Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

loculī

  • 1 loculī

        loculī ōrum, m dim.    [locus], a receptacle with compartments, coffer, casket, satchel, pocket: nummum in loculos demittere, H.: eburni, O.: inanissimi: neque loculis comitantibus itur, with purses, Iu.: laevo suspensi loculos lacerto, H.

    Latin-English dictionary > loculī

  • 2 loculus

    spot, little/small place; compartment/pigeon-hole; coffin, bier (Vulgate); compartmented box (pl.), money-box; school satchel, case for writing material

    Latin-English dictionary > loculus

  • 3 loculus

    lŏcŭlus, i, m [locus] [st2]1 [-] petit endroit, petit coin. [st2]2 [-] case pour recevoir un cercueil; cercueil, bière. [st2]3 [-] meuble à compartiments, boîte à serrer les objets précieux, écrin, coffret, petite valise, bourse, sac. [st2]4 [-] coffre pour porter les livres. [st2]5 [-] boîte pour recevoir les suffrages. [st2]6 [-] Veg. mangeoire, stalle.    - loculi, ōrum, m.: boîte à compartiments, cassette.    - stimulorum loculi, Plaut.: grenier à coups de fouet (en parl. d'un esclave dont le corps est criblé de coups de fouet). - voir hors site loculus.
    * * *
    lŏcŭlus, i, m [locus] [st2]1 [-] petit endroit, petit coin. [st2]2 [-] case pour recevoir un cercueil; cercueil, bière. [st2]3 [-] meuble à compartiments, boîte à serrer les objets précieux, écrin, coffret, petite valise, bourse, sac. [st2]4 [-] coffre pour porter les livres. [st2]5 [-] boîte pour recevoir les suffrages. [st2]6 [-] Veg. mangeoire, stalle.    - loculi, ōrum, m.: boîte à compartiments, cassette.    - stimulorum loculi, Plaut.: grenier à coups de fouet (en parl. d'un esclave dont le corps est criblé de coups de fouet). - voir hors site loculus.
    * * *
        Loculus, loculi, pen. corr. Diminutiuum. Varro. Petit lieu.

    Dictionarium latinogallicum > loculus

  • 4 loculus

    lŏcŭlus, i, m. dim. [locus], a little place.
    I.
    In gen.:

    in cella est paulum nimis loculi lubrici,

    Plaut. Mil. 3, 2, 38.—
    II.
    In partic.
    A.
    A coffin:

    equites in loculis asservati,

    Plin. 7, 16, 16, § 75; Vulg. Luc. 7, 14: hunc (pollicem regis in dextro pede) cremari cum reliquo corpore non potuisse tradunt, conditumque loculo in templo, Plin. 7, 2, 2, § 20.—
    B.
    A bier, Fulg. Planc. Exposit. Serm. p. 558 Merc.—
    C.
    A compartment, manger, stall:

    loculi vel marmore vel lapide vel ligno facti distinguendi sunt, ut singula jumenta hordeum suum ex integro nullo praeripiente consumant,

    Veg. Vet. 1, 56, 4.—
    D.
    In plur.: loculi, a small receptacle with compartments, a coffer or casket for keeping all sorts of things in:

    gestit enim nummum in loculos demittere,

    Hor. Ep. 2, 1, 175; id. S. 1, 3, 17:

    gramina continuo loculis depromit eburnis,

    Ov. F. 6, 749:

    hos de flavā loculos implere monetā,

    Mart. 14, 12:

    in quibus (loculis) erant claves vinariae cellae,

    Plin. 14, 13, 14, § 89.— Hence, stimulorum loculi, applied to a bad slave, qs. you receptacle for goads (with which slaves were chastised), Plaut. Cas. 2, 8, 11; v. stimulus.—
    E.
    Esp., a purse, pocket:

    e peculiaribus loculis suis,

    out of his own pocket, Suet. Galb. 12:

    laevo suspensi loculos tabulamque lacerto,

    Hor. S. 1, 6, 74; id. Ep. 1, 1, 56:

    neque enim loculis comitantibus itur ad casum tabulae,

    Juv. 1, 89; 10, 46 al.

    Lewis & Short latin dictionary > loculus

  • 5 loculus

    loculus, ī, m. (Demin. v. locus), das Örtchen, Plätzchen, Fleckchen, Räumchen, ein kleines Gelaß, I) im allg., Plaut. mil. 853 G. – II) insbes.: 1) der Sarg, Plin. 7, 75. Eugipp. vit. S. Sever. 44: loc. argenteus, Iustin. 39, 1, 6. – 2) die Bahre, Fulg. serm. antiqu. 1. p. 111, 8 H. – 3) das Gelaß, für jedes Stück Vieh, Veget. mul. 1, 56. – u. ein Kästchen, Plin. 7, 20; vgl. Isid. orig. 20, 9, 3. – dah. Plur. loculi, ein Behältnis mit Fächern, das Kästchen, Schränkchen, das Gehäuse, die Kapsel aus Holz od. Elfenbein zum Aufbewahren von Geld od. Kostbarkeiten usw., nummum in loculos demittere, Hor.: in loculos compingere, Plaut.: loculi, in quibus erant claves, Schränkchen, Plin.: loculis integris ac illaesis conflatur argentum, Sen.: laevo suspensi loculos tabulamque lacerto, ein Kästchen mit Rechensteinchen (calculi), das die Knaben zum arithmetischen Unterricht mit in die Schule nahmen, Hor.: loculi peculiares, Privatkasse, Suet.: in Domitiani loculos converti, in die Schatulle des D. fließen, Frontin. aqu.

    lateinisch-deutsches > loculus

  • 6 loculus

    loculus, ī, m. (Demin. v. locus), das Örtchen, Plätzchen, Fleckchen, Räumchen, ein kleines Gelaß, I) im allg., Plaut. mil. 853 G. – II) insbes.: 1) der Sarg, Plin. 7, 75. Eugipp. vit. S. Sever. 44: loc. argenteus, Iustin. 39, 1, 6. – 2) die Bahre, Fulg. serm. antiqu. 1. p. 111, 8 H. – 3) das Gelaß, für jedes Stück Vieh, Veget. mul. 1, 56. – u. ein Kästchen, Plin. 7, 20; vgl. Isid. orig. 20, 9, 3. – dah. Plur. loculi, ein Behältnis mit Fächern, das Kästchen, Schränkchen, das Gehäuse, die Kapsel aus Holz od. Elfenbein zum Aufbewahren von Geld od. Kostbarkeiten usw., nummum in loculos demittere, Hor.: in loculos compingere, Plaut.: loculi, in quibus erant claves, Schränkchen, Plin.: loculis integris ac illaesis conflatur argentum, Sen.: laevo suspensi loculos tabulamque lacerto, ein Kästchen mit Rechensteinchen (calculi), das die Knaben zum arithmetischen Unterricht mit in die Schule nahmen, Hor.: loculi peculiares, Privatkasse, Suet.: in Domitiani loculos converti, in die Schatulle des D. fließen, Frontin. aqu.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > loculus

  • 7 arca

    arca, ae, f. (Stamm ARC, wov. auch arceo), I) ein Behältnis zum Verschließen, der Kasten, die Kiste, Lade, 1) im allg.: vestiaria, Cato: ex illa olea arcam esse factam eoque conditas sortes, Cic.: arca ingens variorum venenorum plena, Suet. – 2) insbes.: a) die Totenlade, der Sarg, operculum arcae, Liv.: arca lapidea, Liv.: angustis eiecta cadavera cellis conservus portanda locabat in arca, Hor. – b) der große, mit Metall beschlagene Geldkasten, worin die Reichen ihr Geld verwahrten u. den sie sich von Sklaven auf das Forum od. zu Spielbanken nachtragen ließen, um Geschäfte zu machen, od. die Kasse beim Wechsler (auf dem Forum) zu deponieren, die Kasse, Schatulle (hingegen sind loculi, crumena kleinere Geldkassen, wie sacculus das Geldsäckchen der Armen; vgl. die Auslgg. zu Iuven. 10, 25 u. 14, 259), arca aerata, ferrata, Iuven.: alienā arcā, auf fremde Unkosten, Iuven.: multum differt, in arcane positum sit argentum, an in tabulis debeatur, Cic.: mihi plaudo ipse domi, simulac nummos contemplor in arca, Hor. – meton., die Kasse = das Geld im Kasten, arcae nostrae confidito, Cic.: ex arca domoque od. domo ex arca numerare pecuniam, auf der Stelle bar bezahlen (Ggstz. de mensae scriptura absolvere), Donat. ad Ter.: später bes. auch die kaiserliche Kasse, arca fisci, Lampr.: die Staatseinkünfte, kaiserl. Revenüen, frumentaria, ICt.: vinaria, Symm. – II) von allem, was die Form eines Kastens hat: 1) die Arche Noahs, Lact. 2, 13, 2. Sulp. Sev. chron. 1, 3, 2. Vulg. genes. 6, 14 sqq. u.a., vollst. arca Noë, Gromat. vet. 373, 6. – 2) die Bundeslade, Sulp. Sev. chron. 1, 30, 4; 1, 31, 3. Vulg. exod. 25, 10 sqq. u.a.: vollst. arca foederis, Vulg. deut. 10, 8; 31, 9 u.a., u. testamenti, Tert. adv. Marc. 4, 12. Gromat. vet. 373, 4. Vulg. 4. Esdr. 10, 22, u. arca domini, Vulg. Ios. 4, 4 u.a., u. arca dei, Sulp. Sev. 1, 37, 4. Vulg. 1. Sam. 3, 3 u.a. – 3) eine kleine, enge Gefangenenzelle, der Kasten, Cic. Mil. 61: arcae robustae, Paul. ex Fest. 264, 12. – 4) die Wasserlade in der Wasserorgel, Vitr. 10, 8 (13), 1 sqq. – 5) Sammelkasten des Wassers, Wasserfang, Vitr. 6, 3, 2. – 6) ein viereckiges Grenzzeichen, Gromat. vet. 227, 14 u.a.

