-
1 Machaon
Măchāon, ŏnis, m., = Machaôn, son of Æsculapius, a famous surgeon of the Greeks before Troy, Cels. praef.; Prop. 2, 1, 61; Verg. A. 2, 263; Ov. P. 3, 4, 7 al.—II.Transf., in plur., surgeons, physicians:A.quid tibi cum medicis? dimitte Machaonas omnes,
Mart. 2, 16, 5.—Hence,Ma-chāŏnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Machaon:B.ars,
i. e. the art of surgery, Sid. Ep. 2, 12.—Măchāŏnĭus, a, um, adj., of or belonging to Machaon, Machaonian, surgical:Machaoniā ope sanus,
Ov. R. Am. 546:sucus,
Stat. S. 1, 4, 114. -
2 Machaon
Machāōn, onis, m. (Μαχάων), der aus Homer bekannte Arzt, Sohn des Äskulap, Zögling des Zentauren Chiron, Wundarzt, Cels. praef. p. 1, 12 D. Prop. 2, 1, 59 u.a. – im Plur. appellat., dimitte Machaonas omnes, alle Ärzte, Mart. 2, 16, 5. – Dav. Machāonius, a, um, Ov., u. Machāonicus, a, um, machaonisch), des Machaon, Sidon. epist. 2, 12, 3.
-
3 Machaon
Machāōn, onis, m. (Μαχάων), der aus Homer bekannte Arzt, Sohn des Äskulap, Zögling des Zentauren Chiron, Wundarzt, Cels. praef. p. 1, 12 D. Prop. 2, 1, 59 u.a. – im Plur. appellat., dimitte Machaonas omnes, alle Ärzte, Mart. 2, 16, 5. – Dav. Machāonius, a, um, Ov., u. Machāonicus, a, um, machaonisch), des Machaon, Sidon. epist. 2, 12, 3. -
4 Machaon
Machāōn, onis m.Махаон, сын Эскулапия, врач в стане греков во время осады Трои V, O etc. -
5 Papilio machaon
1. LAT Papilio machaon Lirmaeus2. RUS махаон m3. ENG European swallowtail4. DEU Schwalbenschwanz m5. FRA grand porte-queue m, machaon m, papillon m des carottesVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Papilio machaon
-
6 Papilio machaon
ENG common swallowtailNLD koninginnenpageGER SchwalbenschwanzFRA grand porte-queue -
7 Machaonicus
Măchāon, ŏnis, m., = Machaôn, son of Æsculapius, a famous surgeon of the Greeks before Troy, Cels. praef.; Prop. 2, 1, 61; Verg. A. 2, 263; Ov. P. 3, 4, 7 al.—II.Transf., in plur., surgeons, physicians:A.quid tibi cum medicis? dimitte Machaonas omnes,
Mart. 2, 16, 5.—Hence,Ma-chāŏnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Machaon:B.ars,
i. e. the art of surgery, Sid. Ep. 2, 12.—Măchāŏnĭus, a, um, adj., of or belonging to Machaon, Machaonian, surgical:Machaoniā ope sanus,
Ov. R. Am. 546:sucus,
Stat. S. 1, 4, 114. -
8 Machaonius
Măchāon, ŏnis, m., = Machaôn, son of Æsculapius, a famous surgeon of the Greeks before Troy, Cels. praef.; Prop. 2, 1, 61; Verg. A. 2, 263; Ov. P. 3, 4, 7 al.—II.Transf., in plur., surgeons, physicians:A.quid tibi cum medicis? dimitte Machaonas omnes,
Mart. 2, 16, 5.—Hence,Ma-chāŏnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Machaon:B.ars,
