Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

mănĭplāris

  • 1 maniplaris

    mănĭplāris, mănīplus, v. manipularis, etc.

    Lewis & Short latin dictionary > maniplaris

  • 2 maniplāris, maniplus

       maniplāris, maniplus    see manipul-.

    Latin-English dictionary > maniplāris, maniplus

  • 3 maniplus

    mănĭplāris, mănīplus, v. manipularis, etc.

    Lewis & Short latin dictionary > maniplus

  • 4 manipularis

    mănĭpŭlāris or mănū̆pŭlāris (sync. mănĭplāris and mănū̆plāris), e, adj. [manipulus], with miles, or absol., of or belonging to a maniple or company, manipular (class.):

    pertica suspensos portabat longa maniplos: Unde maniplaris nomina miles habet,

    Ov. F. 3, 117:

    manipulares judices,

    who once were common soldiers, Cic. Phil. 1, 8, 20: imperator, one who rose from the ranks to be general (of C. Marius), Plin. 33, 11, 53, § 150.—
    II.
    Subst.: mănĭpŭlāris ( - plaris), is, m., a soldier of a maniple, a common soldier:

    Pompeium, tanquam unus manipularis, secutus sum,

    Cic. Att. 9, 10, 1:

    Rufus diu manipularis, dein centurio, mox praefectus,

    Tac. A. 1, 20:

    non placet quem scurrae laudant, manipularis mussitant,

    Plaut. Truc. 2, 6, 10:

    optimo quoque manipularium,

    Tac. A. 1, 21.—
    B.
    Esp., a soldier of the same maniple, a fellow-soldier, comrade:

    postquam ex opsidione in tatum eduxi manuplaris meos,

    Plaut. Most. 5, 1, 7:

    si centuriati bene sunt manuplares mei,

    id. Mil. 3, 2, 3:

    conveniunt manuplares eccos,

    id. Most. 1, 3, 154:

    centurio, tres suos nactus manipulares,

    Caes. B. G. 7, 47: mei. id. B. C. 3, 91.

    Lewis & Short latin dictionary > manipularis

  • 5 manuplaris

    mănĭpŭlāris or mănū̆pŭlāris (sync. mănĭplāris and mănū̆plāris), e, adj. [manipulus], with miles, or absol., of or belonging to a maniple or company, manipular (class.):

    pertica suspensos portabat longa maniplos: Unde maniplaris nomina miles habet,

    Ov. F. 3, 117:

    manipulares judices,

    who once were common soldiers, Cic. Phil. 1, 8, 20: imperator, one who rose from the ranks to be general (of C. Marius), Plin. 33, 11, 53, § 150.—
    II.
    Subst.: mănĭpŭlāris ( - plaris), is, m., a soldier of a maniple, a common soldier:

    Pompeium, tanquam unus manipularis, secutus sum,

    Cic. Att. 9, 10, 1:

    Rufus diu manipularis, dein centurio, mox praefectus,

    Tac. A. 1, 20:

    non placet quem scurrae laudant, manipularis mussitant,

    Plaut. Truc. 2, 6, 10:

    optimo quoque manipularium,

    Tac. A. 1, 21.—
    B.
    Esp., a soldier of the same maniple, a fellow-soldier, comrade:

    postquam ex opsidione in tatum eduxi manuplaris meos,

    Plaut. Most. 5, 1, 7:

    si centuriati bene sunt manuplares mei,

    id. Mil. 3, 2, 3:

    conveniunt manuplares eccos,

    id. Most. 1, 3, 154:

    centurio, tres suos nactus manipulares,

    Caes. B. G. 7, 47: mei. id. B. C. 3, 91.

