Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

locatio

  • 1 locatio

    lŏcātĭo, ōnis, f. [loco] [st2]1 [-] arrangement, disposition. [st2]2 [-] location, loyer, louage, bail. [st2]3 [-] adjudication (de travaux), marché.    - vitiosa locatio verborum, Quint. 9, 4, 32: mauvaise construction.    - locationes praediorum rusticorum, Liv. 45: le fermage des terres publiques.
    * * *
    lŏcātĭo, ōnis, f. [loco] [st2]1 [-] arrangement, disposition. [st2]2 [-] location, loyer, louage, bail. [st2]3 [-] adjudication (de travaux), marché.    - vitiosa locatio verborum, Quint. 9, 4, 32: mauvaise construction.    - locationes praediorum rusticorum, Liv. 45: le fermage des terres publiques.
    * * *
        Locatio, Aliud verbale. Cic. Quand on baille ou qu'on prend quelque chose à faire pour certains deniers, Louage.

    Dictionarium latinogallicum > locatio

  • 2 locatio

    lŏcātĭo, ōnis, f. [id.], a placing, locating; a disposition, arrangement.
    I.
    In gen.:

    recta locatio, prioribus sequentia annectens,

    Quint. 7, 1, 1 dub. (Zumpt, collocatio):

    locatio verborum,

    id. 9, 4, 32.—
    II.
    In partic., a letting out, leasing:

    quae (porticus) consulum locatione reficiebatur,

    Cic. Att. 4, 3, 2:

    fundi,

    Col. 1, 7, 3:

    locationes praediorum rusticorum,

    the farming out of the Macedonian crown-lands, Liv. 45, 18.—
    B.
    Transf., a contract of letting or hiring, a lease, Cic. Att. 1, 17, 9:

    consensu fiunt obligationes in locationibus,

    Gai. Inst. 3, 135; 142 sqq.

    Lewis & Short latin dictionary > locatio

  • 3 locatio

    locatio locatio, onis f размещение

    Латинско-русский словарь > locatio

  • 4 locatio

    locatio locatio, onis f распределение, размещение

    Латинско-русский словарь > locatio

  • 5 locatio

    locātio, ōnis f. [ loco ]
    1) размещение, распределение (verborum, rerum Q)

    Латинско-русский словарь > locatio

  • 6 locatio

    locātio, ōnis, f. (loco), I) die Stellung, Anordnung, verborum, Quint.: rerum, Quint. – II) die Verdingung, Vermietung, Verpachtung, a) eig., Cic. u.a. – b) meton., der Pachtvertrag, Pachtkontrakt, locationem u. locationes inducere (für ungültig erklären, zurückziehen), Cic. ad Att. 1, 17, 9. Liv. 39, 44, 8.

    lateinisch-deutsches > locatio

  • 7 locatio

    locātio, ōnis, f. (loco), I) die Stellung, Anordnung, verborum, Quint.: rerum, Quint. – II) die Verdingung, Vermietung, Verpachtung, a) eig., Cic. u.a. – b) meton., der Pachtvertrag, Pachtkontrakt, locationem u. locationes inducere (für ungültig erklären, zurückziehen), Cic. ad Att. 1, 17, 9. Liv. 39, 44, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > locatio

  • 8 locātiō

        locātiō ōnis, f    [loco], a letting out, leasing: (porticus) consulum locatione reficiebatur: operum: locationes praediorum, farming out, L.— A contract of letting, hiring, lease, L.
    * * *
    renting, hiring out or letting (of property)

    Latin-English dictionary > locātiō

  • 9 locatio

    locator см. locare.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > locatio

  • 10 Tacita locatio

    юр.
    "Молчаливый наем", автоматическое продление договора на новый срок при отсутствии возражений.

