Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

labes

  • 61 macula

    1.
    măcŭla, ae, f. [for malocula, malcula, dim.; cf. Sanscr. mala, dirt], a spot, mark, stain (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., Plin. 37, 10, 56, § 155:

    (bos) maculis insignis et albo,

    i. e. with white spots, Verg. G. 3, 56:

    maculis albis equus,

    id. A. 9, 49:

    maculis auro squalentibus ardens (rex apum),

    id. G. 4, 91: in ipsis quasi maculis (terra), ubi habitatur, in those spots, i. e. small places, Cic. Rep. 6, 19 fin.:

    parcit cognatis maculis similis fera,

    Juv. 15, 160; cf. 5, 104.—
    2.
    Transf., a mesh in a net, a hole in network or in a web:

    rete grandibus maculis,

    Varr. R. R. 3, 11, 3; Col. 8, 15, 1:

    reticulum minutis maculis,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 27:

    retia maculis distincta,

    Ov. H. 5, 19. —Of the meshes of a spider's web, Plin. 11, 24, 28, § 81.—
    B.
    In partic., a spot, stain, blot, blemish, mole, etc.:

    maculari corpus maculis luridis,

    Plaut. Capt. 3, 4, 63:

    est corporis macula, naevus,

    Cic. N. D. 1, 28, 79:

    maculas auferre de vestibus,

    Ov. F. 3, 821:

    extrahere,

    Plin. 20, 13, 50, § 120:

    in veste facere,

    id. 12, 25, 54, § 123:

    e veste abluere,

    id. 28, 7, 23, § 109:

    mederi maculis corporis,

    id. 36, 19, 33, § 140; cf.:

    lentigines ac maculas e facie tollere,

    id. 20, 2, 4, § 9.—
    II.
    Trop. (acc. to I. B.), a blot, stain, stigma, blemish, fault in character: quem scis scire tuas omnes maculasque notasque, Lucil. ap. Non. 350, 13:

    inest amoris macula huic homini in pectore,

    Plaut. Poen. 1, 1, 70:

    jam ego ex corpore exigam omnis maculas maerorum tibi,

    id. Capt. 4, 2, 61: vitium commune omnium est, Quod nimium ad rem in senecta attenti sumus: hanc maculam nos decet Effugere, * Ter. Ad. 5, 8, 31:

    delenda vobis est illa macula, Mithridatico bello suscepta,

    Cic. Imp. Pomp. 3, 7:

    est hujus saeculi labes quaedam et macula, virtuti invidere,

    id. Balb. 6, 15:

    vitae splendorem maculis aspergere,

    id. Planc. 12, 30:

    furtorum et flagitiorum,

    id. Verr. 2, 5, 46, § 121:

    adulescentiae,

    id. ib. 1, 4, 11:

    familiae,

    id. Clu. 5, 12:

    in oratione nitida notabile humilius verbum et velut macula,

    Quint. 8, 3, 18; 8, 5, 28:

    ne Claudiae genti eam inustam maculam vellent,

    Liv. 3, 58:

    plurima sunt nitidis maculam haesuram figentia rebus,

    enduring disgrace, Juv. 14, 2.
    2.
    Măcŭla, ae, m., a Roman surname, e. g. of Q. Pompeius, Cic. Fam. 6, 19, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > macula

  • 62 morbifer

    morbĭfer or morbĭfĕrus, ĕra, ĕrum, adj. [morbus-fero], that brings disease (postclass.):

    labes,

    Paul. Nol. Carm. 25, 238.

    Lewis & Short latin dictionary > morbifer

  • 63 morbiferus

    morbĭfer or morbĭfĕrus, ĕra, ĕrum, adj. [morbus-fero], that brings disease (postclass.):

    labes,

    Paul. Nol. Carm. 25, 238.

    Lewis & Short latin dictionary > morbiferus

  • 64 Mursa

    Mursa or Mursĭa, ae, f., a city in Pannonia, now Esgek, Eutr. 9, 6; 10, 6; Aur. Vict. Epit. 41.—Hence,
    A.
    Mursen-sis or Mursĭensis, e, adj., of or belonging to Mursa or Mursia, Mursian:

    Mursense proelium,

    Amm. 15, 5, 33:

    episcopus (al. Mursiensis),

    Hier. adv. Lucifer. 18.—
    B.
    Mursīnus, a, um, adj., of or belonging to the city of Mursa, Mursian:

    labes,

    Aur. Vict. Caesar. 33.

    Lewis & Short latin dictionary > Mursa

  • 65 Mursensis

    Mursa or Mursĭa, ae, f., a city in Pannonia, now Esgek, Eutr. 9, 6; 10, 6; Aur. Vict. Epit. 41.—Hence,
    A.
    Mursen-sis or Mursĭensis, e, adj., of or belonging to Mursa or Mursia, Mursian:

    Mursense proelium,

    Amm. 15, 5, 33:

    episcopus (al. Mursiensis),

    Hier. adv. Lucifer. 18.—
    B.
    Mursīnus, a, um, adj., of or belonging to the city of Mursa, Mursian:

    labes,

    Aur. Vict. Caesar. 33.

    Lewis & Short latin dictionary > Mursensis

  • 66 Mursia

    Mursa or Mursĭa, ae, f., a city in Pannonia, now Esgek, Eutr. 9, 6; 10, 6; Aur. Vict. Epit. 41.—Hence,
    A.
    Mursen-sis or Mursĭensis, e, adj., of or belonging to Mursa or Mursia, Mursian:

    Mursense proelium,

    Amm. 15, 5, 33:

    episcopus (al. Mursiensis),

    Hier. adv. Lucifer. 18.—
    B.
    Mursīnus, a, um, adj., of or belonging to the city of Mursa, Mursian:

    labes,

    Aur. Vict. Caesar. 33.

    Lewis & Short latin dictionary > Mursia

  • 67 Mursiensis

    Mursa or Mursĭa, ae, f., a city in Pannonia, now Esgek, Eutr. 9, 6; 10, 6; Aur. Vict. Epit. 41.—Hence,
    A.
    Mursen-sis or Mursĭensis, e, adj., of or belonging to Mursa or Mursia, Mursian:

    Mursense proelium,

    Amm. 15, 5, 33:

    episcopus (al. Mursiensis),

    Hier. adv. Lucifer. 18.—
    B.
    Mursīnus, a, um, adj., of or belonging to the city of Mursa, Mursian:

    labes,

    Aur. Vict. Caesar. 33.

    Lewis & Short latin dictionary > Mursiensis

  • 68 Mursinus

    Mursa or Mursĭa, ae, f., a city in Pannonia, now Esgek, Eutr. 9, 6; 10, 6; Aur. Vict. Epit. 41.—Hence,
    A.
    Mursen-sis or Mursĭensis, e, adj., of or belonging to Mursa or Mursia, Mursian:

    Mursense proelium,

    Amm. 15, 5, 33:

    episcopus (al. Mursiensis),

    Hier. adv. Lucifer. 18.—
    B.
    Mursīnus, a, um, adj., of or belonging to the city of Mursa, Mursian:

    labes,

    Aur. Vict. Caesar. 33.

    Lewis & Short latin dictionary > Mursinus

  • 69 permicies

    permĭtĭes ( - ĭcĭes), ēi, f. [per and root mi-; Sanscr. mi-, perire; cf. Gr. minuô, meiôn; Lat. minor, minimus; a distinct word from pernicies, v. Corss. Krit. Beit. p. 266 sq.; Munro ad Lucr. 1, 451; Koch, Exercitt. Crit. in Prisc. Poët. Rom., Bonn. 1851, p. 9; cf. contra, Bergk, Beit. z. Lat. Gram. 1, 154 sq.; Ussing ad Plaut. As. 132; Lorenz ad Plaut. Most. 1, 1, 3], a wasting away, perishing; ruin, destruction, decay (cf.:

    pernicies, labes, exitium): erilis permicies, of a slave,

    Plaut. Most. 1, 1, 3 Ritschl; also in all MSS. Plaut. Ps. 1, 3, 130; and in good MSS. id. As. 1, 1, 120; id. Bacch. 4, 7, 29; cf. Non. p. 153; 218.

    Lewis & Short latin dictionary > permicies

  • 70 permities

    permĭtĭes ( - ĭcĭes), ēi, f. [per and root mi-; Sanscr. mi-, perire; cf. Gr. minuô, meiôn; Lat. minor, minimus; a distinct word from pernicies, v. Corss. Krit. Beit. p. 266 sq.; Munro ad Lucr. 1, 451; Koch, Exercitt. Crit. in Prisc. Poët. Rom., Bonn. 1851, p. 9; cf. contra, Bergk, Beit. z. Lat. Gram. 1, 154 sq.; Ussing ad Plaut. As. 132; Lorenz ad Plaut. Most. 1, 1, 3], a wasting away, perishing; ruin, destruction, decay (cf.:

    pernicies, labes, exitium): erilis permicies, of a slave,

    Plaut. Most. 1, 1, 3 Ritschl; also in all MSS. Plaut. Ps. 1, 3, 130; and in good MSS. id. As. 1, 1, 120; id. Bacch. 4, 7, 29; cf. Non. p. 153; 218.

    Lewis & Short latin dictionary > permities

  • 71 pernicies

    pernĭcĭes, ēi (old form of the gen. pernicii or pernici, Sisenn. ap. Gell. 9, 14, 12, and ap. Non. 486, 30; Cic. Rosc. Am. 45, 131, acc. to Gell. 9, 14, 19, and acc. to Non. 486, 28. But Charis., p. 53 P., gives for the passages of Cicero above cited the form pernicies; cf.

    , also,

    Diom. p. 281 P.— Dat. pernicie, Liv. 5, 13, 5 Drak. N. cr.:

    pernicii,

    Nep. 8, 2; v. also, permities), f. [perneco], destruction, death, ruin, overthrow, disaster, calamity (syn.: exitium, labes).
    I.
    Lit.:

    quantā in pernicie siet,

    Plaut. Bacch. 4, 7, 29:

    de pernicie populi Romani et exitio hujus urbis,

    Cic. Cat. 4, 5, 10:

    videbam perniciem meam cum magnā calamitate rei publicae esse conjunctam,

    id. ib. 1, 5, 11:

    perniciem rei publicae moliens,

    id. ib. 1, 2, 5:

    cum tuā peste ac pernicie cumque eorum exitio, qui, etc.,

    id. ib. 1, 13, 33:

    incumbere ad perniciem alicujus,

    id. Mur. 28, 59:

    in apertam perniciem incurrere,

    id. N. D. 3, 27, 69:

    ad perniciem vocari,

    id. de Or. 2, 9, 35: Romanos inferendae pernicii causā venisse, Sisenn. ap. Gell. and Non. 1. 1.:

    alicui perniciem machinari,

    Sall. C. 18, 7:

    perniciem invenire sibi et aliis,

    Tac. A. 1, 74:

    pernicies in accusatorem vertit,

    id. ib. 11, 37; id. H. 3, 27:

    in nepotum Perniciem,

    Hor. C. 2, 13, 4.—
    II.
    Transf., concr., a person or thing that is ruinous or baleful, destruction, ruin, bane, pest:

    egredere, erilis pernicies, ex aedibus,

    Plaut. Most. 1, 1, 3 Lorenz (Ritschl, permicies):

    perlecebrae, pernicies, adulescentum exitium,

    id. As. 1, 2, 7:

    legirupa, pernicies adulescentum,

    id. Ps. 1, 3, 130; cf.:

    leno, pernicies communis adulescentium,

    Ter. Ad. 2, 1, 34:

    pernicies provinciae Siciliae,

    i. e. Verres, Cic. Verr. 1, 1, 2:

    illam perniciem exstinxit ac sustulit,

    i. e. Clodius, id. Mil. 31, 84:

    lymphae vini pernicies,

    Cat. 27, 5:

    eripite hanc pestem perniciemque mihi,

    id. 76, 20:

    pernicies et tempestas barathrumque macelli,

    Hor. Ep. 1, 15, 31.—Of animals, Col. 8, 14, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > pernicies

  • 72 pestilentia

    pestĭlentĭa, ae, f. [pestilens], an infectious or contagious disease, a plague, pest, pestilence.
    I.
    Lit. (class.):

    Massilienses gravi pestilentiā conflictati,

    Caes. B. C. 2, 22; Cic. Off. 2, 5, 16:

    pestilentia gravis incidit in urbem,

    Liv. 27, 23:

    pestilentiae contagia prohibere,

    Plin. 23, 8, 80, § 157; Cels. 1, 10; 2, 1; 3, 7 init.
    B.
    Transf., an unwholesome atmosphere, weather, or region (class.):

    agrorum genus propter pestilentiam vastum atque desertum,

    Cic. Agr. 2, 26, 70:

    pestilentiae signa (opp. signa salubritatis),

    id. Div. 1, 5, 7:

    pestilentiae possessores,

    id. Agr. 1, 5, 15.—
    II.
    Trop., a plague, pest, pestilence ( poet. and in postclass. prose):

    oratio plena veneni et pestilentiae,

    Cat. 44, 11:

    cathedra pestilentiae,

    the seat of the scornful, Vulg. Psa. 1, 1.— In plur.:

    animorum labes et pestilentiae,

    Gell. 1, 2, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > pestilentia

  • 73 turpitudo

    turpĭtūdo, ĭnis, f. [turpis], ugliness, unsightliness, foulness, deformity (syn. deformitas).
    I.
    Lit. (very rare):

    an est ullum malum majus turpitudine?

