Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

mĕrus

  • 1 merus

    merus, a, um. [st2]1 [-] pur, non étendu d’eau, sans mélange. [st2]2 [-] vrai, authentique. [st2]3 [-] unique, rien que.    - sulcos et vineta crepat mera, Hor. Ep. 1, 7, 85: il n'a à la bouche que labours et vignobles.
    * * *
    merus, a, um. [st2]1 [-] pur, non étendu d’eau, sans mélange. [st2]2 [-] vrai, authentique. [st2]3 [-] unique, rien que.    - sulcos et vineta crepat mera, Hor. Ep. 1, 7, 85: il n'a à la bouche que labours et vignobles.
    * * *
        Merus, mera, merum. Cic. Seul. Pur. Hinc dicimus Mere goutte, quasi mera gutta, le pur degout parmi lequel n'y a rien de pressoirage.
    \
        Meri bellatores. Plaut. Vrais, ou drois gensdarmes.
    \
        Nugae merae. Cic. Ce sont pures menteries, Ce ne sont que menteries.
    \
        Scelera mera loquuntur. Cic. Ils ne parlent que de meschancetez.
    \
        Spes mera. Terent. Pure et vraye esperance.
    \
        Vinum merum. Plaut. Vin pur, sans eaue.
    \
        Multi meri Damalis. Horat. Grande buveuse de vin, Yvrongne.
    \
        Certare mero. Horat. A qui buvera le plus.

    Dictionarium latinogallicum > merus

  • 2 merus

    merus merus, a, um чистый

    Латинско-русский словарь > merus

  • 3 merus

    merus merus, a, um истинный, настоящий

    Латинско-русский словарь > merus

  • 4 merus

    merus, a, um (zu griech. μαρμαίρω, μαρμαρίζω, schimmere), lauter, I) im engeren Sinne, unvermischt, rein (Ggstz. mixtus), v. Flüssigkeiten, vinum, Plaut. u. Ov., u. subst. bl. merum, ī, n., Hor., Ov., Curt. u. Plin., nicht mit Wasser vermischter, reiner Wein (den nur Unmäßige zu trinken pflegten): a mero, nach verrauchtem Wein, Ov.: Plur. mera, Ven. Fort. vit. S. Mart. 4, 574. – undae, reines (nicht mit Wein vermischtes) Wasser, Ov.: lac, Ov. – im Bilde, velut ex diutina siti nimis avide meram haurientes libertatem, d.i. die volle (nicht durch Gesetze in Schranken gehaltene, gemäßigte) Fr. = die Fr. in vollen Zügen trinkend, Liv. 39, 26, 7 (vgl. Cic. de rep. 1, 66 cum populus non modice temperatam, sed nimis meracam libertatem sitiens hauserit). – II) im weiteren Sinne, A) eig.: 1) im allg., mit nichts Fremdartigem versehen, unvermischt, rein, unverfälscht, natürlich, gustum cuiusque generis non mistum sed vere merum condere, Colum.: nec recte quae in nos dicis, aurum atque argentum merum est, Plaut. asin. 155. – 2) insbes.: a) rein = ungetrübt, unverdunkelt, hell, mero meridie, Petron. 37, 5. – b) bloß, unbedeckt, pes, Iuven.: calx, Prud. – B) übtr.: 1) lauter, a) = bloß, weiter nichts als usw., agnae, Varro: segnities, reines Nichtstun, bloße Zeitverschwendung, Plaut.: spes, Ter.: scelera, Cic.: monstra, Cic.: merum bellum loqui, von nichts als von Kr. sprechen, Cic.: mera mendacia narrare, Sen.: vineta crepare mera, Hor. – b) rein = bloß, genau, im strengen Sinne genommen, imperium aut merum aut mixtum est, ICt.: non meram donationem esse, ICt. – 2) rein = echt, unverfälscht, meri principes, Cic. de or. 2, 94: libertas mera veraque virtus, Hor. ep. 1, 18, 8 (versch. bei Liv., s. ob. no. I): illa vera et mera Graecia, Plin. ep. 8, 24, 2.

    lateinisch-deutsches > merus

  • 5 merus

    merus, a, um (zu griech. μαρμαίρω, μαρμαρίζω, schimmere), lauter, I) im engeren Sinne, unvermischt, rein (Ggstz. mixtus), v. Flüssigkeiten, vinum, Plaut. u. Ov., u. subst. bl. merum, ī, n., Hor., Ov., Curt. u. Plin., nicht mit Wasser vermischter, reiner Wein (den nur Unmäßige zu trinken pflegten): a mero, nach verrauchtem Wein, Ov.: Plur. mera, Ven. Fort. vit. S. Mart. 4, 574. – undae, reines (nicht mit Wein vermischtes) Wasser, Ov.: lac, Ov. – im Bilde, velut ex diutina siti nimis avide meram haurientes libertatem, d.i. die volle (nicht durch Gesetze in Schranken gehaltene, gemäßigte) Fr. = die Fr. in vollen Zügen trinkend, Liv. 39, 26, 7 (vgl. Cic. de rep. 1, 66 cum populus non modice temperatam, sed nimis meracam libertatem sitiens hauserit). – II) im weiteren Sinne, A) eig.: 1) im allg., mit nichts Fremdartigem versehen, unvermischt, rein, unverfälscht, natürlich, gustum cuiusque generis non mistum sed vere merum condere, Colum.: nec recte quae in nos dicis, aurum atque argentum merum est, Plaut. asin. 155. – 2) insbes.: a) rein = ungetrübt, unverdunkelt, hell, mero meridie, Petron. 37, 5. – b) bloß, unbedeckt, pes, Iuven.: calx, Prud. – B) übtr.: 1) lauter, a) = bloß, weiter nichts als usw., agnae, Varro: segnities, reines Nichtstun, bloße Zeitverschwendung, Plaut.: spes, Ter.: scelera, Cic.: mon-
    ————
    stra, Cic.: merum bellum loqui, von nichts als von Kr. sprechen, Cic.: mera mendacia narrare, Sen.: vineta crepare mera, Hor. – b) rein = bloß, genau, im strengen Sinne genommen, imperium aut merum aut mixtum est, ICt.: non meram donationem esse, ICt. – 2) rein = echt, unverfälscht, meri principes, Cic. de or. 2, 94: libertas mera veraque virtus, Hor. ep. 1, 18, 8 (versch. bei Liv., s. ob. no. I): illa vera et mera Graecia, Plin. ep. 8, 24, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > merus

  • 6 merus

        merus adj.    [3 MAR-], pure, unmixed, unadulterated: vina, O.: lac, O.— Bare, naked, uncovered: pes, Iu.— Bare, nothing but, only, mere: nil nisi spem meram, T.: mera monstra nuntiare: proscriptiones: nugae.—Fig., pure, true, real, genuine: principes: sermo, plain prose, H.: Cecropis, a real Athenian, Iu.— Undiluted, strong, excessive. meram haurientes libertatem, L.
    * * *
    mera, merum ADJ
    unmixed (wine), pure, only; bare, mere, sheer

    Latin-English dictionary > merus

  • 7 merus

    mĕrus, a, um, adj. [root mar-, to gleam; cf.: marmaros, marmor, mare; hence, bright, pure], pure, unmixed, unadulterated, esp. of wine not mixed with water: merum antiqui dicebant solum: at nunc merum purum appellamus, Paul. ex Fest. p. 124 Müll.
    I.
    Lit.: vinum merum, Varr. ap. Non. 4, 295:

    vina,

    Ov. M. 15, 331.—Of other things:

    argentum merum,

    Plaut. As. 1, 3, 3:

    undae,

    Ov. M. 15, 323:

    lac,

    id. F. 4, 369:

    gustus,

    Col. 3, 21:

    claror,

    clear, unclouded, Plaut. Most. 3, 1, 111:

    mero meridie,

    Petr. 37.—Hence,
    2.
    Subst.: mĕrum, i, n., pure, unmixed wine, wine not mixed with water ( poet. and in post-Aug. prose):

    ingurgitare se in merum,

    Plaut. Curc. 1, 2, 35; Hor. Ep. 1, 19, 11; id. C. 1, 36, 13:

    objecturus Antonio Cicero merum et vomitum,

    Quint. 8, 4, 16:

    meri veteris torrens,

    Juv. 6, 319; 3, 283; Val. Fl. 5, 595:

    ad merum pronior,

    Plin. 14, 22, 28, § 145; 23, 1, 23, § 43.—
    B.
    Transf.
    1.
    Bare, naked, uncovered ( poet.):

    pes,

    Juv. 6, 158: stabat calce merā, Prud. steph. 6, 91.—
    2.
    In gen., bare, nothing but, only, mere (class.):

    meri bellatores gignuntur,

    Plaut. Mil. 4, 2, 85:

    in medio (foro) ostentatores meri (ambulant),

    id. Curc. 4, 1, 15: Diogenem postea pallium solum habuisse, et habere Ulixem meram tunicam, nothing but, only, Varr. ap. Non. 344, 10:

    nihil, nisi spem meram,

    Ter. Phorm. 1, 2, 95:

    mera monstra nuntiare,

    Cic. Att. 4, 7, 1:

    proscriptiones, meri Sullae,

    id. ib. 9, 11, 3:

    scelera loquuntur,

    id. ib. 9, 13, 1:

    bellum,

    id. ib. 9, 13, 8:

    nugae,

    id. ib. 6, 3, 5:

    adfectus,

    Quint. 11, 1, 52.—
    II.
    Trop., pure, true, real, genuine, unadulterated:

    meri principes,

    Cic. de Or. 2, 22, 94: velut ex diutinā siti nimis avide meram haurientes libertatem, immoderate, excessive, Liv. [p. 1138] 39, 26; cf. Cic. Rep. 1, 43, 66; but mera libertas, in Horace, signifies true, genuine freedom, Hor. Ep. 1, 18, 8:

    Achaia, illa vera et mera Graecia,

    Plin. Ep. 8, 24, 2:

    Cecropis,

    a real Athenian, Juv. 6, 187.—Hence, adv.: mĕrē, purely, without mixture, wholly, entirely (ante-class. and post-Aug.):

    si semel amoris poculum accepit mere,

    Plaut. Truc. 1, 1, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > merus

  • 8 merus

    a, um
    1) несмешанный, неразбавленный, чистый (vinum Pl, O etc.)
    gaudēre meris undis O — наслаждаться чистой водой, т. е. пить одну лишь воду
    2) неограниченный, полный ( libertas H)
    3) истинный, подлинный, неподдельный, настоящий (Graecia PJ; aurum atque argentum Pl; virtus H)
    4) сплошной (scelera C; mendacia Sen)

    Латинско-русский словарь > merus

  • 9 merus

    чистый а) = без примеси, без прибавления, m. conditio, quae in datione exsistit, m. conditio, quae in facto est, прот. cond., quae ex mixtura quadam consistit (1. 82 D. 35, 1. 1. 98 § 6 D. 46, 3);

    m. donatio прот. officium mercede remuneratum (1. 27 D. 39, 5);

    m. imperium, прот. mixtum (см. imperium s. 2. c.);

    merum (sc. vinum), без воды (1. 12 pr. C. Th. 16, 10);

    b) исключительный, сам, только, mera (= nuda) voluntate (прот. necessitate) donare (1. 18 D. 34, 4);

    in m. voluntatem heredis collatum (legatum), прот. quasi viro bono ei commissum (1. 75 pr. D. 30. 1. 1 § 4 D. 2, 3. 1. 62 D. 23, 3. 1. 5 pr. D. 45, 1. 1. 31 pr. D. 16, 3);

    c) в смысле strictus, напр. quantum ad m. rationem, non consistere (1. 22 § 3 D. 17, 1. 1. 3 § 1 D. 34, 4);

    m. iure (= ipso i.) munitum esse (1. 16 pr. § 2 D. 4, 4. 1. 3 C. 6, 6);

    d) в смысле целый, merum atque immutilatum servari (1. 12 C. 6, 58).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > merus

