-
1 miseriter
miseriter, Adv. (miser), kläglich, Laber. com. 149. Catull. 63, 49. Apul. met. 8, 5. Iul. Val. 2, 32 (20). p. 104, 5 K. Spicil. Rom. 8. p. 521. Prisc. 15, 13 (ohne Beleg).
-
2 miseriter
miseriter, Adv. (miser), kläglich, Laber. com. 149. Catull. 63, 49. Apul. met. 8, 5. Iul. Val. 2, 32 (20). p. 104, 5 K. Spicil. Rom. 8. p. 521. Prisc. 15, 13 (ohne Beleg).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > miseriter
-
3 miseriter
miseriter adv. [miser], pitifuly, sadly, Ct. -
4 miseriter
mĭsĕrĭter, adv., v. miser fin. 2. -
5 miseriter
[ miser ]жалобно, трогательно ( alloxqui Ctl) -
6 alloquor
al-loquor (ad-loquor), adlocūtus sum, alloquī, ansprechen, anreden, an jmd. od. an eine Menge eine Ansprache od. Anrede halten, jmd. od. eine Menge begrüßen, zuw. auch = jmdm. zureden Vorstellungen machen, I) im allg.: alqm, Komik., Cornif. rhet., Cic. u.a.: quem alloquar? Acc. fr.: te alloquor, ich meine dich, Plaut.: populum, plebis homines, Liv.: si quando nosmet ipsos alloquemur cohortantes, obiurgantes, miserantes, Quint.: all. alqm facunde, Liv.: alqm benigne (Ggstz. graviter increpare), Liv.: alqm leniter, Liv.: alqm comiter, Curt.: affabiliter, Spart., mollius, Amm.: manipulatim (milites) mitius aut horridius, Tac.: alqm per pacem, Plaut.: Romanos miti sermone, Liv.: accuratiore alqm sermone quam parentes, Liv.: milites variā oratione, Curt.: senatum compositā in magnificentiam oratione, Tac.: senatus quam poterat honoratissimo decreto allocutus eos, Liv.: all. paucis milites od. populum, Liv.: alqm per interpretem, Liv.: eos ut necessarios hospitesque, Liv.: alqm sic od. ita m. folg. direkter Rede, Liv.: u. so alqm placido ore talibus, Ov. – II) insbes.: a) dankend od. flehend anreden, anflehen, Neptunum, Naev. fr. bell. Pun. 1, 8 V. (b. Prisc. 7, 75): deos, Plaut. Amph. 181: patriam maestā ita voce miseriter, Catull. 63, 49. – b) ermunternd, tröstend jmdm. zusprechen, zureden, jmd. trösten, (Ggstz. gratulari), alloquendi officium, Val. Max. 2, 7, 6: allocutum ire, Varr. LL. 6, 57: all. afflictum, Sen. Oed. 1029: parentes in luctu, Sen. Troad. 628: omnem Israel, Vulg. Iudith 4, 11.
-
7 alloquor
al-loquor (ad-loquor), adlocūtus sum, alloquī, ansprechen, anreden, an jmd. od. an eine Menge eine Ansprache od. Anrede halten, jmd. od. eine Menge begrüßen, zuw. auch = jmdm. zureden Vorstellungen machen, I) im allg.: alqm, Komik., Cornif. rhet., Cic. u.a.: quem alloquar? Acc. fr.: te alloquor, ich meine dich, Plaut.: populum, plebis homines, Liv.: si quando nosmet ipsos alloquemur cohortantes, obiurgantes, miserantes, Quint.: all. alqm facunde, Liv.: alqm benigne (Ggstz. graviter increpare), Liv.: alqm leniter, Liv.: alqm comiter, Curt.: affabiliter, Spart., mollius, Amm.: manipulatim (milites) mitius aut horridius, Tac.: alqm per pacem, Plaut.: Romanos miti sermone, Liv.: accuratiore alqm sermone quam parentes, Liv.: milites variā oratione, Curt.: senatum compositā in magnificentiam oratione, Tac.: senatus quam poterat honoratissimo decreto allocutus eos, Liv.: all. paucis milites od. populum, Liv.: alqm per interpretem, Liv.: eos ut necessarios hospitesque, Liv.: alqm sic od. ita m. folg. direkter Rede, Liv.: u. so alqm placido ore talibus, Ov. – II) insbes.: a) dankend od. flehend anreden, anflehen, Neptunum, Naev. fr. bell. Pun. 1, 8 V. (b. Prisc. 