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Tacita locatio

  • 11 locare

    букв. означ. помещать, поставлять - затем отдавать внаем, в аренду за известное вознаграждение, а) предоставлять пользование вещью кому-нб. (cf. conducere s. 2 a. 1. 3. 5. 7. 9. 24 § 1 seq. 1. 25 § 1. 1. 32. 51 pr. 1. 58 pr. D. 19, 2);

    agrum (1. 1 pr. D. 6, 3. 1. 13 § 11 D. 19, 1);

    praedium publ. (1. 2 § 1. 1. 3 § 1 D. 50, 8. 1. 1 pr. D. 43, 9. 1. 55 D. 12, 6): vectigalia (1. 45 § 14 D. 49, 14. 1. 2 § 4 D. 50, 1);

    usumfr. (1. 12 § 2 D. 7, 1);

    vestem scenicam, lugubrem (1. 15 § 5 eod.);

    dolia (1. 19 § 1 D. 19, 2. 1. 43. 45 § 1 eod. 1. 12 § 6. 1. 14 pr. D. 7, 8);

    b) обязаться к известным услугам: loc. operas suas (1. 1 § 6 D. 3, 1. 1. 3 D. 3, 2. 1. 26 D. 7, 1. 1. 38 pr. D. 19, 2. 1. 22 § 2 eod.);

    factum, quod locari solet, puta, ut tabulam pingas (1. 5 § 2 D. 19, 5); с) заказывать известную работу (opus) за определенную денежную сумму (cf. conducere s. 2. b. 1. 36. 51 § 1 D. 19, 2);

    loc. faciendam aedem, domum, insulam (1. 22 § 2. 1. 30 § 3. 1. 60 § 3 eod.);

    merces vehendas (1. 2 pr. 1. 10 § 1 D. 14, 2. 1. 1 § 1 D. 19, 5);

    locatum (subst.) locatio, договор найма (1. 50. D. 2, 14. 1. 20. 65 D. 18, 1. 1. 4. 20 pr. 22 § 1 D. 19, 2. 1. 12 pr. D. 50, 16. 1. 23. 45 pr. D. 50, 17. Gai III. 135. 192 - 147. 162); особ. по отнош. к правам наймодавца: ex locato agere, petere, ex loc. s. locati actio, iudicium, иск наймодателя против нанимателя;

    ex loc. teneri, об обязанностях нанимателя (pr. I. 3, 24. 1. 2 pr. D. 14, 2. 1. 9 § 4. 1. 11 § 3. 4. 1. 13. 19 § 3. 1. 22 pr. 1. 35 § 1. 1. 42. 48 pr. 1. 60 § 4 D. 19, 2);

    locatio (et) conductio, locatum (et conductum), договор найма по отношению к взаимным правам и обязанностям наймодавца и нанимателя (pr. § 1 seq. I. 3, 24. 1. 7 § 1. 1. 57 D. 2, 24. 1. 1 § 9. 10 D. 16, 3. 1. 1 § 4 D. 17, 1. 1. 12 D. 19, 2. 1. 22 D. 19, 5);

    locator, наймодавец, наймодатель (pr. I cit. 1. 9 pr. 1. 11 § 4. 1. 29. 36. 37. 60 pr. § 3 D. 19, 2. 1. 9 pr. D. 20, 4. 1. 12 D. 43, 16).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > locare

  • 12 delocatio

    dē-locātio, ōnis f.
    смещение, вывих ( articulorum CA)

    Латинско-русский словарь > delocatio

  • 13 Автоматическое продление договора на новый срок при отсутствии возражений

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Автоматическое продление договора на новый срок при отсутствии возражений

  • 14 "Молчаливый наем"

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > "Молчаливый наем"

  • 15 censorius

    cēnsōrius, a, um (censor), I) zum Zensor gehörig, zensorisch, zuw. auch = sittenrichterlich, tabulae, die Zensorkontrollen, Cic.: lex, der öffentliche Pachtkontrakt der Bauten od. der Staatseinkünfte, Cic. (sonst auch locatio c., Cic.), zuw. auch die Zensorverordnung (über Volkseinteilung, Abgaben, Staatsbauten usw.), Cic. u. Varr. r. r.: animadversio, Cic.: nota, Liv.; vgl. censoriae severitatis nota, Cic.: notiones censoriae, Gell. – opus c., a) eine Handlung, ein Vergehen, die od. das der Ahndung des Zensors verfällt, Cic. u. Suet. (wofür probrum cens. b. Plin.): opus c. facere, dergl. begehen, Gell. – b) die Zensorstrafe selbst, Col. 12. praef. § 10. – homo censorius, ein Mann, der Zensor gewesen, Cic.: Cato Censorius, Plin. u. Quint. – II) übtr.: a) streng prüfend, -richtend, kritisierend, versus virgulā quādam censoriā notare, Quint. 1, 4, 3: alqm censoria docti lima momordit Secundi, Mart. 5, 80, 12: censoria illa atque divina manus. Arnob. 5, 23. – b) sich in den Grenzen des Anstandes haltend, streng sittlich,risus, Macr. sat. 2, 2, 16: mater familias, ibid. 7, 1, 2.

