Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

mĕrĭtus

  • 1 meritus

    mĕrĭtus, a, um part. passé de mereo et de mereor. [st2]1 [-] qui a mérité, qui a bien mérité de. [st2]2 [-] qui a servi, qui a été soldat. [st2]3 [-] sens passif - qui est mérité, juste, légitime, convenable.    - famā optimā et meritissimā frui, Plin. Ep. 5: jouir d'une réputation excellente et fort bien méritée.    - merita iracundia, Cic.: juste colère.    - meritissimo ejus, Plaut.: comme il l'a bien mérité.    - meritis de causis, Dig.: pour des raisons légitimes.    - servus pessime meritus, Arn.: esclave qui a commis une faute grave.    - cui ego omnia meritissimo volo, Quint.: à qui je veux toute sorte de bien qu'il a grandement mérité.
    * * *
    mĕrĭtus, a, um part. passé de mereo et de mereor. [st2]1 [-] qui a mérité, qui a bien mérité de. [st2]2 [-] qui a servi, qui a été soldat. [st2]3 [-] sens passif - qui est mérité, juste, légitime, convenable.    - famā optimā et meritissimā frui, Plin. Ep. 5: jouir d'une réputation excellente et fort bien méritée.    - merita iracundia, Cic.: juste colère.    - meritissimo ejus, Plaut.: comme il l'a bien mérité.    - meritis de causis, Dig.: pour des raisons légitimes.    - servus pessime meritus, Arn.: esclave qui a commis une faute grave.    - cui ego omnia meritissimo volo, Quint.: à qui je veux toute sorte de bien qu'il a grandement mérité.
    * * *
        Esse in hac re culpam meritam non nego. Terent. Je ne nie pas que je n'aye gaigné d'estre blasmé en ceci.
    \
        Primus in toga triumphum meritus. Plin. Qui a merité et deservi.
    \
        Meritos aris imponit honores. Virg. Appartenants et deubs.
    \
        Grates meritas agere. Ouid. Meritees, Deservies.

    Dictionarium latinogallicum > meritus

  • 2 meritus

    meritus meritus, a, um заслуженный

    Латинско-русский словарь > meritus

  • 3 meritus

    meritus meritus, a, um достойный

    Латинско-русский словарь > meritus

  • 4 meritus

    meritus, a, um, s. mereo.

    lateinisch-deutsches > meritus

  • 5 meritus

    meritus, a, um, s. mereo.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > meritus

  • 6 meritus

        meritus adj.    [P. of mereor], deserving: meriti iuvenci, V.: lingua, guilty, O.: nihil meritum saxum, unoffending, O.— Due, deserved, fit, just, proper, right: ignarus, laus an poena merita esset, L.: iracundia merita ac debita: honores, V.: nomen, H.: poenae, O.
    * * *
    merita, meritum ADJ
    deserved, due

    Latin-English dictionary > meritus

  • 7 meritus

    mĕrĭtus, a, um, Part. and P. a., from mereo, q. v. fin. B.

    Lewis & Short latin dictionary > meritus

  • 8 meritus

    1. a, um
    part. pf. к mereo
    2. adj.
    заслуженный, достойный (poena O; meritissimā famā frui PJ)

    Латинско-русский словарь > meritus

  • 9 ē-meritus

        ē-meritus adj.,    that has finished work, past service: equi, O.: aratrum, O.: acus, Iu.— Plur m. as subst, discharged veterans, Ta.

    Latin-English dictionary > ē-meritus

  • 10 meritum

    meritus, см. merere.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > meritum

  • 11 mereo

    mereo, uī, itum, ēre, u. mereor, itus sum, ērī (zu griech. μείρομαι), verdienen, I) obi.: A) verdienen, erwerben, 1) eig., Geld od. Ware durch Verdienst, Arbeit, Handel, Tausch, merere HS vicenos, Varro fr.: m. non amplius duodecim aeris, Cic.: meritis lucris, Liv. – anus uxores, quae vos dote meruerunt, Plaut.: nardo vina, eintauschen, Hor. – dah. die Formeln, non meream divitias mihi od. alterum tantum auri od. Persarum montes, ut etc., ich möchte nicht... nehmen, man könnte mir... bieten, daß ich das u. das täte, Plaut.: ebenso quid mereas (merearis) od. mereri velis, ut etc., was nähmest du dafür usw., Cic.: quid arbitramini Reginos mereri velle, ut etc., Cic. Vgl. Schömann Cic. de nat. deor. 1, 67. – v. Lebl., einbringen, quid meret machaera? Plaut.: hic meret aera liber Sosiis, Hor.

    2) übtr., etw. erwerben = ernten, erlangen, bekommen, tantum meruit mea gloria nomen, Prop.: nullam gratiam hoc bello, Liv.: plus favoris, minus odii, Quint.: minus gratiae quam offensionis, Quint.: legatum a creditore, Paul. dig. – m. folg. Infin., felix vocatur, cadere qui meruit gradu, Sen. Agam. 536 (515). – Vgl. die Auslgg. zu Plin. ep. 1, 8, 14. Nipperd. Tac. ann. 15, 6. Pabst Tac. dial. 9. p. 36. Spalding Quint. 4, 2, 39; 6, 4, 5. Tzschucke Eutr. 8, 4 extr. p. 548.

    B) prägn.: 1) durch Unzucht verdienen, quantum quaeque uno concubitu mereret, Suet.: a lenone domino puer ad merendum coactus, Gell.

    2) durch Kriegsdienst Sold verdienen, dah. = Kriegsdienste tun, als Soldat dienen, vollst. aes militare merere, Varro fr. – gew. merere u. mereri stipendia, Cic. (vgl. stipendium): bis, quae annua merebant legiones, stipendia feci, ich diente zweimal nacheinander in solchen Legionen, die ein ganzes Jahr im Dienste waren, Liv.: vicena stipendia meriti, die 20 Jahre gedient hatten, Tac. – merere triplex, dreifachen Sold erhalten, Liv. – absol., aere parvo, Lucan. – in ordine, in Reih und Glied, als gemeiner Soldat dienen, Frontin.: Romanis in castris, Tac. – sub alqo, Frontin., od. sub alqo imperatore (consule), Liv.: alqo imperante od. imperatore, Caes. u. Liv. – equo od. (v. mehreren) equis merere, zu Pferde dienen, Cic. u. Liv.: u. so equo publico m., Varro fr.: pedibus m., zu Fuße dienen, Liv.

