Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

lectuli+n+m

  • 1 lectulus

        lectulus ī, m dim.    [2 lectus], a small couch, bed: in suis lectulis mori: liber, single: testis mihi lectulus, Iu.— A small couch at table, eatingcouch: lectulos iube sterni nobis, T.: lectuli Punicani.— A funeral-bed, Ta.
    * * *

    Latin-English dictionary > lectulus

  • 2 Punicanus

    Pùnicānus, a, um [ Punus ]
    пунический, карфагенский (lectuli C, VM)

    Латинско-русский словарь > Punicanus

  • 3 flexilis

    flexilis, e (flecto), biegsam, geschmeidig, cornu, Ov.: ulmus, Plin.: circulus, Verg.: pluma et flexiles lectuli, Amm.: collum, Sen.: cervix flexilis ad circumspectum, Plin. – / Ov. am. 1, 14, 26 jetzt nexilis.

    lateinisch-deutsches > flexilis

  • 4 funebris

    fūnebris, e (funus), I) das Leichenbegängnis betreffend, Leichen-, iusta, Bestattungsfeierlichkeiten, Leichenfeier, Liv.: pompa, Quint.: contio, Cic.: carmen, Quint.: laudatio, Quint. u. Plin. ep.: lamentatio, Cic.: epulum, Cic.: lectuli, Serv. Verg.: ludi, Liv.: rastri (der Totengräber), Sidon.: fax, Apul.: vestimentum, Trauergewand, Cic.: cupressus, Hor. – subst., fūnebria, ium, n., Leichengebräuche, Bestattungsfeierlichkeiten, Cic. de legg. 2, 50. Plin. 7, 177. – II) die Leichen (Toten) betreffend, Leichen-, Toten-, 1) eig.: tunicae, Plin.: sacra, Menschenopfer, Ov.: auctoramentum, Blutgeld, Vell. – 2) poet. übtr., fähig, Leichen zu machen, a) unheilvoll, blutig, signa (v. einem Briefe), Ov.: bellum, Vell. u. Hor.: malum populis (für die V.) funebre, Plin. – b) todbringend, tödlich, munera, Ov.: aculei, Amm.: funebris (volva) quotiens versa spiritum inclusit, Plin.

    lateinisch-deutsches > funebris

  • 5 habilis

    habilis, e (habeo), I) leicht zu handhaben, handlich, lenksam, beweglich, behend, geschmeidig, elastisch, arcus, Verg.: currus, Ov.: papillae, Ov.: mit Abl. (durch), gladius brevitate h., Liv.: navis velis h., leicht segelndes, Tac.: v. Pers., dic habilem, quaecumque brevis, Ov.: haec habilis (handlich) brevitate suā est, Ov. – II) übtr., handlich = passend, bequem, geeignet, geschickt, gewandt, tauglich, fähig, tüchtig, rüstig, a) physisch: α) v. Lebl., galea, gut passender, Verg.: iuventa, Tac.: vigor, Verg.: corpus minus h., siecher, Vell.: mit Dat., figura corporis habilis et apta ingenio humano, Cic.: Aegyptum habiliorem annonae publicae reddere, Suet.: h. lateri clipeus, Verg.: aetas feturae h., Verg.: m. Dat. Gerund., rubens (ferrum) non est habile tundendo (läßt sich nicht gut hämmern), Plin.: nidi (hirundinum) occultandis habiles pullis, Plin.: m. ad n. Akk., calceus habilis et aptus ad pedem, Cic.: gladius ad propiorem h. pugnam, Liv.: m. ad u. Akk. Gerund., loca habilia ad plantandum, Amm.: m. in u. Akk., naves habiles in omnia, quae usus posceret, Flor 4, 11, 6. – β) v. Pers., m. Dat., exercitus h. gubernaculo, leicht zu führen, Vell.: gens equis tantum h., nur als Reiter brauchbar, Liv.: h. armis, waffenfähig, Vell.: h. militiae, dienstfähig, Curt.: parum h. proelio, Tac.: lectuli otio quam labori proeliorum habilior, Val. Max. 5, 7, 1: mit Dat. Gerund., nondum portandis habiles gravioribus armis, Sil.: m. ad u. Akk., habiles ad aratra Labici, Sil.: ad latrocinia habiles, Amm. – m. folg. Infin., Lucan. 3, 553. Stat. Theb. 4, 225. – b) geistig: α) v. Lebl.: negotia, Sen.: m. ad u. Akk., numquam ingenium idem ad res diversissimas, parendum atque imperandum, habilius fuit, Liv. – β) v. Pers., m. Dat., h. publico muneri, Suet.: m. Dat. Gerund., h. capessendae rei publicae, Tac.: m. ad u. Akk. Gerund., ut acutior quis atque habilior sit ad inveniendum, Quint.: m. in (in) u. Abl., sunt autem quidam ita in eisdem rebus habiles, ut etc., Cic. – / Superl. habilissimus, Cels. 2, 1. p. 28, 23. Not. Tir. 7, 66c.