    lateinisch-deutsches > censorius

  • 16 conductio

    conductio, ōnis, f. (conduco), I) das Zusammenziehen, a) eig., als mediz. t. t., das Sichzusammenziehen (Ggstz. extentio, s. Cael. Aur. acut. 3, 6, 61), Cael. Aur. chron. 2, 1. § 2 u. 16: cruris, ibid. § 14: musculorum, Cael. Aur. acut. 2, 10, 59: vultus, ibid. 3, 5, 49: nervorum = σπασμός, ibid. 3, 18, 177: praecordiorum ad superiora, ibid. 2, 4, 16. – b) übtr., als rhet. t. t. = συναγωγή, ἀνακεφαλαίωσις, die Zusammenziehung, Rekapitulation, Plur. bei Cic. de inv. 1, 74: als rhet. Fig. = συναθροισμός (Aufzählung), Auct. carm. de fig. 139. p. 68 H. – II) das Mieten, bes. das Pachten, die Pacht, auch der Miet-, Pachtkontrakt (Ggstz. locatio), qui colonus habuit conductum de Caesennia fundum, cum idem ex eadem conductione fuerit in fundo, dubium est, quin etc.? Cic.: in conductione remanere, conductionem relinquere, ICt. – bes. (als publiz. t. t.) eines Zolls, socius aut affinis eius conductionis, Liv.: totam conductionem renuntiare, Cic.

    lateinisch-deutsches > conductio

  • 17 is

    is, ea, id (vom Demonstrativstamme i), I) er, sie, es; der, die, das, A) im allg.: a) subst.: mihi venit obviam puer tuus: is mihi litteras reddidit, Cic.: is est, an non est? ist er's, oder ist er's nicht, Ter. – von der ersten und zweiten Person, credidi homini docto mandare: is lapidi mando, d.i. und ich usw., Plaut.: qui magister equitum viderere, is per municipia cucurristi, Cic. – b) adi.: in eum locum convenire, Caes.: ob eam causam, Nep. – ea causa belli fuit, das war die usw., Liv.: is denique honos mihi videri solet, das scheint mir erst eine usw., Cic.

    B) insbes.: a) das Pronomen zuw. auf das folgende Substantivum bezogen und mit diesem in gleichem Genus, Numerus u. Kasus stehend, quae vectigalia locassent, ea (deren) rata locatio, Liv.: ea (darüber) libera coniectura est, Liv. – b) des Nachdrucks und der Deutlichkeit wegen scheinbar pleonastisch, α) vor qui, quae, quod, wie: quod ne id facere posses, Cic.: quorum eorum unus, Plaut.: so auch quid est, quo non eodem progrediatur, Cic. – bes. id quod zur Aufnahme des vorhergeh. Verbums oder ganzen Satzes (s. Dietsch Sall. Cat. 51, 20; Iug. 56, 1), si nos, id quod debet (und das muß der Fall sein), nostra patria delectat, Cic.: et, id quod difficilius putatur, multo sapientius tulit secundam quam adversam fortunam, Nep.: so auch id quo, Cic. de inv. 1, 39: id de quo, Liv. 21, 10, 9. – β) ?nach einem Nome urbem novam, conditam vi et armis, iure eam condere parat, Liv.: nescire, quid accĭderit, id est semper esse puerum, Cic. – c) id subst., wie: ad id loci, Sall., ad id locorum, oder bl. ad id, bis jetzt, Liv.: post id locorum, darauf, Plaut. u. Sall.: ad id diei, bis zu dem T., Gell.: id temporis, id aetatis, zu derselben Zeit, Cic.: id operis, id muneris, Lact., id operis ac muneris, Cic. (vgl. Bünem. Lact. 5, 2, 10): id consilii, id negotii u. dgl. Liv. (s. Drak. Liv. 7, 26, 12). – in id, dazu, deswegen, Liv.: u. so bl. id, wie id prodeo, Ter.: id gaudeo, Cic.: id quod, deswegen, weil, Ter. – idne estis auctores mihi? das (dazu) ratet ihr mir? Ter. – in eo, darin, Plaut. – in eo est od. res in eo est od. res in eo sunt, ut etc., es ist auf dem Punkte, daß usw., Nep. u. Liv. (s. Duker Liv. 2, 17, 5. Gronov Liv. 7, 35, 7), spätlat. auch in eo sum, ut etc., ich stehe auf dem Punkte, daß usw., ICt. u.a. (s. Frotscher Muret. Opp. vol. 1. p. 163). – nunc id est, cum etc., jetzt ist der Zeitpunkt da, wo usw., Plaut. rud. 664. – ex eo, daraus, daher, Cic. – d) id est = das ist, das heißt, bei Erklärungen, hodie, id est Kal. Oct., Cic. – insbes., wenn man etwas allgemein Ausgesprochenes näher bestimmen will, wo es zuw. = namentlich, s. Suet. Dom. 17, 1. – e) et is (ea, id), isque (eaque, idque), atque is (ea, id), und das, und zwar, und noch dazu, und nec is (ea, id), und zwar nicht, bei Erklärungen, causas, et eas tenues, Cic.: cum una legione, eaque vacillante, Cic.: litterae nec eae vulgares, Cic. – bezieht sich der Ausdruck auf das Verbum od. den ganzen Satz, so steht idque, zB. exspectabam tuas litteras, idque cum multis, Cic.: Appollonium doctum hominem cognovi et studiis optimis deditum, idque a puero, Cic. – f) statt des Pronom. recipr., se meruisse, ut ei (ihm) etc., Cic.: cum viderent, de eorum virtute (ihre Tugend) non dubitari, Nep. – g) zuw. auf ein Substantivum bezogen, das nicht vorhergegangen, sondern aus dem Zusammenhange zu ergänzen ist, quid sentiam,... ne ad eam (sc. sententiam) meditere, Cic.

