Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

lito

  • 1 lito

    lĭto, āre, āvi, ātum - intr. - [st2]1 [-] trouver les entrailles favorables, sacrifier avec de bons présages, faire un sacrifice agréable aux dieux. [st2]2 [-] donner de bons présages (en parl. de la victime). [st2]3 - tr. et intr. - offrir en sacrifice, immoler. [st2]4 - tr. et intr. - satisfaire, apaiser, exaucer, venger (par un sacrifice).    - egregie litare: obtenir d’heureux présages.    - proxima hostia litatur saepe pulcherrime: avec la victime immolée tout de suite après, on a souvent les plus beaux présages.    - publico gaudio litare: satisfaire à la joie publique.    - sacris litatis (abl. abs.): le sacrifice ayant été heureux.    - litato (abl. absolu au neutre): après avoir obtenu d'heureux présages.
    * * *
    lĭto, āre, āvi, ātum - intr. - [st2]1 [-] trouver les entrailles favorables, sacrifier avec de bons présages, faire un sacrifice agréable aux dieux. [st2]2 [-] donner de bons présages (en parl. de la victime). [st2]3 - tr. et intr. - offrir en sacrifice, immoler. [st2]4 - tr. et intr. - satisfaire, apaiser, exaucer, venger (par un sacrifice).    - egregie litare: obtenir d’heureux présages.    - proxima hostia litatur saepe pulcherrime: avec la victime immolée tout de suite après, on a souvent les plus beaux présages.    - publico gaudio litare: satisfaire à la joie publique.    - sacris litatis (abl. abs.): le sacrifice ayant été heureux.    - litato (abl. absolu au neutre): après avoir obtenu d'heureux présages.
    * * *
        Lito, litas, litare: et Litor, litaris, litari, Deponens. Cicero. Impetrer et obtenir par sacrifices ce qu'on demandoit.
    \
        Litare. Plin. iunior. Satisfaire.

    Dictionarium latinogallicum > lito

  • 2 lito

    lito, āvī, ātum, āre (zu griech. λιτή, die Bitte), I) intr.: A) ein Opfer darbringen, das nach den im Opfertiere gefundenen Zeichen den Göttern angenehm ist und erkennen läßt, daß man ein Unternehmen beginnen darf, also unter günstigen Vorzeichen opfern, günstige Vorzeichen für ein Unternehmen erlangen, 1) eig.: ab collega litatum est, Liv.: Manlium egregie litasse, Liv.: prorsus egregie litatum esse, Curt.: non facile litabant, Liv.: alci deo, Cic.: Lentulo, ein Sühnopfer bringen, Cic.: mit Abl. des Opfers, proximā hostiā litatur saepe pulcherrime, Cic.: animā litandum Argolicā, Verg.: dah. litato (Abl. a bsol.), zB. non auspicato nec litato aciem instruunt, ohne Auspizien und Opfer um gute Zeichen zu befragen, Liv. – Sprichw., molā tantum salsā litant, qui non habent tura, ein Schelm gibt mehr, als er hat, Plin. nat. hist. praef. § 11. – 2) übtr., opfern, ein Opfer bringen, d.i. befriedigen, besänftigen, Genüge tun, m. Dat., publico gaudio, Plin. pan.: legibus, Apul. – B) v. Opfer, eine gute Anzeige geben, einen glücklichen Ausgang versprechen, victima nulla litat, Ov.: victima (Nomin.) litat, Mart.: sacrificio non litante, Suet. – II) tr.: A) glücklich opfern, sacris litatis, Verg.: exta bovis, Prop.: m. Abl. womit? sacra fordā bove, Ov. – B) als Opfer darbringen, 1) eig.: ieiuniorum victimam, Prud. cath. 7, 6. – 2) übtr., gleichs. opfern = widmen, weihen, honorem domino deo, Tert. de patient. 10: plura non habui, dolor, quae tibi litarem, Sen. Med. 1028. – C) durch Opfer usw. besänftigen, 1) eig.: sacris deos, Serv. Verg. Aen. 4, 50: numen hostiis et votis, Amm. 22, 9, 8: numen conceptis verbis, Amm. 29, 1, 31: numen precibus et victimis, Apul. 4, 32 (nach O. Jahns Vermutung). – 2) übtr., sühnen, rächen, ita pridie duorum centurionum interitio hāc adversariorum poenā est litata, Auct. b. Hisp. 24, 6. – Depon. Nbf. litor, ārī, nach Prisc. 18, 152.

