-
1 maniplaris
mănĭplāris, mănīplus, v. manipularis, etc. -
2 maniplāris, maniplus
maniplāris, maniplus see manipul-. -
3 maniplus
mănĭplāris, mănīplus, v. manipularis, etc. -
4 manipularis
mănĭpŭlāris or mănū̆pŭlāris (sync. mănĭplāris and mănū̆plāris), e, adj. [manipulus], with miles, or absol., of or belonging to a maniple or company, manipular (class.):II.pertica suspensos portabat longa maniplos: Unde maniplaris nomina miles habet,
Ov. F. 3, 117:manipulares judices,
who once were common soldiers, Cic. Phil. 1, 8, 20: imperator, one who rose from the ranks to be general (of C. Marius), Plin. 33, 11, 53, § 150.—Subst.: mănĭpŭlāris ( - plaris), is, m., a soldier of a maniple, a common soldier:B.Pompeium, tanquam unus manipularis, secutus sum,
Cic. Att. 9, 10, 1:Rufus diu manipularis, dein centurio, mox praefectus,
Tac. A. 1, 20:non placet quem scurrae laudant, manipularis mussitant,
Plaut. Truc. 2, 6, 10:optimo quoque manipularium,
Tac. A. 1, 21.—Esp., a soldier of the same maniple, a fellow-soldier, comrade:postquam ex opsidione in tatum eduxi manuplaris meos,
Plaut. Most. 5, 1, 7:si centuriati bene sunt manuplares mei,
id. Mil. 3, 2, 3:conveniunt manuplares eccos,
id. Most. 1, 3, 154:centurio, tres suos nactus manipulares,
Caes. B. G. 7, 47: mei. id. B. C. 3, 91. -
5 manuplaris
mănĭpŭlāris or mănū̆pŭlāris (sync. mănĭplāris and mănū̆plāris), e, adj. [manipulus], with miles, or absol., of or belonging to a maniple or company, manipular (class.):II.pertica suspensos portabat longa maniplos: Unde maniplaris nomina miles habet,
Ov. F. 3, 117:manipulares judices,
who once were common soldiers, Cic. Phil. 1, 8, 20: imperator, one who rose from the ranks to be general (of C. Marius), Plin. 33, 11, 53, § 150.—Subst.: mănĭpŭlāris ( - plaris), is, m., a soldier of a maniple, a common soldier:B.Pompeium, tanquam unus manipularis, secutus sum,
Cic. Att. 9, 10, 1:Rufus diu manipularis, dein centurio, mox praefectus,
Tac. A. 1, 20:non placet quem scurrae laudant, manipularis mussitant,
Plaut. Truc. 2, 6, 10:optimo quoque manipularium,
Tac. A. 1, 21.—Esp., a soldier of the same maniple, a fellow-soldier, comrade:postquam ex opsidione in tatum eduxi manuplaris meos,
Plaut. Most. 5, 1, 7:si centuriati bene sunt manuplares mei,
id. Mil. 3, 2, 3:conveniunt manuplares eccos,
id. Most. 1, 3, 154:centurio, tres suos nactus manipulares,
Caes. B. G. 7, 47: mei. id. B. C. 3, 91. -
6 manupularis
mănĭpŭlāris or mănū̆pŭlāris (sync. mănĭplāris and mănū̆plāris), e, adj. [manipulus], with miles, or absol., of or belonging to a maniple or company, manipular (class.):II.pertica suspensos portabat longa maniplos: Unde maniplaris nomina miles habet,
Ov. F. 3, 117:manipulares judices,
who once were common soldiers, Cic. Phil. 1, 8, 20: imperator, one who rose from the ranks to be general (of C. Marius), Plin. 33, 11, 53, § 150.—Subst.: mănĭpŭlāris ( - plaris), is, m., a soldier of a maniple, a common soldier:B.Pompeium, tanquam unus manipularis, secutus sum,
Cic. Att. 9, 10, 1:Rufus diu manipularis, dein centurio, mox praefectus,
Tac. A. 1, 20:non placet quem scurrae laudant, manipularis mussitant,
Plaut. Truc. 2, 6, 10:optimo quoque manipularium,
Tac. A. 1, 21.—Esp., a soldier of the same maniple, a fellow-soldier, comrade:postquam ex opsidione in tatum eduxi manuplaris meos,
Plaut. Most. 5, 1, 7:si centuriati bene sunt manuplares mei,
id. Mil. 3, 2, 3:conveniunt manuplares eccos,
id. Most. 1, 3, 154:centurio, tres suos nactus manipulares,
Caes. B. G. 7, 47: mei. id. B. C. 3, 91. -
7 manipulus
mănĭpŭlus (sync. mănīplus, in poets; plur.:I.inter manipula,
Spart. Hadrian. 10), i, m. [manus-pleo, plenus], a handful, a bundle.Lit.:II.de his (herbis) manipulos fieri,
Varr. R. R. 1, 49:manipulos obligare,
Col. 11, 2, 40:vincire,
id. 2, 19, 2:alligari,
Plin. 18, 28, 67, § 262:filicumque maniplis Sternere humum,
Verg. G. 3, 297:nexos deferre maniplos,
Col. 10, 315:maniplos solvere,
the bundles of hay, Juv. 8, 153.—Transf.A.= haltêres, pieces of metal held in the hand during gymnastic exercises, to increase the momentum of a leap or stroke, Cael. Aur. Tard. 5, 2, 38.—B.Because the ancient Romans adopted a pole, with a handful of hay or straw twisted about it, as the standard of a company of soldiers; in milit. lang., a certain number of soldiers belonging to the same standard, a company, maniple; generally applied to infantry, and only by way of exception to cavalry:miles pulcre centuriatus est expuncto in manipulo,
Plaut. Curc. 4, 4, 29:pertica suspensos portabat longa maniplos: Unde maniplaris nomina miles habet,
Ov. F. 3, 117:adeo ut iidem ordines, manipulique constarent,
Caes. B. C. 2, 28:manipulos laxare,
id. B. G. 2, 25:continere ad signa manipulos,
id. ib. 6, 33:in legione sunt manipuli triginta,
Gell. 16, 4, 6.—Of cavalry:infrenati manipli,
Sil. 4, 316: App. M. 9, p. 221, 5.—Comically: manipulus farum, a troop, band, Ter. Eun. 4, 7, 6.
См. также в других словарях:
MANIPULUS — I. MANIPULUS in Ecclesia Romana dicitur sacrum indumentum Subdiaconi: quod antiquitus linteum erat seu sudariolum, ad extergendum sudorem et a Subdiacono praecipue ferebatur ad polienda vasa sacra, alias dictum, Aer, Brachiale, Brandeum,… … Hofmann J. Lexicon universale
VEXILLUM — I. VEXILLUM Feudale, cuius traditione illustria feuda, Fanelhen proin dicta, ab Imperatore conferuntur, et quidem solo: neque enim vacante imperiô, Electori Palatino, dum Provisoris partes agit, aliaque disponit beneficia, haec conferre… … Hofmann J. Lexicon universale