    II) derjenige, diejenige, dasjenige, als Korrelat. von qui, quae, quod, wie: is, qui physicus appellatur, Cic.: auch mit der ersten und zweiten Person, haec is feci, qui sodalis eram, Lentul. in Cic. ep.

    III) prägn. = solcher (solche, solches), so beschaffen, von der Art, so geartet, so gesinnt (mit folg. qui od. ut mit Konj.), a) subst.: neque is es, qui, quid sis, nescias, Cic.: is in illum sum, qui etc., Cic.: qui potest temperantiam laudare is (der so gesinnt ist), qui etc., Cic. – id aetatis esse, in dem Alter sein (stehen), Cic.: metuo ne id consilii ceperimus, quod non facile explicare possimus, Cic. – b) adi.: cuius ea stultitia, ut etc., Cic.: iis vinculis simus astricti, ut etc., Cic. – eā aetate esse, in dem Alter sein (stehen), Ter. u. Cic. – / Archaist. Genet. Sing. eiius od. eiIus, Corp. inscr. Lat. 2, 1065. 1276. 1687. 1923. 1953: u. aeius, Corp. inscr. Lat. 5, 330; 8, 164, 6: Dat. Sing. eei, Corp. inscr. Lat. 10, 1453, 10, iei, Corp. inscr. Lat. 1, 205. col. 2. lin. 12 u. 30: Dat. Sing. Femin. eae st. ei, Plaut. mil. 348. Cato r. r. 46, 1 (vgl. Varro LL. 8, 51), u. aei, Corp. inscr. Lat. 5, 4410: archaist. Akk. im st. eum, Tabb. XII tab. 8. fr. 11. u. tab. 10. fr. 9 (vgl. Macr. sat. 1, 4, 19. R. Schoell prolegg. ad leg. XII tabb. p. 62). Cic. de legg. 2, 60: Akk. em st. eum, Tabb. XII tab. 1. fr. 1 (vgl. Paul. ex Fest. 76, 12). Cato oratt. 40. fr. 7 ( bei Fest. 234, 15): vulg. Akk. eum st. id, Dosith. praef. fab. Aesop. p. 24 Boecking. Greg. Tur. vit. patr. 19, 3. p. 1248 D u.a. (vgl. Haase Greg. Tur. de curs. stell. 15. p. 31): archaist. Nomin. Plur. Mask. i, Plaut. Bacch. 548 R.; Men. 221 Br.; mil. 753 R.; Pseud. 1089 (1107) Lor.; trin. prol. 17 R.; truc. 4, 2, 32 Sp. Q. Cic. de petit. cons. 46 Buech.; od. ei, Plaut. merc. 869; mil. 385 u.a. Varro LL. 8, 72 u. 10, 62. Cic. de or. 1, 87 u. 2, 68; Brut. 9 u. 199; de lege agr. 2, 1 u.a. Corp. inscr. Lat. 1, 200. lin. 11. 28. 45. 93; 1, 202. col. 1. lin. 40 u. col. 2. lin. 3. 9. 13 u. öfter in a. Inscr.; od. eei, Corp. inscr. Lat. 10, 1453, 8; od. iei, Varro LL. 9, 2 u. 35. Corp. inscr. Lat. 1, 185; 1, 202. col. 1. lin. 7; od. eis, Corp. inscr. Lat. 1, 197. lin. 16 u. 23; 1, 198. lin. 26. 27. 57. 67; 1, 199. lin. 29; od. eeis, ibid. 1, 196. lin. 4; od. ieis, ibid. 1, 577. col. 3. lin. 12; od. is, Pacuv. tr. 221 R.2Archaist. Genet. Plur. eûm (s. Paul. ex Fest. 77, 8), Corp. inscr. Lat. 1, 206. lin. 52. – Archaist. Dat. od. od. Abl. Plur. is, Enn. ann. 286. Pacuv. tr. 24 R.2 Plaut. mil. 732 u. 735. Corp. inscr. Lat. 2, 1964. col. 1. lin. 16. 22. 30. col. 2. lin. 47. 61. 63. col. 3. lin. 22. 34. col. 5. lin. 3 u. 62; ibid. 5, 4091. col. 1. lin. 10; od. ibus, Plaut. mil. 74 Br. (Fl. hibus); truc. 1, 2, 17 (14, dazu Spengel). Pompon. com. 104. Titin. com. 59. Lucr. 2, 88; vgl. Placid. gloss. V, 75, 9: Dat. eabus, Cass. Hemin. ann. 4. fr. 32 (bei Prisc. 7, 11). Cato r. r. 152. – pse od. pte angehängt, eapse = ea ipsa, Plaut. Curc. 534; rud. 411 u.a.: eumpse = eum ipse, Plaut. Pers. 603: eampse = eam ipsam, Plaut. aul. 814; cist. 170; Men. 638: eopse = eo ipso, Plaut. Curc. 538: eopte = eo ipso, Paul. ex Fest. 110, 2. Vgl. übh. Neue-Wagener Formenl.3 2, 375–389 u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 365 u. 366.

    lateinisch-deutsches > is

  • 18 censorius

    cēnsōrius, a, um (censor), I) zum Zensor gehörig, zensorisch, zuw. auch = sittenrichterlich, tabulae, die Zensorkontrollen, Cic.: lex, der öffentliche Pachtkontrakt der Bauten od. der Staatseinkünfte, Cic. (sonst auch locatio c., Cic.), zuw. auch die Zensorverordnung (über Volkseinteilung, Abgaben, Staatsbauten usw.), Cic. u. Varr. r. r.: animadversio, Cic.: nota, Liv.; vgl. censoriae severitatis nota, Cic.: notiones censoriae, Gell. – opus c., a) eine Handlung, ein Vergehen, die od. das der Ahndung des Zensors verfällt, Cic. u. Suet. (wofür probrum cens. b. Plin.): opus c. facere, dergl. begehen, Gell. – b) die Zensorstrafe selbst, Col. 12. praef. § 10. – homo censorius, ein Mann, der Zensor gewesen, Cic.: Cato Censorius, Plin. u. Quint. – II) übtr.: a) streng prüfend, - richtend, kritisierend, versus virgulā quādam censoriā notare, Quint. 1, 4, 3: alqm censoria docti lima momordit Secundi, Mart. 5, 80, 12: censoria illa atque divina manus. Arnob. 5, 23. – b) sich in den Grenzen des Anstandes haltend, streng sittlich,risus, Macr. sat. 2, 2, 16: mater familias, ibid. 7, 1, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > censorius