    lateinisch-deutsches > lito

  • 3 lito

    lito, āvī, ātum, āre (zu griech. λιτή, die Bitte), I) intr.: A) ein Opfer darbringen, das nach den im Opfertiere gefundenen Zeichen den Göttern angenehm ist und erkennen läßt, daß man ein Unternehmen beginnen darf, also unter günstigen Vorzeichen opfern, günstige Vorzeichen für ein Unternehmen erlangen, 1) eig.: ab collega litatum est, Liv.: Manlium egregie litasse, Liv.: prorsus egregie litatum esse, Curt.: non facile litabant, Liv.: alci deo, Cic.: Lentulo, ein Sühnopfer bringen, Cic.: mit Abl. des Opfers, proximā hostiā litatur saepe pulcherrime, Cic.: animā litandum Argolicā, Verg.: dah. litato (Abl. a bsol.), zB. non auspicato nec litato aciem instruunt, ohne Auspizien und Opfer um gute Zeichen zu befragen, Liv. – Sprichw., molā tantum salsā litant, qui non habent tura, ein Schelm gibt mehr, als er hat, Plin. nat. hist. praef. § 11. – 2) übtr., opfern, ein Opfer bringen, d.i. befriedigen, besänftigen, Genüge tun, m. Dat., publico gaudio, Plin. pan.: legibus, Apul. – B) v. Opfer, eine gute Anzeige geben, einen glücklichen Ausgang versprechen, victima nulla litat, Ov.: victima (Nomin.) litat, Mart.: sacrificio non litante, Suet. – II) tr.: A) glücklich opfern, sacris litatis, Verg.: exta bovis, Prop.: m. Abl. womit? sacra fordā bove, Ov. – B) als Opfer darbringen, 1) eig.: ieiuniorum victimam, Prud. cath. 7, 6. – 2) übtr.,
    ————
    gleichs. opfern = widmen, weihen, honorem domino deo, Tert. de patient. 10: plura non habui, dolor, quae tibi litarem, Sen. Med. 1028. – C) durch Opfer usw. besänftigen, 1) eig.: sacris deos, Serv. Verg. Aen. 4, 50: numen hostiis et votis, Amm. 22, 9, 8: numen conceptis verbis, Amm. 29, 1, 31: numen precibus et victimis, Apul. 4, 32 (nach O. Jahns Vermutung). – 2) übtr., sühnen, rächen, ita pridie duorum centurionum interitio hāc adversariorum poenā est litata, Auct. b. Hisp. 24, 6. – Depon. Nbf. litor, ārī, nach Prisc. 18, 152.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lito

  • 4 litō

        litō āvī, ātus, āre,    to make an acceptable sacrifice, obtain favorable omens: nec auspicato nec litato, without favorable omens, L.: non facile litare, L.: ut litetur (diis) aliis, aliis non litetur: proxumā hostiā litatur saepe pulcherrime: humanis hostiis, Ta.: exta ovis, Pr.: sacra, to perform acceptably, O.: sacris litatis, V.—Of a victim, to give favorable omens: Victima nulla litat, O.—To make atonement, propitiate, appease, satisfy: Lentulo: animā litandum Argolicā, V.
    * * *
    litare, litavi, litatus V
    obtain/give favorable omens from sacrifice; make (acceptable) offering (to)

    Latin-English dictionary > litō

  • 5 lito

    lĭto, āvi, ātum, 1, v. n. and a., to make an offering which exhibits favorable prognostics, to sacrifice under favorable auspices, to obtain favorable omens.
    I.
    Lit.
    A.
    Neutr.:

    si istuc umquam factum est, tum me Juppiter Faciat, ut semper sacrificem nec umquam litem,

    Plaut. Poen. 2, 41:

    nec auspicato, nec litato instruunt aciem,

    without favorable omens, Liv. 5, 38:

    Manlium egregie litasse,

    id. 8, 9, 1:

    non facile litare,

    id. 27, 23; 29, 10, 6; Suet. Caes. 81;

    curt. 7, 7, 29: impia tam saeve gesturus bella litasti,

    Luc. 7, 171.—Prov.: mola tantum salsa litant, qui non habent tura, i. e. a man can give no more than he has, Plin. praef. § 11.—
    (β).
    With dat.:

    cum pluribus dis immolatur, qui tandem evenit, ut litetur aliis, aliis non litetur,

