lśnić

См. также в других словарях:

• lśnić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, lśnię, lśni, lśnij {{/stl 8}}{{stl 7}} zwykle w odniesieniu do przedmiotów, powierzchni odbijających światło lub świecących światłem własnym, dających blask: jaśnieć, błyszczeć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Lśnić… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• lśnić — ndk VIa, lśni, lśnił «dawać blask, odbijać światło; błyszczeć, jaśnieć, świecić» Lśnić jak lustro, jak zwierciadło, jak brylant, jak szkło. Lśniło od czystości. Lśniące włosy. lśnić się to samo, co lśnić W oddali lśniła się tafla wody …   Słownik języka polskiego

• lśnić się — {{/stl 13}}{{stl 7}}to samo co lśnić: Podłoga lśni się jak lustro. Szyby lśnią się w słońcu. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• lśnienie — n I 1. rzecz. od lśnić. 2. lm D. lśnienieeń «blask, błysk» lśnienie się rzecz. od lśnić się …   Słownik języka polskiego

• błyskać — ndk I, błyskaćam, błyskaćasz, błyskaćają, błyskaćaj błysnąć dk Va, błyskaćnę, błyśniesz, błyśnie, błyśnij, błyskaćnął, błyskaćnęła a. błyskaćsła, błyskaćnęli 1. «świecić czymś krótko, z przerwami, migotać poruszając czymś świecącym, błyszczącym»… …   Słownik języka polskiego

• błyszczeć — ndk VIIb, błyszczećczę, błyszczećczysz, błyszcz, błyszczećczał, błyszczećczeli 1. «jaśnieć blaskiem; lśnić, połyskiwać» Błyszczą ogniska, lampy. Złota broszka błyszczy. Błyszczące guziki. Śnieg błyszczy w słońcu. Oczy błyszczą ze wzruszenia. 2.… …   Słownik języka polskiego

• czystość — ż V, DCMs. czystośćści, blm 1. rzecz. od czysty (tylko w zn. 1 6) a) w zn. 1: Nadzwyczajna, wzorowa czystość. Utrzymywać czystość. Lśnić czystością. ◊ Nie pierwszej czystości, wątpliwej, podejrzanej czystości «przybrudzony, brudny» ◊ Nie grzeszyć …   Słownik języka polskiego

• iskrzyć — dk VIb, iskrzyćrzy, iskrzyćrzył «sypać iskrami» Uszkodzony przewód elektryczny iskrzy niebezpiecznie. Kamienie iskrzyły pod kopytami koni. iskrzyć się «lśnić migotliwym blaskiem; błyszczeć» Śnieg iskrzy się w słońcu. Woda iskrzyła się… …   Słownik języka polskiego

• jarzyć się — ndk VIb, jarzyć sięrzy się, jarzyć sięrzył się 1. «żarząc się świecić słabym blaskiem» Papieros jarzył się w ciemności. Jarzące się węgle w popielniku. 2. «błyszczeć się, lśnić w jasnym oświetleniu lub jako jasne, oświetlone punkty, miejsca» Staw …   Słownik języka polskiego

• jedwabiście — «miękko, gładko, połyskliwie, jak jedwab» Jedwabiście miękki. Błyszczeć, lśnić jedwabiście …   Słownik języka polskiego

• mienić się — ndk VIa, mienić sięnię się, mienić sięnisz się, mień się, mienić sięnił się «przybierać różne, zmieniające się odcienie jakiejś barwy, zmieniać barwę, błyszczeć różnymi barwami; lśnić się, skrzyć się» Rzeka mieni się w słońcu. Łąka mieniła się od …   Słownik języka polskiego