augustin. serm. 166, 2 Mai.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > persequor

  • 18 diligo

    dī-ligo, lēxī, lēctum, ere [dis + lego I ]
    а) высоко ценить, уважать ( consilia alicujus C); любить, почитать (aliquem d. ac carum habere C; перен. montes et valles diligit robur PM)
    d. inter se C и d. se mutuo amore MFлюбить друг друга
    б) быть влюблённым VM, Su, Nep, Pt

    Латинско-русский словарь > diligo

  • 19 implexus

    ūs m. [ implecto ]
    сплетение, переплетение ( mutuo implexu jungi PM)

    Латинско-русский словарь > implexus

  • 20 mutuitans

    mūtuitāns, antis adj. [ mutuo I \]

    Латинско-русский словарь > mutuitans

См. также в других словарях:

  • mutuo — mutuo, tua (Del lat. mutŭus). 1. adj. Dicho de una cosa: Que recíprocamente se hace entre dos o más personas, animales o cosas. U. t. c. s.) 2. m. Der. Contrato real en que se da dinero, aceite, granos u otra cosa fungible, de suerte que la haga… …   Diccionario de la lengua española

  • mutuo (1) — {{hw}}{{mutuo (1)}{{/hw}}agg. Scambievole, vicendevole: società di mutuo soccorso; SIN. Reciproco. mutuo (2) {{hw}}{{mutuo (2)}{{/hw}}s. m. Prestito a lunga scadenza …   Enciclopedia di italiano

  • Mutuo — Founder(s) Peter Hunt Type Think tank Founded 2001 Area served UK Focus Encouraging mutual approaches to business and public policy Method …   Wikipedia

  • mutuo — mutuo, tua adjetivo mutual, recíproco. ≠ singular, personal. Aunque mutuo y mutual significan lo mismo, el uso de mutual va quedando hoy restringido a lo referente a la mutualidad o al mutualismo. Así pues, los intereses mutuales son los que… …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • mutuo — mutuo, tua adjetivo 1. (antepuesto / pospuesto) Que se hace o se dice recíprocamente entre dos o más personas: Los dos campeones se dirigieron una mutua sonrisa. Pedro y Carlos se tenían un odio mutuo. Sinónimo: recíproco …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • mútuo — adj. 1. Que se faz reciprocamente entre duas ou mais pessoas ou coisas. = MUTUAL, RECÍPROCO 2. Relativo a mutualismo (ex.: sociedade mútua). = MUTUAL • s. m. 3.  [Jurídico, Jurisprudência] Empréstimo que deve ser retribuído no mesmo gênero,… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Mutuo — Para otros usos de este término, véase mutualidad. El mutuo es un contrato de préstamo de dinero que suele ser remunerado mediante el pago de intereses en función del tiempo. Si el mutuo se encuentra garantizado mediante un derecho real de… …   Wikipedia Español

  • Mutuo — (Del lat. mutuus.) ► adjetivo 1 Que se produce de manera recíproca entre dos o más personas o cosas: ■ el sentimiento de cariño y amistad entre ellos es mutuo; se separaron de mutuo acuerdo. SINÓNIMO recíproco ► sustantivo masculino 2 DERECHO… …   Enciclopedia Universal

  • mutuo — 1mù·tu·o s.m. AU prestito a lungo termine, assistito da garanzie per lo più immobiliari, rimborsabile per quote a scadenze determinate: acquistare un appartamento con un mutuo; accendere un mutuo, o colloq. fare un mutuo: farsi concedere un… …   Dizionario italiano

  • mutuo — {{#}}{{LM M26920}}{{〓}} {{SynM27593}} {{[}}mutuo{{]}}, {{[}}mutua{{]}} ‹mu·tuo, tua› {{《}}▍ adj.{{》}} {{<}}1{{>}} Que se hace o se produce entre dos de manera recíproca: • El cariño que sentimos es mutuo.{{○}} {{《}}▍ s.f.{{》}} {{<}}2{{>}} →… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • mutuo — adj 1 Que da uno al otro, que ejerce uno en otro, que siente uno y otro: ayuda mutua, confianza mutua, apoyo mutuo, repulsión mutua, recelo mutuo, respeto mutuo 2 (Der) Contrato por el cual una persona se obliga a transferir una suma de dinero o… …   Español en México

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»