    lateinisch-deutsches > arca

  • 8 nigellus

    nigellus, a, um (Demin. v. niger, s. Varro LL. 8, 79), schwärzlich, oculi nigellis pupulis, Varro sat. Men. 375: nig. amiculum, Varro de vit. P. R. 3. fr. 20 (bei Non. 550, 6): vina, Pallad. 3, 25: lapides candidi et nigelli, Ampel. 8, 21: nig. pruna, Prünellen, Ven. Fort. carm. 9, 17, 1: totum eius loculi medium, quod nigellum fuerat, albicaverat, Augustin. de civ. dei 22, 8, 8. p. 573, 19 D.2

    lateinisch-deutsches > nigellus

  • 9 tabula

    tabula, ae, f., das Brett, I) eig.: tabulam arripere de naufragio, Cic.: latera clauduntur tabulis, Plin.: sprichw. naufrago tabulam auferre, Ps. Quint. decl. 12, 23. – II) meton., von dem aus Brett und wie ein Brett Bereiteten: 1) das Spielbrett, Ov., Sen. u. Iuven.: vollst. tabula lusoria, Schol. Iuven. 7, 73: tabula aleatoria, Paul. ex Fest. 8, 1: ludere tabulā et tesseris, Hieron. – 2) eine bemalte Tafel, a) das Gemälde, tabula picta und bl. tabula, Cic. u.a.: tabula picta in pariete, Wandgemälde, Plaut.: a tabulis, Aufseher über die Gemälde, Corp. inscr. Lat. 6, 3970. – Sprichw., sed heus tu. manum de tabula; magister citius adest, quam putaramus, aber höre du, aufgepaßt, daß man dir nicht auf die Finger klopft; der Meister usw. (hergenommen von Knaben, die in Abwesenheit des Lehrers allerlei auf die Tafel malen, aber bei seinem Eintritt flugs die Hand von der Tafel tun), Cic. ep. 7, 25, 1; vgl. Plin. 35, 80. – b) die (mit der bildlichen Darstellung des erlittenen Schiffbruchs versehene) Votivtafel eines Schiffbrüchigen, Hor. carm. 1, 5, 13. Pers. 6, 33. – 3) die Tafel zum Schreiben, a) die Schreibtafel, Rechentafel, calculatoria, Schol. Iuven. 7, 73: cerata (mit Wachs überzogene), Plaut. u. Prisc.: tabula litteraria, Kinderschreibtafel, Varro: dies. bl. tabula, zB. loculi tabulaque, Hor.: tabulam ponere, die Schreibtafel (das Schreibzeug) hinlegen, Liv. – b) eine Gesetztafel, libellus XII tabularum, Cic.: tabulas figere, Cic.: tabulae (der Dezemvirn) peccare vetantes, Hor.: solventur tabulae (XII) risu, die Gesetztafeln werden durch das Lachen der Richter ihrer Kraft entbunden werden, Hor. sat. 2, 1, 86. – c) die Auktionstafel, adest ad tabulam, bei der Auktion, Cic.: ad tabulam venire, Cic. – d) die Proskriptionstafel, -liste, Cic. Rosc. Am. 21 u. 26. Mart. 5, 69, 2. Iuven. 2, 28. – e) das Stimmenverzeichnis in den Komitien, Varro: prima t. praerogativae, Cic. – f) die geographische Tafel, die Landkarte, Dicaearchi, Cic. ad Att. 6, 2, 3. – g) jeder schriftliche Aufsatz, die Schrift, das Buch, Register, Verzeichnis, Protokoll, der Vertrag, tabulae nuptiales, Tac., dotales, Schol. Iuven., u. bl. tabulae, Iuven., Ehevertrag: tabulae venditionis, Kaufkontrakt, Ambros.: iste in tabulas refert, nimmt die Angabe zu Protokoll, Cic.: circumfertur sub nomine Caesaris tabula (Verz.) ingens rerum venalium, Plin. pan. – insbes., tabulae = die zensor. Listen, tabularum cura, Liv. 4, 8, 4: memoria publica recensionis tabulis publicis impressa, Cic. Mil. 73: ut omnia patrimonii, dignitatis, aetatis, artium officiorumque discrimina in tabulas referrentur, Flor. 1, 6, 3. – h) tabulae, Rechnungsbücher, conficere tabulas, Cic.: tabulas diligentissime legere et digerere, Cic.: menstruas paene rationes in tabulas referre, Cic.: quodcumque commodum in tabulas transferre, Cic.: nomen referre in tabulas, Cic. – tabulae novae, neue Rechnungs-, Schuldbücher, durch die die alten Schuldposten ungültig erklärt wurden, Cic.: timorem novarum tabularum tollere, Caes.: übtr., beneficiorum novae tabulae, das in Vergessenheit-Geratenlassen, Sen. – insbes., tabulae publicae, das im Ärarium niedergelegte öffentliche Schuldbuch, cura tabularum publicarum, die Verwaltung des öff. Sch. (des Ärars), Tac. ann. 13, 28: curatores tabularum publicarum, Corp. inscr. Lat. 6, 916 u. 10, 5182: Sing. curator tabularum publicarum, Corp. inscr. Lat. 11, 6163. – i) tabulae (publicae), die Staatsurkunden, Staatsschriften, das Archiv, tabulae aereae, Plin.: tabulae Heracleensium publicae, Cic.: tabulae eae, in quibus senatus consultum perscripserat, Cic.: senatus consultum inclusum in tabulis, Cic.: ut prima aut inter primos nomina sua vellent in publicis tabulis esse, Liv.: postulare coepi, ut mihi tabulas obsignare ac deportare liceret, Cic.: tabulas corrumpere, Cic.: Appii tabulas neglegentius asservare, Cic. – k) das Testament, tabulae supremae, Ps. Quint. decl.: supremas tabulas signare, Mart.: tabulas testamenti omnibus mensibus renovare, das Testament alle M. umändern, Petron.: coëgit mulierem aperire tabulas ac sibi tunicas quas erat induta legare, Plin. ep.: in tabulas multis haec via fecit iter, Ov.: tabulas a te removere memento, Hor.: tabulas socero dabit atque ut legat orabit, Hor. – 4) der Wechslertisch, die Wechslerbank, Sextia, Cic. Quint. 25. – 5) eine Abteilung des Ackers, etwa Reihe, Schicht, im Weinberge, Pallad. 2, 11 u.a. Gromat. vet. 200, 12 u.a. – 6) tabulae, Lagen, Falten des Kleides (πτυχαί), Tert. de pall. 1 u. 5. – / Archaist. tabola (ahena), Corp. inscr. Lat. 1, 196, 26; 208, 12 u.ö. – Nbf. tabela, Gaius dig. 29, 3, 7; vgl. Wölfflin im Archiv 11, 272.

    lateinisch-deutsches > tabula

  • 10 arca

    arca, ae, f. (Stamm ARC, wov. auch arceo), I) ein Behältnis zum Verschließen, der Kasten, die Kiste, Lade, 1) im allg.: vestiaria, Cato: ex illa olea arcam esse factam eoque conditas sortes, Cic.: arca ingens variorum venenorum plena, Suet. – 2) insbes.: a) die Totenlade, der Sarg, operculum arcae, Liv.: arca lapidea, Liv.: angustis eiecta cadavera cellis conservus portanda locabat in arca, Hor. – b) der große, mit Metall beschlagene Geldkasten, worin die Reichen ihr Geld verwahrten u. den sie sich von Sklaven auf das Forum od. zu Spielbanken nachtragen ließen, um Geschäfte zu machen, od. die Kasse beim Wechsler (auf dem Forum) zu deponieren, die Kasse, Schatulle (hingegen sind loculi, crumena kleinere Geldkassen, wie sacculus das Geldsäckchen der Armen; vgl. die Auslgg. zu Iuven. 10, 25 u. 14, 259), arca aerata, ferrata, Iuven.: alienā arcā, auf fremde Unkosten, Iuven.: multum differt, in arcane positum sit argentum, an in tabulis debeatur, Cic.: mihi plaudo ipse domi, simulac nummos contemplor in arca, Hor. – meton., die Kasse = das Geld im Kasten, arcae nostrae confidito, Cic.: ex arca domoque od. domo ex arca numerare pecuniam, auf der Stelle bar bezahlen (Ggstz. de mensae scriptura absolvere), Donat. ad Ter.: später bes. auch die kaiserliche Kasse, arca fisci, Lampr.: die Staatseinkünfte, kai-
    ————
    serl. Revenüen, frumentaria, ICt.: vinaria, Symm. – II) von allem, was die Form eines Kastens hat: 1) die Arche Noahs, Lact. 2, 13, 2. Sulp. Sev. chron. 1, 3, 2. Vulg. genes. 6, 14 sqq. u.a., vollst. arca Noë, Gromat. vet. 373, 6. – 2) die Bundeslade, Sulp. Sev. chron. 1, 30, 4; 1, 31, 3. Vulg. exod. 25, 10 sqq. u.a.: vollst. arca foederis, Vulg. deut. 10, 8; 31, 9 u.a., u. testamenti, Tert. adv. Marc. 4, 12. Gromat. vet. 373, 4. Vulg. 4. Esdr. 10, 22, u. arca domini, Vulg. Ios. 4, 4 u.a., u. arca dei, Sulp. Sev. 1, 37, 4. Vulg. 1. Sam. 3, 3 u.a. – 3) eine kleine, enge Gefangenenzelle, der Kasten, Cic. Mil. 61: arcae robustae, Paul. ex Fest. 264, 12. – 4) die Wasserlade in der Wasserorgel, Vitr. 10, 8 (13), 1 sqq. – 5) Sammelkasten des Wassers, Wasserfang, Vitr. 6, 3, 2. – 6) ein viereckiges Grenzzeichen, Gromat. vet. 227, 14 u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > arca

  • 11 nigellus

    nigellus, a, um (Demin. v. niger, s. Varro LL. 8, 79), schwärzlich, oculi nigellis pupulis, Varro sat. Men. 375: nig. amiculum, Varro de vit. P. R. 3. fr. 20 (bei Non. 550, 6): vina, Pallad. 3, 25: lapides candidi et nigelli, Ampel. 8, 21: nig. pruna, Prünellen, Ven. Fort. carm. 9, 17, 1: totum eius loculi medium, quod nigellum fuerat, albicaverat, Augustin. de civ. dei 22, 8, 8. p. 573, 19 D.2

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nigellus

  • 12 tabula

    tabula, ae, f., das Brett, I) eig.: tabulam arripere de naufragio, Cic.: latera clauduntur tabulis, Plin.: sprichw. naufrago tabulam auferre, Ps. Quint. decl. 12, 23. – II) meton., von dem aus Brett und wie ein Brett Bereiteten: 1) das Spielbrett, Ov., Sen. u. Iuven.: vollst. tabula lusoria, Schol. Iuven. 7, 73: tabula aleatoria, Paul. ex Fest. 8, 1: ludere tabulā et tesseris, Hieron. – 2) eine bemalte Tafel, a) das Gemälde, tabula picta und bl. tabula, Cic. u.a.: tabula picta in pariete, Wandgemälde, Plaut.: a tabulis, Aufseher über die Gemälde, Corp. inscr. Lat. 6, 3970. – Sprichw., sed heus tu. manum de tabula; magister citius adest, quam putaramus, aber höre du, aufgepaßt, daß man dir nicht auf die Finger klopft; der Meister usw. (hergenommen von Knaben, die in Abwesenheit des Lehrers allerlei auf die Tafel malen, aber bei seinem Eintritt flugs die Hand von der Tafel tun), Cic. ep. 7, 25, 1; vgl. Plin. 35, 80. – b) die (mit der bildlichen Darstellung des erlittenen Schiffbruchs versehene) Votivtafel eines Schiffbrüchigen, Hor. carm. 1, 5, 13. Pers. 6, 33. – 3) die Tafel zum Schreiben, a) die Schreibtafel, Rechentafel, calculatoria, Schol. Iuven. 7, 73: cerata (mit Wachs überzogene), Plaut. u. Prisc.: tabula litteraria, Kinderschreibtafel, Varro: dies. bl. tabula, zB. loculi tabulaque, Hor.: tabulam ponere, die Schreibtafel (das Schreibzeug)
    ————
    hinlegen, Liv. – b) eine Gesetztafel, libellus XII tabularum, Cic.: tabulas figere, Cic.: tabulae (der Dezemvirn) peccare vetantes, Hor.: solventur tabulae (XII) risu, die Gesetztafeln werden durch das Lachen der Richter ihrer Kraft entbunden werden, Hor. sat. 2, 1, 86. – c) die Auktionstafel, adest ad tabulam, bei der Auktion, Cic.: ad tabulam venire, Cic. – d) die Proskriptionstafel, -liste, Cic. Rosc. Am. 21 u. 26. Mart. 5, 69, 2. Iuven. 2, 28. – e) das Stimmenverzeichnis in den Komitien, Varro: prima t. praerogativae, Cic. – f) die geographische Tafel, die Landkarte, Dicaearchi, Cic. ad Att. 6, 2, 3. – g) jeder schriftliche Aufsatz, die Schrift, das Buch, Register, Verzeichnis, Protokoll, der Vertrag, tabulae nuptiales, Tac., dotales, Schol. Iuven., u. bl. tabulae, Iuven., Ehevertrag: tabulae venditionis, Kaufkontrakt, Ambros.: iste in tabulas refert, nimmt die Angabe zu Protokoll, Cic.: circumfertur sub nomine Caesaris tabula (Verz.) ingens rerum venalium, Plin. pan. – insbes., tabulae = die zensor. Listen, tabularum cura, Liv. 4, 8, 4: memoria publica recensionis tabulis publicis impressa, Cic. Mil. 73: ut omnia patrimonii, dignitatis, aetatis, artium officiorumque discrimina in tabulas referrentur, Flor. 1, 6, 3. – h) tabulae, Rechnungsbücher, conficere tabulas, Cic.: tabulas diligentissime legere et digerere, Cic.: menstruas paene rationes in tabulas referre, Cic.: quodcumque
    ————
    commodum in tabulas transferre, Cic.: nomen referre in tabulas, Cic. – tabulae novae, neue Rechnungs-, Schuldbücher, durch die die alten Schuldposten ungültig erklärt wurden, Cic.: timorem novarum tabularum tollere, Caes.: übtr., beneficiorum novae tabulae, das in Vergessenheit-Geratenlassen, Sen. – insbes., tabulae publicae, das im Ärarium niedergelegte öffentliche Schuldbuch, cura tabularum publicarum, die Verwaltung des öff. Sch. (des Ärars), Tac. ann. 13, 28: curatores tabularum publicarum, Corp. inscr. Lat. 6, 916 u. 10, 5182: Sing. curator tabularum publicarum, Corp. inscr. Lat. 11, 6163. – i) tabulae (publicae), die Staatsurkunden, Staatsschriften, das Archiv, tabulae aereae, Plin.: tabulae Heracleensium publicae, Cic.: tabulae eae, in quibus senatus consultum perscripserat, Cic.: senatus consultum inclusum in tabulis, Cic.: ut prima aut inter primos nomina sua vellent in publicis tabulis esse, Liv.: postulare coepi, ut mihi tabulas obsignare ac deportare liceret, Cic.: tabulas corrumpere, Cic.: Appii tabulas neglegentius asservare, Cic. – k) das Testament, tabulae supremae, Ps. Quint. decl.: supremas tabulas signare, Mart.: tabulas testamenti omnibus mensibus renovare, das Testament alle M. umändern, Petron.: coëgit mulierem aperire tabulas ac sibi tunicas quas erat induta legare, Plin. ep.: in tabulas multis haec via fecit iter, Ov.: tabulas a te removere memento, Hor.: tabulas so-
    ————
    cero dabit atque ut legat orabit, Hor. – 4) der Wechslertisch, die Wechslerbank, Sextia, Cic. Quint. 25. – 5) eine Abteilung des Ackers, etwa Reihe, Schicht, im Weinberge, Pallad. 2, 11 u.a. Gromat. vet. 200, 12 u.a. – 6) tabulae, Lagen, Falten des Kleides (πτυχαί), Tert. de pall. 1 u. 5. – Archaist. tabola (ahena), Corp. inscr. Lat. 1, 196, 26; 208, 12 u.ö. – Nbf. tabela, Gaius dig. 29, 3, 7; vgl. Wölfflin im Archiv 11, 272.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tabula