    Cic. Div. 2, 17, 38:

    litatum est ei deo,

    Plin. 10, 28, 40, § 75.—
    (γ).
    With abl.:

    proximā hostiā litatur saepe pulcherrime,

    Cic. Div. 2, 15, 36; so Plin. 8, 45, 70, § 183:

    humanis hostiis,

    Tac. G. 9.—
    2.
    Of the victim itself, to give a favorable omen, promise a successful event:

    victima Diti patri caesa litavit,

    Suet. Oth. 8; id. Aug. 96:

    non quacunque manu victima caesa litat,

    Mart. 10, 73, 6.—
    3.
    Transf., in gen., to make an offering, offer sacrifice:

    qui hominem immolaverint, exve ejus sanguine litaverint... capite puniuntur,

    Paul. Sent. 5, 23, 16.—
    B.
    Act., to offer acceptably ( poet. and in post-class. prose):

    exta litabat ovis,

    Prop. 4 (5), 1, 24:

    sacra bove,

    Ov. F. 4, 630:

    sacris litatis,

    Verg. A. 4, 50:

    sacris ex more litatis,

    Ov. M. 14, 156:

    Phoebe, tibi enim haec sacra litavi,

    Stat. Th. 10, 338:

    tibi litavi hoc sacrum,

    Luc. 1, 632:

    diis sanguinem humanum,

    Flor. 3, 4, 2:

    hostias,

    Just. 20, 2, 14.—
    II.
    Trop.
    A.
    To bring an offering to, to make atonement to, to propitiate, appease, satisfy:

    litemus Lentulo, parentemus Cethego,

    Cic. Fl. 38, 96:

    publico gaudio,

    Plin. Pan. 52, 4: aliquid poenā, Auct. B. Hisp. 24. — Impers. pass.:

    sanguine quaerendi reditus, animāque litandum Argolicā,

    Verg. A. 2, 118:

    postquam litatum est Ilio Phoebus redit,

    Sen. Agm. 577:

    de alicujus sanguine legibus,

    App. M. 2, p. 132 fin.
    B.
    To devote, consecrate: plura non habui, dolor, tibi quae litarem, Sen. Med. fin.:

    honorem deo,

    Tert. Patient. 10:

    victimam,

    Prud. Cath. 7, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > lito

  • 6 lito

    āvī, ātum, āre
    nec auspicato, nec litato instruunt aciem L — не совершив ни ауспиций, ни жертвоприношения, (военные трибуны) выстраивают войско в боевой порядок
    molā tantum salsā litant, qui non habent tura погов. PM — у кого нет фимиама, тот приносит в жертву муку с солью
    2) давать благоприятное предзнаменование, предвещать благополучный исход ( victima caesa litavit Su)
    3) приносить в жертву (sacris litatis V; l. exta ovis Prp)
    4) посвящать (aliquid alicui SenT etc.)
    7) искупать, мстить ( interitio alicujus poenā adversariorum litata bH)

    Латинско-русский словарь > lito

  • 7 per-litō

        per-litō āvī, ātus, āre,     to offer sacrifices till favorable omens appear: bove, L.: primis hostiis perlitatum est, i. e. the first victims yielded favorable auspices, L.: diu non perlitatum tenuerat dictatorem, the long delay of a favorable omen, L.

    Latin-English dictionary > per-litō

  • 8 litabilis

    e [ lito ] культ.

    Латинско-русский словарь > litabilis

  • 9 litamen

    litāmen, inis n. [ lito ]
    жертва, жертвоприношение St, Eccl

    Латинско-русский словарь > litamen

  • 10 litatio

    Латинско-русский словарь > litatio

  • 11 perlito

    Латинско-русский словарь > perlito

  • 12 litabilis

    litābilis, e (lito), z um Opfern tauglich, d.i. womit glücklich geopfert wird, victima, Lact. 1, 21, 25: hostia, Min. Fel. 32, 2: litabilior victima, Lact. epit. 65, 8.

    lateinisch-deutsches > litabilis

  • 13 litamen

    litāmen, inis, n. (lito), das Opfer, Stat. Theb. 10, 610. Prud. ham. praef. 50.

    lateinisch-deutsches > litamen

  • 14 litatio

    litātio, ōnis, f. (lito), das glückliche Opfern, Plaut. Pseud. 334. Acta fr. Arv. a. 218 im Corp. inscr. Lat. 6, 2104, 24: hostiae maiores sine litatione caesae, Liv. 27, 23, 4: senatus maioribus hostiis usque ad litationem sacrificari iussit, Liv. 41, 15, 4. Vgl. Serv. Verg. Aen. 7, 563.

    lateinisch-deutsches > litatio

  • 15 litator

    litātor, ōris, m. (lito), der Versöhner, Sühner, Itala 1. epist. Ioann. 4, 10.

    lateinisch-deutsches > litator

  • 16 perlito

    per-lito, āvi, ātum, āre, glücklich opfern, primis hostiis, Liv.: se tribus bubus perlitasse negavit, Liv.: nec perlitare centum victimis potuerat, Flor. – im Passiv, res divinae perlitatae, Valer. Ant. b. Gell. – Impers., primis hostiis perlitatum est, Liv.: u. so diu non perlitatum tenuerat dictatorem, Liv.: ceteris dis perlitatum ferunt, Liv.

    lateinisch-deutsches > perlito

  • 17 litabilis

    litābilis, e (lito), z um Opfern tauglich, d.i. womit glücklich geopfert wird, victima, Lact. 1, 21, 25: hostia, Min. Fel. 32, 2: litabilior victima, Lact. epit. 65, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > litabilis

  • 18 litamen

    litāmen, inis, n. (lito), das Opfer, Stat. Theb. 10, 610. Prud. ham. praef. 50.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > litamen

  • 19 litatio

    litātio, ōnis, f. (lito), das glückliche Opfern, Plaut. Pseud. 334. Acta fr. Arv. a. 218 im Corp. inscr. Lat. 6, 2104, 24: hostiae maiores sine litatione caesae, Liv. 27, 23, 4: senatus maioribus hostiis usque ad litationem sacrificari iussit, Liv. 41, 15, 4. Vgl. Serv. Verg. Aen. 7, 563.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > litatio

  • 20 litator

    litātor, ōris, m. (lito), der Versöhner, Sühner, Itala 1. epist. Ioann. 4, 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > litator

См. также в других словарях:

  • Lito — is a given name, and may refer to: *Cláudio Aguiar, Cape Verde footballer known as Lito *José Carlos Fernandes Vidigal, Angolan footballer known as Lito *Lito Sheppard, American football player for the Philadelphia Eagles *Lito y Polaco, a Puerto …   Wikipedia

  • Lito — ist eine historische Motorradmarke der schwedischen Motorradmanufaktur Litoverken A.B. Motorräder dieser Marke wurden von 1959 bis 1965 in Helsingborg hergestellt. Unter dem Namen Lito entstanden in den frühen 60er Jahren in Schweden… …   Deutsch Wikipedia

  • Lito — (Коккари,Греция) Категория отеля: Адрес: Kokkari, Коккари, 83100, Греция Опи …   Каталог отелей

  • Lito — (Лутра Эдипсу,Греция) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес: Ermou 25, Лутра Эдипсу, 34300, Греция …   Каталог отелей

  • -lito — o lito. (Del gr. λίθος, piedra). elem. compos. Significa piedra , fósil . Litografía, litófago. Megalito, osteolito …   Enciclopedia Universal

  • lito- — Prefijo que significa piedra. Medical Dictionary. 2011 …   Diccionario médico

  • lito — Element prim de compunere savantă cu semnificaţia piatră , pietros . var. lit . / < fr. litho , cf. gr. lithos]. Trimis de LauraGellner, 18.05.2005. Sursa: DN  LITO elem. lit2(o) . Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN …   Dicționar Român

  • -lito — o lito (Del gr. λίθος, piedra). elem. compos. Significa piedra , fósil . Litografía, litófago. [m6]Megalito, osteolito …   Diccionario de la lengua española

  • lito- — o lito (Del gr. λίθος, piedra). elem. compos. Significa piedra , fósil . Litografía, litófago. [m6]Megalito, osteolito …   Diccionario de la lengua española

  • -lito- — (var. «lit ») Elemento prefijo o sufijo del gr. «líthos», piedra: ‘litosfera, litografía, coprolito, osteolito’ …   Enciclopedia Universal

  • LITO — in Charta Rudesindi Ep. Dumiensis Aerae 930. apud Anton. Yepezium Chron. Ord. S. Bened. Tom. V. p. 424. vasisspecies est, cuius in sacris usus. Vide C. du Fresne in Gloss …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»