Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

lacus+n+m

  • 21 Cutiliensis

    Cŭtĭlĭa, ae, f., an ancient city in the Sabine land, on a lake called Lacus Cutiliae, now Lago di Contigliano, Varr. ap. Plin. 3, 12, 17, § 109; Paul. ex Fest. 51, 8.—Also in plur.: Cŭtĭlĭae, ārum, Liv. 26, 11, 10; Suet. Vesp. 24; Cels. 5, 6; Sen. Q. N. 3, 25, 6; Paul. ex Fest. p. 51, 8 Müll.—Hence, Cŭtĭlĭensis, e, adj.:

    Lacus,

    Varr. L. L. 5, § 71 Müll.; Macr. S. 1, 7, 28 sq.; and Cŭtĭlĭus, a, um, adj., of Cutilia:

    Cutiliae aquae,

    Plin. 2, 95, 96, § 209; 31, 2, 6, § 10; Cael. Aur. Tard. 3, 2, 45.—Also called Cŭ-tĭlĭae, ārum, f., Cels. 4, 5, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > Cutiliensis

  • 22 Cutilius

    Cŭtĭlĭa, ae, f., an ancient city in the Sabine land, on a lake called Lacus Cutiliae, now Lago di Contigliano, Varr. ap. Plin. 3, 12, 17, § 109; Paul. ex Fest. 51, 8.—Also in plur.: Cŭtĭlĭae, ārum, Liv. 26, 11, 10; Suet. Vesp. 24; Cels. 5, 6; Sen. Q. N. 3, 25, 6; Paul. ex Fest. p. 51, 8 Müll.—Hence, Cŭtĭlĭensis, e, adj.:

    Lacus,

    Varr. L. L. 5, § 71 Müll.; Macr. S. 1, 7, 28 sq.; and Cŭtĭlĭus, a, um, adj., of Cutilia:

    Cutiliae aquae,

    Plin. 2, 95, 96, § 209; 31, 2, 6, § 10; Cael. Aur. Tard. 3, 2, 45.—Also called Cŭ-tĭlĭae, ārum, f., Cels. 4, 5, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > Cutilius

  • 23 Fundani

    Fundi, ōrum, m., a sea-coast town of Latium, on the Appian Way, between Formiae and Tarracina, now Fondi, Mel. 2, 4, 9; Cic. Att. 14, 6, 1; Liv. 41, 27; Hor. S. 1, 5, 34; Suet. Tib. 5; id. Galb. 4; 8.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Fundānus, a, um, adj., of or belonging to Fundi:

    ager,

    Cic. Agr. 2, 25, 66:

    solum,

    Ov. P. 2, 11, 28:

    lacus,

    near Fundi, whence the famous Caecuban wine, Plin. 3, 5, 9, § 59;

    hence, Amyclae, situated on the Lacus Fundanus,

    Mart. 13, 115:

    vina,

    Plin. 14, 6, 8, § 65.— Subst.: Fundāni, the inhabitants of Fundi, Inscr. Orell. 821.—
    B.
    Fundānĭus, a, um, adj., the same:

    Hercules,

    who was worshipped at Fundi, Vop. Flor. 4; Inscr. Orell. 1539.

    Lewis & Short latin dictionary > Fundani

  • 24 Fundi

    Fundi, ōrum, m., a sea-coast town of Latium, on the Appian Way, between Formiae and Tarracina, now Fondi, Mel. 2, 4, 9; Cic. Att. 14, 6, 1; Liv. 41, 27; Hor. S. 1, 5, 34; Suet. Tib. 5; id. Galb. 4; 8.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Fundānus, a, um, adj., of or belonging to Fundi:

    ager,

    Cic. Agr. 2, 25, 66:

    solum,

    Ov. P. 2, 11, 28:

    lacus,

    near Fundi, whence the famous Caecuban wine, Plin. 3, 5, 9, § 59;

    hence, Amyclae, situated on the Lacus Fundanus,

    Mart. 13, 115:

    vina,

    Plin. 14, 6, 8, § 65.— Subst.: Fundāni, the inhabitants of Fundi, Inscr. Orell. 821.—
    B.
    Fundānĭus, a, um, adj., the same:

    Hercules,

    who was worshipped at Fundi, Vop. Flor. 4; Inscr. Orell. 1539.