    lateinisch-deutsches > habilis

  • 6 Poeni

    Poenī, ōrum, m., die Punier = die (von den Phöniziern abstammenden) Karthager, als verschlagen u. treulos verrufen, Cic. de rep. 2, 9: Poeni foedifragi, Cic. de off. 1, 38: Genet. Plur. Poenûm, Sil. 7, 714 u.a. – Sing. Poenus, ī, m., der Punier, Karthager, Poenus plane est, ein ganzer P., ein P. durch und durch. Plaut. Poen. prol. 113. – prägn. von Hannibal, Cic. de or. 2, 77. – kollektiv, Poenus advena, Liv. 22, 14, 5: uterque Poenus, die Punier in Afrika u. Spanien, Hor. carm. 2, 2, 11. – Dav.: A) Poenus, a, um, phönizisch, punisch, karthagisch, navita, Hor.: leones, Verg.: sermo, Stat.: Compar., est nullus me hodie Poenus Poenior, in der pun. Sprache erfahrener, Plaut. Poen. 991. – B) Pūnicus (Poenicus), a, um, phönizisch, punisch, karthagisch, a) eig.: regna, Verg.: lingua, Varro u. Plin.: litterae, Cic.: sagulum, Val. Max.: bellum, Varro fr.: Punicum bellum primum (secundum, tertium), Cic.: fides, pun. Treue = Treulosigkeit, Sall.: so auch ars, Liv.: fraus, perfidia, versutiae, astu, Liv. (s. Wölffl. Liv. 21, 4, 9). – P. arbos, Granatbaum (Punica Granatum, L.) Colum. poët.: malum Punicum, der Granatapfel, Varro u.a. (vgl. 2. malum): dass. subst., Punicum, ī, n., Plin.: P. grana, Granatapfelkerne, Plin. – b) poet. übtr., phönizisch = purpurfarben, purpurrot, sagum, Hor.: tunicae, Val. Max.: rostra columbarum, Prop. – Adv. Pūnicē (Poenicē) punisch, karthagisch, Plaut. u. Apul. – u. dav. (v. Punicus) Pūnicānus, a, um, auf punische Art gemacht, fenestra, Varro: lectuli, hölzerne Bänke nach punischer Art (die als lecti dienen sollten), Cic. – und Pūniceus (Poeniceus) u. Pūnicius (Poenicius), a, um, a) punisch, karthagisch, dux, Ov.: religio, Gewissenhaftigkeit, Liv.: bellum, Lex vet. – b) meton., purpurrot, taenia, Verg.: cruor, Ov.: panis purpureus (dunkelrotes), Puniceus (hellrotes), Plaut.: corium (von Schlägen), Plaut. Vgl. Lachmann Lucr. p. 123.

    lateinisch-deutsches > Poeni

  • 7 lectulus

    lectŭlus, i, m. [st2]1 [-] petit lit. [st2]2 [-] lit (en général).    - in lectulis suis mori, Cic.: mourir dans son lit.
    * * *
    lectŭlus, i, m. [st2]1 [-] petit lit. [st2]2 [-] lit (en général).    - in lectulis suis mori, Cic.: mourir dans son lit.
    * * *
        Lectulus, lectuli, pen. corr. m. g. Diminutiuum. Cic. Un petit lict, Couchette.
    \
        Libero lectulo negat esse quicquam iucundius. Cic. Quand on couche seul.

