Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

lĭquo

  • 1 liquo

    1. liquo, āvī, ātum, āre, flüssig machen, schmelzen, I) im allg.: aes, vitrum, Plin.: alvum, Cels.: liquatae guttae, Cic. poët.: liquatae nives, der geschmolzene Schnee, Vitr. – II) prägn., hell machen, klären, durchseihen, 1) eig.: vinum, klären, Hor. u. Plin. u. poet. übh. reinigen, silicem rivo saliente, Manil. – 2) übtr.: liquata vox, reine, helle, Hostius bei Macr. sat. 6, 3, 6. – liquata dicta, geläuterte, von den unnützen Worten gereinigte, Quint. 12, 6, 4.
    ————————
    2. līquo, s. linquo .

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > liquo

  • 2 liquo [1]

    1. liquo, āvī, ātum, āre, flüssig machen, schmelzen, I) im allg.: aes, vitrum, Plin.: alvum, Cels.: liquatae guttae, Cic. poët.: liquatae nives, der geschmolzene Schnee, Vitr. – II) prägn., hell machen, klären, durchseihen, 1) eig.: vinum, klären, Hor. u. Plin. u. poet. übh. reinigen, silicem rivo saliente, Manil. – 2) übtr.: liquata vox, reine, helle, Hostius bei Macr. sat. 6, 3, 6. – liquata dicta, geläuterte, von den unnützen Worten gereinigte, Quint. 12, 6, 4.

    lateinisch-deutsches > liquo [1]

  • 3 liquo [2]

    2. līquo, s. linquo /.

    lateinisch-deutsches > liquo [2]

  • 4 deliquo

    dē-liquo, āre, läutern, I) eig., eine unlautere Flüssigkeit klären, läutern, turbida quae sunt, Varro LL.: vinum in alia vasa, Col.: quae ex vino et teruntur et in usu deliquantur, Cels. – II) übtr., in der Form dēlico = durch die Rede erläutern, klar machen, bedeutlich angeben, deutlich äußern, m. Acc., Comic. vett.: m. Acc. u. Infin., ut tu ipse me dixisse delices, Plaut. mil. 844 (dazu Brix u. Lorenz).

    lateinisch-deutsches > deliquo

  • 5 eliquo

    ē-liquo, liquātus, āre, ausläutern, abklären, durchseihen, I) im allg.: aquam caelestem, Col.: vinum a faecibus, Col.: oleum in secunda labra, Col., in gemellarium, Augustin.: donec (fons) eliquatus est, Sen.: im Bilde, eliquabatur veritas tua in cor meum, Augustin. conf. 9, 6. – übtr., a) ins reine bringen, eliquata est ista distinctio, Augustin. serm. 23, 11. – b) sittlich läutern, eadem vis irruens bonos probat purificat eliquat, Augustin. de civ. dei 1, 8, 2 extr. – II) prägn.: 1) abklärend = rein und lauter hervorfließen lassen, aquam, Apul. met. 10, 30. Lact. 2, 9, 27: incommodum alvi, Apul. met. 1, 2: bildl., in unum necesse est summitas magnitudinis eliquetur, Tert. adv. Marc. 1, 4. – übtr., a) spinnend zwischen den Fingern gleichs. durchseihen = klar und fein spinnen, tractu prosequente filum, Tert. de pall. 3. – b) zwischen den Lippen gleichs. durchseihen, herlispeln, aliquid plorabile, Pers. 1, 35: canticum ore tereti, Apul. flor. 15. p. 17, 16 Kr. – 2) durchseihend genau durchsuchen, scatebras fluviorum omnes et operta metalla, Prud. ham. 250.