    Lewis & Short latin dictionary > Fundi

  • 25 laculatus

    lăcŭlātus, a, um, adj. [lacus], four-cornered, checkered: vestis, woven in square compartments or checks, with inwoven or embroidered pictures (v. lacus, V.), Isid. Orig. 19, 22, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > laculatus

  • 26 Moeris

    1.
    Moeris, ĭdis, m., = Moiris, Mœris, a king of Egypt in the fifteenth century A. C., who caused the lake which bears his name to be excavated:

    Moeridis lacus,

    Plin. 5, 9, 9, § 50.—Hence,
    2.
    Moeris, ĭdis, f., = Moiris, the Lake Mœris, in Egypt, an artificial lake, fifty miles in width, between Memphis and Arsinoë, designed as a reservoir to hold the superfluous water of the Nile when overflowing, now Birket-Karum, Mel. 1, 9, 5 (ap. Plin. always Moeridis lacus).
    3.
    Moeris, is, m., the name of a shepherd and sorcerer, Verg. E. 8, 96, 98; 9, 1; 53, 54, etc.

    Lewis & Short latin dictionary > Moeris

  • 27 Nar

    1.
    Nār, Nāris, m., = Nar, a river of Italy, which rises in the Apennines, flows through a part of the Sabine territory and Umbria, and joins the Tiber, now Nera:

    Nar amnis exhaurit illos (Velinos lacus) sulphureis aquis,

    Plin. 3, 12, 17, § 109; cf.: Solporeas posuit spiramina Naris ad undas, Enn. ap. Prisc. p. 691 P. (Ann. v. 265 Vahl.); and:

    audiit amnis Sulfureā Nar albus aquā fontesque Velini,

    Verg. A. 7, 517; cf. Aus. Idyll. 12 de deis; Ov. M. 14, 330:

    quod Lacus Velinus in Narem defluit,

    Cic. Att. 4, 15, 5:

    Nare ac mox Tiberi devectus,

    Tac. A. 3, 9.
    2.
    Nar, Nartis; only plur., Nartes, ium, m., dwellers on the banks of the Nar:

    Interamnates, cognomine Nartes,

    Plin. 3, 14, 19, § 113; gen.:

    Interamnatium Nartium,

    Inscr. Grut. 407, 1.
    3.
    Nar, Nartis, m., a river of Illyria, Mela, 2, 3, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > Nar

  • 28 Naris

    1.
    Nār, Nāris, m., = Nar, a river of Italy, which rises in the Apennines, flows through a part of the Sabine territory and Umbria, and joins the Tiber, now Nera:

    Nar amnis exhaurit illos (Velinos lacus) sulphureis aquis,

    Plin. 3, 12, 17, § 109; cf.: Solporeas posuit spiramina Naris ad undas, Enn. ap. Prisc. p. 691 P. (Ann. v. 265 Vahl.); and:

    audiit amnis Sulfureā Nar albus aquā fontesque Velini,

    Verg. A. 7, 517; cf. Aus. Idyll. 12 de deis; Ov. M. 14, 330:

    quod Lacus Velinus in Narem defluit,

    Cic. Att. 4, 15, 5:

    Nare ac mox Tiberi devectus,

    Tac. A. 3, 9.
    2.
    Nar, Nartis; only plur., Nartes, ium, m., dwellers on the banks of the Nar:

    Interamnates, cognomine Nartes,

    Plin. 3, 14, 19, § 113; gen.:

    Interamnatium Nartium,

    Inscr. Grut. 407, 1.
    3.
    Nar, Nartis, m., a river of Illyria, Mela, 2, 3, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > Naris

  • 29 palus

    1.
    pālus, i, m. ( neutr. collat. form pālum, i, Varr. ap. Non. 219, 18) [for paglus (cf. dim. paxillus); root pag-; Sanscr. pācas, snare; Gr. pêgnumi, fasten; Lat. pango; cf.: pignus, pax], a stake, prop, stay, pale.
    I.
    Lit. (very freq. and class.;

    syn.: sudes, stipes): ut figam palum in parietem,

    Plaut. Mil. 4, 4, 4; id. Men. 2, 3, 53:

    damnati ad supplicium traditi, ad palum alligati,

    Cic. Verr. 2, 5, 5, § 11:

    palis adjungere vitem,

    Tib. 1, 8 (7), 33; Ov. F. 1, 665:

    palos et ridicas dolare,

    Col. 11, 2, 11; Varr. 1. 1.—The Roman soldiers learned to fight by attacking a stake set in the ground, Veg. Mil. 1, 11; 2, 23;

    hence, aut quis non vidit vulnera pali?

    Juv. 6, 246.—And, transf.: exerceamur ad palum: et, ne imparatos fortuna deprehendat, fiat nobis paupertas familiaris, Sen. Ep. 18, 6.—In the lang. of gladiators, palus primus or palusprimus (called also machaera Herculeana, Capitol. Pert. 8), a gladiator's sword of wood, borne by the secutores, whence their leader was also called primus palus, Lampr. Commod. 15;

    Inscr. Marin. Fratr. Arv. p. 694.—Prov.: quasi palo pectus tundor, of one astonished, stunned,

    Plaut. Rud. 5, 2, 2.—
    II.
    Transf., = membrum virile, Hor. S. 1, 8, 5.
    2.
    pălus, ūdis ( nom. sing. pălŭs, Hor. A. P. 65;

    but usually pălūs,

    Verg. A. 6, 107; v. infra; gen. plur. paludum, Caes. B. G. 4, 38, 2 Oud.;

    rarely paludium,

    Liv. 21, 54, 7 Drak.; Plin. 2, 68, 68, § 174; Just. 44, 1, 10; Eum. Pan. Const. Aug. 12, 2), f. [= Gr. pêlos, mud; cf. Sanscr. palvala, pool; perh. -ud of the stem = hudôr, water], a swamp, marsh, morass, bog, fen, pool (cf.: stagnum, lacus).
    I.
    Lit.:

    ille paludes siccare voluit,

    Cic. Phil. 5, 3, 7:

    paludes emere,

    id. Agr. 2, 27, 71:

    palus erat non magna inter nostrum atque hostium exercitum,

    Caes. B. G. 2, 9:

    propter paludes exercitui aditus non est,

    id. ib. 2, 16:

    Cocyti tardāque palus inamabilis undā,

    Verg. G. 4, 479:

    sterilisve diu palus aptaque remis,

    Hor. A. P. 65:

    udae paludes intumuere aestu,

    Ov. M. 1, 737:

    stagnata paludibus ument,

    id. ib. 15, 269:

    nigra,

    Tib. 3, 3, 37:

    exusta,

    Verg. G. 3, 432:

    alta,

    id. ib. 4, 48:

    putida,

    Cat. 17, 10:

    nebulosa,

    Sil. 8, 382:

    sordida,

    Stat. S. 4, 3, 8.—Hence, Palus Maeotis, = Lacus Maeotis, now the Sea of Azof, Plin. 2, 67, 67, § 168; Mel. 1, 19.—
    II.
    Transf.
    A.
    A reed that grows in marshes:

    tomentum concisa palus Circense vocatur,

    Mart. 14, 160, 1; 11, 32, 2.—
    B.
    Water:

    (cymba) multam accepit rimosa paludem,

    Verg. A. 6, 414.