  • 10 merus

    , mera, merum (m,f,n)
      несмешанный, неразбавленный, чистый

    Dictionary Latin-Russian new > merus

  • 11 Procypris merus

    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Procypris merus

  • 12 meracus

    merācus, a, um (merus), lauter, rein, unvermischt, pur, I) eig.: a) v. Flüssigkeiten, vinum, Cels. u. (Ggstz. vinum aquatum) Cael. Aur.: u. so poet. uva, Prop.: vinum meracius, Cic. – b) v. trockenen Ggstdn., rein, unverfälscht, elleborum, Hor. ep. 2, 2, 137. – II) übtr., unvermischt, unversetzt, non modice temperata, sed nimis meraca libertas, Cic. (vgl. merus no. I): libido dominandi meracior, Augustin.: meracissimus scientiae fons, Sidon. epist. 3, 10, 1.

    lateinisch-deutsches > meracus

  • 13 sermo

    [ABCU]A - sermo, sermōnis, m.: [st1]1 [-] conversation, entretien, causerie; qqf. sujet d'entretien.    - sermonem cum aliquo conferre (habere): s'entretenir avec qqn.    - esse in ore, in sermone omnium, Cic. Phil. 10: être le sujet de toutes les conversations.    - sermo litterarum, Cic.: commerce épistolaire    - deflexit sermo ad... Cic.: la conversation tourna sur...    - incidimus in sermonem alicujus, Cic.: notre conversation tomba sur qqn.    - quoniam princeps Crassus ejus sermonis ordiendi fuit, Cic.: puisque Crassus a entamé ce sujet...    - exiguo sermone fores, Prop.: on parlerait peu de toi.    - in istum sermonem delabi: venir à parler de cela.    - multa inter sese vario sermone serebant, Virg. En. 6: leur conversation roulait sur plusieurs sujets.    - in sermonem hominum venire, Cic.: devenir le sujet des conversations.    - inter eos tu sermo es, Prop. 2, 21: tu fais l'objet de leurs conversations. [st1]2 [-] conversation savante, entretien philosophique, dialogue littéraire, discussion.    - feci sermonem inter nos habitum, Cic. Fam. 9: j'ai rédigé notre discussion.    - sermones Platonis, Quint.: les dialogues de Platon.    - Scaevola exposuit nobis sermonem Laelii de amicitiâ habitum ab illo secum, Cic. Lael. 1: Scévola nous rapporta ce que Lélius avait dit de l'amitié avec lui.    - Socratici sermones, Hor. C. 3: la doctrine de Socrate (enseignée par ses entretiens). [st1]3 [-] ton de la conversation, style familier, langage usuel; prose, ouvrage en vers qui se rapproche de la prose (satire, épître).    - contentio et sermo, Cic.: le discours soutenu et la conversation.    - sermonis plenus orator, Cic. Brut. 68: orateur d'une abondance familière.    - sermo merus, Hor. S. 1: de la prose toute pure.    - sermoni proximus, Quint.: qui se rapproche du ton de la conversation.    - alterni sermones, Hor.: dialogue (de la comédie). [st1]4 [-] rumeur publique, bruit qui court, mauvais propos, médisances.    - sermo est totā Asiā dissipatus, Cic. Fl. 6: le bruit s'est répandu dans toute l'Asie.    - sermones reprimere, Cic.: faire cesser les propos.    - sermones lacessere, Cic.: lancer des bruits.    - dabimus sermonem iis, qui, Cic. Fam. 9: nous donnerons prise à la médisance de ceux qui...    - ne putet aliquid sermonis in sese quaesitum, Cic. Fl. 5: qu'il ne s'imagine pas que j'aie cherché à le décrier.    - ille, sermo illius temporis, Cic. Rab. Post. 14: lui, la fable de ses contemporains. [st1]5 [-] discours public, harangue.    - sermo quem habui apud municipes meos, Plin.-jn.: le discours que j'ai prononcé dans ma ville natale.    - ex superiore et ex aequo loco sermones mei habiti, Cic. Fam. 3: le langage que j'ai tenu comme magistrat et comme particulier.    - sermo circa rura est, Plin.: je traite de l'agriculture. [st1]6 [-] langage, diction, langue, idiome, façon de parler, paroles.    - sermo humanus, Plin.: le langage des hommes.    - animalia quae sermone carent, Quint.: les animaux dépourvus de la parole.    - elegantia sermōnis, Cic.: élégance du style.    - Graeco sermone, Cic.: en grec.    - ingenium illi concessit, sermonem objecit, Sen.-rh.: il lui accorda le talent mais lui refusa le beau langage.    - accipi debet hic sermo, ac si... Dig. 7, 1, 20: on doit entendre cette expression dans le sens de...    - vulgi sermone, Dig.: dans la langue usuelle. [st1]7 [-] le Verbe (Tert. et Prud.) [ABCU]B - Sermo, Sermōnis, m.: Sermo (surnom romain).
    * * *
    [ABCU]A - sermo, sermōnis, m.: [st1]1 [-] conversation, entretien, causerie; qqf. sujet d'entretien.    - sermonem cum aliquo conferre (habere): s'entretenir avec qqn.    - esse in ore, in sermone omnium, Cic. Phil. 10: être le sujet de toutes les conversations.    - sermo litterarum, Cic.: commerce épistolaire    - deflexit sermo ad... Cic.: la conversation tourna sur...    - incidimus in sermonem alicujus, Cic.: notre conversation tomba sur qqn.    - quoniam princeps Crassus ejus sermonis ordiendi fuit, Cic.: puisque Crassus a entamé ce sujet...    - exiguo sermone fores, Prop.: on parlerait peu de toi.    - in istum sermonem delabi: venir à parler de cela.    - multa inter sese vario sermone serebant, Virg. En. 6: leur conversation roulait sur plusieurs sujets.    - in sermonem hominum venire, Cic.: devenir le sujet des conversations.    - inter eos tu sermo es, Prop. 2, 21: tu fais l'objet de leurs conversations. [st1]2 [-] conversation savante, entretien philosophique, dialogue littéraire, discussion.    - feci sermonem inter nos habitum, Cic. Fam. 9: j'ai rédigé notre discussion.    - sermones Platonis, Quint.: les dialogues de Platon.    - Scaevola exposuit nobis sermonem Laelii de amicitiâ habitum ab illo secum, Cic. Lael. 1: Scévola nous rapporta ce que Lélius avait dit de l'amitié avec lui.    - Socratici sermones, Hor. C. 3: la doctrine de Socrate (enseignée par ses entretiens). [st1]3 [-] ton de la conversation, style familier, langage usuel; prose, ouvrage en vers qui se rapproche de la prose (satire, épître).    - contentio et sermo, Cic.: le discours soutenu et la conversation.    - sermonis plenus orator, Cic. Brut. 68: orateur d'une abondance familière.    - sermo merus, Hor. S. 1: de la prose toute pure.    - sermoni proximus, Quint.: qui se rapproche du ton de la conversation.    - alterni sermones, Hor.: dialogue (de la comédie). [st1]4 [-] rumeur publique, bruit qui court, mauvais propos, médisances.    - sermo est totā Asiā dissipatus, Cic. Fl. 6: le bruit s'est répandu dans toute l'Asie.    - sermones reprimere, Cic.: faire cesser les propos.    - sermones lacessere, Cic.: lancer des bruits.    - dabimus sermonem iis, qui, Cic. Fam. 9: nous donnerons prise à la médisance de ceux qui...    - ne putet aliquid sermonis in sese quaesitum, Cic. Fl. 5: qu'il ne s'imagine pas que j'aie cherché à le décrier.    - ille, sermo illius temporis, Cic. Rab. Post. 14: lui, la fable de ses contemporains. [st1]5 [-] discours public, harangue.    - sermo quem habui apud municipes meos, Plin.-jn.: le discours que j'ai prononcé dans ma ville natale.    - ex superiore et ex aequo loco sermones mei habiti, Cic. Fam. 3: le langage que j'ai tenu comme magistrat et comme particulier.    - sermo circa rura est, Plin.: je traite de l'agriculture. [st1]6 [-] langage, diction, langue, idiome, façon de parler, paroles.    - sermo humanus, Plin.: le langage des hommes.    - animalia quae sermone carent, Quint.: les animaux dépourvus de la parole.    - elegantia sermōnis, Cic.: élégance du style.    - Graeco sermone, Cic.: en grec.    - ingenium illi concessit, sermonem objecit, Sen.-rh.: il lui accorda le talent mais lui refusa le beau langage.    - accipi debet hic sermo, ac si... Dig. 7, 1, 20: on doit entendre cette expression dans le sens de...    - vulgi sermone, Dig.: dans la langue usuelle. [st1]7 [-] le Verbe (Tert. et Prud.) [ABCU]B - Sermo, Sermōnis, m.: Sermo (surnom romain).
    * * *
        Sermo, sermonis, masc. gen. Cic. Parolle, Langage.
    \
        Sermo et colloquutio. Cic. Propos et devis, Pourparlement.
    \
        Sermo est de te. Cic. On parle de toy.
    \
        Nullus mihi omnino cum illo sermo vlla vnquam de re fuit. Cic. Je ne parlay jamais à luy de rien qui fust.
    \
        In sermone. Trebonius Ciceroni. En parlant ensemble.
    \
        In sermonibus. Cic. En propos communs et devis.
    \
        Hac vice sermonum roseis Aurora quadrigis, etc. Virgil. Pendant ce pourparlement et interlocution, le soleil, etc.
    \
        Nec caput, nec pes sermonis apparet. Plautus. Il n'y a ne fin ne commencement.
    \
        Doctus sermonis vtriusque linguae. Horat. Scavant en Grec et en Latin.
    \
        Necdum sermonum stet honos, et gratia viuax. Horat. Non seulement la beauté et grace des mots et manieres de parler, dont on a long temps usé, ne sera point perdurable.
    \
        Fideles sermones. Catullus. Ausquels on doibt croire et adjouster foy.
    \
        Patrius sermo. Lucret. Le langage de mon pays.
    \
        Pedestris. Horat. Langage de style bas.
    \
        Dignum sermone aliquid agere. Horat. Digne qu'on en parle.
    \
        Conferre sermonem cum aliquo. Cic. Parler ensemble.
    \
        Delabi in aliquem sermonem. Cic. Tomber sur quelque propos.
    \
        Differre aliquid sermonibus. Liu. Divulguer, Semer par tout.
    \
        Sermo est tota Asia dissipatus, Cn. Pompeium, etc. Cic. Le bruit est par toute l'Asie que, etc.
    \
        Sermo datus per ciuitatem. Liu. Un bruit semé par la ville.
    \
        Dare sermonem alicui. Cic. Luy bailler occasion de mesdire.
    \
        Habere sermonem. Cic. Parler et deviser avec aucun, Tenir propos avec luy, Pourparler avec luy.
    \
        Primus annus habuit de hac reprehensione plurimum sermonis. Cic. Il fut beaucoup parlé la premiere annee de, etc.
    \
        Instituere sermonem cum aliquo. Cicero. Commencer à parler avec luy.
    \
        Mittere aliquem in fabulas et sermones. Quintil. Faire qu'on parle de luy, et qu'on s'en moque, que chascun en tienne ses comptes.
    \
        Medio viri sermone profari. Sil. Interrompre le propos d'aucun, Parler entredeux et parmi.
    \
        Rumpere sermone silentia. Ouid. Commencer à parler.
    \
        - per vrbem solus sermo est omnibus, Eum velle amicam liberare. Plaut. Parmi la ville chascun ne parle d'autre chose, sinon, etc.
    \
        Mihi sermo est apud deos. Cic. Je parle devant les dieux.
    \
        Multi sermonis sunt ista. Cic. Le propos est long.
    \
        Sermo est eum, etc. Plin. On dit, le bruit est que, etc.
    \
        Multus est sermo me iudicium iam de causa publica fecisse. Cic. Il est grand bruit que je, etc.
    \
        Suscipere sermonem. Quintil. Prendre la parolle.
    \
        Venire in sermonem hominum. Cic. Faire parler de soy.

