-
1 inserabiliter
in-sĕrābĭlĭter, adv. [2. in-sera], so as not to be unlocked: obstruere, Auct. Itin. Alex. M. 100 Mai. -
2 miserabile
mĭsĕrābĭlis, e, adj. [miseror], worthy of pity, pitiable, miserable, deplorable, lamentable, wretched, sad (class.):nihil est tam miserabile, quam ex beato miser,
Cic. Part. Or. 17, 57:fiet ultro miserabilis,
Quint. 11, 1, 64; 9, 4, 133: sisque miser semper;nec sis miserabilis ulli, Ov. lb. 117: Irus,
Mart. 6, 77, 1:corpus,
Ov. H. 21, 213:voces,
plaintive, sad, Liv. 1, 29:vox,
Cic. Verr. 2, 5, 63, § 163:aspectus,
id. Phil. 2, 29, 73:caedes,
Liv. 1, 59:elegi,
mournful, Hor. C. 1, 33, 2:insania,
Aug. Conf. 3, 2, 1.— Comp.:miserabilior causa mortis,
Liv. 1, 59: mĭsĕrā-bĭlē, adv., for miserabiliter:miserabile caesis insultare,
Verg. A. 12, 338:miserabile longum,
Juv. 6, 65.—Hence, adv.: mĭ-sĕrābĭlĭter, pitiably, lamentably, in a way to excite pity, mournfully, sadly, miserably (class.):emori,
Cic. Tusc. 1, 40, 96:scripta epistola,
id. Att. 10, 9, 2:laudare,
to laud pathetically, id. ib. 14, 10, 1:dicere tristia,
Quint. 4, 2, 120:perire,
Val. Max. 2, 6, 11.— Comp.:hac facie miserabilior Pollio,
Juv. 9, 6: miserabilius dicere, Sen. Excerpt. Controv. praef. 4. -
3 miserabilis
mĭsĕrābĭlis, e, adj. [miseror], worthy of pity, pitiable, miserable, deplorable, lamentable, wretched, sad (class.):nihil est tam miserabile, quam ex beato miser,
Cic. Part. Or. 17, 57:fiet ultro miserabilis,
Quint. 11, 1, 64; 9, 4, 133: sisque miser semper;nec sis miserabilis ulli, Ov. lb. 117: Irus,
Mart. 6, 77, 1:corpus,
Ov. H. 21, 213:voces,
plaintive, sad, Liv. 1, 29:vox,
Cic. Verr. 2, 5, 63, § 163:aspectus,
id. Phil. 2, 29, 73:caedes,
Liv. 1, 59:elegi,
mournful, Hor. C. 1, 33, 2:insania,
Aug. Conf. 3, 2, 1.— Comp.:miserabilior causa mortis,
Liv. 1, 59: mĭsĕrā-bĭlē, adv., for miserabiliter:miserabile caesis insultare,
Verg. A. 12, 338:miserabile longum,
Juv. 6, 65.—Hence, adv.: mĭ-sĕrābĭlĭter, pitiably, lamentably, in a way to excite pity, mournfully, sadly, miserably (class.):emori,
Cic. Tusc. 1, 40, 96:scripta epistola,
id. Att. 10, 9, 2:laudare,
to laud pathetically, id. ib. 14, 10, 1:dicere tristia,
Quint. 4, 2, 120:perire,
Val. Max. 2, 6, 11.— Comp.:hac facie miserabilior Pollio,
Juv. 9, 6: miserabilius dicere, Sen. Excerpt. Controv. praef. 4. -
4 miserabiliter
mĭsĕrābĭlis, e, adj. [miseror], worthy of pity, pitiable, miserable, deplorable, lamentable, wretched, sad (class.):nihil est tam miserabile, quam ex beato miser,
Cic. Part. Or. 17, 57:fiet ultro miserabilis,
Quint. 11, 1, 64; 9, 4, 133: sisque miser semper;nec sis miserabilis ulli, Ov. lb. 117: Irus,
Mart. 6, 77, 1:corpus,
Ov. H. 21, 213:voces,
plaintive, sad, Liv. 1, 29:vox,
Cic. Verr. 2, 5, 63, § 163:aspectus,
id. Phil. 2, 29, 73:caedes,
Liv. 1, 59:elegi,
mournful, Hor. C. 1, 33, 2:insania,
Aug. Conf. 3, 2, 1.— Comp.:miserabilior causa mortis,
Liv. 1, 59: mĭsĕrā-bĭlē, adv., for miserabiliter:miserabile caesis insultare,
Verg. A. 12, 338:miserabile longum,
Juv. 6, 65.—Hence, adv.: mĭ-sĕrābĭlĭter, pitiably, lamentably, in a way to excite pity, mournfully, sadly, miserably (class.):emori,
Cic. Tusc. 1, 40, 96:scripta epistola,
id. Att. 10, 9, 2:laudare,
to laud pathetically, id. ib. 14, 10, 1:dicere tristia,
Quint. 4, 2, 120:perire,
Val. Max. 2, 6, 11.— Comp.:hac facie miserabilior Pollio,
Juv. 9, 6: miserabilius dicere, Sen. Excerpt. Controv. praef. 4.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Английский