    Lewis & Short latin dictionary > palus

  • 30 redundo

    red-undo, āvi, ātum, 1, v. n.; of water, from being over full, to run back or over, to pour over, stream over, overflow (freq. and class.; a favorite word of Cic., esp. in trop. senses; not in Cæs., Verg., or Hor.; cf.: refluo, recurro).
    I.
    Lit.:

    mare neque redundat unquam neque effunditur,

    Cic. N. D. 2, 45, 116:

    si lacus Albanus redundasset,

    id. Div. 2, 32, 69; so,

    lacus,

    id. ib. 1, 44, 100; cf. Suet. Claud. 32: redundantibus cloacis, Sall. H. Fragm. ap. Non. 138, 7 (id. H. 3, 26 Dietsch):

    Nilus campis redundat,

    Lucr. 6, 712; so,

    fons campis,

    id. 5, 603; and:

    aqua gutture pleno,

    Ov. R. Am. 536:

    cum pituita redundat aut bilis,

    Cic. Tusc. 4, 10, 23; cf.:

    locos pituitosos et quasi redundantes,

    id. Fat. 4, 7:

    sanguis in ora et oculos redundat,

    Flor. 3, 17, 8. —
    b.
    Poet., in part. pass.:

    redundatus = redundans: amne redundatis fossa madebat aquis,

    Ov. F. 6, 402; and for undans: (Boreae vis saeva) redundatas flumine cogit aquas, the swelling, surging waters (opp. aequato siccis aquilonibus Istro), id. Tr. 3, 10, 52.—
    B.
    Transf.: redundare aliquā re, or absol., to be over full of, to overflow with any thing.
    1.
    Of things:

    quae (crux) etiam nunc civis Romani sanguine redundat,

    is soaked with, Cic. Verr. 2, 4, 11, § 26; cf.:

    sanguine hostium Africa,

    id. Imp. Pomp. 11, 30; and id. Cat. 3, 10, 24:

    largus manat cruor: ora redundant Et patulae nares,

    Luc. 9, 812.—
    2.
    Of persons:

    hesternā cenā redundantes,

    Plin. Pan. 63, 3. —
    II.
    Trop., to flow forth in excess, superabound, redound, to be superfluous, redundant; to flow forth freely, to be copious, to abound:

    is (Molo) dedit operam, ut nimis redundantes nos juvenili quādam dicendi impunitate et licentiā reprimeret, et quasi extra ripas diffluentes coërceret,

    Cic. Brut. 91, 316:

    ne aut non compleas verbis, quod proposueris, aut redundes,

    id. Part. Or. 7, 18; cf.:

    Stesichorus redundat atque effunditur,

    Quint. 10, 1, 62:

    Asiatici oratores parum pressi et nimis redundantes,

    Cic. Brut. 13, 51; id. de Or. 2, 21, 88; cf. Quint. 9, 4, 116; 12, 10, 12; 17:

    hoc tempus omne post consulatum objecimus iis fluctibus, qui per nos a communi peste depulsi, in nosmet ipsos redundarunt,

    Cic. de Or. 1, 1, 3:

    quod redundabit de vestro frumentario quaestu,

    id. Verr. 2, 3, 66, § 155:

    quorum (vitiorum) ad amicos redundet infamia,

    id. Lael. 21, 76: vitia Atheniensium in civitatem nostram, id. Rep. 1, 3, 5:

    si ex hoc beneficio nullum in me periculum redundavit,

    id. Sull. 9, 27; cf.:

    servi, ad quos aliquantum etiam ex cottidianis sumptibus ac luxurie redundet,

    id. Cael. 23, 57 fin.:

    in genus auctoris miseri fortuna redundat,

    Ov. Tr. 3, 1, 73:

    nationes, quae numero hominum ac multitudine ipsa poterant in provincias nostras redundare,

    id. Prov. Cons. 12, 31:

    si haec in eum annum redundarint,

    id. Mur. 39, 85:

    quod laudem adulescentis propinqui existimo etiam ad meum aliquem fructum redundare,

    to redound, id. Lig. 3, 8; cf.:

    gaudeo tuā gloriā, cujus ad me pars aliqua redundat,

    Plin. Ep. 5, 12, 2:

    omnium quidem beneficiorum quae merentibus tribuuntur non ad ipsos gaudium magis quam ad similes redundat,

    id. Pan. 62, 1; Quint. 12, 2, 19:

    nisi operum suorum ad se laudem, manubias ad patriam redundare maluisset,

    Val. Max. 4, 3, 13:

    ut gloria ejus ad ipsum redundaret,

    id. 8, 14, ext. 4;

