Перевод: с польского на русский

с русского на польский

męstwo

  • 1 męstwo

    сущ.
    • героизм
    • доблесть
    • мужество
    • отвага
    • смелость
    • стойкость
    • храбрость
    * * *
    мужество, храбрость ž;

    okazać \męstwo проявить мужество

    + odwaga, dzielność, waleczność

    * * *
    с
    му́жество, хра́брость ż

    okazać męstwo — прояви́ть му́жество

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > męstwo

  • 2 bezprzykładny

    прил.
    • беспрецедентный
    • беспримерный
    * * *
    bezprzykładn|y
    беспримерный;

    \bezprzykładnye męstwo беспримерное мужество

    + niezwykły, wyjątkowy

    * * *
    бесприме́рный

    bezprzykładne męstwo — бесприме́рное му́жество

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > bezprzykładny

  • 3 odwaga

    сущ.
    • бодрость
    • героизм
    • дерзание
    • дерзость
    • доблесть
    • мужество
    • наглость
    • отвага
    • смелость
    • храбрость
    * * *
    odwag|a
    мужество ň, смелость, храбрость;
    dodać komuś \odwagai придать смелости кому-л., ободрить кого-л.;

    \odwaga cywilna гражданское мужество

    + śmiałość, męstwo

    * * *
    ж
    му́жество n, сме́лость, хра́брость

    dodać komuś odwagi — прида́ть сме́лости кому́-л., ободри́ть кого́-л.

    odwaga cywilna — гражда́нское му́жество

    Syn:
    śmiałość, męstwo

    Słownik polsko-rosyjski > odwaga

  • 4 wykazać

    глаг.
    • демонстрировать
    • доказывать
    • казать
    • показать
    • показывать
    • проявить
    • проявлять
    * * *
    wyka|zać
    \wykazaćżę, \wykazaćž, \wykazaćzany сов. 1. показать; доказать;

    analiza \wykazaćzała анализ показал; \wykazać alibi доказать алиби;

    2. проявить, обнаружить;

    \wykazać męstwo проявить храбрость (мужество)

    * * *
    wykażę, wykaż, wykazany сов.
    1) показа́ть; доказа́ть

    analiza wykazała — ана́лиз показа́л

    wykazać alibi — доказа́ть а́либи

    2) прояви́ть, обнару́жить

    wykazać męstwo — прояви́ть хра́брость (му́жество)

    Słownik polsko-rosyjski > wykazać

См. также в других словарях:

  • męstwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. męstwowie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} postawa charakteryzująca się zespołem takich cech, jak: odwaga, dzielność, bohaterstwo, nieustraszoność, waleczność, wytrzymałość itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nadzwyczajne,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • męstwo — n III, Ms. męstwowie, blm «dzielność, odwaga, nieustraszoność, hart ducha, bohaterstwo, waleczność» Okazać męstwo. Natchnąć męstwem. Wsławić się męstwem. Słynąć z męstwa. Znosić coś z męstwem …   Słownik języka polskiego

  • Grzymała coat-of-arms — Grzymała Battle cry: Grzymała Details Alternative names Grzymalita, Ślasa (Slasa) Earliest mention …   Wikipedia

  • serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… …   Słownik frazeologiczny

  • bitność — ż V, DCMs. bitnośćści, blm «odwaga okazywana w bitwie; dzielność, męstwo, waleczność» Bitność wojska, żołnierza. Odznaczać się bitnością …   Słownik języka polskiego

  • bohater — m IV, DB. a, Ms. bohatererze; lm M. owie a. bohatererzy, DB. ów 1. «ten, kto odznaczył się męstwem, niezwykłymi czynami, ofiarnością dla innych» Bohater ostatniej wojny. Bohater narodowy. ◊ Cichy bohater «ktoś, czyje męstwo, ofiarność pozostają… …   Słownik języka polskiego

  • bohaterstwo — n III, Ms. bohaterstwowie, blm «czyn lub postawa właściwe bohaterowi; męstwo, dzielność» Bohaterstwo walczących żołnierzy. Okazać bohaterstwo. Dokazywać cudów bohaterstwa …   Słownik języka polskiego

  • dopotąd — 1. daw. «dopóty» Dopotąd walczył, aż się uwolnił. 2. daw. «dotychczas» Poczuł w sobie męstwo dopotąd nieznane …   Słownik języka polskiego

  • dowód — m IV, D. dowódwodu, Ms. dowódwodzie; lm M. dowódwody 1. «okoliczność, rzecz dowodząca czegoś, przemawiająca za czymś, świadcząca o czymś, wskazująca na coś; oznaka czegoś, potwierdzenie, uzasadnienie, świadectwo» Dowód wdzięczności, zaufania,… …   Słownik języka polskiego

  • duch — m III, DB. a 1. blm «energia psychiczna, właściwości psychiczne człowieka; umysł, świadomość, myślenie, dusza» Siła, hart, moc ducha. Spokój ducha. Muzyka, poezja to pokarm dla ducha. ◊ W szczerości, w skrytości, w pokorze, w prostocie lub w… …   Słownik języka polskiego

  • gloryfikować — ndk IV, gloryfikowaćkuję, gloryfikowaćkujesz, gloryfikowaćkuj, gloryfikowaćował, gloryfikowaćowany «przypisywać komuś lub czemuś niezwykłą wartość, cechy godne najwyższych pochwał, uwielbienia; wysławiać, wychwalać, wielbić» Gloryfikować… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»