    Dictionarium latinogallicum > lectulus

  • 8 flexilis

    flexilis, e (flecto), biegsam, geschmeidig, cornu, Ov.: ulmus, Plin.: circulus, Verg.: pluma et flexiles lectuli, Amm.: collum, Sen.: cervix flexilis ad circumspectum, Plin. – Ov. am. 1, 14, 26 jetzt nexilis.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > flexilis

  • 9 funebris

    fūnebris, e (funus), I) das Leichenbegängnis betreffend, Leichen-, iusta, Bestattungsfeierlichkeiten, Leichenfeier, Liv.: pompa, Quint.: contio, Cic.: carmen, Quint.: laudatio, Quint. u. Plin. ep.: lamentatio, Cic.: epulum, Cic.: lectuli, Serv. Verg.: ludi, Liv.: rastri (der Totengräber), Sidon.: fax, Apul.: vestimentum, Trauergewand, Cic.: cupressus, Hor. – subst., fūnebria, ium, n., Leichengebräuche, Bestattungsfeierlichkeiten, Cic. de legg. 2, 50. Plin. 7, 177. – II) die Leichen (Toten) betreffend, Leichen-, Toten-, 1) eig.: tunicae, Plin.: sacra, Menschenopfer, Ov.: auctoramentum, Blutgeld, Vell. – 2) poet. übtr., fähig, Leichen zu machen, a) unheilvoll, blutig, signa (v. einem Briefe), Ov.: bellum, Vell. u. Hor.: malum populis (für die V.) funebre, Plin. – b) todbringend, tödlich, munera, Ov.: aculei, Amm.: funebris (volva) quotiens versa spiritum inclusit, Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > funebris

  • 10 habilis

    habilis, e (habeo), I) leicht zu handhaben, handlich, lenksam, beweglich, behend, geschmeidig, elastisch, arcus, Verg.: currus, Ov.: papillae, Ov.: mit Abl. (durch), gladius brevitate h., Liv.: navis velis h., leicht segelndes, Tac.: v. Pers., dic habilem, quaecumque brevis, Ov.: haec habilis (handlich) brevitate suā est, Ov. – II) übtr., handlich = passend, bequem, geeignet, geschickt, gewandt, tauglich, fähig, tüchtig, rüstig, a) physisch: α) v. Lebl., galea, gut passender, Verg.: iuventa, Tac.: vigor, Verg.: corpus minus h., siecher, Vell.: mit Dat., figura corporis habilis et apta ingenio humano, Cic.: Aegyptum habiliorem annonae publicae reddere, Suet.: h. lateri clipeus, Verg.: aetas feturae h., Verg.: m. Dat. Gerund., rubens (ferrum) non est habile tundendo (läßt sich nicht gut hämmern), Plin.: nidi (hirundinum) occultandis habiles pullis, Plin.: m. ad n. Akk., calceus habilis et aptus ad pedem, Cic.: gladius ad propiorem h. pugnam, Liv.: m. ad u. Akk. Gerund., loca habilia ad plantandum, Amm.: m. in u. Akk., naves habiles in omnia, quae usus posceret, Flor 4, 11, 6. – β) v. Pers., m. Dat., exercitus h. gubernaculo, leicht zu führen, Vell.: gens equis tantum h., nur als Reiter brauchbar, Liv.: h. armis, waffenfähig, Vell.: h. militiae, dienstfähig, Curt.: parum h. proelio, Tac.: lectuli otio quam labori proeliorum habilior, Val. Max. 5, 7,
    ————
    1: mit Dat. Gerund., nondum portandis habiles gravioribus armis, Sil.: m. ad u. Akk., habiles ad aratra Labici, Sil.: ad latrocinia habiles, Amm. – m. folg. Infin., Lucan. 3, 553. Stat. Theb. 4, 225. – b) geistig: α) v. Lebl.: negotia, Sen.: m. ad u. Akk., numquam ingenium idem ad res diversissimas, parendum atque imperandum, habilius fuit, Liv. – β) v. Pers., m. Dat., h. publico muneri, Suet.: m. Dat. Gerund., h. capessendae rei publicae, Tac.: m. ad u. Akk. Gerund., ut acutior quis atque habilior sit ad inveniendum, Quint.: m. in (in) u. Abl., sunt autem quidam ita in eisdem rebus habiles, ut etc., Cic. – Superl. habilissimus, Cels. 2, 1. p. 28, 23. Not. Tir. 7, 66c.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > habilis

  • 11 Poeni

    Poenī, ōrum, m., die Punier = die (von den Phöniziern abstammenden) Karthager, als verschlagen u. treulos verrufen, Cic. de rep. 2, 9: Poeni foedifragi, Cic. de off. 1, 38: Genet. Plur. Poenûm, Sil. 7, 714 u.a. – Sing. Poenus, ī, m., der Punier, Karthager, Poenus plane est, ein ganzer P., ein P. durch und durch. Plaut. Poen. prol. 113. – prägn. von Hannibal, Cic. de or. 2, 77. – kollektiv, Poenus advena, Liv. 22, 14, 5: uterque Poenus, die Punier in Afrika u. Spanien, Hor. carm. 2, 2, 11. – Dav.: A) Poenus, a, um, phönizisch, punisch, karthagisch, navita, Hor.: leones, Verg.: sermo, Stat.: Compar., est nullus me hodie Poenus Poenior, in der pun. Sprache erfahrener, Plaut. Poen. 991. – B) Pūnicus (Poenicus), a, um, phönizisch, punisch, karthagisch, a) eig.: regna, Verg.: lingua, Varro u. Plin.: litterae, Cic.: sagulum, Val. Max.: bellum, Varro fr.: Punicum bellum primum (secundum, tertium), Cic.: fides, pun. Treue = Treulosigkeit, Sall.: so auch ars, Liv.: fraus, perfidia, versutiae, astu, Liv. (s. Wölffl. Liv. 21, 4, 9). – P. arbos, Granatbaum (Punica Granatum, L.) Colum. poët.: malum Punicum, der Granatapfel, Varro u.a. (vgl. 2. malum): dass. subst., Punicum, ī, n., Plin.: P. grana, Granatapfelkerne, Plin. – b) poet. übtr., phönizisch = purpurfarben, purpurrot, sagum, Hor.: tunicae, Val. Max.: rostra columbarum,
    ————
    Prop. – Adv. Pūnicē (Poenicē) punisch, karthagisch, Plaut. u. Apul. – u. dav. (v. Punicus) Pūnicānus, a, um, auf punische Art gemacht, fenestra, Varro: lectuli, hölzerne Bänke nach punischer Art (die als lecti dienen sollten), Cic. – und Pūniceus (Poeniceus) u. Pūnicius (Poenicius), a, um, a) punisch, karthagisch, dux, Ov.: religio, Gewissenhaftigkeit, Liv.: bellum, Lex vet. – b) meton., purpurrot, taenia, Verg.: cruor, Ov.: panis purpureus (dunkelrotes), Puniceus (hellrotes), Plaut.: corium (von Schlägen), Plaut. Vgl. Lachmann Lucr. p. 123.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Poeni

  • 12 lectulus

    = lectus: lectuli invasor alieni (1. 6 C. Th. 9, 38).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > lectulus

  • 13 pēs

        pēs pedis, m    [PED-], a foot: nudus, T.: pedibus aeger, S.: si pes condoluit: pede tellurem pulsare, i. e. dance, H.: cycnum pedibus uncis Sustulit, talons, V.: pedum digiti, toes, O.: numquam huc tetulissem pedem, would have come hither, T.: Nusquam pedem (sc. feram), I won't stir a step, T.: pedem ferre, go, V.: si in fundo pedem posuisses, set foot: profugum referre pedem, return, O.: magis pedem conferre, come to closer quarters: ut prope conlato pede gereretur res, almost hand to hand, L.: votis malignum Opponit nostris pedem, sets her foot against (of Fortune), O.: retrahitque pedem simul unda relabens, V.: ego me in pedes (dedi), took to my heels, T.— Abl plur. (rarely sing.), of motion, afoot, on foot, marching, walking: pedibus vincere, in running, O.: cum ingressus iter pedibus sit: pedibus compensari pecuniam, i. e. the long walk to the property makes up for its cheapness: ut omnes pedibus mererent, serve as infantry, L.: cum illud iter pedibus confici soleat, by land: quod flumen pedibus transiri potest, be forded, Cs.: in quam sententiam cum pedibus iretur, i. e. when a division was taken on this question, L.: cum omnes in sententiam eius pedibus irent, voted for his resolution, L.: Quo bene coepisti, sic pede semper eas, O.: tua dexter adi pede sacra secundo, expressive of favor, V.: Ripa felici tacta sit pede, propitious, O.: quid tam dextro pede concipis, etc., auspiciously (the right foot being associated with good omens), Iu.— Acc plur. with ad: ad pedes descensum ab Romanis est, the Romans dismounted, L.: magnā ex parte ad pedes pugna venerat, mainly an infantry fight, L.: ad pedes omnium singillatim accidente Clodio, supplicating each: vos ad pedes lenonis proiecistis: cui cum se maesta turba ad pedes provolvisset, L.— In expression of subjection or inferiority: servus a pedibus, footman: Omnia sub pedibus vertique regique, under their sway, V.: duas urbīs sub pedibus tuis relinquemus, L.: Sub pedibus timor est, is spurned, O.—In the phrase, pedibus trahi, to be dragged by the heels, go to the dogs: trahantur per me pedibus omnes rei.—In the phrase, ante pedes, before the feet, in plain view, evident: quod ante pedes est, Videre, T.: eos ante pedes suos iugulari coëgit.—In phrases with caput: tuas res ita contractas, ut nec caput nec pedes (habeant), i. e. neither beginning nor end: ut nec pes nec caput uni Reddatur formae, i. e. the several parts, H.—In the phrase, manibus pedibus, with might and main: Conari manibus pedibus noctīsque et dies, T.—Meton., of a couch or table, a foot, leg, prop: Lectuli pedes, T.: mensae, O.: grabati, a handle, Ct.—In navigation, a sheet, sail-rope: pede labitur aequo, i. e. before the wind, O.: pedibus aequis: unā omnes fecere pedem, i. e. let out the sheet, V.—In verse, a foot: herous: pedibus claudere verba, to make verses, H.: Musa per undenos emodulanda pedes, in hexameters and pentameters, O.: extremum seu trahat pedem, i. e. limps (of the choliambus), O.— A kind of verse, measure: Et pede, quo debent acria bella geri, O.: Lesbius, H. —As a measure, a foot: intervallum pedum duorum, Cs.: pedem discessisse: pede suo se metiri, by his own foot-rule, i. e. by his own abilities, H.
    * * *