    Auct. B. Alex. 60, 2: animus per se multa desiderat, quae ad officium fructumve corporis non redundant,

    Lact. 7, 11, 7:

    ex rerum cognitione efflorescat et redundet oportet oratio,

    pour forth copiously, abundantly, Cic. de Or. 1, 6, 20:

    ex meo tenui vectigali... aliquid etiam redundabit,

    something will still remain, id. Par. 6, 3, 49:

    non reus ex eā causā redundat Postumus,

    does not appear to be guilty, id. Rab. Post. 5, 11:

    hinc illae extraordinariae pecuniae redundarunt,

    have flowed, proceeded, id. Verr. 2, 1, 39, § 100; cf. id. ib. 2, 3, 43, § 103: ne quid hoc parricidā civium interfecto, invidiae mihi in posteritatem redundaret, should redound to or fall upon me, id. Cat. 1, 12, 29. —
    * b.
    Poet., with acc.:

    Vulturnus Raucis talia faucibus redundat,

    spouts forth, Stat. S. 4, 3, 71.—
    B.
    Transf., to be present in excess; to be redundant, superabound; and: redundare aliquā re, to have an excess or redundancy of any thing: redundat aurum ac thesauri patent, Lucil. ap. Non. 384, 17:

    in quibus (definitionibus) neque abesse quicquam decet neque redundare,

    Cic. de Or. 2, 19, 83; cf.:

    ut neque in Antonio deesset hic ornatus orationis neque in Crasso redundaret,

    id. ib. 3, 4, 16; Quint. 1, 4, 9:

    ut nulla (species) neque praetermittatur neque redundet,

    Cic. Or. 33, 117:

    munitus indicibus fuit, quorum hodie copia redundat,

    id. Sest. 44, 95:

    splendidissimorum hominum multitudine,

    id. Pis. 11, 25; cf.:

    redundante multitudine,

    Tac. H. 2, 93:

    quod bonum mihi redundat,

    Cic. Q. Fr. 3, 9, 1:

    quo posset urbs et accipere ex mari, quo egeret, et reddere, quo redundaret,

    id. Rep. 2, 5, 10:

    omnibus vel ornamentis vel praesidiis redundare,

    id. Fam. 3, 10, 5:

    tuus deus non digito uno redundat, sed capite, collo, cervicibus, etc.,

    id. N. D. 1, 35, 99:

    hominum multitudine,

    id. Pis. 11, 25; cf.

    armis,

    Tac. H. 2, 32:

    hi clientelis etiam exterarum nationum redundabant,

    id. Or. 36:

    acerbissimo luctu redundaret ista victoria,

    Cic. Lig. 5, 15:

    Curiana defensio tota redundavit hilaritate quādam et joco,

    id. de Or. 2, 54, 221.— Hence, rĕdundans, antis, P. a., overflowing, superfluous, excessive, redundant:

    amputatio et decussio redundantioris nitoris,

    Tert. Cult. Fem. 2, 9.— Adv.: rĕdundanter, redundantly, superfluously, excessively, Plin. Ep. 1, 20, 21.— Comp., Ambros. Ep. 82, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > redundo

  • 31 Regillanus

    1.
    rēgillus, a, um, adj. dim. [regius], royal, regal, magnificent:

    inducula,

    Plaut. Ep. 2, 2, 39: tunica, Varr. ap. Non. 539, 10; cf. Fest. s. h. v. p. 286 Müll.
    2.
    Rēgillus, i, m.
    I.
    A town of the Sabines, whence Appius Claudius emigrated to Rome, Liv. 2, 16 Drak.; also called Rēgilli, ōrum, m., Suet. Tib. 1.— Hence, Rēgillānus, a, um, and Rēgillensis, e, adj., of or belonging to Regillus:

    Claudius Appius Regillanus,

    Suet. Tib. 2:

    Claudius Regillensis,

    Liv. 8, 15.—
    II.
    A small lake in Latium (the mod. Cornufelle), celebrated for the victory over the Latins gained there by the Romans under the dictator Postumius, Cic. N. D. 3, 5, 11;

    called also lacus Regillus,

    Liv. 2, 19; Plin. 33, 2, 11, § 38;

    and Regilli lacus,

    Flor. 1, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 16.— Hence, Rēgillensis, surname of the Postumii:

    M. Postumio Regillensi,

    Liv. 4, 49, 7:

    A. et L. Postumii Regillenses,

    id. 6, 22, 5.—
    III.
    A Roman surname in the Æmilian gens, Cic. Att. 12, 24, 2:

    M. Aemilius Regillus,

    Liv. 24, 7 fin.; 8; 29, 11 fin.; 38.

    Lewis & Short latin dictionary > Regillanus

  • 32 Regillensis

    1.
    rēgillus, a, um, adj. dim. [regius], royal, regal, magnificent:

    inducula,

    Plaut. Ep. 2, 2, 39: tunica, Varr. ap. Non. 539, 10; cf. Fest. s. h. v. p. 286 Müll.
    2.
    Rēgillus, i, m.
    I.
    A town of the Sabines, whence Appius Claudius emigrated to Rome, Liv. 2, 16 Drak.; also called Rēgilli, ōrum, m., Suet. Tib. 1.— Hence, Rēgillānus, a, um, and Rēgillensis, e, adj., of or belonging to Regillus:

    Claudius Appius Regillanus,

    Suet. Tib. 2:

    Claudius Regillensis,

    Liv. 8, 15.—
    II.
    A small lake in Latium (the mod. Cornufelle), celebrated for the victory over the Latins gained there by the Romans under the dictator Postumius, Cic. N. D. 3, 5, 11;

    called also lacus Regillus,

    Liv. 2, 19; Plin. 33, 2, 11, § 38;

    and Regilli lacus,

    Flor. 1, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 16.— Hence, Rēgillensis, surname of the Postumii:

    M. Postumio Regillensi,

    Liv. 4, 49, 7:

    A. et L. Postumii Regillenses,

    id. 6, 22, 5.—
    III.
    A Roman surname in the Æmilian gens, Cic. Att. 12, 24, 2:

    M. Aemilius Regillus,

    Liv. 24, 7 fin.; 8; 29, 11 fin.; 38.

    Lewis & Short latin dictionary > Regillensis

  • 33 Regilli

    1.
    rēgillus, a, um, adj. dim. [regius], royal, regal, magnificent:

    inducula,

    Plaut. Ep. 2, 2, 39: tunica, Varr. ap. Non. 539, 10; cf. Fest. s. h. v. p. 286 Müll.
    2.
    Rēgillus, i, m.
    I.
    A town of the Sabines, whence Appius Claudius emigrated to Rome, Liv. 2, 16 Drak.; also called Rēgilli, ōrum, m., Suet. Tib. 1.— Hence, Rēgillānus, a, um, and Rēgillensis, e, adj., of or belonging to Regillus:

    Claudius Appius Regillanus,

    Suet. Tib. 2:

    Claudius Regillensis,

    Liv. 8, 15.—
    II.
    A small lake in Latium (the mod. Cornufelle), celebrated for the victory over the Latins gained there by the Romans under the dictator Postumius, Cic. N. D. 3, 5, 11;

    called also lacus Regillus,

    Liv. 2, 19; Plin. 33, 2, 11, § 38;

    and Regilli lacus,

    Flor. 1, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 16.— Hence, Rēgillensis, surname of the Postumii:

    M. Postumio Regillensi,

    Liv. 4, 49, 7:

    A. et L. Postumii Regillenses,

    id. 6, 22, 5.—
    III.
    A Roman surname in the Æmilian gens, Cic. Att. 12, 24, 2:

    M. Aemilius Regillus,

    Liv. 24, 7 fin.; 8; 29, 11 fin.; 38.