    II) subi.: A) (sich) etw. verdienen, sich ein Recht-, einen Anspruch auf etwas erwerben, auf etwas Anspruch machen können, sich einer Sache würdig machen, im guten od. üblen Sinne, 1) eig.: a) im guten Sinne: m. praemia, Caes.: mereri laudem, Caes.: m. immortalitatem, Cic.: fidem (Glauben), Vell.: multos meruisse, aliquos egisse triumphos, Ov.: intra has terras caelum (v. Herkules), Sen. rhet. – mit folg. Infin. (s. Dräger Hist. Synt.2 2, 331), u. zwar m. Infin. act., haec merui sperare? Prop. (1, 5, 3): quid Minyae meruere queri? haben ein Recht, haben Ursache, Val. Flacc.: m. Infin. pass., solus (Homerus) appellari poëta meruit, Vell.: occultari non merentur, Val. Max.: merui quidem admitti, Sen.: dum amari meruisti, Tac.: ita consensu tamen omnium meruit credi secundus, Quint. (vgl. unten no. b). – m. folg. Acc. u. Infin., sed meruisse (dari tibi praemia), Ov. met. 9, 258. – mit folg. ut u. Konj. (s. Brix Plaut. capt. 419. Weißenb. Liv. 40, 11, 6. Meißner Ter. Andr. 281), merui, ut fierem (liber), Plaut.: edepol istic me haud centesimam partem laudat, quam ipse meritus est, ut laudetur laudibus, Plaut.: unum hoc scio, meritam esse, ut memor esses sui, Ter.: respondit sese meruisse, ut amplissimis honoribus et praemiis decoraretur, Cic.: meriti aequitate curāque sunt, ut per omnium annalium monumenta celebres nominibus essent, Liv.: simul maiores mei meruerant, ut posteros haberent, Tac.: se meruisse, ut dicerent, Quint.: hoc a (von seiten) diis meruimus, ut nos solā morte coniungerent, Petron. 114, 8. – m. de u. Abl., od. erga u. Akk., meruimus de vobis et de re publica, wir haben es verdient um usw., Plaut.: meritus est de me, quod queam ut commodem, Plaut.: iam istuc gaudeo, utut erga me merita est, Plaut.: nam de te neque re neque verbis merui, ut faceres quod facis, Plaut. – absol., si mereor, Planc. (b. Cic.) u. Ov.: si merebuntur, August. b. Suet.: proinde ac merere, Plaut.: merendo (dadurch, daß man sich dessen würdig macht), Verg. u. Prop. – b) im üblen Sinne, etw. verdienen = ein Übel, eine Strafe verschulden, verwirken, sich zuziehen, odium, Caes.: iram alcis, Tac.: noxam, Liv.: scelere meritum esse poenam, Liv.: poenam, Ov. u. Sen.: poenas, Ov.: fustuarium, Liv.: supplicium, exitium, necem, Ov.: Romanum bellum, Liv. epit.: nihil, Cic. u. Lact., nihil tale, Lact., unschuldig sein (s. Bünem. Lact. 2, 16, 17): Pa. quid meritust? Da. crucem! Ter. – quando gravius mereretur, härtere Strafe verdiene, Tac. – m. folg. Infin., quas meruere pati poenas, Ov.: meruisse mori, Ov.: plures sunt qui perire meruerunt, Sen.: id demum est homini turpe, quod meruit pati, Phaedr.: meritus maiora subire verbera, Hor.: dignitatem meriti amittere, Sen.: non merui esse reus, quod (daß) etc., es ist nicht die Schuld auf mich zu schieben, daß usw., Ov. – m. folg. ne u. Konj., zB. mereri, ne quis etc., Plin. 35, 8. – mit folg. cur, zB. nec meruerant (hatten sich nichts zuschulden kommen lassen) Graeci, cur diriperentur, Liv. 31, 45, 13. – m. de u. Abl., te ego, ut digna es, perdam, atque ut de me meres, um mich verdienst, Plaut.: ego te dehinc, ut meritus es de me et mea re, tractare exsequar: cum tu, ut meritus sum, non tractas, wie du es verdient um usw., Plaut. – absol., non insector te, quamvis mereare, Prop.: merui, meritas do sanguine poenas, Ov. – / Partic. α) merēns, es verdienend, im guten Sinne = würdig, im üblen = schuldig, laudare et increpare merentes, Sall.: cives odere merentem, Ov.: poenas sumere merentis, Verg.: scelus expendisse (habe für den Frevel gebüßt) merentem Laocoonta ferunt, Verg. – β) meritus, αα) aktiv = es verdient habend, würdig, meriti iuvenci, Verg. georg. 2, 515: u. Superl., filiae meritissimae, Corp. inscr. Lat. 6, 3410*. – ββ) passiv = verdient, billig, gerecht, rechtmäßig, im guten u. üblen Sinne, dona, Liv.: fama meritissima, Plin. ep.: iracundia, Cic.: meritis de causis, ICt.

    2) übtr., eine Handlung begehen, die ein Recht auf Belohnung od. Strafe erwirkt, a) im guten Sinne: quae numquam quicquam erga me commerita est, quod nollem, et saepe meritam quod vellem scio, sie hat nie das mindeste getan, was mir unangenehm wäre, doch sehr oft, was mir gefiel, Ter. Hec. 486 sq. – gew. b) im üblen Sinne = etw. sich zuschulden kommen lassen, etw. verschulden, eine Schuld, ein Verbrechen auf sich laden, etw. verbrechen, quid tantum merui? Prop.: quid mali meruisset? Tac.: quid de te tantum meruisti? Ter.: non merui mortem tuam, Val. Flacc.: quod scelus tantum Calydon merens? Verg.: in hac re culpam meritum esse, Ter.: culpam prave quid imperando, Mela: Partic. passiv, ob meritam noxiam, Plaut. – m. folg. ut u. Konj., quid hic meruit (womit hat er es verdient), primum ut scelerata Drusus Libo iniret consilia? deinde ut iuvenes amitteret filios? Vell. 2, 130, 3.

    B) prägn., mereri de etc., sich so u. so Verdienste erwerben, sich verdient machen um usw., im guten u. üblen Sinne, dah. mit bene (optime), male (pessime) u. dgl., bene, optime de re publica, Cic.: melius de quibusdam, quam etc., Cic.: male de civibus suis, Cic.: perniciosius de re publica, Cic.: non ideo de te minus meretur is, cuius etc., Sen. de ben. 6, 23, 8: quocumque modo de me mereris, wie du dich gegen mich benehmen magst, Prop.: quoque modo merita de me erit, Cic.: ita se de populo Rom. meritos esse, ut etc., Caes.: m. erga u. Akk., utut erga me est meritus, Plaut. cist. 109 (vgl. unten merens u. meritus): m. resp. Acc., desine de quoquam quicquam bene velle mereri, Catull. 73, 1: si bene quid de te merui, Verg. Aen. 4, 317: qui nihil de eo meruerant, Capit. Pertin. 13, 6. – so auch Partic. α) merēns, zB. quem perisse ita de re publica merentem consulem doleo, Cic. ad Caes. iun. 2. fr. 6. p. 42 K. ( bei Non. 344, 19). – ganz absol., bene merenti bene profuerit, male merenti par erit, Plaut.: bene merenti mala es, male merenti bona es, Plaut.: bene merenti praemia tribuit, Auct. b. Afr.: vicariae carissimae benemerenti fecit, Corp. inscr. Lat. 6, 9425: Zopyro optime de se benemerenti fecerunt, Corp. inscr. Lat. 6, 29647: bene merens subst. = der Wohltäter, Plaut. capt. 935 u. most. 232. – Spätlat. im Superl., bene merentissimus, Corp. inscr. Lat. 3, 3544; 5, 4740; 10, 2044 u. 10, 8123; 12, 227: bl. merentissimus, Corp. inscr. Lat. 2, 1185. 1461. u. 9, 1987: m. Dat., Faustina marito sibi merentissimo, Corp. inscr. Lat. 12, 3453. – β) meritus, zB. bene, optime de re publica, Caes.: optime de se, Caes.: mirifice de re publica, Cic.: divinitus de me, Cic.: de ingenio suo pessime meritus, Quint.: servus pessime meritus, der sich schwer vergangen hat, Arnob. 7, 9: bene meritus erga se, Corp. inscr. Lat. 6, 2204: Superl., cui ego omnia meritissimo (der sich wohl um mich verdient gemacht hat, für seine großen Dienste) volo et debeo, Quint. 9, 2, 35. – – / Vulg. 3. Pers. Plur. Präs. (nach der 3. Konjug.) mereunt, Commod. instr. 2, 4, 11 u. apol. 56. – In der Vulgärspr. auf Inschrn. oft synk. benmerens, zB. Corp. inscr. Lat. 6, 16837 u. 10, 216; vgl. Ritschl opusc. 2, 718.

    lateinisch-deutsches > mereo

  • 12 mereo

    mereo, uī, itum, ēre, u. mereor, itus sum, ērī (zu griech. μείρομαι), verdienen, I) obi.: A) verdienen, erwerben, 1) eig., Geld od. Ware durch Verdienst, Arbeit, Handel, Tausch, merere HS vicenos, Varro fr.: m. non amplius duodecim aeris, Cic.: meritis lucris, Liv. – anus uxores, quae vos dote meruerunt, Plaut.: nardo vina, eintauschen, Hor. – dah. die Formeln, non meream divitias mihi od. alterum tantum auri od. Persarum montes, ut etc., ich möchte nicht... nehmen, man könnte mir... bieten, daß ich das u. das täte, Plaut.: ebenso quid mereas (merearis) od. mereri velis, ut etc., was nähmest du dafür usw., Cic.: quid arbitramini Reginos mereri velle, ut etc., Cic. Vgl. Schömann Cic. de nat. deor. 1, 67. – v. Lebl., einbringen, quid meret machaera? Plaut.: hic meret aera liber Sosiis, Hor.
    2) übtr., etw. erwerben = ernten, erlangen, bekommen, tantum meruit mea gloria nomen, Prop.: nullam gratiam hoc bello, Liv.: plus favoris, minus odii, Quint.: minus gratiae quam offensionis, Quint.: legatum a creditore, Paul. dig. – m. folg. Infin., felix vocatur, cadere qui meruit gradu, Sen. Agam. 536 (515). – Vgl. die Auslgg. zu Plin. ep. 1, 8, 14. Nipperd. Tac. ann. 15, 6. Pabst Tac. dial. 9. p. 36. Spalding Quint. 4, 2, 39; 6, 4, 5. Tzschucke Eutr. 8, 4 extr. p. 548.
    ————
    B) prägn.: 1) durch Unzucht verdienen, quantum quaeque uno concubitu mereret, Suet.: a lenone domino puer ad merendum coactus, Gell.
    2) durch Kriegsdienst Sold verdienen, dah. = Kriegsdienste tun, als Soldat dienen, vollst. aes militare merere, Varro fr. – gew. merere u. mereri stipendia, Cic. (vgl. stipendium): bis, quae annua merebant legiones, stipendia feci, ich diente zweimal nacheinander in solchen Legionen, die ein ganzes Jahr im Dienste waren, Liv.: vicena stipendia meriti, die 20 Jahre gedient hatten, Tac. – merere triplex, dreifachen Sold erhalten, Liv. – absol., aere parvo, Lucan. – in ordine, in Reih und Glied, als gemeiner Soldat dienen, Frontin.: Romanis in castris, Tac. – sub alqo, Frontin., od. sub alqo imperatore (consule), Liv.: alqo imperante od. imperatore, Caes. u. Liv. – equo od. (v. mehreren) equis merere, zu Pferde dienen, Cic. u. Liv.: u. so equo publico m., Varro fr.: pedibus m., zu Fuße dienen, Liv.
    II) subi.: A) (sich) etw. verdienen, sich ein Recht-, einen Anspruch auf etwas erwerben, auf etwas Anspruch machen können, sich einer Sache würdig machen, im guten od. üblen Sinne, 1) eig.: a) im guten Sinne: m. praemia, Caes.: mereri laudem, Caes.: m. immortalitatem, Cic.: fidem (Glauben), Vell.: multos meruisse, aliquos egisse triumphos, Ov.: intra has terras caelum (v. Herkules), Sen.
    ————
    rhet. – mit folg. Infin. (s. Dräger Hist. Synt.2 2, 331), u. zwar m. Infin. act., haec merui sperare? Prop. (1, 5, 3): quid Minyae meruere queri? haben ein Recht, haben Ursache, Val. Flacc.: m. Infin. pass., solus (Homerus) appellari poëta meruit, Vell.: occultari non merentur, Val. Max.: merui quidem admitti, Sen.: dum amari meruisti, Tac.: ita consensu tamen omnium meruit credi secundus, Quint. (vgl. unten no. b). – m. folg. Acc. u. Infin., sed meruisse (dari tibi praemia), Ov. met. 9, 258. – mit folg. ut u. Konj. (s. Brix Plaut. capt. 419. Weißenb. Liv. 40, 11, 6. Meißner Ter. Andr. 281), merui, ut fierem (liber), Plaut.: edepol istic me haud centesimam partem laudat, quam ipse meritus est, ut laudetur laudibus, Plaut.: unum hoc scio, meritam esse, ut memor esses sui, Ter.: respondit sese meruisse, ut amplissimis honoribus et praemiis decoraretur, Cic.: meriti aequitate curāque sunt, ut per omnium annalium monumenta celebres nominibus essent, Liv.: simul maiores mei meruerant, ut posteros haberent, Tac.: se meruisse, ut dicerent, Quint.: hoc a (von seiten) diis meruimus, ut nos solā morte coniungerent, Petron. 114, 8. – m. de u. Abl., od. erga u. Akk., meruimus de vobis et de re publica, wir haben es verdient um usw., Plaut.: meritus est de me, quod queam ut commodem, Plaut.: iam istuc gaudeo, utut erga me merita est, Plaut.: nam de te neque re neque verbis merui, ut faceres quod facis, Plaut. –
    ————
    absol., si mereor, Planc. (b. Cic.) u. Ov.: si merebuntur, August. b. Suet.: proinde ac merere, Plaut.: merendo (dadurch, daß man sich dessen würdig macht), Verg. u. Prop. – b) im üblen Sinne, etw. verdienen = ein Übel, eine Strafe verschulden, verwirken, sich zuziehen, odium, Caes.: iram alcis, Tac.: noxam, Liv.: scelere meritum esse poenam, Liv.: poenam, Ov. u. Sen.: poenas, Ov.: fustuarium, Liv.: supplicium, exitium, necem, Ov.: Romanum bellum, Liv. epit.: nihil, Cic. u. Lact., nihil tale, Lact., unschuldig sein (s. Bünem. Lact. 2, 16, 17): Pa. quid meritust? Da. crucem! Ter. – quando gravius mereretur, härtere Strafe verdiene, Tac. – m. folg. Infin., quas meruere pati poenas, Ov.: meruisse mori, Ov.: plures sunt qui perire meruerunt, Sen.: id demum est homini turpe, quod meruit pati, Phaedr.: meritus maiora subire verbera, Hor.: dignitatem meriti amittere, Sen.: non merui esse reus, quod (daß) etc., es ist nicht die Schuld auf mich zu schieben, daß usw., Ov. – m. folg. ne u. Konj., zB. mereri, ne quis etc., Plin. 35, 8. – mit folg. cur, zB. nec meruerant (hatten sich nichts zuschulden kommen lassen) Graeci, cur diriperentur, Liv. 31, 45, 13. – m. de u. Abl., te ego, ut digna es, perdam, atque ut de me meres, um mich verdienst, Plaut.: ego te dehinc, ut meritus es de me et mea re, tractare exsequar: cum tu, ut meritus sum, non tractas, wie du es verdient um usw., Plaut. – absol.,
    ————
    non insector te, quamvis mereare, Prop.: merui, meritas do sanguine poenas, Ov. – Partic. α) merēns, es verdienend, im guten Sinne = würdig, im üblen = schuldig, laudare et increpare merentes, Sall.: cives odere merentem, Ov.: poenas sumere merentis, Verg.: scelus expendisse (habe für den Frevel gebüßt) merentem Laocoonta ferunt, Verg. – β) meritus, αα) aktiv = es verdient habend, würdig, meriti iuvenci, Verg. georg. 2, 515: u. Superl., filiae meritissimae, Corp. inscr. Lat. 6, 3410*. – ββ) passiv = verdient, billig, gerecht, rechtmäßig, im guten u. üblen Sinne, dona, Liv.: fama meritissima, Plin. ep.: iracundia, Cic.: meritis de causis, ICt.
    2) übtr., eine Handlung begehen, die ein Recht auf Belohnung ob. Strafe erwirkt, a) im guten Sinne: quae numquam quicquam erga me commerita est, quod nollem, et saepe meritam quod vellem scio, sie hat nie das mindeste getan, was mir unangenehm wäre, doch sehr oft, was mir gefiel, Ter. Hec. 486 sq. – gew. b) im üblen Sinne = etw. sich zuschulden kommen lassen, etw. verschulden, eine Schuld, ein Verbrechen auf sich laden, etw. verbrechen, quid tantum merui? Prop.: quid mali meruisset? Tac.: quid de te tantum meruisti? Ter.: non merui mortem tuam, Val. Flacc.: quod scelus tantum Calydon merens? Verg.: in hac re culpam meritum esse, Ter.: culpam prave quid imperando, Mela: Partic. passiv, ob meri-
    ————
    tam noxiam, Plaut. – m. folg. ut u. Konj., quid hic meruit (womit hat er es verdient), primum ut scelerata Drusus Libo iniret consilia? deinde ut iuvenes amitteret filios? Vell. 2, 130, 3.
    B) prägn., mereri de etc., sich so u. so Verdienste erwerben, sich verdient machen um usw., im guten u. üblen Sinne, dah. mit bene (optime), male (pessime) u. dgl., bene, optime de re publica, Cic.: melius de quibusdam, quam etc., Cic.: male de civibus suis, Cic.: perniciosius de re publica, Cic.: non ideo de te minus meretur is, cuius etc., Sen. de ben. 6, 23, 8: quocumque modo de me mereris, wie du dich gegen mich benehmen magst, Prop.: quoque modo merita de me erit, Cic.: ita se de populo Rom. meritos esse, ut etc., Caes.: m. erga u. Akk., utut erga me est meritus, Plaut. cist. 109 (vgl. unten merens u. meritus): m. resp. Acc., desine de quoquam quicquam bene velle mereri, Catull. 73, 1: si bene quid de te merui, Verg. Aen. 4, 317: qui nihil de eo meruerant, Capit. Pertin. 13, 6. – so auch Partic. α) merēns, zB. quem perisse ita de re publica merentem consulem doleo, Cic. ad Caes. iun. 2. fr. 6. p. 42 K. ( bei Non. 344, 19). – ganz absol., bene merenti bene profuerit, male merenti par erit, Plaut.: bene merenti mala es, male merenti bona es, Plaut.: bene merenti praemia tribuit, Auct. b. Afr.: vicariae carissimae benemerenti fecit, Corp. inscr. Lat. 6, 9425: Zopyro optime de se benemerenti
    ————
    fecerunt, Corp. inscr. Lat. 6, 29647: bene merens subst. = der Wohltäter, Plaut. capt. 935 u. most. 232. – Spätlat. im Superl., bene merentissimus, Corp. inscr. Lat. 3, 3544; 5, 4740; 10, 2044 u. 10, 8123; 12, 227: bl. merentissimus, Corp. inscr. Lat. 2, 1185. 1461. u. 9, 1987: m. Dat., Faustina marito sibi merentissimo, Corp. inscr. Lat. 12, 3453. – β) meritus, zB. bene, optime de re publica, Caes.: optime de se, Caes.: mirifice de re publica, Cic.: divinitus de me, Cic.: de ingenio suo pessime meritus, Quint.: servus pessime meritus, der sich schwer vergangen hat, Arnob. 7, 9: bene meritus erga se, Corp. inscr. Lat. 6, 2204: Superl., cui ego omnia meritissimo (der sich wohl um mich verdient gemacht hat, für seine großen Dienste) volo et debeo, Quint. 9, 2, 35. – – Vulg. 3. Pers. Plur. Präs. (nach der 3. Konjug.) mereunt, Commod. instr. 2, 4, 11 u. apol. 56. – In der Vulgärspr. auf Inschrn. oft synk. benmerens, zB. Corp. inscr. Lat. 6, 16837 u. 10, 216; vgl. Ritschl opusc. 2, 718.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mereo

  • 13 verdient

    [2469] verdient, debitus. meritus (was nach Verdienst jmdm. zukommt od. widerfährt, z.B. deb. honores: u. deb. od. mer. poena). – bene meritus oder promeritus de etc. (der sich Verdienste erworben hatum etc., z.B. de re publica). – sehr v. um etc., optime od. mirifice meritus de etc.: sich um jmd. oder etwas v. machen (Verdienste erwerben), bene mereri de alqo od. de alqa re: sich um den Staat sehr v. machen (große V. erwerben), optime od. mirifice mereri de re publica: er hat sich um das röm. Volk so verdient gemacht (solche V. erworben), daß etc., ita de populo Romano meritus est, ut etc.: du hast dich um mich so sehr v. gemacht (dir so große V. erworben), daß etc., tanta est magnitudo tuorum in me meritorum, ut etc. verdientermaßen, - weise, merito: höchst verd., meritissimo.

    deutsch-lateinisches > verdient

  • 14 mereo

    mĕrĕo, ēre, mĕrŭi, mĕrĭtum ou mĕrĕor, ēri, ĭtus sum - tr. [st1]1 [-] mériter, être digne de.    - si merebuntur, Suet.: s'ils s'en rendent dignes.    - praemia merere, Caes.: mériter des récompenses.    - merere fidem, Quint.: être digne de foi.    - meruisse mori, Ov.: avoir mérité de mourir.    - merere ut: mériter de.    - merere cur... Liv.: mériter de...    - merere ne... Plin.: mériter de ne pas.    - diligo adulescentem, sicut meretur, Plin. Ep. 1, 14: j'aime cet adolescent, comme il le mérite. [st1]2 [-] mériter, être méritant, rendre un service (bon ou mauvais).    - bene mereri de aliquo (bene merere de aliquo): bien mériter de qqn, rendre service à qqn.    - de re publica bene mereri, Cic. Fam. 10, 5, 2: bien mériter de l'Etat, bien servir l'Etat.    - male mereri de aliquo: nuire à qqn, démériter de qqn, désobliger qqn.    - jam istic gaudeo, ut ut erga me est merita, Plaut. Amph. 5, 1, 52: j'en suis ravi, quelle qu'ait été sa conduite à mon égard.    - melius mereri de... Cic.: faire plus de bien à...    - perniciosius mereri de... Cic.: faire plus de mal à...    - melius fortuna quam cura de illo merebat, Sen.-rh.: le hasard le servait mieux que le travail.    - alios sui memores facere merendo, Virg.: perpétuer son souvenir par des bienfaits. [st1]3 [-] gagner (un salaire), toucher (de l'argent), se faire payer.    - merere (stipendia) ou mereri (stipendia): toucher la solde militaire, faire son service militaire, servir.    - equo (equis) merere: servir dans la cavalerie.    - pedibus merere: servir dans l'infanterie.    - mereri sub aliquo (mereri aliquo imperatore): servir sous le commandement de qqn.    - merere annua stipendia, Liv.: faire un service annuel.    - merere stipendia vicesima, Liv.: en être à sa vingtième campagne.    - merere non amplius duodecim aeris, Cic. Rosc. Com.: ne pas gagner plus de douze as.    - quid mereas, quid mereri velis, ut... Cic.: que demandes-tu pour, à quel prix veux-tu...?    - quid merear quamobrem... Plaut.: que gagnerais-je à...    - alterum tantum auri non meream, ut... Plaut.: je ne voudrais pas le double d'or pour...    - hic meret aera liber Sosiis, Hor.: ce livre enrichit les Sosies.    - uxores quae vos dote meruerunt, Plaut.: des femmes qui vous ont achetés avec leur dote.    - mereri vina nardo, Hor.: recevoir du vin pour des parfums.    - coactus ad merendum, Gell.: forcé de gagner sa vie.    - quid arbitramini Rheginos merere velle, ut ab eis marmorea Venus illa auferatur? Cic. Verr.: selon vous, quel prix voudraient obtenir les habitants de Rhégium pour l'enlèvement de leur Vénus de marbre? [st1]4 [-] mériter, obtenir, acquérir.    - de te neque re neque verbis merui, ut faceres quod facis, Plaut. Aul.: ni par mes actions ni par mes paroles je n'ai mérité de toi que tu agisses comme tu le fais.    - merere gloriam, Plin.-jn.: acquérir de la gloire.    - odium merere: mériter la haine, encourir la haine.    - merere legatum ab aliquo, Dig.: être institué légataire par qqn. [st1]5 [-] commettre (une faute).    - quid tantum merui? Prop.: quel crime si grand ai-je commis?    - quid mali meruit? Tac.: quel mal a-t-il fait?
    * * *
    mĕrĕo, ēre, mĕrŭi, mĕrĭtum ou mĕrĕor, ēri, ĭtus sum - tr. [st1]1 [-] mériter, être digne de.    - si merebuntur, Suet.: s'ils s'en rendent dignes.    - praemia merere, Caes.: mériter des récompenses.    - merere fidem, Quint.: être digne de foi.    - meruisse mori, Ov.: avoir mérité de mourir.    - merere ut: mériter de.    - merere cur... Liv.: mériter de...    - merere ne... Plin.: mériter de ne pas.    - diligo adulescentem, sicut meretur, Plin. Ep. 1, 14: j'aime cet adolescent, comme il le mérite. [st1]2 [-] mériter, être méritant, rendre un service (bon ou mauvais).    - bene mereri de aliquo (bene merere de aliquo): bien mériter de qqn, rendre service à qqn.    - de re publica bene mereri, Cic. Fam. 10, 5, 2: bien mériter de l'Etat, bien servir l'Etat.    - male mereri de aliquo: nuire à qqn, démériter de qqn, désobliger qqn.    - jam istic gaudeo, ut ut erga me est merita, Plaut. Amph. 5, 1, 52: j'en suis ravi, quelle qu'ait été sa conduite à mon égard.    - melius mereri de... Cic.: faire plus de bien à...    - perniciosius mereri de... Cic.: faire plus de mal à...    - melius fortuna quam cura de illo merebat, Sen.-rh.: le hasard le servait mieux que le travail.    - alios sui memores facere merendo, Virg.: perpétuer son souvenir par des bienfaits. [st1]3 [-] gagner (un salaire), toucher (de l'argent), se faire payer.    - merere (stipendia) ou mereri (stipendia): toucher la solde militaire, faire son service militaire, servir.    - equo (equis) merere: servir dans la cavalerie.    - pedibus merere: servir dans l'infanterie.    - mereri sub aliquo (mereri aliquo imperatore): servir sous le commandement de qqn.    - merere annua stipendia, Liv.: faire un service annuel.    - merere stipendia vicesima, Liv.: en être à sa vingtième campagne.    - merere non amplius duodecim aeris, Cic. Rosc. Com.: ne pas gagner plus de douze as.    - quid mereas, quid mereri velis, ut... Cic.: que demandes-tu pour, à quel prix veux-tu...?    - quid merear quamobrem... Plaut.: que gagnerais-je à...    - alterum tantum auri non meream, ut... Plaut.: je ne voudrais pas le double d'or pour...    - hic meret aera liber Sosiis, Hor.: ce livre enrichit les Sosies.    - uxores quae vos dote meruerunt, Plaut.: des femmes qui vous ont achetés avec leur dote.    - mereri vina nardo, Hor.: recevoir du vin pour des parfums.    - coactus ad merendum, Gell.: forcé de gagner sa vie.    - quid arbitramini Rheginos merere velle, ut ab eis marmorea Venus illa auferatur? Cic. Verr.: selon vous, quel prix voudraient obtenir les habitants de Rhégium pour l'enlèvement de leur Vénus de marbre? [st1]4 [-] mériter, obtenir, acquérir.    - de te neque re neque verbis merui, ut faceres quod facis, Plaut. Aul.: ni par mes actions ni par mes paroles je n'ai mérité de toi que tu agisses comme tu le fais.    - merere gloriam, Plin.-jn.: acquérir de la gloire.    - odium merere: mériter la haine, encourir la haine.    - merere legatum ab aliquo, Dig.: être institué légataire par qqn. [st1]5 [-] commettre (une faute).    - quid tantum merui? Prop.: quel crime si grand ai-je commis?    - quid mali meruit? Tac.: quel mal a-t-il fait?
    * * *
        Mereo, meres, merui et meritus sum: et Mereor, mereris, mereri, Deponens. Plaut. Gaigner loyer, Labourer et servir pour argent, Gaigner gages.
    \
        Scio hanc meritam esse, vt memor esses sui. Terent. Elle a bien gaigné et merité que, etc.
    \
        Quid merearis igitur, vt te dicas in eo magistratu omnia voluptatis causa facturum esse? Cic. Que vouldrois tu gaigner pour ta peine, que tu die, etc.
    \
        Quid merear quamobrem mentiar? Plaut. Que gaigneroye je de mentir?
    \
        AEra merere. Horat. Gaigner argent.
    \
        Nouissima exempla meritus. Tacit. Qui a merité et deservi la mort.
    \
        Mereri laudem. Caesar. Meriter et deservir louange.
    \
        Offensam mereri. Quintil. Rapporter et gaigner la mauvaise grace d'aucun.
    \
        Poenas meritas dare. Ouid. Estre puni selon sa desserte.
    \
        Stipendia in eo bello meruit. Cic. Il fut à la guerre et à la soulte.
    \
        Meruit illa virum dote. Plaut. Elle a gaigné un mari à cause de son dost.
    \
        De te, neque re, neque verbis merui vt faceres quod facis. Plaut. Je ne t'ay faict ne dict le parquoy tu me doibves faire ce que tu me fais.
    \
        Quid de te merui, qua me causa perderes? Plaut. Que t'ay je faict dont, etc.
    \
        Quid de te tantum meruisti? Terent. Quel grand mal as tu commis envers toy?
    \
        Meritus de me est, quod queam, illi vt commodem. Terent. Il a deservi envers moy que, etc.
    \
        Bene mereri de aliquo. Cic. Faire plaisir et service à aucun.
    \
        Male mereri de aliquo. Cic. Luy faire desplaisir, Luy porter dommage.
    \
        Homo male de se meritus. Cic. Qui ne se osa jamais faire bien. B.
    \
        Istuc gaudeo, Vtut erga me merita. Plaut. Quelque desplaisir qu'elle m'ait faict.
    \
        Mereri. Terent. Faire plaisir et service.
    \
        Saepe quod vellem meritam scio. Terent. Je scay qu'elle m'a souvent faict ce que je vouloye.
    \
        Mereri. Cic. Estre à la soulte, Gaigner l'argent du Roy en estant à son service à la guerre.
    \
        Sub Hasdrubale imperatore meruit. Liu. Il fut à la guerre soubs la charge d'Hasdrubal.
    \
        Merere equo, et Merere equo publico. Plin. Liu. Estre des ordonnances, Servir à cheval.
    \
        Merere pedibus, Liu. Aller à la guerre au nombre des gens de pied, Servir à pied.
    \
        Alicui merere. Statius. Lucan. Servir au prouffit d'autruy.

    Dictionarium latinogallicum > mereo

  • 15 Merere

    l) заслуживать a) merere aliquem s. de aliquo, также meritum collocare apud aliquem, оказывать услуги (1. 77 § 25 D. 31. 1. 11 § 8 D. 32. 1. 46. § 3 D. 40, 5);

    bene merentes amici (1. 9 D. 38, 5. 1. 5 D. 39, 5);

    meritus (adi.) заслуженный, достойный: meritissimi iuris auctores (1. 1 C. 7, 18);

    b) заслуживать, быть достойным, mer. beneficium (1. 1 § 14 D. 38, 9);

    in int. restitutionem (1. 10 § 10 D. 42, 8);

    veniam (1. 3 § 9 D. 29, 5. 1. 4 § 11. 1. 5 § 5 D. 49, 16);

    favorem (1. 42 D. 26, 7. 1. 38 § 1 D. 40, 12. 1. 2 § 1 D. 40, 5. 1. 1 § 3 D. 43, 23. 1. 4 C. 6, 35. 1. 8 D. 37, 8. L 132 pr. D. 45, 1);

    poenam (1. 9 D. 9, 4. 1. 15 D. 38, 2. 1. 27 § 2 D. 48, 19. 1. un. § 5 D. 49, 7);

    meritus (adi.) достойный, справедливый: meritis de causis summoveri a successione (1. 7 pr. D. 48, 20);

    merito (adv.) по справедливости, iure meritoque, iure ac merito (1. 14 § 4 D. 4, 2. 1. 17 § 13 D. 47, 10. 1. 45 § 12 D. 49, 14);

    mer. obtinere (1. 4 § 2 D. 2, 4);

    placere (1. 75 D. 23, 3. 1. 14 § 3 D. 47, 2. 1. 2 § 4 D. 28, 6);

    introduci (1. 14 D. 43, 26. 1. 16 D. 4, 2). - meritum (subst.). б) заслуга, suo merito acquirere (1. 4 § 10 D. 40, 1. 1. 15 § 1 D. 40, 2. 1. 47 § 2 D. 38, 21. 1. 1 § 2 D. 1, 4. 1. 18 § 5 D. 49, 14. 1. 11 D. 50, 5);

    malum meritum, низость (1. 2 D. 28, 4); иногда тоже без прибавления malum - прямо meritum: ex meritis filiae ad odium incitari (1. 19 C. 3, 28); в) претензия, право на, mer. hereditatis accipiendae (1. 16 § 1 D. 49, 17); г) достоинство (1. 1 C. 1, 38): д) содержание, стоимость: rei familiaris vires vel merita (1. 15 C. 4, 44); особ. обоз. главные обстоятельства известного дела = momentum, напр. appellationis merita probare (1. 27 D. 49, 1. 1. 1 C. 9, 3. 1. 1 C. 1, 45);

    merita negotii (1. un. C. 2, 15. 1. 2 C. 8, 5); е) вооб. способ, oбраз, in synagogam hospitii merito irruere (1. 4 C. 1, 9);

    c) зарабатывать, приобретать, quod ex operis suis meret servus (1. 3 § 8 D. 40, 7); отсюда mer. stipendia, служить, как солдат (1. 18 D. 42, 1. 1. 18 § 6 D. 49, 14. 1. 16 § 1 D. 49, 16); то самое обоз. тк. прямо merere (1. 26 § 3 D. 23, 4. 1. 3 § 1 D. 24, 1. 1. 23 § 1 D. 27, 1. 1. 26 D. 29, 1. 1. 23 § 1 D. 50, 1);

    meritum, жалованье, плата: militarium merit. erogatio (1. 16 pr. C. 12, 38).

    2) вооб. получать, mer. libertatem (1. 90 D. 28, 5. 1. 23 pr. D. 37, 14. 1. 3 § 4 D. 38, 16. 1. 20 D. 40, 4);

    legatum (1. 28 pr. D. 26, 2. 1. 40 § 1 D. 29, 1. 1. 21 pr. D. 35, 2);

    fideicomm. (1. 83 D. 31. 1. 5 § 2 D. 34, 9. 1. 13 D. 44, 4. 1. 1 § 6 D. 37, 6. 1. 41 C. 10, 31);

    mer, coniugum, вступать в брак (1. 19 C. 1, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > Merere

  • 16 mereri

    l) заслуживать a) merere aliquem s. de aliquo, также meritum collocare apud aliquem, оказывать услуги (1. 77 § 25 D. 31. 1. 11 § 8 D. 32. 1. 46. § 3 D. 40, 5);

    bene merentes amici (1. 9 D. 38, 5. 1. 5 D. 39, 5);

    meritus (adi.) заслуженный, достойный: meritissimi iuris auctores (1. 1 C. 7, 18);

    b) заслуживать, быть достойным, mer. beneficium (1. 1 § 14 D. 38, 9);

    in int. restitutionem (1. 10 § 10 D. 42, 8);

    veniam (1. 3 § 9 D. 29, 5. 1. 4 § 11. 1. 5 § 5 D. 49, 16);

    favorem (1. 42 D. 26, 7. 1. 38 § 1 D. 40, 12. 1. 2 § 1 D. 40, 5. 1. 1 § 3 D. 43, 23. 1. 4 C. 6, 35. 1. 8 D. 37, 8. L 132 pr. D. 45, 1);

    poenam (1. 9 D. 9, 4. 1. 15 D. 38, 2. 1. 27 § 2 D. 48, 19. 1. un. § 5 D. 49, 7);

    meritus (adi.) достойный, справедливый: meritis de causis summoveri a successione (1. 7 pr. D. 48, 20);

    merito (adv.) по справедливости, iure meritoque, iure ac merito (1. 14 § 4 D. 4, 2. 1. 17 § 13 D. 47, 10. 1. 45 § 12 D. 49, 14);

    mer. obtinere (1. 4 § 2 D. 2, 4);

    placere (1. 75 D. 23, 3. 1. 14 § 3 D. 47, 2. 1. 2 § 4 D. 28, 6);

    introduci (1. 14 D. 43, 26. 1. 16 D. 4, 2). - meritum (subst.). б) заслуга, suo merito acquirere (1. 4 § 10 D. 40, 1. 1. 15 § 1 D. 40, 2. 1. 47 § 2 D. 38, 21. 1. 1 § 2 D. 1, 4. 1. 18 § 5 D. 49, 14. 1. 11 D. 50, 5);

    malum meritum, низость (1. 2 D. 28, 4); иногда тоже без прибавления malum - прямо meritum: ex meritis filiae ad odium incitari (1. 19 C. 3, 28); в) претензия, право на, mer. hereditatis accipiendae (1. 16 § 1 D. 49, 17); г) достоинство (1. 1 C. 1, 38): д) содержание, стоимость: rei familiaris vires vel merita (1. 15 C. 4, 44); особ. обоз. главные обстоятельства известного дела = momentum, напр. appellationis merita probare (1. 27 D. 49, 1. 1. 1 C. 9, 3. 1. 1 C. 1, 45);

    merita negotii (1. un. C. 2, 15. 1. 2 C. 8, 5); е) вооб. способ, oбраз, in synagogam hospitii merito irruere (1. 4 C. 1, 9);

    c) зарабатывать, приобретать, quod ex operis suis meret servus (1. 3 § 8 D. 40, 7); отсюда mer. stipendia, служить, как солдат (1. 18 D. 42, 1. 1. 18 § 6 D. 49, 14. 1. 16 § 1 D. 49, 16); то самое обоз. тк. прямо merere (1. 26 § 3 D. 23, 4. 1. 3 § 1 D. 24, 1. 1. 23 § 1 D. 27, 1. 1. 26 D. 29, 1. 1. 23 § 1 D. 50, 1);

    meritum, жалованье, плата: militarium merit. erogatio (1. 16 pr. C. 12, 38).

    2) вооб. получать, mer. libertatem (1. 90 D. 28, 5. 1. 23 pr. D. 37, 14. 1. 3 § 4 D. 38, 16. 1. 20 D. 40, 4);

    legatum (1. 28 pr. D. 26, 2. 1. 40 § 1 D. 29, 1. 1. 21 pr. D. 35, 2);

    fideicomm. (1. 83 D. 31. 1. 5 § 2 D. 34, 9. 1. 13 D. 44, 4. 1. 1 § 6 D. 37, 6. 1. 41 C. 10, 31);

    mer, coniugum, вступать в брак (1. 19 C. 1, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > mereri

  • 17 immeritus

    im-meritus, a, um (in u. mereo), I) aktiv = der etwas nicht verdient od. verschuldet hat, unschuldig, schuldlos, gens, Verg.: vestis, Hor.: immeritos perdunt, Lact. – m. folg. Infin., immeritus mori, der nicht verdient zu sterben, Hor. carm. 3, 2, 11. – II) passiv = was man nicht verdient od. verschuldet hat, unverdient, unverschuldet (Ggstz. meritus), laudes haud imm., Liv.: opes, Mart.: testis meriti atque immeriti triumphi, Liv.: immerito meo, wider mein Verschulden, Plaut. – immeritō, Adv., unverdient, ohne Schuld, Ter. u. Cic.: haud od. non imm., nicht unv., mit Recht, Liv.: nec od. neque imm. (als Parenthese), und zwar mit Recht, Quint. – so auch immeritissimo, ganz unverdienterweise, Ter. Phorm. 290.

    lateinisch-deutsches > immeritus

  • 18 schuldig

    schuldig, I) mit dem herrschenden Begriff der Verbindlichkeit, a) verbunden, etw. zu leisten in der Beziehung: schuldig sein, debere (absol. = Geld schuldig sein, auch »für etc.«, pro alqa re): jmdm. (Geld) sch. sein, alci debere: jmdm. etwas sch. sein, debere alci alqd (z.B. pecuniam, gratiam, misericordiam):imdm. viel sch. sein, grandem pecuniam alci debere (eig., viel Geld); multa alci debere (bildl., ihm viel verdanken): keinem Menschen einen Heller sch. sein, debere nummum nemini: jmdm. eine Antwort (auf einen Brief) sch. sein, nondum [2075] ad epistulam alcis rescripsisse: jmdm. eine Antwort (auf einen Brief) sch. bleiben, non respondere alcis epistulae: ich glaubte es mir selbst sch. zu sein, dich zu erinnern, deesse mihi nolui, quin te admonerem. – b) zu entrichtend etc.: debitus od. umsch. qui, quae, quod alci debetur (gebührend). – meritus (verdient, wohlverdient); verb. meritus debitusque. – das sch. Geld, pecunia debita: die sch. Strafe, poena debita od. merita: schuldigermaßen, ut debeo (wie ich muß); ut par est (wie es sich gehört); ut alqs meretur (wie es jmd. verdient). – II) mit dem herrschenden Begriff eines begangenen Fehlers, a) die wirkende Ursache eines Übels seiend: nocens (der einer bösen Tat Schuldige, als Urheber des Schadens). – noxius (der sich in dem Zustand der Schuld befindet). – sons (der sich in dem Zustand der Straffälligkeit befindet, der Straffällige). – sch. sein, in noxa esse (eine Schuld auf sich geladen haben); in culpa esse (straffällig sein): nicht sch. sein, extra noxiam esse (nicht im Zustand der Schuld sein); extra culpam esse. a culpa abesse. culpā vacare od. carere (nicht straffällig sein): eines Verbrechens sch. sein, sich sch. gemacht haben, teneri alcis rei oder in alqa ve (z.B. caedis: u. in manifestissimo furto): jmd. sch. befinden, alqm sontem comperire: sich eines Verbrechens sch. machen, facinus od. maleficium in se admittere; facinus oder scelus committere. – b) der Strafe, die eine Schuld nach sich zieht, unterworfen, z.B. des Todes sch. sein, capitis poenam meritum esse.

    deutsch-lateinisches > schuldig

  • 19 wohlverdient

    wohlverdient, I) von Lohn und Entgeltung: bene meritus. – II) von Personen: bene meritus. – sich w., sich sehr w. machen um etc., bene, optime mereri de mit Abl.

    deutsch-lateinisches > wohlverdient

  • 20 meritocracy

    n
    1. (от лат. meritus - достойный и греч. kratos - власть)
    меритократия; власть интеллектуалов и моральных людей; система, обеспечивающая приход к власти наиболее достойных и компетентных;
    2. теория, ратующая за власть компетентных и высокоморальных людей.
    * * *
    сущ.
    1) (от лат. meritus - достойный и греч. kratos - власть) - меритократия; власть интеллектуалов и моральных людей; система, обеспечивающая приход к власти наиболее достойных и компетентных;
    2) теория, ратующая за власть компетентных и высокоморальных людей.

    Англо-русский словарь по социологии > meritocracy

См. также в других словарях:

  • Meritus, S. — S. Meritus (30. April), Martyrer in Alexandria. S. S. Dorotheus5. (III. 744) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Meritus University — Established 2008 Type Private President Dr. John Crossley …   Wikipedia

  • Meritus Mandarin Hotel Singapore (Singapore) — Meritus Mandarin Hotel Singapore country: Singapore, city: Singapore (Orchard Road) Meritus Mandarin Hotel Singapore Meritus Mandarin Singapore is a harmonious blend of traditional oriental splendour and Western contemporary elegance. Location… …   International hotels

  • Meritus Mandarin Haikou (Hainan) — Meritus Mandarin Haikou country: China, city: Hainan (Haikou) Meritus Mandarin Haikou Located in the financial district of Hainan s capital, the Meritus Mandarin Haikou combines modern facilities with Asian hospitality. The hotel is just 30… …   International hotels

  • Meritus Hotel Shantou (Shantou) — Meritus Hotel Shantou country: China, city: Shantou (City) Meritus Hotel Shantou Location Centrally located at the city centre, the Meritus Hotel Shantou is within walking distance from the major shopping and entertainment area. The hotel is just …   International hotels

  • Meritus Shantou Hotel — (Шаньтоу,Китай) Категория отеля: 5 звездочный отель Адрес: Jin Sha East Road, Shantou, Gua …   Каталог отелей

  • Meritus Negara Hotel Singapore (Singapore) — Meritus Negara Hotel Singapore country: Singapore, city: Singapore (Orchard Road) Meritus Negara Hotel Singapore Location The Negara hotel is located along Claymore Road which is a slip road off Orchard Road, the Champs Elysee of Singapore. Most… …   International hotels

  • Meritus Pelangi Beach Resort And Spa, Langkawi — (Пантай Сенанг,Малайзия) Категория отеля: 5 звездочный отель А …   Каталог отелей

  • Meritus Pelangi Beach Resort And Spa, Langkawi — (Пантай Сенанг,Малайзия) Категория отеля: 5 звездочный отель А …   Каталог отелей

  • Meritus Suites State Tower — Localisation Coordonnées …   Wikipédia en Français

  • Meritus Mandarin Singapore — Infobox Skyscraper |building name = Meritus Mandarin Singapore alt name = Mandarin Singapore (former) location = 333 Orchard Road, Singapore type = High rise use = Hotel, Retail floor count = 40 and 2 basements status = architect = Stanley T.S.… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»