    Latin-English dictionary > pēs

  • 14 flexilis

    flexĭlis, e, adj. [flexus, from flecto].
    I.
    Pliant, pliable, flexile ( poet. and in postAug. prose):

    cornu,

    Ov. M. 5, 383:

    ulmus et fraxinus,

    Plin. 16, 40, 79, § 219:

    betulla,

    id. 16, 18, 30, § 75:

    cervix ad circumspectum,

    id. 11, 37, 67, § 177:

    vitrum,

    id. 36, 26, 66, § 195:

    lectuli,

    Amm. 22, 4.—
    II.
    Bent, curved:

    spicae,

    App. M. 6 init. (Ov. Am. 1, 14, 26, read nexilis, Merk.).

    Lewis & Short latin dictionary > flexilis

  • 15 lectulus

    lectŭlus, i, m. dim. [id.], a cosey couch, a bed.
    I.
    In gen.:

    qui sese illa ipsa nocte me in meo lectulo interfecturos pollicerentur,

    Cic. Cat. 1, 4, 9:

    philosophi in suis lectulis plerumque moriuntur,

    id. Fin. 2, 30, 97:

    a ducenda uxore sic abhorret, ut quicquam libero lectulo neget esse jucundius,

    single, id. Att. 14, 13:

    testis mihi lectulus,

    Juv. 9, 77.—
    II.
    In partic.
    A.
    A small couch for reclining on at meals, an eatingcouch:

    statuite hic lectulos,

    Plaut. Pers. 5, 1, 6:

    lectuli Puniciani,

    Cic. Mur. 36, 75.—
    B.
    A funeral-bed, bed of state, Tac. A. 16, 11.—
    C.
    A reading-couch, lounge, settee, sofa, Plin. Ep. 5, 5, 5; Ov. Tr. 1, 1, 38.—
    D.
    A bridal-bed, Mart. 10, 38, 7;

    in full, lectulus matrimonialis,

    Quint. Decl. 1, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > lectulus

  • 16 operimentum

    ŏpĕrīmentum (sync. opermentum;

    al. oprimentum,

    Prud. Psych. 461), i, n. [id.], a covering, cover, lid (class.):

    quibus operibantur operimenta et pallia opercula dixerunt,

    Varr. L. L. 5, § 167 Müll.:

    operimenta decem,

    Cato, R. R. 10: equis paria operimenta erant, Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 11, 770:

    nuces gemino protectae operimento,

    Plin. 15, 22, 24, § 86:

    fulmen, quo dolia exhauriuntur intactis operimen tis,

    the lids, id. 2, 51, 52, § 137:

    oculorum,

    id. 8, 42, 64, § 156:

    testei,

    id. 11, 37, 55, § 153; a coverlet, covering for a bed:

    lectuli,

    Vulg. Deut. 27, 20:

    de cubili,

    id. Prov. 22, 27: redditur terrae corpus et ita locatum ac situm quasi operimento matris obducitur, * Cic. Leg. 2, 22, 56.— Trop.: operimenta animae, Ambros. Noë et Arca, 29, § 112.

    Lewis & Short latin dictionary > operimentum

  • 17 Punicanus

    Pūnĭcānus, a, um, adj. [id.], made in the Punic manner, Punic, Carthaginian:

    lectuli,

    Cic. Mur. 36, 75; Val. Max. 7, 5, 1:

    fenestra,

    Varr. R. R. 3, 7, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Punicanus

См. также в других словарях:

  • MONASTIQUE (ARCHITECTURE) — Une présentation générale de l’architecture monastique, dont l’existence couvre plus de seize siècles, n’évitera pas l’écueil d’un certain schématisme. La motivation des divers mouvements monastiques varie par plus d’une nuance, et il y a loin de …   Encyclopédie Universelle

  • ACCUBITORIUM — locus in quo accumbentes vescebantur. De eo vetus Scholiast. Iuvenalis Sat. 5. v. 17. Apud veteres Accubitoriorum usus non erat, sed in lectulis discumbentes, manducabant tres autem lectuli erant, in quibus discumbebant, unde hodie triclinia… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CAMAE seu potius CAMEUNAE — CAMAE, seu potius CAMEUNAE Graecis dictae sunt strata humilia et lectuli humo propiores, quod homines veluti καμαὶ humi iacerent. Hesych. χαμεύνη ςτιβὰς, καὶ ἡ ταπεινὴ κλινὶς: καὶ χαμεύνης ὁ χαμὰι κοιμώμενος, Chameuna torus est et Humilis lectus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CHORAGUS — Graece Χορηγός. Quod honestissimum nomen habebatur apud Graecos, iisque tribuebatur, qui surnptus de suo ad ludos sacros praebere solebant. Latinis Choragus dicitur, qui scenicis histrionibus ornamenta agendae fabulae necessaria, vel accepta ab… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CONVIVIA — vide de iis iam aliquid supra, in voce Cibus: item Cena. In iis, Varro convivarum numerum incipere voluit a Gratiarum numero. et progredi ad Musarum, quibus Apollinem quoque suum indulget Erasinus. Vettius tamen apud Macrob. l. 1. Saturn. c. 7.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • GENIUS — Dicebatur Naturae deus apud vett. et qui omnium rerum gignendarum vim haberet, unde cuiusque rei dicebatur suus genius. Accipitur aliquando proipsa natura. Quidam ipsam animam, vel Deum, vel Spiritum esse volunt, qui mortales ad voluptatem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LECTUS — an quod legebant, unde eum facerent, stramenta et herbas Vett. in quod fatigatos alliciat ad se; an a Gr. λέκτρον, quod ipsum ex verbo λέγω? vox pastorum non centem ptâ Latinis usurpatione, qui torum lectum dicebant, cum tamen herbarum proprie… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LUCERNA al. LYCHNUS, LATERNA, LAMPAS, CANDELA, STILBA — etc. Gr. Φῶς, λύχνος, λαμπτὴρ, λαμπὰς, λυχνοῦχος, etc. quae tamen accuratius pensculata, non levediscrimen admittunt. Et quidem Laterna proprievas est, intra quod lux veluti latet, clausas. laminâ corneâ, s. tenui pelle, s. telâ lineâ, s. chartâ …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NUPTIALIA Sacra — i. e. Sacra Nuptiali celebriatati propria, tum apud Graecos, tum apud Latinos paganos aliosque in sollemni fuêre semper usu, ut Benedictio sacra, de qua infra, apud Hebraeos olim et Christianos hodieque. Imp tertium illud Nuptiarum, apud Romanos …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PANNI Infantiae Latinis — quae Graeci σπάργανα, δεσμὰ, ράκη, Latini iterum Cunabula et Incunabula dixêre, i. e. fasciolae, quibus infantes involvi soliti. Sicut enim Cunae lectuli erant illi mobiles, in quibus pueri cubabant; ita cunabula vel incunabula vincula dicta sunt …   Hofmann J. Lexicon universale

  • POENI — h. e. Carthaginenses, quasi Phoeni dicti, qui a Phoenicibus orti fuêre, ut ait Servius in illud Virgilii, Aen. l. 1. v. 306. Ponuntque ferocia Poeni Corda, volente Deô. Derivativum diphthongum oe, in u mutat, ut Punicus. Virgil. ibid. v. 342.… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»