  • 19 conductio

    conductio, ōnis, f. (conduco), I) das Zusammenziehen, a) eig., als mediz. t. t., das Sichzusammenziehen (Ggstz. extentio, s. Cael. Aur. acut. 3, 6, 61), Cael. Aur. chron. 2, 1. § 2 u. 16: cruris, ibid. § 14: musculorum, Cael. Aur. acut. 2, 10, 59: vultus, ibid. 3, 5, 49: nervorum = σπασμός, ibid. 3, 18, 177: praecordiorum ad superiora, ibid. 2, 4, 16. – b) übtr., als rhet. t. t. = συναγωγή, ἀνακεφαλαίωσις, die Zusammenziehung, Rekapitulation, Plur. bei Cic. de inv. 1, 74: als rhet. Fig. = συναθροισμός (Aufzählung), Auct. carm. de fig. 139. p. 68 H. – II) das Mieten, bes. das Pachten, die Pacht, auch der Miet-, Pachtkontrakt (Ggstz. locatio), qui colonus habuit conductum de Caesennia fundum, cum idem ex eadem conductione fuerit in fundo, dubium est, quin etc.? Cic.: in conductione remanere, conductionem relinquere, ICt. – bes. (als publiz. t. t.) eines Zolls, socius aut affinis eius conductionis, Liv.: totam conductionem renuntiare, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conductio

