Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

lev

  • 1 levigo [1]

    1. lēvigo (laevigo), āvī, ātum, āre (lēvis u. ago), I) glatt machen, glätten, levigatur dente scabritia (chartae), Plin.: parietem tectorio, abputzen, Varro: u. so opere tectorio, Colum.: lev. ac dealbare parietes, Pallad.: lev. alvum, schlüpfrig machen, Gell. – II) übtr.: a) glätten, vetustatis horrorem, Diom. 435, 26. – b) klein machen, zu Pulver reiben, semina, Colum.: omnia eadem in unum levigata, Colum.

    lateinisch-deutsches > levigo [1]

  • 2 levigo

    1. lēvigo (laevigo), āvī, ātum, āre (lēvis u. ago), I) glatt machen, glätten, levigatur dente scabritia (chartae), Plin.: parietem tectorio, abputzen, Varro: u. so opere tectorio, Colum.: lev. ac dealbare parietes, Pallad.: lev. alvum, schlüpfrig machen, Gell. – II) übtr.: a) glätten, vetustatis horrorem, Diom. 435, 26. – b) klein machen, zu Pulver reiben, semina, Colum.: omnia eadem in unum levigata, Colum.
    ————————
    2. levigo, (āvī), ātum, āre (levis u. ago), leicht machen, erleichtern, ipsum pondus sollicitudinis, Gregor. epist. 7, 76. ind. 2: omnibus iugum Christi, Hilar. Arelat. in vit. S. Honorati c. 18: gravia, Cassiod. de amic. prol. § 33; vgl. Acro Hor. carm. 1, 24, 19: febres levigari, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 18, 182; vgl. 2, 37, 204: m. Abl., omni sarcinā levigati, Apul. met. 4, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > levigo

  • 3 admixtio

    admīxtio, ōnis, f. (admisceo), die Beimischung, corporis, Cic.: olei, Vulg.: terreni. Pallad.: Plur., propter admixtiones, Varr. r.r. 1, 9, 2. – / Nbf. admistio, Vulg. lev. 7, 12.

    lateinisch-deutsches > admixtio

  • 4 biduum

    bīduum, ī, n. (bis u. dies), der Zeitraum ( die Zeit, Frist) von zwei Tagen, zwei Tage als Zeitraum, a) übh.: biduum comitiale (der 3. u. 4. Januar), Caes. b. c. 1, 5, 4: abstinentia bidui, Cels. 3, 21: bidui inedia, Plin. 8, 209: bidui est aut tridui haec sollicitudo, Ter. Andr. 440: finitā febre biduum integrum est, so befindet sich der Kranke zwei Tage lang gut, Cels. 3, 3. p. 77, 12 D.: quod omnino biduum supererat, cum (bis zu dem Tage, wo) etc., Caes. b. G. 1, 23, 1: in iis operibus consiliisque biduum consumitur, Caes. b. c. 1, 82, 1: certamine consulum biduum absumptum (est), Liv. 38, 44, 1 (vgl. inter has cogitationes biduo absumpto, Curt. 3, 6 [15], 8): biduum criminibus obiciendis statuitur, Tac. ann. 3, 13: ›longus fuit dolor‹. Bidui; at compluribus annorum saepe multorum, Cic. Phil. 11, 8: unum aliquem diem aut summum (höchstens) biduum eximere ex mense, Cic. Verr. 2, 129: id biduum memoriae eximere, Suet. Claud. 11, 1: biduum ad considerandum tempus petere, zwei Tage Bedenkzeit, Liv. 27, 24, 3: biduo intermisso, Plin. 30, 116. – oft biduum = »zwei Tage (lang)«, alqm biduum cibo tectoque prohibere, Cic. Verr. 3, 60: biduum in his locis morari, Caes. b. G. 7, 9, 1: u. so Cic. pro C. Rab. 8 u.a. Caes. b. c. 2, 21, 2 u.a. Sall. Iug. 69, 3. Nep. Att. 22, 3 u. oft bei andern: non plus biduum, Ter. eun. 184: biduum aut triduum, Cato r. r. 96, 1: biduum... tertio die, Liv. 31, 34, 9: noctem continuumque biduum, Suet. Tib. 42, 1: ante biduum, Vulg. Iosue 20, 5: iam ante biduum, Auct. inc. pan. Constant. Aug. 16, 5: in biduum, Liv. 10, 23, 1. Curt. 7, 11 (30), 14. Cels. 2, 10. p. 54, 2 D.: oft per biduum, zB. Cic. Phil. 11, 5; de nat. deor. 2, 96. Caes. b. c. 2, 32, 12. Vell. 2, 40, 3. Cels. 3, 17 u.a.: per continuum biduum, Vulg. 2. Mach. 10, 37: per insequens biduum, Liv. 30, 8, 4: post biduum, Plin. 2, 124; 13, 133. Aur. Vict. Caes. 32, 12. Vulg. lev. 19, 7 u.a.: post biduum demum, Suet. Aug. 10, 4: post biduum statim, Suet. Caes. 43, 1: non ultra biduum, Tac. ann. 6, 50. – Abl. biduo bei Kompar., biduo brevior dies, Cic. I. Verr. 6: uno die longior mensis aut biduo, Cic. Verr. 2, 129. – oft Abl. biduo = »im Verlauf (während) zweier Tage, zwei Tage über«, auch »binnen zwei Tagen«, zB. Cic. Quinct. 79 u. 81; ad Att. 4, 1, 6. Caes. b. G. 5, 27, 8. Cels. 1, 3. p. 19, 34 D. Curt. 4, 10 (39), 1 u.a.: selten in biduo, Iavol. dig. 50, 16, 217. § 1: oft eo biduo, »im Verlauf (während) dieser zwei Tage, in diesen zwei Tagen«, auch »nach diesen zwei Tagen«, Cic. ad Att. 4, 1, 6. Caes. b. c. 1, 41, 1 (dazu Kraner); 1, 87, 4. Auct. b. Alex. 9, 3 u. 59, 2: so auch hoc biduo, Cic. Phil. 14, 10: illo biduo, Cic. Verr. 2, 64: biduo illo, Curt. 6, 10 (39), 20: illo fere biduo, Cic. Pis. 14: biduo aut summum (höchstens) triduo, Cic. Quinct. 78: biduo vel certe triduo, Cels. 4, 5 (2). p. 126, 25 D.: biduo triduove, Cels. 3, 21. p. 108, 36 D.; vgl. spatio bidui triduive, Apul. met. 9, 40: biduo et binoctio, Amm. 10, 1, 8: biduo et noctibus tribus, Caes. b. c. 2, 23, 1: biduo et duabus noctibus, Nep. Hann. 6, 3: priore biduo, Tac. hist. 1, 57: biduo proximo, Cels. 3, 15. p. 96, 3 u. p. 96, 11 D.: toto biduo, Apul. met. 1, 10: biduo continenti, Suet. Cal. 19, 2: biduo ante, Cic. Pis. 60: biduo post, Caes. b. G. 1, 1, 47, 1. Liv. 44, 18, 6. Suet. Caes. 16, 2: biduo post aut non toto triduo, Cic. Quinct. 79: biduo vix, Liv. 21, 47, 6: biduo a partu, Plin. 11, 236. – biduo, quo haec gesta sunt, zwei Tage von da an gerechnet (von der Zeit ab), wo usw. = zwei T., nachdem usw., Caes. b. c. 1, 48, 1: u. so biduo, quo senatum legerunt censores, Liv. 40, 53, 1: biduo postquam inde sublatus esset, Val. Max. 1, 8. ext. 1. – b) zur Bestimmung der Wegstrecke: bidui iter progressus, Caes. b. c. 2, 24, 1: ab eo non longius bidui viā abesse, Caes. b. G. 2, 7, 2: bidui navigatione distare a continente, Plin. 6, 200: biduum aut triduum abesse a Brundisio, Cic. ad Att. 8, 14, 1: bidui spatio abesse ab alqo, Planc. in Cic. ep. 10, 17, 1: in castra properabamus, quae aberant bidui, Cic. ad Att. 5, 16, 4: castra a quibus aberam bidui, Cic. ad Att. 5, 17, 1.

    lateinisch-deutsches > biduum

  • 5 chytropus

    chytropūs, podis, m. (χυτρόπους), ein Kohlengefäß mit Füßen, zum Wärmen der Speisen, Vulg. lev. 11, 35.

    lateinisch-deutsches > chytropus

  • 6 detabesco

    dē-tabēsco, tabuī, ere, hinschwinden, Itala (Lugdun.) lev. 26, 39. Rufin. Orig. in psalm. 38. hom. 2, 8.

    lateinisch-deutsches > detabesco

  • 7 exalbidus

    ex-albidus, a, um, weißlich (s. Placid. gloss. V, 20, 25), Plin. 12, 78. Rufin Orig. in Lev. hom. 8, 5, 8.

    lateinisch-deutsches > exalbidus

  • 8 levigino

    lēvigino, āre (1. lēvis), glatter machen, devellere homines et lev., Capit. Pert. 8, 5.

    lateinisch-deutsches > levigino

  • 9 levo [1]

    1. lēvo (laevo), āvī, ātum, āre (lēvis), glatt machen, polieren, glätten, levare ac radere tigna, Lucr.: lev. corpus, Cic. fr.: corpora, Plin.: cubilia tectorio levata, Varro: magni levatique mensarum orbes, Sen.: homines vulsi levatique, Quint.: übtr., in Schriften, nimis aspera sano levabit cultu, Hor. ep. 2, 2, 123. – Partic. Perf. im Compar. adjekt., quae levatiora levioraque sunt, Gell. 17, 8, 15.

    lateinisch-deutsches > levo [1]

  • 10 recalvaster

    recalvaster, trī, m. (recalvus), nach hinten kahl, mit hoher, kahler Stirn, Vulg. Lev. 13, 41 (bei Sen. ep. 66, 25 unecht).

    lateinisch-deutsches > recalvaster

  • 11 recalvatio

    recalvātio, ōnis, f. (recalvus) = ἀναφαλαντίασις, die Kahlheit der Stirn, Vulg. Lev. 13, 42.

    lateinisch-deutsches > recalvatio

  • 12 requietio

    requiētio, ōnis, f. (requiesco), I) das Ausruhen, die Ruhe, Vulg. Lev. 16, 31 u. 23, 32 a.: requ. domini, Hieron. in Isai. 18, 66. v. 1 extr.: septimo requietionis anno, im Erlaßjahre, Hieron. adv. Iovin. 2, 12. – insbes., die Ruhe im Grabe, Corp. inscr. Lat. 5, 1014 u. 6, 2120, 9. – II) meton., der Ruheplatz, sedes, requietio, Porphyr. Hor. ep. 1, 17, 37.

    lateinisch-deutsches > requietio

  • 13 struthio

    strūthio (strūtio), ōnis, m. (στρουθίων), der Vogel Strauß Capit. Gord. 3, 7. Lampr. Heliog. 30, 2. Vopisc. Firm. 6, 2. Vulg. Lev. 11, 16; deut. 14, 15 u.a. Isid. orig. 12, 7. § 1 u. 20. Apic. 6, 212.

    lateinisch-deutsches > struthio

  • 14 upupa

    upupa, ae, f. (εποψ), der Wiedehopf, Varro LL. 5, 75. Plin. 10, 73. Plin. Sec. 1, 22. p. 36, 5 Rose. Vulg. Lev. 11, 19 u. deut. 14, 18. – im Doppelsinne haec upupa, dieser Steinepicker (v. der Steinaxt), Plaut. capt. 1004.

    lateinisch-deutsches > upupa

  • 15 admixtio

    admīxtio, ōnis, f. (admisceo), die Beimischung, corporis, Cic.: olei, Vulg.: terreni. Pallad.: Plur., propter admixtiones, Varr. r.r. 1, 9, 2. – Nbf. admistio, Vulg. lev. 7, 12.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > admixtio

  • 16 biduum

    bīduum, ī, n. (bis u. dies), der Zeitraum ( die Zeit, Frist) von zwei Tagen, zwei Tage als Zeitraum, a) übh.: biduum comitiale (der 3. u. 4. Januar), Caes. b. c. 1, 5, 4: abstinentia bidui, Cels. 3, 21: bidui inedia, Plin. 8, 209: bidui est aut tridui haec sollicitudo, Ter. Andr. 440: finitā febre biduum integrum est, so befindet sich der Kranke zwei Tage lang gut, Cels. 3, 3. p. 77, 12 D.: quod omnino biduum supererat, cum (bis zu dem Tage, wo) etc., Caes. b. G. 1, 23, 1: in iis operibus consiliisque biduum consumitur, Caes. b. c. 1, 82, 1: certamine consulum biduum absumptum (est), Liv. 38, 44, 1 (vgl. inter has cogitationes biduo absumpto, Curt. 3, 6 [15], 8): biduum criminibus obiciendis statuitur, Tac. ann. 3, 13: ›longus fuit dolor‹. Bidui; at compluribus annorum saepe multorum, Cic. Phil. 11, 8: unum aliquem diem aut summum (höchstens) biduum eximere ex mense, Cic. Verr. 2, 129: id biduum memoriae eximere, Suet. Claud. 11, 1: biduum ad considerandum tempus petere, zwei Tage Bedenkzeit, Liv. 27, 24, 3: biduo intermisso, Plin. 30, 116. – oft biduum = »zwei Tage (lang)«, alqm biduum cibo tectoque prohibere, Cic. Verr. 3, 60: biduum in his locis morari, Caes. b. G. 7, 9, 1: u. so Cic. pro C. Rab. 8 u.a. Caes. b. c. 2, 21, 2 u.a. Sall. Iug. 69, 3. Nep. Att. 22, 3 u. oft bei andern: non plus biduum, Ter. eun. 184: biduum aut tri-
    ————
    duum, Cato r. r. 96, 1: biduum... tertio die, Liv. 31, 34, 9: noctem continuumque biduum, Suet. Tib. 42, 1: ante biduum, Vulg. Iosue 20, 5: iam ante biduum, Auct. inc. pan. Constant. Aug. 16, 5: in biduum, Liv. 10, 23, 1. Curt. 7, 11 (30), 14. Cels. 2, 10. p. 54, 2 D.: oft per biduum, zB. Cic. Phil. 11, 5; de nat. deor. 2, 96. Caes. b. c. 2, 32, 12. Vell. 2, 40, 3. Cels. 3, 17 u.a.: per continuum biduum, Vulg. 2. Mach. 10, 37: per insequens biduum, Liv. 30, 8, 4: post biduum, Plin. 2, 124; 13, 133. Aur. Vict. Caes. 32, 12. Vulg. lev. 19, 7 u.a.: post biduum demum, Suet. Aug. 10, 4: post biduum statim, Suet. Caes. 43, 1: non ultra biduum, Tac. ann. 6, 50. – Abl. biduo bei Kompar., biduo brevior dies, Cic. I. Verr. 6: uno die longior mensis aut biduo, Cic. Verr. 2, 129. – oft Abl. biduo = »im Verlauf (während) zweier Tage, zwei Tage über«, auch »binnen zwei Tagen«, zB. Cic. Quinct. 79 u. 81; ad Att. 4, 1, 6. Caes. b. G. 5, 27, 8. Cels. 1, 3. p. 19, 34 D. Curt. 4, 10 (39), 1 u.a.: selten in biduo, Iavol. dig. 50, 16, 217. § 1: oft eo biduo, »im Verlauf (während) dieser zwei Tage, in diesen zwei Tagen«, auch »nach diesen zwei Tagen«, Cic. ad Att. 4, 1, 6. Caes. b. c. 1, 41, 1 (dazu Kraner); 1, 87, 4. Auct. b. Alex. 9, 3 u. 59, 2: so auch hoc biduo, Cic. Phil. 14, 10: illo biduo, Cic. Verr. 2, 64: biduo illo, Curt. 6, 10 (39), 20: illo fere biduo, Cic. Pis. 14: biduo aut summum (höchstens) triduo, Cic. Quinct.
    ————
    78: biduo vel certe triduo, Cels. 4, 5 (2). p. 126, 25 D.: biduo triduove, Cels. 3, 21. p. 108, 36 D.; vgl. spatio bidui triduive, Apul. met. 9, 40: biduo et binoctio, Amm. 10, 1, 8: biduo et noctibus tribus, Caes. b. c. 2, 23, 1: biduo et duabus noctibus, Nep. Hann. 6, 3: priore biduo, Tac. hist. 1, 57: biduo proximo, Cels. 3, 15. p. 96, 3 u. p. 96, 11 D.: toto biduo, Apul. met. 1, 10: biduo continenti, Suet. Cal. 19, 2: biduo ante, Cic. Pis. 60: biduo post, Caes. b. G. 1, 1, 47, 1. Liv. 44, 18, 6. Suet. Caes. 16, 2: biduo post aut non toto triduo, Cic. Quinct. 79: biduo vix, Liv. 21, 47, 6: biduo a partu, Plin. 11, 236. – biduo, quo haec gesta sunt, zwei Tage von da an gerechnet (von der Zeit ab), wo usw. = zwei T., nachdem usw., Caes. b. c. 1, 48, 1: u. so biduo, quo senatum legerunt censores, Liv. 40, 53, 1: biduo postquam inde sublatus esset, Val. Max. 1, 8. ext. 1. – b) zur Bestimmung der Wegstrecke: bidui iter progressus, Caes. b. c. 2, 24, 1: ab eo non longius bidui viā abesse, Caes. b. G. 2, 7, 2: bidui navigatione distare a continente, Plin. 6, 200: biduum aut triduum abesse a Brundisio, Cic. ad Att. 8, 14, 1: bidui spatio abesse ab alqo, Planc. in Cic. ep. 10, 17, 1: in castra properabamus, quae aberant bidui, Cic. ad Att. 5, 16, 4: castra a quibus aberam bidui, Cic. ad Att. 5, 17, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > biduum

  • 17 chytropus

    chytropūs, podis, m. (χυτρόπους), ein Kohlengefäß mit Füßen, zum Wärmen der Speisen, Vulg. lev. 11, 35.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > chytropus

  • 18 detabesco

    dē-tabēsco, tabuī, ere, hinschwinden, Itala (Lugdun.) lev. 26, 39. Rufin. Orig. in psalm. 38. hom. 2, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > detabesco

  • 19 exalbidus

    ex-albidus, a, um, weißlich (s. Placid. gloss. V, 20, 25), Plin. 12, 78. Rufin Orig. in Lev. hom. 8, 5, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exalbidus

  • 20 levigino

    lēvigino, āre (1. lēvis), glatter machen, devellere homines et lev., Capit. Pert. 8, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > levigino

См. также в других словарях:

  • lev — lev …   Dictionnaire des rimes

  • lev — lev·an; lev·ance; lev·ant; lev·arterenol; lev·el·er; lev·el·ism; lev·el·ly; lev·el·man; lev·er·et; lev·i·ga·tion; lev·i·ga·tor; lev·in; lev·i·tate; lev·i·ta·tion; lev·i·ta·tive; lev·i·ta·tor; lev·i·ty; lev·u·li·nate; lev·u·lin·ic; lev·u·lose;… …   English syllables

  • Lev — can refer to several things:* Lev and LEV are common shortenings for Leviticus, the third book of the Hebrew Bible and of the Torah. * Lev means heart in Hebrew. * Lev is a male first name and sometimes last name of Slavic origin, which… …   Wikipedia

  • Lev — puede referirse a: Lev, la moneda de Bulgaria. Lev, un nombre masculino de origen eslavo, que significa león. También se puede encontrar escrito Liev, Leo, o directamente traducido como León. Algunas personas que se llaman así son: Lev Alburt Lev …   Wikipedia Español

  • lev — [ lɛv; lɛf ], plur. leva [ leva ] n. m. • 1922; mot bulgare ♦ Unité monétaire bulgare. ⊗ HOM. Lève. ● lev, leva nom masculin (mot bulgare) Unité monétaire principale de la Bulgarie. ● lev, leva (homonymes) nom masculin (mot bulgare) lève nom… …   Encyclopédie Universelle

  • LEV — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. {{{image}}}   Sigles d une seule lettre   Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres …   Wikipédia en Français

  • lev|ée — lev|ee1 «LEHV ee», noun, verb, lev|eed, lev|ee|ing. –n. 1. a bank built to keep a river from overflowing: »There are levees in many places along the lower Mississippi River. SYNONYM(S): embankment …   Useful english dictionary

  • lev|ee — lev|ee1 «LEHV ee», noun, verb, lev|eed, lev|ee|ing. –n. 1. a bank built to keep a river from overflowing: »There are levees in many places along the lower Mississippi River. SYNONYM(S): embankment …   Useful english dictionary

  • LEV — bezeichnet einen männlichen Vor und Familien, siehe Lev (Name) Lew, die bulgarische Währung in internationaler Schreibweise Levitikus, das 3. Buch Mose in der Bibel LEV steht als Abkürzung für das Autokennzeichen für Leverkusen das… …   Deutsch Wikipedia

  • Lev — bezeichnet einen männlichen Vor und Familien, siehe Lev (Name) Levitikus, das 3. Buch Mose in der Bibel LEV steht als Abkürzung für das Autokennzeichen für Leverkusen das Antiepileptikum Levetiracetam Low Emission Vehicle, ein US Abgasstandard… …   Deutsch Wikipedia

  • Lev — m Russian: from the Russian vocabulary word lev lion, representing an early vernacular calque of LEO (SEE Leo). Variant (informal): Lyov. Cognate: Polish: Lew …   First names dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»