    Cic. Off. 3, 29, 105:

    virtutis laude turpitudinem tegere,

    App. Mag. p. 283, 9.—
    II.
    Trop., baseness, shamefulness, disgrace, dishonor, infamy, turpitude (syn.:

    obscenitas, dedecus): ut nullum probrum, nullum facinus, nulla turpitudo ab accusatore obiceretur,

    Cic. Font. 16, 37:

    quanta erit turpitudo, quantum dedecus, quanta labes,

    id. Phil. 7, 5, 15:

    turpitudinem atque infamiam delere ac tollere,

    id. Verr. 1, 16, 49; id. Fin. 3, 11, 38:

    si omnia fugiendae turpitudinis adipiscendaeque honestatis causā faciemus,

    id. Tusc. 2, 27, 66; cf.:

    fuga turpitudinis, appetentia laudis et honestatis,

    id. Rep. 1, 2, 2:

    (divitiis) abuti per turpitudinem,

    Sall. C. 13, 2:

    cum summā turpitudine in exsilio aetatem agere,

    id. ib. 58, 12:

    populo turpitudinem et impudentiam exprobrare,

    Suet. Aug. 42:

    verborum,

    Cic. de Or. 2, 59, 242:

    ut turpitudinem fugae virtute delerent,

    Caes. B. G. 2, 27:

    generis,

    Quint. 3, 7, 19:

    pristinae vitae,

    Gell. 18, 3, 3.— Plur.:

    propter flagitiorum ac turpitudinum societatem,

    fellowship in vile practices, Cic. Verr. 2, 5, 41, § 107; v. also turpido.

    Lewis & Short latin dictionary > turpitudo

См. также в других словарях:

  • Labes — (pluriel labēs) est un mot d origine latine désignant une forte déclinaison ou un effondrement, en particulier au niveau du sol. Utilisé sur Mars pour désigner d énormes glissements de terrain, tous localisés sans exception au sein de Valles… …   Wikipédia en Français

  • Labes — is also the German name of Łobez, Poland. Labes (plural: labes ) is a Latin word used by exogeologists to refer to chaotic regions, featuring ridges and steep valleys, in the Valles Marineris region of Mars …   Wikipedia

  • Labes — Labes,   polnisch Łobez [ u̯ɔbɛs], Stadt in der Woiwodschaft Westpommern (bis 1998 in der aufgelösten Woiwodschaft Szczecin [Stettin]), Polen, an der Rega, 11 000 Einwohner; Kartoffel , Milch , Metallverarbeitung, Mischfutterwerk.   Geschichte:   …   Universal-Lexikon

  • Labes — Labes, Kreisstadt im Kreise Regenwalde des Regierungsbezirks Stettin der preußischen Provinz Pommern, am Zusammenfluß der Lotznitz u. Rega; Tuch u. Raschweberei; 4300 Ew …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Labes — Labes, Hauptstadt des Kreises Regenwalde im preuß. Regbez. Stettin, an der Rega, Knotenpunkt der Staatsbahnlinie Stettin Belgard und der Kleinbahn Daber L., hat eine evang. Kirche, Synagoge, Amtsgericht, Landgestüt, Fabrikation von… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Labes — Labes, Kreisstadt im preuß. Reg. Bez. Stettin, an der Rega, (1905) 5183 E., Amtsgericht, Landesgestüt …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Labes — Łobez …   Deutsch Wikipedia

  • Labes — Recorded in many spelling forms including the French and English Abba, Abbay, Abbe, Abbate, Abbatt, Labb, Labbe, Labbey, Labes, Labey, Abade, the Scottish Abbie and Abbe, and the Italian Abbattini, Dell Abate or Degli Abbati, this most… …   Surnames reference

  • Labes'sche Brücken — Labes sche Brücken, Art hölzerner Brücken, s.d. B) b) ff) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • labes realis — an inherent defect in title to property. Stolen goods or goods obtained by fraud, common examples, cannot be transferred, even to an innocent third party. Sometimes also called a vitium reale. Collins dictionary of law. W. J. Stewart. 2001 …   Law dictionary

  • Labės Pyskovcai — Sp Lãbės Pýskovcai Ap Labské Pískovce L kraštovaizdis Čekijoje …   Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»