    Lewis & Short latin dictionary > Regilli

  • 34 Regillus

    1.
    rēgillus, a, um, adj. dim. [regius], royal, regal, magnificent:

    inducula,

    Plaut. Ep. 2, 2, 39: tunica, Varr. ap. Non. 539, 10; cf. Fest. s. h. v. p. 286 Müll.
    2.
    Rēgillus, i, m.
    I.
    A town of the Sabines, whence Appius Claudius emigrated to Rome, Liv. 2, 16 Drak.; also called Rēgilli, ōrum, m., Suet. Tib. 1.— Hence, Rēgillānus, a, um, and Rēgillensis, e, adj., of or belonging to Regillus:

    Claudius Appius Regillanus,

    Suet. Tib. 2:

    Claudius Regillensis,

    Liv. 8, 15.—
    II.
    A small lake in Latium (the mod. Cornufelle), celebrated for the victory over the Latins gained there by the Romans under the dictator Postumius, Cic. N. D. 3, 5, 11;

    called also lacus Regillus,

    Liv. 2, 19; Plin. 33, 2, 11, § 38;

    and Regilli lacus,

    Flor. 1, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 16.— Hence, Rēgillensis, surname of the Postumii:

    M. Postumio Regillensi,

    Liv. 4, 49, 7:

    A. et L. Postumii Regillenses,

    id. 6, 22, 5.—
    III.
    A Roman surname in the Æmilian gens, Cic. Att. 12, 24, 2:

    M. Aemilius Regillus,

    Liv. 24, 7 fin.; 8; 29, 11 fin.; 38.

    Lewis & Short latin dictionary > Regillus

  • 35 regillus

    1.
    rēgillus, a, um, adj. dim. [regius], royal, regal, magnificent:

    inducula,

    Plaut. Ep. 2, 2, 39: tunica, Varr. ap. Non. 539, 10; cf. Fest. s. h. v. p. 286 Müll.
    2.
    Rēgillus, i, m.
    I.
    A town of the Sabines, whence Appius Claudius emigrated to Rome, Liv. 2, 16 Drak.; also called Rēgilli, ōrum, m., Suet. Tib. 1.— Hence, Rēgillānus, a, um, and Rēgillensis, e, adj., of or belonging to Regillus:

    Claudius Appius Regillanus,

    Suet. Tib. 2:

    Claudius Regillensis,

    Liv. 8, 15.—
    II.
    A small lake in Latium (the mod. Cornufelle), celebrated for the victory over the Latins gained there by the Romans under the dictator Postumius, Cic. N. D. 3, 5, 11;

    called also lacus Regillus,

    Liv. 2, 19; Plin. 33, 2, 11, § 38;

    and Regilli lacus,

    Flor. 1, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 16.— Hence, Rēgillensis, surname of the Postumii:

    M. Postumio Regillensi,

    Liv. 4, 49, 7:

    A. et L. Postumii Regillenses,

    id. 6, 22, 5.—
    III.
    A Roman surname in the Æmilian gens, Cic. Att. 12, 24, 2:

    M. Aemilius Regillus,

    Liv. 24, 7 fin.; 8; 29, 11 fin.; 38.

    Lewis & Short latin dictionary > regillus

  • 36 Rubrensis

    Rŭbrensis lacus, a lake of Gallia Narbonensis, near Narbonne, now L ' Etang de Sigoan, Plin. 3, 4, 5, § 32; called also Rŭ-brēsus lacus, Mel. 2, 5, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > Rubrensis

  • 37 Rubresus

    Rŭbrensis lacus, a lake of Gallia Narbonensis, near Narbonne, now L ' Etang de Sigoan, Plin. 3, 4, 5, § 32; called also Rŭ-brēsus lacus, Mel. 2, 5, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > Rubresus

  • 38 Sabatinus

    Sābātīnus ( poet. Sābātĭus), a, um, adj., of or belonging to Sabate (a town of Etruria): lacus, the Lake of Sabate, now Lago di Bracciano, Front. Aquaed. 71; Col. 8, 16, 2;

    called lacus Sabate,

    Fest. p. 343 Müll.:

    Sabatina tribus,

    Liv. 6, 5 fin.;

    Fest. l. l.—Form Sabatius: stagna,

    Sil. 8, 492.