    Dictionarium latinogallicum > sermo

  • 14 meracus

    merācus, a, um (merus), lauter, rein, unvermischt, pur, I) eig.: a) v. Flüssigkeiten, vinum, Cels. u. (Ggstz. vinum aquatum) Cael. Aur.: u. so poet. uva, Prop.: vinum meracius, Cic. – b) v. trockenen Ggstdn., rein, unverfälscht, elleborum, Hor. ep. 2, 2, 137. – II) übtr., unvermischt, unversetzt, non modice temperata, sed nimis meraca libertas, Cic. (vgl. merus no. I): libido dominandi meracior, Augustin.: meracissimus scientiae fons, Sidon. epist. 3, 10, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > meracus

  • 15 meracus

    merācus, a, um [ merus ]
    1) ни с чем не смешанный, чистый (vinum C, CC, CA; scientiae fons Sid; elleborum H)
    2) ничем не сдержанный, совершенный (libertas C; libīdo dominandi Aug)

    Латинско-русский словарь > meracus

  • 16 mere

    merē [ merus ]
    чисто (ferreus m. PM); перен. вполне (m. dici posse AG)

    Латинско-русский словарь > mere

  • 17 merum

    ī n. [ merus ]
    чистое, не разбавленное водой вино Pl, H, PM

    Латинско-русский словарь > merum

  • 18 submerus

    sub-merus, a, um

    Латинско-русский словарь > submerus

  • 19 Mínistér vetulí puér Falérni

    Катулл, XXVII:
    Mínistér vetulí puér Falérni,
    Ínger mí calicés amárióres.
    Ébrioós(o) acin(o) ébriósióris.
    Át vos quó libet hínc abíte, lýmphae,
    Víni pérniciés, et ád sevéros
    Mígrat(e): híc merus ést thyóniánus!
    До краев мне наполни чашу, мальчик!
    Так велела Постумия, царица,
    Что пьяней виноградных пьяных ягод.
    Ты же прочь уходи, струя речная!
    (Перевод А. Пиотровского)
    Наслаждение нас съедает, - говорит Монтань [ Более правильная транскрипция старофранцузского написания Montaigne вместо укоренившегося ныне "Монтень". - авт. ], - сердце скоро пресыщается. Юноша, наливающий фалернское, дай горького! - восклицает Катулл, увенчанный розами, пресыщенный на пиршестве.
    Minister vetuli puer Falerni,
    Inger mi calices amariores.
    Так создано сердце человеческое, и не без причины: в самом высочайшем блаженстве у источника наслаждения оно обретает горечь. (К. Н. Батюшков, Нечто о морали, основанной на философии и религии.)
    Minister vetuli, puer.
    Чашу мне наполни, мальчик!
    Вы же, воды, прочь теките
    И струей, вину враждебной,
    Строгих постников поите:
    Чистый нам любезен Бахус. (А. С. Пушкин, Мальчику.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Mínistér vetulí puér Falérni

  • 20 meralis

    merālis, e (merus) = meracus, Marc. Emp. 27.

    lateinisch-deutsches > meralis

См. также в других словарях:

  • Merus — Me rus, n. [NL.] (Arch.) See {Meros}. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • merus — index genuine, unadulterated Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • merus — ( ) [Holthuis, 1993]. Schematic drawing of a thoracic leg. [Holthuis, 1993] ( ) [Baba, 2005]. Entire animal, right appendages omitted, dorsal view, based on Munida. [Baba, 2005] ( ) [Baba, 2005]. Endopod of Mxp 3, lateral; and endopod of Mxp 3,… …   Crustacea glossary

  • merus — Meros Me ros, n. [NL., from Gr. me ros part.] (Arch.) The plain surface between the channels of a triglyph. [Written also {merus}.] Weale. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Merus — Patte des arthropodes La patte des arthropodes est une forme de membre articulé. D ailleurs, le terme même d arthropode vient des mots grecs ἄρθρον (arthron), l articulation et ποδος (podos), le pied, et signifie donc « patte… …   Wikipédia en Français

  • merus — n. [Gr. meros, part] (ARTHROPODA: Crustacea) The fourth segment of the mouth part, articulating with the ischium anteriorly and carpus posteriorly; a meropodite …   Dictionary of invertebrate zoology

  • merus — numerus …   Dictionnaire des rimes

  • mérus — humérus …   Dictionnaire des rimes

  • merus — (G). The thigh …   Dictionary of word roots and combining forms

  • –merus —   Greek, meaning ‘part’ or ‘member’, e.g. the root word of the second part of the specific epithet of Macrozamia diplomera, referring to the dichotomously divided leaflets.   See also diplo …   Expanded glossary of Cycad terms

  • -merus — mer·us …   English syllables

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»