    Lewis & Short latin dictionary > manuplaris

  • 6 manupularis

    mănĭpŭlāris or mănū̆pŭlāris (sync. mănĭplāris and mănū̆plāris), e, adj. [manipulus], with miles, or absol., of or belonging to a maniple or company, manipular (class.):

    pertica suspensos portabat longa maniplos: Unde maniplaris nomina miles habet,

    Ov. F. 3, 117:

    manipulares judices,

    who once were common soldiers, Cic. Phil. 1, 8, 20: imperator, one who rose from the ranks to be general (of C. Marius), Plin. 33, 11, 53, § 150.—
    II.
    Subst.: mănĭpŭlāris ( - plaris), is, m., a soldier of a maniple, a common soldier:

    Pompeium, tanquam unus manipularis, secutus sum,

    Cic. Att. 9, 10, 1:

    Rufus diu manipularis, dein centurio, mox praefectus,

    Tac. A. 1, 20:

    non placet quem scurrae laudant, manipularis mussitant,

    Plaut. Truc. 2, 6, 10:

    optimo quoque manipularium,

    Tac. A. 1, 21.—
    B.
    Esp., a soldier of the same maniple, a fellow-soldier, comrade:

    postquam ex opsidione in tatum eduxi manuplaris meos,

    Plaut. Most. 5, 1, 7:

    si centuriati bene sunt manuplares mei,

    id. Mil. 3, 2, 3:

    conveniunt manuplares eccos,

    id. Most. 1, 3, 154:

    centurio, tres suos nactus manipulares,

    Caes. B. G. 7, 47: mei. id. B. C. 3, 91.

    Lewis & Short latin dictionary > manupularis

  • 7 manipulus

    mănĭpŭlus (sync. mănīplus, in poets; plur.:

    inter manipula,

    Spart. Hadrian. 10), i, m. [manus-pleo, plenus], a handful, a bundle.
    I.
    Lit.:

    de his (herbis) manipulos fieri,

    Varr. R. R. 1, 49:

    manipulos obligare,

    Col. 11, 2, 40:

    vincire,

    id. 2, 19, 2:

    alligari,

    Plin. 18, 28, 67, § 262:

    filicumque maniplis Sternere humum,

    Verg. G. 3, 297:

    nexos deferre maniplos,

    Col. 10, 315:

    maniplos solvere,

    the bundles of hay, Juv. 8, 153.—
    II.
    Transf.
    A.
    = haltêres, pieces of metal held in the hand during gymnastic exercises, to increase the momentum of a leap or stroke, Cael. Aur. Tard. 5, 2, 38.—
    B.
    Because the ancient Romans adopted a pole, with a handful of hay or straw twisted about it, as the standard of a company of soldiers; in milit. lang., a certain number of soldiers belonging to the same standard, a company, maniple; generally applied to infantry, and only by way of exception to cavalry:

    miles pulcre centuriatus est expuncto in manipulo,

    Plaut. Curc. 4, 4, 29:

    pertica suspensos portabat longa maniplos: Unde maniplaris nomina miles habet,

    Ov. F. 3, 117:

    adeo ut iidem ordines, manipulique constarent,

    Caes. B. C. 2, 28:

    manipulos laxare,

    id. B. G. 2, 25:

    continere ad signa manipulos,

    id. ib. 6, 33:

    in legione sunt manipuli triginta,

    Gell. 16, 4, 6.—Of cavalry:

    infrenati manipli,

    Sil. 4, 316: App. M. 9, p. 221, 5.—Comically: manipulus farum, a troop, band, Ter. Eun. 4, 7, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > manipulus

См. также в других словарях:

  • MANIPULUS — I. MANIPULUS in Ecclesia Romana dicitur sacrum indumentum Subdiaconi: quod antiquitus linteum erat seu sudariolum, ad extergendum sudorem et a Subdiacono praecipue ferebatur ad polienda vasa sacra, alias dictum, Aer, Brachiale, Brandeum,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VEXILLUM — I. VEXILLUM Feudale, cuius traditione illustria feuda, Fanelhen proin dicta, ab Imperatore conferuntur, et quidem solo: neque enim vacante imperiô, Electori Palatino, dum Provisoris partes agit, aliaque disponit beneficia, haec conferre… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»