    Lewis & Short latin dictionary > Sabatinus

  • 39 Sabatius

    Sābātīnus ( poet. Sābātĭus), a, um, adj., of or belonging to Sabate (a town of Etruria): lacus, the Lake of Sabate, now Lago di Bracciano, Front. Aquaed. 71; Col. 8, 16, 2;

    called lacus Sabate,

    Fest. p. 343 Müll.:

    Sabatina tribus,

    Liv. 6, 5 fin.;

    Fest. l. l.—Form Sabatius: stagna,

    Sil. 8, 492.

    Lewis & Short latin dictionary > Sabatius

  • 40 Turnus

    Turnus, i, m.
    I.
    A king of the Rutuli, killed by Æneas, Liv. 1, 2, 3; Verg. A. 7, 344 sq.; Ov. M. 14, 451 sq.; Tib. 2, 5, 48; Suet. Ner. 54:

    Turni lacus, i. e. lacus Juturnae,

    Col. 10, 138.—
    II.
    Turnus Herdonius, a Latin, the enemy of Tarquinius Superbus, Liv. 1, 50 sqq.

    Lewis & Short latin dictionary > Turnus

См. также в других словарях:

  • Lacus — ( la. lake) can refer to multiple things: Geography * Lucrinus Lacus, Campania * Alsietinus Lacus, Etruria * Lacus Curtius, Rome * Lacus Juturnae, Rome Extraterrestrial * Solis Lacus, Mars * Lacus Aestatis, Moon * Lacus Autumni, Moon * Lacus… …   Wikipedia

  • Lacus — (lat.), 1) großes Wasserbehältniß; 2) Gefäß für ausgepreßtes Öl, Wein etc.; 3) Landsee; z.B. Lacus Ampsancti, s.u. Ampsancti lacus etc. Lacus Bodamicus, Bodensee …   Pierer's Universal-Lexikon

  • LACUS — apud Columellam l. 1. c. 6. spatia sunt quaedam quadrata, quibus distinguuntur granaria, ubi separatim quaeque legumina seponuntur: hinc ad vestes translata vox, vide supra. Apud Mart. l. 14. Apoph. Eprgr. 1. Nec timet aedilem moto spectare… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Lacus — (lat.), See …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Lacus — (lat.), der See …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Lacus — (as used in expressions) Lacus Avernus Lacus Larios Lacus Brigantinus Lacus Benacus lacus Verbanus Lacus Asphaltites lacus Nemorensis …   Enciclopedia Universal

  • Lacus — (as used in expressions) Lacus Larius Lacus Brigantinus Lacus Asphaltites Lacus Benacus Lacus Verbanus Lacus Nemorensis * * * …   Universalium

  • Lacus — En exogéologie, un lacus désigne une formation topographique en forme de « lac », qu il s agisse d une petite plaine uniformément sombre (sur la Lune et sur Mars) ou d une véritable étendue liquide (sur le satellite Titan de la planète… …   Wikipédia en Français

  • Lacus Clyne — Lacus (ラクス・クライン, Rakusu Kurain?) est un personnage des séries d animation japonaises Mobile Suit Gundam SEED et Mobile Suit Gundam SEED Destiny. C est une chanteuse populaire sur PLANT et, plus tard, l un des co leader de la Faction Clyne.… …   Wikipédia en Français

  • Lacus Somniorum — Lacus Somniorum, photographié par la sonde orbitale Clementine. En bas à gauche une partie de Mare Serenitatis. En bas et au milieu le cratère Posidonius de 95 km de large. Lacus Somniorum (Lac des songes en latin) est une plaine située dans la… …   Wikipédia en Français

  • Lacus Felicitatis — Lacus Felicitatis, photographié en 1994 par la sonde orbitale Clementine. A droite, une partie de Lacus Odii …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»