    lateinisch-deutsches > eliquo

  • 6 linquo

    linquo, līquī (lictum), ere (v. λείπω, wie sequor v. επω, επομαι), lassen, I) im allg.: A) eig., zurücklassen, 1) im allg., wo bleiben od. stecken lassen, erum in obsidione, Plaut.: lupos apud oves, Plaut. – 2) insbes.: a) hinterlassen, vacuos cultoribus agros, Lucan.: sui monumentum insigne periculi, Val. Flacc. – b) überlassen, socios ignotae terrae, Verg.: regimen magistro, Sen. poët.: linque me meae menti, Sil.: ista curae medenda linquite meae, Stat. – Sprichw., promissa procellae, in den Wind reden, nicht halten, Catull. 64, 59 (vgl. verba dare ventis). – B) übtr., 1) etwas lassen = sein lassen, aufgeben, linquamus haec, Cic.: severa, Hor.: spem, Val. Flacc. – 2) mit dopp. Akk. = etw. in einem gewissen Zustande lassen, nil intentatum, Hor.: quid intactum nefasti liquimus? Hor. – 3) unpers., linquitur, es ist-, bleibt übrig, mit folg. ut u. Konj., Lucr. 2, 914. – m. folg. Infin., Sil. 4, 626. – II) prägn., zurücklassend verlassen, Troiam urbem, Naev. b. Pun. 20 V.: terram, urbem, Cic.: limina, Prop. – bes. v. Ohnmächtigen, linqui animo, Suet. u. Curt., u. bl. linqui, Ov., ohnmächtig werden (ἀποψύχειν): so auch aktiv, me linquit animus, Sen. poët.; u. bl. animus liquit, Curt.: u. linquente animo, Curt.: linquentem animum revocare, sich von (aus) der Ohnmacht erholen, Curt. – u. v. Sterbenden, linquere lumen od. lumina, wie λεί πειν φάος ηελίοιο (Hom.), das Licht der Sonne verlassen = sterben, Plaut. u. Lucr.: ebenso dulces animas, Verg.: u. linquente spiritu ac sanguine, Curt. – v. Abstr., nec Poenum liquere doli, ließen im Stiche, Sil. 5, 38. – / Arch. Präs. linquont, Verg. Aen. 6, 678 R. – arch. Nbf. līquo, wovon liquitur, Atil. com. 2: parag. Infin. liquier, Acc. praet. 28. p. 284 R. 2

    lateinisch-deutsches > linquo

  • 7 liquabilis

    liquābilis, e (liquo), schmelzbar, cera, Apul. apol. 30: saxum (die Salzsäule), Prud. ham. 743.

    lateinisch-deutsches > liquabilis

  • 8 liquamen

    liquāmen, inis, n. (liquo), I) das Flüssige, die Brühe, der Saft, Colum. 7, 4, 7: liqu. adipis od. intestini, das Gekrösefett, Colum. 6, 2, 7. Apic. 2, 59: liqu. de piris, Pallad. 3, 25, 12. – II) insbes., a) = garum (γάρον, Gloss.), die aus Fischfett bereitete Sauce, Fischsauce, Tunke, Vopisc. Aurel. 9, 6. Edict. Diocl. 3. no. 6 u. 7. Marc. Emp. 5. Apic. 6, 227. Corp. inscr. Lat. 4, 2588–2596. – b) = lixivium, Lauge, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 13, 167.

    lateinisch-deutsches > liquamen

  • 9 liquamentum

    liquāmentum, ī, n. (liquo), die Brühe, Sauce, Veget. mul. 3, 65. Not. Tir. 113, 70.

    lateinisch-deutsches > liquamentum

  • 10 liquarius

    liquārius, a, um (liquo), zur Flüssigkeit gehörig, mensurae, Maße für Flüssigkeiten, Corp. inscr. Lat. 11, 5695.

    lateinisch-deutsches > liquarius

  • 11 liquatio

    liquātio, ōnis, f. (liquo), das Schmelzen, Vopisc. Aurel. 46, 1.

    lateinisch-deutsches > liquatio

  • 12 liquatorium

    liquātōrium, iī, n. (liquo), das Seihgefäß, der Durchschlag, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 39, 229.

    lateinisch-deutsches > liquatorium

  • 13 praeliquatus

    praeliquātus, a, um (prae u. liquo), vorher geklärt, liquor, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 10, 108.