  • 20 is

    is, ea, id (vom Demonstrativstamme i), I) er, sie, es; der, die, das, A) im allg.: a) subst.: mihi venit obviam puer tuus: is mihi litteras reddidit, Cic.: is est, an non est? ist er's, oder ist er's nicht, Ter. – von der ersten und zweiten Person, credidi homini docto mandare: is lapidi mando, d.i. und ich usw., Plaut.: qui magister equitum viderere, is per municipia cucurristi, Cic. – b) adi.: in eum locum convenire, Caes.: ob eam causam, Nep. – ea causa belli fuit, das war die usw., Liv.: is denique honos mihi videri solet, das scheint mir erst eine usw., Cic.
    B) insbes.: a) das Pronomen zuw. auf das folgende Substantivum bezogen und mit diesem in gleichem Genus, Numerus u. Kasus stehend, quae vectigalia locassent, ea (deren) rata locatio, Liv.: ea (darüber) libera coniectura est, Liv. – b) des Nachdrucks und der Deutlichkeit wegen scheinbar pleonastisch, α) vor qui, quae, quod, wie: quod ne id facere posses, Cic.: quorum eorum unus, Plaut.: so auch quid est, quo non eodem progrediatur, Cic. – bes. id quod zur Aufnahme des vorhergeh. Verbums oder ganzen Satzes (s. Dietsch Sall. Cat. 51, 20; Iug. 56, 1), si nos, id quod debet (und das muß der Fall sein), nostra patria delectat, Cic.: et, id quod difficilius putatur, multo sapientius tulit secundam quam adversam fortunam, Nep.: so auch id quo, Cic. de inv. 1, 39: id de quo,
    ————
    Liv. 21, 10, 9. – β) nach einem Nomen, urbem novam, conditam vi et armis, iure eam condere parat, Liv.: nescire, quid accĭderit, id est semper esse puerum, Cic. – c) id subst., wie: ad id loci, Sall., ad id locorum, oder bl. ad id, bis jetzt, Liv.: post id locorum, darauf, Plaut. u. Sall.: ad id diei, bis zu dem T., Gell.: id temporis, id aetatis, zu derselben Zeit, Cic.: id operis, id muneris, Lact., id operis ac muneris, Cic. (vgl. Bünem. Lact. 5, 2, 10): id consilii, id negotii u. dgl. Liv. (s. Drak. Liv. 7, 26, 12). – in id, dazu, deswegen, Liv.: u. so bl. id, wie id prodeo, Ter.: id gaudeo, Cic.: id quod, deswegen, weil, Ter. – idne estis auctores mihi? das (dazu) ratet ihr mir? Ter. – in eo, darin, Plaut. – in eo est od. res in eo est od. res in eo sunt, ut etc., es ist auf dem Punkte, daß usw., Nep. u. Liv. (s. Duker Liv. 2, 17, 5. Gronov Liv. 7, 35, 7), spätlat. auch in eo sum, ut etc., ich stehe auf dem Punkte, daß usw., ICt. u.a. (s. Frotscher Muret. Opp. vol. 1. p. 163). – nunc id est, cum etc., jetzt ist der Zeitpunkt da, wo usw., Plaut. rud. 664. – ex eo, daraus, daher, Cic. – d) id est = das ist, das heißt, bei Erklärungen, hodie, id est Kal. Oct., Cic. – insbes., wenn man etwas allgemein Ausgesprochenes näher bestimmen will, wo es zuw. = namentlich, s. Suet. Dom. 17, 1. – e) et is (ea, id), isque (eaque, idque), atque is (ea, id), und das, und zwar, und noch dazu, und nec is (ea, id), und zwar nicht, bei Erklärungen,
    ————
    causas, et eas tenues, Cic.: cum una legione, eaque vacillante, Cic.: litterae nec eae vulgares, Cic. – bezieht sich der Ausdruck auf das Verbum od. den ganzen Satz, so steht idque, zB. exspectabam tuas litteras, idque cum multis, Cic.: Appollonium doctum hominem cognovi et studiis optimis deditum, idque a puero, Cic. – f) statt des Pronom. recipr., se meruisse, ut ei (ihm) etc., Cic.: cum viderent, de eorum virtute (ihre Tugend) non dubitari, Nep. – g) zuw. auf ein Substantivum bezogen, das nicht vorhergegangen, sondern aus dem Zusammenhange zu ergänzen ist, quid sentiam,... ne ad eam (sc. sententiam) meditere, Cic.