i. e. the art of surgery, Sid. Ep. 2, 12.—Măchāŏnĭus, a, um, adj., of or belonging to Machaon, Machaonian, surgical:Machaoniā ope sanus,
Ov. R. Am. 546:sucus,
Stat. S. 1, 4, 114. -
9 Machaonicus
-
10 Aesculapius
Aesculāpius, ī, m. (Ἀσκληπιός), Sohn Apollos u. der Nymphe Koronis, Chirons Schüler in der Heilkunde u. Jagd, von der Epione Vater des Podalirius u. Machaon (s. Cels. 1. praef. § 5. Dict. 1, 4), nach seinem Tode als Schlangenträger (Ὀφιοῦχος, Ophiuchus, lat. Anguitenens, Hyg. astr. 2, 14 p. 380 [sqq.] ed. Muncker) unter die Gestirne versetzt u. wegen seiner großen medizin. Kenntnisse als Gott der Heilkunde verehrt, vornehmlich zu Epidaurus (Solin. 7, 10), von wo er während der Pest um 293 v. Ch. auf den Ausspruch der sibyllinischen Bücher hin nach Rom geholt wurde, in der Äskulap- od. Heilschlange (anguis Aesculapius, Plin. 29, 72), die bei der Landung an dem Tiber aus dem Schiffe auf die Tiberinsel sprang, wo man dann auch sogleich einen Äskulap-Tempel erbaute, in dem der Äskulapdienst und seine Heilungen ausgeübt wurden, Liv. 10, 47, 7. Val. Max. 1, 8, 2. Lact. 2, 7, 13. Ov. met. 15, 622 sqq.: Aesculapii aedes vetus, Varr. LL. 7, 57: Aesculapii fanum, Cic. Verr. 4, 93. Aur. Vict. vir. ill. 22, 3: Aesculapii templum, Tac. ann. 4, 14: Aesculapii sacellum, Solin. 7, 10. – Bes. heilig war ihm die Schlange, teils als Bild der sich verjüngenden Lebenskraft, teils als Symbol des ärztlichen Scharfblicks (Epidaurius anguis b. Hor. sat. 1, 3, 27): sein gewöhnliches Attribut ist der knotige Stab mit der Schlange und die Schale. – / Plur. tres od. plures Aesculapii, Cic. de nat. deor. 3, 57. Arnob. 4, 15. Tert. apol. 14.
-
11 Philocteta
Philoctēta u. Philoctētēs, ae, Akk. am, Vok. a, Abl. ā, m. (Φιλοκτήτης), Sohn des Pöas u. Gefährte des Herkules, nach dessen Tode Erbe des Bogens des Helden und der nie ihr Ziel verfehlenden vergifteten Pfeile. Da diese zur Eroberung von Troja unentbehrlich waren, nahm Ph. am Zuge gegen Troja teil, wurde aber wegen der durch einen Schlangenbiß ihm beigebrachten eiternden Wunde an der wüsten Küste von Lemnos auf des Ulixes Rat u. auf Befehl der Atriden (Ov. met. 13, 46) ausgesetzt; endlich im zehnten Jahre des trojan. Krieges von Ulixes u. Diomedes nach Troja geholt, wo Machaon seine Wunde heilte u. Ph. durch Tötung des Paris den Fall Trojas beschleunigte, Nomin. Philocteta, Cic. de fat. 37. Quint. 5, 10, 84. Lact. 1, 9, 11. Hyg. fab. 97: Nomin. Philoctetes, Cic. de fat. 37; ep. 7, 33, 1. Hyg. fab. 102. Serv. Verg. Aen. 3, 402: Vok. Philocteta, Cic. de fin. 2, 94, Philoctete, Ov. met. 13, 329. Manil. 5, 300: Abl. Cic. de fat. 36. – Dav. Philoctētaeus, a, um, philoktetäisch, des Philoktetes, clamor, Cic. de fin. 2, 94.