7, 75): deos, Plaut. Amph. 181: patriam maestā ita voce miseriter, Catull. 63, 49. – b) ermunternd, tröstend jmdm. zusprechen, zureden, jmd. trösten, (Ggstz. gratulari),————alloquendi officium, Val. Max. 2, 7, 6: allocutum ire, Varr. LL. 6, 57: all. afflictum, Sen. Oed. 1029: parentes in luctu, Sen. Troad. 628: omnem Israel, Vulg. Iudith 4, 11.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > alloquor
-
8 adloquor
al-lŏquor ( adl-), cūtus, 3, v. dep. a.: aliquem, to speak to, to address, esp. used in greeting, admonishing, consoling. etc.; hence also, to salute; to exhort, rouse; to console (cf. in Gr. paramutheomai; in the ante-class. and class. per. rare; in Cic. only twice; more freq. from the time of the Aug. poets).I.To speak to, to address: quem ore funesto adloquar? Att. ap. Non. 281, 6:II.admones et adloqueris,
Vulg. Sap. 12, 2:hominem blande adloqui,
Ter. Phorm. 2, 1, 22; so id. And. 2, 2, 6:quem nemo adloqui vellet,
Cic. Clu. 61; so Auct. ad Her. 4, 15, 22; Ov. M. 15, 22; 8, 728; 11, 283; 13, 739; Verg. A. 6, 466 al.:senatum, compositā in magnificentiam oratione, adlocutus,
Tac. H. 3, 37; so id. A. 16, 91; id. Agr. 35:adlocutus est (eis) linguā Hebraeā,
Vulg. Act. 21, 40; 28, 20.—Esp.A.To address the gods in thanksgiving and prayer:B.dis gratias agere atque adloqui,
Plaut. Am. 1, 1, 26; 1, 1, 232; so,patriam adlocuta maestast ita voce miseriter,
Cat. 63, 49.—To address, as a general his troops, to exhort, to rouse:C.quae ubi consul accepit, sibimetipsi circumeundos adloquendosque milites ratus, Liv, 10, 35: (Alexander) variā oratione milites adloquebatur,
Curt. 3, 10, 4:neque milites adlocuturo etc.,
Suet. Galb. 18; id. Caes. 33. —In consolation, to speak to, to console, to comfort:adlocutum mulieres ire aiunt, cum eunt ad aliquam locutum consolandi causā,
Varr. L. L. 6, 7, 66:adloqui in luctu,
Sen. Troad. 619:adflictum adloqui caput,
id. Oedip. 1029 P. and R. -
9 alloquor
al-lŏquor ( adl-), cūtus, 3, v. dep. a.: aliquem, to speak to, to address, esp. used in greeting, admonishing, consoling. etc.; hence also, to salute; to exhort, rouse; to console (cf. in Gr. paramutheomai; in the ante-class. and class. per. rare; in Cic. only twice; more freq. from the time of the Aug. poets).I.To speak to, to address: quem ore funesto adloquar? Att. ap. Non. 281, 6:II.admones et adloqueris,
Vulg. Sap. 12, 2:hominem blande adloqui,
Ter. Phorm. 2, 1, 22; so id. And. 2, 2, 6:quem nemo adloqui vellet,
Cic. Clu. 61; so Auct. ad Her. 4, 15, 22; Ov. M. 15, 22; 8, 728; 11, 283; 13, 739; Verg. A. 6, 466 al.:senatum, compositā in magnificentiam oratione, adlocutus,
Tac. H. 3, 37; so id. A. 16, 91; id. Agr. 35:adlocutus est (eis) linguā Hebraeā,
Vulg. Act. 21, 40; 28, 20.—Esp.A.To address the gods in thanksgiving and prayer:B.dis gratias agere atque adloqui,