    II) derjenige, diejenige, dasjenige, als Korrelat. von qui, quae, quod, wie: is, qui physicus appellatur, Cic.: auch mit der ersten und zweiten Person, haec is feci, qui sodalis eram, Lentul. in Cic. ep.
    III) prägn. = solcher (solche, solches), so beschaffen, von der Art, so geartet, so gesinnt (mit folg. qui od. ut mit Konj.), a) subst.: neque is es, qui, quid sis, nescias, Cic.: is in illum sum, qui etc., Cic.: qui potest temperantiam laudare is (der so gesinnt ist), qui etc., Cic. – id aetatis esse, in dem Alter sein (stehen), Cic.: metuo ne id consilii ceperimus, quod non facile explicare possimus, Cic. – b) adi.: cuius ea stultitia, ut etc., Cic.: iis vinculis simus astricti, ut etc., Cic. – eā aetate esse, in dem Alter sein (stehen),
    ————
    Ter. u. Cic. – Archaist. Genet. Sing. eiius od. eiIus, Corp. inscr. Lat. 2, 1065. 1276. 1687. 1923. 1953: u. aeius, Corp. inscr. Lat. 5, 330; 8, 164, 6: Dat. Sing. eei, Corp. inscr. Lat. 10, 1453, 10, iei, Corp. inscr. Lat. 1, 205. col. 2. lin. 12 u. 30: Dat. Sing. Femin. eae st. ei, Plaut. mil. 348. Cato r. r. 46, 1 (vgl. Varro LL. 8, 51), u. aei, Corp. inscr. Lat. 5, 4410: archaist. Akk. im st. eum, Tabb. XII tab. 8. fr. 11. u. tab. 10. fr. 9 (vgl. Macr. sat. 1, 4, 19. R. Schoell prolegg. ad leg. XII tabb. p. 62). Cic. de legg. 2, 60: Akk. em st. eum, Tabb. XII tab. 1. fr. 1 (vgl. Paul. ex Fest. 76, 12). Cato oratt. 40. fr. 7 ( bei Fest. 234, 15): vulg. Akk. eum st. id, Dosith. praef. fab. Aesop. p. 24 Boecking. Greg. Tur. vit. patr. 19, 3. p. 1248 D u.a. (vgl. Haase Greg. Tur. de curs. stell. 15. p. 31): archaist. Nomin. Plur. Mask. i, Plaut. Bacch. 548 R.; Men. 221 Br.; mil. 753 R.; Pseud. 1089 (1107) Lor.; trin. prol. 17 R.; truc. 4, 2, 32 Sp. Q. Cic. de petit. cons. 46 Buech.; od. ei, Plaut. merc. 869; mil. 385 u.a. Varro LL. 8, 72 u. 10, 62. Cic. de or. 1, 87 u. 2, 68; Brut. 9 u. 199; de lege agr. 2, 1 u.a. Corp. inscr. Lat. 1, 200. lin. 11. 28. 45. 93; 1, 202. col. 1. lin. 40 u. col. 2. lin. 3. 9. 13 u. öfter in a. Inscr.; od. eei, Corp. inscr. Lat. 10, 1453, 8; od. iei, Varro LL. 9, 2 u. 35. Corp. inscr. Lat. 1, 185; 1, 202. col. 1. lin. 7; od. eis, Corp. inscr. Lat. 1, 197. lin. 16 u. 23; 1, 198. lin. 26. 27. 57. 67; 1, 199. lin. 29; od.
    ————
    eeis, ibid. 1, 196. lin. 4; od. ieis, ibid. 1, 577. col. 3. lin. 12; od. is, Pacuv. tr. 221 R.2Archaist. Genet. Plur. eûm (s. Paul. ex Fest. 77, 8), Corp. inscr. Lat. 1, 206. lin. 52. – Archaist. Dat. od. od. Abl. Plur. is, Enn. ann. 286. Pacuv. tr. 24 R.2 Plaut. mil. 732 u. 735. Corp. inscr. Lat. 2, 1964. col. 1. lin. 16. 22. 30. col. 2. lin. 47. 61. 63. col. 3. lin. 22. 34. col. 5. lin. 3 u. 62; ibid. 5, 4091. col. 1. lin. 10; od. ibus, Plaut. mil. 74 Br. (Fl. hibus); truc. 1, 2, 17 (14, dazu Spengel). Pompon. com. 104. Titin. com. 59. Lucr. 2, 88; vgl. Placid. gloss. V, 75, 9: Dat. eabus, Cass. Hemin. ann. 4. fr. 32 (bei Prisc. 7, 11). Cato r. r. 152. – pse od. pte angehängt, eapse = ea ipsa, Plaut. Curc. 534; rud. 411 u.a.: eumpse = eum ipse, Plaut. Pers. 603: eampse = eam ipsam, Plaut. aul. 814; cist. 170; Men. 638: eopse = eo ipso, Plaut. Curc. 538: eopte = eo ipso, Paul. ex Fest. 110, 2. Vgl. übh. Neue-Wagener Formenl.3 2, 375-389 u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 365 u. 366.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > is