  • 13 arca

    arca, ae, f. [arceo:

    arca et arx quasi res secretae, a quibus omnes arceantur,

    Serv. ad Verg. A. 1, 262; v. arceo], a place for keeping any thing, a chest, box.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    arca vestiaria,

    Cato, R. R. 11, 3: ex illā oleā arcam esse factam eoque [p. 153] conditas sortes, Cic. Div. 2, 41, 86; Suet. Tib. 63:

    arca ingens variorum venenorum plena,

    id. Calig. 59 al. —Very freq.,
    B.
    Esp.,
    1.
    A box for money, a safe, a coffer, and particularly of the rich, and loculi was their purse, porte-monnaie, while sacculus was the pouch of the poor, Juv. 1, 89 sq.; 11, 26; cf. id. 10, 25; 14, 259 Ruperti, and Cat. 13, 8; Varr. L. L. 5, § 182 Müll.:

    populus me sibilat: at mihi plaudo Ipse domi, simul ac nummos contemplor in arcā,

    Hor. S. 1, 1, 67.—Hence, meton., like our purse, for the money in it:

    arcae nostrae confidito,

    rely upon my purse, Cic. Att. 1, 9; id. ad Q. Fr. 2, 12; id. Par. 6, 1; Cat. 23, 1; Col. 3, 3, 5; 8, 8, 9; Plin. Ep. 3, 19, 8; Sen. Ep. 26 fin. — Hence, ex arcā absolvere aliquem, to pay in cash upon the spot (opp. de mensae scripturā absolvere), Ter. Ad. 2, 4, 13 Don.; cf. id. Phorm. 5, 7, 29 Don., and arcarius.—And of public money, state treasure, revenues (late Lat.):

    frumentaria,

    Dig. 50, 4, 1, § 2:

    vinaria,

    Symm. Ep. 10, 42 al. —
    2.
    A coffin (cf. Smith, Dict. Antiq.), Liv. 40, 29; cf. Plin. 13, 13, 27, § 85; Val. Max. 1, 1:

    cadavera Conservus vili portanda locabat in arcā,

    Hor. S. 1, 8, 9; Luc. 8, 736; Dig. 11, 7; Inscr. Orell. 3560; 4429.—
    II.
    Transf. Of any thing in the form of a box or chest.
    A.
    Noah's ark (eccl. Lat.), Vulg. Gen. 6, 14 sqq.; ib. Matt. 24, 38; ib. Heb. 11, 7 al.—
    B.
    In Jewish antiq., the Ark of the Covenant (eccl. Lat.):

    arca foederis,

    Vulg. Deut. 10, 8:

    arca foederis Domini,

    ib. Num. 10, 33:

    arca testimonii,

    ib. Exod. 26, 34:

    arca testamenti,

    ib. Heb. 9, 4:

    arca testamenti Dei,

    ib. Jer. 3, 16:

    arca Domini,

    ib. Jos. 4, 4:

    arca Dei,

    ib. 1 Reg. 11, 17; and absol.:

    arca,

    ib. Exod. 30, 6; ib. Deut. 10, 5.—
    C.
    A small, close prison, a cell:

    (Servi) in arcas coniciuntur, ne quis cum iis colloqui possit,

    Cic. Mil. 22 fin.; cf. Fest. p. 264 Müll. —
    D.
    In mechanics, the water-box of a hydraulic machine, Vitr. 10, 13.—
    E.
    A watercistern, a reservoir, Vitr. 6, 3.—
    F.
    A quadrangular landmark; cf. Scriptt. Agrim. pp. 119, 222, 223, 271 Goes.

    Lewis & Short latin dictionary > arca

  • 14 lubricum

    lūbrĭcus, a, um, adj. [Gr. litos, lissos, smooth; from root glit; cf. glischros, glittus, and olibros, slippery], slippery.
    I.
    Lit.:

    loculi,

    Plaut. Mil. 3, 2, 38:

    testudini injecta imbris in modum lubrico fastigio innoxia ad imum labebantur,

    Liv. 44, 9, 9:

    assiduo lubricus imbre lapis,

    Mart. 4, 18, 2.— Subst.: lūbrĭcum, i, n., a slippery place, Cels. 8, 3:

    in lubrico atque instabili fundamenta,

    Plin. 36, 14, 21, § 95.—With gen.: equi lubrico paludum lapsantes, on the slippery [p. 1079] morass, Tac. A. 1, 65.—
    B.
    Transf.
    1.
    Slippery, smooth, Mart. 9, 58, 3.—
    2.
    That easily slips, glides, or moves away, slippery, slimy, lubricous:

    natura lubricos oculos fecit,

    Cic. N. D. 2, 57, 142:

    anguis,

    Verg. A. 5, 84:

    exta,

    Tib. 2, 5, 14:

    amnis,

    Ov. Am. 3, 6, 81:

    pisces,

    Plin. 9, 20, 37, § 73:

    conchylia,

    slimy, Hor. S. 2, 4, 30:

    corpus,

    Plin. 2, 3, 3, § 7:

    lubrica prensantes effugit umbra manus,

    Ov. F. 5, 476:

    amnis,

    gliding, id. Am. 3, 6, 81.—
    II.
    Trop.
    A.
    Slippery, uncertain, hazardous, dangerous, critical (class.):

    via vitae praeceps et lubrica,

    Cic. Fl. 42, 105; cf. id. Rep. 1, 28:

    viae lubricae adulescentiae,

    id. Cael. 17, 41:

    aetas puerilis maxime lubrica atque incerta,

    id. Verr. 2, 5, 52, § 137:

    cupiditas dominandi praeceps et lubrica,

    id. Phil. 5, 18, 50:

    lubrica defensionis ratio,

    id. Planc. 2, 5:

    observatio,

    Quint. 1, 5, 5:

    locus,

    Plin. Ep. 1, 8, 35:

    geometriam dico... et si qua alia propter subtilitatem lubrica sunt,

    Sen. Ben. 3, 5, 1.— Poet., with inf.:

    vultus nimium lubricus aspici,

    seductive, Hor. C. 1, 19, 8. — Subst.: lūbrĭcum, i, n., a slippery or hazardous state, period, or season:

    in lubrico versari,

    Cic. Or. 28, 98:

    lubricum aetatis,

    Plin. Ep. 3, 3, 4:

    lubricum linguae,

    Dig. 48, 4, 7, § 3.—
    B.
    Gliding, fleeting:

    historia lubrica est hac atque illac fluit, ut homines, qui manibus invicem adprehensis gradum firmant, continent et continentur,

    passing from one subject to another, Quint. 9, 4, 129:

    annus,

    fleeting, Ov. A. A. 3, 364. —
    C.
    Slippery, deceitful:

    nequiquam patrias tentasti lubricus artes,

    Verg. A. 11, 716.—
    D.
    Prone, inclined, ready:

    flore capi juvenum lubrica mentem nympha,

    Sil. 5, 18: aetas ad vitium, Ambros. de Interp. Job et Dav. 1, 7, 21.—
    E.
    Unsteady, unsettled, easily going astray:

    si qua in parte lubricum adulescentiae nostrae declinat,

    Tac. A. 14, 56:

    lubricam principis aetatem retinere,

    id. ib. 13, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > lubricum

  • 15 lubricus

    lūbrĭcus, a, um, adj. [Gr. litos, lissos, smooth; from root glit; cf. glischros, glittus, and olibros, slippery], slippery.
    I.
    Lit.:

    loculi,

    Plaut. Mil. 3, 2, 38:

    testudini injecta imbris in modum lubrico fastigio innoxia ad imum labebantur,

    Liv. 44, 9, 9:

    assiduo lubricus imbre lapis,

    Mart. 4, 18, 2.— Subst.: lūbrĭcum, i, n., a slippery place, Cels. 8, 3:

    in lubrico atque instabili fundamenta,

    Plin. 36, 14, 21, § 95.—With gen.: equi lubrico paludum lapsantes, on the slippery [p. 1079] morass, Tac. A. 1, 65.—
    B.
    Transf.
    1.
    Slippery, smooth, Mart. 9, 58, 3.—
    2.
    That easily slips, glides, or moves away, slippery, slimy, lubricous:

    natura lubricos oculos fecit,

    Cic. N. D. 2, 57, 142:

    anguis,

    Verg. A. 5, 84:

    exta,

    Tib. 2, 5, 14:

    amnis,

    Ov. Am. 3, 6, 81:

    pisces,

    Plin. 9, 20, 37, § 73:

    conchylia,

    slimy, Hor. S. 2, 4, 30:

    corpus,

    Plin. 2, 3, 3, § 7:

    lubrica prensantes effugit umbra manus,

    Ov. F. 5, 476:

    amnis,

    gliding, id. Am. 3, 6, 81.—
    II.
    Trop.
    A.
    Slippery, uncertain, hazardous, dangerous, critical (class.):

    via vitae praeceps et lubrica,

    Cic. Fl. 42, 105; cf. id. Rep. 1, 28:

    viae lubricae adulescentiae,

    id. Cael. 17, 41:

    aetas puerilis maxime lubrica atque incerta,

    id. Verr. 2, 5, 52, § 137:

    cupiditas dominandi praeceps et lubrica,

    id. Phil. 5, 18, 50:

    lubrica defensionis ratio,

    id. Planc. 2, 5:

    observatio,

    Quint. 1, 5, 5:

    locus,

    Plin. Ep. 1, 8, 35:

    geometriam dico... et si qua alia propter subtilitatem lubrica sunt,

    Sen. Ben. 3, 5, 1.— Poet., with inf.:

    vultus nimium lubricus aspici,

    seductive, Hor. C. 1, 19, 8. — Subst.: lūbrĭcum, i, n., a slippery or hazardous state, period, or season:

    in lubrico versari,

    Cic. Or. 28, 98:

    lubricum aetatis,

    Plin. Ep. 3, 3, 4:

    lubricum linguae,

    Dig. 48, 4, 7, § 3.—
    B.
    Gliding, fleeting:

    historia lubrica est hac atque illac fluit, ut homines, qui manibus invicem adprehensis gradum firmant, continent et continentur,

    passing from one subject to another, Quint. 9, 4, 129:

    annus,

    fleeting, Ov. A. A. 3, 364. —
    C.
    Slippery, deceitful:

    nequiquam patrias tentasti lubricus artes,

    Verg. A. 11, 716.—
    D.
    Prone, inclined, ready:

    flore capi juvenum lubrica mentem nympha,

    Sil. 5, 18: aetas ad vitium, Ambros. de Interp. Job et Dav. 1, 7, 21.—
    E.
    Unsteady, unsettled, easily going astray:

    si qua in parte lubricum adulescentiae nostrae declinat,

    Tac. A. 14, 56:

    lubricam principis aetatem retinere,

    id. ib. 13, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > lubricus

См. также в других словарях:

  • Loculi — Escudo …   Wikipedia Español

  • LOCULI — arcae concinne opponuntur, apud Iuv. Sat. 1. l, 1. v. 89. Neque enim Loculis eomit antibus itur Ad casum tabulae, positâ sed luditur arcâ. Arca enim stataria fuit, Loculi mobiles et gestatorii, quos videtur apud Rom. tractavisse quispiam e grege… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Loculi — Loculi …   Deutsch Wikipedia

  • Loculi — Administration Pays  Italie Région …   Wikipédia en Français

  • Loculi — Infobox CityIT img coa = official name = Loculi name = Loculi region = Sardinia province = Province of Nuoro (NU) elevation m = 26 area total km2 = 38.2 population as of = Dec. 2004 population total = 538 population density km2 = 14 timezone =… …   Wikipedia

  • loculi — loculus [lɔkylys], plur. loculi [lɔkyli] n. m. ÉTYM. 1881, Renan; mot lat. « compartiment, cellule ». ❖ ♦ Archéol. Compartiment d un columbarium. 1 (…) l art chrétien. (…) Art longtemps souterrain; les dépouilles des premiers fidèles, à Rome et… …   Encyclopédie Universelle

  • Loculi — Original name in latin Loculi Name in other language Loculi State code IT Continent/City Europe/Rome longitude 40.40676 latitude 9.61134 altitude 25 Population 523 Date 2012 02 15 …   Cities with a population over 1000 database

  • Loculi — Loculus Loc u*lus, n.; pl. {Loculi}. [L., little place, a compartment.] 1. (Zo[ o]l.) One of the spaces between the septa in the Anthozoa. [1913 Webster] 2. (Bot.) One of the compartments of a several celled ovary; loculament. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • loculi — plural of loculus …   Dictionary of ichthyology

  • loculi — loc·u·li (lokґu li) [L.] plural of loculus …   Medical dictionary

  • loculi — n. cell, small cavity (Biology, Anatomy) …   English contemporary dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»