    lateinisch-deutsches > praeliquatus

  • 14 deliquo

    dē-liquo, āre, läutern, I) eig., eine unlautere Flüssigkeit klären, läutern, turbida quae sunt, Varro LL.: vinum in alia vasa, Col.: quae ex vino et teruntur et in usu deliquantur, Cels. – II) übtr., in der Form dēlico = durch die Rede erläutern, klar machen, bedeutlich angeben, deutlich äußern, m. Acc., Comic. vett.: m. Acc. u. Infin., ut tu ipse me dixisse delices, Plaut. mil. 844 (dazu Brix u. Lorenz).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > deliquo

  • 15 eliquo

    ē-liquo, liquātus, āre, ausläutern, abklären, durchseihen, I) im allg.: aquam caelestem, Col.: vinum a faecibus, Col.: oleum in secunda labra, Col., in gemellarium, Augustin.: donec (fons) eliquatus est, Sen.: im Bilde, eliquabatur veritas tua in cor meum, Augustin. conf. 9, 6. – übtr., a) ins reine bringen, eliquata est ista distinctio, Augustin. serm. 23, 11. – b) sittlich läutern, eadem vis irruens bonos probat purificat eliquat, Augustin. de civ. dei 1, 8, 2 extr. – II) prägn.: 1) abklärend = rein und lauter hervorfließen lassen, aquam, Apul. met. 10, 30. Lact. 2, 9, 27: incommodum alvi, Apul. met. 1, 2: bildl., in unum necesse est summitas magnitudinis eliquetur, Tert. adv. Marc. 1, 4. – übtr., a) spinnend zwischen den Fingern gleichs. durchseihen = klar und fein spinnen, tractu prosequente filum, Tert. de pall. 3. – b) zwischen den Lippen gleichs. durchseihen, herlispeln, aliquid plorabile, Pers. 1, 35: canticum ore tereti, Apul. flor. 15. p. 17, 16 Kr. – 2) durchseihend genau durchsuchen, scatebras fluviorum omnes et operta metalla, Prud. ham. 250.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > eliquo

  • 16 linquo

    linquo, līquī (lictum), ere (v. λείπω, wie sequor v. επω, επομαι), lassen, I) im allg.: A) eig., zurücklassen, 1) im allg., wo bleiben od. stecken lassen, erum in obsidione, Plaut.: lupos apud oves, Plaut. – 2) insbes.: a) hinterlassen, vacuos cultoribus agros, Lucan.: sui monumentum insigne periculi, Val. Flacc. – b) überlassen, socios ignotae terrae, Verg.: regimen magistro, Sen. poët.: linque me meae menti, Sil.: ista curae medenda linquite meae, Stat. – Sprichw., promissa procellae, in den Wind reden, nicht halten, Catull. 64, 59 (vgl. verba dare ventis). – B) übtr., 1) etwas lassen = sein lassen, aufgeben, linquamus haec, Cic.: severa, Hor.: spem, Val. Flacc. – 2) mit dopp. Akk. = etw. in einem gewissen Zustande lassen, nil intentatum, Hor.: quid intactum nefasti liquimus? Hor. – 3) unpers., linquitur, es ist-, bleibt übrig, mit folg. ut u. Konj., Lucr. 2, 914. – m. folg. Infin., Sil. 4, 626. – II) prägn., zurücklassend verlassen, Troiam urbem, Naev. b. Pun. 20 V.: terram, urbem, Cic.: limina, Prop. – bes. v. Ohnmächtigen, linqui animo, Suet. u. Curt., u. bl. linqui, Ov., ohnmächtig werden (ἀποψύχειν): so auch aktiv, me linquit animus, Sen. poët.; u. bl. animus liquit, Curt.: u. linquente animo, Curt.: linquentem animum revocare, sich von (aus) der Ohnmacht erholen, Curt. – u. v. Sterbenden, linquere lumen od. lumina, wie λεί-
    ————
    πειν φάος ηελίοιο (Hom.), das Licht der Sonne verlassen = sterben, Plaut. u. Lucr.: ebenso dulces animas, Verg.: u. linquente spiritu ac sanguine, Curt. – v. Abstr., nec Poenum liquere doli, ließen im Stiche, Sil. 5, 38. – Arch. Präs. linquont, Verg. Aen. 6, 678 R. – arch. Nbf. līquo, wovon liquitur, Atil. com. 2: parag. Infin. liquier, Acc. praet. 28. p. 284 R. 2

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > linquo

  • 17 liquabilis

    liquābilis, e (liquo), schmelzbar, cera, Apul. apol. 30: saxum (die Salzsäule), Prud. ham. 743.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > liquabilis

  • 18 liquamen

    liquāmen, inis, n. (liquo), I) das Flüssige, die Brühe, der Saft, Colum. 7, 4, 7: liqu. adipis od. intestini, das Gekrösefett, Colum. 6, 2, 7. Apic. 2, 59: liqu. de piris, Pallad. 3, 25, 12. – II) insbes., a) = garum (γάρον, Gloss.), die aus Fischfett bereitete Sauce, Fischsauce, Tunke, Vopisc. Aurel. 9, 6. Edict. Diocl. 3. no. 6 u. 7. Marc. Emp. 5. Apic. 6, 227. Corp. inscr. Lat. 4, 2588-2596. – b) = lixivium, Lauge, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 13, 167.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > liquamen

  • 19 liquamentum

    liquāmentum, ī, n. (liquo), die Brühe, Sauce, Veget. mul. 3, 65. Not. Tir. 113, 70.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > liquamentum

  • 20 liquarius

    liquārius, a, um (liquo), zur Flüssigkeit gehörig, mensurae, Maße für Flüssigkeiten, Corp. inscr. Lat. 11, 5695.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > liquarius

См. также в других словарях:

  • colliquation — 1. Excessive discharge of fluid. 2. Liquefaction in the process of necrosis. [L. col , together, + liquo, pp. liquatus, to cause to melt] * * * col·li·qua·tion .käl ə kwā zhən, shən n the breakdown and liquefaction of tissue …   Medical dictionary

  • liquor — 1. Any liquid or fluid. 2. A term used for certain body fluids. 3. The pharmacopoeial term for any aqueous solution (not a decoction or infusion) of a nonvolatile substance and for aqueous solutions of gases. SEE ALSO …   Medical dictionary

  • Interglossa — (ISO 639 3: igs) es una lengua auxiliar internacional diseñada por el científico Lancelot Hogben durante la Segunda Guerra Mundial. Esta lengua utilizaba el léxico internacional de las ciencias y tecnologías, principalmente términos de origen… …   Wikipedia Español

  • SACCARE — Graece ςακκίζειν, vel καταςακκιζειν est saccô exprimere, per saccum colare, apud Ioh. de Ianua: Hinc vox ab Hesychio ad asturocones et tolutario equos transsata, quos ςακκάζειν dicit; quod eorum gradus in ambulando perinde minutus sit ac creber,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Liquor — Li̱quor [aus lat. liquor, Gen.: liquoris = Flüssigkeit] m; s, Liquo̱|res: 1) flüssiges Arzneimittel. 2) seröse Körperflüssigkeit (Anat.). 3) übliche Kurzbez. für ↑Liquor cerebrospinalis. Liquor alumi̱nii ace̱tici: essigsaure Tonerde,… …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • ԾԻՒՐԵՄ — (եցի.) NBH 1 1018 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 10c, 12c ն. (լծ. ծորել, սորել, թորել.) φθίω, φθίνω corrumpo, macero, tabefacio τήκω liquo. Հիւծել. հալել մաշել. տկարացուցանել. եւ Ծախալ. կր. ձ. Հիւծիլ. մաշիլ. տկարանալ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ЯИЧНИКИ — (ovarium, oophoron, ovarion), женские половые железы, в которых происходит образование и созревание яиц. У низших беспозвоночных животных Я. иногда нет вовсе (губки) или они являются лишь временными скоплениями половых клеток (нек рые… …   Большая медицинская энциклопедия

  • ВАССЕРМАНА РЕАКЦИЯ — ВАССЕРМАНА РЕАКЦИЯ. Проблема серо диагноза сифилиса трактуется во всемирной литературе с 1906 г., когда Вассерма ном вместе с Нейсером и Бруком (Neisser, Bruck) была предложена реакция, которая получила его Имя. По этому вопросу скопился огромный …   Большая медицинская энциклопедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»