-
1 lekarz
[лекаж]m -
2 головлікар
hołowlikarч. -
3 naczelny
1. adj( główny) chief (attr)2. m* * *a.1. (= kierujący, główny) chief, head; dyrektor naczelny chief executive; redaktor naczelny dzienn. chief editor, editor in chief; wódz naczelny wojsk. commander in chief.2. (= najważniejszy) (hasło, zadanie) main, chief, principal; na naczelnym miejscu first and foremost.3. ssak naczelny zool. primate.mp- ego pot. (= dyrektor naczelny, szef) boss.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > naczelny
-
4 naczeln|y
Ⅰ adj. 1. (główny) [cel, problem, organ] principal, chief; [idea, temat] leading- naczelne dowództwo the high command- objąć naczelne dowództwo to become Commander-in-Chief- zajmować naczelne miejsce przy stole to sit at the head of the table2. (zarządzający) [architekt, dyrektor, redaktor] chief; (w tytułach) general; [dyrektor, redaktor] managing GB; [organ, biuro] chief- on jest naczelnym redaktorem naszego tygodnika he is the chief editor of our weekly- naczelny lekarz (jednostki terenowej, rządowej) the Chief Medical OfficerⅡ naczeln|y m, naczelna f pot. boss pot. Ⅲ naczelne plt Zool. primatesThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > naczeln|y
См. также в других словарях:
Polen — Rzeczpospolita Polska Republik Polen … Deutsch Wikipedia
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
naczelny — naczelnyni 1. «sprawujący władzę zwierzchnią, mający stanowisko kierownicze» Dyrektor, redaktor, lekarz, inżynier naczelny. Naczelne stanowisko. Naczelny organ sądowy. 2. «wysuwający się na pierwszy plan; centralny, zasadniczy, najważniejszy,… … Słownik języka polskiego