См. также в других словарях:

  • Locatio — (lat.), Verpachtung, Vermietung; L. operarum, Dienstmietvertrag; L. operis, Verdingungsvertrag, Dienstmiete (s. Arbeitsvertrag); Locatarius, Pächter …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Locatio — Locatio, Miethe; der Vermiether heißt locator, der Miether conductor, colonus, inquilinus, publicanus. Auch Arbeiten können gemiethet werden (Dienstmiethe, l. operarum) od. die Ausführung eines ganzen Werkes (l. operis, z.B. Gebäude, Straßen) …   Herders Conversations-Lexikon

  • locatio conductio — in Roman law, the contract of hire. The language is still used in civilian jurisdictions. There were three main varieties: locatio rei, the hire of a thing ; locatio operarum, a worker for a wage; locatio operis faciendi, a contract for services… …   Law dictionary

  • locatio operarum — the contract in Roman and civilian systems of the hire of labour in the sense of master and servant or employment as popularly understood, e.g. the chauffeur. See locatio operis. Collins dictionary of law. W. J. Stewart. 2001 …   Law dictionary

  • locatio operis — the contract in Roman and civilian systems of the hire of the services of another in the sense of an independent contractor, e.g. the taxi driver. See locatio operarum. Collins dictionary of law. W. J. Stewart. 2001 …   Law dictionary

  • locatio custodia — in Roman law and Scots law, a form of hire – the hire of custody of a thing . For English law, See bailment. Collins dictionary of law. W. J. Stewart. 2001 …   Law dictionary

  • locatio custodies — /lowkeysh(iy)ow kastowdiyiy/ A letting to keep; a bailment or deposit of goods for hire. According to the classification of bailments at civil law, a locatio custodis is the hiring of care and services to be bestowed on the thing delivered …   Black's law dictionary

  • locatio custodies — /lowkeysh(iy)ow kastowdiyiy/ A letting to keep; a bailment or deposit of goods for hire. According to the classification of bailments at civil law, a locatio custodis is the hiring of care and services to be bestowed on the thing delivered …   Black's law dictionary

  • locatio operis — A contract to repair a thing and to supply the materials. The obligations imposed by the locatio operis and capable of enforcement by an action on the contract are: (a) To do the work which is the subject of the undertaking; (b) to do it within… …   Ballentine's law dictionary

  • locatio conductio — kənˈdu̇ktēˌō noun or locatio et conductio ˌetkən Etymology: Latin, letting (and) hiring Roman & civil law : a contract of letting and hiring …   Useful english dictionary

  • locatio et conductio — noun see locatio conductio …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»