-
12 Aesculapius
Aesculāpius, ī, m. (Ἀσκληπιός), Sohn Apollos u. der Nymphe Koronis, Chirons Schüler in der Heilkunde u. Jagd, von der Epione Vater des Podalirius u. Machaon (s. Cels. 1. praef. § 5. Dict. 1, 4), nach seinem Tode als Schlangenträger (Ὀφιοῦχος, Ophiuchus, lat. Anguitenens, Hyg. astr. 2, 14 p. 380 [sqq.] ed. Muncker) unter die Gestirne versetzt u. wegen seiner großen medizin. Kenntnisse als Gott der Heilkunde verehrt, vornehmlich zu Epidaurus (Solin. 7, 10), von wo er während der Pest um 293 v. Ch. auf den Ausspruch der sibyllinischen Bücher hin nach Rom geholt wurde, in der Äskulap- od. Heilschlange (anguis Aesculapius, Plin. 29, 72), die bei der Landung an dem Tiber aus dem Schiffe auf die Tiberinsel sprang, wo man dann auch sogleich einen Äskulap-Tempel erbaute, in dem der Äskulapdienst und seine Heilungen ausgeübt wurden, Liv. 10, 47, 7. Val. Max. 1, 8, 2. Lact. 2, 7, 13. Ov. met. 15, 622 sqq.: Aesculapii aedes vetus, Varr. LL. 7, 57: Aesculapii fanum, Cic. Verr. 4, 93. Aur. Vict. vir. ill. 22, 3: Aesculapii templum, Tac. ann. 4, 14: Aesculapii sacellum, Solin. 7, 10. – Bes. heilig war ihm die Schlange, teils als Bild der sich verjüngenden Lebenskraft, teils als Symbol des ärztlichen Scharfblicks (Epidaurius anguis b. Hor. sat. 1, 3, 27): sein gewöhnliches Attribut ist der knotige Stab mit der————Schlange und die Schale. – ⇒ Plur. tres od. plures Aesculapii, Cic. de nat. deor. 3, 57. Arnob. 4, 15. Tert. apol. 14.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Aesculapius
-
13 Philocteta
Philoctēta u. Philoctētēs, ae, Akk. am, Vok. a, Abl. ā, m. (Φιλοκτήτης), Sohn des Pöas u. Gefährte des Herkules, nach dessen Tode Erbe des Bogens des Helden und der nie ihr Ziel verfehlenden vergifteten Pfeile. Da diese zur Eroberung von Troja unentbehrlich waren, nahm Ph. am Zuge gegen Troja teil, wurde aber wegen der durch einen Schlangenbiß ihm beigebrachten eiternden Wunde an der wüsten Küste von Lemnos auf des Ulixes Rat u. auf Befehl der Atriden (Ov. met. 13, 46) ausgesetzt; endlich im zehnten Jahre des trojan. Krieges von Ulixes u. Diomedes nach Troja geholt, wo Machaon seine Wunde heilte u. Ph. durch Tötung des Paris den Fall Trojas beschleunigte, Nomin. Philocteta, Cic. de fat. 37. Quint. 5, 10, 84. Lact. 1, 9, 11. Hyg. fab. 97: Nomin. Philoctetes, Cic. de fat. 37; ep. 7, 33, 1. Hyg. fab. 102. Serv. Verg. Aen. 3, 402: Vok. Philocteta, Cic. de fin. 2, 94, Philoctete, Ov. met. 13, 329. Manil. 5, 300: Abl. Cic. de fat. 36. – Dav. Philoctētaeus, a, um, philoktetäisch, des Philoktetes, clamor, Cic. de fin. 2, 94.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Philocteta
-
14 Philocteta
Phĭloctēta or Phĭloctētes, ae (corrupted form Philotes, ētis, Inscr. Grut. 42, 7), m., = Philoktêtês, son of Pœas of Thessaly, celebrated as an archer, a companion of Hercules, who at his death gave him the poisoned arrows without which Troy could not be taken. On account of the stench proceeding from his wounded foot, he was left by the Greeks on the isle of Lemnos, but was afterwards taken by Ulysses to Troy, where Machaon healed his wound, and he slew Paris, Hyg. Fab. 102 [p. 1370] Ov. M. 13, 313 sq.; Cic. Tusc. 2, 7, 19; id. Fin. 2, 29, 94; id. Q. Fr. 2, 10, 4; Auct. Her. 4, 30, 41.—Hence, Phĭloctētaeus, a, um, adj., = Philoktêtaios, of or belonging to Philoctetes, Philoctetœan:clamor,
Cic. Fin. 2, 29, 94. -
15 Philoctetaeus
Phĭloctēta or Phĭloctētes, ae (corrupted form Philotes, ētis, Inscr. Grut. 42, 7), m., = Philoktêtês, son of Pœas of Thessaly, celebrated as an archer, a companion of Hercules, who at his death gave him the poisoned arrows without which Troy could not be taken. On account of the stench proceeding from his wounded foot, he was left by the Greeks on the isle of Lemnos, but was afterwards taken by Ulysses to Troy, where Machaon healed his wound, and he slew Paris, Hyg. Fab. 102 [p. 1370] Ov. M. 13, 313 sq.; Cic. Tusc. 2, 7, 19; id. Fin. 2, 29, 94; id. Q. Fr. 2, 10, 4; Auct. Her. 4, 30, 41.—Hence, Phĭloctētaeus, a, um, adj., = Philoktêtaios, of or belonging to Philoctetes, Philoctetœan:clamor,
Cic. Fin. 2, 29, 94. -
16 Philoctetes
Phĭloctēta or Phĭloctētes, ae (corrupted form Philotes, ētis, Inscr. Grut. 42, 7), m., = Philoktêtês, son of Pœas of Thessaly, celebrated as an archer, a companion of Hercules, who at his death gave him the poisoned arrows without which Troy could not be taken. On account of the stench proceeding from his wounded foot, he was left by the Greeks on the isle of Lemnos, but was afterwards taken by Ulysses to Troy, where Machaon healed his wound, and he slew Paris, Hyg. Fab. 102 [p. 1370] Ov. M. 13, 313 sq.; Cic. Tusc. 2, 7, 19; id. Fin. 2, 29, 94; id. Q. Fr. 2, 10, 4; Auct. Her. 4, 30, 41.—Hence, Phĭloctētaeus, a, um, adj., = Philoktêtaios, of or belonging to Philoctetes, Philoctetœan:clamor,
Cic. Fin. 2, 29, 94. -
17 Philotes
Phĭloctēta or Phĭloctētes, ae (corrupted form Philotes, ētis, Inscr. Grut. 42, 7), m., = Philoktêtês, son of Pœas of Thessaly, celebrated as an archer, a companion of Hercules, who at his death gave him the poisoned arrows without which Troy could not be taken. On account of the stench proceeding from his wounded foot, he was left by the Greeks on the isle of Lemnos, but was afterwards taken by Ulysses to Troy, where Machaon healed his wound, and he slew Paris, Hyg. Fab. 102 [p. 1370] Ov. M. 13, 313 sq.; Cic. Tusc. 2, 7, 19; id. Fin. 2, 29, 94; id. Q. Fr. 2, 10, 4; Auct. Her. 4, 30, 41.—Hence, Phĭloctētaeus, a, um, adj., = Philoktêtaios, of or belonging to Philoctetes, Philoctetœan:clamor,
Cic. Fin. 2, 29, 94. -
18 sano
sāno, āvi, ātum, 1, v. a. [sanus], to make sound, to heal, cure, restore to health (freq. and class.; syn.: curo, medeor, medico).I.Lit.:II.quam (vomicam) sanare medici non potuerant,
Cic. N. D. 3, 28, 70:Ptolemaeum,
id. Div. 2, 66, 135; so,aliquem,
id. Phil. 2, 39, 101 Orell. N. cr.:oculorum tumor sanatur,
id. Tusc. 4, 37, 81:tumores,
Plin. 20, 6, 23, § 55:volnera,
Cic. Rep. 1, 3, 5; id. Verr. 2, 5, 46, § 121; id. Fin. 4, 24, 66; id. Att. 5, 17, 6; Ov. M. 14, 23 (with mederi); Quint. 5, 13, 3:Philoctetae crura Machaon, Phoenicis lumina Chiron,
Prop. 2, 1, 59:dolorem,
Cic. Fam. 5, 16, 1:dolores sanat medicina,
Prop. 2, 1, 57:nidorem,
to correct, remove, Plin. 12, 17, 40, § 81:quod ad sanandum me pertineret,
Nep. Att. 21, 5:homo sanatus,
Ov. R. Am. 113:corpora vix ferro sanantur,
id. ib. 527.—Trop., to heal, correct, restore, repair, allay, quiet, etc. (cf.:redintegro, restauro, confirmo): omnes rei publicae partes aegras et labantes sanare et confirmare,
Cic. Mil. 25, 68:quae sanari poterunt, quācumque ratione sanabo,
id. Cat. 2, 5, 11:consolatio, quae levare dolorem tuum posset, si minus sanare potuisset,
id. Fam. 5, 16, 1:voluntates consceleratas,
id. Sull. 9, 28; cf.aliquos (opp. ulcisci),
id. Cat. 2, 8, 17:valde me momorderunt epistulae tuae de Atticā nostrā, eaedem tamen sanaverunt,
id. Att. 13, 12, 1:mentes,
Caes. B. C. 1, 35; 2, 30 fin.; cf.mentem,
Lucr. 3, 510:cujus causa sanari non potest,
Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 6:id (incommodum) se celeriter majoribus commodis sanaturum,
Caes. B. G. 7, 29:domestica mala,
Liv. 6, 18:discordiam,
id. 2, 34; Vell. 2, 3, 3:curas salutaribus herbis,
Tib. 2, 3, 13; Prop. 1, 10, 17:amara vitae,
id. 4 (5), 7, 69:scelus,
Sen. Herc. Fur. 1261:unius orationis saluberrimā medicinā sanatus,
Val. Max. 6, 9, ext. 1:adversarios sanatos cupiunt,
Gell. 2, 12, 4.
См. также в других словарях:
machaon — [ makaɔ̃ ] n. m. • 1842; nom myth. ♦ Grand papillon (lépidoptères) aux ailes jaune vif rayées de noir, appelé aussi grand porte queue. ● machaon nom masculin (de Machaon, nom propre) Très beau papillon européen aux ailes jaunes, marquées de noir… … Encyclopédie Universelle
Machaon — als Chirurg, versorgt die Wunde des Menelaos. Machaon (griechisch Μαχάων) ist in der griechischen Mythologie einer der heilkundigen Söhne des Asklepios[1] … Deutsch Wikipedia
Machaon — may refer to:In Ancient Greece*Machaon (physician) in Trojan War *Machaon (general) of SpartaIn Entomology* Papilio machaon , or Old World Swallowtail, a butterfly named by Carl LinnaeusIn Medical Research*Machaon Diagnostics clinical laboratory… … Wikipedia
Macháon — MACHÁON, ŏnis, Gr. Μαχάων, ονος, (⇒ Tab. XIV.) 1 §. Aeltern. Sein Vaterwar Aeskulapius, oder, wie er auch genannt wird, Asklepius, die Mutter aber, nach einigen, Koronis, Hygin. Fab. 97. nach andern und richtigern aber Epione, Schol. Pind. Pyth.… … Gründliches mythologisches Lexikon
MACHAON — fil. Aesculapii et Arsinoes, alii Coronidis, alii Hesiones, alii Meropis, alii Xanthiones filium faciunt, Podalirii frater et medicus insignis, qui una cum reliquis Graeciae principibus ad Troiam profectus, tandem ab Eurypylo est occisus. Ponitur … Hofmann J. Lexicon universale
Machaon — {{Machaon}} Sohn des Asklepios*, Bruder des Podaleirios* und wie dieser ein erfahrener Arzt, dessen Hilfe die Griechen vor Troja oft in Anspruch nahmen (Ilias IV 193–219). Wenn Linné zwei stattlichen Schmetterlingen, dem Schwalbenschwanz und dem… … Who's who in der antiken Mythologie
Machāon [1] — Machāon, Sohn des Asklepios u. der Epione. machte mit seinem Bruder Podalirios den Trojanischen Krieg mit, beide waren Helden u. Ärzte der Verwundeten u. nach Virgil auch mit in dem hölzernen Pferde; M. wurde vom Eurypylos getödtet, zu Gerenia in … Pierer's Universal-Lexikon
Machāon [2] — Machāon, so v. w Schwalbenschwanz … Pierer's Universal-Lexikon
Machaon — Machaon, myth., Sohn des Aesculap, heilkundiger Heros vor Troja, hatte zu Gerenia in Messenien sein Grabmal und Heiligthum, wohin Kranke wallfahrteten … Herders Conversations-Lexikon
Machaon — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Machaon est un personnage de la mythologie grecque. Le machaon est un papillon. Catégorie : Homonymie … Wikipédia en Français
machaon — (entrée créée par le supplément) (ma ka on) s. m. Nom d un papillon, CARTERON, Premières chasses, Papillons et oiseaux, p. 59, Hetzel, 1866. ÉTYMOLOGIE C est sans doute le nom de Machaon, héros et médecin dans Homère, transporté dans la… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré