-
101 posterus
postĕrus or poster (not in use in nom. sing. masc.), a, um, adj.—Comp: posterior, us.— Sup.: postremus or postumus, a, um [post], coming after, following, next, ensuing, future.I.Posit.:2.cum ibi diem posterum commoraretur,
Cic. Clu. 13, 37:in posterum diem distulit,
id. Deiot. 7, 21:postero die mane,
id. Verr 2, 2, 17, § 41:postero die, Sall J. 75, 9: posterā nocte,
Nep. Eum. 9, 4:postero anno, Cic. Fragm. pro C. Cornel.: postera aetas,
Hor. Ep. 2, 1, 42:lux,
id. S. 1, 5, 39:posterā Crescam laude,
in the esteem of posterity, id. C. 3, 30, 7:posteri dies,
unlucky, Non. 73, 32.— Hence,Subst.: postĕri, ōrum, m., coming generations, descendants, posterity:B.expetantur eae poenae a liberis, a nepotibus, a posteris,
Cic. N. D. 3, 38, 90:posterūm gloria,
Tac. A. 3, 72:postero, for postero die,
on the following day, next day, id. ib. 4, 45; cf.:quam minimum credula postero,
Hor. C. 1, 11, 8: in posterum, for in posterum diem, to the following day, till the next day:in posterum oppugnationem differt,
Caes. B. G. 7, 11.—More freq.: in posterum (sc. tempus), in the future, for the future:in posterum confirmat,
Caes. B. C. 1, 3:multum in posterum providerunt,
Cic. Agr. 2, 33, 91; id. Phil. 13, 3, 6; id. Fam. 1, 9, 2:longe in posterum prospicere,
id. ib. 2, 8, 1.—Trop., inferior (post-class.), Mart. Cap. 4, § 333.—II.Comp.: postĕ-rĭor, postĕrĭus.A.Lit., that comes or follows after, next in order, time, or place, latter, later, posterior (class.; strictly only when two objects or classes are contrasted in place or time;2.opp.: prior, superior): ut cum priore (dicto) necessario posterius cohaerere videntur,
Cic. Inv. 1, 46, 86:nec acumine posteriorum (oratorum), nec fulmine utens superiorum,
id. Or. 6, 21:ea pertinere ad superiorem divisionem: contra posteriorem nihil dici oportere,
id. Ac. 2, 31, 99; 2, 30, 96; id. Off. 1, 20, 67:posteriores pedes (opp.: pedes priores),
the hind feet, Plin. 11, 45, 101, § 248; cf.:genua,
id. 11, 45, 102, § 249:pars prior apparet, posteriora latent,
Ov. F. 4, 718:posteriores cogitationes,
afterthoughts, Cic. Phil. 12, 2, 5:paria esse debent posteriora superioribus,
id. de Or. 3, 48, 186:Thucy dides paulo aetate posterior,
id. Brut. 11, 48:quod prius ordine verbum est, Posterius facias,
Hor. S. 1, 4, 59.—Sometimes added to other words of contrast:alii... alii... tamen hi quoque posteriores, etc.,
Cic. Fin. 3, 21, 70:cujus est ratio duplex... facilior est haec posterior... sed illa lautior,
id. Off. 2, 15, 52; cf. superior.—Subst.a.postĕ-rĭōres, um, m., for posteri, posterity (postclass.):b.quemadmodum omnes cognati supra tritavum, generali appellatione majores vocantur, ita post trinepotem posteriores,
Dig. 38, 10, 10.—postĕrĭōra, um, n., the posteriors (post-class.), Lampr Elag. 5. — Adv.: postĕrĭus, later, afterwards (class.):B.posterius dicere,
Plaut. Ep. 2, 2, 76:posterius istuc dicis quam credo tibi,
i. e. I believe you before you speak, id. As. 1, 1, 48:jubet posterius ad se reverti,
Cic. Verr 2, 4, 29, § 66:Thucydides si posterius fuisset,
had he lived at a later period, id. Brut. 83, 288.—Trop., inferior, of less account or value, worse (class.):III.quorum utrique semper patriae salus et dignitas posterior suā dominatione et domesticis commodis fuit,
Cic. Att. 10, 4, 4; id. Phil. 13, 3, 6:suam salutem posteriorem communi salute ducere,
id. Rab. Perd. 1, 3:nihil posterius, nihil nequius,
id. Pis. 27, 66 (al. protervius):omnes res posteriores pono atque operam do tibi,
I lay every thing aside, Plaut. Mil. 4, 1, 7: non posteriores feram, I will not play the meanest part, I shall not be behindhand, Ter Ad. 5, 4, 26; cf.:cujus sic fortuna cum improbitate certavit, ut nemo posset utrum posterior an infelicior esset judicare,
Cic. Prov Cons. 4, 8 fin. —Sup, in two forms, postrēmus and postŭmus, a, um.A.postrēmus, a, um, the hindmost, the last (class.):2.alia prima ponet, alia postrema,
last, Cic. Or 15, 50:acies,
the rear, Sall. J. 101, 5:in agmine in primis modo, modo in postremis adesse,
now in the front, now in the rear, id. ib. 45, 2: postremā in comoediā, at the end of the piece, Plaut. Cist. fin.:in postremo libro,
at the close of the book, Just. 43, 5:mense postremo,
Pall. 7, 2:munus, i. e. exsequiae,
the last honors, Cat. 101, 3:nec postrema cura,
not the last, least, Verg. G. 3, 404; cf.:non in postremis, i. e. in primis,
especially, Cic. Fam. 1, 9, 17.— postrēmō, adv., at last, finally (class.), Caes. B. G. 7, 1:omnes urbes, agri, regna denique, postremo etiam vectigalia vestra venierint,
Cic. Agr. 2, 23, 62:primum... deinde... postremo: denique... postremo,
id. N. D. 1, 37, 104; Hor. S. 2, 2, 132: ad postremum, at last, finally, ultimately:sed ad postremum nihil apparet,
Plaut. Poen. 4, 2, 23; Sall. Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 3, 17; Liv. 38, 16; Hirt. B. G. 8, 43: postremum, for the last time:si id facis, hodie postremum me vides, Ter And. 2, 1, 22: in quo (vestigio) ille postremum institisset,
Cic. de Or. 3, 2, 6: postremum, at last:postremum mel et acetum superfundes,
Pall. 12, 22.—Trop., the last, lowest, basest, meanest, worst (class.):B.postremum genus,
Cic. Cat. 2, 10, 22: ut homines postremi pecuniis alienis locupletarentur, id. Rosc. Am. 47, 137:servitus postremum malorum omnium,
id. Phil. 2, 44, 113.—Hence, ante- and post-class., a new comp. postremior, and sup. postremissimus:ut possit videri nullum animal in terris homine postremius,
App. de Deo Socr. p. 43 fin.: omnium nationum postremissimum nequissimumque existimatote, C. Gracch. ap. Gell. 15, 12, 3:cum adulescentulis postremissimis,
App. Mag. p. 336.—po-stŭmus (acc. to an erroneous derivation, from post - humus, sometimes also post-humus), a, um, the last, said esp. of the youngest children, or of those born after the father's death, or after he had made his will, late-born, posthumous:* 2.Silvius... tua postuma proles, Quem tibi longaevo serum Lavinia conjux Educet silvis,
late-born son, Verg. A. 6, 763; cf. with this passage: postuma proles non eum significat, qui patre mortuo, sed qui postremo loco natus est, sicuti Silvius, qui Aeneā jam sene, tardo seroque partu est editus, Caesellius Vindex ap. Gell. 2, 16, 5.—On the other hand:is, qui post patris mortem natus est, dicitur postumus,
Varr. L. L. 9, § 60 Müll.; and:postumus cognominatur post patris mortem natus,
Fest. p. 238 Müll.; Plaut. ap. Fest. l. l.—As subst.: postŭmus, i, m., a posthumous child:non minus postumis quam jam natis testamento tutores dari posse,
Gai. Inst. 1, 147:si quis postumis dederit tutores, hique vivo eo nascantur, an datio valeat?
Dig. 26, 2, 16 fin.:postuma spes,
the last, App. M. 4, p. 144, 26:suscipit doctrinam seram plane et postumam,
id. Mag. p. 297, 23:cena quam postumā diligentiā praeparaverat,
with extreme care, id. M. 6, p. 186, 25.—Subst.: postŭmum, i, n., that which is last, the end, extremity:de postumo corporis,
Tert. adv. Gnost. 1. -
102 postremus
postĕrus or poster (not in use in nom. sing. masc.), a, um, adj.—Comp: posterior, us.— Sup.: postremus or postumus, a, um [post], coming after, following, next, ensuing, future.I.Posit.:2.cum ibi diem posterum commoraretur,
Cic. Clu. 13, 37:in posterum diem distulit,
id. Deiot. 7, 21:postero die mane,
id. Verr 2, 2, 17, § 41:postero die, Sall J. 75, 9: posterā nocte,
Nep. Eum. 9, 4:postero anno, Cic. Fragm. pro C. Cornel.: postera aetas,
Hor. Ep. 2, 1, 42:lux,
id. S. 1, 5, 39:posterā Crescam laude,
in the esteem of posterity, id. C. 3, 30, 7:posteri dies,
unlucky, Non. 73, 32.— Hence,Subst.: postĕri, ōrum, m., coming generations, descendants, posterity:B.expetantur eae poenae a liberis, a nepotibus, a posteris,
Cic. N. D. 3, 38, 90:posterūm gloria,
Tac. A. 3, 72:postero, for postero die,
on the following day, next day, id. ib. 4, 45; cf.:quam minimum credula postero,
Hor. C. 1, 11, 8: in posterum, for in posterum diem, to the following day, till the next day:in posterum oppugnationem differt,
Caes. B. G. 7, 11.—More freq.: in posterum (sc. tempus), in the future, for the future:in posterum confirmat,
Caes. B. C. 1, 3:multum in posterum providerunt,
Cic. Agr. 2, 33, 91; id. Phil. 13, 3, 6; id. Fam. 1, 9, 2:longe in posterum prospicere,
id. ib. 2, 8, 1.—Trop., inferior (post-class.), Mart. Cap. 4, § 333.—II.Comp.: postĕ-rĭor, postĕrĭus.A.Lit., that comes or follows after, next in order, time, or place, latter, later, posterior (class.; strictly only when two objects or classes are contrasted in place or time;2.opp.: prior, superior): ut cum priore (dicto) necessario posterius cohaerere videntur,
Cic. Inv. 1, 46, 86:nec acumine posteriorum (oratorum), nec fulmine utens superiorum,
id. Or. 6, 21:ea pertinere ad superiorem divisionem: contra posteriorem nihil dici oportere,
id. Ac. 2, 31, 99; 2, 30, 96; id. Off. 1, 20, 67:posteriores pedes (opp.: pedes priores),
the hind feet, Plin. 11, 45, 101, § 248; cf.:genua,
id. 11, 45, 102, § 249:pars prior apparet, posteriora latent,
Ov. F. 4, 718:posteriores cogitationes,
afterthoughts, Cic. Phil. 12, 2, 5:paria esse debent posteriora superioribus,
id. de Or. 3, 48, 186:Thucy dides paulo aetate posterior,
id. Brut. 11, 48:quod prius ordine verbum est, Posterius facias,
Hor. S. 1, 4, 59.—Sometimes added to other words of contrast:alii... alii... tamen hi quoque posteriores, etc.,
Cic. Fin. 3, 21, 70:cujus est ratio duplex... facilior est haec posterior... sed illa lautior,
id. Off. 2, 15, 52; cf. superior.—Subst.a.postĕ-rĭōres, um, m., for posteri, posterity (postclass.):b.quemadmodum omnes cognati supra tritavum, generali appellatione majores vocantur, ita post trinepotem posteriores,
Dig. 38, 10, 10.—postĕrĭōra, um, n., the posteriors (post-class.), Lampr Elag. 5. — Adv.: postĕrĭus, later, afterwards (class.):B.posterius dicere,
Plaut. Ep. 2, 2, 76:posterius istuc dicis quam credo tibi,
i. e. I believe you before you speak, id. As. 1, 1, 48:jubet posterius ad se reverti,
Cic. Verr 2, 4, 29, § 66:Thucydides si posterius fuisset,
had he lived at a later period, id. Brut. 83, 288.—Trop., inferior, of less account or value, worse (class.):III.quorum utrique semper patriae salus et dignitas posterior suā dominatione et domesticis commodis fuit,
Cic. Att. 10, 4, 4; id. Phil. 13, 3, 6:suam salutem posteriorem communi salute ducere,
id. Rab. Perd. 1, 3:nihil posterius, nihil nequius,
id. Pis. 27, 66 (al. protervius):omnes res posteriores pono atque operam do tibi,
I lay every thing aside, Plaut. Mil. 4, 1, 7: non posteriores feram, I will not play the meanest part, I shall not be behindhand, Ter Ad. 5, 4, 26; cf.:cujus sic fortuna cum improbitate certavit, ut nemo posset utrum posterior an infelicior esset judicare,
Cic. Prov Cons. 4, 8 fin. —Sup, in two forms, postrēmus and postŭmus, a, um.A.postrēmus, a, um, the hindmost, the last (class.):2.alia prima ponet, alia postrema,
last, Cic. Or 15, 50:acies,
the rear, Sall. J. 101, 5:in agmine in primis modo, modo in postremis adesse,
now in the front, now in the rear, id. ib. 45, 2: postremā in comoediā, at the end of the piece, Plaut. Cist. fin.:in postremo libro,
at the close of the book, Just. 43, 5:mense postremo,
Pall. 7, 2:munus, i. e. exsequiae,
the last honors, Cat. 101, 3:nec postrema cura,
not the last, least, Verg. G. 3, 404; cf.:non in postremis, i. e. in primis,
especially, Cic. Fam. 1, 9, 17.— postrēmō, adv., at last, finally (class.), Caes. B. G. 7, 1:omnes urbes, agri, regna denique, postremo etiam vectigalia vestra venierint,
Cic. Agr. 2, 23, 62:primum... deinde... postremo: denique... postremo,
id. N. D. 1, 37, 104; Hor. S. 2, 2, 132: ad postremum, at last, finally, ultimately:sed ad postremum nihil apparet,
Plaut. Poen. 4, 2, 23; Sall. Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 3, 17; Liv. 38, 16; Hirt. B. G. 8, 43: postremum, for the last time:si id facis, hodie postremum me vides, Ter And. 2, 1, 22: in quo (vestigio) ille postremum institisset,
Cic. de Or. 3, 2, 6: postremum, at last:postremum mel et acetum superfundes,
Pall. 12, 22.—Trop., the last, lowest, basest, meanest, worst (class.):B.postremum genus,
Cic. Cat. 2, 10, 22: ut homines postremi pecuniis alienis locupletarentur, id. Rosc. Am. 47, 137:servitus postremum malorum omnium,
id. Phil. 2, 44, 113.—Hence, ante- and post-class., a new comp. postremior, and sup. postremissimus:ut possit videri nullum animal in terris homine postremius,
App. de Deo Socr. p. 43 fin.: omnium nationum postremissimum nequissimumque existimatote, C. Gracch. ap. Gell. 15, 12, 3:cum adulescentulis postremissimis,
App. Mag. p. 336.—po-stŭmus (acc. to an erroneous derivation, from post - humus, sometimes also post-humus), a, um, the last, said esp. of the youngest children, or of those born after the father's death, or after he had made his will, late-born, posthumous:* 2.Silvius... tua postuma proles, Quem tibi longaevo serum Lavinia conjux Educet silvis,
late-born son, Verg. A. 6, 763; cf. with this passage: postuma proles non eum significat, qui patre mortuo, sed qui postremo loco natus est, sicuti Silvius, qui Aeneā jam sene, tardo seroque partu est editus, Caesellius Vindex ap. Gell. 2, 16, 5.—On the other hand:is, qui post patris mortem natus est, dicitur postumus,
Varr. L. L. 9, § 60 Müll.; and:postumus cognominatur post patris mortem natus,
Fest. p. 238 Müll.; Plaut. ap. Fest. l. l.—As subst.: postŭmus, i, m., a posthumous child:non minus postumis quam jam natis testamento tutores dari posse,
Gai. Inst. 1, 147:si quis postumis dederit tutores, hique vivo eo nascantur, an datio valeat?
Dig. 26, 2, 16 fin.:postuma spes,
the last, App. M. 4, p. 144, 26:suscipit doctrinam seram plane et postumam,
id. Mag. p. 297, 23:cena quam postumā diligentiā praeparaverat,
with extreme care, id. M. 6, p. 186, 25.—Subst.: postŭmum, i, n., that which is last, the end, extremity:de postumo corporis,
Tert. adv. Gnost. 1. -
103 postumum
postĕrus or poster (not in use in nom. sing. masc.), a, um, adj.—Comp: posterior, us.— Sup.: postremus or postumus, a, um [post], coming after, following, next, ensuing, future.I.Posit.:2.cum ibi diem posterum commoraretur,
Cic. Clu. 13, 37:in posterum diem distulit,
id. Deiot. 7, 21:postero die mane,
id. Verr 2, 2, 17, § 41:postero die, Sall J. 75, 9: posterā nocte,
Nep. Eum. 9, 4:postero anno, Cic. Fragm. pro C. Cornel.: postera aetas,
Hor. Ep. 2, 1, 42:lux,
id. S. 1, 5, 39:posterā Crescam laude,
in the esteem of posterity, id. C. 3, 30, 7:posteri dies,
unlucky, Non. 73, 32.— Hence,Subst.: postĕri, ōrum, m., coming generations, descendants, posterity:B.expetantur eae poenae a liberis, a nepotibus, a posteris,
Cic. N. D. 3, 38, 90:posterūm gloria,
Tac. A. 3, 72:postero, for postero die,
on the following day, next day, id. ib. 4, 45; cf.:quam minimum credula postero,
Hor. C. 1, 11, 8: in posterum, for in posterum diem, to the following day, till the next day:in posterum oppugnationem differt,
Caes. B. G. 7, 11.—More freq.: in posterum (sc. tempus), in the future, for the future:in posterum confirmat,
Caes. B. C. 1, 3:multum in posterum providerunt,
Cic. Agr. 2, 33, 91; id. Phil. 13, 3, 6; id. Fam. 1, 9, 2:longe in posterum prospicere,
id. ib. 2, 8, 1.—Trop., inferior (post-class.), Mart. Cap. 4, § 333.—II.Comp.: postĕ-rĭor, postĕrĭus.A.Lit., that comes or follows after, next in order, time, or place, latter, later, posterior (class.; strictly only when two objects or classes are contrasted in place or time;2.opp.: prior, superior): ut cum priore (dicto) necessario posterius cohaerere videntur,
Cic. Inv. 1, 46, 86:nec acumine posteriorum (oratorum), nec fulmine utens superiorum,
id. Or. 6, 21:ea pertinere ad superiorem divisionem: contra posteriorem nihil dici oportere,
id. Ac. 2, 31, 99; 2, 30, 96; id. Off. 1, 20, 67:posteriores pedes (opp.: pedes priores),
the hind feet, Plin. 11, 45, 101, § 248; cf.:genua,
id. 11, 45, 102, § 249:pars prior apparet, posteriora latent,
Ov. F. 4, 718:posteriores cogitationes,
afterthoughts, Cic. Phil. 12, 2, 5:paria esse debent posteriora superioribus,
id. de Or. 3, 48, 186:Thucy dides paulo aetate posterior,
id. Brut. 11, 48:quod prius ordine verbum est, Posterius facias,
Hor. S. 1, 4, 59.—Sometimes added to other words of contrast:alii... alii... tamen hi quoque posteriores, etc.,
Cic. Fin. 3, 21, 70:cujus est ratio duplex... facilior est haec posterior... sed illa lautior,
id. Off. 2, 15, 52; cf. superior.—Subst.a.postĕ-rĭōres, um, m., for posteri, posterity (postclass.):b.quemadmodum omnes cognati supra tritavum, generali appellatione majores vocantur, ita post trinepotem posteriores,
Dig. 38, 10, 10.—postĕrĭōra, um, n., the posteriors (post-class.), Lampr Elag. 5. — Adv.: postĕrĭus, later, afterwards (class.):B.posterius dicere,
Plaut. Ep. 2, 2, 76:posterius istuc dicis quam credo tibi,
i. e. I believe you before you speak, id. As. 1, 1, 48:jubet posterius ad se reverti,
Cic. Verr 2, 4, 29, § 66:Thucydides si posterius fuisset,
had he lived at a later period, id. Brut. 83, 288.—Trop., inferior, of less account or value, worse (class.):III.quorum utrique semper patriae salus et dignitas posterior suā dominatione et domesticis commodis fuit,
Cic. Att. 10, 4, 4; id. Phil. 13, 3, 6:suam salutem posteriorem communi salute ducere,
id. Rab. Perd. 1, 3:nihil posterius, nihil nequius,
id. Pis. 27, 66 (al. protervius):omnes res posteriores pono atque operam do tibi,
I lay every thing aside, Plaut. Mil. 4, 1, 7: non posteriores feram, I will not play the meanest part, I shall not be behindhand, Ter Ad. 5, 4, 26; cf.:cujus sic fortuna cum improbitate certavit, ut nemo posset utrum posterior an infelicior esset judicare,
Cic. Prov Cons. 4, 8 fin. —Sup, in two forms, postrēmus and postŭmus, a, um.A.postrēmus, a, um, the hindmost, the last (class.):2.alia prima ponet, alia postrema,
last, Cic. Or 15, 50:acies,
the rear, Sall. J. 101, 5:in agmine in primis modo, modo in postremis adesse,
now in the front, now in the rear, id. ib. 45, 2: postremā in comoediā, at the end of the piece, Plaut. Cist. fin.:in postremo libro,
at the close of the book, Just. 43, 5:mense postremo,
Pall. 7, 2:munus, i. e. exsequiae,
the last honors, Cat. 101, 3:nec postrema cura,
not the last, least, Verg. G. 3, 404; cf.:non in postremis, i. e. in primis,
especially, Cic. Fam. 1, 9, 17.— postrēmō, adv., at last, finally (class.), Caes. B. G. 7, 1:omnes urbes, agri, regna denique, postremo etiam vectigalia vestra venierint,
Cic. Agr. 2, 23, 62:primum... deinde... postremo: denique... postremo,
id. N. D. 1, 37, 104; Hor. S. 2, 2, 132: ad postremum, at last, finally, ultimately:sed ad postremum nihil apparet,
Plaut. Poen. 4, 2, 23; Sall. Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 3, 17; Liv. 38, 16; Hirt. B. G. 8, 43: postremum, for the last time:si id facis, hodie postremum me vides, Ter And. 2, 1, 22: in quo (vestigio) ille postremum institisset,
Cic. de Or. 3, 2, 6: postremum, at last:postremum mel et acetum superfundes,
Pall. 12, 22.—Trop., the last, lowest, basest, meanest, worst (class.):B.postremum genus,
Cic. Cat. 2, 10, 22: ut homines postremi pecuniis alienis locupletarentur, id. Rosc. Am. 47, 137:servitus postremum malorum omnium,
id. Phil. 2, 44, 113.—Hence, ante- and post-class., a new comp. postremior, and sup. postremissimus:ut possit videri nullum animal in terris homine postremius,
App. de Deo Socr. p. 43 fin.: omnium nationum postremissimum nequissimumque existimatote, C. Gracch. ap. Gell. 15, 12, 3:cum adulescentulis postremissimis,
App. Mag. p. 336.—po-stŭmus (acc. to an erroneous derivation, from post - humus, sometimes also post-humus), a, um, the last, said esp. of the youngest children, or of those born after the father's death, or after he had made his will, late-born, posthumous:* 2.Silvius... tua postuma proles, Quem tibi longaevo serum Lavinia conjux Educet silvis,
late-born son, Verg. A. 6, 763; cf. with this passage: postuma proles non eum significat, qui patre mortuo, sed qui postremo loco natus est, sicuti Silvius, qui Aeneā jam sene, tardo seroque partu est editus, Caesellius Vindex ap. Gell. 2, 16, 5.—On the other hand:is, qui post patris mortem natus est, dicitur postumus,
Varr. L. L. 9, § 60 Müll.; and:postumus cognominatur post patris mortem natus,
Fest. p. 238 Müll.; Plaut. ap. Fest. l. l.—As subst.: postŭmus, i, m., a posthumous child:non minus postumis quam jam natis testamento tutores dari posse,
Gai. Inst. 1, 147:si quis postumis dederit tutores, hique vivo eo nascantur, an datio valeat?
Dig. 26, 2, 16 fin.:postuma spes,
the last, App. M. 4, p. 144, 26:suscipit doctrinam seram plane et postumam,
id. Mag. p. 297, 23:cena quam postumā diligentiā praeparaverat,
with extreme care, id. M. 6, p. 186, 25.—Subst.: postŭmum, i, n., that which is last, the end, extremity:de postumo corporis,
Tert. adv. Gnost. 1. -
104 regales
I.Lit.A.Adj.: regalis corporis custodias agere, Naev. ap. Non. p. 323, 1: genus civitatis. Cic. Rep. 2, 23, 41; id. Leg. 3, 7, 15; cf.: res publica, id. Rep. 3, 35, 47:B.nomen,
id. ib. 2, 30, 53 (shortly afterwards:nomen regis): imperium,
id. ib. 1, 38, 60:sceptrum,
Ov. M. 5, 422:domus,
id. ib. 1, 171:praesidium,
Hor. Ep. 2, 2, 30:nomisma,
id. ib. 2, 1, 234:virtus et sapientia,
Cic. Rep. 2, 12, 24:quiddam praestans et regale,
id. ib. 1, 45, 69; cf.:ut sapere, sic divinare regale ducebant,
id. Div. 1, 40, 89: virgo, a king ' s daughter, Ov. A. A. 1, 697.— Poet.:comae,
i. e. of Lavinia, Verg. A. 7, 75:carmen,
treating of kings, Ov. P. 4, 16, 9:scriptum,
id. Tr. 2, 553:situs pyramidum,
Hor. C. 3, 30, 2: regalia fulmina, quorum vi tangitur vel comitium vel principalia urbis liberae loca, quorum significatio regnum civitati minatur, Caecin. ap. Sen. Q. N. 2, 49, 2.— Comp.:regum rex regalior,
Plaut. Capt. 4, 2, 45. — Sup.:munus, quod regalissimum est,
Jul. Val. Res Gest. Alex. 2, 30. —Subst.: rēgāles, ĭum, m.1.Those belonging to a royal family, princes of the blood royal, basilikoi:2.regales decem,
Amm. 16, 12, 26; so Cod. Th. 7, 19; cf. Gramm. ap. Putsch. p. 2205.—REGALIVM ORDO, an unexplained phrase in an inscr. at Formiae, Inscr. Orell. 3884.—C.Subst.: rēgālĭa, ĭum, the residence of the king, Cassiod. Hist. Eccl. 9, 30; 11, 17.—II.Hence, trop.: animae regalia in capite,
Cael. Aur. Acut. 1, 8, 56.—Transf., usual with kings, worthy of a king, regal, splendid:2.ornatus,
Cic. Fin. 2, 21, 69:sententia,
id. Off. 1, 13, 38:luxus,
Verg. A. 1, 637:cultus,
Hor. C. 4, 9, 15:divitiae,
id. Ep. 1, 12, 6:impendia,
Plin. 36, 15, 24, § 110:animus,
Liv. 27, 19 et saep.—Hence, adv.: rēgā-lĭter, royally, regally; in a good sense, splendidly, magnificently:sacrificio regaliter Minervae confecto,
Liv. 42, 51, 2:revocatus,
Amm. 30, 1. 4. — Comp.:postea vero regalius initiabatur,
Jul. Val. Res Gest. Alex. 1, 7.—In a bad sense, despotically, domineeringly:precibus minas regaliter addere,
Ov. M. 2, 397:turgidus,
Amm. 29, 1, 18. -
105 regalia
I.Lit.A.Adj.: regalis corporis custodias agere, Naev. ap. Non. p. 323, 1: genus civitatis. Cic. Rep. 2, 23, 41; id. Leg. 3, 7, 15; cf.: res publica, id. Rep. 3, 35, 47:B.nomen,
id. ib. 2, 30, 53 (shortly afterwards:nomen regis): imperium,
id. ib. 1, 38, 60:sceptrum,
Ov. M. 5, 422:domus,
id. ib. 1, 171:praesidium,
Hor. Ep. 2, 2, 30:nomisma,
id. ib. 2, 1, 234:virtus et sapientia,
Cic. Rep. 2, 12, 24:quiddam praestans et regale,
id. ib. 1, 45, 69; cf.:ut sapere, sic divinare regale ducebant,
id. Div. 1, 40, 89: virgo, a king ' s daughter, Ov. A. A. 1, 697.— Poet.:comae,
i. e. of Lavinia, Verg. A. 7, 75:carmen,
treating of kings, Ov. P. 4, 16, 9:scriptum,
id. Tr. 2, 553:situs pyramidum,
Hor. C. 3, 30, 2: regalia fulmina, quorum vi tangitur vel comitium vel principalia urbis liberae loca, quorum significatio regnum civitati minatur, Caecin. ap. Sen. Q. N. 2, 49, 2.— Comp.:regum rex regalior,
Plaut. Capt. 4, 2, 45. — Sup.:munus, quod regalissimum est,
Jul. Val. Res Gest. Alex. 2, 30. —Subst.: rēgāles, ĭum, m.1.Those belonging to a royal family, princes of the blood royal, basilikoi:2.regales decem,
Amm. 16, 12, 26; so Cod. Th. 7, 19; cf. Gramm. ap. Putsch. p. 2205.—REGALIVM ORDO, an unexplained phrase in an inscr. at Formiae, Inscr. Orell. 3884.—C.Subst.: rēgālĭa, ĭum, the residence of the king, Cassiod. Hist. Eccl. 9, 30; 11, 17.—II.Hence, trop.: animae regalia in capite,
Cael. Aur. Acut. 1, 8, 56.—Transf., usual with kings, worthy of a king, regal, splendid:2.ornatus,
Cic. Fin. 2, 21, 69:sententia,
id. Off. 1, 13, 38:luxus,
Verg. A. 1, 637:cultus,
Hor. C. 4, 9, 15:divitiae,
id. Ep. 1, 12, 6:impendia,
Plin. 36, 15, 24, § 110:animus,
Liv. 27, 19 et saep.—Hence, adv.: rēgā-lĭter, royally, regally; in a good sense, splendidly, magnificently:sacrificio regaliter Minervae confecto,
Liv. 42, 51, 2:revocatus,
Amm. 30, 1. 4. — Comp.:postea vero regalius initiabatur,
Jul. Val. Res Gest. Alex. 1, 7.—In a bad sense, despotically, domineeringly:precibus minas regaliter addere,
Ov. M. 2, 397:turgidus,
Amm. 29, 1, 18. -
106 regalis
I.Lit.A.Adj.: regalis corporis custodias agere, Naev. ap. Non. p. 323, 1: genus civitatis. Cic. Rep. 2, 23, 41; id. Leg. 3, 7, 15; cf.: res publica, id. Rep. 3, 35, 47:B.nomen,
id. ib. 2, 30, 53 (shortly afterwards:nomen regis): imperium,
id. ib. 1, 38, 60:sceptrum,
Ov. M. 5, 422:domus,
id. ib. 1, 171:praesidium,
Hor. Ep. 2, 2, 30:nomisma,
id. ib. 2, 1, 234:virtus et sapientia,
Cic. Rep. 2, 12, 24:quiddam praestans et regale,
id. ib. 1, 45, 69; cf.:ut sapere, sic divinare regale ducebant,
id. Div. 1, 40, 89: virgo, a king ' s daughter, Ov. A. A. 1, 697.— Poet.:comae,
i. e. of Lavinia, Verg. A. 7, 75:carmen,
treating of kings, Ov. P. 4, 16, 9:scriptum,
id. Tr. 2, 553:situs pyramidum,
Hor. C. 3, 30, 2: regalia fulmina, quorum vi tangitur vel comitium vel principalia urbis liberae loca, quorum significatio regnum civitati minatur, Caecin. ap. Sen. Q. N. 2, 49, 2.— Comp.:regum rex regalior,
Plaut. Capt. 4, 2, 45. — Sup.:munus, quod regalissimum est,
Jul. Val. Res Gest. Alex. 2, 30. —Subst.: rēgāles, ĭum, m.1.Those belonging to a royal family, princes of the blood royal, basilikoi:2.regales decem,
Amm. 16, 12, 26; so Cod. Th. 7, 19; cf. Gramm. ap. Putsch. p. 2205.—REGALIVM ORDO, an unexplained phrase in an inscr. at Formiae, Inscr. Orell. 3884.—C.Subst.: rēgālĭa, ĭum, the residence of the king, Cassiod. Hist. Eccl. 9, 30; 11, 17.—II.Hence, trop.: animae regalia in capite,
Cael. Aur. Acut. 1, 8, 56.—Transf., usual with kings, worthy of a king, regal, splendid:2.ornatus,
Cic. Fin. 2, 21, 69:sententia,
id. Off. 1, 13, 38:luxus,
Verg. A. 1, 637:cultus,
Hor. C. 4, 9, 15:divitiae,
id. Ep. 1, 12, 6:impendia,
Plin. 36, 15, 24, § 110:animus,
Liv. 27, 19 et saep.—Hence, adv.: rēgā-lĭter, royally, regally; in a good sense, splendidly, magnificently:sacrificio regaliter Minervae confecto,
Liv. 42, 51, 2:revocatus,
Amm. 30, 1. 4. — Comp.:postea vero regalius initiabatur,
Jul. Val. Res Gest. Alex. 1, 7.—In a bad sense, despotically, domineeringly:precibus minas regaliter addere,
Ov. M. 2, 397:turgidus,
Amm. 29, 1, 18. -
107 regaliter
I.Lit.A.Adj.: regalis corporis custodias agere, Naev. ap. Non. p. 323, 1: genus civitatis. Cic. Rep. 2, 23, 41; id. Leg. 3, 7, 15; cf.: res publica, id. Rep. 3, 35, 47:B.nomen,
id. ib. 2, 30, 53 (shortly afterwards:nomen regis): imperium,
id. ib. 1, 38, 60:sceptrum,
Ov. M. 5, 422:domus,
id. ib. 1, 171:praesidium,
Hor. Ep. 2, 2, 30:nomisma,
id. ib. 2, 1, 234:virtus et sapientia,
Cic. Rep. 2, 12, 24:quiddam praestans et regale,
id. ib. 1, 45, 69; cf.:ut sapere, sic divinare regale ducebant,
id. Div. 1, 40, 89: virgo, a king ' s daughter, Ov. A. A. 1, 697.— Poet.:comae,
i. e. of Lavinia, Verg. A. 7, 75:carmen,
treating of kings, Ov. P. 4, 16, 9:scriptum,
id. Tr. 2, 553:situs pyramidum,
Hor. C. 3, 30, 2: regalia fulmina, quorum vi tangitur vel comitium vel principalia urbis liberae loca, quorum significatio regnum civitati minatur, Caecin. ap. Sen. Q. N. 2, 49, 2.— Comp.:regum rex regalior,
Plaut. Capt. 4, 2, 45. — Sup.:munus, quod regalissimum est,
Jul. Val. Res Gest. Alex. 2, 30. —Subst.: rēgāles, ĭum, m.1.Those belonging to a royal family, princes of the blood royal, basilikoi:2.regales decem,
Amm. 16, 12, 26; so Cod. Th. 7, 19; cf. Gramm. ap. Putsch. p. 2205.—REGALIVM ORDO, an unexplained phrase in an inscr. at Formiae, Inscr. Orell. 3884.—C.Subst.: rēgālĭa, ĭum, the residence of the king, Cassiod. Hist. Eccl. 9, 30; 11, 17.—II.Hence, trop.: animae regalia in capite,
Cael. Aur. Acut. 1, 8, 56.—Transf., usual with kings, worthy of a king, regal, splendid:2.ornatus,
Cic. Fin. 2, 21, 69:sententia,
id. Off. 1, 13, 38:luxus,
Verg. A. 1, 637:cultus,
Hor. C. 4, 9, 15:divitiae,
id. Ep. 1, 12, 6:impendia,
Plin. 36, 15, 24, § 110:animus,
Liv. 27, 19 et saep.—Hence, adv.: rēgā-lĭter, royally, regally; in a good sense, splendidly, magnificently:sacrificio regaliter Minervae confecto,
Liv. 42, 51, 2:revocatus,
Amm. 30, 1. 4. — Comp.:postea vero regalius initiabatur,
Jul. Val. Res Gest. Alex. 1, 7.—In a bad sense, despotically, domineeringly:precibus minas regaliter addere,
Ov. M. 2, 397:turgidus,
Amm. 29, 1, 18. -
108 one could (or might) hear a pin drop
paзг.cлышнo былo, кaк муxa пpoлeтит'Catherine, dear, what was the gentleman's name?' For a minute... you might have heard a pin drop. 'I don't know, Aunt Lavinia,' said Catherine, very softly (H. James)Concise English-Russian phrasebook > one could (or might) hear a pin drop
-
109 3641
-
110 3642
-
111 3641
-
112 3642
-
113 3641
-
114 3642
-
115 3641
-
116 3642
См. также в других словарях:
Lavinia — steht für: Lavinia (römische Mythologie), die Tochter des Latinus und der Amata in der römischen Mythologie Lavinia (Gattung), eine Gattung der Leuciscinae, einer Unterfamilie der Karpfenfische eine Figur in William Shakespeares Titus Andronicus… … Deutsch Wikipedia
Lavínia — Administration Pays Brésil Région Microrégion d Andradina État … Wikipédia en Français
Lavinia — Lavinia, miniature d un manuscrit médiéval du De mulieribus claris de Boccace, Bibliothèque nationale de France. Dans la mythologie romaine, Lavinia est la fille de Latinus (roi des Latins) et d Amata. Elle était la fiancée de … Wikipédia en Français
Lavinia — era hija de Latino, el rey de los latinos; y de Amata. Eneas llegó al Lacio en la península itálica, después de la guerra de Troya, tras superar numerososos obstáculos, y allí estableció una alianza con el rey. Además se unió a Lavinia, que había … Wikipedia Español
Lavinia — (Сеул,Южная Корея) Категория отеля: 1 звездочный отель Адрес: 6F, 30 1, Ikseon dong, Чонногу … Каталог отелей
LAVINIA — Latini Regis et Amatae filia, primum Turnodesponsata; Verum cum Latinus postea Fauni patris oraculis externo eam genero locare iuberetur, denuo eam Aeneae despondit. Vide Latinus. Mortuo vero Aeneâ, Lavinia, quae praegnans relicta erat, privigni… … Hofmann J. Lexicon universale
Lavínia — is a municipality (município) in the state of São Paulo in Brazil. The population in 2004 is 4,974 and the area is 540.88 km². The elevation is 458 m … Wikipedia
Lavinĭa — Lavinĭa, Tochter von Latinus. u. der Amata, verlobt an Turnus, welchem sie Äneas in einem Zweikampf abgewann. Dieser wurde durch sie Vater des Äneas Sylvius … Pierer's Universal-Lexikon
Lavinĭa [1] — Lavinĭa (Civita L.), ital. Flecken, s. Lanuvium … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Lavinĭa [2] — Lavinĭa, Tochter des Latinus, Königs von Latium, Gemahlin des Äneas und Mutter des Äncas Silvius, der seinem Stiefbruder Ascanius in der Herrschaft von Albalonga folgte … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Lavinia — Lavinĭa, s. Äneas … Kleines Konversations-Lexikon