Plaut. Am. 1, 1, 26; 1, 1, 232; so,patriam adlocuta maestast ita voce miseriter,
Cat. 63, 49.—To address, as a general his troops, to exhort, to rouse:C.quae ubi consul accepit, sibimetipsi circumeundos adloquendosque milites ratus, Liv, 10, 35: (Alexander) variā oratione milites adloquebatur,
Curt. 3, 10, 4:neque milites adlocuturo etc.,
Suet. Galb. 18; id. Caes. 33. —In consolation, to speak to, to console, to comfort:adlocutum mulieres ire aiunt, cum eunt ad aliquam locutum consolandi causā,
Varr. L. L. 6, 7, 66:adloqui in luctu,
Sen. Troad. 619:adflictum adloqui caput,
id. Oedip. 1029 P. and R. -
10 miser
mĭser, ĕra, ĕrum, adj. [prob. Sanscr. root mi-; cf. minuo; akin to Gr. misos; Lat. maestus, maereo], wretched, unfortunate, miserable, pitiable, lamentable, etc. (cf.: infelix, calamitosus).1.Of persons:2.nihil est tam miserabile, quam ex beato miser,
Cic. Part. Or. 17, 57:homo miser, et infortunatus,
Plaut. Bacch. 5, 1, 20:miser atque infelix,
Cic. Quint. 30, 94:urgeris multis miser undique curis,
Lucr. 3, 1051:o multo miserior Dolabella, quam ille, quem tu miserrimum esse voluisti,
Cic. Phil. 11, 4, 8:miser, infelix, aerumnosus,
id. Par. 2, 1, 16:miserrimum habere aliquem,
to torment, id. Fam. 14, 7, 1:miserrimus Fui fugitando,
have exhausted myself with running, am completely tired out, Ter. Eun. 5, 2, 7.—With gen.:miseros ambitionis,
Plin. Pan. 58, 5.—Of things, afflicting, sad, wretched, melancholy:3.miserā ambitione laborare,
Hor. S. 1, 4, 26:misera orbitas,
Cic. Fin. 5, 28, 84:misera et calamitosa res,
id. Rosc. Am. 28, 77.—Sick, ill, indisposed, etc.:4.quo morbo misera sum,
suffer, Plaut. Truc. 2, 6, 39:homini misero non invideo medicinam,
Petr. 129; cf.:quid illam miseram animi excrucias?
Plaut. Mil. 4, 2, 76:homo animo suo miser,
id. Truc. 2, 7, 36:miserum esse ex animo,
to be wretched in mind, sick at heart, id. Ep. 4, 1, 1.—Violent, excessive, extravagant:5.amor,
Verg. A. 5, 655:cultus miser,
with regard to dress, Hor. S. 2, 2, 66.—Bad, vile, poor, worthless:6.carmen,
Verg. E. 3, 27:remedium,
Cels. 5, 26, 34.—With gen.: morum, Stat. Th. 4, 403:hominem perditum miserumque,
Ter. Eun. 3, 1, 28.—As an exclamation, inserted in the midst of a sentence:1.ossa atque pellis sum, misera, macritudine,
Plaut. Capt. 1, 2, 32: miserum! (parenthetically) i. e. what a misfortune! how sad! tum pendere poenas Cecropidae jussi (miserum!) septena quotannis Corpora, Verg. A. 6, 21.—As subst.: mĭsĕ-rum, i, n., a wretched thing, wretchedness:bonum valetudo, miserum morbus,
Cic. Fin. 5, 28, 84 MSS. dub. (Madv. and B. and K. miser).—Hence, adv., in two forms.mĭsĕrē, wretchedly, miserably; desperately, vehemently, excessively, urgently (class.): est misere scriptum, Pseudole! Ps. O miserrime, Plaut. Ps. 1, 1, 72:2.vivere,
Cic. Fin. 3, 15, 501:misere amare,
Plaut. Mil. 4, 6, 32:deperire,
id. Cist. 1, 2, 12:invidere,
Ter. Eun. 3, 1, 22:orare aliquid,
id. Heaut. 2, 3, 124:discedere quaerens,
Hor. S. 1, 9, 8; cf.:misere cupis abire,
id. ib. 1, 9, 14:ut miserius a vobis recipiatur quam ab illo capta est,
Liv. 34, 24, 2:misere miser,
Plaut. Cist. 4, 2, 21:misere male,
id. Bacch. 4, 9, 10.—mĭsĕrĭter, wretchedly, lamentably, sadly (ante-class.; poet.): corrumpi, Laber. ap. Non. 517, 2:alloqui,
Cat. 63, 49; Enn. ap. Prisc. p. 1010 P. (Vahl. Enn. p. 180, n. 40). -
11 miserum
mĭser, ĕra, ĕrum, adj. [prob. Sanscr. root mi-; cf. minuo; akin to Gr. misos; Lat. maestus, maereo], wretched, unfortunate, miserable, pitiable, lamentable, etc. (cf.: infelix, calamitosus).1.Of persons:2.nihil est tam miserabile, quam ex beato miser,
Cic. Part. Or. 17, 57:homo miser, et infortunatus,
Plaut. Bacch. 5, 1, 20:miser atque infelix,
Cic. Quint. 30, 94:urgeris multis miser undique curis,
Lucr. 3, 1051:o multo miserior Dolabella, quam ille, quem tu miserrimum esse voluisti,
Cic. Phil. 11, 4, 8:miser, infelix, aerumnosus,
id. Par. 2, 1, 16:miserrimum habere aliquem,
to torment, id. Fam. 14, 7, 1:miserrimus Fui fugitando,
have exhausted myself with running, am completely tired out, Ter. Eun. 5, 2, 7.—With gen.:miseros ambitionis,
Plin. Pan. 58, 5.—Of things, afflicting, sad, wretched, melancholy:3.miserā ambitione laborare,
Hor. S. 1, 4, 26:misera orbitas,
Cic. Fin. 5, 28, 84:misera et calamitosa res,
id. Rosc. Am. 28, 77.—Sick, ill, indisposed, etc.:4.quo morbo misera sum,
suffer, Plaut. Truc. 2, 6, 39:homini misero non invideo medicinam,
Petr. 129; cf.:quid illam miseram animi excrucias?
Plaut. Mil. 4, 2, 76:homo animo suo miser,
id. Truc. 2, 7, 36:miserum esse ex animo,
to be wretched in mind, sick at heart, id. Ep. 4, 1, 1.—Violent, excessive, extravagant:5.amor,
Verg. A. 5, 655:cultus miser,
with regard to dress, Hor. S. 2, 2, 66.—Bad, vile, poor, worthless:6.carmen,
Verg. E. 3, 27:remedium,
Cels. 5, 26, 34.—With gen.: morum, Stat. Th. 4, 403:hominem perditum miserumque,
Ter. Eun. 3, 1, 28.—As an exclamation, inserted in the midst of a sentence:1.ossa atque pellis sum, misera, macritudine,
Plaut. Capt. 1, 2, 32: miserum! (parenthetically) i. e. what a misfortune! how sad! tum pendere poenas Cecropidae jussi (miserum!) septena quotannis Corpora, Verg. A. 6, 21.—As subst.: mĭsĕ-rum, i, n., a wretched thing, wretchedness:bonum valetudo, miserum morbus,
Cic. Fin. 5, 28, 84 MSS. dub. (Madv. and B. and K. miser).—Hence, adv., in two forms.mĭsĕrē, wretchedly, miserably; desperately, vehemently, excessively, urgently (class.): est misere scriptum, Pseudole! Ps. O miserrime, Plaut. Ps. 1, 1, 72:2.vivere,
Cic. Fin. 3, 15, 501:misere amare,
Plaut. Mil. 4, 6, 32:deperire,
id. Cist. 1, 2, 12:invidere,
Ter. Eun. 3, 1, 22:orare aliquid,
id. Heaut. 2, 3, 124:discedere quaerens,
Hor. S. 1, 9, 8; cf.:misere cupis abire,
id. ib. 1, 9, 14:ut miserius a vobis recipiatur quam ab illo capta est,
Liv. 34, 24, 2:misere miser,
Plaut. Cist. 4, 2, 21:misere male,
id. Bacch. 4, 9, 10.—mĭsĕrĭter, wretchedly, lamentably, sadly (ante-class.; poet.): corrumpi, Laber. ap. Non. 517, 2:alloqui,
Cat. 63, 49; Enn. ap. Prisc. p. 1010 P. (Vahl. Enn. p. 180, n. 40).
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский