-
1 manumitto
mănūmitto (also as two words, v. infra; and ante-class. manu emitto, v. emitto, I. B.), mīsi, missum, 3, v. a. [1. manus-mitto], to release from one's power (manus), to set at liberty, to enfranchise, emancipate, make free a slave (v. manumissio):quos (servos) nisi manumisisset,
Cic. Mil. 22, 58:sunt servi de cognatorum sententiā manumissi,
id. Cael. 29, 68; id. Fam. 13, 77, 3:testamento manumissi,
Tac. A. 13, 32:quos proxime inter amicos manumisisti,
Plin. Ep. 7, 16, 4.—Separated by other words:orabo, ut manu me mittat,
Plaut. Aul. 5, 4:manu vero cur miserit?
Cic. Mil. 22, 57:manu non mittere,
Liv. 41, 9, 11 fin. -
2 manumitto
manumittere, manumisi, manumissus Vrelease, free, set free/at liberty, emancipate -
3 manūmittō or manū mittō
manūmittō or manū mittō mīsī, missus, ere [manus+mitto], to release, set at liberty, manumit, enfranchise, emancipate, make free: servos: servi de cognatorum sententiā manu missi: manu vero cur miserit?: manu non mittere, L. -
4 manu emitto
mănūmitto (also as two words, v. infra; and ante-class. manu emitto, v. emitto, I. B.), mīsi, missum, 3, v. a. [1. manus-mitto], to release from one's power (manus), to set at liberty, to enfranchise, emancipate, make free a slave (v. manumissio):quos (servos) nisi manumisisset,
Cic. Mil. 22, 58:sunt servi de cognatorum sententiā manumissi,
id. Cael. 29, 68; id. Fam. 13, 77, 3:testamento manumissi,
Tac. A. 13, 32:quos proxime inter amicos manumisisti,
Plin. Ep. 7, 16, 4.—Separated by other words:orabo, ut manu me mittat,
Plaut. Aul. 5, 4:manu vero cur miserit?
Cic. Mil. 22, 57:manu non mittere,
Liv. 41, 9, 11 fin. -
5 manūmissiō
manūmissiō ōnis, f [manumitto], a setting free, manumission: ista.* * *manumission, release from authority of manus; freeing of slave -
6 manūmissus
manūmissus P. of manumitto. -
7 manumissio
mănūmissĭo, ōnis, f. [manumitto], the freeing of a slave, manumission. It was effected either per censum (when the person to be freed was registered in the census), or per testamentum, or per vindictam (v. vindicta, and Cic. Top. 2, 10);II.in these three cases it was called justa manumissio. A fourth mode, which, however, was less valid, consisted in pronouncing the slave free before (five) friends, or inviting him to table, or by letter,
Cic. Cael. 29, 69; Gai. Inst. 1, 17; Plin. Ep. 7, 16, 4; Val. Max. 2, 6, 7; Sen. Vit. Beat. 24, 3.—Transf., a remission of punishment, pardon, Sen. Clem. 1, 3, 1. -
8 manumissus
mănūmissus, a, um, Part., from manumitto.
См. также в других словарях:
μονόμισσα — μονόμισσα, τὰ (Μ) διακοπή κατά το μεσημέρι, μεσημβρινό διάλειμμα. [ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. < λατ. manumissa, μτχ. τού ρ. manumitto «απελευθερώνω, αφήνω»] … Dictionary of Greek
manumitente — adj. 2 g. Que manumite ou dá alforria. ‣ Etimologia: latim manumittens, entis, particípio presente de manumitto, ere, manumitir … Dicionário da Língua Portuguesa
manumitir — v. tr. Dar alforria a. = ALFORRIAR, LIBERTAR ‣ Etimologia: latim manumitto, ere, manumitir … Dicionário da Língua Portuguesa